เซี่ยเฟยได้รับน้ำยาปรับสภาพยีนที่ไม่ได้ติดฉลากมาโดยบังเอิญและเรื่องราวอันน่าสนใจของเขาก็ได้เริ่มขึ้นนับจากจุดนี้เป็นต้นไป…
ผจญภัย,แฟนตาซี,แอคชั่น,นิยายแปล,พระเอกเก่ง,นักฆ่า,ปรุงยา,เจ้าแผนการ,บ้าฝึกฝน,ไม่ฮาเร็ม,พลังพิเศษ,ผจญภัย,อวกาศ,จับสัตว์,จากจนไปรวย,จากอ่อนไปเก่ง,จากวัยรุ่นเป็นผู้ใหญ่,นางเอกคนเดียว,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ในขณะที่มาร์ตากำลังจะเปิดประตูเข้าไปด้านในวอร์ด ทันใดนั้นทูรามก็หยุดชะงักก่อนจะพูดขึ้นมาว่า
“มาร์ตา จู่ ๆ ฉันก็อยากเข้าห้องน้ำ นายเข้าไปข้างในก่อนเลย”
“เอ่อ… ได้ เดี๋ยวฉันจะเข้าไปหาฉินหมางก่อน” มาร์ตาตอบกลับอย่างลังเล
ในระหว่างนั้นทูรามก็ส่งสัญญาณให้เซี่ยเฟย ก่อนที่ทั้งสองจะเดินไปตามทางเดินที่มุ่งหน้าไปห้องน้ำ
“คุณไม่อยากเข้าไปข้างในพร้อมกับเขาเหรอครับ?” เซี่ยเฟยถามด้วยรอยยิ้ม
ทูรามพยักหน้ารับก่อนที่จะมองออกไปนอกหน้าต่าง
“มาร์ตาไม่ได้มาที่นี่โดยไม่มีเหตุผลแน่ ๆ ฉันคิดว่าเขาคงจะมาเอาผลประโยชน์จากฉินหมางด้วย”
เซี่ยเฟยไม่รู้จะพูดอะไรตอบกลับไป เพราะสถานการณ์อยู่เหนือการควบคุมของเขาโดยสิ้นเชิง ท้ายที่สุดเขาก็ไม่รู้เลยว่าคนพวกนั้นเป็นใครและมีจุดประสงค์อะไร เขาจึงไม่สามารถตัดสินใจอะไรได้
ทั้งสองอยู่ที่ทางเดินนานกว่าครึ่งชั่วโมงกว่าที่มาร์ตาจะเดินออกมา
ดูเหมือนฉินหมางจะไม่ชอบมาร์ตามากนัก ดังนั้นหลังจากที่เขาพูดคุยตามมารยาทไปสักพัก ฉินหมางก็แสร้งทำเป็นว่าอยากพักผ่อน
ในระหว่างที่เดินออกมาอย่างลังเล มาร์ตาก็ได้เผยรอยยิ้มให้กับทูรามและเซี่ยเฟย
“นายเข้าห้องน้ำนานจริง ๆ”
“ขอโทษที พอแก่แล้วท้องไส้ฉันก็ไม่ค่อยดีเท่าไหร่” ทูรามกล่าวพร้อมกับหัวเราะขึ้นมาเบา ๆ
ต่อมามาร์ตาก็เดินลงไปยังชั้นล่างด้วยใบหน้าที่สดใสพร้อม ๆ กับที่ทูรามและเซี่ยเฟยเดินเข้าไปภายในห้องและทำการล็อกประตู
ห้องพักของฉินหมางทั้งกว้างใหญ่และสว่างไสว โดยฉินหมางกำลังนอนอยู่บนเตียงด้วยใบหน้าที่ซีดเซียวพร้อมกับเครื่องมือชนิดต่าง ๆ ที่ยังคงทำงานของพวกมันไม่หยุด
เครื่องมือพวกนี้คือเครื่องมือสำหรับการชำระล้างเซลล์เพื่อช่วยลดความรุนแรงของพิษไม่ให้ฉินหมางรู้สึกทรมานมากจนเกินไป ซึ่งอุปกรณ์พวกนี้ก็เป็นอุปกรณ์ในระดับที่สูงมากและค่าใช้จ่ายในการใช้งานพวกมันรายวันก็เป็นสิ่งที่เกินกว่าจินตนาการของคนโดยทั่วไป
เมื่อฉินหมางได้ยินเสียงคนเดินเข้ามา เขาก็ลืมตาขึ้นมาเล็กน้อยก่อนที่มุมปากของเขาจะยกขึ้นมาเป็นรอยยิ้มเมื่อเห็นว่าใครเดินเข้ามาภายในห้อง
“ว่าไงไอ้แก่! ใกล้ตายแล้วเหรอ?” ทูรามกล่าวถามด้วยรอยยิ้มกว้าง
“ฉันไม่ตายง่าย ๆ หรอกเว้ย!” ฉินหมางตอบกลับไปด้วยรอยยิ้มเช่นเดียวกัน
จากนั้นเซี่ยเฟยกับทูรามก็เดินไปนั่งลงฝั่งตรงข้ามของฉินหมาง โดยที่ชายชรากำลังชูสองนิ้วมาที่ชายหนุ่ม
“ขอบุหรี่สักตัวได้ไหม?”
