ของที่หายไปจะหาทางคืนสู่เจ้าของด้วยตัวของมันเอง ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง แต่ทว่า.....ถ้าของไม่ยอมกลับ ก็แค่ต้องทวงคืน!!
รัก,ดราม่า,ชาย-หญิง,ไทย,ผู้ใหญ่,หนุ่มแว่น,ฮ็อตเนิร์ด,คลั่งรัก,18+,หึงโหด,เย็นชา,แอบรัก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ของที่หายไปจะหาทางคืนสู่เจ้าของด้วยตัวของมันเอง ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง แต่ทว่า.....ถ้าของไม่ยอมกลับ ก็แค่ต้องทวงคืน!!
ผู้แต่ง
Peach뽀이🍑
เรื่องย่อ
{ ทวงรัก ยัยออแกไนซ์ }
นี่คือเรื่องราวความรักสามเส้า สี่เส้าแสนชุลมุน
ของ
คนที่กำลังจะหมดใจ
(เริ่มต้นความรู้สึกจากร้อย และ ค่อยๆ ถูกทำให้ลดลง โดยคนที่ให้เหตุผลว่าไม่ไม่ได้รัก)
และ
คนที่กำลังเริ่มจะมีใจ
(เริ่มต้นจากศูนย์ และ ค่อยๆ ทวีคูณเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว แต่ทว่า พอเริ่มรู้ใจตัวเองก็เกือบเสียเขาไป เพียงเพราะเคยคิดว่าตัวเองยังลืมรักเก่าไม่ได้ เลยผลักไสเขาสารพัด)
ความรู้สึกที่สวนทาง จะมีทางกลับมาเป็นเหมือนเดิมหรือไม่
.........................................................
ตัวอย่าง
“จูบน้ำแข็งทำไม ไม่ได้รักไม่ได้ชอบกัน.....แล้วมาทำแบบนี้กับน้ำแข็งทำไม!”
“ขอโทษ”
“หึ! เห็นแก่ตัวชะมัด”
.........................................................
“ตอนนี้ภายในใจดวงนี้มันมีแต่ว่างเปล่า.....มันไม่ได้มีพี่อีกต่อไปแล้ว”
“คิดดีๆ แล้วพูดใหม่อีกที”
“ใจของน้ำแข็ง มันไม่มีพี่อยู่แล้...”
ปัง!
“บอกว่าให้คิดดีๆ ก่อนพูดไง รู้รึเปล่า ว่าตอนนี้กำลังทำให้พี่โมโหอยู่!”
.........................................................
ขอเชิญพบกับ
ทวงรัก ยัยออแกไนซ์
โดย
Peach뽀이🍑
ทวงรัก ยัยออแกไนซ์
EP 10
มองเธอได้ด้วยหัวใจที่เฉยชา
............................................................
วี
ภาพรอยยิ้มบนใบหน้าที่เปื้อนไปด้วยคราบน้ำตาของน้ำแข็งไส ยังคงฉายวนซ้ำอยู่ในหัวของเขา ซึ่งเขาไม่สามารถหยุดคิดเรื่องของเธอได้เลย พร้อมกับความรู้สึกชาหนึบที่หน้าอกข้างซ้าย มือหนายกขึ้นลูบวนที่หน้าอกตัวเอง
“อ่า เป็นอะไรไปนะ”
น้ำแข็งไส
ภาพใบหน้าเย็นชา น้ำเสียงเรียบนิ่ง และแววตาที่ไร้ความอบอุ่น ในยามที่เขามองเธอ ถึงแม้มันจะเจ็บปวด แต่เธอก็ยังคงหวังว่าสักวันจะได้อยู่ในสายตาของเขาบ้าง แต่เมื่อไม่เหลือข้ออ้างเพื่อยื้อเวลาอีกต่อไป เธอก็จะตัดใจให้ได้
