เซี่ยเฟยได้รับน้ำยาปรับสภาพยีนที่ไม่ได้ติดฉลากมาโดยบังเอิญและเรื่องราวอันน่าสนใจของเขาก็ได้เริ่มขึ้นนับจากจุดนี้เป็นต้นไป…
ผจญภัย,แฟนตาซี,แอคชั่น,นิยายแปล,พระเอกเก่ง,นักฆ่า,ปรุงยา,เจ้าแผนการ,บ้าฝึกฝน,ไม่ฮาเร็ม,พลังพิเศษ,ผจญภัย,อวกาศ,จับสัตว์,จากจนไปรวย,จากอ่อนไปเก่ง,จากวัยรุ่นเป็นผู้ใหญ่,นางเอกคนเดียว,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ภูมิภาคดาวเอ็นดาโร่ถือได้ว่าเป็นภูมิภาคดาวขนาดเล็กภายในจักรวาลอันไร้ขอบเขต
ขณะเดียวกันรายการข่าวประจำสัปดาห์ของสถานณีโทรทัศน์เชลล์ก็ถือได้ว่าเป็นรายการทีวีที่ได้รับความนิยมมากที่สุดภายในภูมิภาคดาวเอ็นดาโร่ ซึ่งเหตุผลหลักที่ทำให้รายการนี้ได้รับความนิยมนั้นก็เพราะว่าผู้ดำเนินรายการคือสาวงามอันดับ 1 ของภูมิภาคดาวที่มีชื่อว่าเอ็นย่า
ปัจจุบันเอ็นย่ากำลังนั่งอยู่ตรงที่นั่งประจำภายในห้องสตรีมมิ่งหมายเลข 17 ของสถานีโทรทัศน์เชลล์
“ในสัปดาห์ที่ผ่านมามันมีชื่อของบุคคลคนหนึ่งที่พวกเราสมควรจะให้การยกย่องว่าเขาเป็นกวีเอกของภูมิภาคดาวของเราและเขาคนนั้นก็มีนามปากกาว่าคำบอกเล่าจากสายลม”
“นักแต่งกวีคนนี้โด่งดังหลังจากที่เขาได้ทำการปล่อยบทกวีออกมาชุดหนึ่ง แล้ววันนี้ฉันก็รู้สึกได้รับเกียรติเป็นอย่างมากที่จะได้สัมภาษณ์ประธานเหอฉูไช่แห่งสมาคมบทกวีของภูมิภาคดาวเอ็นดาโร่”
“ประธานเหอคะ ฉันขอถามหน่อยได้ไหมคะว่าทำไมบทกวีของคำบอกเล่าจากสายลมถึงได้รับความนิยมมากขนาดนี้?”
“บทกวีของเขาสามารถบรรยายถึงความรู้สึกของมนุษย์ออกมาได้อย่างโดดเด่นและสไตล์การเขียนของเขาก็ค่อนข้างที่จะโบราณ ซึ่งมันเป็นสิ่งที่แหวกแนวกว่าบทกวีที่กำลังได้รับความนิยมอยู่ในปัจจุบันไปคนละทาง”
“ฉันต้องขอโทษด้วยแต่ฉันไม่เข้าใจในสิ่งที่คุณกำลังจะสื่อจริง ๆ ไม่ทราบว่าคุณช่วยอธิบายรายละเอียดให้กับผู้ชมเพิ่มเติมจะได้ไหมคะ”
“เอาแบบนี้เป็นไงเดี๋ยวผมจะทำการอ่านบทกวีของเขา ทุกคนจะได้เข้าใจตรงกัน”
ความหลงใหลนำไปซึ่งการพลัดพรากจากกันอย่างโศกเศร้า
เปรียบประหนึ่งดั่งความอ้างว้างหนาวเหน็บในยามใบไม้ร่วง