เมื่อได้ยินคำขอจากชายชราเซี่ยเฟยก็หยิบซองบุหรี่ออกมาให้กับฉินหมาง ซึ่งในระหว่างนั้นทูรามก็ขมวดคิ้วขึ้นมาเล็กน้อย เพราะเขาไม่ชอบกลิ่นบุหรี่ของเซี่ยเฟยเลยแต่เขาก็เลือกที่จะไม่พูดอะไร
“พวกคนในโรงพยาบาลไม่ยอมให้ฉันสูบบุหรี่ ถ้าเป็นเมื่อก่อนฉันคงจะไล่พวกมันออกไปแล้ว แต่ตอนนี้ฉันแก่แล้วขี้เกียจทำเรื่องให้มันยุ่งยาก” ฉินหมางพูดขึ้นมาเบา ๆ
“หมอคนไหนมันห้ามแกบอกฉันมา!” ทูรามกล่าวพร้อมกับถกแขนเสื้อเพื่อหาเรื่อง
ท่าทางของชายชราคนนี้ทำให้ทั้งเซี่ยเฟยและฉินหมางหัวเราะออกมาในทันที และถึงแม้ว่าเขาจะมีตำแหน่งเป็นถึงหัวหน้าแผนกอาวุธยุทโธปกรณ์ของสมาพันธ์จัสทิสอันยิ่งใหญ่ แต่เขากลับทำตัวเหมือนเป็นเด็ก ๆ
“เซี่ยเฟยนายออกไปก่อน ฉันมีอะไรจะคุยกับไอ้แก่นี่สักหน่อย” ฉินหมางกล่าว
“ได้ครับ” เซี่ยเฟยพยักหน้ารับก่อนที่เขาจะเดินออกไปจากห้อง
ด้านนอกมีเจ้าหน้าที่ของสมาพันธ์จัสทิสอยู่หลายคน แต่เซี่ยเฟยไม่รู้ว่าคนพวกนี้มาคอยรักษาความปลอดภัยของฉินหมางหรือกำลังเฝ้าระวังชายชราคนนี้อยู่กันแน่
เซี่ยเฟยจุดบุหรี่พร้อมกับเดินไปที่หน้าต่าง ทันใดนั้นอันธก็ออกมาจากสร้อยด้วยความตื่นเต้น
ในช่วง 3 วันที่ผ่านมาอันธเก็บตัวอยู่ภายในสร้อยตลอด และเนื่องจากมันยังไม่มีอะไรสำคัญเซี่ยเฟยจึงไม่ได้รบกวนวิญญาณนักฆ่าในช่วงเวลานี้เลย
“แน่ใจนะว่าพิษที่ฉินหมางได้รับเป็นพิษของเซราฟิมจริง ๆ?” อันธกล่าวถามด้วยดวงตาที่เปล่งประกาย
“ใช่ ทำไม? นายคิดวิธีกำจัดพิษได้แล้วงั้นเหรอ?” เซี่ยเฟยกล่าวพร้อมกับพยักหน้า
“การกำจัดพิษเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ แต่ฉันก็คิดหาวิธีทำยาพิษได้เพิ่มแล้ว” อันธกล่าว
“นายคิดวิธีทำยาพิษได้ แล้วมันเกี่ยวอะไรกับคุณตา?” เซี่ยเฟยถามอย่างสับสน
“ฟังนะ! ฉันได้คิดค้นยาพิษที่สามารถยับยั้งพิษภายในร่างของผู้รับยาได้ชั่วคราว ก่อนที่พิษจะเริ่มออกฤทธิ์อีกครั้ง” อันธกล่าวขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่ดูลึกลับ
“นายกำลังจะบอกว่ายาพิษที่นายคิดค้นขึ้นมาสามารถระงับพิษของเซราฟิมได้ใช่ไหม?!” เซี่ยเฟยถามด้วยความตื่นเต้นและเนื่องมาจากเขาได้เรียนรู้วิธีการปรุงยาจากอันธมาสักพักแล้ว เขาจึงเข้าใจวิธีการใช้พิษระงับพิษเป็นอย่างดี
“ใช่!”
