‘ฉินอวี่’ ทะลุมิติมาพร้อมกับภารกิจสุดปวดหัว เดิมทีเขาคิดจะทิ้งภารกิจแล้วรอไปเกิดใหม่ แต่ระบบเฮงซวยดันบอกว่าหากภารกิจล้มเหลววิญญาณจะแตกดับ [ฉินอวี่ : แล้วฉันเลือกอะไรได้บ้าง!!]
ชาย-ชาย,รัก,ยุคปัจจุบัน,ข้ามเวลา,แฟนตาซี,แฟนตาซี,โรแมนติก,นิยายวาย,yaoi,ทะลุมิติ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ทันทีที่ปลายนิ้วสัมผัสกับน้ำทะเลภายในตู้ ทันใดนั้น เกล็ดปลาสีฟ้าอ่อนจางพลันปรากฏขึ้นมา เกล็ดอ่อนที่บางราวกับกระดาษเคลือบทับชั้นผิวบนปลายนิ้วอย่างเป็นระเบียบ เมื่อสะท้อนกับแสงไฟภายในตู้ปลาจึงเกิดเป็นประกายระยิบระยับคล้ายกากเพชร แต่หากไม่สังเกตดี ๆ ก็คล้ายว่าจะไม่มีอยู่เช่นกัน
ฉินอวี่ชะงักมือที่เตรียมจะจุ่มลงไปอย่างตกใจ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นเรื่องเหลือเชื่อแบบนี้ ดวงตาสีน้ำเงินจ้องปลายนิ้วของตัวเองที่ยังคงจุ่มอยู่ในน้ำเขม็ง อีกทั้งยังมีกลุ่มปลาที่พากันเวียนว่ายมาคลอเคลียไม่ห่าง
ตอนนี้ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเกลือพวกนั้นใช้งานได้ไหม
ไม่รู้ทำไม พอสัมผัสกับน้ำทะเลภายในตู้แล้ว มันกลับทำให้ฉินอวี่เกิดอาการคอแห้งขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก มันคล้ายกับว่าเขาอยากกระโดดลงไปในนี้ทั้งตัวเลย
ชายหนุ่มสะบัดศีรษะตั้งสติ ดึงนิ้วขึ้นมาจากน้ำก่อนจะรีบถูเข้ากับชายเสื้อเร็ว ๆ หลายครั้ง กระทั่งปลายนิ้วแห้งสนิทเกล็ดที่เคลือบบนชั้นผิวจึงหายไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น พอดีกับที่เจ้าของร้านเดินถือถุงเกลือออกมาพอดี
“เป็นอะไรหรือเปล่าครับคุณ หน้าดูซีด ๆ” คุณลุงเจ้าของร้านเอ่ยถามอย่างเป็นห่วง
ฉินอวี่ยิ้มแหย “อากาศคงร้อนเกินไปน่ะครับ”
“กินน้ำสักหน่อยไหม เดี๋ยวลุงไปเอาให้”
ฉินอวี่ส่ายหน้าอีกครั้ง เขาไม่ได้หิวน้ำ แต่อยากลงน้ำต่างหาก!
ตอนยังไม่สัมผัสก็ไม่รู้สึกอะไร พอสัมผัสแล้วกลับเหมือนสารเสพติดที่ทำให้อยากได้จนทนแทบไม่ไหวเลยจริงเชียว
ฉินอวี่ออกปากสั่งเกลือเพิ่มอีกชุด โดยชุดแรกเขาจะถือกลับบ้านเองวันนี้ ส่วนอีกชุดให้คุณลุงส่งตามหลังไปให้อีกที
หลังจัดการธุระที่ร้านเกลือเสร็จ เขาก็รีบกลับทันที ก่อนขึ้นห้องยังแวะซื้อข้าวกล่องเผื่อไปยันมื้อเย็นอีกด้วย
กว่าจะกลับมาถึงห้องก็เป็นเวลาบ่ายโมงเข้าไปแล้ว วันนี้ฉินอวี่ยังไม่ได้กินทั้งข้าวเช้าและข้าวเที่ยง เขาวางของทุกอย่างลงบนโต๊ะเขียนหนังสือก่อนลงมือกินข้าวมื้อแรกของวันด้วยความรวดเร็ว
