รักล้นใจนายบ้ามังกร(ficharry potter) - ตอนที่3 โบยบินสู่ฝัน โดย พิชชากร @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

ตระกูลของเธอ มีหน้าที่ดูแลมังกรมาหลายช่วงอายุคนซึ่งเธอเองมีคุณสมบัติควบทุกอย่างยกเว้นแต่เธอเป็นแม่มดซึ่งกฎการดูแลมังกรคือต้องเป็นพ่อมดเท่านั้นนั้นทำให้เธอต้องลุกขึ้นมาต่อต้านและพิสูตรตัวเองว่าเธอทำได้

ผู้แต่ง

เรื่องย่อ

  แม่มดสาว อะยูมิ ในวัยเด็กเธอมีความใฝ่ฝันที่อยากจะเป็น ผู้ดูแลมังกร เหมือนบรรพบุรุษของเธอ แต่มันติดปัญหาใหญ่ คือ อาชีพผู้ดูแลมังกรนั้นถูกสรวมสิทธิ์ไว้สำหรับพ่อมดเท่านั้น ดังนั้นตั้งแต่เธอยังเล็กจึงสรรหาทุกวิถีทางเพื่อพิสูตรว่า ตัวของของเธอถึงแม้จะเป็นแม่มดตัวเล็กๆ แต่เธอก็สามารถเป็นผู้ดูแลมังกรได้เช่นกัน และ  เมื่อถึงวัยที่เธอจะต้องเข้าศึกษาที่ ฮอกวอตส์ เธอได้ถูกคัดสรรไปอยู่ที่บ้าน ฮัฟเฟอร์ฟับ ในสมัยที่เธอยังศึกษาอยู่ที่นั้นตั้งแต่ปี 1- ปี 7 ทางด้านการเรียนของเธอสามารถทำได้ดีถึงดีมากนั้นทำให้พอปี 5 เธอได้เป็นถึงพรีเฟ็ค และ พอเข้า ปี 7 ได้เป็นประธานนักเรียน ส่วนทางด้านกีฬาเธอเป็นกัปตันทีม ควิดดิช ของบ้าน ในทุกเรื่อง และ ในทุกด้านเธอสามารถทำได้ดีถึงดีมากโดยเฉพาะอย่างยิ่ง วิชาการดูแลสัตว์วิเศษ เธอสามารถทำได้ดีเยี่ยม ชนิดที่เรียกว่าหาตัวใครเทียบได้ แต่ว่าชีวิตของอะยูมิไที่ฮอกวอตส์นั้นไม่ได้ดีงาม และ ราบรื่นเหมือนโรยด้วยกลีบกุหลาบเสมอไป มันก็มีเรื่องที่จัดว่าเป็นมาสเตอร์พีซร้ายแรงอยู่เรื่องหนึ่งเลยในชีวิตการเป็นนักเรียนของเธอนั้นคือ เรื่องความรัก เพราะ อะยูมิดันไปตกหลุมรักบุรุษไร้หัวใจ อย่าง ชาลี วีสลีย์ เพื่อนร่วมรุ่นที่อยู่บ้านกริฟฟินดอร์  ซึ่งเขาได้สะบั้นความรักของเธอทิ้งอย่างไร้เยื่อใย  นั่นทำเอาเธอเจ็บจี๊ดมาจนถึงทุกวันนี้ ซึ่งนั่นทำให้แม้แต่หน้าของเขาเธอยังไม่อยากมองอีกแม้แต่เพียงครั้งเดียว และ คิดว่า หลังจากเรียนจบก็คงจะไม่ได้เจอกันอีก แต่ เหมือนชะตาเล่นตลกทั้งเธอ และ เขา ต้องนำมาพาให้เจอกันอีกครั้ง เพราะ

ณ.สนามบินลอนดอน 

แท็กซี่มาจอดที่สนามบิน คิมซอยอล กับ อะยูมิ ลงจากแท็กซี่ ช่วยกันขนสัมภาระจากแท็กซี่ วางบนรถเข็น แล้วกันไปเช็คอินที่เคาน์เตอร์เช็คอินสายการบิน เอ ทู บี เที่ยวบิน จาก ลอนดอน ไป โรมาเนีย ใช้เวลาเดินทางเฉลี่ย 3 ชั่วโมง 5นาที หลังจากเช็คอิน และ โหลดสัมภาระเสร็จแล้ว อะยูมิ จึงชวน ซอยอลไปดื่มกาแฟแก้ง่วงที่อเมซอน

