ของที่หายไปจะหาทางคืนสู่เจ้าของด้วยตัวของมันเอง ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง แต่ทว่า.....ถ้าของไม่ยอมกลับ ก็แค่ต้องทวงคืน!!
รัก,ดราม่า,ชาย-หญิง,ไทย,ผู้ใหญ่,หนุ่มแว่น,ฮ็อตเนิร์ด,คลั่งรัก,18+,หึงโหด,เย็นชา,แอบรัก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ของที่หายไปจะหาทางคืนสู่เจ้าของด้วยตัวของมันเอง ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง แต่ทว่า.....ถ้าของไม่ยอมกลับ ก็แค่ต้องทวงคืน!!
ผู้แต่ง
Peach뽀이🍑
เรื่องย่อ
{ ทวงรัก ยัยออแกไนซ์ }
นี่คือเรื่องราวความรักสามเส้า สี่เส้าแสนชุลมุน
ของ
คนที่กำลังจะหมดใจ
(เริ่มต้นความรู้สึกจากร้อย และ ค่อยๆ ถูกทำให้ลดลง โดยคนที่ให้เหตุผลว่าไม่ไม่ได้รัก)
และ
คนที่กำลังเริ่มจะมีใจ
(เริ่มต้นจากศูนย์ และ ค่อยๆ ทวีคูณเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว แต่ทว่า พอเริ่มรู้ใจตัวเองก็เกือบเสียเขาไป เพียงเพราะเคยคิดว่าตัวเองยังลืมรักเก่าไม่ได้ เลยผลักไสเขาสารพัด)
ความรู้สึกที่สวนทาง จะมีทางกลับมาเป็นเหมือนเดิมหรือไม่
.........................................................
ตัวอย่าง
“จูบน้ำแข็งทำไม ไม่ได้รักไม่ได้ชอบกัน.....แล้วมาทำแบบนี้กับน้ำแข็งทำไม!”
“ขอโทษ”
“หึ! เห็นแก่ตัวชะมัด”
.........................................................
“ตอนนี้ภายในใจดวงนี้มันมีแต่ว่างเปล่า.....มันไม่ได้มีพี่อีกต่อไปแล้ว”
“คิดดีๆ แล้วพูดใหม่อีกที”
“ใจของน้ำแข็ง มันไม่มีพี่อยู่แล้...”
ปัง!
“บอกว่าให้คิดดีๆ ก่อนพูดไง รู้รึเปล่า ว่าตอนนี้กำลังทำให้พี่โมโหอยู่!”
.........................................................
ขอเชิญพบกับ
ทวงรัก ยัยออแกไนซ์
โดย
Peach뽀이🍑
ทวงรัก ยัยออแกไนซ์
EP 19
เริ่มต้นใหม่
............................................................
ห้องประชุม
การประชุมเป็นไปอย่างเงียบสงบ และ อึมครึม เหตุเพราะไอดอลหนุ่ม และ ซีอีโอคนใหม่ของ MT ทั้งสองกำลังแผ่รังสีบางอย่างออกมาไม่หยุด เพราะเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ หากริวไม่เข้ามาแทรกแจ้งว่านุชให้มาตาม เพราะการประชุมกำลังจะเริ่มแล้ว ทั้งสองคงเปิดศึกกันเป็นแน่ พอจบการประชุมทุกคนก็แยกย้ายกัน ไอดอลหนุ่มต้องกลับก่อน เพราะมีไฟลต์บินกลับเกาหลีด่วน
ฟึ่บ
ในขณะที่น้ำแข็งไสหยัดกายลุกขึ้น กำลังจะเดินออกจากห้องประชุมก็ถูก ซีอีโอหนุ่มเรียกไว้ซะก่อน
“เดี๋ยวก่อน ผมมีเรื่องจะคุยกับคุณ”
น้ำเสียงแกมบังคับของ วี ทำให้ น้ำแข็งไส ไม่สามารถปฏิเสธได้
"(╰_╯)"
คนตัวสูงเดินนำออกจากห้องไป ร่างบางได้แต่เดินตามหลังเขาไป พร้อมกับครุ่นคิดในใจว่าเขาจะคุยอะไรกับเธอ แต่คงไม่ใช่เรื่องงานแน่ๆ
ตึก ตึก ตึก
เดินมาได้สักพักก็มาหยุดอยู่ตรงสวนใต้ต้นไม้ใหญ่ ร่างบางที่เดินตามหลังเผลอคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยไม่ทันมอง ก็กระแทกเข้ากับแผ่นหลังคนตัวสูงอย่างจัง
ปั๊ก!
"อ๊ะ!"
“เป็นอะไรรึเปล่า เจ็บมั้ยครับ”
คนตัวสูงเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง เอื้อมมือไปสัมผัสหน้าผากของร่างบางอย่างลืมตัว
"...................."
