สโรชา สถาปนิกสาว สาวเหนือที่โลกส่วนตัวสูงมาก ไม่ชอบยุ่งวุนวายก้บใคร ตั้งใจทำงาน อยากกลับบ้านเพื่อดูแลพ่อและแม่ โชคชะตาทำให้มาเจอหนุ่มใต้ อัครา นายหัวจากแดนใต้ เขาเจอคนที่ใช่ เขารักเธอ และเขาจะไม่ยอมปล่อยเธอ ให้หลุดมือไปเด็ดขาด
รัก,ชาย-หญิง,ครอบครัว,ยุคปัจจุบัน,ไทย,พล็อตสร้างกระแส,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เล่ห์รักนายหัว(อ่านฟรีจนจบ)
สโรชา สถาปนิกสาว สาวเหนือที่โลกส่วนตัวสูงมาก ไม่ชอบยุ่งวุนวายก้บใคร ตั้งใจทำงาน อยากกลับบ้านเพื่อดูแลพ่อและแม่ โชคชะตาทำให้มาเจอหนุ่มใต้ อัครา นายหัวจากแดนใต้ เขาเจอคนที่ใช่ เขารักเธอ และเขาจะไม่ยอมปล่อยเธอ ให้หลุดมือไปเด็ดขาด
ทั้งสองหลับสนิทด้วยกันทั้งคู่ อัคราตื่นก่อนสโรชา เขาปล่อยให้เธอนอนต่อ ส่วนตัวเองเดินไปอาบน้ำที่ห้องเขา คิดว่าเช้านี้จะทำอาหารเช้า ให้หญิงสาวทาน เพื่อเป็นการตอบเทนที่เธอดูแลเขามาหลายวัน
"น้องบัวครับ เขาเรียกเบาๆคนบนเตียงยังไม่ตื่นเลย นอนขี้เซาจริง เขาขึ้นไปที่เตียงนอน เธอก็ยังไม่ตื่น น้องบัวตื่นเถอะครับคนดี สายแล้ว พี่ทำอาหารเช้ารอแล้ว ลุกขึ้นอาบน้ำเถอะ คนดี" เงียบสนิท นึกอยากแกล้งคนขี้เซา เขากระเถิบเข้าไปนอนใกล้หญิงสาว เขาติดใจ ติดกลิ่น เสียแล้ว น่ารักที่สุด เขาค่อยๆ แหวกเสื้อนอนของหญิงสาว ใช้จมูกแตะเบาๆ ลงไปที่อกอวบอิ่มนั้น หอมเหลือเกินค่อยๆ บรรจงจูบรอบฐานถันนั้นเบาๆ
หญิงสาวขยับตัวหายใจแรงขึ้นทำให้อกอวบเคลื่อนไหวตามแรงหายใจของตัวเอง สโรชาหายใจแรงขึ้น เคลื่อนไหวตัว ไปตามริมฝีปากร้อนของเขา นี่เป็นความฝันหรือเรื่องจริงกันแน่
ชายหนุ่มเงยหน้าจากอกอวบนั้น สัมผัสได้ว่าหญิงสาวตอบสนองเขา และเคลื่อนไหวตัวแรงกว่าเดิม คนที่โดนจูบลืมตาขึ้นหน้าตาตกใจ "สวัสดีตอนเช้าครับน้องบัวพี่มาปลุกไปทานข้าวครับ ตื่นได้หรือยัง พี่เรียกนานแล้วไม่ตื่นสักที พี่เลยต้องใช้วิธีนี้" คนพูดยิ้มตาเป็นประกาย "โกรธพี่ไหม" เขาพูดไปด้วยก้มหน้าลงไปวนเวียนอยู่กับอกอวบอิ่มนั้นอีกครั้ง เขาอยากอยู่แบบนี้นานๆ