"แกไปหากาแฟดื่มที่อเมซอนกันเถอะ ฉันง่วงนอนอ่ะ" น้ำเสียงงัวเงีย หน้าตาเหมือนจะหลับเต็มที

แต่ตัวของ ซอยอลนั้นปวดฉี่มาก จึงฝาก อะยูมิสั่งกาแฟให้หน่วยแล้วตัวเองจะไปเข้าห้องน้ำ ถ้าเสร็จจะตามไปเจออะยูมิที่ร้านกาแฟอเมซอน

"แก คือฉันปวดฉี่มาก แกไปกาแฟก่อนแล้วฝากสั่งอเมริกาโนเย็นหวานน้อย ให้ฉันหน่อยเดี๋ยวถ้าฉันเข้าห้องน้ำเสร็จแล้วจะตามไป"

ซอยอลพูดด้วยน้ำเสียงเร่งรีบยอซอลสั่งกาแฟกับอะยูมิ เสร็จก็รีบวิ่งตรงไปที่ห้องน้ำอย่างไวจนอะยูมิกลัวว่าเพื่อนจะรีบจนเข้าห้องผิด เพราะเคยเกิดมาแล้วสมัยเรียน อะยูมิ เห็นพี่วิ่งลับสายตาไปก็เดินไปสั่งกาแฟ  ที่ร้านกาแฟอเมซอน

"พี่ค่ะ อเมริกาโนเย็นหวานน้อย 1 แก้ว ลาเต้เย็นหวานมาก 1 แก้วค่ะ"

พนักงานพยักหน้ารับออเดอร์ แล้วทำกาแฟตามที่ได้รับทันที อะยูมิจ่ายเงินและรับกาแฟทั้ง 2 แก้ว แล้วเดินมานั่งรอเพื่อนที่โต๊ะตัวหนึ่งภายในร้าน แต่รอไม่นานเพื่อนตัวดีก็วิ่งหน้าตาตื่นมาหาเธอ เธอเลยทักทายเพื่อนสาวแบบกวนไปหนึ่งกรุบ

" วิ่งหน้าตาตื่นมาแบบนี้ฉี่ราดหรอแก "น้ำเสียงเเซว

ซอยอลยืนเท้าเอวตายเขียวใส่อะยูมิ แล้วนึกใจว่าไม่บอกสะดีไหม แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจบอก

 " เมื่อกี้ฉันไปเจอนาย ชาลี วีสลีย์ ที่ห้องน้ำและ ฉันก็ถามว่าเขาจะไปไหน เขาบอกว่ากำลังจะไป ฝึกงานเป็นผู้ดูแลมังกร ที่โรมาเนีย"

 อะยูมิที่กำลังดื่มกาแฟถึงกับสำลักกาแฟที่กำลังดื่มอยู่ แต่แล้วก็เหมือนภาพสะท้อนคำพูด ของซอยอนเพราะคนที่เข้าพูดถึงเดินเข้ามาในร้านกาแฟ เพื่อหากาฟดื่มแก้ง่วงเหมือนกัน และ พอสั่งกาแฟได้รับกาแฟแล้ว เขาก็เดินตรงมาที่โต๊ะของเธออกับซอยอลนั่งอยู่ เพื่อนั่งคุย และ จะได้เดินเข้าเกทพร้อมกัน เขาเลยขออนุญาตร่วมโต๊ะกับ เธอและ ซอยอล"ขอนั่งทานกาแฟด้วยได้ไหม อะยูมิ คิมซอยอล

" เขามองหน้า ทั้ง 2 คน สายตารอค่อยคำตอบอนุญาต ซอยอลเห็นเขารอคำตอบนานก็รีบตอบแทน แต่เป็นคำตอบที่ขัดใจอะยูมิ เป็นอย่างมาก แต่เธอคิดคงไม่นานเพราะ อีก 30 นาที ก็คงจะต้องเดินไปเข้าเกทและ คงขึ้นเครื่องคงไม่บังเอิญนั่งติดกันอีกหรอ

