สโรชา สถาปนิกสาว สาวเหนือที่โลกส่วนตัวสูงมาก ไม่ชอบยุ่งวุนวายก้บใคร ตั้งใจทำงาน อยากกลับบ้านเพื่อดูแลพ่อและแม่ โชคชะตาทำให้มาเจอหนุ่มใต้ อัครา นายหัวจากแดนใต้ เขาเจอคนที่ใช่ เขารักเธอ และเขาจะไม่ยอมปล่อยเธอ ให้หลุดมือไปเด็ดขาด
รัก,ชาย-หญิง,ครอบครัว,ยุคปัจจุบัน,ไทย,พล็อตสร้างกระแส,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เล่ห์รักนายหัว(อ่านฟรีจนจบ)
สโรชา สถาปนิกสาว สาวเหนือที่โลกส่วนตัวสูงมาก ไม่ชอบยุ่งวุนวายก้บใคร ตั้งใจทำงาน อยากกลับบ้านเพื่อดูแลพ่อและแม่ โชคชะตาทำให้มาเจอหนุ่มใต้ อัครา นายหัวจากแดนใต้ เขาเจอคนที่ใช่ เขารักเธอ และเขาจะไม่ยอมปล่อยเธอ ให้หลุดมือไปเด็ดขาด
วันนี้เป็นอีกวันที่หญิงสาวตั้งใจทำงาน แบบที่ต้องเขียนให้เจ้าสัวดู ยังไม่เสร็จ วันนี้หลังจากที่ทานข้าวเย็นแล้ว สโรชารีบอาบน้ำเสร็จ สระผม เหมือนเดิมอัคราเข้ามาป้วนเปี้ยนอยู่ใกล้ๆเธอตลอดเวลา เขานอนเล่นบนเตียง ไม่นานก็หลับไป เธอก็ปล่อยเขาตามสบาย ไม่ได้ให้เขากลับห้อง วันนี้เธอมีประชุม กับทีมงาน และลูกค้าต่างชาติ สมัยนี้ดีไม่ต้องเดินทางไปพบปะกัน สามารถประชุมที่บ้านก็ได้ สะดวกมาก เธอคิดว่าประชุมไม่น่าจะนาน ไว้ค่อยเป่าผมล่ะกัน
สโรชาเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้า หยิบเสื้อแขนยาวมาใส่ทับเสื้อยืด แล้วใส่หูฟัง เธอมีประชุมคอนเฟอเรนซ์ กับศักดิ์สิทธิ์เจ้านาย และทีมงานบริษัทเก่า มีลูกค้าต่างชาติเข้ามาร่วมประชุมด้วย เขาสนใจงานของเธอมาก ยินดีให้เธอไปทำงานให้ที่นิวซีแลนด์ โดยออกค่าใช้จ่ายทุกอย่างให้ อยู่จนกว่างานจะเสร็จ สโรชาทักทายลูกค้า เธอขอบคุณที่ลูกค้าชอบงานของเธอ เธอยินดีออกแบบให้ แต่ไม่รับปากว่าจะไปอยู่ที่นิวซีแลนด์ยาว เธอบอกไปว่าสามารถดูงานออนไลน์ได้ ลูกค้าว้าวกับงานของเธอมาก หญิงสาวมีข้อเสนอให้รุ่นน้องเดินทางไปดูงานแทน ถ้าหากเขาตกลงเธอจะรับงานนี้ ลูกค้าตกลงโดยไม่มีข้อแม้อะไรเลย ส่งใครไปก็ได้ แต่ขอให้เป็นงานของสโรชา พร้อมลายเซ็น หญิงสาวดีใจมากที่งานของเธอมีคนสนใจ แถมเป็นต่างชาติ
เกือบหนึ่งชั่วโมงเต็มที่หญิงสาวประชุม ทำให้คนที่นอนบนเตียงอยู่ไม่เป็นสุข เขานอนฟังและเห็นไกลๆ ว่ามีแต่ผู้ชาย ลูกค้านั้นก็เป็นฝรั่งหน้าตาดีมาก สโรชาเก่งเกือบ ทุกอย่าง ภาษาอังกฤษของเธอก็ดีมาก หญิงสาวปิดโนตบุค ถอดหูฟัง คุยสายต่อกับทีมงานของบริษัทที่กรุงเทพฯ เสร็จแล้ว ถอดเสื้อคลุมออกแขวน เธอไปนั่งเป่าผมต่อ เปิดเพลงในโทรศัพท์ฟังเบาๆ เพลงลูกทุ่ง คุยกับฝรั่งอยู่ดีๆ มานั่งฟังเพลงลูกทุ่ง แถมร้องคลอไปด้วยเบาๆ
