ตระกูลของเธอ มีหน้าที่ดูแลมังกรมาหลายช่วงอายุคนซึ่งเธอเองมีคุณสมบัติควบทุกอย่างยกเว้นแต่เธอเป็นแม่มดซึ่งกฎการดูแลมังกรคือต้องเป็นพ่อมดเท่านั้นนั้นทำให้เธอต้องลุกขึ้นมาต่อต้านและพิสูตรตัวเองว่าเธอทำได้
แฟนตาซี,ไทย,อื่นๆ,ชาย-หญิง,ชาย-ชาย,แฟนตาซี,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
หลังจากทำน้ำยาสรรพรส และแพ็คเรียบร้อยแล้ว อะยูมิจึงขอตัวกลับบ้าน เพื่อไปเตรียมตัวจัดข้าวของ เสื้อผ้า และ ของจิปะทะ ต่างๆอีกมากมายที่จะเตรียมไปโรมาเนียในวันพรุ่งนี้ ซอยอลจึงเดินไปส่งเพื่อนสาวที่หน้าประตูห้อง อะยูมิบอกลาเพื่อนรัก
"ฉันกลับบ้านก่อนนะแก นี่ยังต้องไปเก็บของที่บ้านต่ออีก แล้ว แกอย่าลืมแผนการที่เราวางไว้ ถ้าแผนแตก หรือ ถูกจับได้ กลางคันเพราะแก เผื่อพิรุจล่ะก็ แกถูกฉันฆ่าตายแน่" อะยูมิ พูดด้วยน้ำเสียงอาฆาต แล้วส่งสายพิฆาตใส่เพื่อน
ซอยอลเปิดประตูให้อะยูมิ แล้วพยักหน้ารับคำ แต่ภายในใจอยากจะปิดประตูอัดหน้า นางนี้สักทีหนึ่ง แต่ปากตอบรับไป
" อืม รู้แล้ว รู้แล้ว ย้ำอยู่ได้ เดี๋ยวกูก็ไม่ช่วยสะเลยเนี่ย "ด้วยสายเหนือกว่า และน้ำเสียงประชด
อะยูมิได้ยินแบบนั้นรีบเข้ามากอดซอยอล แล้ว พูดว่า
"ซอยอลเพื่อนรัก มึงอย่าทิ้งกูเลยนะ ถ้ามึงทิ้งกูตอนนี้ ทุกสิ่งทุกอย่างที่เรารวมแรงรวมใจทำกันมา จะกลายเป็นศูนย์เปล่า แล้ว ความฝันของฉันก็สลายไปต่อหน้าต่อตา แกจะทนดูได้หรอ ซอยอล " อายูมิแกล้งบีบน้ำตาน้ำเสียงออดอ้อนขอความเห็นใจจากผู้เป็นเพื่อนสุดฤทธิ์
อะยูมิพูดไปแกล้งร้องไห้ไปเพื่อให้ซอยอลสงสารตน แต่ซอยอลเห็นแวบเดียวก็รู้ว่าแกล้ง เลยเอามือข้างหนึ่งผลักหัวอะยูมิออกจากอกของเขาและ เอามืออีกข้างหนึ่งงัดมือของอะยูมิที่กอดเขาอยู่ออกก่อนจะผลัก ให้ห่างตัวเขา แล้วก็ยกมือชี้หน้าเพื่อห้ามไม่ให้เข้ามาใกล้อีก แล้วพูดว่า
"หยุดเลยนะมึง กูรู้จักมาเจ็ดปี กูรู้นิสัยมึงดีว่าเมื่อกี้ มึงเเสดงละคร นางตัวดี มึงก็รู้อยู่ว่าถึงกูก็พูดไปแบบนั้น แต่กูก็ต้องช่วยมึงอยู่ดีเปล่า รีบกลับบ้านไปสะ ลำไยจะแย่แล้ว พรุ่งนี้เจอกันจ๊ะ บาย" ส่งสายตาแบบลำคาญ น้ำเสียงราบเรียบ
