พิภพ หนุ่มโสดเจ้าของรูปร่างสูงใหญ่ 180 ซม. กับสาวสวยตาหวาน มินตรา ลูกสาวเจ้าของที่ดินให้เช่าทำฟาร์มกุ้ง มนต์เสน่ห์ของธรรมชาติ การดำเนินชีวิต และความรักอันร้อนแรงของหนุ่มสาววัยว้าวุุ่น
ชาย-หญิง,รัก,ผู้ใหญ่,ไทย,วัยว้าวุ่น,ชาย-หญิง,NC25++,เซ็กส์,เซ็กส์จัด,นางเอก,นางเอกสวยมาก,พระเอกรวย,พระเอกขี้หึง,พระเอกครั่งรัก,พระเอกขี้หวง,เลี้ยงสัตว์,ทำสวน,ทำฟาร์ม,ครอบครัว,18+,อีโรติก,โรแมนติก,วัยว้าวุ่น,รัก,พล็อตสร้างกระแส,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
พิภพ หนุ่มโสดเจ้าของรูปร่างสูงใหญ่ 180 ซม. กับสาวสวยตาหวาน มินตรา ลูกสาวเจ้าของที่ดินให้เช่าทำฟาร์มกุ้ง มนต์เสน่ห์ของธรรมชาติ การดำเนินชีวิต และความรักอันร้อนแรงของหนุ่มสาววัยว้าวุุ่น
ผู้แต่ง
สะเดาหวาน
เรื่องย่อ
ในระหว่างที่กำลังคุยเรื่องเช่าที่ดินนั้น พิภพก็ได้ลอบมองหามินตรา ที่ไม่ได้เห็นตั้งแต่เริ่มทานอาหาร สาวสวยนั้น ถูกตาถูกใจเขามาก เขาอยากจะทำความรู้จักแม่สาวตาหวานให้มากกว่านี้สักหน่อย
“เอ่อ ไม่ทราบว่าห้องน้ำไปทางไหนหรือครับ ผมขอเข้าห้องน้ำหน่อยได้ไหมครับ” พิภพลอบเดินมาเอ่ยถามป้าศรีในระหว่างที่เถ้าแก่กับลุงเอิบกำลังเสวนากัน
“อ๋อ เดินลัดไปในครัวนี่เลยจ้ะพ่อหนุ่ม ทางประตูหลังจะเห็นทางเดินไปห้องน้ำไม่ไกลห้องครัวหรอก ห้องน้ำอยู่ด้านหลังบ้าน มีรองเท้าอยู่ ใส่ไปได้เลยจ้ะ” ป้าศรีเอ่ยตอบหนุ่มน้อย พลางคิดในใจว่า เด็กคนนี้หน้าตาดีจริงๆ
“ขอบคุณครับ” พิภพเอ่ยตอบ พลางเดินไปห้องน้ำตามที่ป้าศรีบอก พอเสร็จกิจ เดินออกมาระหว่างกำลังกลับเข้าไปในตัวบ้าน เหลือบไปเห็นสาวตาหวานนั่งอยู่บนแคร่อีกฟากหนึ่งของบ้าน
“หึ ไอ้เราก็มองหาตั้งนาน มาหลบอยู่นี่นี่เองแม่สาวตาหวาน” พิภพเอ่ยพึมพำ แล้วเดินไปหาสาวน้อยที่หมายตา
“มานั่งทำอะไรตรงนี้คนเดียวหรือครับ น้องมิ้นท์” พิภพเอ่ยทัก
“อุ้ย เอ่อ คุณพิภพ พอดีมิ้นท์มานั่งตากลมเย็นเย็นเล่นสักหน่อยหน่ะค่ะ” มินตราเอ่ยตอบ
“แล้วทำไมเราไม่ทานข้าวกับพวกพี่หล่ะครับ”
“มิ้นท์ไม่ค่อยหิวค่ะ คุณพิภพมาทำอะไรหรอคะ”
“เรียกพี่ แทนได้ไหมครับ เรียกคุณมันทางการไปหน่อยนะครับ”
