‘ฉินอวี่’ ทะลุมิติมาพร้อมกับภารกิจสุดปวดหัว เดิมทีเขาคิดจะทิ้งภารกิจแล้วรอไปเกิดใหม่ แต่ระบบเฮงซวยดันบอกว่าหากภารกิจล้มเหลววิญญาณจะแตกดับ [ฉินอวี่ : แล้วฉันเลือกอะไรได้บ้าง!!]
ชาย-ชาย,รัก,ยุคปัจจุบัน,ข้ามเวลา,แฟนตาซี,แฟนตาซี,โรแมนติก,นิยายวาย,yaoi,ทะลุมิติ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ภารกิจเอาตัวรอดของเงือกมือใหม่‘ฉินอวี่’ ทะลุมิติมาพร้อมกับภารกิจสุดปวดหัว เดิมทีเขาคิดจะทิ้งภารกิจแล้วรอไปเกิดใหม่ แต่ระบบเฮงซวยดันบอกว่าหากภารกิจล้มเหลววิญญาณจะแตกดับ [ฉินอวี่ : แล้วฉันเลือกอะไรได้บ้าง!!]
ฉินอวี่ ทะลุมิติมาเข้าร่างของหนุ่มน้อยที่มีหน้าและชื่อคล้ายตัวเอง ต่างกันตรงที่ร่างนี้เป็นเงือกและตายไปเพราะรักคนผิด
เขาเลยต้องมารับช่วงต่อพร้อมกับได้ภารกิจจัดการคนเฮงซวยที่เป็นต้นเหตุให้เจ้าของร่างต้องตาย
เขาไม่ใช่คนชอบสู้รบกับใครเสียด้วยสิ
ในขณะที่คิดว่าจะปล่อยให้ภารกิจล้มเหลวแล้วรอไปเกิดใหม่ ระบบเฮงซวยดันดักคอเสียก่อน
[ระบบ : หากตายครั้งนี้จะเท่ากับวิญาณแตกสลาย ไม่มีทางได้ไปผุดไปเกิดอีกตลอดกาล]
“ฉิบ”
โอเค ไอ้ระบบนี่ตัดทางรอดเขาจนหมดแล้วเรียบร้อย
ฉินอวี่รู้ว่าข้อความที่ถูกส่งมาเป็นข้อความอัตโนมัติของระบบ ไม่จำเป็นต้องตอบกลับ แต่เพื่อแสดงความขอบคุณกับน้ำใจครั้งนี้ของทางเว็บ เขาจึงรัวแป้นพิมพ์ตอบกลับไป
“ขอบคุณครับ”
เงือกมือใหม่อย่างฉินอวี่มีเป้าหมายแล้วว่าต่อไปตัวเองจะหาเงินยังไง ตอนนี้เหลือเพียงแค่ต้องรอสำรับไพ่มาส่งเท่านั้น ระหว่างนี้เขาคิดว่าจะหาดูไลฟ์ของคนอื่นไปพลาง ๆ ก่อน
ยังมีคนที่ชื่อท่านเลวี่อะไรนั่นอีก คนคนนี้เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้เขารู้จักเว็บใต้ดินเลยนะ แล้วจะไม่ไปดูหน้าสักหน่อยได้ยังไงกัน
หมวดไลฟ์สดถือเป็นหมวดยอดนิยมของเว็บ เพราะหัวข้อนี้อยู่บนสุดทั้งยังมีคำว่า hot ต่อท้าย เมื่อคลิกเข้าไป สิ่งแรกที่เห็นคือหน้าจอไลฟ์ที่มีมากมายหลายช่องละลานตาจนเลือกไม่ถูกเลยว่าจะดูของใคร
มีทั้งไลฟ์ธรรมดาอย่างการเล่นเกม ทำอาหาร ทำขนม พูดคุยเรื่อยเปื่อย ไปจนถึงไลฟ์แปลกประหลาดอย่างเช่น เผ่านกคนหนึ่งกำลังไลฟ์ในขณะที่ตัวเองบินอยู่บนฟ้าในชนบท หรืออมนุษย์เผ่าเสือดำที่กำลังล่าสัตว์อยู่ในป่าลึก เรียกความตื่นเต้นจากคนดูได้มหาศาล เห็นได้ชัดจากการที่ไลฟ์ผาดโผนพวกนี้แทบจะอยู่อันดับบน ๆ ของเว็บกันเลยทีเดียว
อันที่จริงในเมื่อตัวฉินอวี่เป็นเงือก เขาก็อยากไลฟ์ตอนว่ายน้ำเหมือนกันนะ แต่ติดที่ยังทำไม่ได้นี่สิ ภายในสี่สิบวันนี้ก่อนที่จะจบภารกิจเอาตัวรอดเขายังต้องทำงานอยู่ที่บริษัทเดิมไปก่อน
