ของที่หายไปจะหาทางคืนสู่เจ้าของด้วยตัวของมันเอง ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง แต่ทว่า.....ถ้าของไม่ยอมกลับ ก็แค่ต้องทวงคืน!!
รัก,ดราม่า,ชาย-หญิง,ไทย,ผู้ใหญ่,หนุ่มแว่น,ฮ็อตเนิร์ด,คลั่งรัก,18+,หึงโหด,เย็นชา,แอบรัก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ของที่หายไปจะหาทางคืนสู่เจ้าของด้วยตัวของมันเอง ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง แต่ทว่า.....ถ้าของไม่ยอมกลับ ก็แค่ต้องทวงคืน!!
ผู้แต่ง
Peach뽀이🍑
เรื่องย่อ
{ ทวงรัก ยัยออแกไนซ์ }
นี่คือเรื่องราวความรักสามเส้า สี่เส้าแสนชุลมุน
ของ
คนที่กำลังจะหมดใจ
(เริ่มต้นความรู้สึกจากร้อย และ ค่อยๆ ถูกทำให้ลดลง โดยคนที่ให้เหตุผลว่าไม่ไม่ได้รัก)
และ
คนที่กำลังเริ่มจะมีใจ
(เริ่มต้นจากศูนย์ และ ค่อยๆ ทวีคูณเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว แต่ทว่า พอเริ่มรู้ใจตัวเองก็เกือบเสียเขาไป เพียงเพราะเคยคิดว่าตัวเองยังลืมรักเก่าไม่ได้ เลยผลักไสเขาสารพัด)
ความรู้สึกที่สวนทาง จะมีทางกลับมาเป็นเหมือนเดิมหรือไม่
.........................................................
ตัวอย่าง
“จูบน้ำแข็งทำไม ไม่ได้รักไม่ได้ชอบกัน.....แล้วมาทำแบบนี้กับน้ำแข็งทำไม!”
“ขอโทษ”
“หึ! เห็นแก่ตัวชะมัด”
.........................................................
“ตอนนี้ภายในใจดวงนี้มันมีแต่ว่างเปล่า.....มันไม่ได้มีพี่อีกต่อไปแล้ว”
“คิดดีๆ แล้วพูดใหม่อีกที”
“ใจของน้ำแข็ง มันไม่มีพี่อยู่แล้...”
ปัง!
“บอกว่าให้คิดดีๆ ก่อนพูดไง รู้รึเปล่า ว่าตอนนี้กำลังทำให้พี่โมโหอยู่!”
.........................................................
ขอเชิญพบกับ
ทวงรัก ยัยออแกไนซ์
โดย
Peach뽀이🍑
EP 62
เสียงสะอื้นท่ามกลางเสียงคลื่น
...................................................................
ORGANIZE EVERYTHING
ปึ่ก!
ร่างบางเดินซวนเซเหมือนคนไม่มีแรง สองเท้าพาตัวเองเดินออกมาที่ลานจอดรถอย่างคนที่ไม่มีสติ จนเผลอชนเข้ากับร่างสูงของใครบางคนเข้า เธอไม่ได้มองว่าเขาคือใคร เอาแต่ขอโทษใครอีกคนอยู่อย่างนั้น ซ้ำไปซ้ำมา และน้ำตาที่พยายามกลั้นเอาไว้ แค่เพียงถูกบางสิ่งกระตุ้นมันก็ไหลพรั่งพรูออกมาจนไม่อาจควบคุม
"ขอโทษนะคะ..."
