สโรชา สถาปนิกสาว สาวเหนือที่โลกส่วนตัวสูงมาก ไม่ชอบยุ่งวุนวายก้บใคร ตั้งใจทำงาน อยากกลับบ้านเพื่อดูแลพ่อและแม่ โชคชะตาทำให้มาเจอหนุ่มใต้ อัครา นายหัวจากแดนใต้ เขาเจอคนที่ใช่ เขารักเธอ และเขาจะไม่ยอมปล่อยเธอ ให้หลุดมือไปเด็ดขาด
รัก,ชาย-หญิง,ครอบครัว,ยุคปัจจุบัน,ไทย,พล็อตสร้างกระแส,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เล่ห์รักนายหัว(อ่านฟรีจนจบ)
สโรชา สถาปนิกสาว สาวเหนือที่โลกส่วนตัวสูงมาก ไม่ชอบยุ่งวุนวายก้บใคร ตั้งใจทำงาน อยากกลับบ้านเพื่อดูแลพ่อและแม่ โชคชะตาทำให้มาเจอหนุ่มใต้ อัครา นายหัวจากแดนใต้ เขาเจอคนที่ใช่ เขารักเธอ และเขาจะไม่ยอมปล่อยเธอ ให้หลุดมือไปเด็ดขาด
เสียงผู้หญิงเรียกชื่อเขาดังมาแต่ไกล
"อัคราขา ตายแล้ว....นี่เพียงใจโชคดีมากเลยนะคะ ทำไมคุณใจดำกับเพียงใจจังเลย ตั้งแต่วันนั้นที่พบกัน คุณก็ไม่รับสาย ไม่โทรกลับ ไม่ติดต่อเพียงใจเลย รู้ไหมคะว่าเพียงใจคิดถึงคุณสุดหัวใจ คิดถึงมากขนาดไหน กินไม่ได้นอนไม่หลับเลยค่ะ"
สโรชานั่งตรงข้ามกับเขา เลยได้ยินแต่เสียงผู้หญิงเรียกชื่อเขามาแต่ไกล เสียงนั้นแสดงอาการดีใจนักหนา แสดงออกเลยว่าคิดถึงเขามากอย่างที่ปากพร่ำบอก ผู้หญิงเจ้าของเสียงเข้ามานั่งเบียดอัคราต่อหน้าเธอ ร่างอวบอั๋นนั้นใส่ชุดลายเสือสีเหลืองดำ คอเว้าลงมาถึงเนินนม แต่งหน้าเข้ม เกล้าผมมวย ใส่แหวนเพชรวงใหญ่ นาฬิกาข้อมือยี่ห้อดัง ที่คล้องแขนมานั่นกระเป๋าแบรนด์เนมชื่อดัง ท่าทางยั่วยวนเสียเหลือเกิน เธอนั่งเบียดชายหนุ่ม ถ้าไม่มีโต๊ะอาหารขวางไว้ คงจะขึ้นไปนั่งบนตักเขาแน่ๆ เธอวางหน้าสวยเซ็กซี่นั้นบนไหล่ของอัครา ดูเหมือนว่าผู้หญิงคนนั้นจะมองไม่เห็นเธอเลย สองมือนั้นโอบกอดตัวชายหนุ่มเอาไว้แน่น คนโดนกอดก็เอนตัวหนีพัลวัน
เธอสงสารคนตรงหน้า ดูเขาทำหน้าไม่ถูกเลย เขาพยามยามผลักร่างอวบเซ็กซี่นั้นออกจากตัว แต่ก็ไม่เป็นผล ดีที่เขาและเธอเลือกมุม เป็นส่วนตัว ถ้าไม่สังเกตจริงๆ จะไม่เห็นเลยว่ามีคนนั่งอยู่
"ทำไมคะอัครา ทำไมต้องหนีหน้าเพียงใจด้วย คุณรู้ไหมว่าเพียงใจคิดถึงคุณมาก ทำไมคุณใจดำกับเพียงใจขนาดนี้ โทรหาก็ไม่รับ ไปที่ฟาร์มก็ไม่อยู่ เพียงใจรักคุณนะคะ ต่อไปนี้เพียงใจจะไม่ยอมให้คุณคลาดสายตาเลย เพียงใจคิดถึงคุณมากรู้ไหม" ไม่พูดเปล่าเธอยังซุกไซร้จมูกของเธอไปที่ลำคอของชายหนุ่ม
"เพียงใจคุณใจเย็นหน่อยได้ไหมครับ อายคนบ้าง นี่ร้านอาหารนะครับ ไม่ใช่โรงแรม"
"ช่างปะไร เพียงใจไม่สนใจหรอก งั้นเราไปคุยกันที่อื่นนะคะ ไปโรงแรมก็ได้ เพียงใจคิดถึงคุณมากนะคะ" พูดจบก็หันมามองหน้าสโรชา