อัคราคิดว่าตัวเองเป็นเอามาก เขาหลงแฟนตัวเอง
สโรชาก้มหน้าเป่าผม เธอชอบเป่าผมด้วยพัดลม ลมไม่ร้อน ผมไม่เสียด้วยไม่ปวดแขนเพราะไม่ต้องถือไดร์เป่าผมมือก็จัดให้เส้นผมกระจาย เพื่อที่จะให้แห้งเร็ว ๆ ไม่ทันสังเกตว่า อัคราเดินมาข้างหลังเธอเขายกพัดลมออกไปตั้งห่าง ๆ นั่งลงข้างหลังหญิงสาวจับไหล่เธอให้นั่งหลังตรง หญิงสาวสะดุ้งสุดตัว เพราะเธอกำลังคิดอะไรเพลินๆ
"น้องบัวครับนั่งดีๆ นะครับพี่จะหวีผมให้" เขาหยิบหวีมาจากโต๊ะเครื่องแป้งมาด้วย
"โอ๋....ตกใจเหรอครับพี่ขอโทษนะครับคนดี" เขาดึงตัวหญิงสาวขึ้นมานั่งบนตักและกอดเธอเอาไว้ หลังของเธอแนบติดกับลำตัวเขา ลำแขนเขาอยู่ใต้หน้าอกเธอ แถมยกเธอขี้นมานั่งบนตักอีก เธอไม่รู้จะทำยังไงดี เขากอดรัดเธอแน่นมาก
ไพี่เข้มคะ บัวหายตกใจแล้วค่ะ ปล่อยเถอะนะคะเดี๋ยวบัวเป่าผมเองค่ะใกล้แห้งแล้ว นี่บัวทำพี่ตื่นเหรอคะ พี่เข้มคะ" หญิงสาวเรียกชื่อเขา เมื่ออัครากดคางเขาไว้ที่ไหล่ข้างซ้ายของเธอแถมเอาจมูกมาดมที่ผม ที่แก้ม ไล่มาที่คอหญิงสาว "หอมจังเลย ชื่นใจมาก"
"พี่เข้มคะปล่อยเถอะค่ะบัวหายใจไม่ออก" เธอบอกเขา และขยับตัวพยายามจะแกะแขนเขาออกจากใต้อก
"พี่ขออะไรอย่างหนึ่งได้ไหมครับ แล้วเดี๋ยวพี่จะปล่อยน้องบัว"
"ได้ค่ะ ได้เลย " หญิงสาวรีบตอบเขาเพื่อที่เขาจะได้ปล่อยเธอเร็ว ๆ
ไแน่นะครับ น้องบัวบอกแล้วนะครับ ว่าได้"
"แน่ซิคะ รีบบอกมาเถอะค่ะ "
เขาลุกขึ้นและพาหญิงสาวลุกขึ้นมาด้วย แต่ไม่ยอมปล่อยจากอ้อมแขน ยังไม่ทันที่สโรชาจะทันตั้งตัว อัคราก็อุ้มหญิงสาวขึ้น แล้วรีบเดินไปที่เตียงนอน วางคนในอ้อมแขนลงและเขาก็ตามลงไปด้วย ผมสโรชากระจายเต็มที่นอน เขากอดเธอไว้ให้นอนหงาย ใช้แขนทั้งสองข้างล็อคตัวเธอไว้ ลำตัวเขาทับอยู่บนตัวเธอ
สโรชาตกใจ เธอยิ่งดิ้นเขายิ่งกอดแน่น หน้าเขาอยู่ตรงหน้าอกของเธอพอดี
"พี่เข้มคะไหนบอกว่าจะปล่อยบัวไงคะ "
"ก็พี่ยังไม่ได้บอกน้องบัวเลย พี่บอกว่าขอน้องบัวอย่างหนึ่งได้ไหมแล้วถึงจะปล่อยพี่ยังไม่ได้บอกเลยว่าจะขออะไร แล้วจะปล่อยได้ยังไงล่ะครับคนสวยไ เขาพูดและยิ้มแถมเอาจมูกมาวุ่นวายแถวแก้มของเธอ
"งั้นรีบพูดมาเร็ว ๆค่ะพี่เข้มไ หญิงสาวรีบบอกเขา
"ก็ได้ครับแหม..ใจร้อนจังไ เขาหัวเราะเสียงดังเมื่อเห็นสโรชาถลึงตาใส่เขา ที่ไม่ยอมพูดสักที อัคราก้มลงไปกระซิบที่หูเธอ "พี่ขอจูบทีเดียวได้ไหมครับ จูบเดียวนะครับคนดีได้ไหม จูบแล้วก็ปล่อยเลย น้องบัวอนุญาตพี่แล้วนะครับ ห้ามกลับคำ" ชายหนุ่มกระซิบที่หูของเธอ
"โอ้ย...พี่เข้มคะ ก็บัวไม่รู้นี่คะว่าพี่จะขออะไร บัวหายใจไม่ออกแล้ว ปล่อยบัวเถอะคะหญิงสาวเสียงสั่น บัว.........."
