‘ฉินอวี่’ ทะลุมิติมาพร้อมกับภารกิจสุดปวดหัว เดิมทีเขาคิดจะทิ้งภารกิจแล้วรอไปเกิดใหม่ แต่ระบบเฮงซวยดันบอกว่าหากภารกิจล้มเหลววิญญาณจะแตกดับ [ฉินอวี่ : แล้วฉันเลือกอะไรได้บ้าง!!]
ชาย-ชาย,รัก,ยุคปัจจุบัน,ข้ามเวลา,แฟนตาซี,แฟนตาซี,โรแมนติก,นิยายวาย,yaoi,ทะลุมิติ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ฉินอวี่ตื่นขึ้นมาด้วยสภาพเส้นผมสีทองฟูฟ่องเหมือนรังนก มือยกขึ้นขยี้ศีรษะไปมาและยังคงนั่งแช่อยู่บนที่นอน
หากเป็นปกติ หลังตื่นนอนเขาจะต้องรีบลุกขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัวแล้ว ทว่าวันนี้เขากลับทำเรื่องที่ผิดแปลกไปจากเดิม ส่วนสาเหตุที่เขาเป็นแบบนี้นั่นก็เพราะความฝันเมื่อคืน
ในความฝัน ร่างเดิมตอนวัยเด็กกำลังนั่งอ่านนิทานอยู่ในห้องนอนด้วยท่าทางทางสนอกสนใจ แต่เป็นเพราะมุมมองที่ฉินอวี่เห็นเป็นมุมมองของคนนอก เขาจึงไม่รู้เนื้อหาที่อยู่ด้านใน ในความรู้สึกมีเพียงแค่รู้ว่าอีกฝ่ายกำลังอ่านเรื่องอะไรก็เท่านั้น
ไข่มุกเงือก...
ฉินอวี่ก้มหน้าลงครุ่นคิด ดวงตาสีน้ำเงินเหม่อลอยก่อนนึกเรื่องหนึ่งที่สำคัญมากออก
ใช่แล้ว ข้อมูลไง ข้อมูล!
เวลานี้ฉินอวี่เป็นเงือก แต่เขากลับสนใจเพียงแค่การเล่นน้ำและเปลี่ยนสภาพร่างกายเท่านั้น คิด ๆ ดูแล้ว เขาก็ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเผ่าพันธุ์ของตัวเองเลยสักอย่าง
แม้จะอยากลางานเพื่อไปหาข้อมูลเพิ่ม แต่เพื่อให้เส้นเรื่องเดินไปตามเดิมและถูกเลือกไปทำงานที่ประเทศลีเจียพร้อมกับฉีเฟิง เขาจึงต้องพยายามคีพเป็นพนักงานดีเด่นผู้รักในงานตามนิสัยของร่างเดิม ทั้งที่ในใจมีแต่คำว่าอยากลาออกเป็นพัน ๆ ครั้งแล้ว
แต่ถึงจะมาทำงาน สมองของฉินอวี่ก็ไม่ได้โฟกัสไปที่งานแม้แต่น้อย เขาอาศัยจังหวะช่วงที่งานไม่เยอะแอบค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับเงือกไปด้วย ทว่าหาอยู่ค่อนวันก็ไม่ได้ข้อมูลอะไรที่เป็นประโยชน์เลย
ในเว็บส่วนใหญ่มีแต่พวกข้อมูลพื้นฐานประเภทรูปร่าง หน้าตา นิสัย อะไรพวกนี้มากกว่า ส่วนน้ำตาเงือกหรือที่เรียกอีกชื่อว่าไข่มุกเงือกกลับบอกแค่ว่าเป็นของหายากราคาแพง เพราะจำนวนเงือกนั้นมีน้อย และไม่ใช่ทุกครั้งที่พวกเขาจะร้องไห้ออกมาเป็นไข่มุก
ข้อความนี้เล่นเอาฉินอวี่จิตใจร้อนรุ่มอยากทดลองกับตัวเองขึ้นมาทันที ติดก็แต่ตอนนี้เขายังอยู่ที่บริษัทนี่แหละ
อยากรู้จังว่าตัวเองจะร้องไห้เป็นไข่มุกได้ไหม...