"นั่งสิ ชาลี เดี๋ยวพวกเราก็ต้องไปอยู่ที่เดียวกันอยู่แล้ว เรื่องอะไรในอดีตลืมได้ก็ลืมไปเถอะ นะ "

สายตาซอยอลมองไปทางอะยูมิ และ ดังชัดเจนและมุ่งเน้นให้อะยูมิอะยูมิมองซอยอลแบบไม่พอใจอย่างรุนแรง และ หยิกแขนไปซอยอลไปหนึ่งที แต่ทุกถ้อยคำ การกระทำ อยู่ในสายตาของชาลี เขานั่งไขว้ขาแอบขำเล็กน้อย และแล้วก็ถึงเวลาที่จะต้องขึ้นเครื่องบิน แต่ชะตาเจ้ากรรม หรือ วันเดือนปีชงอะไรของอะยูมิ ที่นั่งที่จะต้องนั่งติดกับชาลี ซึ่งเป็นนั่งแบบ  2 นั่งติดกัน ซึ่งนั่นทำให้ซอยอลต้องไปนั่งเก้าอี้ตัวด้านหลังเธอ นั้นให้เธอที่มีความเย่อหยิ่งในตัวจึงไม่ยอมขอร้องให้ช่วยสลับที่นั่งกับซอยอล และตัวของต้องจำใจนั่งเครื่องบินที่นั่งติดกับเขาไปอีก 3 ชั่วโมงกว่า ถึงจะถึงสนามบินที่โรมาเนีย 

แค่คิดก็เครียดแล้วแต่ระหว่างการเดินใช่ว่าจะราบรื่น เธอเขาหลับแล้วเอาหัวมาซบไหล่เธอนอนเป็นหมอน ขนานเธอผลักกลับเขาก็ยังมาซบตลอดทางแทนที่จะได้งีบสักนิดแต่ก็หาไม่ ตอนแรกที่เธอโดนเขาซบเธอตั้งใจจะหันไปขอความช่วยเหลือจากซอยอล แต่ดูจากท่าทางที่เพื่อนสาวที่แซวบ้างแอบขำ แล้วทนแบบนี้ก็ได้ว่ะ หลังจากเครื่องบินแล่นดิ่งที่สนามบินทั้ง 3 คนก็ไปที่ด้านตรวจคนเข้าเมือง เมื่อผ่านด่านเรียบร้อยก็ไปรับสัมภาระ ก่อนจะช่วยกันตามหาบุคคลที่จะมารับพวกเขาไปยังเขตรักษาพันธุ์มังกร แต่ระหว่างที่กำลังมองอยู่นั้นก็มีเสียงที่เธอคุ้นเคยเรียกชื่อเธอดังมาจากทางด้านหลังของทั้ง3 คน เจ้าของเสียงไม่ใครที่ไหน เขาคือ ฮะรุโตะ พี่ชายคนโตของอะยูมิที่เขามาทำหน้าที่เป็นหัวหน้าฝ่ายธุรการ ของเขตอนุรักษ์พันธุ์มังกร ที่นี่ เขารู้ว่าอะยูมิมาจึงอยากจะออกมารับด้วยตัวเอง อะยูมิเห็นพี่ชายคนโตที่มาทำงานที่นี่ซึ่งเธอไม่เจอเขานาน รีบเข้ามากอดและถามสาระทุกข์สุขดิบยาวเลย 

" เป็นอย่างไงบ้างค่ะพี่ชาย นี่พี่ดูผอมไปนะ ผิวก็คล้ำขึ้นหรือเปล่า แล้วนี่กินข้าวตรงเวลาหรือเปล่าเนี่ย แล้วนี่งานยุ่งมาหรอค่ะทำไมไม่กลับมาที่บ้านบ้างเลย รู้ไหมว่าน้องกับ ทุกคนที่บ้านคิดถึงมากนะ" อะยูมิ  น้ำเสียงเป็นห่วงและคิดถึง

อะยูมิยิงคำถามแบบไม่ยั้งชนิดฮะรุโตะ ที่คนตอบไม่รู้จะตอบคำถามไหนก่อน  แต่คนที่มาด้วยอีก 2 ได้แต่ยืนกั้นขำ ฮะรุโตะเอามือปิดปากน้องตัวแสบแล้วกระซิบข้างหูว่า