ซอยอลโบกมือแบบไล่เธอ และดึงประตูปิดอย่างไวเหมือนไม่อยากต่อปากต่อคำอะไรอีก เพราะว่ารู้สึกเหนื่อยจากการทำน้ำยามาเกือบทั้งวัน แล้วอีกอย่างตนเองยังมีสัมภาระที่จะต้องจัดเตรียมอีก เพราะจะต้องเดินทางในวันพรุ่งนี้ตอนเช้ามืดแล้ว ส่วนอะยูมิที่โดนเพื่อนปิดประตูใส่หน้าแบบนั้น ได้แต่กระพริบตาปริบๆ 2 ที ด้วยความ งง ก่อนจะยิ้มหวาน แล้วก็เดินกลับบ้าน อะยูมิเดินมาสักก็มาหยุดที่หน้าบ้านที่มีสวนดอกไม้กุหลาบสีส้มอยู่หน้าบ้าน แล้วมีป้ายหน้าบ้านเขียนว่าบ้าน ยามาโมโตะ บ้านหลังนี้เป็นบ้านสองชั้นสไตล์มินิมอลตัวบ้านสีขาวหลังคาสีน้ำตาลเข้ม ขนาดพื้นที่บ้าน 80 ตารางวา ตั้งอยู่ใจกลางเมืองลอนดอน ซึ่งเป็นตำแหน่งที่แวดล้อมไปด้วยพวกมักเกิ้ล ภายในตัวบ้านหลังนี้ชั้นแรก ประกอบไปด้วย ห้องรับแขก ห้องทำงาน ห้องครัวที่มีโต๊ะรับประทานอาหาร และห้องน้ำ ส่วนชั้นสองของบ้าน จะเป็น ห้องนอนของครอบครัวและแขก มีห้องนอนพ่อแม่ ห้องนอนพี่ชายคนโต (ฮะรุโตะ) ห้องนอนพี่ชายคนที่สอง (อิทสึกิ) ห้องนอนพี่ชายคนที่สาม(มินะโตะ) ห้องนอนน้องสาวคนเล็ก(อะยูมิ) และห้องนอนแขกหนึ่งห้อง และทุกห้องนอนของบ้านนี้จะมีห้องน้ำในตัวทุกห้อง ใช่นี่คือบ้านห้องเธอเอง ระหว่างที่อะยูมิยืนมองบ้านเพราะเธอคิดว่าอีกนานเลยที่ เธอจะได้กลับมาที่อีกครั้งเลยอยากมองให้เต็มตา แต่ก็มาถูกขัดจังหวะด้วยเสียงเรียกของ ป้ามีนา ซึ่งเป็นป้ามักเกิ้ล ข้างบ้านเธอ
"ไงจ๊ะอะยูมิจัง มายืนทำอะไรหน้าบ้านจ๊ะ แล้วนี่หนูอะยูมิเรียนจบแล้วมีงานทำยังจ๊ะ นี่หลานบ้านมีคนมาจจ้างงานหลายที่เลยนะทั้งๆที่ยังเรียนไม่จบด้วย ว่าแต่หนูมีแฟนยังจ๊ะ หลานป้ามีคนมาจีบหลายคนเลยนะ" พูดด้วยนำเสียงมนุษย์ป้า