“อวี่...ฉินอวี่!!”
เสียงตะโกนแหลมสูงดังขึ้นข้างหูทำให้ชายหนุ่มผมทองที่กำลังอยู่ในภวังค์ถึงกับสะดุ้งสุดตัว หันไปมองคนด้านข้างด้วยใบหน้าเหลอหลา
“พี่หลี่จิ้ง มีอะไรครับ ผมตกใจหมดเลย” ไม่พูดเปล่า มือเรียวสวยยังยกขึ้นมาลูบอกตัวเองบ่งบอกว่าเขาตกใจจริง ๆ นะ
“มาตกใจอะไรกัน ตอนนี้เลิกงานแล้วนายจะไม่กลับบ้านหรือไง” หลี่จิ้งหรี่ตามองรุ่นน้องด้วยสายตาจับผิด “วันนี้ก็เห็นเหม่อทั้งวัน ข้าวเที่ยงก็กินไปนิดเดียว คิดอะไรอยู่”
“เปล่าครับ” ฉินอวี่พึมพำเสียงเบา “ไม่สิต้องบอกว่ามีเรื่องให้คิดจริง ๆ นั่นแหละ”
“บอกไม่ได้?” หญิงสาวเลิกคิ้ว
“ครับ” ฉินอวี่ส่ายศีรษะ
“เอาเถอะ งั้นก็กลับบ้านกัน”
โชคดีที่หลี่จิ้งไม่ใช่คนชอบยุ่งเรื่องชาวบ้าน คนเรามันก็ต้องมีความลับกันทั้งนั้น และขึ้นชื่อว่าความลับก็แปลว่าอีกฝ่ายไม่ต้องการบอก เธอพยักหน้าพลางยืนรอรุ่นน้องที่พักหลังมานี้เริ่มสนิทกันเก็บของใส่กระเป๋า
ทว่ายังไม่ทันที่ทั้งคู่ได้จะออกไปจากออฟฟิศ เจ้านายทั้งสองก็เดินตรงมาทางนี้อย่างกับนัดกันมาอีกครั้ง
หลี่จิ้งถอนหายใจ ดูท่าวันนี้รุ่นน้องน่าจะได้นั่งรถหรูกลับบ้านอีกแล้วล่ะ
“ฉินอวี่ยังไม่กลับเหรอ” เจ้านายสาวทักทายด้วยรอยยิ้มอบอุ่น พร้อมด้วยประโยคที่ทำให้คนปฏิเสธได้ยาก “พี่มีธุระแถวบ้านนายพอดี วันนี้กลับด้วยกันนะ”
ฉินอวี่มุมปากกระตุก
ธุระอะไรทุกวันเลยครับ ไม่เนียนมาก เห็นไหมว่ามีคนจ้องจะเขมือบผมจนตาแทบถลนออกมาแล้ว
แม้จะอึดอัด แต่เขาก็ทำได้เพียงพยักหน้าอย่างเกรงใจ “ขอบคุณนะครับ”
แน่นอนว่าพอฉินอวี่ตอบออกไป ฉีเฟิงที่ตามมาด้านหลังก็แทบจะรักษาท่าทางเอาไว้ไม่อยู่ อีกฝ่ายใช้คำพูดหว่านล้อมจางลี่สองสามประโยค และก็จบลงด้วยการกลับบ้านพร้อมกันสามคนเหมือนเดิม
ฉินอวี่นับถือน้ำใจของจางลี่จริง ๆ ทั้งที่เธอจะไม่ให้ฉีเฟิงกลับด้วยก็ได้แท้ ๆ
