‘ฉินอวี่’ ทะลุมิติมาพร้อมกับภารกิจสุดปวดหัว เดิมทีเขาคิดจะทิ้งภารกิจแล้วรอไปเกิดใหม่ แต่ระบบเฮงซวยดันบอกว่าหากภารกิจล้มเหลววิญญาณจะแตกดับ [ฉินอวี่ : แล้วฉันเลือกอะไรได้บ้าง!!]
ชาย-ชาย,รัก,ยุคปัจจุบัน,ข้ามเวลา,แฟนตาซี,แฟนตาซี,โรแมนติก,นิยายวาย,yaoi,ทะลุมิติ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
หลังจากพูดคุยกับคุณลุงและลูกชายที่อยู่ข้างห้องจนหอมปากหอมคอ ฉินอวี่จึงขอตัวกลับเข้าห้องก่อนเนื่องจากตอนนี้ดึกมากแล้ว
ทว่าต่อให้ดึกแค่ไหน เขาก็ไม่มีทางนอนในเร็ว ๆ นี้แน่นอน เพราะตอนนี้ใจของเขาวนเวียนอยู่แต่กับหมวดซื้อขายอันลึกลับนั่นไม่หยุด ถ้าคืนนี้ไม่ได้ดู ต่อให้อยากนอนก็คงนอนไม่หลับ
“ขอร้องล่ะ วันนี้ห้ามค้างอีกนะ” ฉินอวี่บ่นกระปอดกระแปดขณะที่คลิกเข้าเว็บใต้ดิน
จริงดังคาด ตอนนี้หมวดซื้อขายโผล่ขึ้นมาแล้ว นิ้วเรียวสวยกดเข้าไปอย่างไม่รอช้า
หน้าจอป๊อปอัพพลันเด้งขึ้นมา
[เนื่องจากหมวดหมู่นี้เป็นหมวดที่อนุญาตแค่เฉพาะผู้ที่ทำตามเงื่อนไขครบเท่านั้น ก่อนเข้าใช้งานกรุณาอ่านเงื่อนไขให้ครบทุกข้อ]
“มีเงื่อนไขซะด้วย”
หากเป็นเงื่อนไขของเว็บทั่ว ๆ ไป ฉินอวี่คงเป็นแบบคนส่วนใหญ่ที่จะอ่านผ่าน ๆ แล้วกดยินยอมเลย แต่เว็บนี้ค่อนข้างลึกลับ การอ่านเงื่อนไขไม่ครบอาจทำให้เสียสิทธิ์บางอย่างได้ เหมือนอย่างเช่นการที่ขอคืนเงินโดเนทไม่ได้นั่นแหละ
เขารีบกดอ่านรายละเอียดอย่างไม่รอช้า
- หมวดหมู่นี้คือตลาดซื้อขายขนาดใหญ่ มีสินค้ามากมายนานับประการ ตั้งแต่ของไม่มีราคาค่างวดไปจนกระทั่งสิ่งที่ชีวิตก็ไม่อาจแลกได้ เพราะฉะนั้น ไม่อนุญาตให้นำข้อมูลภายในนี้ออกไปเผยแพร่ด้านนอกเด็ดขาด
- หลังกดยินยอม ชีวิตของผู้ใช้งานจะถือว่าอยู่กับทางเว็บครึ่งหนึ่ง (อ้างอิงจากข้อหนึ่ง) หากกระทำการผิดกฎ ทางเรามีสิทธิ์จัดการคุณได้ทุกเมื่อ
- การซื้อขายไม่มีราคากลาง อยู่ที่ความพึงพอใจของผู้ซื้อและผู้ขาย ทางเว็บจะไม่รับผิดชอบกรณีลูกค้าโดนโก่งราคา แต่จะรับผิดชอบในกรณีที่โดนโกงเท่านั้น คุณสามารถซื้อสินค้าได้อย่างสบายใจ