“เรียกคุณแบบนี้ มิ้นท์ก็สะดวกนะคะ”
“พี่อยากสนิทกับเราหน่ะ เรียกพี่เถอะนะ นะครับ” พิภพทำเสียงอ้อน
“....” มินตราหันไปมองพลางคิดในใจ คนคนนี้ยังไงของเขากันนะ
“....” พิภพมองตอบ พลางส่งสายตาสื่อความหมายให้
“เอ่อ ค่ะ เข้าใจแล้วค่ะ”
“.....” พิภพมองไม่วางตา
“ค่ะ พี่พิภพ ถ้าไม่มีอะไรแล้ว มิ้นท์ขอตัวนะคะ” มินตราพูดพร้อมลุกขึ้น
“เดี๋ยวสิครับ รีบไปให้หล่ะ มาคุยกับพี่ก่อนสิ พี่อยากฟังว่า ในสวนปลูกอะไรไว้บ้าง” พิภพว่าพลางคว้าแขนของมินตราไว้ หืม แขนนุ่มมาก พิภพคิดในใจ
“คะ” มินตราตกใจ สะบัดแขนออก
“พี่ขอโทษนะคะ พอดีพี่ตกใจ จู่จู่หนูก็ลุกขึ้น นั่งลงก่อนนะครับ อยู่คุยเป็นเพื่อนพี่ก่อนนะครับ” พิภพรีบตอบอย่างร้อนใจ
“อ๋อ ค่ะ งั้นอยู่คุยเป็นเพื่อนก็ได้ค่ะ” มินตราตอบพลางนั่งลงตามเดิมและเล่าเรื่องราวในสวนให้พิภพฟังจนเผลอยิ้มออกมา
พิภพที่กำลังนั่งฟัง ก็ได้ลอบมอง สาวตาหวานคนนี้ ก็คิดชมในใจว่า เธอมีผิวสวย แถมยังนุ่มนิ่ม นั่งใกล้ๆ ก็ได้กลิ่นหอมอ่อนๆ กลิ่นอะไรกันนะ อยากรู้จัง ถามดีไหมนะ ดูเธอยิ้มสิ ตาก็หวาน ยิ้มมาที ละลายเลยนะนี่ อายุเท่าไหร่กันนะ น่ารักเป็นบ้า ยิ่งมองยิ่งน่ารัก โอ๊ย
“มีอะไรติดหน้ามิ้นท์หรอคะ พี่พิภพ” มินตราหันมาเห็นพิภพนั่งจ้องหน้าเธออยู่
“อ๋อ เปล่าครับ พี่ตั้งใจฟังเราอยู่หน่ะ”
ติ๊ง เสียงข้อความโทรศัพท์ของพิภพดังขึ้น
พิทักษ์ : มึงอยู่ไหนเนี่ย ไปตกส้วมตายหรอ เขากำลังจะกลับกันแล้ว
พิภพ : โอเค เดี๋ยวรีบไป
“พี่ว่า ผู้ใหญ่น่าจะคุยกันเสร็จแล้ว เดี๋ยวพี่กลับก่อนนะครับ ไว้เจอกันใหม่”
“มิ้นท์ส่งตรงนี้นะคะ สวัสดีค่ะ” มิ้นท์ไหว้พร้อมเอ่ยลา
พิภพเดินกลับเข้ามาในตัวบ้าน บอกลาลุงเอิบกับป้าศรีก่อนเดินทางกลับ แต่มินตรายังนั่งอยู่ตรงที่เดิม พลางแอบเขินอยู่ในใจ คนอะไรหล่อจัง
เนื้อเรื่องของนิยายเรื่องนี้นำเสนอการดำเนินชีวิตแบบฉบับชาวสวน
และเรื่องราวความรักหลากหลายอารมณ์ของหนุ่มสาว
ตอนจบจะเป็นเช่นไรมาเอาใจช่วยน้องมินตรากับพี่พิภพไปพร้อมๆ กันนะคะ
*เนื้อหามีความละเอียดอ่อนไม่แนะนำให้เด็กที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปีอ่านนะคะ*
