เซี่ยเฟยได้รับน้ำยาปรับสภาพยีนที่ไม่ได้ติดฉลากมาโดยบังเอิญและเรื่องราวอันน่าสนใจของเขาก็ได้เริ่มขึ้นนับจากจุดนี้เป็นต้นไป…
ผจญภัย,แฟนตาซี,แอคชั่น,นิยายแปล,พระเอกเก่ง,นักฆ่า,ปรุงยา,เจ้าแผนการ,บ้าฝึกฝน,ไม่ฮาเร็ม,พลังพิเศษ,ผจญภัย,อวกาศ,จับสัตว์,จากจนไปรวย,จากอ่อนไปเก่ง,จากวัยรุ่นเป็นผู้ใหญ่,นางเอกคนเดียว,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
หมวกเสมือนจริงของเซี่ยเฟยได้จมลงไปในก้นมหาสมุทรพร้อมกับเรือสตอร์มก็อดเดส ดังนั้นเขาจึงจำเป็นที่จะต้องซื้อแว่นตาเสมือนจริงมาทดแทนอุปกรณ์อันเก่า
แว่นตาเสมือนจริงนี้มีขนาดเล็กกว่าหมวกเสมือนจริงมากและมันก็สามารถที่จะแสดงผลได้สมจริงมากกว่าหมวกเสมือนจริงอีกด้วย ขณะเดียวกันแว่นตาเสมือนจริงก็มีราคาอยู่ที่ 18,000 สตาร์คอยน์ซึ่งแพงกว่าหมวกเสมือนจริงถึง 10 เท่า
ในความเป็นจริงมันยังมีอุปกรณ์เสมือนจริงขั้นสูงที่สามารถเชื่อมต่อเข้ากับระบบประสาทของผู้สวมใส่ได้โดยตรงจนทำให้เส้นแบ่งกั้นระหว่างโลกแห่งความเป็นจริงกับโลกเสมือนจริงถูกกั้นเอาไว้ด้วยเส้นบาง ๆ
แต่น่าเสียดายที่อุปกรณ์เสมือนจริงขั้นสูงมีราคาที่สูงมากถึง 800,000 สตาร์คอยน์ เซี่ยเฟยจึงตัดสินใจซื้ออุปกรณ์เสมือนจริงที่มีราคาถูกกว่ามาเพื่อทำการใช้งานก่อน
เมื่อเซี่ยเฟยได้เข้ามาสู่เว็บกวีนิพนธ์สิ่งที่สามารถดึงดูดสายตาของเขาได้ในทันทีนั่นก็คืออีเมลสีชมพูขนาดใหญ่ที่บดบังวิสัยทัศน์ทั้งหมดเอาไว้
แน่นอนว่าเจ้าของอีเมลสีชมพูขนาดใหญ่ย่อมไม่ใช่ใครที่ไหนเลยนอกเสียจากเด็กน้อยผู้ซึ่งมีชื่อว่าแอวริล
“โอ้ย! เธอเป็นคนที่น่าปวดหัวจริง ๆ” เซี่ยเฟยกดเปิดอีเมลพร้อมกับถอนหายใจ
ในทันใดนั้นภาพตรงหน้าของชายหนุ่มก็เปลี่ยนเป็นสีขาวดำคล้ายกับภาพฉากในโทรทัศน์สมัยโบราณ
“นี่มันเกิดอะไรขึ้น? หรือว่าอุปกรณ์เสมือนจริงที่ฉันเพิ่งซื้อมาใหม่มันมีปัญหา” เซี่ยเฟยอุทานพร้อมกับถอดอุปกรณ์เสมือนจริงออกมาแล้วทำการตรวจสอบ
เมื่อเซี่ยเฟยสวมแว่นเสมือนจริงกลับเข้าไปอีกครั้งภาพอันแปลกประหลาดก็กลับมาเป็นปกติยกเว้นแต่ว่าพื้นที่ตรงหน้าได้มีเด็กสาวผมตรงสีดำปรากฏตัวขึ้นมา
เด็กสาวคนนี้ดูมีอายุเพียงแค่ประมาณ 13-14 ปีโดยเธอมีผิวขาวใสไร้ที่ติและดวงตากลมโตอันสดใส ในขณะเดียวกันชุดที่เธอสวมใส่ก็เป็นชุดทหารเรือสีขาวขลิบน้ำเงินที่เผยให้เห็นขาอันเรียวยาวและหุ่นอันน่าดึงดูดของเธอ
