ของที่หายไปจะหาทางคืนสู่เจ้าของด้วยตัวของมันเอง ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง แต่ทว่า.....ถ้าของไม่ยอมกลับ ก็แค่ต้องทวงคืน!!
รัก,ดราม่า,ชาย-หญิง,ไทย,ผู้ใหญ่,หนุ่มแว่น,ฮ็อตเนิร์ด,คลั่งรัก,18+,หึงโหด,เย็นชา,แอบรัก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ของที่หายไปจะหาทางคืนสู่เจ้าของด้วยตัวของมันเอง ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง แต่ทว่า.....ถ้าของไม่ยอมกลับ ก็แค่ต้องทวงคืน!!
ผู้แต่ง
Peach뽀이🍑
เรื่องย่อ
{ ทวงรัก ยัยออแกไนซ์ }
นี่คือเรื่องราวความรักสามเส้า สี่เส้าแสนชุลมุน
ของ
คนที่กำลังจะหมดใจ
(เริ่มต้นความรู้สึกจากร้อย และ ค่อยๆ ถูกทำให้ลดลง โดยคนที่ให้เหตุผลว่าไม่ไม่ได้รัก)
และ
คนที่กำลังเริ่มจะมีใจ
(เริ่มต้นจากศูนย์ และ ค่อยๆ ทวีคูณเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว แต่ทว่า พอเริ่มรู้ใจตัวเองก็เกือบเสียเขาไป เพียงเพราะเคยคิดว่าตัวเองยังลืมรักเก่าไม่ได้ เลยผลักไสเขาสารพัด)
ความรู้สึกที่สวนทาง จะมีทางกลับมาเป็นเหมือนเดิมหรือไม่
.........................................................
ตัวอย่าง
“จูบน้ำแข็งทำไม ไม่ได้รักไม่ได้ชอบกัน.....แล้วมาทำแบบนี้กับน้ำแข็งทำไม!”
“ขอโทษ”
“หึ! เห็นแก่ตัวชะมัด”
.........................................................
“ตอนนี้ภายในใจดวงนี้มันมีแต่ว่างเปล่า.....มันไม่ได้มีพี่อีกต่อไปแล้ว”
“คิดดีๆ แล้วพูดใหม่อีกที”
“ใจของน้ำแข็ง มันไม่มีพี่อยู่แล้...”
ปัง!
“บอกว่าให้คิดดีๆ ก่อนพูดไง รู้รึเปล่า ว่าตอนนี้กำลังทำให้พี่โมโหอยู่!”
.........................................................
ขอเชิญพบกับ
ทวงรัก ยัยออแกไนซ์
โดย
Peach뽀이🍑
ทวงรัก ยัยออแกไนซ์
EP 6
คนใจร้าย
............................................................
รักเขาแบบไม่ให้เขารู้ กับบอกรักให้รู้ไป แต่ว่าเขาไม่รัก แบบไหนดีกว่ากัน
ในที่สุดหญิงสาวก็เลือกเส้นทางที่สอง
“พี่วี น้ำแข็งชอบพี่วีค่ะ”
“ขอโทษนะ แต่ตอนนี้พี่ยังไม่พร้อมจะมีใคร พี่มีคนที่ชอบอยู่แล้วและพี่ยังลืมเขาไม่ได้”