📚Talk Talk กับนักเขียน😊
สวัสดีค่ะ🙏🏻 สะเดาหวาน ผู้ชื่นชอบนิยายเป็นชีวิตจิตใจ
ฝากกดติดตามเพจของสะเดาด้วยนะคะ🙏🏻❤️
😊นิยายทุกเรื่องสะเดาตั้งใจสร้างผลงานเพื่อรี้ดทุกท่าน หวังว่าจะสนุกกับนิยายของสะเดานะคะ สะเดาอยากอ่านคอมเม้นต์ของรี้ดทุกท่านมากๆ กดเข้ามาเม้นต์มาคุยกันได้นะ
สุดท้ายนี้ฝากเป็นกำลังใจให้สะเดาด้วยนะคะ ❤️✌🏻
🙏🏻❤️ขอบคุณสำหรับการสนับสนุนของรี้ดทุกท่านมากๆเลยค่ะ
❤️🧡💜💙🩷💚🩵🤍
กองไฟขนาดย่อมสีแดงเพลิงกำลังลุกโชติช่วง เปลวไฟพลิ้วไหวน้อยๆตามทิศทางของลม เวลาล่วงเลยมาเกินกว่า 2 ชั่วโมงแล้วหลังจากที่เริ่มจุดไฟ อากาศโดยรอบเริ่มเย็นลงเรื่อยๆ แต่ด้วยอยู่ใกล้กองไฟ ทำให้ร่างกายรู้สึกอบอุ่น มินตรายังคงใช้คราดค่อยๆเกลี่ย ตะล่อมกองไฟไปมาเป็นระยะๆ ไม่ให้ไฟอยู่ใกล้กับกระบอกไม้ไผ่มากจนเกินไป เพราะเดี๋ยวไม้ไผ่จะไหม้ ทำให้ข้าวเหนียวที่กำลังหุงอยู่นั้นกินไม่อร่อย เม็ดเหงื่อน้อยๆผุดรอบไรผมทั่วศีรษะและต้นคอ การเผาข้าวหลามแบบนี้ ต้องใช้ความอดทนเป็นอย่างมาก เพราะไม่สามารถละสายตาจากเปลวไฟได้เลย แถมยังต้องใช้ทักษะในการเขี่ยกองไฟ เพื่อไม่ให้เกิดเขม่าดำลอยเข้าไปในกระบอกไม้ไผ่ พิภพทีแรกก็ช่วยอย่างเก้ๆกังๆ พอหลังเริ่มรู้จังหวะแล้วก็ราบรื่นดี พิทักษ์นั่งอยู่ไม่ห่างกัน ยังคงจับจ้องไปยังหน้าจอโทรศัพท์ เล่นเกมส์บ้าง อัพโซเชียลบ้าง ลอบมองคนสองคนที่กำลังต่อล้อต่อเถียงกันอย่างสบายอารมณ์บ้าง ส่วนป้าศรีกับลุงเอิบ กลับเข้าบ้านไปเอนหลังเรียบร้อยทั้งคู่ เมื่อมีลูกมือช่วยแบบนี้ ก็สบายอกสบายใจ
"พี่พิภพไม่กลับบ้านหรอคะ นี่ก็ดึกมากแล้วนะ คนทางบ้านไม่เป็นห่วงหรอ" มินตราเริ่มบทสนทนาที่เจือไปด้วยความสงสัย
"ไม่มีคนทางบ้านหรอกครับน้องมิ้นท์ พี่กับไอ้ทักษ์ อาศัยอยู่ด้วยกัน จะทำงาน หรือจะไปไหนก็ไปด้วยกันเป็นส่วนใหญ่ แต่บางทีไอ้ทักษ์มันขี้เกียจ จะเฝ้าบ้านคนเดียวก็มีครับ" พิภพยิ้มตอบ ก่อนหันไปแขวะใส่น้องชายตัวเอง
"ไอ้คุณพี่พิภพครับ กูไม่ใช่หมานะครับ พูดจาให้เกียรติน้องตัวเองด้วยครับ ไม่งั้นวีรกรรมจะถูกแฉไม่รู้ด้วยนะครับ" พิทักษ์ได้ยินว่าแขวะตนก็สวนกลับทันควัน
"วีรกรรมอะไรหรอคะ พี่พิทักษ์" มินตราถามต่ออย่างสงสัย
