เซี่ยเฟยได้รับน้ำยาปรับสภาพยีนที่ไม่ได้ติดฉลากมาโดยบังเอิญและเรื่องราวอันน่าสนใจของเขาก็ได้เริ่มขึ้นนับจากจุดนี้เป็นต้นไป…
ผจญภัย,แฟนตาซี,แอคชั่น,นิยายแปล,พระเอกเก่ง,นักฆ่า,ปรุงยา,เจ้าแผนการ,บ้าฝึกฝน,ไม่ฮาเร็ม,พลังพิเศษ,ผจญภัย,อวกาศ,จับสัตว์,จากจนไปรวย,จากอ่อนไปเก่ง,จากวัยรุ่นเป็นผู้ใหญ่,นางเอกคนเดียว,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ระดับความสามารถของเฮอร์มิทผมสั้นคนนี้เหนือกว่าเซี่ยเฟยมาก ยิ่งไปกว่านั้นตำแหน่งที่เขายืนอยู่ยังกุมจุดสำคัญเอาไว้ทั้งหมด ดังนั้นถ้าหากว่าเซี่ยเฟยต้องการที่จะหลบหนีออกไปทางลิฟต์หรือทางบันไดเขาก็จะต้องเผชิญหน้ากับเฮอร์มิทคนนี้ก่อน
ขณะเดียวกันหากเขาเลือกที่จะหนีออกไปทางหน้าต่าง เขาก็จะถูกล้อมรอบด้วยทหารยามนับร้อยและถึงแม้ว่าทหารยามเหล่านั้นอาจจะไม่ใช่ผู้มีพลังพิเศษทั้งหมด แต่ปัจจัยเสี่ยงในการเผชิญหน้ากับพวกเขาพร้อม ๆ กันก็ไม่น้อยไปกว่าการเผชิญหน้ากับเฮอร์มิทคนนี้เลย
จู่ ๆ เซี่ยเฟยก็ถูกบังคับให้เข้าสู่สถานการณ์ที่สิ้นหวังและมันก็ทำให้เขาอยู่ในภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออก
ทันใดนั้นรอยยิ้มที่แปลกประหลาดก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเซี่ยเฟย ก่อนที่เขาจะใช้นิ้วแตะแหวนมิติเบา ๆ และนำวัตถุชิ้นหนึ่งออกมา
เมื่อท่าทีของเซี่ยเฟยเปลี่ยนไป เฮอร์มิทผมสั้นก็กล่าวถามด้วยเสียงทุ่มลึกว่า
“นั่นคุณถืออะไรอยู่?”
หลังได้ยินคำถามเซี่ยเฟยก็พลิกข้อมือเบา ๆ เพื่อเผยให้เห็นสิ่งที่เขาได้กุมเอาไว้
“จักจั่นทองคำ!” ชายผมสั้นอุทานออกมาด้วยความตกใจ
แน่นอนว่าเขาย่อมรู้จักจักจั่นทองคำเป็นอย่างดี มันจึงทำให้ทั่วทั้งร่างของเขาขนลุกขึ้นมาอย่างไม่ตั้งใจ เพราะเขาไม่เคยคิดเลยว่าเซี่ยเฟยจะได้ครอบครองอาวุธที่ทรงพลังเช่นนี้อยู่ในมือ
“ถ้าคุณใช้หุ่นยนต์โบราณสังหารเฮอร์มิทคุณก็ต้องเผชิญหน้ากับปัญหาไม่รู้จบ ผมคิดว่าคุณน่าจะรู้เรื่องนี้ดีอยู่แล้ว” ชายผมสั้นกล่าวขึ้นมาอย่างประหม่า
เซี่ยเฟยเดินไปที่โซฟาด้วยท่าทางสบาย ๆ ก่อนที่เขาจะนั่งลงและหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดเหมือนกับไม่ได้รู้สึกกดดันอะไร