อัคราปิดปากเธอด้วยปากเขา สโรชาตกใจพยายามดิ้น ยิ่งดิ้นเขายิ่งจูบ ยิ่งเบียดตัวเข้าหาเธอ สโรชาเหมือนคนสำลักน้ำ ดิ้นไปมาสักพักแต่เขาทำให้เธอนิ่งลงได้ เขายิ้มในหน้า เมื่อรู้สึกว่าหญิงสาวตอบโต้เขา สโรชาหยุดดิ้นเพราะยิ่งเธอดิ้น
อัครายิ่งกอดรัดเธอ หลับตาพริ้ม ปล่อยให้เขาจูบตามใจ เธอตอบไม่ถูกว่าชอบไหม แต่รู้ว่ามีความสุขมาก
สโรชาลืมไปเลยว่าบอกให้เขาปล่อย มารู้สึกตัวเมื่อมือเขามาวุ่นวายแถ้วหน้าอกเธอ เธอยกมือทั้งสองข้างประคองที่ใบหน้าเขา "พี่เข้มขา พอเถอะค่ะ ไหนว่านิดเดียวไงคะ พอเถอะนะคะพี่เข้ม" สโรชาใช้มือยาวเรียวลูบที่แก้มเขา ไนะคะพี่เข้ม ปากบัวช้ำหมดแล้วค่ะไ
"ขอตรงนี้อีกนิดเดียวนะครับน้องบัว" ยังไม่ทันที่หญิงสาวจะพูดอะไร เขาก็ก้มลงหอมที่เนินเนื้อขาวที่โผล่ออกมาจากคอเลื้อทั้งสองข้าง ลมร้อนจากปากเขารดอยู่กับก้อนเนื้อขาวเนียนนั้น จนสโรชาต้องเผลอตัวกอดเขาเอาไว้แน่น "พี่เข้มขาพอเถอะค่ะ พอก่อนนะคะ หญิงสาวบอกเขาด้วยเสียงสั่น"
อัคราตัดใจถอนปากและจมูกออกอกอวบยวบยุ่นและขาวเนียนนั่น ดึงผ้าห่มมาคลุมตัวหญิงสาวไว้ถึงคอ แต่เขาก็ยังเอาหน้ามาซุกที่ซอกคอของเธอ หายใจแรง กดจมูกลงที่ลำคอหญิงสาว
"ปล่อยเถอะค่ะ หลายจูบแล้วนะคะเนี้ย บัวช้ำหมดแล้ว" เขากอดแน่นขึ้นนิดหนึ่ง และค่อยๆคลาย
เขาคลายวงแขนปล่อยให้สโรชาเป็นอิสระ ส่วนตัวเขานอนคว่ำหน้า
สโรชาลุกขึ้นนั่ง หายใจโล่งขึ้น ยังไม่หายสั่น จะก้าวขาลงจากเตียงเธอเห็นเขานอนคว่ำหน้านานก็ตกใจอีก ไพี่เข้มคะเธอเขย่าตัวเขา พี่เข้มเป็นอะไรหรือเปล่า พี่เข้ม" หญิงสาวออกแรงพลิกตัวเขา ให้นอนหงาย "พี่เข้มเป็นอะไรคะ โกรธบัวเหรอคะ" เธอตกใจกับท่าทีของเขา อัคราหน้านิ่ง เขานิ่งมาก
สโรชาขยับเข้าไปหาเขาโดยอัตโนมัติ และก้มตัวลงไปกอดเขาไว้ "พี่เข้มขาบัวขอโทษค่ะ ทำไมนิ่งไปคะ เป็นอะไรไป" อกอวบยวบยุ่นของเธออยู่ใกล้ ๆหน้าเขา สองมือเรียวนั้นประคองหน้าเขาไว้ "พี่เข้มบัวขอโทษนะคะไ หน้าหญิงสาวเริ่มใจไม่ดีกลัวเขาโกรธ เธอไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน ทำไมห่วงความรู้สึกเขามาก