“บทกวีนี้ช่างงดงามจริง ๆ ฉันสามารถสัมผัสได้ถึงความโศกเศร้าออกมาจากบทกวีได้เลย ไม่ทราบว่าคุณช่วยอ่านบทกวีทั้งหมดให้พวกเราฟังได้ไหมคะ”
“ขอโทษด้วยครับ เนื่องมาจากข้อจำกัดทางด้านลิขสิทธิ์ผมจึงสามารถนำบทกวีมาออกสื่อได้เพียงแค่เท่านี้”
“น่าเสียดายจริง ๆ ไม่ทราบว่าประธานเหอคิดว่าคำบอกเล่าจากสายลมเป็นคนแบบไหนกันคะ? ฉันเชื่อว่าตอนนี้ผู้ชมของเราคงจะกำลังให้ความสนใจกับนักกวีคนนี้มาก”
“เขาเป็นนักกวีลึกลับอย่างแท้จริง เพราะหลังจากที่เขาได้ทำการเผยแพร่บทกวีบนเว็บไซต์กวีนิพนธ์แล้ว เขาก็ไม่เคยปรากฏตัวขึ้นมาอีกเลย จนทำให้แม้กระทั่งในตอนนี้พวกเราก็ไม่มีข้อมูลของคนคนนี้เพิ่มเติมนอกจากนามปากกาของเขา”
“นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้ยินบทกวีที่งดงามแบบนี้ถ้าเป็นไปได้ฉันก็หวังว่าฉันจะได้สัมภาษณ์เขาแบบตัวต่อตัว ไม่ทราบว่าประธานเหอพอจะอ่านบทกวีบทอื่นของเขาให้พวกเราฟังจะได้ไหมคะ”
“ด้วยความยินดีครับ”
—
ปัจจุบันเป็นเวลาในช่วงค่ำแล้วมันจึงทำให้เหลือพนักงานที่คอยดูแลเว็บไซต์กวีนิพนธ์อยู่เพียงแค่คนเดียวเท่านั้น
แต่ในทันใดนั้นเองจู่ ๆ เส้นสีแดงบนหน้าจอก็โค้งปีนขึ้นไปด้านบนอย่างรวดเร็ว ซึ่งหลังจากที่รายการข่าวประจำสัปดาห์ได้จบลงไปเพียงแค่ไม่กี่นาทียอดการเข้าชมเว็บไซต์กวีนิพนธ์ก็เพิ่มขึ้นจากเดิมไปหลายเท่า
ด้วยเหตุนี้เองพนักงานหนุ่มผู้เฝ้าเว็บไซต์จึงรีบโทรไปยังหัวหน้าของเขาด้วยความตื่นตระหนก
“ฮัลโหลหัวหน้าหวาง ผมเสี่ยวโจวโทรมาจากห้องควบคุมนะครับ”
“มีเรื่องอะไร” หัวหน้าหวางกล่าวถามด้วยความไม่พอใจ ซึ่งเมื่อพิจารณาจากเสียงบริเวณสภาพแวดล้อมแล้วมันก็เป็นเรื่องที่ชัดเจนว่าเขาได้อยู่ในสถานที่เริงรมย์
“ตอนนี้เว็บไซต์ของพวกเรากำลังได้รับความนิยมเพิ่มขึ้นจากเดิมอย่างรวดเร็ว ในเวลาไม่ถึง 5 นาทีนี้มันได้มียอดเข้าชมเว็บไซต์มากกว่า 100,000 ครั้งไปแล้วครับ ถ้าหากว่าสถานการณ์ยังคงเป็นแบบนี้ต่อไปผมก็กลัวว่าเซิร์ฟเวอร์จะล่มจนไม่สามารถให้บริการได้” พนักงานหนุ่มกล่าวรายงาน