“คุณไม่ต้องรู้สึกประหม่าขนาดนั้นก็ได้ ผมแค่เอามันออกมาระวังเอาไว้ ไม่ได้คิดที่จะใช้ของแพง ๆ แบบนี้จัดการกับคุณหรอก ว่าแต่คุณแฝงตัวเข้ามาอยู่กับเฒ่าเคนานแล้วหรือยัง?” เซี่ยเฟยกล่าวพร้อมกับพ่นควันออกไป
เหตุการณ์ในปัจจุบันทำให้ชายผมสั้นต้องขมวดคิ้ว เพราะเมื่อไม่กี่นาทีก่อนเขากำลังคิดว่าเขาสามารถสังหารนักฆ่าคนนี้ได้อย่างสบาย ๆ แต่ในตอนนี้มันกลับกลายเป็นเขาที่รู้สึกหมดหนทาง
ปฏิกิริยาของเฮอร์มิทแสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่าเขารู้สึกเกรงกลัวจักจั่นทองคำมากแค่ไหน เพราะทันทีที่เซี่ยเฟยได้หยิบมันขึ้นมา มันกลับสามารถพลิกสถานการณ์ได้อย่างฉับพลัน
“2 ปี 4 เดือน” ชายผมสั้นตอบ
“โอ้โห! มันไม่ง่ายเลยนะเนี่ยที่เฮอร์มิทผู้สง่างามจะลดตัวลงมาเป็นบอดี้การ์ดให้กับโจรสลัดนานกว่า 2 ปี แถมยังแกล้งทำตัวเป็นคนติ๊งต๊องตลอดทั้งวัน ผมคิดว่ามันจะต้องมีของบางอย่างที่คุณต้องการอยู่กับเฒ่าเคแม้ว่าจะต้องแลกมาด้วยอะไรก็ตามใช่ไหม?”
เมื่อได้ยินคำถามจากเซี่ยเฟย ชายผมสั้นก็พยักหน้ารับโดยไม่คิดจะปิดบังอะไร
ระหว่างที่เซี่ยเฟยกำลังพูดสายตาของเขาก็กำลังสแกนห้องแห่งนี้ไปด้วย เพราะเท่าที่เขาจำได้ชานหยิงเดินออกมาจากห้องลับหลังชั้นหนังสือ ดังนั้นถ้าหากว่าเขาสามารถหากลไกของห้องลับเจอมันก็จะทำให้เขารู้สึกมีความมั่นใจมากยิ่งขึ้น
“ถ้าไม่ใช่เพราะว่าจู่ ๆ ผมได้ลงมือคุณก็คงจะปิดบังตัวตนต่อไปจนกว่าจะได้ในสิ่งที่ต้องการ แต่ดูเหมือนว่าการลงมือของผมจะเข้ามาขัดขวางแผนการทั้งหมดที่คุณได้วางเอาไว้ มันเลยบังคับให้คุณต้องลงมือทันที ไม่อย่างนั้นสิ่งที่ทำมาทั้งหมดนานกว่า 2 ปีจะสูญเปล่าไป”
“คุณเลยจัดการสังหารบอดี้การ์ดผมบลอนด์คนนั้นแล้วก็คิดที่จะฆ่าผมเพื่อปิดปากด้วยสินะ จากนั้นคุณก็จะเอาของที่คุณต้องการหลบหนีไปพร้อมกับโยนความผิดทั้งหมดมาให้กับผม” เซี่ยเฟยกล่าวขณะเดินไปที่ชั้นหนังสือก่อนที่เขาจะหยิบหนังสือออกมาอ่านด้วยท่าทางที่จอมปลอม
การวิเคราะห์สถานการณ์ของเซี่ยเฟยทำให้ชายผมสั้นพูดไม่ออก เพราะสิ่งที่นักฆ่าหนุ่มคนนี้พูดออกมาเหมือนกับความคิดของเขาทุกประการ ดังนั้นสิ่งที่เขาทำได้ในตอนนี้มีเพียงแค่รักษาท่าทีเอาไว้และรอตอบสนองต่อการเปลี่ยนแปลง