เสียงของชายหนุ่มยังคงดังก้องอยู่ในหัวของหญิงสาว ถึงแม้ว่ามันจะผ่านมาหลายวันแล้วก็ตาม พอคิดถึงมันทีไร หัวใจของหญิงสาวก็ปวดหนึบขึ้นมาทุกที มันเจ็บทั้งคู่เลย แต่ไหนๆ ก็ต้องเจ็บแล้ว อย่างน้อยถ้าจะต้องเจ็บ ก็เจ็บแบบให้เขารู้ความรู้สึกของเราด้วยจะดีกว่า หญิงสาวไม่ได้คาดหวังให้ชายหนุ่มต้องมารับผิดชอบความรู้สึกของเธอ เพราะมันไม่ใช่ความผิดของเขา
ในเมื่อเลือกที่จะรู้สึกไปเอง ก็ต้องจัดการความรู้สึกตัวเอง เพียงแต่ เธอยังอยากจะยื้อเวลาอีกสักนิด ราวกับหัวใจตัวดีมันร่ำร้องหาความเจ็บปวด จงเจ็บปวดให้พอ จงชินชาให้พอ และจงเข้มเเข็งขึ้นในสักวัน
Seoul Korea
MT ENTERTAINMENT
ห้องประชุม
ในอีกหนึ่งเดือนข้างหน้า วง 3KING จะมีทัวร์คอนเสิร์ต ตอนนี้ทุกคน ทั้งทีมงานเมเนเจอร์ ช่างแต่งหน้าทำผม ทีมแดนซ์เซอร์ ต่างประชุมกันเพื่อวางแผนต่างๆ และจัดตารางงาน โดยประเทศเเรกที่จะไปทัวร์คือ ประเทศไทย วี อธิบายข้อมูลงานต่างที่ได้ไปดูงานมาก่อนหน้านี้ให้ทุกคนฟัง เมื่อแบ่งหน้าที่กันเรียบร้อย ทุกคนก็แยกย้ายกันไปทำงานของตัวเอง
ตึก ตึก ตึก
ในขณะที่เมเนเจอร์สาวกำลังก้าวเดินด้วยความลำบาก เธอพยายามเดินให้ปกติมากที่สุดเพื่อที่จะออกจากห้องตามเพื่อนๆ ไป รุ่นพี่หนุ่มก็เอ่ยเรียกเธอไว้ก่อน
"ตัวเล็ก รู้แล้วใช่มั้ยว่า 3KING ต้องแยกย้ายกันไปโปรโมตทัวร์ในโซนเอเชีย"
"พอจะทราบคร่าวๆ แล้วค่ะ จองฮันได้ไปที่ญี่ปุ่นใช่มั้ยคะพี่วี" รุ่นน้องสาวเอ่ยถามด้วยรอยยิ้มสดใส
"ใช่ครับ"
"เย้!" คนตัวเล็กร้องออกมาด้วยความดีใจ
'ไปญี่ปุ่นก็ต้องออนเซ็นสิ แค่คิดก็ฟินแล้ว'
"ออกนอกหน้าไปแล้ว ไปทำงานนะ" รุ่นพี่หนุ่มเอ่ยเเซวขำๆ
รุ่นน้องสาวทำหน้าย่นใส่ก่อนจะเอ่ยถามต่อ
"แล้วคนอื่นๆ ล่ะคะ"
"ซอนแจไปที่จีน ส่วนกูรึมไปที่ไทย"
"อ๋อ อย่างนั้นต้องฝากให้แข็งดูแลกูรึมซะหน่อยแล้ว"
"พี่วีรู้มั้ยคะ ว่าน้ำแข็งไสน่ะ ชอบกูรึม มากๆ เลยนะคะ"
"หึ งั้นหรอ"
"คะ พี่วีว่าไงนะคะ"
รุ่นน้องสาวรู้สึกถึงความผิดปกติในน้ำเสียง รุ่นพี่หนุ่มปกติที่ใบหน้าจะฉายเเววมีแต่ความอบอุ่น แต่เมื่อกี้กับเรียบตึงขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะปรับเป็นปกติอย่างรวดเร็วในเวลาต่อมา
"ไม่มีอะไรครับ"
"พี่ก็ไปกับกูรึมด้วย ฝากพี่ดูแลก็ได้ไม่ต้องรบกวนเพื่อนเราหรอก"