เว็บไซต์กวีนิพนธ์ถือได้ว่าเป็นเว็บไซต์ที่ไม่ค่อยได้รับความนิยมมากนักจนทำให้ในสถานการณ์ปกติมันจะมียอดเข้าชมประจำสัปดาห์เพียงแค่ประมาณ 100,000 ครั้งเท่านั้น แต่ในช่วง 5 นาทีที่ผ่านมามันกลับได้มีอัตราการเข้าชมเว็บไซต์มากกว่าอัตราการเข้าชมในแต่ละสัปดาห์ไปแล้ว
ในขณะเดียวกันเว็บไซต์ก็ได้ให้บริการอยู่บนเซิร์ฟเวอร์ขนาดเล็ก โดยในปัจจุบันเครื่องเซิร์ฟเวอร์ของเว็บไซต์ได้ส่งสัญญาณแสงสีเหลืองแล้วซึ่งมันก็หมายความว่าปริมาณการเข้าชมเว็บไซต์ใกล้ที่จะถึงขีดจำกัดเต็มที
“อะไรนะ! จู่ ๆ อัตราการเข้าชมก็เพิ่มขึ้นกระทันหันอย่างนั้นหรอ เว็บไซต์ของพวกเรากำลังถูกแฮกเกอร์โจมตีอยู่หรือเปล่า” หัวหน้าหวางกล่าวถามขึ้นมาอย่างกังวล
“ระบบตรวจสอบได้แสดงขึ้นมาให้เห็นว่าผู้เข้าชมเว็บไซต์ได้เข้าไปซื้อบทกวีของคำบอกเล่าจากสายลมและมันก็ไม่มีการเคลื่อนไหวที่แปลกประหลาดเลยครับ ทางเทคนิคแล้วมันน่าจะเป็นการเข้าชมเว็บไซต์ตามปกติ”
“คำบอกเล่าจากสายลมอีกแล้วหรอ” หัวหน้าหวางค่อนข้างที่จะคุ้นเคยกับชื่อคำบอกเล่าจากสายลมเป็นอย่างดีเพราะบทกวีของเขาได้รับความนิยมเป็นอย่างมาก โดยในปัจจุบันคำบอกเล่าจากสายลมก็ถือได้ว่าเป็นผู้ผลิตรายได้หลักให้กับเว็บไซต์กวีนิพนธ์
เว็บไซต์กวีนิพนธ์ได้ขาดทุนจากการดำเนินงานนับตั้งแต่ที่ได้ก่อตั้งขึ้นมา แต่หลังจากที่คำบอกเล่าจากสายลมได้นำบทกวีของเขามาลง เว็บไซต์ก็ได้รับส่วนแบ่งผลกำไรมาเป็นจำนวนหลายหมื่นสตาร์คอยน์
มันคงจะไม่ใช่เรื่องที่กล่าวเกินจริงหากจะบอกว่าคำบอกเล่าจากสายลมคือผู้ทำเงินหลักให้กับเว็บไซต์กวีนิพนธ์
“โอ้พระเจ้า! แค่ 5 นาทียอดขายบทกวีของคำบอกเล่าจากสายลมทะลุ 500,000 ครั้งไปแล้ว! และอัตราการขายยังคงเพิ่มขึ้นจากเดิมอย่างรวดเร็ว นี่มันบ้าไปแล้วชัด ๆ!” พนักงานหนุ่มตะโกนผ่านโทรศัพท์อย่างตื่นเต้น
“อะไรนะ 500,000 ครั้ง!? รอฉันก่อน ฉันจะรีบกลับไปเดี๋ยวนี้!”
ตอนนี้หัวหน้าหวางไม่สนใจสาวสวยที่นั่งอยู่ด้านข้างของเขาอีกต่อไป ซึ่งหลังจากที่เขาได้หยิบเสื้อแจ็คเก็ตมาสวมใส่ เขาก็รีบกลับไปยังสำนักงานในทันที
—
ช็อก!
โคตรช็อก!