ตัวตนของเซี่ยเฟยในปัจจุบันเป็นภัยคุกคามต่อเขามาก ดังนั้นถ้าหากว่าเขามีโอกาสเขาจะทำการสังหารนักฆ่าหนุ่มคนนี้อย่างไม่ลังเล แต่จักจั่นทองคำที่อยู่ภายในมือของเซี่ยเฟยเป็นสิ่งที่ทำให้เขายังไม่กล้าที่จะเคลื่อนไหวอะไร
“ดังนั้นคนที่ควรรู้สึกกังวลมากที่สุดในตอนนี้เลยไม่ใช่ผม! แต่เป็นคุณ! เพราะคุณไม่อยากให้ใครรู้ว่าคุณกำลังทำอะไร คุณเลยต้องการที่จะเก็บเรื่องที่เกิดวันนี้เอาไว้เป็นความลับ” เซี่ยเฟยกล่าวพร้อมกับจ้องมองไปที่เฮอร์มิทผมสั้นด้วยความเย็นชา
“ตอนนี้ชานหยิงกำลังกลับมา ผมคิดว่าคุณควรจะต้องไปแก้ปัญหาในเรื่องนี้ก่อน แล้วพวกเราค่อยกลับมาคุยกันทีหลัง” เซี่ยเฟยกล่าวพร้อมกับเล่นไข่ทองคำที่อยู่ภายในมือ
เมื่อได้ยินประโยคที่คล้ายกับคำสั่งเฮอร์มิทผมสั้นก็กัดฟันก่อนที่จะเดินไปที่ประตู
“จำเอาไว้ว่าคุณอาจจะฆ่าผมได้ แต่ผมฆ่าคุณได้แน่นอน ถ้าหากว่าคุณกล้าที่จะเดิมพัน คุณก็เตรียมทิ้งชีวิตของตัวเองเอาไว้ที่นี่ได้เลย” เซี่ยเฟยกล่าวด้วยน้ำเสียงที่น่ากลัว
ชายผมสั้นรู้สึกตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นเขาก็พลักบานประตูพร้อมกับเดินลงไปยังชั้นล่างด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความมืดมน
หลังประตูปิดลงเซี่ยเฟยก็เริ่มทำการค้นหากลไกบนชั้นหนังสือด้วยท่าทางที่จริงจังและทันใดนั้นอันธก็เลือกที่จะปรากฏตัวออกมา
“แบบนี้มันเสี่ยงเกินไปแล้วนะ! นายควรฆ่าเขาทันทีที่มีโอกาส เฮอร์มิทคนนั้นมีจิตสังหารที่แรงกล้า เขาไม่มีวันปล่อยนายไปแน่ เขาแค่รอคอยโอกาสที่จะลงมือเท่านั้นเอง”
“นายคิดว่าฉันไม่อยากฆ่าเขาหรอ? แต่มันต้องใช้เวลาสักพักก่อนที่จักจั่นทองคำจะเริ่มลงมือ ถ้าหากว่าฉันตายในระหว่างนั้นนายจะว่ายังไง” เซี่ยเฟยกล่าวพร้อมกับถอนหายใจ
ถึงแม้จักจั่นทองคำจะเป็นเครื่องมือที่ทรงพลังแต่มันก็จำเป็นจะต้องใช้เวลาในการเปิดใช้งานไม่น้อยกว่า 30 วินาที ดังนั้นทันทีที่เฮอร์มิทผมสั้นได้เห็นเขาเปิดใช้งานหุ่นยนต์โบราณ อีกฝ่ายย่อมทำการจู่โจมอย่างไม่คิดชีวิตเพื่อลากเขาไปลงนรกด้วยอย่างแน่นอน
“เขาน่าจะรู้อยู่แล้วว่าจักจั่นทองคำต้องใช้เวลาสักพักในการเปิดใช้งาน หากฉันเดาไม่ผิดถ้าเขาได้ในสิ่งที่เขาต้องการ พวกเราก็ควรที่จะตกลงกันได้ ไม่มีใครจำเป็นจะต้องลงมือ” เซี่ยเฟยกล่าว