"ไม่มีอะไรหรอกจ้ะ น้องมิ้นท์" พิภพหันมาตอบแบบขอไปที
"น้องมิ้นท์ไม่รู้อะไร พิภพเวลาอยู่บ้านมันชอบ เอิน อ้อน อ้อน ไอ้ ใอ่ อาง เอง อ่อย ไอ่ โอง เอง ไอ อา..." พิทักษ์กำลังจะแฉวีรกรรมสุดแสบของพิภพ ยังไม่ทันได้พูดจบประโยค ปากก็ถูกปิดด้วยมือใครอีกคนที่กลัวความลับจะรั่วไหล
"ไอ่ทักษ์ มึงอยากตายหรือไง" พิภพใช้มือปิดปาก พลางพูดเสียงเบารอดไรฟัน ก่อนหันมายิ้มหวานให้มินตรา พลางเอ่ยตอบว่า
"ไม่มีอะไรหรอกครับน้องมิ้นท์ ไอ้ทักษ์มันก็พูดไปเรื่อย อย่าไปฟังมันจะดีกว่านะครับ"
"อ่อย อู ไอ้ อัด" พิทักษ์พูดขึ้นหลายคำ แต่มินตราฟังไม่เข้าใจเลยว่าพูดอะไร
"ฮ่า ฮ่า ฮ่า พี่สองคนรักกันดีนะคะ" มินตราตัดบทไปอย่างดื้อๆ ก่อนจะหันมาสนใจกองไฟต่อ
"พันนึง พูดให้มันดีดีหน่อย" พิภพสบโอกาส หันมาบอกพิทักษ์
"มึงอย่าคืนคำนะ" พิทักษ์ยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อน นั่งไปเงียบๆ
"น่าจะสุกแล้วนะคะ เดี๋ยวลองหยิบออกมาสักกระบอกดูก่อน" มินตราใช้คราดเกลี่ย กองไฟให้พอแหวกเป็นทางเดินเข้าไป สวมถุงมือสองชั้น ก่อนจะเอื้อมไปหยิบกระบอกไม้ไผ่มาหนึ่งกระบอก หันไปคว้าเอาค้อนที่เตรียมไว้ ทุบตรงโคนกระบอกไม้ไผ่พอแตกน้อยๆ
"เดี๋ยวนะครับน้องมิ้นท์ พี่ขอถ่ายวิดีโออัพลงโซเชียลหน่อยค่อยๆเปิดนะ พี่อยากได้ภาพสวยๆ" พิทักษ์เหวขึ้น คว้าข้อมือของมินตราไว้
"ไอ้ทักษ์ อย่าจับมือแฟนกูสิ" พิภพคว้าหมับที่ข้อมือพิทักษ์ทันที ก่อนดึงมือออก แล้วเอามือตัวเองจับแทน
"............................." มินตราอึ้ง ตอนพิทักษ์จับเธอก็ไม่อะไรหรอก แต่พอพิภพจับ ใจเธอดันเต้นตึกตักซะงั้น
"เออ เออ หวงจังวะ... มาครับ ค่อยๆเปิดนะ" พิทักษ์ตัดบท ก่อนกดถ่ายวิดีโอทันที
"........................." มินตราทำตามพิทักษ์บอก ค่อยๆเปิดกระบอกไม้ไผ่ออกมา เผยให้เห็นข้าวหลามสีขาวนวล แซมสลับกับถั่วดำเม็ดน้อยๆ ควันลอยออกมาจากข้าวหลามส่งกลิ่นหอมหวานยั่วน้ำลาย ฉากหลังเป็นเปลวไฟที่กำลังจะมอดลง วิดีโอนี้ พิทักษ์ถ่ายด้วยความตื่นตาตื่นใจก่อนโหลดลงโซเชียลของตน
"โหวว หอมมากเลย" เป็นพิภพเอ่ยขึ้นมา ขัดจังหวะ