"เดี๋ยวเราสองพี่น้องยังได้ ถามสารทุกข์สุกดิบกันอีกนานแต่ตอนนี้ เราต้องเดินไปเขตอนุรักษ์ก่อนเดี๋ยวจะไปถึงที่นั้นมืด" ฮะรุโตะกระซิบข้างหูน้องสาวเบา

แล้วหันไปทักทายอีกสองคน

" เป็นไงบ้าง ชาลี กับซอยอล ใช่ไหมนายสองคนเก่งมากนะ ที่สอบผ่านภาคแรกมาได้  อย่างพี่ขออวยพรล่วงหน้าเลยล่ะกันนะ ขอให้ทุกคนสอบผ่านแล้วเราจะได้มาทำงานที่นี่ด้วยกัน "

ฮะรุโตะ อวยพร ให้สองหนุ่มแต่นั้นมีคนมาแจมกับเขารับพรด้วยหน้าตาเฉย นั้นคืออะยูมิ

"สาธุค่ะ"

ฮะรุโตะเอามะเหงก กระแทกที่หัวน้องสาวไปเบาทีหนึ่ง พร้อมกับบอกว่า

"ไม่ได้อวยพรให้แกไหม นังตัวดี " อะยูมิเอามือข้างหนึ่งลูบหัวที่โดนกระแทกเมื่อกี้แต่จากคำพูดและท่าทางก็เสียงหัวเราะจากคนรวมทางได้  และ พี่ฮะรุโตะ ก็เดินนำทุกคนไปที่รถ ซึ่งมีคนขับรถคือ พี่คริส เป็นเพื่อนสนิทของพี่ฮะรุโตะมาเป็นสาระถีให้กับพวกเรา เมื่อพี่คริสเจออะยูมิก็ทักทายทันที

"ไงจ๊ะ อะยูมิคนสวย ไม่เจอตั้งนานยังสวยเหมือนเดิมเลยนะค่ะ คนอะไรทั้งสวยทั้งเก่งสเปกพี่เลยนะเนี่ย " ทำเสียงหวาน พร้อมรอยยิ้ม และ สายหยาดเย้ย

อะยูมิยิ้มหวานให้พี่คริส ไปหนึ่งและเดินไปกอดแขนพี่ชาย เพราะไปอยากต่อปากต่อคำด้วยเพราะเธอรู้ดีว่า พี่คริสคิดอย่างกับเธอ พี่ฮะรุโตะเลยตบคริสไป 1ที เเล้วเอานิ้วชี้มาที่เธอพร้อมกับบอกว่า 

"นี่น้องกู อย่ามายุ่ง ถ้าแกไม่อยากเจอภาระอันหนักอึ้ง" ฮะรุโตะพูดติดตลก 

ซอยอลเดินมาหาเพื่อนสาว เเซวเธอ "เสน่าห์เเรงนะจ๊ะ" อะยูมิมองค้อนในขณะที่ซอยอลมองพี่ชายด้วยสายตาหยาดเย้ย และชื่นชม  แล้วพูดกลับไปว่า "แล้วแกคิด ว่าพี่ชายฉันเสน่าห์ไม่แรงหรือไง ฮะรุโตะ นี่เสน่าห์ที่สุดของบ้านเราแล้ว และอีกอย่างนะ เลิกมองพี่ชายสายแบบนี้ที คนอื่นไม่สงเกตุกู สังเกตุอยู่นะ " ชาลี เดินมาแซกกลางระหว่างอะยูมิ กับ ซอยอล แล้วถามว่า "พวกเธอจะไม่ทำงานกันหรอ "พูดด้วยน้ำเสียงประชด สายตาค้อนอะยูมิไปหนึ่งที แล้วเดินขึ้นรถไปแบบรอใคร ปล่อยให้อะยูมิกับซอยอล มองหน้ากันด้วยความสงสัยว่าเขาไปกินรังแตนมาจากไหน แล้วเดินตามไปขึ้นแล้วก็แล่นออกจากสนามบินตรงไปที่เขตอนุรักษ์ทันหลังจากทุกคนนั่งประจำกันควบ