ทันทีที่ลืมตาเธอพบว่าตัวเองได้มาอยู่ในร่าง “นาเซีย” นางร้ายที่กำลังจะพบจุดจบ เพียงแค่อยากมีชีวิตรอดจนกว่าจะหาทางกลับโลกเดิมได้ แต่ทำทุกคนถึงได้มาวุ่นวายกับเธอกันจัง
ตะวันตก,ผจญภัย,แฟนตาซี,ชาย-หญิง,ย้อนยุค,แฟนตาซี,พล็อตสร้างกระแส,ดยุก,สวมร่าง,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
นาเซียบิดส่ายร่างกายไปมาด้วยความร้อนที่กำลังสุ่มอยู่ที่ตัวเธอ ต่อให้เธอฉีกทึ้งอาภรณ์ออกแทบหมด แต่ความร้อนที่แตะสัมผัสกลับไม่อาจหายไปได้
“ข้าขอร้องท่านดยุกได้โปรด” แววตากลมของเธอเอ่อล้นไปด้วยคราบน้ำตา มิกาเอลยืนมองร่างบางที่นอนบิดส่ายไปมา แต่เขาก็ใช่ว่าจะไม่สนใจ เขาสั่งให้สาวใช้เตรียมน้ำเย็นไว้ในอ่างก่อนจะไล่พวกนางออกไป
นาเซียพยายามที่จะควบคุมสติตนเอง แต่มันช่างยากเกินไปหากฤทธิ์ยานี้ยังไม่ได้รับการขจัดออกไป ร่างกายของเธอก็คงฝืนทนต่อไปไม่ไหวแน่ หากจะให้ชายใดได้สัมผัสเธอเห็นเพียงว่าอย่างน้อยก็ขอเป็นคนที่ดูเหมาะกับนาเซียเสียหน่อย
ร่างสูงยืนกอดอกอย่างลังเล เขายืนมองร่างเธอบิดส่ายไปมาราวกับกำลังต่อสู้บางอย่างกับตัวเอง มิกาเอลมองด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง พลางคิดว่าหากเป็นเซลีนแล้วนั้นนางก็คงทรมานไม่ต่างจากนาเซีย พอนึกดังนั้นมือหนาก็รวบกำแน่นด้วยความโมโหโกรธ นาเซียคิดจะมอบยานั้นให้กับเซลีนเพื่อให้นางได้ตกเป็นสตรีของเขา แต่สำหรับเขานั้น สิ่งที่ต้องการไม่ใช่อย่างที่นางคิดเลย มิกาเอลสะบัดกำปั้นทิ้งอย่างอารมณ์เสีย หากเขาทิ้งนางไว้นางก็คงจะหายได้เอง หรือไม่เขาก็แค่สั่งให้ทหารมาจัดการศพของนางแทน มิกาเอลกำลังจะเดินออกอยู่ ๆ ร่างบางก็ดันตัวเองลุกขึ้นอย่างช้า ๆ ประหนึ่งว่าร่างกายเธอนั้นได้กลับคืนสู่ปกติแล้ว
“ท่านช่วยฉันอย่างหนึ่งได้หรือไม่ ดูเหมือนแข็งขาฉันจะไม่มีแรงที่จะเข้าไปแช่น้ำเย็น ๆ นั่น” นาเซียข่มน้ำเสียงให้เรียบนิ่ง ต่อให้ตัวเธอตอนนี้จะร้อนจนเกือบจะไหม้เธอก็ต้องหาทางขจัดฤทธิ์ยานี่ออกเสียให้หมด มิกาเอลจ้องมองอย่างลังเลก่อนที่เขาโน้มตัวอุ้มร่างบางที่เหลือเพียงชุดสีขาวบาง ๆ
การคาดเดาของเขาที่คิดว่าฤทธิ์ยาที่เธอดื่มเข้าไปคงจางหายไปด้วยเพราะเวลานาน นาเซียช้อนใบหน้าจับจ้องแววตาเขาที่ไม่แม้จะมองลงมายังเธอเสียด้วยซ้ำ ห้องอาบน้ำหรูที่มีอ่างน้ำใบกว้างถูกเติมเต็มไปด้วยน้ำเย็นตามที่เขาสั่ง มิกาเอลค่อย ๆ ปล่อยตัวนาเซียลงในอ่างน้ำนั่นแต่ทันทีที่เขาวางเธอลง นาเซียก็ใช้แรงตนเองทั้งหมดโหนตัวเขาจนล้มลงไปในอ่างน้ำด้วยกันทั้งคู่ สีหน้าของเขาตอนนี้คาดเดาได้ไม่อยาก เขาคงอยากที่จะบีบคอเธอเป็นแน่