กระทั่งกินเสร็จ ฉินอวี่จึงหยิบถุงเกลือและโน้ตบุ๊คเข้าไปในห้องน้ำ โชคดีที่ในห้องน้ำมีกะละมังใบใหญ่ขนาดที่พอให้เข้าไปนั่งได้หนึ่งคนอยู่ด้วย คาดว่าร่างเดิมคงเอาไว้แช่น้ำนั่นแหละ ต่อให้ไม่ใช่น้ำทะเลแต่ยังไงร่างกายนี้ก็ยังเป็นปลา ยังคงต้องการความชุ่มชื้นอยู่ดี
น้ำประปาถูกเติมใส่กะละมังจนปริ่มขอบ จากนั้นก็ใช้ขันตักเกลือใส่ลงไปในน้ำ เขาไม่รู้ว่าต้องใส่เกลือเท่าไหร่ถึงจะเป็นปริมาณที่ถูกต้อง ฉินอวี่ใช้มือวนน้ำในกะละมัง เมื่อเห็นว่ามือยังไม่มีการเปลี่ยนแปลงจึงเพิ่มจำนวนเกลือเข้าไปอีกครั้ง
หนนี้มือของเขาเริ่มกลายสภาพเหมือนกับครั้งที่อยู่ในร้านขายเกลือแล้ว ฝ่ามือเรียวสวยขาวผ่องมีไฝตรงโคนนิ้วโป้งหนึ่งจุด บริเวณที่โดนน้ำเริ่มปรากฏเกล็ดใสแวววาวบางเฉียบขึ้นมา เมื่อสะท้อนกับแสงไฟจะเห็นเป็นประกายสีฟ้าใสอ่อนจางดูงดงามราวกับกระเบื้องเคลือบ
ริมฝีปากได้รูปสวยฉีกยิ้มกว้างออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ ฉินอวี่รีบถอนเสื้อผ้าทิ้งอย่างรวดเร็วจากนั้นก็ค่อย ๆ ก้าวขาลงไปในกะละมัง
ทันทีที่ขาเรียวคู่สวยแบบมนุษย์สัมผัสเข้ากับน้ำ การเปลี่ยนแปลงก็เริ่มปรากฏขึ้นช้า ๆ ฉินอวี่รีบนั่งลงไปโดยที่ช่วงเอวกับสะโพกแช่อยู่ในน้ำ ส่วนช่วงขาที่เริ่มกลายสภาพเป็นหางถูกพาดออกไปข้างนอก ท่าทางคล้ายกับตอนนั่งในห่วงยางเวลาไปเล่นทะเลยังไงยังงั้น
ทำไงได้ กะละมังเล็กแค่นี้ แค่เข้าไปนั่งได้ก็ดีเท่าไหร่แล้ว!
ดวงตาสีน้ำเงินส่องประกายแวววาวมากกว่าเดิมโดยที่แม้แต่เจ้าของก็ไม่รู้ตัว ฉินอวี่จับจ้องการเปลี่ยนแปลงตรงหน้าไม่วางตา เริ่มจากที่ขาสองข้างแนบชิดติดกันเป็นเนื้อเดียว จากนั้นปลายเท้าก็เริ่มกลายเป็นครีบสีฟ้าอ่อนเรียวบาง ผิวเนื้อที่เคยขาวนวลเริ่มแปลเปลี่ยนเป็นเกล็ดปลาสีฟ้าเรียงตัวสวย มันค่อย ๆ งอกขึ้นมาจนถึงช่วงเอวก็หยุดไป
เกล็ดตรงหางไม่เหมือนกับเกล็ดตามมือ เพราะมันมีสีเข้มกว่าอย่างเห็นได้ชัด ถึงกระนั้นก็ยังเปล่งประกายคล้ายเพชรเม็ดงาม ดูสวยจนฉินอวี่ตะลึงตาค้างอยู่นาน
ด้วยแรงดึงดูดของน้ำตรงหน้า ทำให้ฉินอวี่วักน้ำขึ้นมาก่อนก้มลงไปดมช้า ๆ กลิ่นเกลืออ่อนจางคล้ายทะเลของจริงทำให้เขารู้สึกสดชื่นขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก
อยากได้มากกว่านี้!
ว่าแล้วฉินอวี่จึงวักน้ำขึ้นมาลูบหน้าลูบผมตัวเองอย่างอดใจไม่ไหว ตอนนี้เขามีอีกหนึ่งเป้าหมายขึ้นมาแล้วนอกจากการเอาชีวิตรอด นั่นก็คือ ชาตินี้ต้องได้ไปว่ายน้ำในทะเลสักรอบ!
