สโรชา สถาปนิกสาว สาวเหนือที่โลกส่วนตัวสูงมาก ไม่ชอบยุ่งวุนวายก้บใคร ตั้งใจทำงาน อยากกลับบ้านเพื่อดูแลพ่อและแม่ โชคชะตาทำให้มาเจอหนุ่มใต้ อัครา นายหัวจากแดนใต้ เขาเจอคนที่ใช่ เขารักเธอ และเขาจะไม่ยอมปล่อยเธอ ให้หลุดมือไปเด็ดขาด
รัก,ชาย-หญิง,ครอบครัว,ยุคปัจจุบัน,ไทย,พล็อตสร้างกระแส,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เล่ห์รักนายหัว(อ่านฟรีจนจบ)
สโรชา สถาปนิกสาว สาวเหนือที่โลกส่วนตัวสูงมาก ไม่ชอบยุ่งวุนวายก้บใคร ตั้งใจทำงาน อยากกลับบ้านเพื่อดูแลพ่อและแม่ โชคชะตาทำให้มาเจอหนุ่มใต้ อัครา นายหัวจากแดนใต้ เขาเจอคนที่ใช่ เขารักเธอ และเขาจะไม่ยอมปล่อยเธอ ให้หลุดมือไปเด็ดขาด
เสียงสโรชายังสวดมนต์อยู่เลย แม่คุณจะสวดกี่บทกันนี่ ชั่วโมงกว่าที่เขานั่งทำงานอยู่ที่ห้องรับแขก จนเขาไปอาบน้ำที่ห้องตัวเองเสร็จแล้ว ก็ยังไม่เห็นเธอออกมา เขาเดินไปดูสโรชาที่ห้องของเธอ หญิงสาวใส่เสื้อยืดสีขาว กางเกงนอน นั่งพนมมือสวดมนต์อยู่บนเตียง มีหนังสือสวดมนต์วางอยู่บนหมอนสีขาว เขานั่งลงที่เก้าอี้ใกล้โต๊ะเขียนแบบของหญิงสาว คนสวดมนต์ไม่ทันได้สังเกตุว่าเขาเข้ามาในห้อง คงตั้งใจสวดมาก ไม่ถึงห้านาทีสโรชาก็สวดมนต์เสร็จ เธอก้มกราบที่หมอน
"อ้าว...พี่เข้มมาตั้งแต่เมื่อไรคะ บัวไม่ได้ยินเสียงเลย" หญิงสาวลงจากเตียงเงยหน้ามาเจอเขา เอาหนังสือสวดมนต์ไปไว้บนโต๊ะเครื่องแป้ง "บัวขอไปกรวดน้ำก่อนนะคะ"
"หอมจัง".เขาพูดขึ้นเบาๆ เมื่อหญิงสาวเดินผ่านหน้าไป เขามองตามหลังสโรชาไปจนลับตา อย่าบอกนะว่าต่อไปต้องนั่งสมาธิอีก เขาพึมพำคนเดียว
ไม่นานสโรชาก็เดินกลับมาพร้อมขวดน้ำเปล่า "พี่เข้มยังไม่ไปนอนเหรอคะ มีอะไรไหมคะ เธอถามเขา" เพราะเห็นว่าเกือบสามทุ่มแล้วเขายังไม่กลับห้องของตัวเอง
"ทำไมถามพี่ว่าไม่ไปนอน หมายความว่ายังไงครับน้องบัว "ชายหนุ่มเดินไปนั่งที่เตียง
"น้องบัวยังไม่นอน พี่ก็ยังไม่นอนครับ แล้วน้องบัวจะนั่งสมาธิต่อไหม เชิญเลยนะ เดี๋ยวพี่นอนเงียบๆจะไม่กวนเลย" เขารู้ว่าสโรชาจะให้เขากลับไปนอนที่ห้อง เพราะเขาหายป่วย จะให้ไปนอนคนเดียวได้ยังไง นอนด้วยกันมาตั้งหลายคืน เขาชินแล้ว ชายหนุ่มขยับตัวเข้าไปนอนชิดผนัง มือตบลงบนที่นอนข้างๆ เพื่อให้หญิงสาวขึ้นมานั่งสมาธิบนเตียง
"เอ่าน้องบัวขึ้นมาสิ่ครับ" เขาเห็นสโรชายืนอยู่ปลายเตียง พี่ไม่กวนจริงๆ เขาแกล้งทำไม่รู้ไม่ชื้ นอนหันหลังให้หญิงสาว พร้อมดึงผ้าห่มมาห่มทั้งตัว
