ของที่หายไปจะหาทางคืนสู่เจ้าของด้วยตัวของมันเอง ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง แต่ทว่า.....ถ้าของไม่ยอมกลับ ก็แค่ต้องทวงคืน!!
รัก,ดราม่า,ชาย-หญิง,ไทย,ผู้ใหญ่,หนุ่มแว่น,ฮ็อตเนิร์ด,คลั่งรัก,18+,หึงโหด,เย็นชา,แอบรัก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ของที่หายไปจะหาทางคืนสู่เจ้าของด้วยตัวของมันเอง ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง แต่ทว่า.....ถ้าของไม่ยอมกลับ ก็แค่ต้องทวงคืน!!
ผู้แต่ง
Peach뽀이🍑
เรื่องย่อ
{ ทวงรัก ยัยออแกไนซ์ }
นี่คือเรื่องราวความรักสามเส้า สี่เส้าแสนชุลมุน
ของ
คนที่กำลังจะหมดใจ
(เริ่มต้นความรู้สึกจากร้อย และ ค่อยๆ ถูกทำให้ลดลง โดยคนที่ให้เหตุผลว่าไม่ไม่ได้รัก)
และ
คนที่กำลังเริ่มจะมีใจ
(เริ่มต้นจากศูนย์ และ ค่อยๆ ทวีคูณเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว แต่ทว่า พอเริ่มรู้ใจตัวเองก็เกือบเสียเขาไป เพียงเพราะเคยคิดว่าตัวเองยังลืมรักเก่าไม่ได้ เลยผลักไสเขาสารพัด)
ความรู้สึกที่สวนทาง จะมีทางกลับมาเป็นเหมือนเดิมหรือไม่
.........................................................
ตัวอย่าง
“จูบน้ำแข็งทำไม ไม่ได้รักไม่ได้ชอบกัน.....แล้วมาทำแบบนี้กับน้ำแข็งทำไม!”
“ขอโทษ”
“หึ! เห็นแก่ตัวชะมัด”
.........................................................
“ตอนนี้ภายในใจดวงนี้มันมีแต่ว่างเปล่า.....มันไม่ได้มีพี่อีกต่อไปแล้ว”
“คิดดีๆ แล้วพูดใหม่อีกที”
“ใจของน้ำแข็ง มันไม่มีพี่อยู่แล้...”
ปัง!
“บอกว่าให้คิดดีๆ ก่อนพูดไง รู้รึเปล่า ว่าตอนนี้กำลังทำให้พี่โมโหอยู่!”
.........................................................
ขอเชิญพบกับ
ทวงรัก ยัยออแกไนซ์
โดย
Peach뽀이🍑
ทวงรัก ยัยออแกไนซ์
EP 7
เหตุผลที่ไม่รัก
............................................................
พระอภัย ให้เหตุผลว่ารักนางผีเสื้อสมุทรไม่ได้ เพราะว่านางเป็นยักษ์
แต่ลืมไปหรือเปล่า ว่านางเงือกก็ไม่ใช่มนุษย์เหมือนกัน
“มันก็เป็นแค่ข้ออ้าง ของคนที่จะไม่รักเท่านั้นเอง” น้ำแข็งไสพึมพำเบาๆ ในขณะที่ตากำลังจ้องมองสมาร์ตโฟนในมือ หน้าจอฉายภาพนิทานเรื่องพระอภัยมณีเรื่องดัง