คนที่ถูกหอมถูกกอดแทบจะทนไม่ไหว เผลอกอดรัดต้นคอเขากดหน้าเขาลงที่ร่องอกอวบนั้น" พี่เข้มขาไ หญิงสาวหลับตาพริ้ม เธอยอมรับว่าชอบการสัมผัสจากเขา แต่ปากก็ไม่ตรงกับใจ "พอก่อนเถอะค่ะ บัวตื่นแล้ว" เธอรีบบอกเขาเสียงสั่น "ตื่นแล้วค่ะ หยุดเถอะ พอแล้วค่ะบัวอยากอาบน้ำ"
แสนเสียดายแต่เขาจำต้องหยุดตามที่เธอขอ พร้อมรวบร่างหญิงสาวขึ้นมากอด อยากอาบน้ำใช่ไหม "ป่ะพี่อาบให้นะครับคนดี" เขาพูดพร้อมอุ้มเธอลงจากเตียง สโรชายังไม่ทันระวังตัว เขาก็อุ้มเธอพาเข้ามาในห้องน้ำ "พี่เข้มขาไม่เอาค่ะ บัวอาบเองนะคะ บัวขออาบเอง"
"นะคะ พี่เข้มรีบไปเตรียอาหารรอเลยค่ะ เสร็จแล้วบัวจะรีบออกไปนะคะ"
"ก็ได้ๆ อาบเร็วๆ นะครับคนดี" เขาก้มลงหอมแก้มเธอ หญิงสาวรีบดันหลังให้เขาออกไปอย่างเร็ว เธอกลัวเขาเปลี่ยนใจ สโรชามองตัวเองในกระจก แก้มเธอแดง ตาสุกใส สโรชายอมรับว่าเธอมีความสุขมาก เธอรีบอาบน้ำสลัดความปั่นป่วนในใจออก เขานั่งรอหญิงสาวอยู่บนเตียง เธอเข้าใจว่าเขาออกไปรอที่ห้องอาหาร จึงต้องรีบวิ่งไปที่ตู้หยิบเสื้อผ้าแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำแต่งตัวอีกรอบ เธอถอนหายใจเหนื่อยกับเขา เห็นทีจะหนีเขาไม่พ้นหรอกแต่ลึกๆ เ ธอก็ไม่ได้อยากปฏิเสษเขา หญิงยิ้มกับตัวเอง และออกมาจากห้องน้ำ เธอใส่กางเกงช้าง และเสื้อยืดสีขาวผ้าบางใส่สบาย
ชายหนุ่มนั่งรอหญิงสาวที่เตียงพอเห็นเธอแต่งตัวเสร็จแล้ว เขาก็เข้ามาอุ้มเธอขึ้นอีกครั้ง
"โอ้ยพี่เข้มขา อุ้มทำไมคะบัวเดินเองได้ค่ะ แค่นี้เอง" เขาไม่ฟังพาหญิงสาวเดินอกจากห้อง ตรงไปที่ห้องอาหาร วางเธอลงบนเก้าอี้ จูบหน้าผากเธออีกที และไปยกอาหารมาให้ทาน
เขาแทบจะป้อนเธอ ทานเสร็จแล้วเขาก็ล้างทำความสะอาดเอง หญิงสาวยกน้ำดื่ม เขาถอดผ้ากันเปื้อน ตากไว้ และเดินมาหาเธอ อุ้มหญิงสาวขึ้นอีกครั้งพาเดินไปที่ห้องนอนของเขา สโรชาไม่ขัดขืน ตามใจเขาทุกอย่าง อัคราวางเธอลงที่เตียงใหญ่ "น้องบัวมีงานไหมครับวันนี้ "
"ไม่มีค่ะ บัวรอให้ผ่านฝนไปก่อน ค่อยเริ่มงานค่ะ ตอนนี้ทำอะไรไม่ได้เลย นอกจากเขียนแบบค่ะ"