ทุกการกระทำอยู่ในสายตาของใครบางคนที่มาอยู่ที่หน้าประตูเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ เมเนเจอร์สาวเหมือนจะรู้ตัว หันกลับไปมองพร้อมกับเอ่ยทัก
"อ้าวฮัน ซ้อมเสร็จแล้วหรอ"
"พีชกำลังจะไปหาอยู่พอดีเลย (^^) "
เมเนเจอร์สาวเอ่ยด้วยรอยยิ้มสดใส จนทำให้ไอดอลหนุ่มที่กำลังเก๊กหน้าขรึมอยู่ ถึงกับเผลอยิ้มออกมา ก่อนที่จะพยายามกลั้นยิ้มเพื่อคีพลุคเย็นชาต่อ เดี๋ยวคนรู้หมดว่าเป็นคนหลงเมีย
ตึก ตึก ตึก
คนตัวเล็กค่อยๆ เดินเข้าไปใกล้ๆ ด้วยความลำบาก เป็นผลมาจากการกระทำเมื่อคืนของไอดอลหนุ่ม คนตัวสูงรีบเข้าไปประคอง เมเนเจอร์สาวรีบปัดมือพัลวัน จะประเจิดประเจ้อเกินไปแล้ว แต่คนตัวสูงก็ไปสนใจ เมเนเจอร์สาวก็บ่นไม่หยุด ทั้งสองคนเหมือนจะลืมอะไรไปว่ามีใครบางคนยืนอยู่ตรงนี้อยู่อีกคน
"อะแห่ม" รุ่นพี่หนุ่มกระแอมออกมาเบาๆ
"อุ่ย!"
พีชอุทานออกมาก่อนยิ้มแหยๆ ส่งไปให้ ก่อนจะดันหลังไอดอลหนุ่มออกจากห้องไป ก่อนออกจากห้องไปไอดอลหนุ่มก็เหลียวหน้ามามองหัวหน้าเมเนเจอร์หนุ่มเล็กน้อย ก่อนจะยกยิ้มเล็กน้อยเหมือนจะรู้อะไรบางอย่าง
ติ๊ง!
เสียงแจ้งเตือนว่ามีข้อความเข้า
หัวหน้าเมเนเจอร์หนุ่มล้วงหยิบเอาสมารท์โฟนในกระเป๋าขึ้นมาดู ก็พบว่าเป็นข้อความจากใครบางคน ใครคนนั้น ที่สารภาพรักกับเขาไปเมื่อหลายวันก่อน และเขาได้ปฏิเสธไปแล้ว เพราะตัวเขาเองยังคงมีใครบางคนอยู่ในใจ ถึงแม้จะยอมรับได้แล้ว ว่าเขาไม่สามารถครอบครองเธอได้ แต่เรื่องแบบนี้ มันยังคงต้องใช้เวลาในการลืมพอสมควร เพราะตัวของชายหนุ่มเอง เป็นคนที่ยึดติดพอสมควร หากได้มอบความรู้สึกให้ใครไป ก็แทบจะให้ไปจนหมดหัวใจ จึงเลือกที่จะไม่ทำร้ายใครอีกคน
"...................." ชายหนุ่มทำแค่เพียงจ้องมองไปยังหน้าจอโทรศัพท์เท่านั้น แต่ไม่ได้ตอบอะไรไป และเลือกที่เก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋ากางเกงเหมือนอย่างเช่นเคย ไม่เคยเลยสักครั้งที่เข้าจะตอบข้อความกลับไป
อีกด้าน
Bangkok Thailand
ร่างบางของหญิงสาวทิ้งตัวลงบนที่นอน มือยังคงถือโทรศัพท์ที่ยังค้างหน้าจอแชทเอาไว้ หน้าจอที่ปรากฏแต่ข้อความส่งออก แต่ไม่เคยได้รับข้อความตอบกลับเลยสักครั้ง
"ใจร้ายจังเลยนะ"
ดวงตาคู่โตจ้องมองไปที่หน้าจอด้วยแววตาหม่นแสง หน้าจอปรากฏว่ามีคนอ่านแล้ว เพียงแต่เขาเลือกที่จะไม่ตอบเท่านั้นเอง