หลังจากตื่นเต้นอยู่พักใหญ่ ฉินอวี่ที่กลายสภาพเป็นเงือกไปแล้วจึงเอื้อมมือไปกดเปิดโน้ตบุ๊คที่วางอยู่บนฝาชักโครก ปลายนิ้วเรียวยาวขยับอย่างว่องไว ปัดไปมาไม่กี่ทีก็เข้ามาในหน้าเว็บไซต์ที่ใช้ในการยืนยันตัวตน
ฉินอวี่กดเปิดกล้องถ่ายรูป จากนั้นก็ต้องชะงักไปอีกรอบกับภาพของคนที่อยู่ในจอ
“แม่เจ้า”
คนในจอก็คือตัวเขานั่นเอง แต่ดวงตาที่เคยเป็นสีน้ำเงินเข้ม ตอนนี้กลับมีสีอ่อนจางลงเล็กน้อย ภายในนั้นคล้ายกับว่าประดับไปด้วยดวงดาวนับล้านดวง ใบหูกลมมนของมนุษย์เปลี่ยนเป็นครีบสามแฉกสีฟ้าอ่อนขึ้นมา มันแทรกอยู่ในกลุ่มผมสีทองอ่อนคล้ายกับว่าเป็นเครื่องประดับชิ้นหนึ่ง ดูงดงามลงตัวสุด ๆ
ตามคอและผิวช่วงอกก็มีเกล็ดสีอ่อนขึ้นมาอยู่ทั่วบริเวณ ทว่ามันไม่ได้ดูน่าเกลียดแต่อย่างใด หากแต่กลับทำให้เงือกหนุ่มตรงหน้าคล้ายกับตุ๊กตาเสมือนจริงเสียมากกว่า
ถ้านี่ไม่ใช่ตัวเขาเองที่มีความรู้สึกล่ะก็ ฉินอวี่ต้องคิดว่ากำลังดูอนิเมะอยู่แน่ ๆ
“สวยขนาดนี้ ฉีเฟิงนี่ตาถั่วจริง ๆ”
หน้าตาปกติของฉินอวี่ก็ดูดีมากจนคนพากันเหลียวมองอยู่แล้ว พอมาอยู่ในร่างเงือก ความงดงามนั้นยิ่งทวีคูณเป็นเท่าตัว ฉีเฟิงนั่นพลาดเพชรเม็ดงามแล้วจริง ๆ
หลังจากชื่นชมตัวเองจนหนำใจแล้ว ฉินอวี่ในร่างเงือกจึงหันไปปรับมุมกล้องใหม่อีกครั้ง โดยที่กดหน้าจอให้ต่ำลงเพื่อให้เห็นแค่ช่วงหางเท่านั้น กระทั่งทุกอย่างเรียบร้อยเขาจึงกดถ่ายคลิปจากโปรแกรมในหน้าเว็บไซต์ ระหว่างที่กล้องทำงาน เขายังมีแก่ใจสะบัดหางด้วยเล็กน้อยเพื่อให้ดูสมจริงมากยิ่งขึ้น
เมื่ออัดคลิปพร้อมทั้งกดสมัครสมาชิกไปแล้ว มือเรียวจึงยื่นเข้าไปพับจอโน้ตบุ๊คลง จากนั้นเขาก็หันมาดื่มด่ำกับน้ำทะเลเทียมต่ออีกครั้งด้วยความสุขใจ
ฉินอวี่ใช้เวลาอยู่ในห้องน้ำเกือบสามชั่วโมงถึงได้ฝืนลากตัวเองกลับออกมาข้างนอกทั้งที่ไม่เต็มใจ เขาใช้ผ้าขนหนูซับไปตามหางตัวเองอย่างระมัดระวัง ไม่นานหางปลาสีฟ้าก็แปรเปลี่ยนกลับมาเป็นขาของมนุษย์อีกครั้ง
เว็บไซต์ไลฟ์ใต้ดินจะใช้เวลาในการตรวจสอบข้อมูลและแจ้งผลการอนุมัติภายใน 24 ชม. ระหว่างนี้ฉินอวี่ก็ไม่มีอะไรให้ทำแล้วจริง ๆ
เขานั่งครุ่นคิดถึงปัญหาใหญ่เรื่องหนึ่งขึ้นมาอีกครั้ง นั่นก็คือสถานะทางการเงินตอนนี้
ภารกิจกำหนดว่าจะต้องเอาตัวรอดและลงโทษฉีเฟิงภายในระยะเวลาสี่สิบวัน ด้วยเวลาที่จำกัดกับเงินเดือนแค่นี้ มันไม่มีทางที่เขาจะทำอะไรได้เลย
ไม่ว่าจะเป็นโลกในชาติก่อนหรือโลกในชาตินี้ ทุกอย่างก็ต้องดำเนินด้วยเงินทั้งนั้น!