เมื่อได้ฟังคำอธิบายอันธก็พยักหน้าซ้ำ ๆ แล้วมันก็คงจะเป็นเรื่องที่ดีกว่า ถ้าเซี่ยเฟยจะระวังตัวเองเอาไว้
“อันที่จริงฉันพลาดในระหว่างการลงมือครั้งแรกของเขาไป เขาไม่ทันได้สังเกตด้วยซ้ำว่าฉันซ่อนตัวอยู่ที่ไหน ไม่อย่างนั้นมือของเขาคงไม่เล็งมาที่หน้าของฉันแต่ควรจะเล็งไปที่ลำคอ”
“ในห้องนี้มีที่เอาไว้ซ่อนตัวเพียงแค่ไม่กี่ที่และเขาก็แค่เลือกที่ที่คิดว่าฉันซ่อนตัวอยู่เท่านั้น แต่ฉันกลับคิดว่าวิชาพลางจิตใช้กับเขาไม่ได้ผล” เซี่ยเฟยกล่าวพร้อมกับส่ายหัวไปมาขณะที่เขาคำนวณสถานการณ์ผิดพลาดไป
“ในระหว่างที่นายใช้วิชาพลางจิต ไม่เพียงแต่ร่างกายของนายจะกลมกลืนเข้าไปกับสภาพแวดล้อมเท่านั้น แต่ร่างกายของนายยังคล้ายกับถูกลบตัวตนออกไปจากสถานที่แห่งนั้นด้วย ดังนั้นเว้นแต่ว่าอีกฝ่ายจะเป็นผู้เชี่ยวชาญระดับสูงจริง ๆ มันก็ไม่มีทางที่อีกฝ่ายจะหาตัวของนายเจอ” อันธกล่าวพร้อมกับหัวเราะเบา ๆ จากนั้นเขาก็ได้พูดต่อไปว่า
“แต่เรื่องนี้จะโทษนายอย่างเดียวก็ไม่ถูกเพราะเขารีบพุ่งตัวเข้ามาในจุดที่นายกำลังซ่อนตัวอยู่พอดี แต่นายก็ยังหาวิธีหลบหนีออกไปได้เร็วมาก แสดงว่าความคิดการตัดสินใจของนายยังคงเฉียบคมอยู่”
บนชั้นหนังสือมีหนังสือโบราณเล่มหนาที่ถูกหุ้มด้วยหนังวัวเล่มหนึ่งได้วางอยู่ โดยส่วนปกของมันมีลักษณะเรียบลื่นซึ่งเป็นผลมาจากการที่มันถูกสัมผัสบ่อย ๆ
เซี่ยเฟยยื่นมือออกไปดึงหนังสือเล่มนี้เล็กน้อย ก่อนที่ชั้นหนังสือจะแยกออกไปทั้งสองด้านและเผยให้เห็นประตูลิฟต์สีเงินที่ซุกซ่อนเอาไว้ด้านใน
อย่างไรก็ตามชายหนุ่มกลับเลือกที่จะดึงหนังสืออีกครั้งทำให้ชั้นหนังสือปิดตัวลง
ในเวลาต่อมาประตูห้องด้านหน้าก็ถูกเปิดออกพร้อมกับเฮอร์มิทผมสั้นที่อุ้มชายอีกคนเข้ามาภายในห้อง
ชายที่ถูกอุ้มมานี้คือชานหยิง โดยในปัจจุบันร่างกายของเขาติดอยู่ในเส้นไหมที่มีความละเอียดและเหนียวแน่น ส่วนปากของเขาก็ถูกเศษผ้าปิดเอาไว้
เฮอร์มิทผมสั้นโยนชานหยิงลงไว้บนโซฟาก่อนที่เขาจะได้หันไปทางเซี่ยเฟย
“เหลือเวลาไม่มากแล้ว เรามาตกลงกันดีกว่า”
“เอาสิ” เซี่ยเฟยตอบกลับพร้อมกับพยักหน้า
“ผมต้องการของเพียงแค่สิ่งเดียว ของที่เหลือคุณเอาไปได้เลย พวกเราจะแยกกันทันทีหลังจากที่แบ่งของกันเสร็จและพวกเราก็ไม่จำเป็นที่จะต้องรายงานเรื่องนี้ไปยังสมาพันธ์ คุณตกลงไหม?”