“งั้นพี่กลับก่อนนะ” หลี่จิ้งยกมือโบกลาหย็อย ๆ ส่งสายตาอวยพรให้รุ่นน้องก่อนวิ่งเผ่นออกไปอย่างรวดเร็ว
“...” ฉินอวี่ที่โดนทิ้งได้แต่มองตามอีกฝ่ายตาปริบ ๆ
ตอนนี้เขารู้สึกว่าตัวเองเหมือนเนื้อหมูบดที่โดนหนีบอยู่ระหว่างขนมปังแผ่นยักษ์ยังไงก็ไม่รู้
อันที่จริงฉินอวี่สามารถบอกปัดจางลี่ไปตรงๆ ได้ แต่ที่เขาไม่อยากทำแบบนั้น ส่วนหนึ่งก็เพราะหมั่นไส้ฉีเฟิง อีกส่วนที่สำคัญก็คือ เขาจะต้องทำให้ฉีเฟิงหมั่นไส้จนอยากกำจัดเหมือนที่ร่างเดิมเคยโดน
หากว่าฉีเฟิงไม่ได้หมั่นไส้ฉินอวี่ อีกฝ่ายก็อาจจะไม่พาเขาไปประเทศลีเจียด้วย
และถ้าเขาไม่ได้ไปประเทศลีเจียมันหมายความว่ายังไงน่ะเหรอ
ก็หมายความว่าเขาทำภารกิจเอาชีวิตรอดไม่สำเร็จ จุดจบที่ระบบมันบอกเอาไว้ก็คือ การหายไปตลอดกาล
และเขายังไม่อยากหายไป!
“ขอบคุณที่มาส่งนะครับ” ฉินอวี่ลงจากรถก่อนโบกมือลาเจ้านายทั้งสองด้วยรอยยิ้มน่ารัก
กระทั่งรถคันหรูลับจากสายตาไปแล้ว ใบหน้างดงามจึงกลับมาเรียบนิ่งเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ถึงจะไม่ได้อยากให้เจ้านายมาส่ง แต่ก็ต้องขอบคุณเธอจริง ๆ ที่ทำให้ฉินอวี่ไม่ต้องยืนอัดอยู่บนรถเมล์ที่วิ่งช้ากว่าเต่า ปกติกว่าจะมาถึงห้องฟ้าก็มืดไปแล้ว แต่สองวันนี้เขากลับมาถึงในตอนที่ฟ้ายังสว่างอยู่ นั่นจึงทำให้การเดินเข้าซอยที่พักดูไม่น่ากลัวสักเท่าไร
ชายหนุ่มผมทองเดินไปพลางครุ่นคิดเรื่องที่ค้างคาใจในวันนี้ไปด้วย ขณะที่เดินผ่านวงเหล้าของลุงเหอ เขาก็ทักทายอีกฝ่ายด้วยรอยยิ้มแล้วรีบเผ่นขึ้นห้องอย่างรวดเร็ว
นี่เป็นอีกครั้งที่ฉินอวี่รู้สึกหงุดหงิดเวลาที่มีเรื่องค้างคาใจแต่ไม่สามารถหาคำตอบได้ นั่นก็เพราะหลังจากเลิกงานประจำ เขายังต้องไลฟ์ดูดวงต่ออีก กว่าจะจบไลฟ์ก็ดึกดื่นค่อนคืน แล้วแบบนี้เขาจะเอาเวลาที่ไหนไปหาข้อมูลล่ะเนี่ย!
