สโรชา สถาปนิกสาว สาวเหนือที่โลกส่วนตัวสูงมาก ไม่ชอบยุ่งวุนวายก้บใคร ตั้งใจทำงาน อยากกลับบ้านเพื่อดูแลพ่อและแม่ โชคชะตาทำให้มาเจอหนุ่มใต้ อัครา นายหัวจากแดนใต้ เขาเจอคนที่ใช่ เขารักเธอ และเขาจะไม่ยอมปล่อยเธอ ให้หลุดมือไปเด็ดขาด
รัก,ชาย-หญิง,ครอบครัว,ยุคปัจจุบัน,ไทย,พล็อตสร้างกระแส,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เล่ห์รักนายหัว(อ่านฟรีจนจบ)
สโรชา สถาปนิกสาว สาวเหนือที่โลกส่วนตัวสูงมาก ไม่ชอบยุ่งวุนวายก้บใคร ตั้งใจทำงาน อยากกลับบ้านเพื่อดูแลพ่อและแม่ โชคชะตาทำให้มาเจอหนุ่มใต้ อัครา นายหัวจากแดนใต้ เขาเจอคนที่ใช่ เขารักเธอ และเขาจะไม่ยอมปล่อยเธอ ให้หลุดมือไปเด็ดขาด
เช้านี้อากาศดีจังเลย ฝนเพิ่งหยุดตก "น้องบัวครับ งานของน้องบัวอีกนานไหม ถึงจะเสร็จเรียบร้อยทั้งหมด พี่อยากรู้แผนงานทั้งหมด จะได้วางแผนชีวิตถูก"
ทั้งสองนั่งพักผ่อนที่ห้องรักแขก อัครามีความรู้สึกว่าบ้านเขาเงียบเกินไป ถ้ามีเด็กสักสองสามคนมาวิ่งเล่นในบ้าน ชีวิตครอบครัวของเขาคงจะมีความสุขมากๆ หรืออาจเป็นเพราะว่าเมื่อก่อน ยังไม่มีสโรชาเข้ามา เขาทำแต่งาน ดื่ม ส่วนมากเขาจะอยู่ที่ฟาร์ม ไม่ก็โรงงาน ดึกๆ กลับมาเขาก็นอน ตื่นมาก็ออกไปทำงาน ชีวิตวนเวียนอยู่แบบนี้ เขาเพิ่งได้มีเวลาอยู่บ้านช่วงหลังๆมานี่เอง
ไม่หรอก มันคนละเหตุการณ์กัน สมัยก่อนเขาโสด เงียบก็เหมือนไม่เงียบ เหนื่อยจากทำงานมา หรือวันไหนเมามาเขาก็หลับ เวลานี้ตอนนี้เขามีสโรชาแล้ว และเขาอยากมีลูก เขาไม่รู้ว่าคนอื่นเป็นเหมือนเขาไหม บางคนแต่งงานกันก็ต้องรอให้พร้อม อยากเที่ยว อยากมีเวลาอยู่ด้วยกันนานๆ ยังไม่อยากเลี้ยงลูก ต่างคนก็ต่างความคิด เรื่องแบบนี้ว่่ากันไม่ได้ สำหรับเขา เขาคิดว่าเขาพร้อมทุกอย่างแล้ว มีเร็วลูกก็โตเร็ว ได้ชื่นชม ได้เฝ้ามองเขาเจริญเติบโต เขาอยากสอนลูก สอนทุกอย่างที่เขาได้เรียนรู้มา อยากมีคนรับช่วงต่อธุรกิจของเขา
ช่วงนี้งานเขาเริ่มที่จะเยอะขึ้นมาก โรงงานใหม่ที่กำลังสร้าง สโรชาช่วยเขาได้มากทีเดียว เธอเขียนแบบให้เขาทั้งหมด คุมงานเองเกือบทุกอย่าง ยิ่งได้อยู่ใกล้ชิดกัน เขายิ่งรักเธอมากขึ้น สโรชาทำงานเก่ง มีความรับผิดชอบสูงมาก เวลาที่เธอทำงานเขาต้องให้เวลากับเธอ สโรชาทำด้วยตัวเองทุกอย่าง แบบโรงงาานเสร็จเธอก็ให้เขาตรวจ เขากับเธอชอบอะไรคล้ายๆกัน ทำให้คุยกันง่าย สโรชาเป็นคนที่มีเหตุผลมาก มีวุฒิภาวะมากกว่าอายุ