"น้องบัวปิดไฟด้วยนะครับ นั่งสมาธิเสร็จแล้วจะได้นอนเลย แสงไฟจากข้างตึกโน้นก็สว่างพอ" เขาพูดแล้วก็หลับตายิ้ม ดูซิเธอจะทำยังไง
"พี่เข้มคะ บัวสวดมนต์อย่างเดียว กรวดน้ำแล้ว ไม่นั่งสมาธิค่ะ"
เขาหันหน้ากลับมา "งั้นก็นอนได้แล้วนะครับ วันนี้เหนื่อยมาทั้งวัน พักผ่อนเถอะนะน้องบัว"
"พี่เข้มคะ พี่เข้ม" เขายังนิ่ง สโรชายื่นมือไปดึงผ้าห่มที่คลุมตัวเขาออก "อุ้ย....พี่เข้มจะทำอะไรคะ ปล่อยก่อนค่ะ"
อัคราดึงมือเรียวนั้นเข้าไปหาตัวเขา ทำให้สโรชาล้มลงไปนอนอยู่บนตัวเขา ที่มีเพียงผ้าห่มขวางอยู่เท่านั้น
"พี่เข้มเล่นอะไรคะไม่เอาค่ะ พี่เข้มหายป่วยแล้วต้องกลับไปนอนที่ห้องตัวเองนะคะ ปล่อยก่อนค่ะ บัวอึดอัด "เธอบอกกับเขาเมื่อเขากอดรั้งร่างบางนั้นไว้แนบอก
"ปล่อยแล้วจะให้พี่นอนที่นี่ไหม ถ้าไม่ให้นอนพี่ก็จะกอดแบบนี้ไม่ปล่อย กอดให้แน่นกว่าเดิมด้วย แต่ถ้าให้พี่นอนที่นี่พี่จะนอนเฉย ๆ"
เขาพูดพร้อมรัดร่างบางนั้นแน่นกว่าเดิม "ว่าไงครับน้องบัว หรือถ้าไม่ให้พี่นอนที่นี่ น้องบัวก็ต้องไปนอนห้องพี่ เหมือนเดิมคือ ถ้านอนด้วยกันพี่จะไม่ทำอะไรนอนเฉยๆ นะครับไ เขาพูดแล้วยิ่งรัดร่างเธอแน่นกว่าเดิมอีก
"ก็ได้ค่ะ นอนก็ได้ แต่ตอนนี้ปล่อยบัวก่อนค่ะ บัวหายใจไม่ออก"
"แน่นะครับถ้าพี่ปล่อยแล้วห้ามกลับคำนะ ตอบพี่ก่อนให้พี่นอนที่นี่หรือจะไปนอนที่ห้องพี่ ที่นี่เตียงเล็ก ห้องพี่เตียงใหญ่ นอนที่นี่น้องบัวได้ทำงาน แต่ถ้าไปนอนห้องพี่น้องบัวจะไม่ได้ทำงาน นอนห้องไหนดีครับ หรือจะย้ายโต๊ะเขียนแบบไปห้องพี่ แต่ถ้าย้ายขอเป็นพรุ่งนี้นะครับ วันนี้พี่ง่วงแล้ว "
"แน่ค่ะ ปล่อยเถอะบัวไม่ไหวแล้วค่ะ ง่วงแล้วเหมือนกัน " หญิงสาวดิ้นขลุกขลักอยู่ในอ้อมแขนเขา
"น่ารักที่สุด" เขาค่อยๆปล่อยแขนจากร่างบางนั้น หญิงสาวรีบลุกขึ้นจัดเสื้อ ผมเผ้าให้เรียบร้อย ถอยไปนั่งสุดเตียง
"พี่เข้มคะ ต้องเป็นแบบนี้อีกนานไหม มาคุยกันดีๆนะคะ พี่เข้มสบายดีแล้ว ดูแลตัวเองได้แล้ว ช่วงนี้บัวต้องทำงานเยอะนะคะ กลางคืนอาจกวนพี่เข้ม" เธออธิบายให้เขาฟัง