ครั้นจะให้นั่งรถไปทะเลทุกสุดสัปดาห์มันก็ออกจะเหนื่อยเกินไปหน่อย อีกทั้งสภาพการเงินของเขาก็ไม่อำนวยด้วย
ในเว็บใต้ดินระบบจะไม่เหมือนแพลตฟอร์มบนดิน เพราะไลฟ์ของมนุษย์ทั่วไปจะเป็นการคละสุ่มสลับเปลี่ยนไปเรื่อย ๆ แต่ของเว็บใต้ดินจะเป็นการเรียงอันดับไลฟ์ตามคะแนนยอดนิยม นั่นหมายความว่า ยิ่งคนดูเยอะ ตำแหน่งของหน้าจอก็จะยิ่งอยู่สูงนั่นเอง
ฉินอวี่กวาดตามองผ่าน ๆ ก่อนจะกดจิ้มไปที่อันดับหนึ่ง
ในเมื่อเป็นอันดับหนึ่ง นั่นก็หมายความว่าอีกฝ่ายต้องมีของดีอะไรสักอย่างจนทำให้คนติดใจได้ เขาต้องไปเรียนรู้ไว้สักหน่อย
และเขาก็เจอของดีเข้าจริง ๆ เสียด้วย
เพราะอันดับหนึ่งที่กดเลือกมาแบบไม่ได้คิดอะไรดันเป็นท่านเลวี่คนดังคนนั้นนั่นเอง!
ตอนนี้เขาไม่แปลกใจแล้วว่าทำไมท่านเลวี่ถึงดังขนาดนั้น เพราะอีกฝ่ายมีใบหน้าที่เรียกได้ว่างดงามขั้นสุด ในขณะที่ใบหน้าของฉินอวี่ออกไปทางละมุนดูอ่อนเยาว์ ส่วนท่านเลวี่กลับเป็นความงามคมคายดูเป็นผู้ใหญ่
คนในจอตรงหน้ามีดวงตาน้ำตาลแดง หางตาชี้ดูเจ้าเล่ห์เล็กน้อย จมูกคมโด่งเหมือนลูกครึ่งแต่ไม่ได้ทำให้หน้าดูดุแต่อย่างใด ริมฝีปากบางเฉียบแดงก่ำเสมือนฉาบด้วยหยดเลือด ไหนจะเส้นผมสีเทาควันบุหรี่นั่นอีก โดยรวมแล้วคนคนนี้หล่อมาก!
“ก็สมกับอันดับหนึ่งดี”
ในขณะที่เขารำพึงรำพันกับตัวเอง คนในจอก็เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงแหบต่ำที่ดูเซ็กซี่อย่างน่าประหลาด
[ผู้โชคดีวันนี้คือคุณหนูที่โดเนทยอดสูงที่สุดเมื่อสัปดาห์ที่แล้วนะ]
อีกฝ่ายพูดด้วยรอยยิ้มพราว พลางเอื้อมมือออกไปหลังจอเพื่อดึงแขนของใครคนหนึ่งเข้ามาร่วมในเฟรม คนที่เข้ามาใหม่เป็นหญิงสาวอายุน้อยที่ดูแล้วน่าจะเพิ่งยี่สิบกว่า ๆ
เธอมีหน้าตาค่อนข้างธรรมดา อีกทั้งยังมีเนื้อหนังแน่นไปทั้งตัว เลวี่ดึงคนที่เขาบอกว่าเป็นผู้โชคดีลงมานั่งที่ตักของตัวเองอย่างสนิทสนม แขนข้างหนึ่งโอบเอว อีกข้างช้อนคางหญิงสาวให้หันมาสบสายตากัน เพียงแค่นั้นก็ทำเอาผู้โชคดีหน้าแดงก่ำจนแทบจะเป็นมะเขือเทศสุกไปแล้ว
ฉินอวี่มองเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างสนใจ ไม่ทันที่คนในจอจะได้ทำอะไรต่อ ช่องแชตในไลฟ์ของเลวี่พลันปรากฏข้อความไหลหลากราวกับน้ำป่าจนแทบอ่านไม่ทันขึ้นมา
[สวยใสไม่มีสมอง : กรี๊ด!โชคดีเกินไปแล้ว]
[เงินไม่มีแต่สู้ตาย : บอกมาเดี๋ยวนี้นะว่าเธอโดเนทไปกี่บาท ฉันจะโดเนทให้มากกว่า อยากเป็นอาหารให้ท่านเลวี่ใจจะขาด]
[คลั่งรักท่านเลวี่ : +1 ฉันจะโดเนทมากกว่าเมนต์บนแน่นอน]
[เสี่ยวจิ้ง : เงินเดือนของพี่สาวมอบให้ท่านเลวี่คนเดียวเลยนะ หวังแค่สักวันจะเป็นผู้โชคดีบ้าง]
[fufufu : ฟินแทน]
“หือ?”
