สโรชา สถาปนิกสาว สาวเหนือที่โลกส่วนตัวสูงมาก ไม่ชอบยุ่งวุนวายก้บใคร ตั้งใจทำงาน อยากกลับบ้านเพื่อดูแลพ่อและแม่ โชคชะตาทำให้มาเจอหนุ่มใต้ อัครา นายหัวจากแดนใต้ เขาเจอคนที่ใช่ เขารักเธอ และเขาจะไม่ยอมปล่อยเธอ ให้หลุดมือไปเด็ดขาด
รัก,ชาย-หญิง,ครอบครัว,ยุคปัจจุบัน,ไทย,พล็อตสร้างกระแส,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เล่ห์รักนายหัว(อ่านฟรีจนจบ)
สโรชา สถาปนิกสาว สาวเหนือที่โลกส่วนตัวสูงมาก ไม่ชอบยุ่งวุนวายก้บใคร ตั้งใจทำงาน อยากกลับบ้านเพื่อดูแลพ่อและแม่ โชคชะตาทำให้มาเจอหนุ่มใต้ อัครา นายหัวจากแดนใต้ เขาเจอคนที่ใช่ เขารักเธอ และเขาจะไม่ยอมปล่อยเธอ ให้หลุดมือไปเด็ดขาด
สโรชายกแขนขึ้นกอดเขาขยับตัวนิดหน่อย หน้าของเธอก็เข้ามาจนชิดจมูกเขา หญิงสาวงัวเงียกระพริบตาถี่ๆ เธอเงยหน้าขึ้นมามองเขา และเมื่อรู้ตัวว่านอนทับแขนชายหนุ่ม แถมยังกอดเขาไว้อีก เธอรีบลุกพรวดพราดขึ้นนั่ง
"พี่เข้มคะตายแล้ว นี่บัวนอนหนุนแขนพี่เข้มตั้งเมื่อไหร่คะนี่ เป็นยังไงบ้างคะ เป็นเหน็บชาไหม" เธอจับแขนเขาเบาๆ ให้เหยียดตรงและนวดตั้งแต่ปลายนิ้วมือ ไล่ขึ้นไปที่หัวไหล่ให้เขา เหตุการณ์เหมือนเดิม เธอนอนหนุนแขนเขาอีกแล้ว ว่าจะนอนแบบไม่ให้ร่างกายชิดใกล้เขาแล้วนะ เผลอไปหนุนแขนเขาอีกจนได้
อัคราเองก็เพิ่งเริ่มรู้สึกตัวว่าแขนตัวเองชามากตอนที่ตื่น แต่ไม่กล้าขยับเพราะเห็นเธอกำลังหลับอย่างมีความสุข เขานอนมองสโรชาบีบนวดที่แขนให้เพลิน ดูรึแทน ที่จะห่วงตัวเองว่าถูกเขากอด กลับมาโทษตัวเองว่าทำให้เขาเป็นเหน็บชา
เขาตัดสินใจดึงตัวหญิงสาวเข้ามากอดไว้ โดยที่เธอไม่ทันตั้งตัว เลยโยกไปตามแรงดึงของเขากองอยู่ที่อกของชายหนุ่ม ที่มีผ้าห่มผืนหนาห่มอยู่ ทำให้หน้าอกอวบนุ่มนั้นแนบกับตัวเขา เขากดหัวเธอลงใกล้หัวใจแบบนั้งนิ่งและนาน ก่อนที่จะพูดว่า "พี่ไม่เป็นอะไรเลยครับ" เขากระชับอ้อมแขนให้แน่นยิ่งกว่าเดิม และหอมที่หน้าผากผมของหญิงสาว "น้องบัวรู้ไหมว่าพี่มีความสุขมาก ดีใจที่น้องบัวเป็นห่วงพี่ ดูแลพี่อย่างดี ดีใจที่น้องบัวไม่รังเกียจพี่ ทำให้พี่ทุกอย่าง ขอบคุณมากนะครับคนดี" เขากอดหญิงสาวแน่นกว่าเดิม
สโรชาดิ้นเพราะใกล้ชิดเขาเกินไป อัตราพลิกร่างหญิงสาวให้นอนตะแคงอยู่ในอ้อมกอดเขาอีกครั้ง เขาหลับตาและกอดเธอไว้อย่างนั้น
สโรชาทำอะไรไม่ถุก ได้แต่นอนนิ่งให้เขากอด "พี่เข้มคะ" สโรชาเงยหน้ามองเขา หลังจากที่เขานิ่งไปนาน หลับเหรอคะเธอพยายามจะเอาตัวออกมาจากอ้อมกอดเขา แต่ชายหนุ่มไม่ยอม เขารั้งร่างบางนั้นไว้แนบอกกอดแน่นกว่าเดิม
