ของที่หายไปจะหาทางคืนสู่เจ้าของด้วยตัวของมันเอง ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง แต่ทว่า.....ถ้าของไม่ยอมกลับ ก็แค่ต้องทวงคืน!!
รัก,ดราม่า,ชาย-หญิง,ไทย,ผู้ใหญ่,หนุ่มแว่น,ฮ็อตเนิร์ด,คลั่งรัก,18+,หึงโหด,เย็นชา,แอบรัก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ของที่หายไปจะหาทางคืนสู่เจ้าของด้วยตัวของมันเอง ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง แต่ทว่า.....ถ้าของไม่ยอมกลับ ก็แค่ต้องทวงคืน!!
ผู้แต่ง
Peach뽀이🍑
เรื่องย่อ
{ ทวงรัก ยัยออแกไนซ์ }
นี่คือเรื่องราวความรักสามเส้า สี่เส้าแสนชุลมุน
ของ
คนที่กำลังจะหมดใจ
(เริ่มต้นความรู้สึกจากร้อย และ ค่อยๆ ถูกทำให้ลดลง โดยคนที่ให้เหตุผลว่าไม่ไม่ได้รัก)
และ
คนที่กำลังเริ่มจะมีใจ
(เริ่มต้นจากศูนย์ และ ค่อยๆ ทวีคูณเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว แต่ทว่า พอเริ่มรู้ใจตัวเองก็เกือบเสียเขาไป เพียงเพราะเคยคิดว่าตัวเองยังลืมรักเก่าไม่ได้ เลยผลักไสเขาสารพัด)
ความรู้สึกที่สวนทาง จะมีทางกลับมาเป็นเหมือนเดิมหรือไม่
.........................................................
ตัวอย่าง
“จูบน้ำแข็งทำไม ไม่ได้รักไม่ได้ชอบกัน.....แล้วมาทำแบบนี้กับน้ำแข็งทำไม!”
“ขอโทษ”
“หึ! เห็นแก่ตัวชะมัด”
.........................................................
“ตอนนี้ภายในใจดวงนี้มันมีแต่ว่างเปล่า.....มันไม่ได้มีพี่อีกต่อไปแล้ว”
“คิดดีๆ แล้วพูดใหม่อีกที”
“ใจของน้ำแข็ง มันไม่มีพี่อยู่แล้...”
ปัง!
“บอกว่าให้คิดดีๆ ก่อนพูดไง รู้รึเปล่า ว่าตอนนี้กำลังทำให้พี่โมโหอยู่!”
.........................................................
ขอเชิญพบกับ
ทวงรัก ยัยออแกไนซ์
โดย
Peach뽀이🍑
ทวงรัก ยัยออแกไนซ์
EP 20
ก่อนที่พายุฝนจะมา
............................................................
ORGANIZE EVERYTHING
ลานจอดรถ
เอี๊ยด!
เสียงล้อบดกับพื้นลานจอดดังขึ้น เมื่อรถคันหรูจอดสนิทเข้าล็อกแล้ว
ฟึ่บ
ก่อนที่มือบางจะปลดเข็มขัดนิรภัยออกจากตัวอย่างรีบร้อน ราวกับกลัวว่าจะมีใครมาเห็นเข้า ในขณะที่มือบางกำลังจะเปิดประตูลงจากรถ ก็ถูกใครบางคนรั้งแขนเอาไว้ซะก่อน
หมับ
“วันนี้ถ้าเลิกแล้ว รอพี่ที่หน้าบริษัทนะครับ (^_^)” คนตัวสูงฝั่งคนขับ เอ่ยบอกด้วยรอยยิ้มอบอุ่น
"(╰_╯)" น้ำแข็งไสนิ่วหน้ามองวี ช่วงนี้คนตัวสูงเหมือนจะค่อยๆ แทรกซึมเข้ามาใกล้เธอเรื่อยๆ เขาทั้งไปรับไปส่ง ทั้งมากินข้าวกลางวันด้วย บางครั้งมันทำให้เธออึดอัด ทั้งๆที่เธอปฏิเสธไปหลายครั้งแล้ว แต่คนหน้ามึนก็ยังดื้อดึง เช่นวันนี้เป็นต้น ที่เขาขับรถไปรอหญิงสาวถึงหน้าบ้านตั้งแต่เช้าตรู่
“ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวน้ำแข็งกลับเอง” หญิงสาวเอ่ยปฏิเสธเหมือนกับทุกครั้ง พยายามจะดึงแขนออกจากการเกาะกุมของมือหนา
"เลิกแล้วรอพี่นะครับ"
"ตั้งใจทำงานนะ พี่ไปล่ะ (^_^)"
คนหน้ามึนเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้มอบอุ่น เขาไม่ยอมฟังคำปฏิเสธของหญิงสาวเลย จนเธอถึงกับถอนหายใจออกมาด้วยความเหนื่อยหน่าย และเปิดประตูลงจากรถไป ดวงตากลมโตเหม่อมองตามรถหรูที่แล่นไปไกลจนลับสายตา
“พี่วี ต้องการอะไรจากน้ำแข็งกันแน่นะ” น้ำแข็งไสได้แต่ทอดถอนใจ กลัวใจตัวเองเหลือเกิน ว่าทุกสิ่งที่ทำมาจะสูญเปล่า
12.00 น.
ในขณะที่ทุกคนกำลังจะไปพักเที่ยง ก็มีพนักงานส่งอาหารถือถุงพิซซ่าหลายสิบกล่องเข้ามา
"สวัสดีครับมาส่งของครับ"
"คุณน้ำแข็งไสอยู่มั้ยครับ"
"( •ิ_•ิ) ?" น้ำแข็งไสหันหน้าไปมองตามเสียงเรียก ก่อนจะเดินเข้าไปหาพนักงานส่งอาหาร
“เอ่อ ไม่ได้สั่งนะคะ” น้ำแข็งไสเอ่ยปฏิเสธ
"อ๋อ อันนี้ชำระเงินเรียบร้อยแล้วครับ"
"คนสั่งเขาชื่อคุณวี บอกให้ส่งให้คุณน้ำแข็งไส รบกวนเซ็นรับด้วยนะครับ"
"ค่ะ" หญิงสาวรับปากกามาเซ็นอย่างงงๆ ก่อนจะรับอาหารมาและแจกจ่ายให้เหล่าเพื่อนพนักงานกิน
“ลาภปากแท้ๆ เลย”
“ขอให้เจ้าภาพจงเจริญนะครับ”
“คุณวีนี่ใจดีจังเลยเนอะ”
เหล่าพนักงานเอ่ยชมวีไม่หยุดปา กเพราะได้รับสินบนเป็นพิซซ่าแสนอร่อย มีเพียงน้ำแข็งไสเท่านั้นที่รู้สึกกระอักกระอ่วนเหลือเกิน
18.00 น.
ร่างบางยืนรออยู่ที่หน้าบริษัท ตามที่ใครบางคนบอกเธอไว้เมื่อเช้าว่าให้รอเขามารับ ไม่นานก็มีรถหรูขับเข้ามาจอดตรงหน้า รถที่เธอจำได้ดี รถขับเข้ามาจอดเทียบข้างฟุตบาท ก่อนที่เขาจะลดกระจกลง
ปึ่ก
มือบางเอื้อมมือไปเปิดประตูแล้วก้าวขึ้นรถไป และก่อนที่ชายหนุ่มจะออกรถ น้ำแข็งไสก็ตัดสินใจบอกสิ่งที่อัดอั้นอยู่ในใจของเธอ
“ต่อไปนี้ พี่วีไม่ต้องมารับน้ำแข็งแล้วนะ”
"...................." คนตัวสูงมองหน้าเธอนิ่งไม่แสดงอาการใดๆ ก่อนที่เขาจะหันหน้าหนีมองไปด้านหน้ารถ อาการเหมือนคนดื้อดึง
“พี่วี ทำแบบนี้น้ำแข็งรู้สึกอึดอัดนะคะ”
“งั้นหรอครับ.....พี่ขอโทษนะ” คนตัวสูงเอ่ยขอโทษเสียงเศร้าก้มหน้ามองพวงมาลัยรถ
“พี่แค่อยากดูแลน้ำแข็ง ในฐานะพี่ชายเท่านั้นเอง”
"..................." พอได้ยินดังนั้นหญิงสาวก็ใจแป้ว คิดว่าเธอพูดทำร้ายจิตใจเขาเกินไป
“เอ่อ...จะมารับเหมือนเดิมก็ได้ค่ะ แต่อยากส่งอะไรมาให้แบบวันนี้อีกนะคะ”
“รับทราบครับ (^_^)” คนตัวสูงเอ่ยด้วยรอยยิ้มสดใส ต่างจากท่าทางเมื่อครู่ลิบลับ
"เฮ้ออ" น้ำแข็งไสได้แต่หวาดหวั่นในใจ ว่าถ้าหากยังเป็นแบบนี้ต่อไป กลัวว่าจะเผลอใจเข้าสักวัน