อะยูมิทำได้แต่ยิ้มหวานในใจคิดว่าอยากเสกให้อะไรลอยมากระแทกปาก ให้เจ๊หุบปากไปสักหายวันแต่ได้แต่คิด ก็เหมือนฟ้าบันดาลมีลูกบาสปริศนาลอยมาจากไหนไม่รู้กระแทกปากป้ามีนา จริงๆ เธอเห็นแบบนั้นทำได้แต่ยืนนิ่งเอาปิดปากด้วยความตกใจ พอได้สติรีบพยุงตัวป้ามีนาให้ลุกขึ้น และแล้วรู้ว่าตัวการที่ทำให้ลูกบาสลอยลมมากระแทกป้าก็คือ พี่มินะโตะ กับ พี่อิทสึกิ ทั้ง 2 คน รีบมาขอโทษและช่วยพยุงแกไปส่ง และ ทำแผลให้ป้า ก่อนจะขอตัวกลับ อะยูมิยืนรอพี่ชายทั้งสองอยู่หน้าบ้านยิ้มหวานให้พี่ชาย แล้วถามด้วยความอยากรู้ว่า
"เมื่อกี้พวกพี่ตั้งใจหรือ อุบัติเหตุ หะ "
2 คนนั้นหันมามองกัน แล้วหัวเราะ เป็นคำตอบให้กับทุกคนเข้าใจได้ว่าเจตนาที่จะทำ 3 คนพี่น้องเดินขำกันเข้าบ้าน แต่เสียงหัวเราะต้องหยุด เพราะ แม่ยืนหน้าบึ้งพร้อมจัดการ 2 ตัวการ แม่ตะโกนด้วยความโมโห
"พวกลูกทำอะไรเนี่ย ไปทำป้ามีนาแแบบนั้นทำไมห่ะ คนไหนจะช่วยอธิบายเหตุผลดีให้แม่ฟังหน่อยสิ ไปเจอกันที่ห้องนั่งเล่นพ่อรอทุกคนอยู่"
ทั้ง 3 คน ยืนนิ่งสักพักก็เดินคอตกตามแม่ไปที่ห้องนั่งเล่น พี่อิทสึกิเสียสละเป็นคนอธิบายเหตุผลที่ทำกับป้ามีนา แบบนั้นโดยตั้งใจจะช่วยน้องสาวที่กำลังโดนมนุษย์ป้าจอมสอดเสือก เรื่องชาวบ้านรังเเกน้องสาว
" คือออย่างครับ พ่อแม่ ผมกับ มินะโตะ กำลังจะไปเล่นบาสกัน แล้วกำลังออกจากบ้านอยู่แล้วเห็นป้ามีนามาพูดจาไม่ดีใส่อะยูมิ ผมก็ทนไม่ไหวจริงต้องขอโทษด้วยนะครับ"
พ่อฟังคำอธิบายด้วยสีหน้าดูเรียบเฉยเหมือนเหตุผลพอฟังได้ ซึ่งต่างจากแม่ สีหน้าบ่งบอกว่าเหตุผลนั้นฟังไม่ขึ้นแต่กำลังจะอ้าปากตำหนิลูกชายทั้ง 2คนแต่ก็โดนผู้เป็นสามีดักคอขึ้นก่อน
"เอาหล่ะ พ่อว่าเหตุผลที่ทำเพื่อปกป้องน้องสาวพอรับได้ แต่วิธีมันผิดๆมากด้วย ถึงยังลูกโตแล้วจะทำอะไรครวคิดให้รอบคอบกว่าโดยเฉพาะทำกับยายป้าบอกสว่าง นั้นพ่อขี้เกียจมาลบความทรงแกแล้ว นี่แกจนสมองน่าจะฝ่อไปแล้ว เอาล่ะนี่ ก็ได้เวลามื้อเย็นแล้ว ไปทานอาหารเลี้ยงส่งอะยูมิจังของพวกเราดีกว่า ว่าแต่มื้อเย็นวันนี้มีอะไรทานจ๊ะคุณภรรยาคนสวย " ผู้เป็นพูดด้วยท่าทีและน้ำเสียงติดตลก เพื่อให้บรรยายกาศภายในคลายตรึงเครียดภายในบ้าน