นี่มันปรากฏการณ์อะไรเนี่ย
ตอนแรกฉินอวี่ไม่เข้าใจความหมายที่พวกเธอพิมพ์ แต่หลังจากนั่งอ่านไปเรื่อย ๆ เขาก็พอจะจับใจความได้บ้างแล้ว นั่นก็คือ ท่านเลวี่จะมีกฎอยู่ข้อหนึ่ง โดยการให้คนที่มียอดโดเนทสูงสุดได้รับสิทธิ์ใกล้ชิดทั้งยังได้รับสิทธิ์โดนดูดเลือดจากอีกฝ่ายด้วย
โอเค เขาพอเข้าใจ หากพวกเธออยากใกล้ชิดคนที่ชอบ แต่ที่ไม่เข้าใจคือทำไมถึงต้องอยากโดนดูดเลือด มันไม่เจ็บหรือไง
ผู้หญิงโลกนี้โคตรแปลก
และสิ่งที่ฉินอวี่สงสัยก็พลันฉายชัดในหน้าจอ
[จะกินแล้วนะ]
น้ำเสียงพราวเสน่ห์เอ่ยออกมา จากนั้นใบหน้าของคนในจอก็เริ่มเกิดการเปลี่ยนแปลง
ดวงตาที่เคยเป็นสีน้ำตาลอมแดงทอประกายสีแดงสดดั่งเลือด เขี้ยวแหลมคมค่อย ๆ งอกยาวพ้นขอบปากออกมา อีกฝ่ายอ้าปากเล็กน้อยก่อนฉีกยิ้ม ปลายลิ้นไล้เลียไปตามความยาวของเขี้ยว เกิดเป็นความงามปนดิบเถื่อนที่ยากจะต้านทาน
หญิงสาวผู้โชคดีที่ได้มองภาพนี้ในระยะประชิดทำท่าจะเป็นลมอยู่แล้ว ทว่าเธอก็ยังมีแก่ใจยกมืออันสั่นเทาขึ้นมาถกคอเสื้อของตัวเองลงข้างหนึ่ง
ดูมาถึงตรงนี้ ฉินอวี่ก็เดาออกแล้วว่าอีกฝ่ายเป็นแวมไพร์ ทั้งยังใจกล้าถึงขนาดดูดเลือดมนุษย์ออกสื่ออีกด้วย
วินาทีที่เขี้ยวฝังเข้าไปในผิว หญิงสาวผู้โชคดีก็ทำสีหน้าเคลิบเคลิ้มทั้งยังตัวสั่นสะท้าน ใบหน้าแดงก่ำ ฝ่ามือที่เต็มไปด้วยเนื้อจิกลงบนขาตัวเองอย่างข่มอารมณ์
“เหมือนดูหนังโป๊เลยเว้ย”
แม้แต่ฉินอวี่ก็ยังแอบหน้าแดงกับฉากนี้อย่างไม่รู้ตัว เขาไม่ได้อยากโดนกัดเหมือนแฟนคลับคนอื่น แต่สิ่งที่เขารู้สึกตอนนี้มันคืออาการเขินเหมือนตัวเองกำลังดูหนังวาบหวิวยังไงยังงั้น
ฉินอวี่ตัดสินใจจะเปลี่ยนไปดูช่องอื่นบ้าง แต่ขณะที่กำลังจะเลื่อนเมาส์ไปกดออก จู่ ๆ หน้าจอโน้ตบุ๊คกลับค้างขึ้นมาเสียอย่างงั้น
“เป็นอะไรเนี่ย!”