แต่ถ้าถามว่าเขาจะไปหาเงินเพิ่มจากไหน เรื่องนั้นฉินอวี่ก็คิดไม่ออกเหมือนกัน ชาติก่อนเขาเป็นเพียงพนักงานออฟฟิศที่ทำงานตามคำสั่งเจ้านาย แม้ตำแหน่งจะต่ำแต่เงินเดือนก็ยังดูดีกว่าในชาตินี้ เขาเลยไม่เคยมีความคิดอยากทำงานเสริมเลยสักครั้ง
ในเมื่อคิดไม่ออกงั้นก็ต้องหาแรงบันดาลใจ
โน้ตบุ๊คของบริษัทถูกหยิบขึ้นมาอีกครั้ง ฉินอวี่เข้าไปในแพลตฟอร์มไลฟ์สดบนดินที่ร่างเดิมมีบัญชีอยู่ จากนั้นเขาก็ใช้เวลาตลอดเย็นวันเสาร์ไปกับการดูไลฟ์สดชาวบ้านอย่างเพลิดเพลิน
โดยเฉพาะไลฟ์ดูดวงผ่านไพ่ทาโรต์ที่เขาสนใจเป็นพิเศษ
มนุษย์ก็ต้องคู่กับการดูดวงสิถูกไหม
ปลายนิ้วรัวแป้นพิมพ์อย่างคล่องแคล่วในช่องแชตของแม่หมอคนหนึ่งอย่างอดใจไม่ไหว
“ผมจะทำภารกิจสำเร็จไหม”
หลังจากคำถามนี้ถูกส่งไป หมอดูในไลฟ์ก็เงียบไปพักหนึ่ง ก่อนจะพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง
[จะมีเรื่องไม่คาดฝันเกิดขึ้น เตรียมตัวให้ดี อาจจะดีหรือไม่ดีก็ได้]
“...”
แล้วสรุปดีหรือไม่ดีล่ะ
ฉินอวี่พูดไม่ออก ในใจอยากถามต่อ แต่หนึ่งคำถามต้องจ่ายตั้ง 25 เหรียญ เขาพิมพ์ขอบคุณแล้วโอนเงินค่าคำทำนายให้อีกฝ่ายด้วยความเสียดาย
หลังจากคำถามของฉินอวี่ก็มีคนมากมายรัวคำถามต่อจนดันข้อความของเขาหายไปอย่างรวดเร็ว เห็นได้ชัดเลยว่า ไม่ว่าจะโลกใบไหนผู้คนก็ยังคงต้องใช้การดูดวงเป็นที่พึ่งทางใจจริง ๆ
และถ้ามองในมุมของการค้า เพียงแค่พูดคำทำนายไม่กี่ประโยคก็ได้เงินมาง่าย ๆ แล้ว
ดวงตาสีน้ำเงินทอประกายวาววับเมื่อเจอช่องทางการทำเงินแบบแทบไม่ต้องลงทุนอะไร
ฉินอวี่แทบอดใจไม่ไหวอีกต่อไป แต่ถ้าหากต้องไลฟ์ แน่นอนว่าเขาไม่คิดจะไลฟ์ในแพลตฟอร์มบนดินอยู่แล้ว
แต่เขาจะไปไลฟ์ในเว็บใต้ดินและไลฟ์ในฐานะเงือกอีกด้วย!