ไคืนนี้นอนที่ห้องนี้นะครับน้องบัว ห้องนั้นเตียงมันเล็กพี่นอนไม่สบายเลย พี่จะยกโต๊ะเขียนแบบมาไว้มุมนี้ น้องบัวจะได้ไม่ต้องไปทำงานห้องโน้น ที่นี่มีโต๊ะทำงานตัวใหญ่น้องบัวใช้ได้เลย ไม่ต้องนั่งทำงานที่โต๊ะเครื่องแป้งอีกแล้วนะครับ เดี๋ยวพี่จะไปเอาของใช้ในห้องน้ำมาให้ ส่วนเสื้อผ้าก็ย้ายวันนี้เลย น้องบัวอยู่เฉยๆ เดี๋ยวพี่ขนมาเอง ตามนี้นะครับ คนดี" เขาบอกเธอ แล้วก็เดินออกจากห้องไป
สโรชายังนั่งดูเขานิ่งๆ อยู่บนเตียง เขายกโต๊ะเขียนแบบมาแล้ว อัตรารูปร่างสูงใหญ่ แต่คล่องแคล่ว เขากลับออกไปขนของอีกสองรอบ ก็เรียบร้อย จัดเรียงชุดเธอไว้ในตู้เสื้อผ้าเขา พวกแขวนก็แขวน พวกที่พับไว้เขาก็แยกไว้อย่างเป็นระเบียบ เธอนั่งมองเขาเงียบๆ หญิงสาวใจฟู เอาเถอะตอนนี้ เธอตามใจเขาทุกอย่าง รักเขา
ไต่อไปนี้พี่จะดูแลน้องบัวเองนะครับ รวมถึงอาบน้ำทาแป้ง แต่งตัวไ เขายื่นหน้ามาพูดกับเธอ ทำให้หญิงสาวหน้าแดง นี่เขาจะทำจริงๆเหรอ เธอจะห้ามเขาได้ไหม แค่คิดสโรชาก็หูแดง หน้าแดง
เขาเห็นท่าทางของหญิงสาว ก็เขามากอดจูบที่แก้มซ้าย ขวา "พี่พูดเล่นนะครับอย่ากลัวไปเลย"
หญิงสาวถอนหายใจโล่งอก นี่ถ้าเขาทำจริง ๆเธอก็คงห้ามเขาไม่ได้หรอก
เขาวนเวียนกอดหอมเธอตลอดเวลา กลางวันทำอาหารให้เธอทาน ทานเสร็จเขาก็เก็บล้าง ฮัมเพลงตลอดเวลา เธอเห็นเขาประชุม สั่งงานลูกน้อง ช่วงบ่าย สโรชานั่งๆนอนๆ ที่โซฟาบ้าง ที่เตียงเขา ที่โต๊ะทำงานของอัครา เขาทำสลัดให้เธอ ไม่ให้เธอทำอะไรเลย สโลชาก็ไถโทรศัพท์ของตัวเอง ดูโน้น นี่ ไปเรื่อยๆ
ถ้าเป็นแบบนี้ตลอดไปก็คงดี หญิงสาวยอมรับว่ารักเขา ยิ่งได้อยู่ด้วยกันตามลำพังแบบนี้ เธออยากอยู่ใกล้ๆเขา อยากเห็นเขาตลอดเวลา แต่ในใจก็คิดเผื่ออีกว่า ถ้าหากต่อไปข้างหน้าอีกหลายปี ถ้าเขากับเธอมีลูกด้วยกัน ถึงเวลานั้น หน้าตา รูปร่างเธออาจไม่เหมือนเดิม เขาจะยังรักเธอต้องการเธออีกไหมนะ สโรชาไม่เคยคิดขนาดนี้ เพราะที่ผ่านมาเธอไม่เคยรักใคร ไ่ม่เคยเปิดโอกาสให้ใครแบบนี้ แต่กับอัครา เธออยู่ใกล้เขาแล้วเธอรู้สึกปลอดภัย อบอุ่น รู้ว่าเขาคุ้มครองปกป้องเธอได้