- สิทธิ์การใช้งานหมวดนี้คงอยู่ 1 เดือน หากต้องการใช้งานต่อเนื่อง ทุกเดือนจะต้องทำการโดเนทให้กับไลฟ์ที่ชอบเป็นจำนวน 1000 เหรียญ ถึงจะสามารถใช้งานได้ต่อเนื่อง
เงื่อนไขข้อสุดท้ายทำเอาเงือกมือใหม่ขมวดคิ้วมุ่น ที่เขาคิดว่าเว็บนี้ต้องการรีดเงินนี่ไม่เกินจริงแต่อย่างใด
ในขณะที่อมนุษย์สามารถไลฟ์หาเงินได้ ทั้งยังไม่ต้องจ่ายค่าสมาชิก หากไม่สนใจหมวดซื้อขายก็แค่ไม่ต้องไปโดเนทให้ใคร แต่เหล่ามนุษย์ที่ต้องการใช้งานเว็บนี้ เดือน ๆ หนึ่งจะต้องเสียค่าสมัคร 300 เหรียญ มิหนำซ้ำหากอยากเข้าหมวดหมู่นี้ยังต้องโดเนทให้ถึงเดือนละหนึ่งพันอีกต่างหาก เรียกว่ามีแต่เสียกับเสียจริง ๆ
[ยอมรับเงื่อนไขหรือไม่ ยินยอม/ไม่ยินยอม]
ฉินอวี่ครุ่นคิดก่อนกดยินยอม ครั้งนี้เขาพลาดเสียเงินไปหนึ่งพันฟรีๆ แล้ว ก็ไม่ควรทำให้เงินต้องเสียเปล่า บางทีมันจะอาจมีข้อมูลที่ช่วยให้เขาทำภารกิจสำเร็จไวขึ้นก็ได้
หน้าตาของหมวดหมู่ซื้อขายคล้าย ๆ กับการตั้งกระทู้ตามเว็บบอร์ดทั่วไป ภายในนี้มีหัวข้อการซื้อขายนับพันจนลายตาไปหมด โดยอันบนสุดจะเป็นกระทู้ซื้อขายที่เพิ่งตั้งใหม่ล่าสุด
ภายในนี้เป็นอย่างที่เว็บบอกเบื้องต้นจริง ๆ ด้วย เพราะมันมีทั้งการซื้อขายทั่วไปและการซื้อขายที่หากไปโผล่ในเว็บบนดิน มั่นใจได้เลยว่าหน่วยงานรัฐต้องร้อนรนเหมือนถูกไฟเผาก้นแน่นอน
> รูปท่านเลวี่ที่ถ่ายในระยะประชิดจากผู้โชคดีท่านหนึ่ง
> เลือดเผ่ายูนิคอร์นสดใหม่จากเทือกเขาเวนา
> สเปิร์มจากเผ่าเอลฟ์ที่ขึ้นชื่อเรื่องความงาม มั่นใจได้เลยว่าทายาทของคุณจะออกมาหน้าตาดี!
> รับจ้างตามหาสมบัติทั่วโลก ไม่ว่าจะบนฟ้าหรือในน้ำ เราก็ทำให้คุณได้
> ขายเนื้อก็อบลินตุ๋นแสนอร่อย!
> รับจ้างระเบิดอาคาร
> ขายทาสชาวมนุษย์ ชาย/หญิงหน้าตาดี ราคางาม
> ชิ้นส่วนอวัยวะสำหรับคนชอบสะสม
และจิปาถะอีกมากมาย ซึ่งหลายอันเขาก็ได้แต่สงสัยว่าขายไปทำไม ขายให้ใคร มีคนซื้อจริง ๆ ใช่ไหม!