“เจ๊แข็งๆ คนของ MT มากันแล้ วพี่นุชให้ผมมาตาม” เสียงของสตาฟหนุ่มรุ่นน้องเรียกความสนใจของน้ำแข็งไสให้ละใบหน้าออกจากหน้าจอสมาร์ตโฟนในมือ
“อืม” หญิงสาวขานรับสั้นๆ ด้วยใบหน้าเรียบนิ่งไร้อารมณ์
“เย็นชาตลอดเลยน๊าเจ๊”
สตาฟหนุ่มรุ่นน้องเอ่ยแซวรุ่นพี่สาวขำๆ ทุกคนรู้จักนิสัยของหญิงสาวดี ว่าเธอเป็นคนค่อนข้างจะพูดน้อย แต่เวลาทำงานจะเหมือนกลายเป็นอีกคน และเธอก็เป็นคนที่จริงจังกับงานมาก แต่พอสลับโหมดเป็นนอกเวลางานก็จะอยู่ในโหมดของเจ้าหญิงน้ำแข็งผู้เย็นชา แต่ทุกคนก็ชินแล้วที่เธอเป็นแบบนั้น
ตึก ตึก ตึก
ร่างบางสาวเท้าเดินไปยังห้องประชุมด้วยหัวใจที่เต้นแรง เพราะกำลังจะได้พบกับใครบางคนที่มักจะคิดถึงเขาตลอดเวลา เดินไปได้สักครู่ก็ถึงจุดหมาย ที่ภายในห้องมีร่างของใครบางคนรออยู่ก่อนแล้ว และเขาไม่ได้อยู่คนเดียว ใครอีกคนก็คือ กูรึม หนึ่งในสมาชิกของวง 3KING และที่สำคัญ เขาก็เป็นเมนของเธอด้วย แต่ตอนนี้ในใจของน้ำแข็งไสกลับให้ความสำคัญกับใครอีกคนมากกว่า ซึ่งเขาคนนั้นก็คือ วี หัวหน้าเมเนเจอร์หนุ่มที่นั่งหน้านิ่งอยู่ที่โซฟาในห้องรับแขก
"(-///-)" ด้วยหัวใจที่เต้นเเรง ส่งผลให้หญิงสาวมีอาการหน้าและหูแดงเล็กน้อย แต่กลับปกปิดเอาไว้ด้วยท่าทีเรียบเฉยเหมือนปกติ
“น้ำแข็งไสมาพอดีเลย มานั่งนี่สิ” นุชเอ่ยบอกหญิงสาวรุ่นน้องให้นั่งลงข้างๆ ตัว
“เป็นอะไรรึเปล่า ทำไมหน้าแดงจัง ไม่สบายหรอ” หัวหน้าสาวเอ่ยถามรุ่นน้องเพราะเธอหน้าแดงผิดปกติด้วยความเป็นห่วง
“เปล่าค่ะ เอ่อ น้ำแข็งแค่ร้อน” หญิงสาวเอ่ยบอกเสียงนิ่ง แต่ติดขัดเล็กน้อยอย่างหาข้ออ้าง
ห้วหน้าสาวไม่ได้ติดใจเอาความเเละเริ่มคุยเรื่องรายละเอียดการโปรโมทงานคอนเสิร์ตทันที โดย วี คอยทำหน้าที่เป็นล่ามให้กับ กูรึม เพราะกูรึมฟังภาษาไทยไม่ออก โดยตลอดการคุยงาน น้ำแข็งไสรับรู้ได้ว่า วี มักจะเหลือบมองมาที่เธออยู่บ่อยครั้ง มันทำให้หัวใจเธอเต้นตึกตักและหน้าแดงไม่เลิกสักที จนเธอไม่สามารถมองหน้าเขาตรงๆ ได้จึงเบนสายตาไม่มองกูรึมแทน
“รายละเอียดงานคร่าวๆ ก็จะประมาณนี้ครับ” วี เอ่ยบอกหลังจากบรีฟงานเสร็จ
“โอเคค่ะ อย่างไรนุชจะให้น้ำแข็งไส ร่างสคริปต์ไปให้คุณ วี ตรวจอีกทีนะคะ”
“ครับ” วี ขานรับด้วยรอยยิ้มมารยาทตามสไตล์เขา