สโรชาห้ามไม่ให้เขาบอกใครๆ ว่าจะทะเบียนกับเขาแล้ว แต่ถึงไม่บอก หลายๆคนก็รู้ว่าเขากับเธอเป็นอะไรกัน จริงๆไม่ต้องบอกใครก็ได้ อยู่ที่เขาและเธอ แต่หญิงสาวอ้างว่าไม่อยากให้เสียงาน อยากให้ทุกคนทำงานด้วยความสบายใจ ไม่อยากให้คำว่าภรรยานายหัวอัครา ทำให้หลายคนต้องยอมและเชื่อฟังเธอทุกอย่าง
"บัวเหลือตรวจงานของเจ้าสัวอีกนิดหน่อยค่ะจริงๆ ช่วงนี้บัวไม่มีงานแล้ว ต่อไปนี้ว่างตลอด พร้อมดูแลพี่เข้มเต็มที่เต็มเวลาเลยค่ะ บัวคิดว่าจะเริ่มเขียนแบบบ้านพี่เข้มที่เชียงราย ของพี่ภัสราบัวได้แบบมาแล้วนะคะ หรือพี่เข้มว่ายังไงคะ บัวคิดว่าจะช่วยพี่เข้มในเรื่องของโรงงานใหม่ให้เรียบร้อยก่อนค่ะ ถึงจะเริ่มลงมือเขียนแบบบ้าน"
" นี่ยายภัสมีแบบบ้านแล้วเหรอ เร็วจริง งั้นบ้านเราน้องบัวเขียนเลย ชอบแบบไหน พี่ตามใจทุกอย่าง เน้นทำห้องหลายห้อง เพราะอีกหน่อยเราต้องมีลูกเอาแบบโล่ง ๆ ลูกเราจะได้วิ่งเล่นสนุกสนานเต็มที่ อ้อ....อีกอย่าง พี่เน้นนะครับ ห้องเราเอาใหญ่ๆ เตียงใหญ่ นะครับ พี่ขอแค่นี้ รายละเอียดต่างๆ น้องบัวจัดการเลย"
" แต่บัวขอพี่เข้มอย่างหนึ่งได้ไหมคะ บัวอยากกลับไปอยู่บ้าน ถึงแม้ไม่ได้อยู่บ้านหลังเดียวกับพ่อแม่ก็ตาม บัวอยากดูแลท่านทั้งสอง บัวขาดการดูแลท่านมาตั้งแต่มาเรียนที่กรุงเทพฯ จนเรียนจบ ทำงาน จนมาเจอพี่เข้ม มันเป็นสิ่งที่บัวตั้งใจมาตลอด อยากดูแลท่าน อยากตอบแทนบุญคุณ ถ้าเป็นไปได้ขอแค่ช่วงที่ตาบุตรยังเรียนไม่จบก็ได้ค่ะ แต่ถ้าเมื่อไหร่ตาบุตรเรียนจบแล้ว ได้มีโอกาสมาดูพ่อแม่อย่างใกล้ชิด อันนี้ก็ดูอีกทีว่าเหตุการณ์ข้างหน้าจะเป็นยังไง บัวเป็นห่วงท่านทั้งคู่ถึงแม้ว่าพ่อกับแม่จะบอกว่าไม่ต้อง แต่บัวอยากทำค่ะ บัวขอพี่เข้มอย่างเดียวเลยค่ะ อย่างอื่นบัวตามใจพี่เข้มทุกอย่างเลย"
" ทำไมจะไม่ได้ล่ะครับ ดีเสียอีกน้องบัวเป็นคนกตัญญู เรามีพ่อมีแม่ก็ต้องดูแลท่านให้ดี ดีแล้วครับ ช่วงที่บ้านเรายังไม่เสร็จ เราก็อยู่บ้านกับท่านเลย บ้านเสร็จเมื่อไร น้องบัวจะไปอยู่หรือไม่อยู่ก็แล้วแต่น้องบัว พี่ตามใจ สำหรับพี่น้องบัวอยู่ที่ไหน พี่ก็อยู่ได้ทั้งนั้น ท่านอยู่เป็นร่มโพธิ์ร่มไทรของเรา ดีเสียอีกอบอุ่นดี เราช่วยกันดูแลท่าน พี่เสียอีกไม่มีโอกาสได้ดูแลพ่อกับแม่ ท่านด่วนจากไปเสียก่อน พี่ก็คอยสนับสนุนน้องบัว วางใจเถอะนะครับ พ่อแม่คือที่สุดของเรา พ่อแม่คือที่สุดของเราแล้ว ลูกเราออกมาก็ได้เรียกตายาย อยู่กันพร้อมหน้า พี่ว่าดีออก ครอบครัวใหญ่อบอุ่นพี่ชอบ"