อัคราหัวเราะเสียงดัง เขากำลังทำสมาธิ หักห้ามใจตัวเองอยู่ แต่ก็อยากกอดเธอเอาไว้ พอได้ยินคำพูดของเธอ เขาก็อดหัวเราะไม่ได้ จนหญิงสาวงง "น้องบัวรู้ไหมว่าพิ่คิดอะไรอยู่"
"ไม่รู้ค่ะ" สโรชาตอบกลับไปเสียงสั่นๆ คิดแต่ว่าเมื่อไหร่เขาจะปล่อยเธอสักที เธอรู้สึกใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ไม่เป็นตัวของตัวเองเลยล่ะ
เขาใช้มือปัดผมยาวยุ่งของเธอไปข้างหลัง ดึงร่างของเธอเขามาใกล้เขามากที่สุด
สโรชาต้องพยายามเบือนหน้าออกมา เพราะหน้าเขาและเธอจะชนกันอยู่แล้ว ลมหายใจอุ่นๆ เป่ารดใบหน้าเธอ
"รู้หรือยัง หืม..".เขาพูดและเอาจมูกเขามาใกล้แก้มของเธอ สโรชาใจเต้นแรงกว่าเดิม
เขาค่อยๆ คลายอ้อมแขนให้หลวมนิดหน่อย
หญิงสาวถอนหายใจแรง รอฟังเขาพูดอย่างตั้งใจ
เขากระซิบที่หูของเธอ "พี่รักน้องบัวนะครับ รักมาก รักตั้งแต่แรกเห็น รักแบบผู้ชายรักผู้หญิง อยากแต่งงาน อยากสร้างครอบครัว อยากมีลูก" เขาประคองหน้าสวยนั้นด้วยสองมือ ก้มลงหอมแก้มเนียนใสนั้นเบาๆ เลยมาที่ปากอิ่มค่อยๆ จูบ
สโรชาตัวสั่น ใจเต้นแรง ภาวนาว่าอย่าให้เขาทำอะไรไปมากกว่านี้เลย เธอรู้สึกว่าจะควบคุมตัวเองไม่ได้ ดีที่เขาไม่ทำอะไรมากกว่านั้น อัคราคลายอ้อมกอดแต่ก็ยังกอดไว้หลวมๆ มือใหญ่นั้นลูบหลังหญิงสาวเบาๆ
"พี่ไม่เร่งน้องบัวนะครับ ทั้งๆ ที่ใจพี่มันขัดกับคำพูดพี่เหลือเกิน แค่ได้อยู่กับน้องบัวแบบนี้ พี่ก็ดีใจและมีความสุขมากแล้ว"
"เมื่อก่อนพี่ไม่เคยคิดเรื่องแต่งงาน ไม่อยากมีครอบครัว มีผู้หญิงเข้ามาในชีวิตพี่มากมาย แต่พี่ไม่เคยรักใคร และไม่คิดจะรัก จนกระทั่งมาเจอน้องบัว ถึงตอนนี้น้องบัวยังไม่รักพี่ไม่เห็นใจพี่ ก็ไม่เป็นไร พี่จะรอ น้องบัวไม่รังเกียจพี่ใช่ไหม" เขากระซิบถามข้างหูของเธอ ไม่ถามเปล่าเขายังจูบเบาๆ ที่หูของเธอ ลามลงมาที่ลำคอขาวนวลเนียนนั่นวนๆ อยู่แถวนั้น สโรชาหายใจแรง เขาเหมือนจะรู้สึกตัว "ไม่เป็นไรนะครับพี่รู้แล้ว ไม่ต้องพูดแล้วนะครับคนดี"
อัคราพยุงร่างบางนั้นลุกขึ้นนั่ง และเพิ่งสังเกตว่าหน้าสโรชาจากที่ขาวเนียนใส ตอนนี้แดงมาก
ซึ่งเจ้าตัวเองก็รู้สึกว่า เธอร้อนวูบวาบไปทั้งตัว โดยเฉพาะที่ใบหน้า
อัคราเห็นแบบนั้นเขาก็ยิ้มทั้งหน้า ดึงร่างนั้นเข้ามากอดอีกรอบ "ไม่เป็นไรแล้วนะครับคนดีของพี่ หายใจลึกๆ นะครับ ลองดูนะ หายใจลึกๆ" หญิงสาวทำตามที่เขาบอก สักพักก็ดีขึ้นจริงๆ เขาจูบที่หน้าผากเธออีกครั้งและปล่อยให้เธอเป็นอิสระ "ป่ะลุกขึ้นไปอาบเถอะ จะได้สบายตัว "
ชายหนุ่มลุกขึ้นและดึงมือสโรชาให้ลุกตาม
"คะ......" สโรชามองหน้าเขายังงงอยู่ อัคราหัวเราะเสียงดัง ลูบที่หัวเธอเบาๆ