‘ไม่ต้องรายงานสมาพันธ์? ดูเหมือนสมาพันธ์เฮอร์มิทจะไม่ได้เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ แบบนี้ฉันก็ไม่ต้องกังวลถ้าหากว่าฉันฆ่าเขาสินะ’ เซี่ยเฟยคิดกับตัวเองภายในใจ
“เอาตามที่คุณพูดได้เลย” เซี่ยเฟยตอบกลับด้วยรอยยิ้ม
“เซี่ยเฟยคิดดี ๆ ชายคนนี้ไม่ต้องการแม้แต่แหวนมิติขนาด 20 ตารางเมตรหรือมันอาจจะแปลความได้ว่า ของที่เขาต้องการมีมูลค่าที่สูงกว่าของทั้งหมดที่เขายกให้เรา” อันธกล่าวพร้อมกับขมวดคิ้ว
“เรื่องนั้นฉันรู้แล้วเพราะการที่เขาใช้เวลาแฝงตัวเข้ามานานกว่า 2 ปีมันก็เป็นเครื่องพิสูจน์อย่างดีว่าเขาต้องการของชิ้นนั้นมากแค่ไหน แต่ถ้าฉันเรียกร้องมากเกินไปมันอาจจะทำให้ฉันตกอยู่ในอันตราย ฉันไม่รู้ว่าของสิ่งนั้นคืออะไรแต่ฉันก็คิดว่ามันไม่คุ้มค่าที่ฉันจะต้องเอาชีวิตเข้าไปเสี่ยง” เซี่ยเฟยกล่าวกับอันธในจิตสำนึก
เซี่ยเฟยตัดสินใจแล้วว่าเขาจะพยายามไม่ขัดแย้งกับเฮอร์มิทคนนี้ แต่ถ้าหากว่าของสิ่งนั้นมีมูลค่ามากเกินไป เขาก็อาจจะยินดีเอาชีวิตเข้าไปเสี่ยงด้วยก็ได้
เฮอร์มิทผมสั้นเดินเข้าไปในห้องน้ำก่อนที่เขาจะออกมาพร้อมกับศีรษะและแขนของเฒ่าเค
“คุณเอาแหวนของไอ้เฒ่านี่ไปหรือเปล่า?” เฮอร์มิทผมสั้นถามซึ่งเซี่ยเฟยก็พยักหน้ารับเป็นคำตอบ
“ข้างในแหวนมีของที่เขาสะสมเอาไว้หลายสิบปี ผมคิดว่าคุณจะต้องชอบของในนั้นแน่ ๆ”
ถึงแม้คำพูดของชายคนนี้จะฟังดูดีแต่เซี่ยเฟยก็ยังสัมผัสได้ถึงความผิดปกติ เพียงแต่เขายังไม่รู้ว่าความผิดปกติที่เขาสัมผัสได้มันคืออะไร
ต่อมาชายคนนี้ก็ใช้ฝ่ามือและศีรษะของเฒ่าเคในการเปิดตู้เซฟ ก่อนที่เขาจะหยิบกล่องโลหะที่สวยงามและกระเป๋าหนังสีน้ำตาลออกมาอย่างระมัดระวัง
เมื่อเขาวางของทั้งสองสิ่งนี้ลงบนโต๊ะ เขาก็เปิดกระเป๋าหนังพร้อมกับหยิบลูกแก้วสีดำออกมาด้านนอก
ลูกแก้วที่เฮอร์มิทผมสั้นหยิบออกมามีขนาดประมาณลูกเทนนิส โดยตัวลูกแก้วมีความใสและเปล่งประกายออกมาเล็กน้อย
ทันทีที่ลูกแก้วถูกหยิบออกมาทั่วทั้งห้องก็เต็มไปด้วยแรงกดดันที่น่าขนลุกและมันก็ทำให้เซี่ยเฟยเริ่มรู้สึกอึดอัด
“นั่นมัน 18 ดาวโลหิตมรณะ!?” อันธอุทานออกมาเสียงดังพร้อมกับใบหน้าที่เปลี่ยนแปลงไปจากเดิม