ช่างเถอะ ถ้าอนาคตเขากับเธอจะไม่ได้เป็นเนื้อคู่กัน เขาอาจเจอผู้หญิงอีกคนที่เพียบพร้อม และเหมาะสมกว่าเธอ ถ้าเขาไม่รักและไม่เอาเธอแล้วจริงๆ เธอก็ยอมรับได้ อาจต้องมีเสียใจ และเจ็บปวดบ้าง แต่ถ้ามันเกิดขึ้นจริงๆ เธอก็ต้องยอมรับให้ได้ อยู่ให้ได้ในแบบของเธอ แค่ขอให้ได้รักเขา สำหรับเธอถ้าคนที่รักมีความสุข เธอก็จะถอยออกไปเงียบๆ ปล่อยให้เขามีความสุข เธอจะไม่เรียกร้องอะไรทั้งนั้น
เธอยังมีครอบครัว มีพ่อ แม่ น้อง และภาระหน้าที่ ต้องทำหลายอย่าง ถ้าเธอไม่สมหวังในเรื่องของการมีครอบครัว อย่างน้อยเธอก็มีความรู้ สามารถทำงานหาเงิินเองได้ อย่างน้อยอาจมีลูกสักหนึ่งคนสองคน ไว้คอยอยู่ด้วยก็ได้ แต่ถ้าลูกไม่อยากอยู่กับเธอ เธอก็ยินดีถ้าเขาจะไปอยู่กับพ่อ หญิงสาวคิดไว้ตลอด เหมือนกับที่ผ่่านมาตั้งแต่เด็กๆแล้ว เธอไม่เคยหวังอะไรเต็มร้อยเปอร์เซ็นตฺ์ เธอจะเผื่อใจไว้เสมอ ทำให้ไม่เสียใจมาก ทั้งเรื่องเรียนและเรื่องงาน แต่ครั้งนี้ชีวิตของเธอทั้งชีวิต ต้องถือว่าฝากไว้กับผู้ชายอีกคน ซึ่งต่อไปคงต้องเป็นสามีของเธอ เพราะดูแล้วเขาคงไม่ปล่อยให้เธอหลุดมือไปแน่ๆ ณ.เวลานี้ อนาคตจะเป็นยังไงก็ค่อยว่ากันล่ะกัน ตอนนี้เธอจะทำตามหัวใจของเธอให้ดีที่สุด จะพยายามประคับประคองให้ออกมาดี ด้วยความรักที่เธอรักเขา และความเป็นเธอนี่แหละ
สโรชาพยายามเรียนรู้อัครา และเธอก็รู้ว่าเขาพยายามที่จะเรียนรู้เธออยู่ตลอดเวลาเช่นกัน เขาแสดงออกตามที่หัวใจเขาต้องการ เขาไม่อ้อมค้อม คิดวนไปวนมาก็มาจบที่คำว่ารัก เธอรักเขา เขารักเธอก็พอ เรื่องอื่นค่อยว่ากันไปตามสถานการณ์
"พี่เข้มคะ บัวจะขอทำงานต่อสักหน่อยนะคะ ช่วงที่ไม่ได้ออกไปหน้างาน บัวอยากเขียนแบบให้เสร็จ จะได้ส่งให้เจ้าสัวตรวจ อยากทำให้เสร็จเร็วๆค่ะ มีงานเก่าหลายตัวที่ต้องแก้นิดหน่อย"
"ได้เลยครับ แต่อย่าดึกนักนะ พี่เป็นห่วง นี่ถ้าพี่ขอได้พี่จะขอให้น้องบัวเลิกรับงานไปเลย จะให้ทำแค่ไม่กี่งาน เวลาที่น้องบัวทำงานก็ทำเกินไป ทำแบบหามรุ่งหามค่ำ ไม่พักผ่อนบ้างเลย พี่รู้ว่างานพวกนี้มันต้องใช้สมาธิ พออารมณ์มันได้ ก็หยุดไม่ค่อยได้ เสียดายนะที่เราเจอกันช้าไป ถ้าพี่เจอน้องบัวตั้งแต่สมัยเรียนมัธยม พี่จะไม่ยอมให้น้องบัวเรียนสาขานี้หรอก"