“เอ่อไม่ทราบว่าจะเป็นการรบกวนมั้ย ถ้านุชจะขออะไรบางอย่าง” หัวหน้าสาวเอ่ยบอก วี ทำท่าทีอ้อมแอ้มอมยิ้มน้อยๆ
“ลองว่ามาก่อนสิครับ” ชายหนุ่มหยั่งเชิงเพราะอยากจะรู้ว่าหญิงสาวต้องการที่จะขออะไร
"เอ่อ พอดีว่า ยัยน้ำแข็งไสเขาเป็นแฟนคลับของคุณกูรึมค่ะ"
"เลยอยากจะขอให้ทั้งสองคนถ่ายรูปด้วยกันสักรูปจะได้ไหม พอจะถามคุณกูรึมให้หน่อยได้ไหมคะ"
"(⊙＿⊙) ?" น้ำแข็งไสทำหน้าเลิ่กลั่ก ไม่คิดว่าหัวหน้าสาวจะเอ่ยออกมา พยายามจะห้ามแต่หัวหน้าสาวไม่ฟังเลย
"น้ำเเข็งไสเขาเป็นคนขี้อายค่ะ"
"ถ้าให้ไปขอถ่ายรูปเองคงไม่กล้า เห็นหน้านิ่งๆ แบบนี้แต่เวลาฟังเพลงของกูรึมทีไรก็ยิ้มแก้มปริทุกทีเลยนะคะ"
หัวหน้าสาวเอ่ยบอกอย่างเอ็นดูน้ำแข็งไส พยายามจะสานฝันของลูกน้องสาวให้เป็นจริง กูรึมมีท่าทีสนใจว่าทั้งสามคุยอะไรกันกระซิบถามชายหนุ่มผู้ทำหน้าที่เป็นล่าม
“เขาพูดว่าอะไรหรือครับ” ไอดอลหนุ่มกระซิบถาม
“ไม่มีอะไรหรอกแค่คุยเรื่องงานน่ะ” วี ตอบกูรึมไปอย่างนั้น แต่ภายในใจของชายหนุ่มกลับรู้สึกร้อนรุ่มแปลกอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน เผลอกำมืออย่างลืมตัว
“ว่าไงคะถ่ายได้มั้ย” หัวหน้าสาวลุ้นเอาคำตอบเพราะคิดว่าชายหนุ่มถามกูรึมให้แล้ว วี มองหน้าน้ำแข็งไสเล็กน้อยก่อนที่จะเอ่ยตอบด้วยรอยยิ้ม
“ต้องขอโทษด้วยนะครับ พอดีว่าเป็นกฎของทางค่ายว่าห้ามถ่ายรูป ถ้าค่ายรู้คงเกิดเรื่องแน่ๆ” ชายหนุ่มเอ่ยบอกด้วยท่าทีนอบน้อม
“อืม หรือคะน่าเสียดายจัง”
หัวหน้าสาวเอ่ยออกมาด้วยความเสียดาย อาการออกซะยิ่งกว่าลูกน้องสาวที่นั่งข้างๆ ซะอีก น้ำแข็งไสเผลอมองไปที่ไอดอลหนุ่มด้วยความปลาบปลื้ม ก่อนจะถูกเสียงใครบางคนขัดขึ้นซะก่อน ไม่รู้ว่าหญิงสาวรู้สึกไปเองหรือไม่ ถึงรู้สึกว่าในน้ำเสียงของเขาแฝงไปด้วยอารมณ์บางอย่าง
“ยังไงต้องขอตัวก่อนนะครับ”
หลังจากคุยงานเรียบร้อย วี ก็ขอตัวกลับทันที ชายหนุ่มเดินนำกูรึม ออกไป ไอดอลหนุ่มก็หยัดกายลุกขึ้นกำลังจะเดินตาม แต่ก่อนที่จะเดินออกไปก็ยิ้มให้น้ำแข็งไสเล็กน้อย ร่างบางที่จู่ๆ เมนของตัวเองก็ดันมายิ้มให้ก็มีอาการหน้าแดงขึ้นมาทันที เป็นใครจะไม่เขินบ้างล่ะ คนที่ชอบยิ้มให้เลยนะ ทุกสิ่งอยู่ในสายตาของใครบางคนก่อนที่เขาคนนั้นจะก้าวเดินออกจากห้องรับแขกไปด้วยใบหน้าเรียบตึง