" ผู้หญิงคนนี้เป็นใครคะอัครา แล้วมาทานข้าวกับคุณได้ยังไง ใครคะ" ไม่พูดเปล่า เพียงใจยังจ้องหน้าหญิงสาวไม่วางตา มองตั้งแต่หัวจรดเท้า แถมเบะปากใส่ ซึ่งเป็นกิริยาที่ไม่งามมากๆ
คนที่ถูกมองและพูดถึง ยังคงทานก๋วยเตี๋ยวของเธอด้วยความเอร็ดอร่อย ปล่อยให้เขาคุยกันเอง เธอไม่รู้สึกตกใจอะไร หญิงสาวคิดว่าสักวันเธอต้องเจอเหตุการณ์แบบนี้ จะอะไรก็ช่างเถอะ เธอหิว ขอทานก่อนล่ะกัน "ทานด้วยกันไหมคะ" สโรชาถามเพียงใจ เมื่อเห็นมองเธอไม่วางตา อยากจ้องก็จ้องไปฉันจะทานก๋วยเตี๋ยว เธอก้มหน้าก้มตาทานก๋วยเตี๋ยวและอาหารบนโต๊ะ นิ่งๆของเธอไป
อัคราเองก็อึ้ง เมื่อเห็นท่าทางของสโรชา ที่ชวนเพียงใจทานอาหาร เมื่ออีกฝ่ายไม่สนใจ เธอก็นั่งทานของเธอไป ไม่เดือดร้อน เขากลัวว่าสโรชาจะโกรธ กลัวเธอลุกหนี แต่กลายเป็นว่าเธอนิ่งมากทานอาหารไป นิ่งๆของเธอ นั่งดูโทรศัพท์ตัวเองไป ไม่สนใจเขากับเพียงใจเลย
"คุณทานข้าวหรือยัง ทานกับเราไหม ผมทานข้าวก่อนได้ไหมแล้วค่อยคุยกัน ถ้าคุณไม่อยุดพร่ำ ผมจะไม่คุยกับคุณอีก"
เขาพูดกับเพียงใจเสียงเข้ม และแกะมือเหนียวนั้นออกจากเอวเขา และถอนหายใจเสียงดัง
"ถ้าคุณไม่มีธุระด่วน หรือสำคัญกว่านี้ ผมขอความเป็นส่วนตัวนะครับ เขา" พูดกับเพียงใจ แต่สายตามองมาที่สโรชา อย่างกังวล ห่วงความรู้สึกของเธอ กำลังดีเชียว เพียงใจจะทำเขาพังซะแล้ว แต่คนตรงหน้าก็ทานอาหารปกติ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น หน้าสวยนั้นนิ่งมาก
"เอ่อ..." หญิงสาวเรียกพนักงาน "ขอเมนูขนมหวานด้วยค่" ะ เธอสั่งขนมหวาน ทั้งไทยและฝรั่ง สั่งขนมที่เขาชอบ ของเธอ และสั่งกลับบ้าน ขนมมาเธอก็ทานของเธอเงียบๆ ดูโทรศัพท์ของเธอไปเรื่อยๆ ท่าทางสบายๆ
"เพียงใจผมขอความเป็นส่วนตัวนะครับ มีอะไรค่อยคุยกันวันหลัง เขาบอกผู้หญิงคนนั้นเสียงเข้ม ถ้าคุณไม่เชื่อผม เราจะไม่ได้เจอกันอีก"
เขายื่นคำขาดเมื่อคนข้างๆ พยามที่จะโอบกอด คลอเคลียเขาไม่ห่าง "คุณก็รู้ว่าผมเป็นคนยังไง อย่าให้ต้องได้บาดหมางกัน"
"ก็ได้ค่ะ วันนี้เพียงใจยอมให้เพราะรักคุณนะคะอัครา ถึงคุณจะไม่มีเวลาให้เพียงใจ ขอให้รู้ไว้ว่านะคะว่า เพียงใจรอคุณ เฝ้าคิดถึงคุณเสมอ ทุกวินาที"
เพียงใจหันหน้ามาทางหญิงสาว ไม่มีสัญญาณตอบรับ จากคนตรงข้าม นิ่ง เงียบ ไม่สนใจ เพียงใจอยากรู้นัก ผู้หญิงคนนี้เป็นใคร ทำไมมานั่งทานอาหารกับอัครา ซึ่งเขาก็ไม่แนะนำ แล้วดูทำ ทำเป็นไม่สนใจ เหมือนไม่มีเธอนั่งอยู่ตรงนี้ ฝากไว้ก่อนเถอะ " เพียงใจกลับก็ได้ค่ะ พรุ่งนี้คุณต้องออกมาหาเพียงใจนะคะ เพียงใจพักที่ ..........."