หอมหลือเกิน เขาเพิ่งจะระงับใจได้ สโรชาก็เข้ามาหาเขาอีก เขาไม่ได้โกรธเธอเลย เขากำลังจัดการกับความรู้สึกภายในของตัวเอง เธอก็เข้ามาปลุกมันขึ้นมาอีก
อัคราคว้าตัวสโรชามาไว้กับอกและวางตัวเธอให้นอนลงกับที่นอนเหมือนเดิม เขากอดเธอไว้แน่น พยายามห้ามตัวเองไว้ กระซิบที่ข้างหูเธอ พี่ไม่ได้โกรธน้องบัวเลยครับ ไม่ได้โกรธเลยคนดี
"พี่ได้ยินว่าน้องบัวจะไปต่างประเทศเหรอครับ พี่ได้ยินหมดแล้วที่ประชุม"
"พี่เข้มอยากให้บัวไปเหรอคะ" หญิงสาวเอียงคอถามเขา
"ถ้าน้องบัวไปพี่ก็จะไปด้วย ลองดูซิ พี่จะทิ้งงานไปเลย" เขาพูดพร้อมกอดเธอแน่นกว่าเดิม
"บัวไม่ไปหรอกค่ะพี่เข้ม ตามที่ได้ยินนั่นแหละคะ บัวเสียสละให้น้องไปแล้ว พี่เข้มไม่ต้องคิดมากนะคะ แล้วก็ไม่ต้องตามบัวด้วย" เธอพูดพร้อมกับหัวเราะขำเขา
"ขำอะไรน้องบัว ก็พี่ติดแฟน ไม่อยากให้ห่างไปไหน คิดถึง คิดถึงมากไ เข้าพูดและทำหน้าตาจริงจัง
สโรชายิ่งหัวเราะหนักกว่าเดิม "พี่เข้มคะ บัวต้องทำงานที่ค้างให้เสร็จ บัวเร่งเต็มที่แล้วอยากให้เสร็จเร็วๆ แรกเลยที่เร่งงานเพราะบัวอยากกลับบ้าน อยากไปรับงานที่บ้านอยากอยู่ใกล้พ่อกับแม่ เผื่อได้ช่วยงาน ลุงบุญกับพ่ออาชาติบ้าง แต่ตอนนี้อาชาติน่าจะมีพี่ภัสราคอยช่วย บัวก็หายห่วง งานที่ร้านกาแฟก็มีบุตรคอยช่วย ที่รีสอร์ทแม่คอยดูอยู่ ที่ไร่ลุงบุญก็ช่วยพ่อ แต่ก็อายุเริ่มมากกันแล้วทั้งคู่ กว่าเมฆ กับพายัพจะจบ ก็ไม่รู้ว่าน้องอยากจะกลับมาช่วยที่บ้านไหม"
"ลุงบุญกับพ่อแม่ก็บอกบัวแล้วค่ะว่าแล้วแต่บัว เขาไม่รีบกัน เอาที่บัวสะดวก ถึงยังไงบัวก็อยากให้เสร็จเร็ว ๆ ไม่ใช่ทีมงานไม่ดี น้อง ๆทำงานกันดีมาก แค่บัวไม่อยากเจอคุณทรงศักดิ์ และอีกอย่าง" หญิงสาวพูดแล้วนิ่งไป
"อะไรครับน้องบัว "อัตราตั้งใจฟังที่เธอพูด อยู่ๆ หญิงสาวก็หยุดพูด จะมีเรื่องอะไรอีก
"ก็บัวมีพี่เข้มนี่ไงคะ แล้วถ้าบัวกลับไปอยู่บ้าน แล้วมันจะยังไงคะ บัวคิดไม่ออก บัวไม่ชอบอะไรที่ซับซ้อน ไม่อยากคิดมาก ปวดหัวค่ะ มันไม่เหมือนเรื่องงาน ถ้าเรื่องงานยิ่งปวดหัวยิ่งสนุก" เธอพูดเสร็จแล้วก็มองหน้าเขาตาแป๋ว
