พิภพ หนุ่มโสดเจ้าของรูปร่างสูงใหญ่ 180 ซม. กับสาวสวยตาหวาน มินตรา ลูกสาวเจ้าของที่ดินให้เช่าทำฟาร์มกุ้ง มนต์เสน่ห์ของธรรมชาติ การดำเนินชีวิต และความรักอันร้อนแรงของหนุ่มสาววัยว้าวุุ่น
ชาย-หญิง,รัก,ผู้ใหญ่,ไทย,วัยว้าวุ่น,ชาย-หญิง,NC25++,เซ็กส์,เซ็กส์จัด,นางเอก,นางเอกสวยมาก,พระเอกรวย,พระเอกขี้หึง,พระเอกครั่งรัก,พระเอกขี้หวง,เลี้ยงสัตว์,ทำสวน,ทำฟาร์ม,ครอบครัว,18+,อีโรติก,โรแมนติก,วัยว้าวุ่น,รัก,พล็อตสร้างกระแส,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
พิภพ หนุ่มโสดเจ้าของรูปร่างสูงใหญ่ 180 ซม. กับสาวสวยตาหวาน มินตรา ลูกสาวเจ้าของที่ดินให้เช่าทำฟาร์มกุ้ง มนต์เสน่ห์ของธรรมชาติ การดำเนินชีวิต และความรักอันร้อนแรงของหนุ่มสาววัยว้าวุุ่น
ผู้แต่ง
สะเดาหวาน
เรื่องย่อ
ในระหว่างที่กำลังคุยเรื่องเช่าที่ดินนั้น พิภพก็ได้ลอบมองหามินตรา ที่ไม่ได้เห็นตั้งแต่เริ่มทานอาหาร สาวสวยนั้น ถูกตาถูกใจเขามาก เขาอยากจะทำความรู้จักแม่สาวตาหวานให้มากกว่านี้สักหน่อย
“เอ่อ ไม่ทราบว่าห้องน้ำไปทางไหนหรือครับ ผมขอเข้าห้องน้ำหน่อยได้ไหมครับ” พิภพลอบเดินมาเอ่ยถามป้าศรีในระหว่างที่เถ้าแก่กับลุงเอิบกำลังเสวนากัน
“อ๋อ เดินลัดไปในครัวนี่เลยจ้ะพ่อหนุ่ม ทางประตูหลังจะเห็นทางเดินไปห้องน้ำไม่ไกลห้องครัวหรอก ห้องน้ำอยู่ด้านหลังบ้าน มีรองเท้าอยู่ ใส่ไปได้เลยจ้ะ” ป้าศรีเอ่ยตอบหนุ่มน้อย พลางคิดในใจว่า เด็กคนนี้หน้าตาดีจริงๆ
“ขอบคุณครับ” พิภพเอ่ยตอบ พลางเดินไปห้องน้ำตามที่ป้าศรีบอก พอเสร็จกิจ เดินออกมาระหว่างกำลังกลับเข้าไปในตัวบ้าน เหลือบไปเห็นสาวตาหวานนั่งอยู่บนแคร่อีกฟากหนึ่งของบ้าน
“หึ ไอ้เราก็มองหาตั้งนาน มาหลบอยู่นี่นี่เองแม่สาวตาหวาน” พิภพเอ่ยพึมพำ แล้วเดินไปหาสาวน้อยที่หมายตา
“มานั่งทำอะไรตรงนี้คนเดียวหรือครับ น้องมิ้นท์” พิภพเอ่ยทัก
“อุ้ย เอ่อ คุณพิภพ พอดีมิ้นท์มานั่งตากลมเย็นเย็นเล่นสักหน่อยหน่ะค่ะ” มินตราเอ่ยตอบ
“แล้วทำไมเราไม่ทานข้าวกับพวกพี่หล่ะครับ”
“มิ้นท์ไม่ค่อยหิวค่ะ คุณพิภพมาทำอะไรหรอคะ”
“เรียกพี่ แทนได้ไหมครับ เรียกคุณมันทางการไปหน่อยนะครับ”
“เรียกคุณแบบนี้ มิ้นท์ก็สะดวกนะคะ”