ภายในกระเป๋าได้มีมีดที่มีรูปร่างอันแปลกประหลาดกำลังนอนนิ่งอยู่อย่างสงบ แต่ด้วยความงดงามจากแสงสีทองและรูปร่างที่ได้ถูกประดิษฐ์ขึ้นมาอย่างปราณีตมันก็ทำให้ทุกคนอดที่จะอยากยื่นมือไปสัมผัสมันขึ้นมาไม่ได้
แม้ว่ามีดเล่มนี้จะได้ผ่านกาลเวลามาหลายหมื่นปีแต่มันก็ยังให้ความรู้สึกราวกับว่ามันได้ถูกสร้างขึ้นมาเพียงแค่ไม่นานและเมื่อพิจารณาจากลวดลายอันสวยงามมันก็ให้ความรู้สึกราวกับว่ามีดเล่มนี้ได้ถูกสร้างขึ้นมาจากเหล่าบรรดาทวยเทพ
ขณะเดียวกันรูปร่างของมีดก็มีลักษณะเป็นสามเหลี่ยมฐานแคบที่มีด้ามจับอยู่ด้านล่างและด้วยการออกแบบที่ไม่ธรรมดามันจึงทำให้มีดเล่มนี้ดูแตกต่างจากมีดโดยทั่วไปอย่างสิ้นเชิง
ปัจจุบันอันเดร์ได้ทำการหยิบมีดขึ้นมาอย่างระมัดระวังขณะที่สายตาของเซี่ยเฟยและอู่หลงต่างก็ได้ไล่ตามมีดเล่มนี้มาราวกับว่าพวกเขาไม่อยากจะละสายตาไปจากมีดทองคำเลยแม้แต่วินาทีเดียว
“เราตั้งชื่อมีดเล่มนี้ว่าโกลเดนสทิงเกอร์ด้วยการออกแบบของมันจึงทำให้ผู้ถือสามารถที่จะยึดจับมีดได้อย่างถนัดมือ ยิ่งไปกว่านั้นตรงบริเวณคมมีดยังมีการออกแบบเป็นฟันเลื่อยมันจึงทำให้อำนาจการทะลุทะลวงของมีดเล่มนี้มีมากกว่ามีดโดยทั่วไป” อันเดร์กล่าวอธิบายขึ้นมาอย่างช้า ๆ จากนั้นเขาก็ได้กล่าวต่อไปว่า
“แม้ว่าโกลเดนสทิงเกอร์จะดูเหมือนถูกผลิตขึ้นมาจากทองแต่จริง ๆ แล้ววัตถุดิบที่ผลิตมันขึ้นมาไม่ใช่ทองแต่เป็นโลหะที่ไม่รู้จักซึ่งมีความแข็งแรงกว่าและมีองค์ประกอบที่เสถียรมากกว่า โดยคุณสมบัติของมีดเล่มนี้เหมือนกับทองคำ 99% และถูกเติมเต็มด้วยโลหะที่พวกเราไม่รู้จักอีก 1% มันจึงทำให้อาวุธชิ้นนี้เป็นอาวุธอันล้ำค่าและไม่เหมือนใคร”
“ขณะเดียวกันโลหะที่พวกเราไม่รู้จักที่มีอัตราส่วนเพียงแค่ 1% นี้ก็เป็นเหตุผลที่ทำให้โกลเดนสทิงเกอร์มีความแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก ซึ่งแม้แต่เทคโนโลยีที่ล้ำสมัยที่สุดภายในโลกก็ยังไม่สามารถที่จะผลิตโลหะที่แข็งในระดับนี้ขึ้นมาได้”
แม้ว่าจะได้ยินคำอธิบายแต่เซี่ยเฟยก็ยังไม่ได้พูดอะไรออกมาโดยภายในใจของเขายังคงตั้งคำถามขึ้นมาอย่างต่อเนื่องโดยคิดว่า
'พวกเขาเหรอ? มันเป็นพวกเขาจริง ๆ เหรอ?’
หลังจากที่อันเดร์ได้นำโกลเดนสทิงเกอร์ขึ้นมาโชว์เป็นที่เรียบร้อยแล้วเขาก็ได้นำมันกลับไปวางในกระเป๋าอลูมิเนียมดังเดิมก่อนที่จะทำการล็อกกระเป๋าด้วยระบบรักษาความปลอดภัยทั้งสามชั้น
“มีดเล่มนี้เป็นของอารยธรรมแอตแลนติสใช่ไหม?” เซี่ยเฟยกล่าวถามขึ้นมาเบา ๆ
“ใช่แล้ว มันคือของที่มาจากอารยธรรมแอตแลนติส” อันเดร์พยักหน้าด้วยอารมณ์ที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น
แอตแลนติส!