ท่าทางและน้ำเสียงช่างดูอบอุ่น ต่างจากก่อนหน้านี้เหลือเกิน แววตาอบอุ่นแบบนั้นของเขา ทำเอาหัวใจที่เรียบเฉยไปแล้วของน้ำแข็งไสสั่นไหวเล็กน้อย แต่มันก็แค่เพียงเล็กน้อยเท่านั้น ทั้งๆ ที่มันเป็นสิ่งที่เธอเฝ้าฝันอยากได้มาตลอดแท้ๆ ก่อนที่ความสั่นไหวเพียงเล็กน้อยในใจจะขยายวงกว้างเกินควบคุมได้ ร่างบางก็ปัดมือเขาออก และ ก้าวถอยหลังอย่างเว้นระยะห่าง ขีดเส้นกั้นระหว่างเธอกับเขาอย่างชัดเจน
“คุณวี ต้องการคุยอะไรกับน้ำแข็งคะ” คำว่า คุณ น้ำแข็งไสจงใจขีดเส้นใต้อย่างชัดเจน จ้องมองคนตัวสูงตาไม่กะพริบ
ทั้งสองต่างสบสายตากันนิ่ง ชายหนุ่มมองร่างบางด้วยแววตาวูบไหวเล็กน้อย ก่อนที่คนตัวสูง ที่กำลังเหมือนใช้ความคิดอยู่ครู่หนึ่ง จะขยับปากเอ่ยพูดบางอย่างออกมา
“พี่ขอโทษ”
“ขอโทษ ที่เคยทำให้เสียใจ”
“ขอโทษที่เป็นคนใจร้าย”
คำพูดของชายหนุ่ม ทำให้เธอย้อนคิดถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมา ในระยะเวลาหลายเดือนที่ผ่านมา ความรู้สึกตีกันไปหมด ถึงแม้จะดูเหมือนมีแต่เรื่องร้ายๆ แต่ก็ยังคงเหลือความรู้สึกดีๆ ความรู้สึกที่เธอได้แอบรักใครบางคน มันไม่ใช่ความรู้สึกที่จะลบออกไปได้ง่ายๆ เพราะทุกความทรงจำ มักจะทิ้งร่องรอยความรู้สึกเอาไว้เสมอ หญิงสาวยืนนิ่งฟังชายหนุ่มพูดจนจบ
“ยกโทษให้พี่ได้มั้ยครับ”
"...................."
"ได้ค่ะ"
ร่างบางเอ่ยตอบไปแบบนั้น เพราะมันไม่ใช่ความผิดของเขา ที่เขาจะไม่รักเธอ เธอเชื่อเสมอว่า คนที่ไม่รัก จะบังคับยังไงเขาก็ไม่รัก เรื่องหัวใจมันบังคับกันไม่ได้ แต่ที่ทำให้เธอโกรธ คงเป็นเพราะเมื่อเธอเลือกที่จะตัดใจ แต่ใครบางคนกลับเข้ามาวุ่นวายในชีวิตเธออีก คำตอบของหญิงสาวทำเอาคนตัวสูงเผยรอยยิ้มออกมาน้อยๆ
“พี่ขอโอกาสอีกครั้งได้มั้ยครับ”
แต่คำพูดต่อมาของหญิงสาว ก็ทำเอาเขาแทบจะหุบยิ้มไม่ทัน
“ไม่ได้ค่ะ”
“ทุกอย่างมันจบลงแล้ว หยุดมันไว้แค่นี้เถอะนะคะ”
ร่างบางเอ่ยด้วยน้ำเสียงหนักเเน่น เพราะไม่ว่าอย่างไร ตอนนี้ทุกอย่างมันก็สายเกินไปแล้ว เพราะเธอเป็นคนเจ็บเเล้วจำ สามารถอภัยได้ แต่ความรู้สึกนั้นก็จะยังคงอยู่และเธอไม่ต้องการที่จะเจ็บซ้ำๆ อีก
“สายเกินไปแล้วสินะ” คนตัวสูงเอ่ยเสียงเรียบหลุบตาต่ำมองพื้น
"...................." มันช่างดูเป็นแววตาที่วูบไหวเหลือเกิน แต่เห็นเเบบนั้น ร่างบางก็ไม่คิดที่จะเปลี่ยนใจ
“พี่รู้ว่าความใจร้ายของพี่ ทำให้น้ำแข็งต้องเสียใจ”
“แต่พี่ขอเริ่มนับหนึ่งใหม่ ถึงแม้จะเป็นแค่สถานะพี่ชาย ให้พี่ได้ชดเชยความผิดนั้นได้มั้ยครับ” คนตัวสูงเอ่ยด้วยรอยยิ้มอบอุ่น และแสนเว้าวอน
“ได้ค่ะ แต่แค่สถานะพี่ชายเท่านั้นนะคะ” ท่าทางของชายหนุ่มทำให้น้ำแข็งไสกระอักกระอ่วนจนไม่รู้จะตอบปฏิเสธอย่างไร
"(^_^)" คนตัวสูงยิ้มกว้างแทนคำขอบคุณ
“วันนี้พระอาทิตย์สวยดีนะครับ” คนตัวสูงเอ่ยบอก ก่อนจะเหม่อมองขึ้นไปบนท้องฟ้า ท้องฟ้ายามเย็นที่ทอประกายเป็นสีเหลืองอ่อนๆ สลับสีส้ม ในยามที่พระอาทิตย์กำลังจะตก
“พระอาทิตย์ก็สวยมาตั้งนานแล้วนะคะ”
"คงเป็นเพราะ.....พี่เพิ่งจะตั้งใจมองมันครั้งแรกจริงๆ ละมั้ง"
"ถึงเพิ่งจะได้รู้"
"แต่กว่าจะรู้ก็เกือบจะสายเกินไปแล้ว"
วี และ น้ำแข็งไส มองหน้ากันนิ่ง ตอนนี้ภายในใจน้ำแข็งไส เหมือนได้ปลดล็อกเรื่องราวที่ผ่านมาแล้ว จากนี้ก็จะได้ปล่อยวางและข้ามผ่านมันไปได้สักที ภายในใจทั้งสองเกิดความรู้สึกที่แตกต่างกัน และเหมือนว่าร่างบางจะตกหลุมพรางของคนตัวสูงเข้าซะแล้ว
“น้ำแข็งครับ” คนตัวสูงเอ่ยเรียก
“(•ิ_•ิ) ? คะ”
“ให้พี่ไปส่งที่บ้านนะ”
“(•ิ_•ิ) ?”
"(^_^)"
ใครบางคนกำลังเริ่มแผนการของเขาแล้ว