“พี่อยากสนิทกับเราหน่ะ เรียกพี่เถอะนะ นะครับ” พิภพทำเสียงอ้อน
“....” มินตราหันไปมองพลางคิดในใจ คนคนนี้ยังไงของเขากันนะ
“....” พิภพมองตอบ พลางส่งสายตาสื่อความหมายให้
“เอ่อ ค่ะ เข้าใจแล้วค่ะ”
“.....” พิภพมองไม่วางตา
“ค่ะ พี่พิภพ ถ้าไม่มีอะไรแล้ว มิ้นท์ขอตัวนะคะ” มินตราพูดพร้อมลุกขึ้น
“เดี๋ยวสิครับ รีบไปให้หล่ะ มาคุยกับพี่ก่อนสิ พี่อยากฟังว่า ในสวนปลูกอะไรไว้บ้าง” พิภพว่าพลางคว้าแขนของมินตราไว้ หืม แขนนุ่มมาก พิภพคิดในใจ
“คะ” มินตราตกใจ สะบัดแขนออก
“พี่ขอโทษนะคะ พอดีพี่ตกใจ จู่จู่หนูก็ลุกขึ้น นั่งลงก่อนนะครับ อยู่คุยเป็นเพื่อนพี่ก่อนนะครับ” พิภพรีบตอบอย่างร้อนใจ
“อ๋อ ค่ะ งั้นอยู่คุยเป็นเพื่อนก็ได้ค่ะ” มินตราตอบพลางนั่งลงตามเดิมและเล่าเรื่องราวในสวนให้พิภพฟังจนเผลอยิ้มออกมา
พิภพที่กำลังนั่งฟัง ก็ได้ลอบมอง สาวตาหวานคนนี้ ก็คิดชมในใจว่า เธอมีผิวสวย แถมยังนุ่มนิ่ม นั่งใกล้ๆ ก็ได้กลิ่นหอมอ่อนๆ กลิ่นอะไรกันนะ อยากรู้จัง ถามดีไหมนะ ดูเธอยิ้มสิ ตาก็หวาน ยิ้มมาที ละลายเลยนะนี่ อายุเท่าไหร่กันนะ น่ารักเป็นบ้า ยิ่งมองยิ่งน่ารัก โอ๊ย
“มีอะไรติดหน้ามิ้นท์หรอคะ พี่พิภพ” มินตราหันมาเห็นพิภพนั่งจ้องหน้าเธออยู่
“อ๋อ เปล่าครับ พี่ตั้งใจฟังเราอยู่หน่ะ”
ติ๊ง เสียงข้อความโทรศัพท์ของพิภพดังขึ้น
พิทักษ์ : มึงอยู่ไหนเนี่ย ไปตกส้วมตายหรอ เขากำลังจะกลับกันแล้ว
พิภพ : โอเค เดี๋ยวรีบไป
“พี่ว่า ผู้ใหญ่น่าจะคุยกันเสร็จแล้ว เดี๋ยวพี่กลับก่อนนะครับ ไว้เจอกันใหม่”
“มิ้นท์ส่งตรงนี้นะคะ สวัสดีค่ะ” มิ้นท์ไหว้พร้อมเอ่ยลา
พิภพเดินกลับเข้ามาในตัวบ้าน บอกลาลุงเอิบกับป้าศรีก่อนเดินทางกลับ แต่มินตรายังนั่งอยู่ตรงที่เดิม พลางแอบเขินอยู่ในใจ คนอะไรหล่อจัง
เนื้อเรื่องของนิยายเรื่องนี้นำเสนอการดำเนินชีวิตแบบฉบับชาวสวน
และเรื่องราวความรักหลากหลายอารมณ์ของหนุ่มสาว
ตอนจบจะเป็นเช่นไรมาเอาใจช่วยน้องมินตรากับพี่พิภพไปพร้อมๆ กันนะคะ
*เนื้อหามีความละเอียดอ่อนไม่แนะนำให้เด็กที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปีอ่านนะคะ*
📚Talk Talk กับนักเขียน😊
สวัสดีค่ะ🙏🏻 สะเดาหวาน ผู้ชื่นชอบนิยายเป็นชีวิตจิตใจ