"ก็ไม่เป็นไรนี่ครับ น้องบัวก็ทำงานไป พี่ก็นอนไม่ยากเลย มีอีกเรื่องนะครับ พรุ่งนี้น้องบัวไปสวดมนต์ในห้องพระของพี่ได้เลย ตอนเช้าเราไปทำความสะอาดกัน พี่ก็ไม่ค่อยมีเวลาเลย เห็นน้องบัวสวดมนต์พี่นึกขึ้นมาได้ และย้ายโต๊ะเขียนแบบไปที่ห้องพี่เลย ห้องนี้เล็กเกินไป น้องบัวจะได้มีโต๊ะนั่งทำงาน ไม่ต้องวางโนตบุคที่โต๊ะเครื่องแป้ง ห้องน้ำก็แคบสำหรับพี่ ตู้เสื้อผ้าก็เล็ก แค่ของน้องบัวก็เต็มแล้ว ถ้าพี่ย้ายมาแทบจะไม่มีที่ใส่ เสื้อผ้าน้องบัวก็เพิ่มขึ้นหลายชุด ห้องพี่ตู้เสื้อผ้ายังว่าง ห้องน้ำก็กว้าง ตู้เย็นก็มี น้องบัวจะได้ไม่ต้องคอยเดินออกไปเอาน้ำมาดื่มในห้อง เวลาทำงาน ห้องนี้เป็นห้องรับแขก น้องบัวไม่ใช่แขกของพี่ เขาพูดพร้อมขยับมาหาสโรชา พี่จริงจัง ฟังพี่ดีๆ นะครับ" เขาจับไหล่สโรชาให้หันหน้ามาหาเขา
"น้องบัว ฟังพี่อยู่รึเปล่า" เขาถามเมื่อเห็นหญิงสาวนั่งนิ่ง มองเขาตาแป๋ว
"เอ่อ.....ฟังค่ะ บัวกำลังฟัง"
"นอนเถอะครับ คืนนี้อย่านั่งสมาธิเลย พรุ่งนี้ค่อยนั่ง"
ไพี่เข้มจะนอนที่ห้องนี้จริงๆ เหรอคะ เธอถามเขาเพื่อความแน่ใจ พี่เข้มหายป่วยแล้วนะคะ"
"แน่สิ่ครับ พี่ไม่นอนคนเดียวหรอกนะเหงาตายเลย นอนด้วยกันมาตั้งหลายคืนแล้วอยู่ๆ จะมาไล่พี่ให้ไปนอนห้องโน้นพี่ไม่ยอมนะ ถ้าไปก็ต้องไปด้วยกัน ถึงไม่ป่วยเราก็ต้องนอนด้วยกัน พี่ตั้งใจไว้แล้วว่า ต่อไปนี้พี่จะนอนกับน้องบัว ไม่รู้ละ น้องบัวต้องรับผิดชอบชีวิตพี่ จะมาดูแลพี่ให้พี่ติดใจแล้วจะทิ้งพี่ให้อยู่คนเดียว พี่ไม่ยอมนะครับบอกไว้เลย ห้าทุ่มแล้วมานอนเถอะพี่จะนอนด้านนอกเอง น้องบัวเขาไปนอนด้านในนะครับ "
สโรชายังไม่ขยับตัว อะไรของเขานี่ จะให้มานอนด้วยกันได้ยังไง ที่เธอยอมนอนเตียงเดียวกับเขาเพราะเขาป่วย จะทำยังไงดี ดูท่าเขาจะไม่ยอมไปนอนห้องเขาเลย สรุปว่ายังไงเขาก็จะนอนห้องเดียวกับเธอ ดื้อจริงๆ หญิงสาวบ่นเขาเบาๆ
"น้องบัว...มาเถอะพี่ง่วงแล้ว อย่าเพิ่งคิดอะไรตอนนี้เลยครับ พี่สัญญาว่าจะไม่ทำอะไรนอนเฉยๆ นะครับ พี่ง่วงแล้วขอนอนก่อนนะไ พูดจบเขาก็ขยับตัวไปชิดผนังล้มตัวลงนอนหันหลังดึงผ้ามาห่ม ฝันดีนะครับ อัครานอนยิ้ม เขาได้ยินเสียงถอนหายใจเบาๆ สักพักคนบ่นก็ค่อยๆ เอาหมอนข้างมาวางตรงกลาง แล้วล้มตัวลงนอนริมเตียงอีกฝั่งหันหลังให้เขา
"ว้ายๆๆๆๆพี่เข้ม จะทำอะไรคะ หญิงสาวตกใจเธอกำลังจะเคลิ้มหลับอยู่ๆ เขาก็มาคว้าตัวเธอเข้าไปกอดไว้ในอ้อมแขน ใจเต้นตึกๆ พี่เข้มเป็นอะไรคะบัวกำลังจะหลับค่ะ" เธอเบิกตาโพรงหายใจแรง ตกใจที่อยู่ๆ ก็โดนเขาอุ้มมานอนใกล้ๆ