เหตุการณ์นี้ทำให้เซี่ยเฟยขมวดคิ้วขึ้นมาเล็กน้อยเพราะเขาไม่รู้ว่าทำไมอันธถึงรู้สึกตื่นตระหนกมากขนาดนี้
“ของนั่นมันเป็นของอันตราย! ถึงแม้นายจะมีจักจั่นทองคำก็ไร้ประโยชน์ ฉันไม่มีเวลาอธิบายให้นายฟังแล้ว! เตรียมตัวหนีออกจากที่นี่เดี๋ยวนี้!!!” อันธรีบสั่งการ
ปฏิกิริยาของอันธทำให้เซี่ยเฟยชะงักไปครู่หนึ่ง เพราะเขาไม่เข้าใจว่าทำไมอันธถึงรู้สึกตื่นตระหนกอย่างที่เขาไม่เคยเจอมาก่อน
ชายผมสั้นถือลูกแก้วสีดำเอาไว้ในฝ่ามือด้วยดวงตาที่เปล่งประกาย จากนั้นใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปคล้ายกับคนบ้าขณะที่ใช้มืออีกข้างเปิดกล่องที่อยู่บนโต๊ะ เผยให้เห็นลูกแก้วสีแดงเลือด 18 ลูกที่วางอยู่ภายในกล่อง
ลูกแก้วสีแดงมีขนาดเล็กกว่าลูกแก้วสีดำเล็กน้อยและสีของมันก็ดูเหมือนกับสีของเลือด หากใครสังเกตดี ๆ พวกเขาก็จะพบว่ามันมีเลือดกำลังไหลอยู่ภายในลูกแก้วจริง ๆ
ชายผมสั้นรู้สึกสับสนอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่เขาจะหยิบลูกแก้วสีแดงขึ้นมาเปรียบเทียบกับลูกแก้วสีดำ
ทันใดนั้นชานหยิงที่ถูกมัดคล้ายกับดักแด้บนโซฟาก็พยายามดิ้นรนสุดชีวิต จนทำให้เส้นเอ็นบาง ๆ ที่มัดร่างกายของเขาอยู่ตัดเฉือนกล้ามเนื้อทั่วทั้งร่างของเขา
“หนี! รีบหนีไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้เลย!” อันธตะโกนขึ้นมาอย่างบ้าคลั่ง
เมื่อได้รับคำสั่งเซี่ยเฟยก็เอื้อมมือดึงกลไกบนชั้นวางหนังสืออย่างไม่ลังเล จากนั้นเขาก็พุ่งเข้าไปภายในลิฟต์ก่อนที่จะเหลือบสายตามองไปยังลูกแก้วทั้งสองลูกเป็นครั้งสุดท้าย
ระหว่างที่ประตูลิฟต์กำลังปิดลง เขาได้เห็นว่าลูกแก้วสีแดงเริ่มส่องแสงสว่างขึ้น ส่วนทางด้านของเฮอร์มิทผมสั้นก็แสดงท่าทีสับสนออกมามากขึ้นกว่าเดิม
ลิฟต์นิรภัยที่เขากำลังใช้อยู่นี้ถูกออกแบบเอาไว้สำหรับกรณีฉุกเฉิน ดังนั้นมันจึงเป็นลิฟต์ที่ทำงานได้อย่างรวดเร็วและใช้เวลาในการเปิดปิดประตูลิฟต์ไม่ถึง 1 วินาที
ตูม!
ระหว่างที่ลิฟต์กำลังเลื่อนลงไป มันก็เกิดเสียงระเบิดดังขึ้นมาจากชั้นบน ทำให้ตัวลิฟต์เกิดอาการสั่นอย่างรุนแรง ก่อนที่มันจะตกลงไปอย่างอิสระ!
เซี่ยเฟยสันนิษฐานว่าสายสลิงที่คอยควบคุมตัวลิฟต์คงจะถูกทำลายจากแรงระเบิดไปแล้ว มันจึงทำให้ตัวลิฟต์ไม่มีอะไรคอยเหนี่ยวรั้งจากด้านบน!