หากเซี่ยเฟยตั้งคะแนนผู้หญิงในอุดมคติเอาไว้ที่ 100 คะแนนเขายอมให้คะแนนของเด็กสาวตรงหน้ามากกว่า 90 คะแนน
หลังจากเวลาได้ผ่านไปสักพักเด็กสาวก็หมุนตัวอย่างสง่างามก่อนที่เธอจะได้ทำการโค้งคำนับให้กับเซี่ยเฟย ซึ่งในระหว่างที่เธอได้หมุนตัวอยู่นั้นกระโปรงสั้น ๆ ของเธอได้บังเอิญเปิดขึ้นมาโดยไม่ได้ตั้งใจ มันจึงทำให้เซี่ยเฟยแอบเห็นกางเกงในสีชมพูลายหมีน้อยใต้กระโปรงของเธอ
“ฉันไม่สวยหรอ?” เด็กสาวกล่าวถามด้วยรอยยิ้มซึ่งดูจากลักษณะท่าทางของเธอแล้วเธอคงจะยังไม่รู้ตัวว่าเธอได้บังเอิญเปิดเผยสิ่งที่อยู่ใต้กระโปรงของเธอออกไป
“นายกล้าดียังไงถึงได้ไม่สนใจฉัน! มันไม่มีใครกล้าเมินฉันมาก่อน!! ฉันขอบอกเอาไว้เลยนะว่ายิ่งนายเมินฉันมากเท่าไหร่ฉันก็จะยิ่งกวนใจนายมากยิ่งขึ้นเท่านั้น!!!”
“ตอนนี้นายควรจะรู้แล้วสินะว่าฉันแข็งแกร่งแค่ไหน ความผิดปกติเกี่ยวกับอุปกรณ์เสมือนจริงของนายในก่อนหน้านี้มันเป็นฝีมือของฉันเองและถ้าหากว่านายกล้าที่จะเมินฉันอีกครั้งในคราวหน้าฉันจะทำให้อุปกรณ์เสมือนจริงระเบิดใส่หน้านายไปเลย” เด็กสาวกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้มพร้อมกับทำมือเลียนแบบการระเบิด
แม้ว่าเสียงของเธอจะดังกึกก้องราวกับระฆังแต่ในน้ำเสียงของเธอก็ไม่ได้มีร่องรอยของความชั่วร้ายผสมอยู่เลยแม้แต่น้อย
ทันใดนั้นมันก็มีดอกไม้ไฟอันเจิดจ้าปะทุออกมาและเมื่อแสงสว่างได้จางหายไปเด็กสาวคนนี้ก็หายไปด้วยเช่นเดียวกันพร้อมกันนั้นระบบเสมือนจริงของเซี่ยเฟยก็กลับคืนมาสู่สภาพเดิม
“เธอทำแบบนั้นได้ยังไง” เซี่ยเฟยหันไปคุยกับอันธด้วยสีหน้าอันตกตะลึง
“ฉันก็ไม่รู้ว่าเธอทำได้ยังไงแต่มันช่างเป็นเรื่องที่ไร้สาระซะจริง ๆ” อันธกล่าวพร้อมกับส่ายหัวไปมา
“แอวริลคนนี้คือใครกันแน่? หรือว่าเธอจะเป็นแฮกเกอร์ระดับจักรวาล!” เซี่ยเฟยกล่าวขึ้นมาอย่างคาดเดาแต่เขาก็พยายามที่จะส่ายหัวเพื่อที่จะไม่คิดถึงเรื่องนี้อีกต่อไป
เมื่อเซี่ยเฟยได้เปิดกล่องอีเมลเขาก็พบว่ามันมีอีเมลถูกส่งมาจากแอวริลหลายสิบฉบับ โดยอีเมลส่วนใหญ่ได้อธิบายถึงความสนุกสนานที่เธอได้พบเจอ เมื่อพิจารณาจากข้อความที่เธอส่งมาแล้วเธอก็ไม่ต่างไปจากเด็กสาวผู้ไร้เดียงสาคนหนึ่ง
หลังจากที่เซี่ยเฟยได้อ่านอีเมลเหล่านี้ไปสักพักเขาก็ไม่ได้ให้ความสนใจกับมันอีกต่อไปและเขาก็มีความคิดที่จะไปทำการซื้อบัญชีหลุมจากตลาดมืด
‘ในเมื่อฉันไม่สามารถทำให้เธอขุ่นเคืองได้ ถ้าอย่างนั้นฉันก็พยายามหลีกเลี่ยงเธอไปก็แล้วกัน’ เซี่ยเฟยคิดกับตัวเองภายในใจ