มือเรียวลากเมาส์คลิกไปมาอย่างตกใจ ทั้งยังทดลองกดแป้นพิมพ์ไปด้วย แต่ไม่ว่าจะทำยังไงโน้ตบุ๊คก็ไม่หายค้างเสียที
ถึงแม้บริษัทจะให้พนักงานยืมโน้ตบุ๊คใช้ได้ แต่แน่นอนว่าสเปคมันย่อมต่ำมากอยู่แล้ว ไม่แปลกเลยที่บางครั้งจะมีอาการค้างขึ้นมา
ในขณะที่ฉินอวี่ตัดสินใจว่าจะรีเครื่องใหม่ กลับมีเสียงพูดดังขึ้นมาท่ามกลางหน้าจอที่นิ่งสนิทไปแล้ว
[กติกาใหม่ ใครโดเนทหลังจากฉันนับสามจบเป็นคนแรก คนนั้นถือว่าเป็นผู้โชคดี และครั้งนี้ฉันจะพาผู้โชคดีไปดินเนอร์ในร้านอาหารสุดหรูอีกด้วย]
[3]
[2]
ฉินอวี่เลื่อนนิ้วไปที่ปุ่มชัตดาวน์ก่อนจะกดลงไปช้า ๆ ด้วยอาการหงุดหงิด
ถ้ามีเงิน สิ่งแรกที่เขาจะซื้อเลยก็คือโน้ตบุ๊คกับโทรศัพท์ เพราะมันสำคัญกับชีวิตมากจริง ๆ
[1]
[ยินดีด้วยกับผู้โชคดี คุณอาอวี่ ที่โดเนทมาเป็นคนแรก!]
ชื่อนี้ทำให้นิ้วที่กำลังกดปุ่มชะงักไป ก่อนที่หน้าจอไลฟ์จะกลับมาเคลื่อนไหวแบบเดิม
ฉินอวี่เบิกดวงตาสีน้ำเงินคู่สวยมองคนในจอที่กำลังยิ้มงดงามอย่างตกตะลึง
[ชื่อไม่คุ้นเลย แฟนคลับใหม่งั้นเหรอ แต่ไม่เป็นไร ฉันไม่เลือกที่รักมักที่ชังอยู่แล้ว อาทิตย์หน้าเจอกันนะ เดี๋ยวทักหาในข้อความ]
เลวี่พูดด้วยท่าทางสบายใจ ส่วนในช่องแชตก็เต็มไปด้วยคอมเมนต์ตีอกชกหัว โทษฟ้า โทษดิน โทษอากาศ ที่ทำให้พวกเขาพ่ายแพ้อีกครั้ง
แต่ที่ทำให้ฉินอวี่อึ้งจนปลายนิ้วแข็งค้างคือชื่อแอคเค้าท์ที่ถูกปักหมุดเอาไว้ด้านบนสุดนั่นต่างหาก
ทำไมชื่อเหมือนเขาจัง
ด้วยความที่ฉินอวี่คิดไม่ออกว่าจะตั้งชื่ออะไรดี เขาจึงตั้งไปแบบส่ง ๆ ว่าอาอวี่ แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นสำคัญ สิ่งสำคัญคือชื่อแอคเค้าท์ที่คล้ายเขาถูกเลือกเป็นผู้โชคดี
บางที...อาจเป็นแค่คนตั้งชื่อซ้ำก็ได้ คงไม่บังเอิญขนาดนั้นหรอกมั้ง
ฉินอวี่ปลอบใจตัวเองพลางกดออกจากไลฟ์ของแวมไพร์ผมเงินด้วยความรวดเร็ว เขาไม่คิดที่จะดูไลฟ์อื่นต่อแล้วเพราะตอนนี้สมองสั่งการในมือลากเมาส์คลิกไปที่ยอดเหรียญในระบบแทน
ยอดคงเหลือ : 2000 เหรียญ
“ฉิบหาย”
หนึ่งพันเหรียญที่อุตส่าห์ได้มาฟรี ๆ หายวับไปภายในหนึ่งวัน แบบนี้ไม่ฉิบหายก็ไม่รู้จะว่ายังไงแล้ว!