อัครายิ้มกว้าง และหัวเราะเสียงดัง ดังมาก เขาฟังตั้งและคิดตั้งนาน สุดท้ายคือถูกใจเขามาก
"พี่เข้มเดี๋ยวค่ะ เดี๋ยวอย่าเพิ่งพูด บัวแค่สับสน เอาไว้ก่อนนะคะ ขอบัวทำงานแป๊ป เดี๋ยวไม่ทัน ขอเวลาครึ่งชั่วโมงนะคะ " หญิงสาวไม่พูดอย่างเดียว เธอเข้ามากอดรอบเอวเขา เงยหน้าขึ้นมายิ้มหวานให้ "อย่าเพิ่งพูดนะคะพี่เข้ม เอาทีละเรื่อง ตอนนี้บัวทำงานก่อนนะคะ" เขานิ่ง เธอก็เลยจุ๊บแก้มเขาหนึ่งครั้ง แล้วลุกไปนั่งเปิดไฟสว่างที่โต๊ะเขียนแบบ สโรชานั่งทำงานเงียบๆ โดยไม่ได้หันมามองเขาอีกเลย เขาไม่ชอบเวลาสโรชาทำงาน เพราะเธอจะลืมทุกสิ่งอย่าง
เขาเข้าใจเลยว่าทำไมลูกค้าถึงชอบงานของสโรชา เวลาทำงานเธอทุ่มเทมาก ตั้งใจทำงาน ใส่ใจรายละเอียด อัครานั่งมองเธอทำงาน เขานึกสนุกหยิบโทรศัพท์เขาขึ้นมาถ่ายรูปเธอขณะนั่งทำงาน เสียงสโรชาจามติดกันสามครั้ง เขาเลยเดินไปปิดหน้าต่าง ปิดพัดลม เปิดแอร์เบาๆ แทน
สโรชาใช้โทรศัพท์ถ่ายรูปงาน เปิดโนตบุค คุยงานต่ออีกหน่อย ปิดไฟที่โต๊ะเขียนแบบ เก็บโนตบุค " เรียบร้อยแล้วค่ะ" หันมาบอกชายหนุ่ม เห็นเขาคุยโทรศัพท์อยู่ ดูหน้าเครียดๆ นอนเลยดีกว่า เธอรู้สึกคันจมูกเหมือนจะจามอีกครั้ง หนาวด้วย อาจเป็นเพราะว่าฝนเริ่มตกแรง เสียงฟ้าร้องดังมาก คืนนี้หญิงสาวใส่ชุดนอนผ้าฝ้ายหนาแขนยาวขายาว เธอนั่งหวีผมก่อนนอนที่โต๊ะเครื่องแป้้ง รู้สึกว่าเริ่มคัดจมูกจะจามตลอดเวลา คงเป็นเพราะฝุ่นผ้า พรุ่งนี้เธอจะเอาผ้าออกไปตากแดดอีกครั้ง รู้สึกหนักหัว เลยขึ้นไปนอนที่ของเธอ จามอีกสองสามครั้ง สโรชานอนหันหลังให้อัครา รู้สึกว่าง่วงมากไม่ถึง 5 นาทีก็หลับปุ๋ย หลับสนิทด้วย เธอเป็นคนโชคดี หลับง่าย ไปนอนที่ไหนก็หลับดีตลอด
อัคราเห็นแล้วว่าหญิงสาวจาม แต่เขาติดคุยงานกับหัวหน้างาน ปลายสายถามว่าเสียใครจาม เหมือนเสียงผู้หญิงเลย เขาตอบว่าใช่ อยู่กับแฟน แต่สโรชาไม่ได้ยิน เพราะหลับเธอหลับไปแล้ว เขาปล่อยให้เธอนอน เรื่องที่จะคุยกับเธอไว้พรุ่งนี้ล่ะกัน