ฝากกดติดตามเพจของสะเดาด้วยนะคะ🙏🏻❤️
😊นิยายทุกเรื่องสะเดาตั้งใจสร้างผลงานเพื่อรี้ดทุกท่าน หวังว่าจะสนุกกับนิยายของสะเดานะคะ สะเดาอยากอ่านคอมเม้นต์ของรี้ดทุกท่านมากๆ กดเข้ามาเม้นต์มาคุยกันได้นะ
สุดท้ายนี้ฝากเป็นกำลังใจให้สะเดาด้วยนะคะ ❤️✌🏻
🙏🏻❤️ขอบคุณสำหรับการสนับสนุนของรี้ดทุกท่านมากๆเลยค่ะ
❤️🧡💜💙🩷💚🩵🤍
“มิ้นท์เอ้ย ขึ้นมาได้แล้วลูก ตัดผักมาเยอะเดี๋ยวแม่กับพ่อเอ็งจะขายไม่หมดเอานะ”
“จ้าแม่ เสร็จจากตรงนี้ก็จบแปลงพอดีจ้า กำลังจะขึ้นไปแล้วจ้ะแม่”
มินตรา หรือ มิ้นท์ สาวสวยตาหวาน ผิวสีน้ำผึ้ง กำลังตัดผักในสวนตั้งแต่ฟ้ายังไม่สว่างดี เพื่อเตรียมให้พ่อกับแม่เธอไปขายที่ตลาดเช่นทุกวัน ครอบครัวของเธออาศัยการค้าขายผักผลไม้ในสวนดำรงชีพแบบพอมีพอกินไม่ขัดสน ทั้งยังมีที่ดินแปลงหนึ่งปล่อยเช่าให้ทำการเพาะปลูกได้ ปัจจุบันก็มีลุงประเสริฐเช่าทำไร่อ้อยอยู่มาหลายปี
มินตรา เธอเป็นหญิงสาวสมัยใหม่ที่ชื่นชอบธรรมชาติ หลังจากเรียนจบปริญญา เธอก็กลับมาใช้ชีวิตอยู่ในสวนของพ่อแม่ เธอชื่นชอบบรรยากาศในบ้านเกิดของเธอเป็นอย่างมาก ได้เห็นวิวทิวทัศน์สวยงามในทุกๆ วัน เพราะพื้นที่อยู่ใกล้ๆ กับภูเขาและแหล่งลำธารที่ไหลผ่านขนานไปกับสวนของเธอ ทำให้เธอรู้สึกว่าได้เที่ยวอยู่เสมอ ทั้งยังได้ดูแลพ่อและแม่ของเธออีกด้วย
หลังจากขึ้นจากสวน เตรียมผัก และผลไม้เสร็จสรรพ เธอก็อาบน้ำแต่งตัว เดินเข้าครัวมาเตรียมทานข้าว
“มิ้นท์เอ้ย มามากินข้าวลูก วันนี้แม่เอ็งเขาทำห่อหมกปลาที่พ่อไปเบ็ดมาเมื่อคืนนี้ อร่อยมากเชียวนะ”
“จ้ะพ่อ พ่อก็ทานเยอะๆ นะจ๊ะ ประเดี๋ยวต้องขนของไปขายอีก ต้องใช้แรงอีกเยอะเลยนะจ๊ะ”
“เออ เออ พ่อก็คดข้าวหมดไป 2 รอบแล้ว ไม่ไหวๆ ท้องจะแตก ฝีมือแม่เอ็งนี่อร่อยจริงๆ” พ่อเอิบแกล้งแซว แล้วลอบมองปฏิกิริยาของแม่ศรี ภรรยาแสนรักของเขา
“แหม คุณ เห็นบอกอร่อยแบบนี้ทุกวัน ไม่เบื่อหรือไง” แม่ศรีบ่น แต่พวงแก้มแดงระเรื่อจนถึงหู
“ฮิฮิ” มินตราแอบขำ พลางคิดในใจ พ่อกับแม่รักกันดีจัง อนาคตเธอจะมีความรักที่สดใสแบบนี้ไหมนะ
“เออ เดี๋ยววันนี้เอ็งคอยดูต้อนรับแขกหน่อยนะลูก มีคนติดต่อพ่อมาจะคุยเรื่องเช่าที่ดินแปลงนั้นสักหน่อย พ่อนัดคุยไว้ช่วงเย็นๆ นู่นแหละ กะว่าเสร็จจากขายของตลาด ก็จะมานั่งคุยกัน”