คำยืนยันนี้ถึงกับทำให้เซี่ยเฟยพูดไม่ออก วิธีการของอันธคล้ายกับวิธีของแพทย์แผนจีนสมัยโบราณที่ใช้พิษต่อสู้กับพิษในร่างกาย
แม้ว่าการทำแบบนี้จะช่วยระงับพิษชนิดแรกได้แต่ร่างกายก็จะถูกพิษชนิดอื่นเข้าไปแทน และเมื่อไหร่ที่พิษชนิดที่ 2 เริ่มออกฤทธิ์ขึ้นมา ผู้ได้รับยาก็อาจจะต้องเผชิญหน้ากับความทรมานยิ่งกว่าความตาย
“ยาพิษนั่นจะช่วยระงับพิษเดิมได้นานเท่าไหร่?” เซี่ยเฟยถาม
“ฉันก็ไม่รู้ มันอาจจะนานเป็นปีหรืออาจจะแค่ไม่กี่วินาทีก็ได้” อันธกล่าว
ท้ายที่สุดการใช้พิษระงับพิษก็จะทำให้ผู้ใช้ถูกพิษจนเสียชีวิตอยู่ดี ถ้าเขาโชคดีเขาก็อาจจะต่อชีวิตตัวเองต่อไปได้ แต่ถ้าหากว่าเขาโชคร้ายเขาก็อาจจะตายเร็วขึ้นกว่าเดิม
วิธีการนี้ถือได้ว่าเป็นการเอาชีวิตมาเดิมพันและไม่มีใครสามารถที่จะทำนายผลลัพธ์ของการเดิมพันล่วงหน้าได้
“ถ้านายเป็นฉินหมาง นายจะกล้าเดิมพันกับยาพิษของฉันไหม?” อันธถามด้วยรอยยิ้มที่เจ้าเล่ห์
“กล้าสิ! ถึงยังไงสักวันฉันก็ต้องตายด้วยพิษอยู่ดี ทำไมฉันถึงต้องยอมแพ้ถ้ามันมีโอกาสมีชีวิตอยู่ต่อไปด้วยล่ะ ถ้าฉันชนะฉันก็อาจจะมีชีวิตอยู่ต่อไปได้อีกวันสองวัน แต่ถ้าฉันแพ้อย่างมากฉันก็แค่ตายเร็วขึ้น” เซี่ยเฟยตอบออกไปโดยไม่ต้องคิด
“ถ้านายคิดแบบนี้ ฉินหมางก็อาจจะคิดแบบเดียวกัน” อันธกล่าว
คำพูดของอันธทำให้เซี่ยเฟยต้องหยุดคิด วิธีการรักษาด้วยการทำให้เซลบริสุทธิ์เป็นวิธีการที่เจ็บปวดมาก เพียงแค่เห็นใบหน้าอันซีดเซียวและร่างกายที่ผอมบางของฉินหมางก็พอจะทำให้เซี่ยเฟยอนุมานถึงความทรมานที่ชายคนนี้กำลังเผชิญอยู่ได้แล้ว
แต่วิธีการรักษาพิษด้วยพิษก็ยังถือว่าเป็นวิธีการที่โหดร้ายอยู่ดี ถึงแม้เซี่ยเฟยอยากจะลองวิธีการนี้ดู แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่าคนอื่นจะเห็นด้วยกับวิธีการของเขา
“ทำไมหลังจากเข้าไปนายไม่ลองเสนอวิธีนี้ให้ฉินหมางดูล่ะ แล้วค่อย ๆ ปล่อยให้เขาเป็นคนเลือกเส้นทางชีวิตของตัวเอง” อันธกล่าว
“ฉันก็อยากจะทำแบบนั้นเหมือนกัน แต่ฉันทำไม่ได้” เซี่ยเฟยกล่าว
“ทำไมล่ะ?”