อัคราเดินมานั่งข้างๆ สโรชาที่โซฟาตัวใหญ่ เขาถือโนตบุคมาด้วย
"น้องบัวช่วยพี่ดูตรงนี้หน่อยได้ไหมครับ นี่คือสถานที่ๆ พี่จะสร้างฟาร์มหอยมุกใหม่ ที่เก่ามันคับแคบไป และพี่จะขยายโรงงานจิวเวอรี่ ไปอยู่ใกล้ๆกับฟาร์มด้วย ที่เก่าไกลกันเกินไป ทำให้เสียเวลาการขนย้าย น้องบัวออกแบบให้พี่หน่อยได้ไหมครับ พี่ไม่รีบ ขอหลังจากที่น้องบัวเคลียร์ของเจ้าสัว ให้เสร็จก่อนก็ได้" เขาไม่พูดอย่างเดียวหันมาหอมแก้มคนตัวหอมสองสามครั้ง รั้งร่างบางนั้นเข้ามาใกล้ๆ โอบเอวเธอไว้ อุ้มได้คงอุ้มแล้ว เขาคลอเคลียเธออยู่อย่างนั้น จนหญิงสาวไม่เป็นอันที่จะดูรายละเอียดของงานที่เขาให้เธอดู
"พี่เข้มคะ ถ้าพี่เข้มอยู่ใกล้บัวตลอดเวลาแบบนี้ บัวไม่มีสมาธิทำงานหรอกค่ะไ หญิงสาวขนลุก เอียงตัวหลบจมูกเขาที่วนเวียนอยู่แล้วลำคอขาวนวลของเธอ แขนที่โอบรอบเอวเธอ ไหนจะสองมือเขา ที่คอยวนเวียนอยู่ที่อกอวบอิ่มของเธออีก เขาทำเธอใจสั่นและขนลุกได้ตลอดเวลา ในใจก็ชอบและรู้สึกมีความสุข แต่อีกใจก็ค้านกับตัวเองว่า เธอต้องทำงาน
"ก็น้องบัวตัวหอม นุ่มนิ่มไปทั้งตัวแบบนี้ ใครก็อยากอยู่ใกล้ๆ ให้พี่อยู่กับน้องบัวทั้งวันทั้งคืนพี่ก็อยู่ได้"
"บัวรู้ค่ะ แต่บัวขอทำงานก่อนได้ไหมคะ พี่เข้มอยู่ใกล้บัวแล้วบัวไม่มีสมาธิเลย มันเหมือนมีอะไรมาเกาะอยู่กับตัวบัวตลอดเวลา ทำให้ใจบัวเตลิดเปิดเปิงไปเรื่อยเลย หญิงสาวบอกเข"า และพยายามขยับตัวออกห่าง ก็แค่ขยับตัวเอง แต่เขาก็ไม่ยอมปล่อยมือจากเธอ
อัคราหัวเราะกับคำพูดของหญิงสาว "นี่น้องบัวว่าพี่เป็นตุ๊กแกเหรอครับ ก็ได้ๆ พี่จะปล่อยให้น้องบัวทำงาน" เขายอมปล่อยเธอให้เป็นอิสระ แต่ก็ไม่วายนั่งมองคนตัวหอม เขานั่งมองคนตัวหอมจัดเผ้าผมที่ยุ่งเหยิงให้เรียบร้อย และเสื้อให้เรียบร้อย
หญิงสาวลุกไปที่โต๊ะเขียนแบบ และนั่งทำงานอย่างกับหลงไปอีกมิติ เหมือนเธอนั่งอยู่คนเดียว สโรชาไม่ได้หันมาหาอัคราอีกเลย