อลหม่่านรักแรกพบ - ตอนที่ 5 ข้าวหลามสื่อรัก <2> โดย สะเดาหวาน @Plotteller

พิภพ หนุ่มโสดเจ้าของรูปร่างสูงใหญ่ 180 ซม. กับสาวสวยตาหวาน มินตรา ลูกสาวเจ้าของที่ดินให้เช่าทำฟาร์มกุ้ง มนต์เสน่ห์ของธรรมชาติ การดำเนินชีวิต และความรักอันร้อนแรงของหนุ่มสาววัยว้าวุุ่น

อลหม่่านรักแรกพบ - ตอนที่ 5 ข้าวหลามสื่อรัก <2> โดย สะเดาหวาน @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

ชาย-หญิง,รัก,ผู้ใหญ่,ไทย,วัยว้าวุ่น,ชาย-หญิง,NC25++,เซ็กส์,เซ็กส์จัด,นางเอก,นางเอกสวยมาก,พระเอกรวย,พระเอกขี้หึง,พระเอกครั่งรัก,พระเอกขี้หวง,เลี้ยงสัตว์,ทำสวน,ทำฟาร์ม,ครอบครัว,18+,อีโรติก,โรแมนติก,วัยว้าวุ่น,รัก,พล็อตสร้างกระแส,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย

หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง

แท็คที่เกี่ยวข้อง

รายละเอียด

ผู้แต่ง

สะเดาหวาน

เรื่องย่อ

ในระหว่างที่กำลังคุยเรื่องเช่าที่ดินนั้น พิภพก็ได้ลอบมองหามินตรา ที่ไม่ได้เห็นตั้งแต่เริ่มทานอาหาร สาวสวยนั้น ถูกตาถูกใจเขามาก เขาอยากจะทำความรู้จักแม่สาวตาหวานให้มากกว่านี้สักหน่อย

“เอ่อ ไม่ทราบว่าห้องน้ำไปทางไหนหรือครับ ผมขอเข้าห้องน้ำหน่อยได้ไหมครับ” พิภพลอบเดินมาเอ่ยถามป้าศรีในระหว่างที่เถ้าแก่กับลุงเอิบกำลังเสวนากัน

“อ๋อ เดินลัดไปในครัวนี่เลยจ้ะพ่อหนุ่ม ทางประตูหลังจะเห็นทางเดินไปห้องน้ำไม่ไกลห้องครัวหรอก ห้องน้ำอยู่ด้านหลังบ้าน มีรองเท้าอยู่ ใส่ไปได้เลยจ้ะ” ป้าศรีเอ่ยตอบหนุ่มน้อย พลางคิดในใจว่า เด็กคนนี้หน้าตาดีจริงๆ

“ขอบคุณครับ” พิภพเอ่ยตอบ พลางเดินไปห้องน้ำตามที่ป้าศรีบอก พอเสร็จกิจ เดินออกมาระหว่างกำลังกลับเข้าไปในตัวบ้าน เหลือบไปเห็นสาวตาหวานนั่งอยู่บนแคร่อีกฟากหนึ่งของบ้าน

“หึ ไอ้เราก็มองหาตั้งนาน มาหลบอยู่นี่นี่เองแม่สาวตาหวาน” พิภพเอ่ยพึมพำ แล้วเดินไปหาสาวน้อยที่หมายตา

“มานั่งทำอะไรตรงนี้คนเดียวหรือครับ น้องมิ้นท์” พิภพเอ่ยทัก

“อุ้ย เอ่อ คุณพิภพ พอดีมิ้นท์มานั่งตากลมเย็นเย็นเล่นสักหน่อยหน่ะค่ะ” มินตราเอ่ยตอบ

“แล้วทำไมเราไม่ทานข้าวกับพวกพี่หล่ะครับ”

“มิ้นท์ไม่ค่อยหิวค่ะ คุณพิภพมาทำอะไรหรอคะ”

“เรียกพี่ แทนได้ไหมครับ เรียกคุณมันทางการไปหน่อยนะครับ”

“เรียกคุณแบบนี้ มิ้นท์ก็สะดวกนะคะ”