“ถ้าคุณตาเสียชีวิตก่อนที่เราจะปรุงยาขึ้นมาได้สำเร็จ มันก็เหมือนเป็นการให้ความหวังกับเขาอย่างเปล่าประโยชน์ ในเมื่อเราจะเสนอการเดิมพันที่อันตรายถึงชีวิต อย่างน้อยพวกเราก็ควรจะผลิตยาพิษแล้วให้เขาเลือกทางเดินชีวิตในตอนนั้นเลย”
ถึงแม้อันธจะมีความสามารถในการคิดค้นยาพิษชนิดนี้ขึ้นมาได้ แต่เขาก็ยังไม่มีความละเอียดอ่อนมากพอที่จะคิดวิธีการใช้ยาพิษออกมา แต่ความคิดของเซี่ยเฟยเป็นความคิดที่ระมัดระวังโดยดำเนินการทุกอย่างหลังจากทำการพิจารณาตัวแปรทุกสิ่งแล้ว
“สูตรยาพิษที่นายคิดขึ้นมามันผลิตยากไหม?” เซี่ยเฟยถาม
“ค่อนข้างยากอยู่เหมือนกัน ก่อนอื่นเราต้องหาศพเซราฟิมสด ๆ แล้วรีดพิษของมันออกมา จากนั้นพวกเราค่อยใช้พิษของมันผสมกับวัตถุดิบชนิดอื่น ๆ ในการเปลี่ยนผลลัพธ์ของพิษชนิดเดิมให้มีความรุนแรงมากพอที่จะระงับผลของพิษชนิดเดิมเอาไว้” อันธกล่าวพร้อมกับยักไหล่
วิธีการของอันธเป็นวิธีที่อันตรายตั้งแต่ไหนแต่ไรอยู่แล้วและเซี่ยเฟยก็ไม่ได้รู้สึกแปลกใจกับวิธีการที่วิญญาณตนนี้ได้คิดค้นขึ้นมาเลย
แต่การพยายามจะจับตัวเซราฟิมก็เป็นเรื่องที่ยากลำบากมาก ยิ่งไปกว่านั้นเขายังไม่แน่ใจว่าใกล้ ๆ ภูมิภาคดาวเอ็นดาโร่จะมีสัตว์อสูรชนิดนี้อยู่หรือไม่ ซึ่งถ้าหากว่าถิ่นที่อยู่ของมันอยู่ไกลมากเกินไปฉินหมางก็อาจจะอยู่รอยาพิษของเขาไม่ทัน
ในขณะที่ชายหนุ่มกำลังครุ่นคิดอยู่นั้น เสียงเรียกของทูรามก็ดังขึ้นมาแต่ไกล
“ฉินหมางกำลังรอนายอยู่ รีบเข้าไปข้างในเถอะ ก่อนที่มันจะตายไปซะก่อน” ทูรามกล่าวเหมือนกับคนไม่ใส่ใจ
ถึงแม้คำพูดของชายชราคนนี้จะดูหยาบคาย แต่เซี่ยเฟยก็สังเกตเห็นน้ำตาที่คลอเบ้าตาของทูรามอยู่เล็กน้อยและเขาก็กำลังพยายามไม่ให้น้ำตาได้หลั่งไหลออกมา
บางทีชีวิตของมนุษย์ก็เป็นแบบนี้ คนที่คนเราพูดดีด้วยอาจจะเป็นคนอื่นคนไกลในสายตา แต่สำหรับคนที่ใกล้ชิดพวกเรากลับพูดจาออกมาอย่างหยาบคาย
เซี่ยเฟยพยักหน้ารับก่อนที่จะเดินเข้าไปภายในห้อง ซึ่งสิ่งที่พวกเขาทำหลังจากนั้นมันก็เหมือนเหตุการณ์ปกติที่พวกเขาได้เจอกันในห้องสมุด คือเซี่ยเฟยได้หยิบใบชาแห้งออกมาพร้อมกับชงน้ำชาให้ชายชราได้ดื่ม
“ฉันลืมถามนายไปเลยว่าทำไมชาที่นายชงให้ถึงมีรสชาติดีกว่าชาที่ฉันชงเอง ทั้ง ๆ ที่มันก็เป็นชาชนิดเดียวกัน” ฉินหมางถามหลังจากจิบน้ำชาเข้าไป
“มันเป็นเพราะอุณหภูมิของน้ำกับกระแสน้ำที่ไหลผ่านใบชาครับ” เซี่ยเฟยกล่าวด้วยรอยยิ้ม
“อุณหภูมิกับกระแสน้ำงั้นเหรอ?” ฉินหมางอุทานขึ้นมาด้วยความสงสัย
“อุณหภูมิของน้ำไม่ควรสูงมากเกินไป ไม่อย่างนั้นมันจะทำให้ใบชาละลายและมีรสชาติที่เข้มข้นมากเกินไป แต่ถ้าหากอุณหภูมิต่ำเกินไปเส้นใยของใบชาก็จะไม่ละลายจนทำให้น้ำชาไม่มีรสชาติ”
“ส่วนการเทน้ำควรจะเทช้า ๆ ตามขอบถ้วยชาไปตามทิศเข็มนาฬิกาเพื่อให้ก่อตัวเป็นกระแสน้ำวน ซึ่งมันจะทำให้ใบชาขับความกลมกล่อมออกมาได้มากกว่าเดิม”
เพียะ!
“ฉันดื่มชามาทั้งชีวิตแต่ไม่เคยสนใจรายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ พวกนี้เลย ฉันนี่เป็นพวกใช้ชีวิตไปอย่างไร้ประโยชน์จริง ๆ” ฉินหมางอุทานพร้อมกับตบมือขึ้นมาเสียงดัง
“ว่าแต่นายได้เจอกับพอตเตอร์ในทุ่งดาวแห่งความตายหรือเปล่า?” ฉินหมางถาม