"ลองชิมดูสิคะ" มินตรา เอ่ยขึ้นก่อนหยิบช้อนมาสองคันให้พิภพกับพิทักษ์
"หืมม อร่อยอ่ะ อร่อยมากครับน้องมิ้นท์" เป็นพิทักษ์ที่เอ่ยตอบหลังชิมไปคำใหญ่ ส่วนพิภพ หลังจากชิมแล้วก็หันไปตักอีกคำ ป้อนมินตรา
"น้องมิ้นท์ก็ลองชิมดูบ้างสิครับ มาพี่ป้อน.....อ้ามมม" พิภพยิ้มหวาน ทำปากอ้ามไปด้วย มือก็ถือช้อนจ่อปากมินตราไว้ หลบไหวปฏิเสธมือของมินตราที่พยายามคว้าช้อนมาตักกินเอง
"...................." มินตราหลับตาลง อ้าปากรอกินอย่างจำใจ เพราะพยายามคว้าแล้วแต่ได้แค่คว้าลมอย่างเดียว
"โอย เลี่ยนเลย หมดอารมณ์" พิทักษ์เหวใส่อย่างอารมณ์เสีย กับท่าทีของพิภพ ก่อนหันกลับนั่งลงที่เดิม
........................
กองไฟถูกเขี่ยออกให้กว้างมากขึ้น พิภพอาสาเข้าไปหยิบกระบอกไม้ไผ่ส่งต่อให้มินตราเรียงใส่ตะกร้าจนเสร็จสิ้น ก่อนพิทักษ์จะไปตักน้ำใส่ถังหิ้วมาวางไว้รอคำสั่งต่อไปของมินตรา พิภพกับพิทักษ์ยกตระกร้าใส่รถเข็น มินตราตักน้ำราดไปบนกองไฟจนมอดดับสนิทดี ก็เดินกลับเข้าบ้านไปพร้อมกันสามคน
"พรุ่งนี้คุณพ่อจะไปทำบุญที่วัด หากสะดวกจะมาร่วมทำบุญด้วยกันก็ได้นะคะ" มินตราเอ่ยประโยคบอกเล่าไป หลังจากยกตะกร้าเข้ามาเก็บไว้ในครัวเรียบร้อยหมดแล้ว
"พี่จะมานะครับ" พิภพตอบทันทีแบบไม่ต้องคิดนาน
"..................." พิทักษ์หันไปมองหน้าพี่ชายตัวเอง ดึกขนาดนี้ มึงจะตื่นยังไงไหววะ ไม่ถามกูก่อนเล้ย
"ถ้าไม่สะดวกก็ไม่เป็นไรนะคะ นี่ก็ดึกมากแล้ว มิ้นท์ว่าพวกพี่กลับกันดีกว่านะคะ" มินตรารีบขยายความ ก่อนจะเดินนำไปส่งชายหนุ่มทั้งสองคน
"งั้นพี่กลับก่อนนะ วันนี้พี่สนุกมากเลย แล้วเจอกันพรุ่งนี้นะครับ ฝันดีนะคะ" พิภพยิ้มหวาน ก่อนทำท่าส่งจุ๊บให้มินตรา
"............." มินตรายืนเก๊กขรึม ทำเป็นไม่สนใจ ก่อนโบกมือสองสามที
"............." ส่วนพิทักษ์หันไปมองหน้าพิภพเป็นเชิงตั้งคำถาม ก่อนจะโบกมือลามินตราตามมารยาท แล้วนั่งเข้าไปในรถ
"ไอ้พี่ มึงจะไม่ถามกูก่อนเลยเหรอ" พอเข้ารถได้ พิทักษ์เหวทันที
"มึงก็เฝ้าบ้านไปสิ" พิภพต่อคำ
"เอ้า มึงนี่ เอามา พันนึง ค่าปิดปาก" พิทักษ์พูดอะไรต่อไม่ได้ ก็ทวงเงินแทน