ฉินอวี่อ่านจนปวดตา กระทั่งเลื่อนมาถึงหน้าที่ห้าสิบกว่า พอเลื่อนสายตามองเวลาในหน้าจอก็ปาเข้าไปตีสองแล้ว
ไม่รู้ตัวเลยว่าดึกขนาดนี้
เงือกหนุ่มยกนิ้วขึ้นมานวดหว่างคิ้วตัวเองเพื่อคลายอาการปวด ตัดสินใจว่าวันนี้จะพอแค่นี้ก่อน พรุ่งนี้ค่อยว่ากันใหม่
ทว่าก่อนที่เมาส์จะเลื่อนไปปิดหน้าเว็บ สายตาดันเห็นกระทู้หนึ่งเข้าโดยไม่ได้ตั้งใจ
> รับจ้างตามใจ
ไม่รู้ทำไม หัวข้อนี้กลับดึงดูดเขาได้ชะงัด ฉินอวี่คลิกเข้าไปด้วยความสงสัย ภายในนี้มีประโยคการขายง่าย ๆ ที่ไม่น่าสนใจเลยแม่แต่น้อย
[รับจ้างทำทุกอย่างแล้วแต่อารมณ์ ถ้าถูกใจก็ทำให้ ไม่ถูกใจก็ไม่ทำ]
“อะไรล่ะนั่น”
ฉินอวี่เบิกดวงตาสีน้ำเงินมองข้อความในกระทู้ราวกับมองของแสลง เพิ่งเข้าใจว่าบนโลกนี้ยังมีคนขายที่อินดี้ขนาดนี้อยู่ด้วย
แต่ต่อให้เขาจะรู้สึกแปลก ๆ ทว่ามันกลับดูน่าสนใจมากกว่าพวกรับจ้างฆ่าอะไรเทือกนั้นเสียอีก
อันที่จริง หากไม่โง่จนเกินไปจะต้องเข้าใจความหมายที่ระบบต้องการสื่อ คำว่า ‘เอาคืน’ นั่นหมายความว่าฉินอวี่ไม่สามารถเอาชีวิตของฉีเฟิงได้โดยตรง เพราะหากว่าฉีเฟิงตายไวเกินไปอีกฝ่ายก็จะไม่ได้รับรู้รสชาติที่ร่างเดิมเคยประสบ เช่นนั้นมันก็ไม่ใช่การเอาคืนแล้ว
หัวข้ออย่างการเอาชีวิตจึงถูกปัดตกไปอย่างรวดเร็ว
กระทู้ ‘รับจ้างตามใจ’ จึงค่อนข้างตรงกับสิ่งที่เขาต้องการเสียมากกว่า เพียงแต่ไม่รู้เหมือนกันว่าอะไรที่จะทำให้อีกฝ่ายพอใจจนช่วยเขาทำงานได้
มือขาวผ่องลากเมาส์ไปที่ช่องติดต่อ แต่ก่อนที่จะกดคลิกกลับนึกขึ้นมาได้ว่าตอนนี้ตีสองบางทีอีกฝ่ายอาจนอนไปแล้ว อีกทั้งต่อให้ทักไปวันนี้เขาก็ไม่มีปัญญาหาเงินมาจ่ายค่าจ้างอยู่ดี
ไม่สู้หาเงินก่อนสักก้อนแล้วค่อยทักไปดีกว่า อีกอย่างสำรับไพ่ก็มาส่งแล้วด้วยเพียงแต่วันนี้จิตใจของฉินอวี่พุ่งไปที่หมวดซื้อขายนี่อย่างเดียว เขาจึงลืมไปเสียสนิท
กว่าที่ฉินอวี่จะอาบน้ำเสร็จ เวลาก็ปาเข้าไปตีสามกว่าแล้ว ริมฝีปากบางอ้าวหาวจนน้ำตาซึม รีบพุ่งไปล้มตัวลงนอนบนเตียงอย่างหมดแรง เอ่ยเสียงอู้อี้ “ต้องตื่นแต่เช้าอีก พรุ่งนี้จะไหวมั้ยเนี่ย”
มาเกิดใหม่แท้ ๆ แต่ชีวิตช่างทรหดเหลือเกิน คอยดูนะ หลังภารกิจบ้า ๆ นี่จบเขาจะนอนให้ฉ่ำปอดไปเลย!
เนื่องจากได้นอนไปไม่กี่ชั่วโมง เช้าวันนี้ฉินอวี่จึงลากสังขารมาทำงานด้วยสีหน้าซึมกะทือ อ้าปากหาวไปตลอดทาง
“ว่าไงเรา เมื่อคืนดึกเลยล่ะสิ” หลี่จิ้งเงยหน้ามาทักด้วยรอยยิ้มกว้าง
เงือกมือใหม่ที่โดนทักหันไปมองหน้ารุ่นพี่ เห็นวงสีคล้ำใต้ตาของเธอพลันเลิกคิ้วถามอย่างติดตลก “พี่ก็ดูหนักนะครับ”
“แหงสิ เมื่อคืนท่าน...” หลี่จิ้งชะงักไปเล็กน้อย มองซ้ายขวาด้วยความระแวงก่อนกดเสียงเบาลงกว่าเดิม “ท่านนั่นแหละ นายน่าจะรู้อยู่แล้ว เมื่อคืนไม่รู้เขานึกคึกอะไรไลฟ์เสียจนโต้รุ่ง เล่นเอาแฟนคลับอย่างพวกเราพากันกลายเป็นหมีแพนด้ากันหมด”
ฉินอวี่ชะงักไปอย่างไม่เป็นที่สังเกต ก่อนขำออกมาเล็กน้อย “นั่นสิครับ”
เขาไม่ได้บอกหลี่จิ้งว่าตัวเองไม่ได้ดูไลฟ์ท่านเลวี่เมื่อคืนเพราะมัวแต่ไปจมอยู่กับหมวดใหม่ที่เพิ่งโผล่ขึ้นมาทั้งคืน
แล้วก็ไม่ได้อยากจะดูด้วย! เห็นแล้วมันเจ็บจี๊ดที่ใจ
ฉินอวี่กลัวว่าถ้าบอกอีกฝ่ายไปตรง ๆ หลี่จิ้งอาจจะสงสัยว่าทำไมเขาถึงอยู่ในหมวดนั้นนานนัก ทั้งที่สินค้าเกี่ยวกับเลวี่อยู่หน้าแรก ๆ ทั้งหมด
หลังจากรู้ว่าความลับของอีกฝ่าย พวกเขาก็พูดคุยกันมากขึ้น ทั้งไปหาข้าวเที่ยงกินด้วยกัน ไปซื้อขนมพักเบรกด้วยกัน วัน ๆ เอาแต่คุยซุบซิบประหนึ่งเด็กน้อยที่หวีดดาราคนเดียวกัน
ตกเย็น ขณะที่ทั้งคู่กำลังเดินออกจากออฟฟิศพร้อมกันเหมือนปกติ ทางด้านหลังกลับมีเสียงหวานแสนคุ้นเคยดังขึ้นมา
“กำลังจะกลับบ้านกันเหรอ”
ฉินอวี่กับหลี่จิ้งหันไปมองก่อนเอ่ยพร้อมกัน
หลี่จิ้ง “คุณหนูจางลี่”
ฉินอวี่ “คุณจางลี่”
หญิงสาวพยักหน้าพร้อมรอยยิ้มงดงาม ดวงตาคู่สวยมองมาที่ฉินอวี่ “ว่าไง กำลังจะกลับบ้านเหรอ”
ถามแปลก เลิกงานแล้วไม่กลับบ้านจะให้ไปไหนล่ะ
แม้เขาจะแอบคิ้วกระตุก ทว่าก็ตอบออกไปด้วยความสุภาพ “ใช่ครับ”
“แล้วนี่กลับด้วยกันทุกวัน?” เจ้านายสาวยังคงถามต่อ
“ก็...ครับ ปกติจะไปแยกกันหน้าออฟฟิศ” ฉินอวี่ตอบเสียงเบา ดวงตาเหลือบไปเห็นว่าฉีเฟิงกำลังเดินมาทางนี้ “คุณจางลี่มีอะไรหรือเปล่าครับ”
“อ้อ พอว่าพี่กำลังจะไปธุระแถวที่อยู่นายพอดีน่ะ กลับด้วยกันไหม เดี๋ยวพี่ไปส่ง” จางลี่เอ่ยเข้าประเด็น สายตาที่มองมาราวกับจะสื่อว่าห้ามปฏิเสธยังไงยังงั้น
หากด้านหลังไม่มีศัตรูคู่แค้น แน่นอนว่าฉินอวี่ย่อมต้องปฏิเสธ แต่ตอนนี้ขอแค่ได้แก้เผ็ดคนเลวนั่นนิด ๆ หน่อย ๆ เขาก็ยินดีที่จะทำ
ชายหนุ่มผมทองทำท่าทางเกรงใจ “จะดีเหรอครับ”
“ทำไมจะไม่ดีล่ะ ไปทางเดียวกัน ดีจะตาย”
“ถ้างั้นก็ได้ครับ”
คำตอบนี้ดูท่าทางว่าจะตรงใจหญิงสาวมาก เธอถึงได้ฉีกยิ้มกว้างแล้วเดินเข้ามาแทรกกลางระหว่างฉินอวี่กับหลี่จิ้งทันที ใบหน้าสวยหยาดเยิ้มมองชายหนุ่มโดยไม่สนใจลูกน้องสาวอีกคนที่ยืนมองตาปริบ ๆ “งั้นพวกเราไปกันเถอะ”
ฉินอวี่พยักหน้า เบนสายตาไปหาหลี่จิ้งอย่างขอโทษ ซึ่งโชคดีที่เธอก็ไม่ได้เป็นคนงี่เง่าอะไร อีกทั้งยังแกล้งขยิบตาล้อเลียนอีกด้วย
พี่สาวล้อผิดคนแล้ว
เขาคนนี้ นายฉินอวี่ ชอบผู้ชายต่างหากล่ะ!
ทว่ายังไม่ทันที่คนทั้งหมดจะได้เดินต่อ พลันมีเสียงดังขึ้นมาจากด้านหลังอีกครั้ง
“เดี๋ยวครับ!”
อะไรอีก
วันนี้จะได้กลับบ้านไหมเนี่ย
ฉินอวี่ค่อนข้างแปลกใจที่วันนี้ฉีเฟิงพุ่งเข้าใส่แบบตรง ๆ เพราะปกติต่อให้หมอนี่จะชอบจางลี่และหมั่นไส้เขา แต่ก็ทำเพียงแค่ขบเขี้ยวเคี้ยวฟันอยู่ไกล ๆ บางครั้งก็แอบแกล้งโยนงานให้เขาเท่านั้น ไม่เคยมีสักครั้งที่จะออกตัวแรงแบบนี้
“มีอะไร” น้ำเสียงที่จางลี่ใช้กับหัวหน้ากดต่ำลงมากกว่าตอนที่คุยกับฉินอวี่ย่างเห็นได้ชัด
ถึงขั้นที่ว่าแอบเห็นคนเลวนั่นหน้าเหวอไปเล็กน้อยด้วยซ้ำ ฉีเฟิงอ้าเปิดปากพูดอย่างหน้าหนา “พอดีรถผมเสีย วันนี้ผมก็ต้องไปทางบ้านฉินอวี่เหมือนกัน ถ้าคุณหนูจางลี่ไม่รังเกียจผมขอติดรถไปด้วยได้ไหมครับ”
“...” ฉินอวี่มองคนหน้าไม่อายโดยไม่ได้พูดอะไร ใบหน้าประดับไปด้วยรอยยิ้มน่ารัก
ขอตอบในฐานะของคนที่ต้องมาทำภารกิจเพราะความชั่วของหมอนี่ ต้องขอบอกเลยว่าเขารังเกียจมาก!
แน่นอนว่าหลี่จิ้งย่อมคิดเหมือนกัน เธอจึงหันมาถามความคิดเห็นเด็กใหม่ข้างตัวแทน “ฉินอวี่ว่ายังไง”
แม้ในใจเขาจะแอบบ่นไปว่า นี่รถคุณทำไมต้องมาถามผมด้วยแต่ปากกลับตอบไปอีกทาง “ก็ดีนะครับไปทางเดียวกัน ประหยัดจะตาย”
“อืม”
จางลี่พยักหน้าแม้จะไม่ค่อยเห็นด้วย ส่วนฉีเฟิงนั้นยิ้มกว้างแต่ในใจกลับเต็มไปด้วยถ้อยคำผรุสวาทมากมาย
ทำไมคุณหนูจางลี่ถึงต้องถามความเห็นมันด้วย คงต้องหาทางทำอะไรสักอย่างแล้ว!
“งั้นฉันขอตัวกลับก่อนนะคะ” หลี่จิ้งที่รู้จักอ่านบรรยากาศรีบถอยทัพไปอย่างรวดเร็ว ในใจภาวนาขอให้รุ่นน้องผู้น่ารักโชคดีไม่หยุด
นี่ไม่ใช่เรื่องของฉัน ฉันไม่เกี่ยว!
เมื่อได้ข้อสรุปที่ลงตัว คนทั้งสามจึงพากันเดินไปที่รถยนต์คันหรูของจางลี่ โดยที่ฉีเฟิงถือสิทธิ์ที่ตัวเองเป็นหัวหน้าในการครอบครองเบาะหน้า
“...” จางลี่สะกดกลั้นความไม่พอใจ แต่ก็ไม่ได้เอ่ยอะไรออกมา
ฉินอวี่มองคนเลวที่ทำท่าชูคอเหมือนได้รับชัยชนะด้วยความขบขัน ต่อให้ฉีเฟิงจะแย่งเบาะหน้าหรือไปคบกับจางลี่มันก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเขาอยู่แล้ว อีกอย่าง เบาะหลังนี่สบายกว่าตั้งเยอะ ทั้งกว้างทั้งนุ่ม
“ดีจังเลยนะครับ ไม่คิดไม่ฝันว่าผมจะได้กลับบ้านพร้อมหัวหน้าแล้วก็คุณจางลี่” ฉินอวี่เอ่ยด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลดูสุภาพน่ารัก
เป็นไงล่ะ! ดอกบัวขาวแบบฉันน่ารักไหม