“พี่อยากสนิทกับเราหน่ะ เรียกพี่เถอะนะ นะครับ” พิภพทำเสียงอ้อน

“....” มินตราหันไปมองพลางคิดในใจ คนคนนี้ยังไงของเขากันนะ

“....” พิภพมองตอบ พลางส่งสายตาสื่อความหมายให้

“เอ่อ ค่ะ เข้าใจแล้วค่ะ”

“.....” พิภพมองไม่วางตา

“ค่ะ พี่พิภพ ถ้าไม่มีอะไรแล้ว มิ้นท์ขอตัวนะคะ” มินตราพูดพร้อมลุกขึ้น

“เดี๋ยวสิครับ รีบไปให้หล่ะ มาคุยกับพี่ก่อนสิ พี่อยากฟังว่า ในสวนปลูกอะไรไว้บ้าง” พิภพว่าพลางคว้าแขนของมินตราไว้ หืม แขนนุ่มมาก พิภพคิดในใจ

“คะ” มินตราตกใจ สะบัดแขนออก

“พี่ขอโทษนะคะ พอดีพี่ตกใจ จู่จู่หนูก็ลุกขึ้น นั่งลงก่อนนะครับ อยู่คุยเป็นเพื่อนพี่ก่อนนะครับ” พิภพรีบตอบอย่างร้อนใจ

“อ๋อ ค่ะ งั้นอยู่คุยเป็นเพื่อนก็ได้ค่ะ” มินตราตอบพลางนั่งลงตามเดิมและเล่าเรื่องราวในสวนให้พิภพฟังจนเผลอยิ้มออกมา

พิภพที่กำลังนั่งฟัง ก็ได้ลอบมอง สาวตาหวานคนนี้ ก็คิดชมในใจว่า เธอมีผิวสวย แถมยังนุ่มนิ่ม นั่งใกล้ๆ ก็ได้กลิ่นหอมอ่อนๆ กลิ่นอะไรกันนะ อยากรู้จัง ถามดีไหมนะ ดูเธอยิ้มสิ ตาก็หวาน ยิ้มมาที ละลายเลยนะนี่ อายุเท่าไหร่กันนะ น่ารักเป็นบ้า ยิ่งมองยิ่งน่ารัก โอ๊ย

“มีอะไรติดหน้ามิ้นท์หรอคะ พี่พิภพ” มินตราหันมาเห็นพิภพนั่งจ้องหน้าเธออยู่

“อ๋อ เปล่าครับ พี่ตั้งใจฟังเราอยู่หน่ะ”

ติ๊ง เสียงข้อความโทรศัพท์ของพิภพดังขึ้น

พิทักษ์ : มึงอยู่ไหนเนี่ย ไปตกส้วมตายหรอ เขากำลังจะกลับกันแล้ว

พิภพ : โอเค เดี๋ยวรีบไป

“พี่ว่า ผู้ใหญ่น่าจะคุยกันเสร็จแล้ว เดี๋ยวพี่กลับก่อนนะครับ ไว้เจอกันใหม่”

“มิ้นท์ส่งตรงนี้นะคะ สวัสดีค่ะ” มิ้นท์ไหว้พร้อมเอ่ยลา

พิภพเดินกลับเข้ามาในตัวบ้าน บอกลาลุงเอิบกับป้าศรีก่อนเดินทางกลับ แต่มินตรายังนั่งอยู่ตรงที่เดิม พลางแอบเขินอยู่ในใจ คนอะไรหล่อจัง

เนื้อเรื่องของนิยายเรื่องนี้นำเสนอการดำเนินชีวิตแบบฉบับชาวสวน

และเรื่องราวความรักหลากหลายอารมณ์ของหนุ่มสาว

ตอนจบจะเป็นเช่นไรมาเอาใจช่วยน้องมินตรากับพี่พิภพไปพร้อมๆ กันนะคะ

*เนื้อหามีความละเอียดอ่อนไม่แนะนำให้เด็กที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปีอ่านนะคะ*