เงือกมือใหม่ผู้โชคร้ายตัดสินใจทักข้อความหาระบบด้วยหัวใจเต้นกระหน่ำ แจ้งว่ากดพลาดทำให้โดเนทไปเกินจำนวนและต้องการรีฟันด์เงินคืน ครั้งนี้รอเพียงห้านาทีก็มีข้อความตอบกลับมา
[ขออภัย เงินที่โดเนทไปแล้วไม่สามารถขอคืนได้]
“แม่ง...” ฉินอวี่เหม่อลอย ใบหน้าซีดเผือดวิญญาณแทบจะหลุดออกจากร่าง
ความรู้สึกแบบนี้เขาเคยสัมผัสมาแล้วหนหนึ่ง ครั้งนั้นในวันที่เงินเดือนออกเขากดเงินมาใส่กระเป๋ากางเกง แต่ใครจะไปรู้ว่าพอควักไปควักมาเงินกลับหล่นหายเอาตอนไหนก็ไม่รู้
มันทั้งเสียดายและเจ็บใจสุด ๆ
ครั้นจะไปโทษระบบเว็บก็ไม่ได้อีก สิ่งที่ทำให้ฉินอวี่เสียเงินโดยใช่เหตุคือคอมฯ บริษัทที่ค้างได้ถูกเวลานี่ต่างหากเล่า!
หลังจากเสียเงินหลักพันไปตั้งแต่เช้า วันนี้ฉินอวี่จึงหมดอารมณ์ดูไลฟ์คนอื่นต่อ เขากดออกจากเว็บใต้ดิน หันไปเรียนศาสตร์การอ่านไพ่ทั้งวันเพื่อให้ลืมเรื่องน่าเจ็บใจนี้ไป ตกเย็นก็เข้าห้องน้ำไปแช่ทะเลเทียมในกะละมังจนอารมณ์เริ่มดีขึ้น
“อาทิตย์หน้างั้นเหรอ” น้ำเสียงนุ่มนวลพึมพำออกมาคนเดียว
แน่นอนว่าฉินอวี่ไม่ได้มีความคิดอยากเอาตัวเองไปยื่นเป็นอาหารให้ใครมาดูดเลือด แต่เขาเสียดายเงิน หากอยากคืนทุนกลับมาบ้างนั่นแปลว่าเขาอาจจะต้องไปตามนัดดินเนอร์ของอีกฝ่าย
คิดเสียว่า ไม่ได้เงินคืนแต่ท้องอิ่มก็ยังดี แต่จะใช้ข้ออ้างอะไรในการปลีกตัวนี่แหละ
“ช่างมันไปก่อนแล้วกัน”
คิดไปก็ปวดหัวเปล่า ฉินอวี่ตัดสินใจเลิกคิดถึงเรื่องนี้ชั่วคราว
ดวงตาสีน้ำเงินก้มลงมองหางเงือกของตัวเองด้วยหัวใจเปี่ยมสุข ภายในแววตาเต็มไปด้วยประกายราวกับมีดวงดาวอัดอยู่ในนั้น ไม่รู้ทำไม แต่เขารู้สึกชอบทุกครั้งที่ได้อยู่ในน้ำจริง ๆ คล้ายกับปลาที่โดนจับขึ้นมาบนบกจนผิวหนังแห้งขอด พอได้กลับลงน้ำก็รีบตีครีบว่ายระริกระรี้ไม่หยุดยังไงยังงั้น
เสียดายก็แต่เจ้าของร่างเดิมที่ไม่มีโอกาสได้สัมผัสความรู้สึกนี้ก่อนตาย
ส่วนตอนนี้ร่างนี้คือกรรมสิทธิ์ของฉินอวี่แล้ว เขาคิดว่าหลังจากจบภารกิจเอาตัวรอดก็จะรีบลาออกแล้วไปหางานแถวเมืองชายฝั่งแทน
แต่ก่อนที่จะคิดเรื่องนั้น เขาต้องรอดจากฉีเฟิงและหาทางเอาคืนหมอนั่นให้ได้ก่อน!