"นะ น้ำแข็ง ขอโทษนะคะ ฮึกๆ"
"น้ำแข็ง" ใครคนนั้นเอ่ยเรียก แต่ดูเหมือนร่างบางจะสติแตกจนไม่ฟังอะไรเลย
"น้ำแข็ง ขอโทษ ฮึก น้ำแข็งไม่ได้ตั้งใจ ฮือ" หญิงสาวยกมือสองข้างขึ้นปาดน้ำตาที่อาบสองแก้มอย่างลวกๆ ไม่ว่าจะพยายามเช็ดเท่าไหร่ มันก็ไม่ยอมหมดสักที
"น้ำแข็ง เป็นอะไรไป" เสียงที่คุ้นหูของชายหนุ่ม ทำให้หญิงสาวได้สติ เงยหน้ามองคนตัวสูงเต็มๆ ตา
"กูรึม ฮึก" หญิงสาวมองคนตัวสูงด้วยแววตาที่น่าสงสารราวกับกำลังหาที่พึ่ง
หมับ
ไอดอลหนุ่มดึงหญิงสาวเข้ามากอด น้ำแข็งไสไม่ได้ขัดขืน ซ้ำยังกำเสื้อของไอดอลหนุ่มเอาไว้แน่นจนมันยับยู่ยี่ไปหมด แผ่นหลังเล็กสั่นไหวรุนแรง ไหนจะเสียงสะอื้นที่ดังอู้อี้จากใบหน้าที่กำลังซบอยู่ที่อกกว้าง มือหนาลูบหลังเธอเบาๆ จนหญิงสาวในอ้อมกอดสงบลง แต่ยังคงสะอึกสะอื้นอยู่
"น้ำแข็ง" จู่ๆ เสียงเข้มของใครบางคน ที่ฟังแล้วคุ้นหูก็ดังขึ้น จนไอดอลหนุ่ม และร่างบางต้องผละออกจากกัน และหันไปมองทางต้นเสียง
แค่เพียงเห็นว่าเขาเป็นใคร หัวใจที่บอบช้ำก็บีบรัดรุนแรงอีกครั้ง มือบางเผลอกำชายเสื้อไอดอลหนุ่มแน่นอีกครั้ง
"ไสหัวไป" น้ำแข็งเอ่ยออกไปทันที เมื่อเห็นว่าเขากำลังจะเดินเข้ามาใกล้ๆ
"น้ำแข็ง ฟังพี่ก่อน" วี เอ่ยบอกเสียงแผ่ว มองหญิงสาวด้วยแววตาเว้าวอน
"ฮึก ฟังอะไรอีก น้ำแข็งเข้าใจหมดทุกอย่างแล้ว พี่ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว" น้ำแข็งไสเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงปนสะอื้น
"พี่วีขอคุยด้วยหน่อยได้มั้ยครับ" คนตัวสูงพยายามจะเดินก้าวเข้าหาหญิงสาวแต่เธอถอยหลังหนี เหลือบมองแหวนที่นิ้วตัวเองก่อนที่จะตัดสินใจถอดมันออก
ปัก! กริ๊ง
น้ำแข็งไส เขวี้ยงแหวนที่ถอดออกใส่คนตัวสูงจนมันกระแทกเข้ากับหน้าอกของเขา จนมันกลิ้งหล่นลงพื้นไป วี มองไปที่ร่างบางด้วยแววตาเว้าวอน ไม่ได้โกรธเคืองที่เธอปาแหวนใส่เขาเลยสักนิด
"น้ำแข็ง ได้โปรดฟังพี่วีก่อน"
"กูรึม อึก พาน้ำแข็งไปจากตรงนี้ที ฮึก" หญิงสาวอ้อนวอนไอดอลหนุ่มด้วยน้ำตานองหน้า
"น้ำแข็ง" วีวิ่งเข้ามาดึงแขนน้ำแข็งไสเอาไว้ แต่เธอสะบัดออกอย่างแรงด้วยท่าทีรังเกียจ