“ตายแล้ว!!....อ่างน้ำนี่มันลื่นเกินไปนะคะ” นาเซียรีบแก้หาเขาตัว ก่อนจะทำท่าลุกแต่ก็ล้มลงไปนั่งอยู่บนตัวเขา
“เลดี้ดาร์เรล!!...เจ้ากำลังคิดจะทำสิ่งใดกันแน่” เสียงตะเบ่งของเขาดังขึ้น นาเซียจึงใช้แขนทั้งสองโอบตัวเขาไว้พร้อมกระซิบข้างใบหูเขา
“หากท่านช่วยให้ฤทธิ์ยานี้หมดไป ข้ายินดีทำทุกอย่างให้ท่านดยุกตามที่ทท่านต้องการ รวมถึงเรื่องของเลดี้เซลีนด้วยเช่นกัน” นาเซียต่อรอง เธอแทบจะหมดความอดทน มือไม้ของเธอลูบไล้ไปทั่วแผงอกที่เผยชัดผ่าน เสื้อเชิ้ตสีขาวที่เปียกน้ำมัน ช่างดูบางจนเห็นเม็ดยอดอกของเขาเด่นชัด
“หากเจ้าอยากนักข้าจะให้คนไปเรียกอัศวินสักคนสองคนให้” ยังไม่ทันที่มิกาเอลจะเอ่ยจบ ริมฝีปากอิ่มก็บดคลึง มือเรียวเขี่ยเย้ายอดอกของเขา เบา ๆ เธอไม่เชื่อหลอกว่าดยุกกาบริเอลจะไม่มีอารมณ์เลยหากกระตุ้นถึงเพียงนี้ เธอพยายามบดเบียดทรวงอกอวบอิ่มไปที่หน้าอกของเขา จนเขายกฝ่ามือหนาคว้าสะโพก และบีบคลึงอย่างหมั่นเขี้ยว
“เจ้าเป็นคนเริ่มก่อนนะ ข้ามิใช่นักบุญที่จะอดทนได้ขนาดนั้นนาเซีย” เขาสบฟันกรามจนเป็นสันนูน เธอรู้ว่าเขาคงไม่สามารถอดทนกับอารมณ์ของตนได้อย่างน้อย ๆ หากเป็นตัวร้ายอย่างเขาก็พอสมน้ำสมเนื้อกับนาเซียเหมือนกัน มือเรียวลูบสัมผัสเอ็นเนื้อท่อนใหญ่ที่กำลังแข็งขืนอยู่ด้านล่างสะโพกเธอ นาเซียลุกขยับเพื่อสัมผัสให้มั่นท่อนลำขนาดเท่าแขนเด็กมันกำลังขืนสู้กับมือเล็ก ๆ ของเธอจนรู้สึกเสียววาบไปทั่วทั้งตัว
“ได้โปรดช่วยข้าให้ฤทธิ์ยานี้หมดไปที” น้ำเสียงสั่นกระเซ้าเอ่ยขอร้อง นาเซียปลดอาภรณ์ชิ้นสุดท้ายออกมันทำให้เขาสุดที่จะอดทนได้ มิกาเอลคว้าตัวเธออุ้มออกจากห้องอาบน้ำก่อนจะพามาวางที่เตียงเดิม มิกาเอลมองแววตาตรงหน้าเขาจะช่วยให้เธอขับฤทธิ์ยานี้จนหมดไปเสียเอง
นาเซียลืมตามองลำแสงที่ส่องแยงตาผ่านกระจกคริสตัล เธอนึกถึงภาพเมื่อคืน มันคือความจริงที่ว่าเธอได้มาอยู่ในร่างของนาเซีย นางร้ายที่คอยหาโอกาสทำร้ายเซลีน สตรีที่รักของลาฟาซพระเอกของเรื่อง เธอไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเองก่อนหน้านี้ ไม่รู้ว่าเธอมาอยู่ในร่างนี้ได้ยังไง แต่ที่รู้คือร่างนี้กำลังปวดระบบไปทั่วร่าง คงเพราะเมื่อมิกาเอลช่างรุนแรงกับร่างบาง ๆ นี้เกินไป ทำให้แขนขาของเธอแทบไม่มีแรงที่จะลุกประคองตัวเองได้
“เลดี้ ท่านดยุกให้พวกข้ามาแต่งตัวให้ค่ะ” นาเซียมองสาวใช้ที่ดูจะอายุเพียงไม่เท่าไหร่ เด็กสาวใบหน้าไร้เครื่องสำอาง มีกระบ้างเล็กน้อย เธอได้แต่เพียงมอง จนเด็กสาวเหล่านั้นต่างก็กรูเข้ามาช่วยเธอประคองตัวลุกก่อนที่จะแต่งตัวให้ ผิวกายของนาเซียขาวราวกับตุ๊กตากระเบื้อง พอถูกขบเม้มแรง ๆ ก็เกิดรอยได้ง่าย เธอยืนมองใบหน้าเรียวเล็ก จมูกเชิดรั้น ริมฝีปากเป็นกระจับแดงสดใส ดวงตาสีมรกตตัดเข้ากับเส้นผมสีดำของเธอ ไม่ผิดกับที่เธอได้อ่านลักษณะของตัวละครร้าย
นาเซียมองรอยแดงที่เป็นจ้ำ ๆ เต็มตัวเธอ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใครเป็นผู้กระทำมันไว้ เธอถูกจัดแต่งในชุดเดรสตัวใหม่ก่อนจะถูกพาลงมาที่ห้องรับประทานอาหาร มิกาเอลกำลังนั่งหันชิ้นเนื้อสเต็กในจานของเขาอย่างไม่สนใจที่จะมองมาทางเธอแม้แต่น้อย นาเซียค่อย ๆ นั่งลงอย่างเงียบที่สุด เมื่อคืนเขาคงโกรธเธอไม่น้อยไม่เช่นนั้นแล้วเขาคงไม่รุนแรงกับร่างแบบบางอย่างนาเซียแน่ เพราะมิกาเอลต้องคิดว่าเธอคงใช้ให้เขาเป็นผู้ผ่อนปรนให้ฤทธิ์ตัวยา เธอนึกไม่ออกว่าเขาต้องโกรธเกลียดเธอมากแค่ไหนกันถึงไม่ยากที่จะมองใบหน้าสวย ๆ ของนาเซียผู้นี้
“ข้า...ขอบคุณท่านดยุก” ริมฝีปากอิ่มขบเม้มเบา ๆ หลังเอ่ยขอบคุณเขา นาเซียก้มหน้ามองถ้วยซุปของตนเอง ไม่มีแม้แต่เสียงตอบรับจากเขา เธอมองดูใบหน้าที่กำลังหันชิ้นเนื้อใส่ปาก เธอรู้สึกถึงไอเย็นรอบ ๆ ตัวที่ทำให้รู้สึกขนลุก ตัวร้ายอย่างเขาเพียงแค่ไม่เอ่ยวาจาใด ๆ ก็สามารถทำให้คนรอบข้างรู้สึกอึดอัดราวกับหายใจไม่ออก
“เรื่องเมื่อคืนข้าขอบคุณที่ท่านดยุกนึกสงสารช่วยเหลือข้า แต่ท่านไม่ต้องกังวลนะคะ ฉันไม่ให้ท่านดยุกรับผิดชอบใด ๆ แน่” เธอรีบบอกทั้งยังพยายามข่มความน่าเกรงขามนั่น อย่างน้อยเธอต้องแสดงให้เขาเห็นว่าเพียงเพราะเธอผู้เดียวที่ทำให้เขาต้องกระทำผิดต่อเซลีน มิกาเอลรวบช้อนพร้อมจับจ้องแววตาดุมายังเธอ
“ข้าให้ลอร์ดเฮนรี่จัดเตรียมรถม้าไว้ให้แล้ว ปานนี้เอิร์ลดาร์เรลคงกำลังเป็นห่วง” แม้น้ำเสียงเขาจะดูเรียบนิ่ง แต่เธอก็เดาออกว่าเขาคงไม่อยากเห็นหน้าเธอเสียแล้วในตอนนี้
“ค่ะ ขอบคุณท่านดยุกที่ดูแล” นาเซียลุกยืนก่อนยอตัวลงแสดงน้ำใจที่เขาช่วยเหลือไม่ให้เธอต้องถูกทหารพวกนั้นกระทำย่ำยี่เหมือนในตอนที่เธออ่าน นาเซียรีบก้าวเดินออกมาจากห้องอาหารโดยที่ไม่แม้แต่จะหันกลับไปมอง
เธอกลัวสายตานั้นเสียจนแทบไม่กล้าหายใจ หลังจากนี้เธอคิดว่าจะต้องใช้ชีวิตเป็นนาเซียต่อไปอย่างไร ในเมื่อนาเซียคนเก่าทั้งเย่อหยิ่ง ร้ายกาจ เอาแต่ใจ คงเพราะเธอเป็นเพียงบุตรสาวเพียงคนเดียวของตระกูลดาร์เรลจึงทำให้ใคร ๆ ต่างก็เอาอกเอาใจเธอ อีกทั้งตระกูลดาร์เรลยังเป็นตระกูลที่มั่งคงมีทั้งเหมืองทอง และแร่เหล็ก ทำให้ตระกูลดาร์เรลนั้นเป็นเสาหลักในการค้ำจุนราชวงศ์ได้ไม่น้อย หลังจากที่ผ่านงานเดบูตองต์ นาเซีย เธอก็ถูกหมายตาโดยราชินีแคร์บอร์น นางตั้งใจให้นาเซียได้เป็นคู่หมั้นลาฟาซ เพราะเธอคือผู้ที่เหมาะสมกว่าบุตรสาวขุนนางคนอื่น ๆ นาเซียถูกให้เข้ารับการอบรมเรียนรู้ธรรมเนียมต่าง ๆ ที่จะขึ้นเป็นราชินีคนต่อไปอยู่เกือบสองปี อยู่ ๆ ลาฟาซก็เปิดตัวเซลีนหลังจากที่นำทหารไปรบสงครามชนะ เขาถูกเซลีนช่วยเหลือไว้ก่อนที่จะรู้ว่าเธอคือบุตรสาวของบารอนบอนเนอร์ ที่เพิ่งพามายังคฤหาสน์ของตระกูลเมื่อไม่นานนี้ หลังจากที่มารดาของเธอพาเธอไปอยู่นอกเมือง เซลีนมีพลังเยียวยาเหมือนแม่ของเธอ เธอเป็นหญิงสาวที่เข้มแข็งและอ่อนโยน และฉลาด ต่อไปเธอก็จะใช้พลังเยียวยานั้นช่วยเหลือผู้คนได้อีกมากมาย เพียงแต่ตอนนี้พลังของเธอยังไม่มากพอ
นาเซียมองคฤหาสน์หลังใหญ่เธอมองดูประตูกำแพงที่สูงราวภูเขาเบื้องหน้า นี่คือคฤหาสน์ของเอิร์ลดาร์เรล เซดริช บิดาของนาเซีย เขาเป็นนักลงทุนมือหนึ่งของจักรวรรดิไม่ว่าเขาจะหยิบจับอะไรต่างก็ พรั่งพรูไปด้วยทรัพย์สินมากมาย ส่วนพี่ชายนาเซียก็เป็นขุนนางใหญ่อยู่ใกล้องค์จักรพรรดิ ส่วนน้องชายนาเซียก็กำลังศึกษาอยู่ที่อคาเดมี่ของราชวงศ์ นาเซียคือสตรีเพียงหนึ่งเดียวในคฤหาสน์หลังนี้ เพราะหลังจากที่น้องชายเธอได้หกขวบมารดาของนาเซียก็จากไปด้วยโรค นางเซียที่มีใบหน้าเหมือนกับมารดา เธอจึงถูกเอาอกเอาใจจากเอิร์ลดาร์เรลไม่น้อย เพราะความที่ถูกตามใจ ทำให้นาเซียทำทุกอย่างตามใจตนเองโดยไม่คิดถึงความถูกผิด ทันทีที่เธอก้าวเท้าลงจากรถม้า เหล่าสาวใช้ และพ่อบ้านต่างก็กรูกันเข้ามายืนรอรับ
“ยินดีต้อนรับกลับขอรับคุณหนู” ชายแก่ท่าทางเคร่งขรึมโน้มตัวงอ นาเซียก้าวถอยหลังด้วยความตกใจเพราะศีรษะเขาเกือบชนเข้ากับเธอ
“ขะ...ขอบคุณ” นาเซียตอบ ก่อนจะเดินเข้าไปด้วยความคุ้นเคยของร่างเดิม บรรดาสาวใช้และพ่อบ้านต่างจ้องมองหน้ากันอย่างงุนงง เป็นครั้งแรกที่นาเซียกล่าวขอบคุณ