ไม่ใช่พูดพ่อขยับตัวเขามาโอบไหล่ภรรยา ทำเอาลูกชายตัวแซบทั้งทำท่าจะแซวแม่แต่ต้องหยุดเห็นสายตาพิฆาตจากผู้แม่สะก่อน อะยูมิได้แต่ยิ้มเขิน และทุกคนในครอบครัวก็เดินไปที่ห้อง แม่ได้เตรียมอาหารมากมายไว้เลี้ยงฉลองที่อะยูมิเรียน ได้งานเป็นนักเขียน และ เลี้ยงส่งอะยูมิที่จะต้องไปทำงานไกลบ้านด้วย ทุกคนนั่งประจำที และลงมือรับประทาน ทั้งพิซซ่า ไก่ทอด สเต็ก สปาเก็ตตี้ และอื่นอีกมากมาย พ่อกับ แม่ได้บอกกับอะยูมิว่า
"ในวันพรุ่งนี้ แม่กับพ่อไปส่งไม่ได้นะ แต่พวกเราได้เตรียมของขวัณไว้ให้แก่ลูก แล้ว เป็นสร้อยคอเส้นเล็กมีจี้เพชรสีชมพูรูปดอกซากุระที่พ่อของลูกเสกคาถาเอาไว้ ว่าไม่เธออยู่ที่ไหนถ้าเกิดอันตราย หรือต้องการความช่วยเหลือให้นึกถึงพ่อกับแม่ แล้วพ่อกับแม่จะรีบไปช่วยทันที"
อะยูมิได้สวมสร้อยคอเธอ ชอบสร้อยคอเส้นนี้มาก ไม่ใช่เพราะเป็นสร้อยซากุระดอกไม้ที่เธอชอบ แต่เพราะเป็นของขวัณที่พ่อ กับ แม่ตั้งใจให้เธอ กล่าวขอบคุณ
"ขอบคุณมากค่ะ พ่อกับแม่ หนูชอบสร้อยนี้มากเลย แล้ว ไม่ต้องห่วงหนูนะค่ะ หนูมีพี่อิทสึกิ พี่มินะโตะ และ คิมซอยอลไปส่งแล้วหนูไปได้อยู่แล้ว หนูไปที่นั่นมาตั้งแต่เด็ก" อะยูมิ พูดด้วยน้ำเสียงสดใสพร้อมส่งยิ้มหวานให้พ่อกับแม่
แต่อะยูมิ หันมาเห็นสีหน้า พี่ชายทั้งสองคนเหมือนอยากจะสารภาพบาปอย่างไงอย่างนั้นเลยจึงถามว่า
"พวกพี่มีอะไรหรือเปล่าทำไมทำหน้าแบบนั้น"น้ำเสียงสงสัยในมือกำลังตัดเนื้อสเต็กเข้าปาก
มินะโตะที่ทำอำอึงก็สารภาพมาว่า "พวกเราติดธุระที่ไม่สามารถลางานได้ จึงไปส่งอะยูมิ กับ คิมซอยอลในวันพรุ่งนี้ที่สนามบินได้"
พ่อ แม่ทำหน้าอึง จู่ทำบ้านก็เงียบ ทำให้อะยูมิ ต้องพูดว่า
"นี่หนูไม่ใช่เด็กน้อยแล้วนะค่ะ หนูไปกับเพื่อนเองแล้วถ้าอยากเจอหนูเมื่อไหร่ก็ไปหาได้ตลอดหรือเปล่าค่ะ "
นั้นทำให้ความเงียบหายไป และกลับมาสนุกสานากับปาร์ตี้อีกครั้ง เมื่อกินอาหารเสร็จอะยูมิ ก็ขอตัวไปจัดของต่อ
"งั้นหนูขอตัวขึ้นห้องก่อนนะค่ะยังมีของต้องเตรียมไปอีกหลายอย่าง"
อะยูมิพูเสร็จก็เดินเข้าไปกอดลาพ่อ แม่ และพี่ชายทั้งสองคน เพราะพรุ่งนี้เธอต้องออกจากบ้านแต่เช้ามืด คงจะยากที่จะได้ลากัน พ่อกับแม่จึงอวยพรเธอ