📚Talk Talk กับนักเขียน😊

สวัสดีค่ะ🙏🏻 สะเดาหวาน ผู้ชื่นชอบนิยายเป็นชีวิตจิตใจ

ฝากกดติดตามเพจของสะเดาด้วยนะคะ🙏🏻❤️

😊นิยายทุกเรื่องสะเดาตั้งใจสร้างผลงานเพื่อรี้ดทุกท่าน หวังว่าจะสนุกกับนิยายของสะเดานะคะ สะเดาอยากอ่านคอมเม้นต์ของรี้ดทุกท่านมากๆ กดเข้ามาเม้นต์มาคุยกันได้นะ

สุดท้ายนี้ฝากเป็นกำลังใจให้สะเดาด้วยนะคะ ❤️✌🏻

🙏🏻❤️ขอบคุณสำหรับการสนับสนุนของรี้ดทุกท่านมากๆเลยค่ะ

❤️🧡💜💙🩷💚🩵🤍

สารบัญ

เนื้อหา

ตอนที่ 5 ข้าวหลามสื่อรัก <2>

"อ้าว พิภพกับพิทักษ์ ใช่ไหม ไหว้พระเถอะจ้ะ" แม่ศรีหันมาตอบขณะที่กำลังตักข้าวเหนียวช่วยมินตราอยู่

"สวัสดีค่ะ น้องมิ้นท์" พิภพทักทายสาวมินตรา พร้อมรอยยิ้มหวานๆ ก่อนจะวางข้าวของไว้บนโต๊ะอาหาร

"สวัสดีค่ะพี่พิภพ สวัสดีค่ะพี่พิทักษ์" มินตราหันมามองชายหนุ่มสองพี่น้องก่อนทักทายด้วยอารมณ์นิ่งๆ

"สวัสดีครับ น้องมิ้นท์" พิทักษ์ทักทายตอบนิ่งๆ ก่อนขอนั่งเก้าอี้ที่ตรงโต๊ะอาหาร

"กำลังทำอะไรกันอยู่หรอครับคุณลุง" พิภพหันไปถามลุงเอิบ พลางสงสัยว่ามีกิจกรรมอะไรกัน

"อ่อ กำลังจะเผาข้าวหลามหน่ะสิ เคยเห็นไหม" ลุงเอิบลอบมองพิภพไม่วางตา ก่อนเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงเข้มนิดนึง

"ไม่เคยครับ ปกติเห็นแต่ที่วางขายเป็นกระบอกเรียงกันไปบนเตาถ่านครับ" พิภพตอบด้วยท่าทีจริงจัง

"เหย~ อันนั้นไม่เรียกเผาข้าวหลามหรอก อันนั้นควรจะเรียกว่าปิ้งข้าวหลามหน่ะสิ ว่างไหมหล่ะวันนี้ เดี๋ยวจะให้เป็นลูกมือช่วยเผาจะได้รู้ไว้" ลุงเอิบตอบด้วยน้ำเสียงเย้ยนิดๆ ก่อนหาคนช่วยเผาอีกแรง

"ว่างครับ แต่จะดีเหรอครับ ผมเกรงใจ คงจะเป็นสูตรลับแน่ๆ" พิภพตอบอย่างดีใจจนออกนอกหน้า แต่เจือไปด้วยความรู้สึกเกรงใจนิดๆ

"ไม่ได้ลับอะไร ดูได้ ดีซะอีกจะได้มีคนช่วยมิ้นท์มันด้วย" คราวนี้ป้าศรีตอบเอง เพราะตนก็เริ่มเมื่อยหลังแล้ว ก่อนกวักมือให้พิภพมานั่งตักแทนตน

"....................."ลุงเอิบหันไปถลึงตาใส่ป้าศรีอย่างคาดโทษ

"....................."ป้าศรีขยิบตาให้ก่อนหันไปบอกพิภพ

"ตักใส่แบบนี้ ไม่ต้องใส่ให้เต็มกระบอก เหลือไว้ประมาณนี้พอ" ป้าศรีสอนพิภพไปพลางหันมาหาลุงเอิบที่กำลังจะนั่งลง ก่อนจะเดินตามมานั่งด้วยอีกคน