ฟึ่บ
เมื่อตัดสินใจดังนั้นแล้ว มือบางก็ล้วงหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงขึ้นมา โดยใช้นิ้วเรียวกดใส่รหัสผ่านปลดล็อกหน้าจอ ก่อนจะกดเข้าแอปพลิเคชันที่เธอมักจะใช้ติดตามความเคลื่อนไหวของเขาคนนั้นในหลายเดือนที่ผ่านมา นิ้วเรียวกดเข้าไปที่หน้าโปรไฟล์ของชายหนุ่ม ดวงตากลมโตจ้องมองที่โปรไฟล์ด้วยแววตาสั่นไหว ก่อนจะเปลี่ยนเป็นแน่วแน่ขึ้น และเลือกกดปุ่ม Unfollow เป็นสัญญาณว่าเธอจะตัดใจจริงๆ และพร้อมจะก้าวเดินต่อไปแล้ว
“น้ำแข็ง เธอทำได้แน่”
งานคอนเสิร์ตวันสุดท้าย
งานวันสุดท้ายนี้ คนค่อนข้างเยอะกว่ารอบที่ผ่านๆ มา เพราะเป็นรอบสุดท้ายแล้ว ผู้คนต่างโห่ร้องและโยกตัวไปตามเสียงเพลง ไอดอลหนุ่มทั้งสามบนเวทีเอนเตอร์เทนคนดูได้อย่างดีเยี่ยม จนการแสดงดำเนินมาถึงช่วงสุดท้าย เลือกปิดการแสดงด้วยเพลงช้าซึ้งกินใจ เพื่อให้การแสดงจบอย่างสวยงาม ทุกคนโยกตัวไปตามทำนองที่เชื่องช้า คนมีคู่ต่างจับมือกัน บรรยากาศช่างซาบซึ้งพาให้หัวใจสั่นไหว
"...................." น้ำแข็งไสยืนมองภาพบนเวทีนิ่งไม่ได้แสดงสีหน้าใดๆ
ในอีกมุมหนึ่ง ก็มีใครบางคนเผลอมองเธออย่างลืมตัว น้ำแข็งไสรู้สึกได้ถึงสายตาของใครบางคน จึงหันหน้าไปมอง ก็เผลอซบสายตาเข้ากับใครคนนั้นพอดี ทั้งสองมองตากันนิ่ง ก่อนที่น้ำแข็งไสจะเบนสายตากลับมายังเวทีด้วยสีหน้าเรียบนิ่งและแววตาที่ว่างเปล่ายากจะคาดเดา
ตุ้บ ตุ้บ ตุ้บ
เสียงหัวใจที่เต้นผิดจังหวะนี้ มันเป็นของใครกันแน่นะ
ฟึ่บ
มือหนาขยับกรอบแว่นของตัวเองเล็กน้อย ก่อนจะหมุนตัวเดินออกมาจากตรงนั้นด้วยหัวใจที่สั่นไหว
“เย้ งานเสร็จแล้ว”
“ได้พักสักที”
“จะไม่ลุกจากที่นอนสามวันเลยคอยดู”
เหล่าสตาฟชายและหญิงที่ทำงานกันอย่างหนักในช่วงที่ผ่านมา โห่ร้องกันอย่างที่ใจที่จะได้พักสักที
“เจ๊แข็งดูเพลียๆ นะ เจ๊ไปพักเลยก็ได้ เดี๋ยวพวกผมทยอยเก็บของเอง”
สตาฟหนุ่มรุ่นน้องเอ่ยบอก เพราะในช่วงที่ผ่านมาน้ำแข็งไสแทบจะไม่ได้พักเลย เพราะงานของเธอจะต้องดูแลความเรียบร้อยทุกๆ อย่าง จึงทำให้เหนื่อยกว่าคนอื่นหลายเท่า และดูเหมือนเธอจะมีไข้อ่อนๆ ด้วย
“อืม” หญิงสาวรับคำเสียงสั้น ก่อนจะเดินไป เพราะตอนนี้ก็เต็มกลืนแล้ว เหมือนการอดนอนหลายวันที่ผ่านมา จะทำให้รู้สึกเพลียเป็นอย่างมาก และรู้สึกเหมือนจะมีไข้นิดๆ ด้วย