"เดินทางปลอดภัย ถึงที่โน่นส่งจดหมายนกฮูกมาหาพ่อกับแม่ด้วยนะ " พ่อกล่าวลาลูกสาวก่อนพร้อมกับมือลูบหัวเบาๆ
"เดินทางปลอดภัย แล้วพ่อ กับแม่จะไปเยี่ยมทันทีที่จัดงานการงานทางนี้เสร็จนะจ๊ะลูกรัก " แม่กอดเธอ
จนสองตัวแสบแซวถึงกับแซวว่า
"แหมๆลูกรักไม่อยู่บ้านแค่นี้ อวยพรกันใหญ่โต ที่พวกเราไปตรวจงานที่โรมาเนียตั้งนานไม่เห็นเป็นห่วงแบบนี้เลย"มินะโตะพูดแบบประชด
"ใช่ พวกเราสามคน คงไม่ใช่ลูกรักเหมือนใครบ้างคนแถวนี้ไงเลยไม่มีความอวยพรให้"อิทสึกิ ประสมโรงทันที
พ่อกับแม่มองหน้า สักผู้เป็นพ่อก็ลุกไปหาสองตัวแซบแล้วบอกว่า
"นอกจากไม่อวยพรแล้วพวกแกยังจะถูกฉันเตาะด้วย" ไม่ใช่แค่พูดแต่พ่อยกขาจะเตาะสองหนุ่มจริงนั่นให้ทั้งบ้านมีแต่เสียงหัวเราะ สักอะยูมิบอกทุกคนอีกก่อนจะไปก่อน อิทสึกิกับมินะโตะ ทั้งไม่อวยพรแต่ส่งสัญญาณบ้างอย่างให้อะยูมิว่า พวกเขารู้นะว่าเธอคิดจะทำอะไร
"อะยูมิเดินทางดีๆ แล้วคิดสิ่งใดของให้สมปรารถนาก่อนจะโดนจับได้นะ"อิทสึกิพูด
"อย่านึกนะว่าพวกเราไม่รู้ว่าคิดจะทำอะไร แต่อย่างไรระวังตัวนะ"มะนิโตะ พูดด้วยน้ำเสียงกวน
อายูมิพยักหน้าแต่ในสมองกับคิดว่าพวกนี้รู้เรื่องของเราได้อย่างไรแล้วก็เดินขึ้นห้องไปจัดของต่อ
เช้าวันรุ่งขึ้น อายูมิขนสัมภาระของตนลงมาข้างล่าง เดินผ่านห้องนั่งก็เจอหนังสือเดินทาง (พาร์คสปอร์ต) เตรียมไว้ให้อะยูมิ ส่วนแม่ของได้เตรียมแซนวิชไว้ สองที่ สำหรับเธอกับ คิมซอยอล ส่วนพี่ชาย ทั้งสองได้วางของขวัญไว้เซอร์ไพรส์เธอ ข้างกันอะยูมิได้แต่ยิ้มแล้วหันไปมองตรงบันได เเล้วพูดเบากับอากาศ
"หนูไปก่อนนะค่ะ ทุกคนก็ดูแลสุขภาพด้วยนะ "
แล้วเสียงเรียกชื่อเธอก็ดังจากนอกประตูบ้าน
"อะยูมิเสร็จหรือยัง แท็กซี่มารอนานแล้วนะแก" คิมซอยอล เรียกด้วยน้ำเสียงรีบร้อน
อะยูมิรีบหยิบพาร์คสปอร์ต แซนวิช ของขวัณ และ สัมภาระทั้งหมด แล้วเดินไปที่ประตูเปิดออกบอกว่า
"เสร็จแล้วๆ ไปสนามบินกัน นี่แม่ทำแซนวิชมาให้แกกินด้วเอาไปสิ"
แล้วทั้งคู่ก็ช่วยกันขนของใส่แท็กซี่ก่อนที่รถจะแล่นผ่านหน้าบ้านเธอมุ่งหน้าสู่สนามบิน