—
ณ ร้านค้ามาสเตอร์พีชภายในตลาดวัตถุดิบเสมือนจริง
เมื่อเซี่ยเฟยเดินเข้าไปภายในร้านเขาก็ได้รับการต้อนรับจากรอยยิ้มของซูมั่วหลงในทันที
“สวัสดีตอนเย็นคุณลูกค้า ขอยินดีต้อนรับเข้าสู่ร้านค้าของเรา” ซูมั่วหลงกล่าวทักทายอย่างสุภาพ
ปัจจุบันเซี่ยเฟยได้ใช้อวตารเสมือนจริงจากบัญชีอื่นมันจึงทำให้อวตารของเขาแตกต่างไปจากเดิมแล้วมันก็เป็นเหตุผลที่ทำให้เจ้าอ้วนซูมั่วหลงไม่สามารถที่จะจดจำชายหนุ่มได้
“ฉันเซี่ยเฟยเอง ฉันเพิ่งทำการเปลี่ยนบัญชีระหว่างดวงดาว นี่คือบัตรสมาชิกของฉัน” เซี่ยเฟยกล่าวพร้อมกับนำบัตรสมาชิกออกมาแสดงให้กับชายอ้วนได้ดู
“อ๋อ! คุณนี่เอง ถ้าอย่างนั้นผมจะทำการผูกมัดบัตรสมาชิกเข้ากับบัญชีใหม่ของคุณให้” ซูมั่วหลงกล่าวขึ้นมาด้วยรอยยิ้ม
“ไม่จำเป็นต้องทำเรื่องนั้นหรอก ฉันได้บัญชีนี้มาจากตลาดมืดถ้าหากว่าคุณผูกบัตรสมาชิกเข้ากับบัญชีนี้มันอาจจะมีปัญหาในตอนหลัง” เซี่ยเฟยกล่าวพร้อมกับโบกมือไปมา
“คุณเซี่ยเฟยมันอาจไม่ใช่เรื่องที่ดีที่ผมพูดแบบนี้ แต่ผมต้องขอเตือนคุณเอาไว้ว่าการเข้าบัญชีโดยการใช้บัญชีปลอมอาจจะก่อให้เกิดปัญหาตามหลังมาอย่างมากมาย ยกตัวอย่างเช่น การทำธุรกรรมอะไรบางอย่างก็จำเป็นที่จะต้องมีกระบวนการในการทำธุรกรรมอย่างซับซ้อน ดังนั้นคุณก็ควรที่จะระมัดระวังเอาไว้” ซูมั่วหลงพยายามบอกเซี่ยเฟยถึงข้อเสียต่าง ๆ จากการใช้บัญชีปลอม
“ไม่ต้องห่วงฉันจะจัดการเรื่องนั้นเอง ตอนนี้บัญชีเดิมของฉันมันเริ่มไม่ปลอดภัย” เซี่ยเฟยกล่าวออกไปอย่างช่วยอะไรไม่ได้
“ไม่ปลอดภัย? บัญชีเดิมของคุณมันจะไม่ปลอดภัยได้ยังไง” ซูมั่วหลงอุทานออกมาด้วยความสับสน
อย่างไรก็ตามเซี่ยเฟยก็ขี้เกียจที่จะต้องมานั่งอธิบาย ดังนั้นเขาจึงเปลี่ยนหัวข้อและกล่าวถามออกไปว่า
“ตอนนี้มีของใหม่เข้ามาบ้างไหม”
“มันเพิ่งมีวัตถุดิบปรุงยาอันล้ำค่าเพิ่งเข้ามาเมื่อ 2-3 วันก่อน เชิญคุณมาดูทางนี้ได้เลย”
ภายในตู้โชว์ที่ซูมั่วหลงได้นำมามีวัตถุดิบสำหรับการปรุงยาอยู่หลากหลายประเภท ซึ่งหลังจากที่อันธกวาดสายตามองวัตถุดิบเหล่านี้แล้วเขาก็กล่าวออกมาว่า
“ดาราหยดน้ำมายาพอจะมีประโยชน์อยู่บ้าง ส่วนวัตถุดิบอย่างอื่นไม่ค่อยมีค่ามากนัก”
เมื่อเซี่ยเฟยได้จ้องมองไปยังดาราหยดน้ำมายาเขาก็พบว่าวัตถุดิบชิ้นนี้มีขนาดประมาณเม็ดถั่วเหลืองเท่านั้น โดยมันเป็นหินสีฟ้าโปร่งแสงที่มีของเหลวอันแปลกประหลาดไหลวนไปมาด้านในอย่างต่อเนื่อง