“อ้าว แล้วลุงประเสริฐไม่เช่าต่อแล้วหรอจ๊ะพ่อ แกเช่ามาก็หลายปีแล้วนะจ๊ะ”
“เออ ไม่แล้ว ประเสริฐมันว่าดูแลหลายอย่างไม่ไหว งานรับเหมาก็มีลูกค้าเข้ามาเยอะ แถมเงินก็ดีกว่า มันก็เลยจะลุยงานนั้นให้เต็มที่หน่ะ แหม่ พูดก็พูดเถอะ ดวงมันดีจริงๆ นะ เพิ่งทำได้ไม่นาน ลูกค้าเข้าหาเป็นว่าเล่นเลย”
“จ้ะพ่อ งั้นมิ้นท์ เตรียมอาหารไว้รับแขกด้วยดีไหมจ๊ะ”
“เออ ก็ดีเหมือนกัน เพราะคงคุยกันนานเลยหล่ะ”
“จ้ะพ่อ”
หลังจากทานอาหารเช้าเสร็จ ทางพ่อกับแม่ก็ออกเดินทางไปขายของที่ตลาดเช่นเคย ส่วนมินตราก็ลงไปสวน รดน้ำผัก ผลไม้ ตรวจเช็คดูแลภายในสวนเช่นทุกวัน จากนั้นก็เก็บมะละกอ ผักชะอม กับตกปลามาเตรียมทำกับข้าวสำหรับมื้อเย็น วันนี้เธอต้องเตรียมอาหารมากเป็นพิเศษ เพราะมีแขกมาร่วมด้วย ซึ่งยังไม่รู้ว่ามีกี่คน แต่เตรียมไว้ยังดีกว่าขาด
พอขึ้นจากสวนมาก็เที่ยงวันแล้ว อาบน้ำพักผ่อนเล็กน้อย มินตราจึงเริ่มลงมือเตรียมอาหาร วันนี้เธอตั้งใจทำแกงส้มมะละกอ ปลาทอดคู่กับน้ำปลาพริก ไข่เจียวชะอมคู่กับน้ำพริกกะปิและผักต้มนิดหน่อย จากนั้นเธอจึงหันไปเตรียมทำขนมไว้ทานเล่น เธอตัดใบเตยมาหั่นหยาบแล้วใส่เครื่องปั่นตามด้วยน้ำเปล่าเล็กน้อย จากนั้นปั่นให้ละเอียดนำมากรองผ่านผ้าขาว ได้น้ำใบเตยเข้มข้นออกมา 1 ถ้วยเล็ก นำแป้งข้าวเจ้า แป้งท้าวยายม่อม น้ำตาลโตนด กะทิ และน้ำใบเตย ใส่รวมกันลงในชามใบใหญ่ คนส่วนผสมทั้งหมดให้ละลายเข้ากัน ระหว่างนั้น ตั้งซึ้งนึ่ง ต้มน้ำรอจนเดือด วางถ้วยตะไลลงไปนึ่งถ้วยให้ร้อน ประมาณ 5 นาที พอครบเวลา จึงตักแป้งที่ผสมไว้หยอดใส่ลงไปครึ่งถ้วย ปิดฝา นึ่งต่ออีก 6 นาทีโดยใช้ไฟกลาง ระหว่างนั้นหันไปเตรียมหน้ากะทิ ใส่แป้งข้าวเจ้า น้ำตาลทราย เกลือป่น คนให้พอเข้ากันดีแล้วจึงเทหัวกะทิลงไป คนส่วนผสมทั้งหมดให้ละลายเข้ากัน ในซึ้งนึ่งพอครบเวลา เปิดฝาตักหน้ากะทิที่เตรียมไว้หยอดใส่ถ้วยให้พอดี ปิดฝา แล้วใช้ไฟแรงนึ่งต่ออีก 7 นาที เปิดดูพอหน้ากะทิแตกมันดีแล้ว ยกมาพักไว้ให้เย็น เป็นอันเสร็จเรียบร้อย