"เออๆ ทวงจังวะ" พิภพหันไปหยิบกระเป๋าสตางค์ ควักแบงค์พันส่งให้หนึ่งใบ
"กูแอบถ่ายรูปน้องมิ้นท์ไว้ด้วย มึงสนใจเปล่า" พิทักษ์ได้ที ถามต่อ ในขณะที่ทั้งสองกำลังเดินทางออกมาจากบ้านของมินตรา
"ไหนเอามาดูสิ โหย มึงนี่มันน้องรักจริงๆ หว่ะ รู้ใจพี่ชายดีจริงๆ เยี่ยมมากน้องรัก" พิภพดีอกดีใจยิ้มร่า ก่อนเอ่ยชมน้องชาย
"สองพัน ทั้งคลิปทั้งรูป เงินมาส่งรูปทันทีไม่มีกั๊ก" พิทักษ์ยิ้มเจ้าเล่ห์
"ไอ้สึด....." พิภพเหวขึ้น ............ครู่ต่อมา
".. หนึ่ง สอง สาม ดีจริงว้อย มีเงินเต๊าะสาวแล้ว" พิทักษ์ทำทีนั่งนับเงินสบายใจ
"............................." พิภพกัดฟันกรอดๆ มือกำพวงมาลัยแน่น เอาวะ อย่างน้อยก็มีรูปเอาไว้ฝันหวาน คุ้ม!
.............
เช้าวันรุ่งขึ้น พ่อเอิบกับแม่ศรีกำลังยกข้าวของที่จะนำไปทำบุญขึ้นรถ มินตราทำกับข้าวเสร็จก็ขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้า กำลังเดินลงมาจากชั้นสองของบ้าน
"โอ๊ะ ลูกสาวแม่ วันนี้สวยจังเลยลูก" แม่ศรีหันไปมองลูกสาวที่กำลังเดินลงบันไดมา ก่อนเอ่ยชมขึ้น วันนี้มินตราสวมเสื้อสีขาวแขนตุ๊กตาลายลูกไม้ ทับกับผ้าถุงสำเร็จสีน้ำเงินคราม ผมเกล้าเป็นมวยไว้กลางศีรษะ แต่งเติมหน้า และริมฝีปากเล็กน้อย ให้ดูไม่ซีดเกินไป
"หืม แม่สวยกว่าหนูอีก ดูสิ พ่อเอิบยิ้มน้อยยิ้มใหญ่แล้ว" มินตราเอ่ยตอบอย่างเขินๆ ก่อนเอ่ยแซวแม่กับพ่อ
"ฮ่า ฮ่า ฮ่า สวยทั้งแม่ ทั้งลูกเลยวันนี้" พ่อเอิบหัวเราะร่า นานๆ จะเห็นแม่ศรีและลูกสาวแต่งตัวทั้งที ย่อมมีความสุขไม่น้อย
"สวัสดีครับ ลุงเอิบ ป้าศรี" พิภพเดินเข้ามายังลานบ้าน ไหว้ทักทายผู้ใหญ่ทั้งสองคน
"อ้าว พิภพมาด้วยหรอจ๊ะ กินอะไรมาหรือยัง ว่างไหมจ๊ะ เดี๋ยวไปทำบุญด้วยกันนะ" ป้าศรีหันไปโต้ตอบกับพิภพแทนลุงเอิบที่หุบยิ้มทันทีได้ยินเสียงชายหนุ่ม
"ทานมาแล้วครับ ผมขอไปทำบุญด้วยคนนะครับ ไปที่รถผมก็ได้ครับเดี๋ยวผมช่วยยกของ"พิภพว่าพลางขยับเข้ามาหมายจะหยิบของ
"อุ๊ย ไม่ต้องหรอกจ้ะ ป้ากับลุงขนขึ้นรถเสร็จแล้ว เอาอย่างนี้นะ ให้หนูมิ้นท์นั่งรถไปกับพิภพจะได้ไหมจ๊ะ ป้ากับลุงจะขับตามไปอีกคัน" ป้าศรีเสนอความคิดเห็น
"แม่คะ" มินตราทักขึ้นทันที