หลังจากเตรียมตัวเรียบร้อย ฉินอวี่เปิดกล้องไลฟ์ตามเวลาเดิม ทันใดนั้นหน้าจอก็ปรากฏพลุหลากสีเด้งขึ้นมายาวนานสิบวินาที
“เอ่อ...” ดวงตาสีน้ำเงินเบิกกว้างอย่างไม่ทันตั้งตัว เมื่อเหลือบมองชื่อผู้ส่งก็ต้องแปลกใจ “สวัสดีครับคุณเอล มีเรื่องอะไรดี ๆ งั้นเหรอ”
คุณเอล บุคคลลึกลับที่แม้แต่รูปโปรไฟล์ก็ไม่ตั้งยังคงเงียบกริบไม่มีการตอบกลับเหมือนเดิม ทว่าในช่องแชตกลับรัวกระหน่ำขบเขี้ยวเคี้ยวฟันกันไม่หยุดจนฉินอวี่ได้แต่ขำ
[มินมิน : อาอวี่มาแล้ว คิดถึงจัง]
[พนักงานทาส : อาอวี่พูดหน่อยค่ะ คิดถึงเสียงนุ่ม ๆ จนจะเป็นบ้าอยู่แล้ว]
[อย่าให้รวยบ้างแล้วกัน : พลุอีกล่ะ เล่นใหญ่ตลอด แน่จริงก็มายิงทุกวันไปเลยดิ]
[คนกลางวัน : นี่เป็นฉากเปิดไลฟ์ที่อลังการที่สุดในไลฟ์ใต้ดินแล้วมั้ง ขนาดท่านเลวี่ยังไม่มีคนยิงพลุให้สองวันติดแบบนี้เลย]
[xxooxx : ได้เงินเยอะขนาดนี้ไม่ต้องดูดวงแล้วมั้ง นั่งกระดิกนิ้วรอคนเปย์ก็พอ สบายจังเลยนะแค่เป็นเงือกเนี่ย]
ในขณะที่เมนต์ส่วนใหญ่ถ้าไม่ทักทายฉินอวี่ก็จะแอบจิกกัดคุณเอลด้วยความหมั่นไส้ แต่คอมเมนต์ล่าสุดนี้มองมาจากดาวอังคารก็รู้ว่าอีกฝ่ายเหน็บแนมเขา
“ก็ดีนะครับ นั่งเฉย ๆ แล้วมีคนเอาเงินมาให้ ผมชอบเลย” ฉินอวี่แกล้งถอนหายใจ “แต่จะมีใครเอาเงินมาให้ล่ะครับ”
[ชอบกินเนื้อ : เป็นเงือกแล้วหนักหัวใครไม่ทราบ]
[รักชาเขียว : กลิ่นอิจฉาลอยหึ่ง]
ในขณะที่แฟนคลับต่างพากันไปด่าเจ้าของคอมเมนต์นี้ จู่ ๆ ก็มีพลุหลากสีเด้งขึ้นมากลางหน้าจออีกครั้ง
(เอล : พลุ x1)
ท่ามกลางแสงสีตระการตา ฉินอวี่อมยิ้มมุมปากอย่างไม่รู้ตัว แม้อีกฝ่ายยังคงนิ่งเงียบเหมือนเดิม ทว่าหากเขาไม่ได้เข้าข้างตัวเองจนเกินไป การกระทำนี้คล้ายกับการสื่อว่า ‘ฉันสนับสนุนนาย’ ยังไงยังงั้น
ไม่ต้องพูดถึงช่องแชตที่รัวกระหน่ำจนแทบอ่านไม่ทันกันเลยทีเดียว
[หลงรักชาเขียว : นี่ไงคนเปย์อันดับหนึ่ง ฉันก็ด้วย ค่าขนมวันนี้ให้อาอวี่ (โดเนท) ]
[อย่าให้รวยบ้างแล้วกัน : ถึงจะไม่ค่อยมีเงิน แต่ฉันสนับสนุนนาย (โดเนท) ]
(โดเนท)
(โดเนท)
(โดเนท)
ไม่รู้ว่าเรื่องราวดำเนินมาถึงตอนนี้ได้ยังไง เพราะคนดูต่างพากันโดเนทไม่หยุด ขอแค่มีคนออกมาบ่นนิดหน่อย พวกเขาก็พร้อมใจกันกระหน่ำโจมตีอย่างไม่ไว้หน้ากันเลยทีเดียว
“พอก่อนครับ โดเนทกันแบบนี้ผมจะดูดวงยังไงล่ะเนี่ย” ฉินอวี่บ่นไม่จริงจังนัก มุมปากเจือรอยยิ้มกว้าง
ใครจะไม่ชอบเวลามีคนเอาเงินมาให้กันเล่า!
“ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว งั้นวันนี้ผมดูดวงให้ทุกคนฟรีเลยแล้วกัน”
[มินมิน : เย้ อาอวี่น่ารักที่สุด!]
ด้วยความที่ฉินอวี่เป็นเงือกตนแรกในเว็บใต้ดิน อีกทั้งในโลกจริง เผ่าเงือกก็ค่อนข้างเก็บตัวไม่ค่อยออกสังคมกันเท่าไรนัก ที่คนทั่วไปพอคุ้นหน้าคุ้นตาส่วนใหญ่จะเป็นพวกคนดังเสียมากกว่า เรียกว่าเข้าถึงยากและหาได้ยากสุด ๆ
ด้วยเหตุนี้ในเวลาเพียงแค่สามวัน ช่องไลฟ์ดูดวงอาอวี่จึงเลื่อนลำดับมาอยู่ที่สามเป็นรองแค่แวมไพร์และเผ่าปักษาเท่านั้น เรียกได้ว่าเป็นน้องใหม่ป้ายแดงที่ดังกระฉูดแม้ว่าจะไม่ได้ไลฟ์แบบเห็นหน้าเลยก็ตาม
อีกทั้งเรื่องที่ฉินอวี่ไม่รู้เลยก็คือ คนที่เคยดูดวงแล้วเขาอวยพรให้ หากเรื่องที่กังวลไม่หนักหนาจนเกินไป สุดท้ายแล้วคำอวยพรเหมือนว่าจะเป็นจริงขึ้นมาเสียอย่างงั้น เช่นว่า สอบผ่าน คืนดีกับแม่ เพื่อนยอมคุยด้วย บางคนถึงขั้นแฟนที่เลิกกันไปนานแล้วกลับมาก็มี
คนเหล่านั้นจึงนำเรื่องนี้ไปโพสต์ในเว็บบอร์ด ส่งผลให้ยอดเข้าชมช่องอาอวี่ยิ่งพุ่งทะยานจนฉุดไม่อยู่ คนที่มีปัญหาชีวิตจึงคาดหวังว่าจะได้คำอวยพรสักประโยคจากเงือก
สุดท้ายไลฟ์ของวันนี้ก็ไปจบลงตอนเที่ยงคืน แม้จะมีคนอีกมากที่ร่ำร้องอยากคุยกับเขา ทว่าฉินอวี่ก็ต้องบอกปัดไป
“วันนี้พอเท่านี้ก่อนนะครับ” พูดจบก็รีบกดปิดจอไลฟ์ทันที
เขาเป็นคนใจอ่อน ถ้ามัวแต่ไปอ่านข้อความโอดครวญมีหวังได้ต่อเวลายันเช้าแน่นอน
ก่อนปิดโน้ตบุ๊ค ฉินอวี่ที่กลายเป็นคนดังแบบงง ๆ อดไม่ได้ที่จะเข้าไปดูยอดเงินในระบบ พอเห็นตัวเลขที่ขึ้นมาครึ่งแสนก็ยังรู้สึกไม่เชื่อสายตาอยู่ดี ทั้งที่วันก่อนเหลือเงินแค่ไม่กี่พัน จะซื้ออาหารดี ๆ กินยังไม่กล้าเลยแท้ ๆ ตอนนี้เขากลับมีเงินในบัญชีมากกว่าเงินเดือนสองเดือนรวมกันเสียอีก
ตอนแรกฉินอวี่ตั้งใจว่าถ้ามีเงินจะซื้อโทรศัพท์กับโน้ตบุ๊คใหม่ แต่พอมาคิดอีกที เขาคิดว่าควรเก็บเงินเอาไว้จ้างเจ้าของกระทู้รับจ้างตามใจนั่นก่อนดีกว่า ระยะเวลาสี่สิบวัน มันก็แค่ชั่วพริบตาเดียวเท่านั้น
หลังจากฉินอวี่มาเข้าร่างนี้ก็ผ่านมาเกือบหนึ่งสัปดาห์แล้ว เขาต้องรีบทำเวลาสักหน่อย