"น้องบัวตั้งใจฟังพี่นะครับ พี่จะอาบน้ำ น้องบัวช่วยไปหยิบเสื้อผ้าที่ห้องพี่มาให้หน่อยนะครับ" เขาพูดแล้วก็เดินคว้าผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำไป และหัวเราะเสียงดังอย่างมีความสุข
สโรชารู้สึกตัว ถึงแม้ว่าจะยังรู้สึกแปลกๆ แต่เธอก็เดินไปที่ห้องเขา หยิบเสื้อผ้าที่เขาบอก แล้วกลับมาที่ห้องวางไว้ให้เขาที่ปลายเตียง เธอเก็บที่นอนเรียบร้อยแล้ว ออกไปที่ห้องครัวทำอาหารเช้าง่ายๆ สำหรับสองคน ทำอาหารเสร็จแล้วก็เดินกลับไปที่ห้องเพื่อเรียกเขามาทานอาหาร
อัคราอาบน้ำเสร็จออกมาเขาแต่งตัวนั่งอยู่บนเตียง เขาชอบสโรชาเป็นคนมีระเบียบ เก็บที่นอน หมอน พับผ้าห่มเรียบร้อย ทุกอย่าง สบายตา ถูกใจเขามาก ผู้หญิงบางคนเคยตัว ลุกจากที่นอนแล้วก็ลุกไปเลย ไม่กลับมาพับให้เรียบร้อย
"พี่เข้มคะบัวทำอาหารเช้าเสร็จแล้ว ออกไปทานได้เลยนะคะ ไม่ต้องรอ บัวขออาบน้ำแป๊ปค่ะ"
"ไม่เป็นไรครับ พี่จะรอน้องบัวไปทานพร้อมกัน" เขาพูดและยิ้มให้เธอ
สโรชาจำใจต้องเตรียมเสื้อผ้าเข้าไปในห้องน้ำ อาบเสร็จก็เปลี่ยนชุดในนั้นเลย
หลังจากทานอาหารเช้าเสร็จ อัคราชวนหญิงสาวเข้าไปทำความสะอาดห้องพระ นานมากแล้วที่เขาไม่ได้เปิดห้องนี้ ทำให้ต้องทำความสะอาดครั้งใหญ่ ทั้งสองช่วยกันทำความสะอาดห้องพระ จนเวลาล่วงไปเกือบบ่ายสองโมง ทุกอย่างก็เสร็จเรียบร้อย
"เหนื่อยหน่อยนะครับน้องบัว เดี๋ยวพี่ทำมื้อกลางวัน ให้น้องบัวทานเองนะครับ ไม่นานครับแป๊ปเดียว แล้วก็มื้อเย็นเราสั่งมาทานดีกว่าไหม จะได้ไม่ต้องทำ พรุ่งนี้เช้าพี่จะพาไปทานอาหารในเมือง"
"ได้เลยค่ะ ตามใจพี่เข้ม บัวได้หมดเลย" หญิงสาวเก็บผ้าขี้ริ้วออกไปซักตาก ปล่อยให้อัคราทำกับข้าวคนเดียว
เขาชอบมาก บางบ้านที่เขาเห็น ผ้าขี้ริ้วเนี้ยสกปรกมาก ใช้วนใช้ซ้ำอยู่นั่น แต่เขาสังเกตุ บ้านของสโรชาที่เชียงราย ซักสะอาดตลอด ไม่มีกลิ่น
ทั้งสองทานอาหารมื้อกลางวันกันเงียบ ๆ ต่างคนต่างทาน
"ทานข้าวเสร็จน้องบัวไปอาบน้ำเลยก็ได้นะครับ ฝุ่นในห้องพระเยอะ เดี๋ยวจะคันตามผิวหนัง"
"ได้ค่ะพี่เข้ม บัวรู้สึกว่าจะเริ่มคันแล้วค่ะ งั้นบัวไปอาบน้ำก่อนนะคะ ถ้วยชามบัวมาล้างเอง" เธอบอกเขาก่อนเดินไปที่ห้อง
อัคราวางช้อน เขาก็อยากอาบน้ำเหมือนกัน เหนียวตัวมากเดี๋ยวพี่ไปอาบห้องพี่ล่ะกันนะครับ จะได้ไม่ต้องแย่งห้องน้ำกัน เขาบอกและยิ้มให้หญิงสาว
ก็ดี เธอจะได้อาบน้ำแต่งตัวแบบสบายๆ ไม่ต้องกังวลว่าเขาอยู่ในห้อง หญิงสาวคิดในใจ
หญิงสาวอาบน้ำเสร็จ ออกจากห้องน้ำชายหนุ่มก็เดินเข้ามาพอดี