เธอบอกชื่อโรงแรมกับเขาแล้วจุ๊บแก้มเขาก่อนที่จะลุกออกไป สะบัดหน้าใส่คนที่นั่งทานขนมหวาน "หมั่นไส้นัก ทำเป็นทองไม่รู้ร้อน เชอะ"
สโรชาสำลักขนมหวาน จนต้องดื่มน้ำเปล่าตาม เมื่อได้ยินคำพูดของเพียงใจ แล้วก็ทานขนมหวานของเธอต่อไป โดยไม่ได้สนใจเลยว่าผู้หญิงคนนั้นจะเดินไปทางไหน เธอก็รอฟังเหมือนกันว่าเขาจะแนะนำว่าเธอเป็นใคร แต่เขาก็ไม่พูด หญิงสาวเงยหน้ามองอัครา เธอเห็นหน้าเขาแล้วอยากจะหัวเราะ หน้าเข้มนั้นยุ่งจนคิ้วชนกัน พูดอะไรไม่ออก เห็นแล้วก็อดสงสารไม่ได้
" พี่เข้มคะ เธอเรียกเขาเบาๆ เป็นยังไงบ้างคะ ทานเข้าวเถอะค่ะ คุณเขาคงไม่กลับมาแล้ว หรือทานไม่ลง ไม่ได้นะคะ พี่เข้มยังไม่ได้ทานอะไรเลย ทานสักหน่อยนะคะ เดี๋ยวจะกลับไปป่วยอีก ไม่ต้องคิดมาก บัวไม่เป็นไรค่ะไ เธอตักกับข้าวใส่จานให้เขา
"ไม่ต้องพูดแล้วค่ะพี่เข้ม ไม่ต้องห่วง บัวเข้าใจ ไว้ไปคุยกันที่บ้านนะคะ เสร็จจากนี้เราไปไหนกันต่อดี" หญิงสาวชวนเขาคุย เมื่อเธออิ่มแล้ว
"บัวอยากไปดูชุด ร้านที่เคยไปกับพี่ภัสราคราวที่แล้วค่ะ อยากได้ชุดแบนนี้อีก" เธอจับคอเสื้อที่ใส่ให้เขาดู
"พาบัวไปหน่อยนะคะ" หญิงสาวทำเสียงอ้อนเขา และยิ้มหวานให้ ได้ผลเขายิ้มได้ อัครายิ้มตอบให้เธอ
ไม่นานทั้งสองก็มาอยู่ที่ร้านเสื้อผ้าที่สโรชาอยากได้ " พี่เข้มว่าแบบไหนสวยคะ มีของผู้ชายด้วย"
"โห.... สีและแบบสวยมาก" หญิงสาวเลือกเสื้อเชิ้ตสำหรับผู้ชายมาทาบกับตัวเขา ข้างหน้าข้างหลัง วุ่นวายอยู่กับร่างกายเขา แต่เขาก็ชอบเธอเลือกได้ห้าตัว ห้าสี คิดว่าน่าจะเหมาะกับเขา และคิดว่าเขาก็ต้องชอบแน่ๆ
"แบบนี้น้องบัวก็ใส่สวยนะครับ" อัคราเลือกชุดเดรสสั้นเหนือเข่า แขนกุดคอวี สีที่เธอยังไม่มี เขาอยากเห็นเธอใส่แบบนี้บ้าง ที่มีอยู่มีแต่แขนยาว และยาวถึงตาตุ่ม เขารู้ว่าเธอไม่ชอบใส่เปิดเผยร่างกายนัก เอาไว้ให้น้องบัวใส่อยู่บ้าน เขาพูดแล้วยิ้มกับเธอ