"แค่กๆ" ร่างบางรู้สึกร้อนๆ หนาวๆ และมีอาการเวียนหัว จึงเลือกเดินไปยังห้องรับแขก เพราะตอนนี้ที่นั่น น่าจะไม่มีคนเพราะส่วนใหญ่จะทยอยเก็บของกันอยู่ ร่างบางทิ้งตัวลงบนโซฟาด้วยความเหนื่อยอ่อนค่อยๆ เขยิบตัวชิดมุม และเอาหัวพิงที่มุมเสาไว้
“อ่า หนาวจัง แค่กๆ” น้ำแข็งไสยกมือขึ้นลูบแขนน้อยๆ ก่อนจะผล็อยหลับไป ผ่านไปสักพักหญิงสาวก็หลับลึกด้วยพิษไข้และความอ่อนล้า
ตึก ตึก ตึก
ใครบางคนที่กำลังจะเดินผ่านไป แต่กลับเปลี่ยนใจหมุนตัวกลับเข้ามาในห้อง และค่อยๆ ทิ้งตัวนั่งลงข้างๆ ด้วยความแผ่วเบา อย่างกลัวว่าเธอจะตื่น ใช้สองมือค่อยๆ ประคองศีรษะหญิงสาวมาซบที่ไหล่ของตนเอง
“ทั้งๆ ที่เปราะบางขนาดนี้ ทำไมถึงยังทำตัวเข้มแข็งอยู่ได้กันนะ” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นอย่างแผ่วเบา
น้ำแข็งไสเหมือนจะรู้สึกตัวได้รางๆ ได้ยินเสียงเหมือนใครบางคนกำลังพูดอะไรสักอย่างเป็นภาษาที่เธอไม่เข้าใจสักนิด แต่ทว่าเปลือกตาเธอก็หนักอึ้งเกินกว่าที่จะเปิดได้
“อุ่นจัง”
ร่างบางถูไถศีรษะไปมาอย่างลืมตัวและเข้าสู่ห้วงนิทราไปอีกครั้ง
อีกด้าน
ใครบางคนกำลังมองหาร่างบางที่ไม่เห็นมาสักพัก หลังจากที่งานคอนเสิร์ตจบลง ชายหนุ่มขมวดคิ้วเล็กน้อย ก่อนที่สายตาจะสอดส่องไปยังที่ต่างๆ อย่างลืมตัว เพื่อมองหาใครบางคน ก่อนที่เสียงของใครบางคนจะเรียกความสนใจของเขา
“คุณวีเป็นยังไงบ้างคะ งานออกมาดีเลยใช่ไหม” นุชเอ่ยทักชายหนุ่มอย่างอารมณ์ดี ที่งานสำเร็จลุล่วงไปด้วยดี
"(^_^)" คนตัวสูงยิ้มรับน้อยๆ
“อย่างว่าแหละค่ะ ยัยน้ำแข็งตั้งใจซะขนาดนั้น"
"เห็นเป็นคนพูดน้อยแบบนั้น แต่เวลาทำงานนี่ พี่กล้าการันตี">ได้เลยนะคะว่าเนี้ยบมากฮ่าๆๆ”
“แล้วตอนนี้เขาไปไหนแล้วครับ” จู่ๆ คนตัวสูงก็เอ่ยถามถึงบุคคลที่สามขึ้น
"(•ิ_•ิ) ?" นุช ทำหน้าสงสัยเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้ติดใจอะไร
“ยัยน้ำแข็งหรือคะ พอดีน้องไม่ค่อยสบาย ตอนนี้ก็เลยให้ไปพักก่อนค่ะ ตอนนี้น่าจะอยู่ที่ห้องรับแขก”
“ครับ ขอตัวก่อนนะครับ”
ชายหนุ่มรับคำเสียงนิ่ง ก่อนจะหมุนตัวเดินออกไป หญิงสาวคู่สนทนามีสีหน้างงเล็กน้อยกับอาการของชายหนุ่ม
ห้องรับแขก
กึด!
ใครบางคนที่ยืนอยู่หน้าประตู มองภาพตรงหน้าด้วยอารมณ์ที่หลากหลาย เผลอกำมือที่มีแผ่นเจลลดไข้แน่น ก้อนเนื้อในอกซ้ายเต้นเร็วราวกับจังหวะรัวกอง มือหนาบีบแผ่นเจลแน่นจนยับยู่ยี่ ก่อนจะทิ้งมันลงที่พื้น และหมุนตัวเดินออกมาจากตรงนั้นทันที
ภาพตรงหน้าคือกูรึมไอดอลหนุ่ม และ น้ำแข็งไสออแกไนซ์สาว เธอกำลังนอนซบไหล่ไอดอลหนุ่มอยู่