ไม่รู้ว่าจะปังหรือจะพัง แต่ไม่ลองก็ไม่รู้นี่นา ถูกไหม
ช่วงค่ำจนถึงกลางดึก ฉินอวี่จึงใช้เวลาไปกับการเรียนอ่านไพ่ มิหนำซ้ำยังลงทุนใช้เงินที่มีอยู่น้อยนิดสั่งไพ่สำรับหนึ่งมาอีกด้วย
“แค่สองวันก็ใช้เงินอย่างกับเทน้ำเลยแฮะ”
ฉินอวี่บ่นพึมพำกับตัวเองอย่างปลงตก แต่ไม่ซื้อก็ไม่ได้อีก ของจำเป็นทั้งนั้น
กว่าเว็บไซต์จะอนุมัติการสมัครสมาชิกก็น่าจะช่วงบ่ายของวันพรุ่งนี้ ครั้งนี้เขาจึงไม่รีบเหมือนตอนซื้อเกลือแล้ว รอสำรับไพ่มาส่งอีกแค่วันสองวันก็ไม่เป็นไรหรอก
แต่สิ่งที่ฉินอวี่คิดนั้นผิดไปหมด แม้ว่าเมื่อคืนเขาจะนอนดึก ทว่าด้วยความเคยชินของร่างกายเลยตื่นขึ้นมาตั้งแต่เช้า เขาที่ไม่รู้จะทำอะไรเลยเลือกเล่นเน็ตตามประสาคนติดโซเชียล
ในกล่องข้อความของอีเมลแจ้งเตือนว่ามีเมลเข้า เวลาที่ส่งมาคือช่วงประมาณตีสาม เป็นข้อความจากเว็บไลฟ์ใต้ดินที่แจ้งผลการอนุมัติสำเร็จ
“เร็วขนาดนี้เชียว”
ฉินอวี่อุทานออกมา แม้ในใจจะสงสัย แต่นิ้วก็ยังคลิกเข้าไปในหน้าเว็บไซต์นั้นอย่างไม่รอช้า
ทันทีที่ล็อกอินเข้ามา ป๊อปอัพขนาดใหญ่ก็เด้งขึ้นมาเต็มจอ
[ขอแสดงความยินดีกับสมาชิกอมนุษย์ท่านใหม่ กรุณาไปที่กล่องข้อความเพื่ออ่านกฎระเบียบ]
ฉินอวี่ปิดป๊อปอัพนั้นลงแล้วกดเข้าไปในกล่องข้อความ ข้อความแรกที่ปรากฏขึ้นมาก็ทำให้เขาต้องเบิกตากว้างเพื่อตั้งใจอ่าน
[สวัสดีสมาชิกฉินอวี่ ทางเรามีความยินดีเป็นอย่างสูงที่คุณให้ความสนใจเว็บไซต์ไลฟ์ใต้ดินแห่งนี้ และเนื่องจากคุณเป็นสมาชิกเผ่าเงือกท่านแรกของทางแพลตฟอร์ม ทางเราจึงขอมอบของขวัญสมนาคุณให้เป็นเงินจำนวน 3000 เหรียญ ขอให้คุณมีความสุขในทุก ๆ วัน]
“สุดยอด!” ฉินอวี่อุทานออกมาอย่างตกใจ
ตอนนี้เขาเริ่มรู้สึกชอบเว็บนี้เข้าแล้วล่ะ อะไรมันจะใจป้ำขนาดนั้น สามพันเลยนะ นั่นเท่ากับว่าเดือนนี้เขาไม่ต้องกินแต่บะหมี่ไปทั้งเดือนแล้ว!
ถัดจากข้อความมอบเงิน ก็เป็นกฎเกณฑ์การใช้งานเว็บที่เขาพอรู้มาบ้างแล้วบางส่วน อย่างเช่น
- ห้ามนำรูปภาพและคลิปของอมนุษย์ในเว็บไปเผยแพร่ข้างนอก
- ห้ามทะเลาะวิวาท ก่อความวุ่นวาย หรือคอมเม้นต์ในเชิงไม่สร้างสรรค์ หากโดนรายงาน ขั้นแรกจะแบนก่อนหนึ่งสัปดาห์ หากกระทำผิดซ้ำ ๆ จะถูกลบบัญชีถาวรและไม่สามารถสมัครได้อีกตลอดชีวิต
- ค่าเงินของทางเว็บมีค่าเทียบเท่ากับเงินข้างนอก โดยทางเว็บไซต์จะหักค่าดำเนินการ 20% ก่อนโอนให้ผู้ไลฟ์จำนวนขั้นต่ำในการถอนคือ 1,000 เหรียญ
“หักโหดเหมือนกันแฮะ”
ฉินอวี่บ่น แต่ก็พอเข้าใจได้ ในขณะที่พวกเขามาไลฟ์ไม่ได้มีต้นทุนอะไรต้องเสียเลย ทว่าเว็บไซต์กลับต้องจ่ายเงินค่าเช่าพื้นที่ในอินเทอร์เน็ต ไหนจะค่าจ้างพนักงานในการดูแลเว็บและจิปาถะอีกมากมาย
และสิ่งหนึ่งที่เขามองเห็นอย่างชัดเจนนั่นก็คือ เว็บนี้สร้างมาเพื่อดูดเงินของมนุษย์ธรรมดาชัด ๆ