พอเตรียมทุกอย่างเสร็จสรรพก็เกือบเย็นแล้ว มินตราจึงไปเดินเล่นในสวน ความเหนื่อยเมื่อยล้าจากการทำงานทั้งวันนั้น มลายหายไปจนสิ้นเมื่อได้เห็นทิวทัศน์ยามพระอาทิตย์กำลังคล้อยลับขอบฟ้าไป เธอยิ้มอย่างมีความสุขและไม่ลืมที่จะเก็บภาพบรรยากาศนั้นเพื่อมาลงในไดอารี่ส่วนตัวของเธอ
“โฮ่งโฮ่ง โฮ่งโฮ่ง” ไอ้ขาวหมาแสนรักของมินตราเห่าส่งสัญญาณว่ามีคนมาบ้านเธอ
“สวัสดีครับ มีใครอยู่ไหมครับ พวกผมมาหาลุงเอิบกับป้าศรีครับ คุณลุงกับคุณป้าอยู่ไหมครับ” เสียงชายหนุ่มนิรนามเอ่ยขึ้น
“ค่า” มินตราขานรับพร้อมทั้งเดินไปตามเสียงเรียกที่หน้าบ้าน
“สวัสดีค่ะ มาหาคุณพ่อกับคุณแม่หรอคะ” มินตราไหว้ทักทาย พร้อมทั้งเอ่ยถาม ในขณะที่มองไปยังบุคคลผู้มาเยือน มีทั้งหมด 3 คนด้วยกัน แต่เธอก็ได้สะดุดกับใบหน้าที่หล่อเหลาคมคายรูปร่างสูงราว 180 ซม.ของชายหนุ่มคนหนึ่งที่เดินเข้ามาตรงหน้าเธอ
“ใช่ครับ พวกผมมาหาคุณลุงกับคุณป้าเรื่องเช่าที่ดินหน่ะครับ” หนุ่มหล่อตรงหน้าเอ่ยตอบ
“คุณพ่อคุณแม่น่าจะกำลังกลับเข้ามาแล้ว อย่างไรเชิญเข้าไปนั่งรอที่ศาลาริมน้ำกันก่อนนะคะ” มินตราเชิญแขกทั้ง 3 คนไปที่ศาลาริมน้ำบริเวณหน้าบ้านของเธอ และเดินเข้าไปนำน้ำใบเตยที่เธอได้ทำเตรียมไว้ก่อนหน้านี้มารับแขกระหว่างรอ
“ถ้าอย่างนั้น ผมขอแนะนำตัวก่อนนะครับ ผมชื่อ พิภพ ส่วนคนนี้น้องของผมชื่อ พิทักษ์ และนี่คือเถ้าแก่ไพรวัลย์ครับ” พิภพเอ่ยแนะนำแทนทุกคน
“ค่ะ หนูชื่อ มินตรา ค่ะ เรียกมิ้นท์เฉยๆ ก็ได้ค่ะ” มินตราแนะนำตัวเอง
“บ้านช่องร่มรื่นดีนะ อากาศก็เย็นสบาย ผมชอบพื้นที่แบบนี้มากๆ เลย” เถ้าแก่ไพรวัลย์เอ่ย
“ขอบคุณค่ะเถ้าแก่ พื้นที่บริเวณนี้อยู่ใกล้ภูเขา อยู่ติดลำธาร ทำให้บรรยากาศร่มรื่นจริงๆ ค่ะ มองกี่ทีก็ไม่เบื่อเลยค่ะ” มินตราเสริม แขกทั้งสามพยักหน้าหงึกหงักอย่างเห็นด้วยอย่างยิ่ง
“นั่นคุณพ่อกับคุณแม่กลับมาแล้วค่ะ เดี๋ยวรอตรงนี้สักครู่นะคะ” มินตรากล่าวจบ ก็เดินไปรับพ่อกับแม่ที่หน้าบ้านพร้อมทั้งแจ้งว่าแขกมารอแล้ว
“สวัสดีครับผม มานานแล้วหรือยังครับ ต้องขอโทษด้วยครับที่ต้องให้รอนาน มาครับเชิญเข้าบ้านก่อน ไปทานข้าวปลากันก่อน เดี๋ยวค่อยมาคุยกันต่อนะครับ” พ่อเอิบกล่าวทักทายแขกทั้งสาม แล้วเดินนำเชิญแขกเข้าบ้านไปในครัวเพื่อเตรียมรับประทานอาหาร