เมื่อระบบลิฟต์อัจฉริยะตรวจพบอันตรายมันก็ทำการฉีดโฟมเป็นจำนวนมากออกมาจากมุมห้องเพื่อห่อหุ้มร่างของเซี่ยเฟยเอาไว้ ซึ่งมันก็ทำให้ชายหนุ่มรู้สึกเหมือนกับถูกขังอยู่ในกองผ้าฝ้าย
ตูม!
30 วินาทีต่อมาลิฟต์ที่เซี่ยเฟยโดยสารก็ตกกระทบลงกับพื้น แต่เนื่องมาจากร่างของชายหนุ่มถูกห่อหุ้มด้วยโฟมที่มีความยืดหยุ่นสูงมาก มันจึงทำให้เขาไม่ได้รับบาดเจ็บ แต่ตัวโฟมมีความหนาแน่นมากจนเกินไปมันจึงทำให้เขาเริ่มรู้สึกหายใจไม่ค่อยออก
“โฟมพวกนี้ถูกออกแบบมาเพื่อปกป้องผู้โดยสาร อีกไม่นานมันจะละลายหายไปเอง” อันธกล่าวเพื่อทำลายความกังวล
หลังจากเวลาได้ผ่านพ้นไปประมาณ 3 วินาทีโฟมเหล่านี้ก็ละลายกลายเป็นน้ำไหลออกไปเหมือนกับที่อันธได้บอกไว้ในก่อนหน้านี้
เนื่องมาจากลิฟต์ตกอย่างอิสระมาเป็นเวลานานถึง 30 วินาทีมันจึงทำให้เซี่ยเฟยไม่รู้ว่าในตอนนี้เขาอยู่ลึกลงไปใต้ดินกี่เมตร
ถ้าหากว่าลิฟต์ไม่มีระบบป้องกันภัยไฮเทคเซี่ยเฟยก็ไม่รู้ว่าเขาจะต้องทุกข์ทรมานมากแค่ไหนและถึงแม้ว่าเขาจะไม่ตายแต่เขาก็คงจะได้รับบาดเจ็บสาหัส
เมื่อลิฟต์สูญเสียพลังงานพื้นที่ด้านในจึงตกอยู่ในความมืดสนิท เซี่ยเฟยจึงจำเป็นที่จะต้องเปิดไฟฉายจากไมโครคอมพิวเตอร์รูปนาฬิกา
“อันธนายรู้ได้ยังไงว่ามันจะระเบิด?” เซี่ยเฟยถาม
“ทันทีที่ดาวฤกษ์และดาวบริวารทั้ง 18 ได้มาเผชิญหน้ากัน มันจะก่อให้เกิดการระเบิดขึ้นมา ตอนนี้คฤหาสน์หลังนั้นคงจะหายไปแล้วล่ะ” อันธกล่าวขึ้นมาด้วยรอยยิ้มอย่างโล่งอก
ตูม!
ทันทีที่อันธกล่าวจบเสียงระเบิดอันรุนแรงก็ดังขึ้นจากด้านบนอีกครั้ง ทำให้ตัวลิฟต์ที่เซี่ยเฟยอาศัยอยู่สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง
แม้ว่าเขาจะอยู่ห่างจากจุดระเบิดออกมามากแล้วแต่เขาก็ยังสัมผัสถึงแรงระเบิดได้อย่างชัดเจน ซึ่งมันแสดงให้เห็นว่าแรงระเบิดบนพื้นดินมีความรุนแรงมากเพียงใด
เซี่ยเฟยไม่กล้าที่จะอยู่ในลิฟต์อีกต่อไป ดังนั้นเขาจึงใช้มือเปิดประตูลิฟต์และเดินออกไปด้านนอก
“ฉันคิดว่าที่นี่น่าจะเป็นโกดังนะ” เซี่ยเฟยกวาดสายตามองไปตามแสงพร้อมกับสีหน้าที่ประหลาดใจ