เซี่ยเฟยเคยได้ยินชื่อของแอตแลนติสมาตั้งแต่สมัยเขาเด็ก ๆ โดยมันเป็นอารยธรรมลึกลับที่มีอยู่ในตำนานแล้วมันก็เป็นอารยธรรมที่ดึงดูดผู้คนเข้าไปเป็นจำนวนนับไม่ถ้วน
ขณะเดียวกันแอตแลนติสก็เป็นตัวแทนของเทคโนโลยีระดับสูงสุดรวมถึงเป็นอารยธรรมที่รุ่งเรืองที่สุดของโลกอีกด้วย
มันไม่มีอารยธรรมใด ๆ ในโลกที่สามารถนำไปเปรียบเทียบกับอารยธรรมแอตแลนติสได้เนื่องจากว่ามันเป็นอารยธรรมที่มีความยิ่งใหญ่มากจนเกินไป ซึ่งมันก็มีตำนานเล่าขานกันว่านอกจากทวีปทั้งห้าภายในโลกแล้วทวีปอีกแห่งหนึ่งที่หายไปก็คือแอตแลนติส
ในช่วงเวลาหลายหมื่นปีก่อนคริสตกาลตำนานได้เล่าขานว่าชาวแอตแลนติสสามารถสร้างระบบขับเคลื่อนอัตโนมัติได้อย่างสมบูรณ์และพวกเขาก็สามารถที่จะผลิตเรือบินที่ขับเคลื่อนด้วยพลังแม่เหล็กพร้อมกับสามารถผลิตหุ่นยนต์ขึ้นมาเพื่อใช้งานได้
ยิ่งไปกว่านั้นมันยังมีเทคโนโลยีอันล้ำสมัยอยู่ภายในแอตแลนติสอีกอย่างมากมาย แม้กระทั่งทุกวันนี้หลังจากที่เวลาได้ผ่านพ้นไปหลายหมื่นปีแต่มันก็ยังไม่มีใครสามารถลอกเลียนแบบเทคโนโลยีของแอตแลนติสได้
ขณะเดียวกันอัตราการใช้สมองของชาวแอตแลนติสก็เกินกว่า 90% มันจึงทำให้ความฉลาดของคนในสมัยนั้นเหนือกว่าคนในสมัยใหม่เป็นอย่างมากและที่สำคัญที่สุดนั่นก็คือพวกเขายังมีความสามารถในการสนทนากับสัตว์ทุกชนิดอีกด้วย
น่าเสียดายที่อารยธรรมอันรุ่งเรืองเช่นนี้ได้สูญหายไปเมื่อราว ๆ 16,000 ปีก่อนคริสตกาล ซึ่งมันก็มีบางคนบอกว่าแอตแลนติสได้จมลงไปสู่ก้นทะเล ในขณะที่บางคนก็ได้กล่าวว่าชาวแอตแลนติสได้ทำการติดตั้งระบบกลไกทั่วทั้งทวีปจนทำให้พวกเขาสามารถยกแผ่นดินขึ้นไปในอวกาศ
มันมีข่าวลือเกี่ยวกับอารยธรรมแอตแลนติสอยู่อย่างมากมายแต่มันก็ยังไม่มีใครสามารถที่จะไขปริศนาเรื่องแอตแลนติสได้อย่างแท้จริง อย่างไรก็ตามทุกคนต่างก็เชื่อว่าอารยธรรมแอตแลนติสเคยมีอยู่บนโลกจริง ๆ
“คุณพบมีดเล่มนี้ที่ไหน? แล้วอาณาจักรแอตแลนติสที่สาบสูญล่ะ? คุณได้พบมันด้วยหรือเปล่า!!” เซี่ยเฟยอดที่จะกล่าวถามขึ้นมาด้วยความตื่นเต้นไม่ได้