“บนดาวเคราะห์อันห่างไกลมีเต่าทะเลชนิดหนึ่งที่มีตัวเป็นทรงสี่เหลี่ยมอาศัยอยู่ หลังจากที่เต่าทะเลชนิดนี้มีอายุเกินกว่า 10,000 ปีและเสียชีวิตลงตามธรรมชาติบนกระดองของพวกมันจะมีคริสตัลสีฟ้าอยู่ทั้งสิ้น 12 ชิ้น ซึ่งพวกมันก็คือดาราหยดน้ำมายาที่เป็นวัตถุดิบในการปรุงน้ำยาที่ดีพอสมควร” อันธกล่าว
ขณะนี้ความเร็วสูงสุดของเซี่ยเฟยอยู่ที่ 185 เมตรต่อวินาทีแล้วแต่สภาพร่างกายของเขายังไม่แข็งแรงนัก มันจึงทำให้เขาสามารถรักษาความเร็วเต็มที่เอาไว้ได้เพียงแค่ 2 นาทีเท่านั้น
ความอึด ถึก ทนถือได้ว่าเป็นสิ่งที่สำคัญในการต่อสู้เช่นเดียวกันโดยเฉพาะผู้ใช้พลังพิเศษสายความเร็วที่ความเร็วของพวกเขาไม่ได้เป็นเพียงแต่อาวุธที่มีประสิทธิภาพเท่านั้นแต่มันยังเป็นเกราะป้องกันที่ดีที่สุดสำหรับพวกเขาอีกด้วย
หากผู้ใช้พลังพิเศษสายความเร็วคนใดได้ติดอยู่ในการต่อสู้อันดุเดือดและมีความอึดไม่เพียงพอ พวกเขาก็จะไม่มีทางเลือกอื่นนอกเสียจากจะต้องลดความเร็วของพวกเขาลงเพื่อลดภาระที่ส่งผลกระทบต่อร่างกาย
ขณะเดียวกันการที่ผู้ใช้พลังพิเศษสายความเร็วจงใจลดความเร็วของตัวเองลงมันก็ไม่เพียงแต่จะเป็นการละทิ้งอาวุธของตัวเองเท่านั้น แต่มันยังเป็นการละทิ้งการป้องกันของตัวเองไปด้วย
ราคาของดาราหยดน้ำมายาชิ้นเล็ก ๆ ชิ้นนี้มีราคาสูงถึง 35 ล้านสตาร์คอยน์แต่เนื่องมาจากมันสามารถที่จะเพิ่มอัตรารอดชีวิตให้กับเขาได้ ดังนั้นเซี่ยเฟยจึงกัดฟันและกล่าวออกไปว่า
“ฉันเอาดาราหยดน้ำมายาชิ้นนี้ ว่าแต่คุณยังมีวัตถุดิบปรุงน้ำยาอันอื่นอยู่อีกหรือเปล่า?”
“มันช่างเป็นเรื่องบังเอิญจริง ๆ ที่คุณได้มาที่ร้านของเราในช่วงเวลานี้ เพราะว่าแคตตาล็อกสำหรับงานประมูลเพิ่งจะเสร็จพอดี ผมจะทำการส่งรายการสำหรับการประมูลไปให้กับคุณผ่านทางอีเมลก็แล้วกัน คุณลองดูว่ามันมีอะไรที่คุณต้องการอยู่ในงานประมูลหรือเปล่า” ซูมั่วหลงกล่าวเสนอออกไปอย่างสุภาพ
ในเวลาเพียงแค่ไม่นานเซี่ยเฟยก็ได้รับรายการสินค้าที่จะถูกนำมาประมูล โดยรายการสินค้าจากร้านมาสเตอร์พีชมีหลากหลายประเภท โดยรวมแล้วมันก็มีสินค้าที่ถูกนำมาเข้าร่วมงานประมูลเป็นจำนวนหลายพันรายการ
เมื่ออันธกวาดสายตามองดูสินค้าที่จะนำมาเข้าร่วมงานประมูลสายตาของเขาก็ถูกดึงดูดเอาไว้ด้วยสินค้ารายการหนึ่ง
“ชุดต่อสู้วินด์ชาโดว์มาร์คโฟร์?” เซี่ยเฟยอุทานออกมาหลังจากที่เขาได้จับจ้องมองไปยังสินค้ารายการเดียวกันกับอันธ