หญิงสาวตามใจเขา เห็นหน้าแล้วก็สงสารอยากให้เขาสบายใจ ไม่อยากให้เขาทุกข์ใจ
"ขอบคุณมากค่ะพี่เข้ม บัวไม่ค่อยมีแบบนี้เลย ไม่เป็นไรค่ะ เอาไว้ใส่อยู่บ้านแบบที่พี่เข้มบอก พอแล้วนะคะเยอะแล้ว" เธอเห็นเขาเลือก แล้วก็หยิบเกือบทุกสีก็ว่าได้
อัคราแย่งเธอจ่ายเงิน "พี่จ่ายเองนะครับ ตอบแทนที่น้องบัวดูแลพี่ตอนไม่สบาย"
เธอก็ตามใจเขาอยากให้เขาสบายใจ ไม่ลืมที่จะยกมือไหว้ขอบคุณ
สโรชาทำตัวน่ารักเหลือเกิน ตามใจเขาทุกอย่างเดินเกาะแขนเขาดูโน้นนี่ ตัวติดเขาตลอดเวลา เขารู้ว่าเธอไม่อยากให้เขาเครียดเรื่องที่ร้านอาหาร
"กลางวันทานที่ไหนดีคะพี่เข้ม ขนมจีนดีไหมคะ บัวอยากทานน้ำยาใต้ แกงไตปลาไ สโรชาเงยหน้ามองเขา เธอเกาะแขนเขาไม่ยอมปล่อย
อ้อนแบบนี้ เป็นใครก็ใจละลาย อยากได้อะไรเขาก็ให้ได้หมดทุกอย่าง
" เดี๋ยวพี่พาไปอีกอำเภอหนึ่งเลยนะครับ ร้านนี้อร่อย สะอาด พอดีกว่าจะถึงเราก็คงเริ่มหิวกันพอดี ออกนอกเมืองไปประมาณ สามสิบกิโล บรรยากาศดีมากครับ ผักเยอะมีน้ำยาหลายอย่างให้เลือก พี่เคยมากับยายภัส รับรองอร่อยแน่นอนครับ น้องบัวต้องชอบมากแน่ๆ"
สโรชาปล่อยตัวตามสบายตามใจเขา คอยดูแลเอาใจเขาทุกอย่าง จนเขาลืมความกังวลเรื่องที่ร้านอาหารไปเลย
" เย็นนี้เราทานอะไรดีครับน้องบัว" เขาถามเธอ ขณะที่กำลังขับรถกลับบ้าน "หรือสั่งมาทานดีครับ พี่ไม่ให้น้องบัวทำแล้วนะครับ เหนื่อยแล้ว วันหลังค่อยทำไ
"แหม…พี่เข้มคะ เราเพื่องกลับจากทานขนมจีนกันนะคะ ยังไม่ถึงบ้านเลย พี่เข้มพูดเรื่องอาหารเย็นแล้วนะคะ ก็ได้ค่ะตามใจพี่เข้มเลย บัวได้หมด แต่ตอนนี้อิ่มมากๆ น้ำยาขนมจีนอร่อยมากเลย ผักก็สดมาก บัวชอบค่ะ"
ชายหนุ่มชอบใจกับท่าทาง และการแสดงออกของหญิงสาวมาก ไม่ได้ทำให้เขาทุกข์ใจเลย จากที่เครียดๆกลัวว่าเธอจะโกรธ กลายเป็นว่าเขาอารมณ์ดีตลอดทาง ตลอดเวลา แบบนี้จะไม่ให้รักให้หลงได้ยังไง ขออย่าให้มีเรื่องวุ่นวายอีกเลย เขากลัวใจสโรชา คนแบบนี้ใจเด็ด