"อุ้ย....พี่เข้ม ขอบัวแต่งตัวก่อนค่ะ" เธอไม่คิดว่าเขาจะอาบน้ำเร็วและมาที่ห้องเธอเลย สโรชาไม่ได้เอาชุดเข้าไปเปลี่ยนในห้องน้ำ เธอสระผมบนหัวมีผ้าโพกผม ทั้งร่างมีผ้าเช็ดตัวผืนเดียวพันกายอยู่ จะถอยเข้าห้องน้ำก็ไม่ได้
น้องบัว ชายหนุ่มยืนมองหญิงสาว เขามองเธอทั้งตัว ส่วนเนื้อที่โผล่พ้นผ้าเช็ดตัวนั่น ขาวโพลน เนินเนื้อส่วนบนนั้น น่ามองยิ่งนัก ขาขาวเรียวยาวนั่น ถูกใจเขามาก เขายืนมองหญิงสาวนิ่งนาน สวยมาก
"พี่เข้มคะบัวขอแต่งตัวก่อนนะคะแป๊ปเดียวค่ะ" เธอบอกเขา รีบเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า หยิบชุดที่จะใส่ แล้วรีบวิ่งเข้าห้องน้ำอีกครั้ง เพื่อแต่งตัว ใจเต้นแรง ไม่ให้ใจเต้นได้ยังไง ปกติเธออยู่ใกล้ชิดเขา ใจก็เต้นแรงอยู่บ่อยๆ นี่เขามาเห็นเธอนุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียว เกือบเปลือย เธอรู้เขินอายสายตาเขา ไม่เคยมีผู้ชายคนไหนได้มาเจอเธอในสภาพแบบนี้ เขาเป็นคนแรก
อัคราเดินมานั่งบนเตียงกึ่งนั้งกึ่งนอนบนเตียง ภาพเมื่อกี้ยังติดตาเขาอยู่เลย ดีที่เขาอาบน้ำเร็วได้ทันมาเห็น แล้วเขาก็ยิ้ม คนในห้องน้ำเดินออกมาพอดี เขาตั้งใจยิ้มให้เธอ เขารู้ว่าเธออาย แต่เขาชอบ และก็ชอบมากด้วย
สโรชาเช็ดผม หยิบโทรศัพท์แล้วเดินไปนั่งที่หน้าพัดลม เพื่อเป่าผม
อัครารู้ว่าหญิงสาวจะเป่าผมด้วยพัดลม ยังไม่ทันที่จะได้เป่าผมเลย หญิงสาวเปิดเมลอ่าน มีงานเข้ามาใหม่ เธอเดินไปเปิดโนตบุคที่ตั้งบนโต๊ะเครื่องแป้ง นั่งพิมพ์งานเงียบ ๆ
เขานอนมองเธอทำงานเพลิน สโรชาใช้ระบบสัมผัสแป้นพิมพ์ได้คล่องมาก พิมพ์เร็วไม่ต้องดูแป้นพิมพ์เลย เกือบ 30 นาทีเธอก็ยังพิมพ์งานไม่เสร็จ เขาเลยเดินไปเอาไดร์เป่าผมมาช่วยเป่าผมของเธอให้แห้งเร็วๆ
"น้องบัวครับ นั่งทำงานไปนะ พี่เป่าผมให้ จะทำให้เบามือที่สุดนะครับ" เขาก้มลงมากระซิบที่ข้างหูของเธอ สังเกตุว่าหญิงสาวสะดุ้งนิดหน่อย ขนลุกด้วย เขาไม่รอคำตอบ เริ่มเป่าผมด้วยลมที่เบาที่สุด ไม่อยากกวนคนที่กำลังนั่งพิมพ์งาน เขายืนเป่าผมให้เธอ ทำให้เขาเห็นทุกอย่างว่าหญิงสาวพิมพ์อะไรบ้าง
สโรชาใช้ภาษาอังกฤษได้ดีทีเดียว สามารถคุยโต้ตอบด้วยการพิมพ์ได้ดีมากๆ เขาเคยแอบได้ยินเธอคุยงานกับต่างชาติ หญิงสาวเก่งหลายอย่าง งานของสโรชาเป็นที่ยอมรับทั้งคนไทย และต่างชาติ เธอไม่เคยเล่าให้เขาฟัง ไม่เคยพูดโอ้อวดเลย ถ้าเขามีลูก ลูกของเขาคงเก่งเหมือนพ่อกับแม่ คิดมาถึงตรงนี้เขาก็ยิ้มออกมา
สโรชาไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน มีใครเป็นแบบนี้บ้างนะ เธอไม่อยากคิดถึงอนาคต แต่ตอนนี้ เวลานี้ เธอรู้สึกมีความสุขมาก ชอบที่จะได้อยู่ใกล้ชิดกับเขา แต่อีกใจหนึ่งก็หวั่น อีกใจหนึ่งก็กลัว เธอยอมรับว่าเธอมีความสุข