"แม่ศรี" พ่อเอิบก็ทักท้วงเช่นกัน
"ฮ่า ฮ่า ฮ่า ไปเถอะลูก จะได้บอกทางไปวัดกับพี่เขาด้วย ส่วนคุณก็นะ มาค่ะ ขึ้นรถได้แล้ว เดี๋ยวไม่ทันพระ" ป้าศรีจัดแจง จับแขนมินตราส่งต่อให้พิภพ แล้วหันมาจับแขนลุงเอิบให้ไปขึ้นรถอีกคันของตน
"เอ่อ ไปครับน้องมิ้นท์" พิภพเอ่ยขึ้นก่อนปล่อยแขน เดินนำไปที่รถ มินตราทำได้เพียงเดินตามพิภพขึ้นรถไปเงียบๆ
ระหว่างทางไปวัด พิภพหันมาเอ่ยหยอกเย้ามินตรา ระหว่างขับรถ
"วันนี้น้องมิ้นท์สวยจังเลยครับ ตั้งใจแต่งให้พี่ดูใช่ไหม" พิภพเอ่ยขึ้น ลอบมองมินตราพลาง ขับรถไปตามทางที่มินตราบอก
"ไม่ใช่สักหน่อยนะคะ มิ้นท์แต่งแบบนี้ไปวัดอยู่แล้วค่ะ" มินตราปฏิเสธทันที ทั้งยังทำสีหน้าเรียบๆ
"จริงหรือเปล่า แต่ว่าน้องมิ้นท์แต่งแบบนี้แล้ว น่ารักมากเลยนะครับ พี่คงอดใจไม่ไหวแน่ๆ เลย" พิภพเลี้ยวเข้าไปยังบริเวณวัด ก่อนจะมองหาที่จอดรถก่อนจอดเทียบ
"ยังไงหรอคะ" มินตราสงสัย
"ก็อย่างงี้ไง ฮึบบบ ฟอด" พิภพจอดรถ ยังไม่ทันดับเครื่องก็ปลดสายเข็มขัดก่อนหันไปหอมแก้มมินตราฟอดใหญ่ แล้วคว้ามือมินตรามาจับไว้
".........พี่จะมาหอมมิ้นท์ได้ไงเนี่ย คนนิสัยไม่ดี" มินตราตกใจค้าง ถลึงตาใส่พิภพ ก่อนจะพยายามดึงมือออกจากอีกฝ่าย
"จุ๊บบ น้องมิ้นท์หอมจังเลย ฮิ ฮิ" พิภพจูบหลังมือมินตรา ก่อนจำใจปล่อยมือสาวสวยให้เป็นอิสระ ดับเครื่องยนต์ลง หันมายิ้มให้มินตราก่อนลุกออกจากรถไป
"................" มินตราพูดอะไรไม่ออกเลย เดินตามพิภพไปเงียบๆ
ทั้งครอบครัวของมินตรา และหนุ่มพิภพ ร่วมทำบุญกันอย่างราบรื่น โดยมีสายตาชาวบ้านหลายคนลอบมองชายหนุ่ม ด้วยว่าเป็นคนรูปร่างกำยำใหญ่โต แม้นั่งฟังพระสงฆ์กำลังสวดภาวนาอยู่ แต่ก็ยังดูสูงเด่นกว่าคนอื่น มินตรานั่งเงียบ จิตใจกระโดดโลดแล่น ล่องลอยไปไกลแล้ว ไม่รู้ว่ามินตราทำสีหน้ายังไงตอนทำบุญด้วยซ้ำ ทั้งยังกลับมาถึงบ้านแล้วก็ยังคงหวนคิดถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นในรถเมื่อเช้าอยู่เลย ภายหลังจากทำบุญเสร็จพิภพก็ขอตัวกลับทันที แต่ก็ไม่วายได้ของฝากเป็นข้าวหลาม จากป้าศรีที่ตระเตรียมไว้ให้โดยเฉพาะ ทั้งยังฝากไปให้เถ้าแก่ไพรวัลย์ด้วยอีกคน