"พิทักษ์ใช่ไหม ไหนซื้ออะไรมาฝากป้ากับลุงหล่ะ" ป้าศรีนั่งเก้าอี้ได้ ก็เอื้อมคว้าถุงต่างๆ เพื่อดูว่ามีอะไรบ้าง

"ครับ พิภพซื้อพวกเสื้อผ้ากับขนมมาฝากหน่ะครับ พวกผมไปติดต่อพันธุ์กุ้งที่ต่างจังหวัดมา เตรียมไว้จะมาเลี้ยงที่นี่แหละครับ" พิทักษ์ตอบนิ่งๆ แต่น้ำเสียงสุภาพ เพราะเจ้าตัวรู้ตัวอยู่แล้วว่าวันนี้มาทำหน้าที่อะไร

"อุ้ย เสื้อตัวนี้สวยจัง พิภพรู้ใจป้าเสียจริงเชียว อ๊ะ ดูเสื้อตัวนี้สิ เหมาะกับลุงเลย ไหนดูสิ พ่อหันหลังมาหน่อย" ป้าศรีเปิดถุงออกมาทีละถุง ก่อนหยิบออกมาพลิกดู แล้วหันไปทาบเสื้อกับหลังของลุงเอิบ

"แม่ศรี" พ่อเอิบทำเสียงดุนิดๆใส่แม่ศรี

"............. ขอบใจมากนะจ๊ะ เสื้อขนาดพอดีเชียว เก่งนะเนี่ยที่กะไซต์ได้พอดีแบบนี้" ป้าศรียิ้มน้อยๆให้กับสามีที่ทำเป็นเข้มต่อหน้าหนุ่มๆ

"ขอบคุณครับ เรื่องเล็กน้อยหน่ะครับ อีกหน่อยพวกผมอาจจะต้องมาพึ่งใบบุญคุณลุงกับคุณป้าก็ได้ครับ" พิทักษ์ตอบกลับ

"อุ๊ย คนกันเองหน่ะ จะมาฝากท้องป้าก็ไม่ว่าหรอกจ๊ะ" ป้าศรีเอ่ยตอบด้วยรอยยิ้มน้อยๆ ทั้งสามคนสนทนากันด้วยเรื่องสัพเพเหระทั่วๆไป

ด้านมินตรากับพิภพ พอเจ้าหนุ่มพิภพได้นั่งลงตรงข้ามกับมินตราก็กระซิบกระซาบเสียงหวาน

"พี่คิดถึงน้องมิ้นท์จังเลยค่ะ" พิภพหยอดต่อพลางเงยหน้ามองมินตราเป็นระยะๆ

"พี่พิภพพูดอะไรคะ มิ้นท์ไม่เข้าใจหรอกค่ะ เราสองคนไม่ได้เป็นอะไรกันนะคะ" มินตราตอบกลับอย่างขอไปที

"เห~ ถ้าอย่างนั้นพี่ต้องทำยังไงถึงจะเป็นแฟนของน้องมิ้นท์ได้หล่ะครับ" พิภพถามต่อ มือยังคงตักข้าวเหนียวใส่กระบอกไม้ไผ่ไปเรื่อยๆ

"แล้วมิ้นท์จะรู้ได้ยังไงหล่ะ" มินตราตอบแบบไม่มองหน้าอีกฝ่ายเลย รีบตักข้าวเหนียวจนเสร็จก็รีบลุกไป ยกตระกร้าสุดท้ายวางไว้บนรถเข็น

"อ้าวเสร็จแล้วหรอลูก ไปๆ พ่อจะไปช่วยวาง" พ่อเอิบที่ลอบมองลูกสาวไม่วางตา เห็นการเคลื่อนไหวของลูกสาว ก็จัดแจงลุกตามไปด้วย

"..............." พิภพตามไปเงียบๆ มองลุงเอิบ มองมินตราสลับกันก่อนพูดต่อว่า "ทำไมต้องวางแบบนี้หรอครับคุณลุง ผมเพิ่งเคยเห็นวิธีแบบนี้เลย