"สำหรับพี่ พี่เติบโตที่นี่ ที่ภูเก็ตนี่เป็นบ้านของพี่ แต่ไม่ใช่ว่าพี่จะต้องย้ายรกรากไปเลยนี่ ธุรกิจพี่ยังมีอยู่ที่นี่ ภัสรากับพี่ชาติก็ยังอยู่ เราช่วยกันดูแลก็ยังได้ ตัวเราอยู่เชียงราย เราบินมาดูงานที่ภูเก็ตก็ได้ ไม่เห็นเป็นไรเลย บ้านเราก็ยังอยู่ ดีเสียอีก เบื่อเชียงรายก็มาภูเก็ต เบื่อภูเก็ตก็ไปเชียงราย เราสามารถวางแผนทุกอย่างได้ น้องบัวไม่ต้องห่วงพี่เลยนะครับ และที่สำคัญนะ ที่นี่ญาติพี่น้องพี่ก็ไม่มีเลย เลยไม่ต้องห่วงเท่าไร เราควรดูแลพ่อกับแม่ของน้องบัวให้ดีที่สุดดีกว่า น้องบัวสบายได้เลย เรื่องนี้พี่ไม่มีปัญหา"
สโรชาเดินเข้ามานั่งใกล้ๆอัครา เธอกราบที่อกของเขา
"บัวขอบคุณพี่เข้มมากๆนะคะ ขอบคุณที่สุดเลยค่ะ บัวจะรีบเขียนแบบบ้าน และจะรีบเคลียร์งานของเจ้าสัวให้เสร็จภายในอาทิตย์นี้ เสร็จเรียบร้อยแล้วเราไปหาพ่อกับแม่ที่เชียงรายกันนะคะ พี่ภัสราบอกว่าอาชาติเร่งมาแล้วค่ะ อยากได้ฤกษ์แต่งงานเร็วๆ ตกลงว่าพี่ภัสรายอมให้เราจัดงานแต่งงานก่อนได้เลย พอเสร็จจากงานแต่งงานของเรา ก็ต่อด้วยงานแต่งของพี่ภัสรากับอาชาติเลยค่ะ"
หญิสาวเอนตัวพิงไหล่กว้าง เธอทำตัวตามสบาย รู้สึกสบายใจมาก
"งั้นเหรอครับ พี่ชาติยอมได้ยังไงนะ อัคราพูดยิ้มๆ เขาเคยได้ยินมาว่า ในครอบครัวถ้าให้พี่แต่งก่อนน้องจะดี"
"งั้นคืนนี้น้องบัวต้องให้รางวัลพี่นะครับ เขากระซิบที่ข้างหนูสโรชา" จนคนตัวหอมขนลุกไปทั้งตัว เขาสอดมือเข้ามาใต้อกโอบร่างหอมเข้ามากอดแน่นๆ จมูกซุกอยู่ที่ซอกคอขาว วนอยู่แถวนั้น
" หอมจัง ตกลงนะครับ น้องบัวไม่สงสารพี่เลย หลายคืนแล้วนะ พี่ไม่กวนน้องบัวเลยนะครับคนดี นอนเตียงเดียวทุกคืนแต่ทำอะไรไม่ได้เลย น้องบัวใจร้าย ใจดำ แต่ถ้าน้องบัวไม่พร้อมพี่ก็ยอม พี่จะอดทนชีวิตพี่เป็นของน้องบัวแล้วนี่ เป็นสามีก็ต้องตามใจภรรยา แล้วแต่น้องบัวเลย "
"พี่เข้มคะ หยุดพูดเลยค่ะ" หญิงสาวขยับตัวลุกขึ้นยืน แล้วนั่งลงไปที่ตักของอัครา สองมือโอบกอดรอบคอเขา
"พี่เข้มคะ หยุดพูดเลยค่ะ บัวรอพี่เข้มมาหลายคืนแล้วนะคะ มาทำให้บัวติดใจแล้วก็ปล่อยบัวทิ้ง ใครกันแน่ที่ไม่สนใจ ยังมาโทษบัวอีก บัวเป็นผู้หญิงจะให้บัวทำยังไงคะ"
ไม่พูดเปล่าหญิงสาวใช้จมูกตัวเองชนกับจมูกของอัครา มองเข้าไปในดวงตาเขา ยิ้มหวานสุดๆ
" น้องบัว"...ชายหนุ่มยิ้ม โอ้ย..."น้องบัวนี่พี่เข้าใจผิดหรอกเหรอ ก็พี่กลัวน้องบัวเจ็บตัว เลยอยากให้พัก ไม่คิดว่าจะเป็นการคิดที่ผิด โธ่...เข้มเอ้ย ทำไมเป็นแบบนี้ได้ไป น้องบัวรู้ไหมว่าพี่แทบจะคลั่ง"
เขาไม่พูดเปล่ารัดร่างหอมนั้นเข้ามากอด หอมแก้มซ้าย ขวา หลายฟอด
"ไปเข้าห้องเดี๋ยวนี้เลย ข้าวไม่ต้องกินกันแล้ว เขาไม่พูดเปล่าอุ้มคนตัวหอมขึ้น หมุนไปรอบห้อง แบบนี้ต้องฉลองอย่างยิ่งใหญ่ พี่ไม่เกรงใจแล้วนะครับ เสร็จพี่แน่เลยคืนนี้" เขาพูดและหัวเราะอย่างถูกใจ
" พี่เข้ม...พอแล้วค่ะบัวเวียนหัว บัวตามใจพี่เข้มทุกอย่างเลยค่ะ แต่ว่าตอนนี้บัวหิวข้าว เราต้องกินข้าวนะคะ เดี๋ยวไม่มีแรง ยิ่งพี่เข้มอายุมากแล้ว เดี๋ยวจะเป็นลมไปนะคะ วางบัวลงก่อนค่ะ ขอบัวทำกับข้าวก่อน พี่เข้มอย่าเพิ่งกวนบัวเลย เดี๋ยวเสียเวลานะคะ" เธอรีบบอกเขา
"ได้เลยครับอย่ามาดูถูกพี่นะว่าแก่เดี๋ยวคืนนี้ได้เจอกับแรงคนแก่แน่นอน ขออีกนิดได้ไหมครับน้องบัว อัคราอุ้มหญิงสาวไปนั่งที่โซฟาเขาวางร่างหอมนั้นบนโซฟาตัวใหญ่ กอดร่างบางนั้นไว้ไม่ยอมปล่อย พี่อยากมีลูกเร็วๆ น้องบัวว่าดีไหม พี่ต้องถามน้องบัวก่อน เผื่อว่าน้องบัวยังไม่อยากมี ถึงพี่จะอยากมีขนาดไหน ถ้าน้องบัวยังไม่พร้อมพี่ก็ตามใจน้องบัวนะครับ แต่พูดถึงว่าถ้าน้องบัวตั้งท้อง อย่ากลัวว่าพี่จะไม่รักนะ ถึงน้องบัวจะจะตัวอ้วน ตัวใหญ่ ตัวดำ ขนาดไหน พี่ก็ยังรักน้องบัวเหมือนเดิม นี่เสียดายนะถ้าพี่ท้องแทนได้คงจะดีมากเลย "
"พี่เข้มนี่ใจร้อนจัง ยังมีเวลาอีกเยอะเลยค่ะ บัวก็ตามใจพี่เข้มอยู่แล้ว บัวคิดไว้แล้วว่าบัวจะปล่อยไปตามธรรมชาติ บัวเชื่อว่ายังไงลูกเราก็ต้องมาค่ะ แต่จะช้าหรือจะเร็วก็ต้องมารอดูกัน พี่เข้มไม่ต้องห่วงนะคะ บัวเต็มใจ มันเป็นความตั้งใจของบัวด้วยค่ะ บัวก็อยากมีลูกกับพี่เข้ม อยากเลี้ยงลูก อยากสอนลูก มาค่ะหอมขอหอมที สบายใจหรือยังคะ ปล่อยได้แล้วมั้ง เดี๋ยวจะไม่ได้กินข้าวนะคะ ถ้ายังกอดยังอุ้มกันอยู่แบบนี้"
"ก็ได้ๆครับ พี่สบายใจแล้ว พี่รักน้องบัวที่สุดเลย จำคำของพี่ไว้นะครับน้องบัว คำว่ารักจากพี่ จะมีอยู่เสมอและตลอดไป จะไม่มีวันเปลี่ยนแปลงแน่นอน ป่ะเราไปทำกับข้าวกินกัน คืนนี้จะได้นอนเร็วๆ" เขาไม่วายที่จะหยอกเธอ อัครามีความสุขเหลือเกิน อัครามีความสุขเหลือเกิน