ไก็พี่กลัวว่าน้องบัวจะตกเตียงนี่ครับ นอนซะหมิ่นขนาดนั้นหรือตาพี่ลาย เห็นน้องบัวกำลังจะหล่นลงไปข้างล่าง นี่ดีนะที่พี่คว้าตัวน้องบัวไว้ทัน พี่ใจหายหมดเลย" เขาค่อยๆวางคนในอ้อมแขนลงตรงที่เขานอน "น้องบัวนอนข้างในดีกว่านะครับ เดี๋ยวเผลอตกลงไป พี่นอนข้างนอกเอง" แล้วเขาก็ล้มตัวลงนอน "นอนเถอะครับพี่สบายใจแล้วไ แล้วเขาก็หลับตานิ่งเงียบไป
หญิงสาวนั่งมองหน้าเขานิ่งสักพัก จนเห็นเขาหายใจแรงเป็นระยะเขาน่าหลับแล้วจริงๆ เธอจึงล้มตัวลงนอนบ้าง ไม่นานหญิงสาวก็หลับไป เสียงฟ้าร้องดังมาก ภาคใต้นี่เวลาฝนตกก็ตกตลอด ฟ้าแรง ฝนแรง ตกนาน
เขานอนตะแคงหันหน้าไปทางสโรชา คนอะไรหลับง่ายจัง อยากกอดก็อยาก แต่เขากลัวว่าถ้าเขาแล้ว เขาจะหยุดตัวเองไม่ได้ และถ้าเป็นแบบนั้น เขาก็อาจจะไม่ได้นอนเตียงเดียวกับเธอ เอาเถอะเขาจะให้เวลาคืนนี้คืนเดียว พรุ่งนี้เขาจะทำตามใจตัวเอง เขารู้ว่าหญิงสาวก็คงไม่ว่าเขาหรอก อยากจะไปจดทะเบียนสมรสพรุ่งนี้ มะรืนนี้เหลือเกิน ยิ่งคิดก็ยิ่งร้อนใจ ได้แค่นี้เขาก็มีความสุขมากแล้ว
ชายหนุ่มนอนหลับๆตื่นๆ เพราะใจหัวใจมันว้าวุ่น อยากกอดคนนอนข้างๆเหลือเกิน ดีสองกว่าแล้ว นอนมองหลังคนข้างๆ เขาค่อยๆ ขยับตัวเข้าไปใกล้ๆ วางแขนโอบตัวเธอไว้เขารู้ว่าหญิงสาวนอนขี้เซา นึกขอบคุณเสียงฝนเสียงฟ้าร้อง ที่ทำให้คนในอ้อมแขนเขาสะดุ้งตกใจ เขารีบขยับตัวให้ติดกับแผ่นหลังนุ่มนิ่มนั้นกอดให้แน่นกว่าเดิม หอมเหลือเกิน แก้มขาวเนียน ปากอิ่ม อิ่มจนเขาทนไม่ไหว อัคราค่อยๆ จรดปลายจมูกลงไปที่แก้มขาวนั้นเบาๆ ใจหนึ่งก็อยากปลุก ใจหนึ่งก็อยากให้เธอได้พักผ่อน เขาถอนจมูกออกมาจากแก้มเนียน พยายามข่มใจตัวเองนอนกอดหญิงสาวนิ่งๆ
อัคราเผลอหลับไปนานมารู้สึกตัวอีกทีเพราะร่างบางในอ้อมกอดเขาขยับตัว หญิงสาวนอนท่าตะแคงนั้นนานมาก เธอค่อยๆขยับตัวและพลิกตัวหันหน้ามาทางเขา ขยับตัวนิดหน่อยและหลับต่อ ดูจากการหายใจหลับลึกมาก อัคราสอดแขนไปรองศรีษะให้เธอหนุน สโรชาขยับตัวนิดหน่อยก็มาอยู่ในอ้อมแขนเขาทั้งสองข้าง เหมือนขยับได้ที่สบาย เธอก็หลับนิ่งอีกครั้ง แต่เขานี่ซิ ใจเต้นโครมคราม นอนมองร่างสวยในอ้อมกอด เหมือนจะรู้ว่าอากาศเย็น เธอขยับซุกตัวเข้ามาใกล้เขา ที่มีเพียงผ้าห่มหนากั้นผืนเดียวเท่านั้น เขาพยายามข่มใจให้นิ่ง และก็หลับไปอีกครั้งอย่างมีความสุข เสียงฝนข้างนอกเริ่มซา อัคราลืมตานี่เขาเผลอหลับเป็นครั้งที่สอง ตีห้ากว่าแล้ว คนในอ้อมแขนเขายังไม่ตื่น เธอยังอยู่ในท่าเดิม