“สวัสดีครับ รอไม่นานเลยครับ บรรยากาศดีมาก เหมือนได้มาพักผ่อนเลยครับ” เถ้าแก่ไพรวัลย์เอ่ยตอบพลางยิ้มอย่างชื่นชม หนุ่มหนุ่มยกมือไหว้ผู้ใหญ่ทั้งสองอย่างมารยาทดี
พ่อเอิบแม่ศรี และแขกทั้ง 3 เดินไปที่โต๊ะอาหาร มินตราได้จัดเตรียมไว้รอเรียบร้อย จึงปลีกตัวไปหลังบ้าน ในระหว่างรับประทานอาหาร พิภพได้เอ่ยชม “อาหารอร่อยทั้งนั้นเลยนะครับคุณลุง ขนมก็หอมหวานมัน ฝรั่งก็กรอบหวานอร่อยมากครับ”
“ขอบคุณครับ ฝีมือลูกสาวผมนั่นแหละครับ ได้รสมือแม่มาเต็มเต็ม ภรรยาผมเป็นคนทำอาหารอร่อย ไว้มีโอกาสอยากให้ได้ลองเหมือนกันครับ ส่วนฝรั่งนี่ ปลูกไว้ในสวนหลังบ้านนี้แหละครับ” พ่อเอิบตอบอย่างดีอกดีใจ เห็นแขกประทับใจแบบนี้ พ่อเอิบไม่พลาดที่จะโฆษณาให้เต็มที่
“งั้นเดี๋ยวเราไปในห้องโถงกันครับ ได้คุยธุระกันต่อ” เมื่อเห็นว่าแขกทานอาหารเสร็จแล้ว พ่อเอิบจึงเชื้อเชิญแขกไปยังห้องโถง
ในระหว่างที่กำลังคุยเรื่องเช่าที่ดินนั้น พิภพก็ได้ลอบมองหามินตรา ที่ไม่ได้เห็นตั้งแต่เริ่มทานอาหาร สาวสวยนั้น ถูกตาถูกใจเขามาก เขาอยากจะทำความรู้จักแม่สาวตาหวานให้มากกว่านี้สักหน่อย
“เอ่อ ไม่ทราบว่าห้องน้ำไปทางไหนหรือครับ ผมขอเข้าห้องน้ำหน่อยได้ไหมครับ” พิภพลอบเดินมาเอ่ยถามป้าศรีในระหว่างที่เถ้าแก่กับลุงเอิบกำลังเสวนากัน
“อ๋อ เดินลัดไปในครัวนี่เลยจ้ะพ่อหนุ่ม ทางประตูหลังจะเห็นทางเดินไปห้องน้ำไม่ไกลห้องครัวหรอก ห้องน้ำอยู่ด้านหลังบ้าน มีรองเท้าอยู่ ใส่ไปได้เลยจ้ะ” ป้าศรีเอ่ยตอบหนุ่มน้อย พลางคิดในใจว่า เด็กคนนี้หน้าตาดีจริงๆ
“ขอบคุณครับ” พิภพเอ่ยตอบ พลางเดินไปห้องน้ำตามที่ป้าศรีบอก พอเสร็จกิจ เดินออกมาระหว่างกำลังกลับเข้าไปในตัวบ้าน เหลือบไปเห็นสาวตาหวานนั่งอยู่บนแคร่อีกฟากหนึ่งของบ้าน
“หึ ไอ้เราก็มองหาตั้งนาน มาหลบอยู่นี่นี่เองแม่สาวตาหวาน” พิภพเอ่ยพึมพำ แล้วเดินไปหาสาวน้อยที่หมายตา
“มานั่งทำอะไรตรงนี้คนเดียวหรือครับ น้องมิ้นท์” พิภพเอ่ยทัก
“อุ้ย เอ่อ คุณพิภพ พอดีมิ้นท์มานั่งตากลมเย็นเย็นเล่นสักหน่อยหน่ะค่ะ” มินตราเอ่ยตอบ
“แล้วทำไมเราไม่ทานข้าวกับพวกพี่หล่ะครับ”
“มิ้นท์ไม่ค่อยหิวค่ะ คุณพิภพมาทำอะไรหรอคะ”