"... มันเป็นวิธีโบราณแล้วนั่นแหละ สมัยลุงยังหนุ่มๆ ยากจนมาก อาศัยเผาข้าวหลามเป็นอาชีพจนมีกินได้ทุกวันนี้แหละ ลุงเลยอยากสืบทอดวิธีเหล่านี้ไว้ ไม่อยากให้มันเลือนหายไป เหมือนรำลึกอยู่เสมอว่า ทุกวันนี้มีกินมีใช้ได้ก็เพราะข้าวหลามเผานั่นแหละ" ลุงเอิบส่งกระบอกไม้ไผ่ให้ลูกสาววางเรียงไปก็พูดไป นัยน์ตาเจือแววคิดถึงบางอย่างในความทรงจำในสมัยเก่า

"... ความหลังเป็นอย่างนี้เองหรอครับ เหมือนจะทำให้รู้สึกเศร้านิดๆ แต่ก็ดูมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวดีนะครับ สมัยนี้ผมว่าคงหาแบบนี้ไม่ได้แล้ว" พิภพคิดตาม ก่อนตอบอย่างตรงไปตรงมา

"ข้าวหลามย่างนั่นแหละสมัยนี้ เอาข้าวเหนียวไปผัดหรือไปหุงแล้วค่อยมาผสมรวมกันใส่กระบอกย่าง แบบนั้นมันไม่อร่อยเอาซะเลย"ลุงเอิบต่อความคล้ายเห็นด้วยในความจริงข้อนี้

"พ่อจ๊ะ ขอไฟแช็กหน่อยจ้ะ" มินตราเรียงกระบอกไม้ไผ่เสร็จแล้ว ก่อนจะจุดไฟ

"อืมม นี่ก็มืดแล้ว ลมคืนนี้ก็ไม่แรงมาก เดี๋ยวพ่อจุดเอง หนูไปเอาถุงมือกับคราดมาเถอะ เดี๋ยวพ่อจุดให้" พ่อเอิบหันไปบอกลูกสาว ก่อนมองซ้ายมองขวาหาทิศทางของลม

"จ้ะพ่อ" มินตรารับคำ ก่อนเดินกลับเข้าบ้านไป เปิดโอกาสให้สองหนุ่มได้คุยกัน

"ถามตรงๆ นะ คิดจะจีบลูกสาวลุงจริงๆ หรือจีบเล่นๆ ถ้าจะมาเล่นๆ หล่ะก็ เอ็งรีบไสหัวไปให้ไวเลยนะ" ลุงเอิบทำเสียงเข้มก่อนนั่งจุดไฟทีละจุด

"ผมจริงจังครับ" พิภพตอบอย่างมั่นใจ

"...................."ลุงเอิบไม่ถามอะไร เหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ในใจ

"ผมตั้งใจทำงานมาทั้งชีวิตไม่เคยคิดอยากจะสร้างครอบครัว ผมไม่เคยมองผู้หญิงคนไหนเลย แต่พอผมเห็นน้องมิ้นท์ ผมก็รู้สึกอยากจะสร้างครอบครัวที่อบอุ่นขึ้นมาจริงๆ สักครั้งในชีวิต เชื่อผมเถอะนะครับคุณลุง" พิภพอ่านสีหน้าของลุงเอิบไม่ออก จึงเอ่ยคำพูดในใจออกมาทั้งหมด

"เรื่องนี้ ก็แล้วแต่มิ้นท์มันแล้วกัน ลุงไม่ห้ามหรอก เพราะเอ็งก็ไม่ต่างจากลุงสมัยก่อน แต่ลุงอยากจะเตือนเอาไว้อย่าง ว่าอย่าบังคับอะไรลูกสาวลุงละกัน มิ้นท์มันเป็นเด็กดี ลุงไม่อยากให้ลูกสาวลุงไม่มีความสุข" ลุงเอิบหันมาบอกในสิ่งที่ตนคิด ด้วยใบหน้าที่จริงจัง

"ครับ คุณลุง ขอบคุณนะครับที่ให้โอกาสผม" พิภพระบายยิ้มด้วยความดีใจ