"ไปตายซะ" เธอเอ่ยเสียงนิ่ง ก่อนจะหันไปคว้ามือไอดอลหนุ่ม ทั้งสองพากันเดินออกไป วีได้แต่กำมือแน่นมองตามทั้งสองคนออกไป ภายในใจของเขาเองก็บีบรัดรุนแรงไม่ต่างกัน สองเท้าหนาก้าวเดินไปเก็บแหวนวงน้อยขึ้นมาก่อนจะใช้เสื้อของตนบรรจงเช็ดมันอย่างทะนุถนอม
บนรถ
"กูรึม น้ำแข็งเจ็บจังเลย ฮึกๆ" หญิงสาวลูบวนไปมาที่หน้าอกข้างซ้ายของตัวเอง น้ำตาไหลอาบแก้มใสทั้งสองข้าง ไอดอลหนุ่มไม่ได้พูดอะไรได้แต่มองเธอด้วยความสงสาร สักพักเธอก็หลับไปทั้งอย่างนั้น แต่ในยามหลับน้ำตาก็ยังคงไหลไม่ยอมหยุด
ซ่า! ซ่า! ซ่า
เสียงคลื่น และลมเย็นๆ ปลุกให้หญิงสาวค่อยๆลืมตาตื่น ดวงตาคู่โตมองไปรอบๆ ก็พบว่าตอนนี้กำลังอยู่ที่ทะเล
"ตื่นแล้วหรอ ลงมาสิ" ไอดอลหนุ่มที่ยื่นอยู่นอกรถเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้มอบอุ่น ร่างบางทำทีจะปฏิเสธ
"ไม่เอาน่า ลงมาเร็ว" ไอดอลหนุ่มเอ่ยบอก ก่อนจะพยายามดึงตัวหญิงสาวลงจากรถ จนเธอต้องยอมแพ้ เธอเดินลงจากรถด้วยท่าทีหมดอาลัยตายอยาก ตอนนี้หัวใจของเธอมันห่อเหี่ยว และเธอรู้สึกอ่อนล้าเหลือเกิน ก่อนจะก้มลงไปถอดรองเท้าออก
สองเท้าเปล่าก้าวเดินไปบนชายหาด ไอดอลหนุ่มไม่ได้เดินตามเธอไป ได้แต่เฝ้าตามแผ่นหลังเล็กไป ด้วยความเป็นห่วง
ด้วยตาคู่โตเหม่อมองภาพทิวทัศน์อันสวยงามตรงหน้าด้วยใจที่ว่างเปล่า ก่อนจะค่อยๆทรุดตัวลงนั่งบนพื้นทรายอย่างเชื่องช้า
ซ่า ซ่า ซ่า
สายลมเย็นๆ กับเสียงคลื่นทะเล ทำให้จิตใจที่ว้าวุ่นสงบขึ้น เกลียวคลื่นลูกเล็กที่ถูกซัดมาบนพื้นทรายจนน้ำทะเลเย็นๆ สัมผัสกับปลายเท้าของหญิงสาว เธอเฝ้ามองมองคลื่นลูกแล้วลูกเล่าอย่างเหม่อลอยไร้จุดหมาย ใบหน้าเล็กค่อยๆ แหงนขึ้นมองท้องฟ้าที่ใกล้จะมืดเต็มที น้ำตากำลังจะไหลอีกแล้ว
อ๊ากกกก!
จู่ๆหญิงสาวก็ส่งเสียงกรีดร้องออกมาดังลั่น
ไอดอลหนุ่มที่ยืนดูอยู่ไม่ไกลตกใจเล็กน้อยแต่เห็นเธอยังคงนั่งอยู่ที่เดิมก็โล่งใจขึ้นมาหน่อย
อ๊ากกกก
อ๊ากกกก
หญิงสาวส่งเสียงกรีดร้องอีกสองถึงสามครั้งก่อนจะกอดเข่าตัวเอง
"ไหนบอกว่ารักกันไง ทำไมถึงทำกับน้ำแข็งแบบนี้ ทำไมถึงทำแบบนี้"
"หัวใจน้ำแข็งมันจะแตกเป็นเสี่ยงอยู่แล้ว อึก"
ต่อหน้าพื้นน้ำทะเลที่กว้างไกลสุดลูกหูลูกตา หญิงสาวร่างบางกำลังร้องไห้แข่งกับเสียงคลื่นทะเล ไม่รู้ว่าใครจะชนะกันแน่ แต่ตอนนี้หญิงสาวไม่สนใจมันอีกต่อไปแล้ว เธอยากจะร้อง ร้องไห้น้ำตามันแห้งเหือดไปสักที