“เรียกพี่ แทนได้ไหมครับ เรียกคุณมันทางการไปหน่อยนะครับ”
“เรียกคุณแบบนี้ มิ้นท์ก็สะดวกนะคะ”
“พี่อยากสนิทกับเราหน่ะ เรียกพี่เถอะนะ นะครับ” พิภพทำเสียงอ้อน
“....” มินตราหันไปมองพลางคิดในใจ คนคนนี้ยังไงของเขากันนะ
“....” พิภพมองตอบ พลางส่งสายตาสื่อความหมายให้
“เอ่อ ค่ะ เข้าใจแล้วค่ะ”
“.....” พิภพมองไม่วางตา
“ค่ะ พี่พิภพ ถ้าไม่มีอะไรแล้ว มิ้นท์ขอตัวนะคะ” มินตราพูดพร้อมลุกขึ้น
“เดี๋ยวสิครับ รีบไปให้หล่ะ มาคุยกับพี่ก่อนสิ พี่อยากฟังว่า ในสวนปลูกอะไรไว้บ้าง” พิภพว่าพลางคว้าแขนของมินตราไว้
หืม แขนนุ่มมาก พิภพคิดในใจ
“คะ” มินตราตกใจ สะบัดแขนออก
“พี่ขอโทษนะคะ พอดีพี่ตกใจ จู่จู่หนูก็ลุกขึ้น นั่งลงก่อนนะครับ อยู่คุยเป็นเพื่อนพี่ก่อนนะครับ” พิภพรีบตอบอย่างร้อนใจ
“อ๋อ ค่ะ งั้นอยู่คุยเป็นเพื่อนก็ได้ค่ะ” มินตราตอบพลางนั่งลงตามเดิมและเล่าเรื่องราวในสวนให้พิภพฟังจนเผลอยิ้มออกมา
พิภพที่กำลังนั่งฟัง ก็ได้ลอบมอง สาวตาหวานคนนี้ ก็คิดชมในใจว่า เธอมีผิวสวย แถมยังนุ่มนิ่ม นั่งใกล้ๆ ก็ได้กลิ่นหอมอ่อนๆ กลิ่นอะไรกันนะ อยากรู้จัง ถามดีไหมนะ ดูเธอยิ้มสิ ตาก็หวาน ยิ้มมาที ละลายเลยนะนี่ อายุเท่าไหร่กันนะ น่ารักเป็นบ้า ยิ่งมองยิ่งน่ารัก โอ๊ย
“มีอะไรติดหน้ามิ้นท์หรอคะ พี่พิภพ” มินตราหันมาเห็นพิภพนั่งจ้องหน้าเธออยู่
“อ๋อ เปล่าครับ พี่ตั้งใจฟังเราอยู่หน่ะ”
ติ๊ง เสียงข้อความโทรศัพท์ของพิภพดังขึ้น
พิทักษ์ : มึงงอยู่ไหนเนี่ย ไปตกส้วมตายหรอ เขากำลังจะกลับกันแล้ว
พิภพ : โอเค เดี๋ยวรีบไป
“พี่ว่า ผู้ใหญ่น่าจะคุยกันเสร็จแล้ว เดี๋ยวพี่กลับก่อนนะครับ ไว้เจอกันใหม่”
“มิ้นท์ส่งตรงนี้นะคะ สวัสดีค่ะ” มิ้นท์ไหว้พร้อมเอ่ยลา
พิภพเดินกลับเข้ามาในตัวบ้าน บอกลาลุงเอิบกับป้าศรีก่อนเดินทางกลับ แต่มินตรายังนั่งอยู่ตรงที่เดิม พลางแอบยิ้มและคิดอยู่ในใจ คนอะไรก็ไม่รู้ผิวเข้ม สูงใหญ่ พูดเพราะแถมยังหล่ออีก
ฮั่นแน่ พิภพนี่เห็นสาวตาหวานไม่ได้เลย ถูกใจก็เดินหน้าอ้อนจีบเลยนะพ่อคุณ
ฝากเป็นกำลังใจให้พิภพ กับน้องมินตราด้วยนะคะ เรื่องราวจะเป็นอย่างไรต่อไป ลุ้นไปพร้อมกันนะคะ ฝากติดตามผลงานแรกของสะเดาไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยนะคะ