‘ฉินอวี่’ ทะลุมิติมาพร้อมกับภารกิจสุดปวดหัว เดิมทีเขาคิดจะทิ้งภารกิจแล้วรอไปเกิดใหม่ แต่ระบบเฮงซวยดันบอกว่าหากภารกิจล้มเหลววิญญาณจะแตกดับ [ฉินอวี่ : แล้วฉันเลือกอะไรได้บ้าง!!]
ชาย-ชาย,รัก,ยุคปัจจุบัน,ข้ามเวลา,แฟนตาซี,แฟนตาซี,โรแมนติก,นิยายวาย,yaoi,ทะลุมิติ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ภารกิจเอาตัวรอดของเงือกมือใหม่‘ฉินอวี่’ ทะลุมิติมาพร้อมกับภารกิจสุดปวดหัว เดิมทีเขาคิดจะทิ้งภารกิจแล้วรอไปเกิดใหม่ แต่ระบบเฮงซวยดันบอกว่าหากภารกิจล้มเหลววิญญาณจะแตกดับ [ฉินอวี่ : แล้วฉันเลือกอะไรได้บ้าง!!]
ฉินอวี่ ทะลุมิติมาเข้าร่างของหนุ่มน้อยที่มีหน้าและชื่อคล้ายตัวเอง ต่างกันตรงที่ร่างนี้เป็นเงือกและตายไปเพราะรักคนผิด
เขาเลยต้องมารับช่วงต่อพร้อมกับได้ภารกิจจัดการคนเฮงซวยที่เป็นต้นเหตุให้เจ้าของร่างต้องตาย
เขาไม่ใช่คนชอบสู้รบกับใครเสียด้วยสิ
ในขณะที่คิดว่าจะปล่อยให้ภารกิจล้มเหลวแล้วรอไปเกิดใหม่ ระบบเฮงซวยดันดักคอเสียก่อน
[ระบบ : หากตายครั้งนี้จะเท่ากับวิญาณแตกสลาย ไม่มีทางได้ไปผุดไปเกิดอีกตลอดกาล]
“ฉิบ”
โอเค ไอ้ระบบนี่ตัดทางรอดเขาจนหมดแล้วเรียบร้อย
เป็นอย่างที่ฉินอวี่คิดไม่มีผิด เขาที่อดนอนมาสองวันติด ในวันที่สามก็เริ่มฝืนอาการง่วงไม่ไหวอีกต่อไป ไม่ว่าตรงไหนก็สามารถหลับได้ทุกเมื่อ แม้แต่ตอนที่นั่งรถเมล์มาทำงาน เขายังหลับจนเกือบเลยป้าย
“ง่วงโว้ย” เงือกมือใหม่ที่อดนอนจนใต้ตาดำคล้ำอ้าปากหาวกว้าง ท่าทางสะลึมสะลือ ดวงตาสีน้ำเงินที่เคยทอประกายบัดนี้กลับหรี่ลงมากกว่าครึ่งเพื่อเพ่งมองจอคอมตรงหน้า
แต่ยิ่งมองก็ยิ่งแสบตาจนน้ำตาพานจะไหลออกมา
“ไหวมั้ยเนี่ย” หลี่จิ้งหันมาถามด้วยความเป็นห่วง ซึ่งสภาพเธอก็ไม่ได้ต่างกันสักเท่าไร
พักนี้ท่านเลวี่ไลฟ์ดึกตลอด เธออุตส่าห์ตั้งนาฬิกาปลุกเอาไว้กะว่าจะดูแค่ชั่วโมงเดียว สุดท้ายเพราะคำว่าขอดูอีกนิด กลับกลายเป็นการโต้รุ่งเป็นเพื่อนแวมไพร์ไปเสียได้
“ไม่ไหวครับ” ฉินอวี่ส่ายหัว
วันนี้เขาง่วงจริง ๆ การได้นอนแค่คืนละสองสามชั่วโมงแล้วต้องถ่างตาต่ออีกทั้งวันนี่มันโคตรทรมานเลย
แถมวันนี้เขายังรับปากไปว่าจะไลฟ์อีก ถ้าไม่ไลฟ์แล้วเลือกไปนอน ก็เป็นไปได้ว่าแฟนคลับที่อุตส่าห์ตกมาได้อาจจะหนีหายไปเสียก่อน
“เมื่อคืนไม่ได้นอนกันหรือไง ไปทำอะไรกันมาล่ะ” ฉีเฟิงที่นั่งทำงานอยู่ไม่ไกลอดชะเง้อคอมาถามไม่ได้
แม้สีหน้าจะดูเป็นห่วงตามประสาหัวหน้า ทว่าในใจของเขากลับคาดหวังคำตอบดี ๆ
ใครใช้ให้สองคนนี้ตัวติดกันอย่างกับหมากฝรั่งแบบนี้ล่ะ ถ้าทั้งคู่บอกมาว่ากำลังคบหาดูใจกันอยู่ นอกจากฉีเฟิงจะไม่ด่าแล้ว แต่ยังจะสนับสนุนอีกด้วย!
หลี่จิ้งสะดุ้ง ก่อนอ้ำอึ้งออกมา “ฉะ ฉันดูซีรี่ย์ ใช่ เมื่อคืนดูซีรี่ย์เยอะเกินไปค่ะ”
ฉินอวี่ตอบเสียงแผ่วเบา ดวงตาช้อนมองอีกฝ่ายด้วยท่าทางน่าเอ็นดู “เมื่อคืนข้างห้องผมทะเลาะกันทั้งคืนเลยครับ”
ขอโทษนะครับลุงเหอที่ต้องยืมชื่อมาใช้
“อ้อ...” ฉีเฟิงส่งเสียงชิในลำคอ “จะว่าไปบ้านนายก็อยู่ในสลัมนี่เนอะ ไม่แปลกที่ผนังจะบางจนเสียงทะลุขนาดนั้น ตอนนี้ทำงานมีเงินเดือนแล้วนายควรย้ายออกมาได้แล้วนะ เดี๋ยวคนเขาจะคิดว่าบริษัทเราให้เงินเดือนน้อย”
“ขอบคุณสำหรับคำแนะนำนะครับ”
แม้จะไม่ได้ขอก็ตาม
อีกอย่างเงินเดือนของพนักงานระดับล่างซ้ำยังไม่ผ่านโปรมันก็น้อยจริงๆ นะ ถ้ามีเงินขนาดนั้นเขาคงไม่ต้องอดหลับอดนอนทำงานเสริมหรอก!
ฉินอวี่แค่นเสียงในใจ เห็นอยู่ชัด ๆ ว่าฉีเฟิงแอบกัดเขาไปหลายประโยค แต่ไม่รู้ทำไมร่างเดิมถึงได้หน้ามืดตามัวไปชอบมันได้
ถ้าหวังดีจริงคงไม่คิดจะให้ไม่ผ่านโปรหรอก ไหนจะเรื่องที่ประเทศลีเจียนั่นอีก
ฉินอวี่ฝืนถ่างตาจนกระทั่งเย็น พอเลิกงานปุ๊บก็รีบตรงกลับบ้านโดยไม่ได้เดินคุยเรื่อยเปื่อยกับหลี่จิ้งเหมือนเมื่อก่อน ซึ่งก็ตรงใจกับพี่สาวข้างโต๊ะที่อยากรีบกลับไปดูท่านเลวี่เหมือนกัน
คราวนี้ฉินอวี่วางตารางทุกอย่างใหม่ นั่นก็คือเมื่อกลับมาถึงบ้านเขาจะต้องเคลียร์ตัวเองให้เสร็จเรียบร้อยก่อนเปิดไลฟ์ หลังไลฟ์จบจะได้โดดขึ้นเตียงแล้วนอนเลย
ส่วนเวลาในการไลฟ์ก็จะพยายามไม่ให้เกินห้าทุ่มครึ่ง
"ขอให้วันนี้มีคนดูเยอะด้วยเถอะ"
หลังพูดจบก็เลื่อนไปกดเปิดกล้องเพื่อทำการไลฟ์ทันที
ภาพในจอปรากฏเป็นโต๊ะและไพ่สำรับเดิม ทว่ายังไม่ทันที่ฉินอวี่จะได้พูดอะไร กลับมีคอมเมนต์ผุดขึ้นมามากมายทำเอาเขาตกใจจนตาเบิกกว้าง
จำนวนคนดูเหมือนว่าจะมากกว่าเมื่อวานเสียอีก แถมอันดับไลฟ์ยังไม่ตกลงแต่เลื่อนขึ้นมาเป็นอันดับสิบอีกต่างหาก นี่มันเกินความคาดหวังของเขาไปมากทีเดียว
[คนกลางวัน : มาแล้ว ๆ เงือกตนแรกในเว็บใต้ดิน]
[ไม่ยอมนอน : ยอมทิ้งไลฟ์เสี่ยวซีเพื่อมาดูคนนี้เลยนะ อยากเห็นเงือก!]
[พนักงานทาส : คิดถึงเสียงคุณจัง เมื่อคืนฉันหลับสนิททั้งคืน (โดเนท) ]
[ชอบกินเนื้อ : พูดอะไรหน่อยสิ]
“สวัสดีทุกคนครับ” ฉินอวี่ทักทายด้วยเสียงนุ่มนวล
“วันนี้คนเยอะจังเลย สนใจดูดวงกันใช่ไหม”
ฉินอวี่ถามด้วยน้ำเสียงขบขัน ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าคนพวกนี้มาเพียงเพื่อดูของหายากกันก็เท่านั้น
[ชอบกินเนื้อ : เสียงเพราะแฮะ ขอดูมือหน่อย]
“จะดูมือต้องดูดวงนะครับ หนึ่งคำถาม 19 เหรียญ”
[ชอบกินเนื้อ : ขอดูมือก่อน]
ผู้ชมคนนี้ก็ไม่ยอมแพ้เช่นกัน ฉินอวี่ขำเล็กน้อย ถ้าเขาโชว์ของดีง่าย ๆ ก็ไม่ต้องขายของกันพอดีน่ะสิ
[คนผ่านทาง : พี่คะ ๆ จำหนูได้ไหม ที่เมื่อวานดูดวงพี่คนแรกน่ะ หนูจะบอกว่าหนูสอบผ่านแล้วนะคะ ถึงคะแนนจะยังไม่ออก แต่แค่ทำข้อสอบก็รู้แล้วว่าผ่าน โดเนทตามสัญญาค่ะ (โดเนท) ]
“จำได้สิครับ ยินดีด้วยนะ”
เมื่อได้รับการยืนยันจากลูกค้าตัวจริง ถัดจากนั้นเริ่มจึงมีคนขอให้เขาดูดวงให้ตนเองบ้าง โดยที่บางส่วนจ่ายเงินดูดวงเพียงแค่เพื่อต้องการดูมือเงือกเท่านั้น ซึ่งฉินอวี่ก็ไม่ติดอะไร แค่เขาได้เงินก็พอ
มือคู่สวยเลื่อนเข้าไปในจอ หยิบไพ่ขึ้นมาสับช้า ๆ ก่อนวางไปบนโต๊ะ ปลายนิ้วแตะที่ไพ่เพื่อเลือก ทั้ง ๆ ที่เป็นแค่การสับไพ่ธรรมดา แต่กลับดึงดูดสายตาผู้ชมมากมายให้จ้องมองไม่หยุด
ในขณะที่ผู้คนกำลังเคลิ้มเคลิ้ม จู่ ๆ หน้าจอไลฟ์ของเงือกหนุ่มอาอวี่ก็เต็มไปด้วยพลุหลากสีที่แสดงอยู่นานเกือบสิบวินาที เล่นเอาใครหลายคนถึงกับตื่นจากภวังค์
ฉินอวี่ตะลึง “!?”
[ใจบาง : เล่นใหญ่เกิ๊น ตกใจหมด]
[มินมิน : ใครโดเนทเนี่ย ท่าทางจะรวยมาก!]
[หลงรักชาเขียว : ก็ดีใจนะที่มีคนโดเนทให้อาอวี่ แต่คุณพี่ช่วยอย่าขัดจังหวะตอนกำลังเพลิน ๆ ได้ไหมคะ!]
[มองคนหล่อ : +1 ขัดจังหวะมาก]
[พนักงานทาส : +100 ฉันกำลังจะหลับอยู่แล้วแต่ต้องมาตื่นเพราะเสียงพลุ แง ๆ]
“ใจเย็น ๆ กันนะครับ อย่าทะเลาะกัน” ฉินอวี่รีบห้ามศึก ก่อนเอ่ยออกไปด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นที่ปิดแทบไม่มิด “ขอบคุณ คุณเอลด้วยนะครับที่โดเนทให้ ถ้ายังไงสนใจถามสักคำถามมั้ยครับ”
(เอล : พลุ x1)
ฉินอวี่ "..."
ทว่าในช่องแชตกลับไร้การตอบกลับมา มีเพียงพลุเจ็ดสีที่ถูกจุดขึ้นมาอีกครั้งยาวนานต่อเนื่องสิบวินาที คนดูต่างรัวพิมพ์จุดกันไม่หยุด
[...]
[...]
[...]
[อย่าให้รวยบ้างแล้วกัน : ฉันว่าเขาเป็นคนรวยที่กวนเท้าอยู่นะ]
จะกวนเท้าหรืออะไรก็ช่างเถอะ แบบนี้เขาโคตรชอบ!
ในบรรดาไอเท็มโดเนท พลุเจ็ดสีคือไอเท็มที่ราคาแพงที่สุดในเว็บ โดยมันมีราคาสูงถึงหนึ่งหมื่นเหรียญเลยทีเดียว
เว็บใต้ดินจะมีการหักค่าโดเนทก่อนโอนให้เจ้าของช่องในอัตราส่วน เจ้าของช่อง 80 เว็บ 20 นั่นหมายความว่า หากไม่นับค่าดูดวงกับโดเนทเล็ก ๆ น้อย ๆ ของคนดู วันนี้ฉินอวี่สามารถทำเงินได้เกือบสองหมื่น!
ดวงตาสีน้ำเงินแทบจะลุกวาวกลายเป็นรูปเงิน
ได้โปรดมาโปรยเงินที่ช่องผมบ่อย ๆ นะครับ!
ฉินอวี่ทะลุมิติมาในโลกนี้ยังไม่ถึงอาทิตย์ด้วยซ้ำ แต่ตอนนี้เขากลับหาเงินได้มากกว่าเงินเดือนเสียอีก หากร่างเดิมรู้เข้ามั่นใจเลยว่าอีกฝ่ายจะต้องตีอกชกหัวไม่หยุดแน่นอน
ทั้งที่มีของดีอยู่กับตัวแต่กลับไม่ใช้มันให้เป็นประโยชน์ ร่างเดิมไม่ใช้ เขาก็จะเป็นคนใช้ให้เอง
ฉินอวี่สะกดความตื่นเต้นจนเจ็บแก้มไปหมด เขาสูดลมหายใจเข้าลึก “ขอบคุณอีกครั้งนะครับคุณเอล ถ้าอยากดูดวงก็บอกได้เลยนะครับ”
จนกระทั่งเวลาล่วงเลยมาถึงห้าทุ่มสิบห้า เขากำลังจะบอกลาเหล่าคนดูที่เกาะจออย่างเหนียวแน่นไม่ยอมไปไหน ทว่ากลับมีข้อความหนึ่งเด้งขึ้นมา
[ชีชี : ยังรับดูมั้ยคะ ช่วยดูให้หน่อยค่ะ]
ดวงตาสีน้ำเงินคู่สวยมองเวลา เห็นว่ายังพอจะเลทได้อีกนิดหน่อย แค่คำถามเดียวไม่เป็นอะไรหรอก “ได้สิครับ”
[ชีชี : ขอบคุณค่ะ ฉันอยากรู้ว่าคนรักจะกลับมาไหม]
นี่เป็นคำถามเกี่ยวกับความรักครั้งแรก เห็นได้ชัดเลยว่าอีกฝ่ายถามออกมาจากใจจริง
ก่อนหน้านี้ เพื่อให้ได้เห็นมือหรือฟังเสียงของเงือก เหล่าคนดูจึงเอาแต่ถามคำถามไร้สาระเสียมากกว่า
ฉินอวี่สูดลมหายใจ กรีดไพ่ตามความคุ้นชิน แต่สิ่งที่หยิบออกมาได้กลับทำให้เขาชะงักไป เขาเอาไพ่ใบนั้นวางไว้ด้านข้างแล้วหยิบออกมาอีกครั้ง
ใบนี้ก็ยังคงเหมือนเดิม...
"..."
ผู้ชมคนนั้นเห็นฉินอวี่เงียบไปจึงพิมพ์มาอีกครั้ง
[ชีชี : พูดได้เลยค่ะ]
“เขาจะไม่กลับมา”
และนี่ก็เป็นครั้งแรกอีกเช่นกันที่ฉินอวี่ได้คำตอบในทางลบแบบนี้
“รวมถึงปัญหารอบตัวคุณที่มีค่อนข้างเยอะด้วย แนะนำว่าให้ทำใจให้สงบ ค่อย ๆ แก้ไปทีละอย่าง คำพูดเพียงประโยคเดียวอาจทำให้ผิดใจกันได้ ควรคิดก่อนพูด”
[ชีชี : !!]
[ชีชี : ฉัน...ไม่ใช่แค่เสียคนรัก แต่ยังเพิ่งเสียเพื่อนสนิทไปด้วย]
ฉินอวี่เอ่ยปลอบ “เรื่องราวที่ผ่านไปแล้วก็ทิ้งไปนะครับ พรุ่งนี้เรามาเริ่มต้นกันใหม่เถอะ คุณไม่ใช่คนเลวผมเชื่อว่าคุณต้องมีวันที่สดใสแน่นอน”
[คนผ่านทาง : ใช่แล้ว ๆ เมื่อวานพี่ชายเขาบอกว่าหนูจะสอบผ่าน แล้วหนูก็ผ่านจริง ๆ ทั้งที่ก่อนสอบหนูไม่มั่นใจเลย แต่ไม่รู้ทำไมเมื่อวานถึงรู้สึกว่าข้อสอบง่ายมาก พี่ก็ต้องดีขึ้นอย่างที่พี่ชายพูดแน่นอน]
ประโยคนี้ราวกับน้ำที่รดลงมาหล่อเลี้ยงหัวใจอันบอบช้ำของหญิงสาว เธอกลั้นน้ำตาอยู่หลังจอ ตัดสินใจว่าจะเชื่อเงือกตนนี้
[ชีชี : ขอบคุณนะคะคุณเงือก]
หลังจบคำถามของชีชี ถัดจากนั้นผู้ชมหลายคนจึงเริ่มส่งคำถามเกี่ยวกับความรักเข้ามาไม่หยุด โดยพวกเขาหวังว่าจะได้คำแนะนำอะไรดี ๆ กลับไปปลอบประโลมหัวใจบ้างเช่นกัน
ฉินอวี่ที่วางแผนว่าจะเลิกไลฟ์ตอนห้าทุ่มครึ่ง สุดท้ายเลยต้องต่อเวลาให้เหล่าคนดูเพิ่ม และไปจบที่เที่ยงคืนครึ่งพอดิบพอดี
“คืนนี้พอก่อนนะครับ ผมนอนดึกมาหลายคืนจนกลายเป็นเงือกขอบตาดำไปแล้ว”
เหล่าผู้ชมพากันหัวเราะขบขันก่อนจะไล่เจ้าของไลฟ์ไปนอน
ฉินอวี่ล้มตัวลงนอนหันตะแคงข้างไปทางระเบียงห้องพัก ดวงตาคู่สวยลืมเปิดขึ้นมาท่ามกลางความมืด เห็นดวงจันทร์ลอยเด่นมีรัศมีสีทองเรืองรองรายล้อมดูมีเสน่ห์มนต์ขลังอย่างบอกไม่ถูก
ในสมองพลันย้อนนึกไปถึงการดูดวงช่วงท้ายของวันนี้ที่มีแต่คำถามเกี่ยวกับความรัก ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเกี่ยวกับคนรัก เพื่อน หรือครอบครัว เห็นได้ชัดเลยว่าพวกเขากลุ้มใจกันจริง ๆ
ในฐานะพ่อค้ามือใหม่คนหนึ่ง ฉินอวี่อยากทำอะไรสักอย่างเพื่อให้คนพวกนั้นสมหวัง และมันก็ต้องสามารถทำเงินให้เขาได้ด้วย
แต่...จะทำอะไรล่ะ
ชายหนุ่มจ้องมองดวงจันทร์พร้อมทั้งครุ่นคิดไปด้วยจนกระทั่งเผลอหลับไปโดยไม่รู้ตัว
คืนนั้นเขาฝัน...
เป็นความฝันในวัยเด็กของร่างเดิม อีกฝ่ายกำลังนั่งอ่านนิทานก่อนนอนอยู่บนเตียงขนาดเล็กที่รายล้อมไปด้วยเด็กกำพร้าอีกนับสิบคน มันเป็นเรื่องเกี่ยวกับ...
ไข่มุกเงือก