เซี่ยเฟยได้รับน้ำยาปรับสภาพยีนที่ไม่ได้ติดฉลากมาโดยบังเอิญและเรื่องราวอันน่าสนใจของเขาก็ได้เริ่มขึ้นนับจากจุดนี้เป็นต้นไป…
ผจญภัย,แฟนตาซี,แอคชั่น,นิยายแปล,พระเอกเก่ง,นักฆ่า,ปรุงยา,เจ้าแผนการ,บ้าฝึกฝน,ไม่ฮาเร็ม,พลังพิเศษ,ผจญภัย,อวกาศ,จับสัตว์,จากจนไปรวย,จากอ่อนไปเก่ง,จากวัยรุ่นเป็นผู้ใหญ่,นางเอกคนเดียว,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
หลังจากนั้นไม่นานภายในห้องก็หลงเหลือเพียงคนแค่ 3 คนและหุ่นยนต์ตัวเล็ก ๆ ที่ใกล้พังอีกหนึ่งตัวเท่านั้น
เซี่ยเฟยวางกระป๋องลงบนพื้นพร้อมกับหยิบกล่องเครื่องมือออกมาจากแหวนมิติ เพื่อพยายามจะซ่อมกระป๋องไม่ให้มันเสียชีวิตไปซะก่อน
ขณะเดียวกันซานเหนียงกับมู่เสียวเต๋าก็พยายามปฐมพยาบาลซึ่งกันและกัน เพราะในตอนนี้ทั้งคู่ต่างก็ได้รับบาดเจ็บสาหัสและแทบจะไม่เหลือความสามารถในการต่อสู้อีกต่อไปแล้ว
ด้วยสภาพในปัจจุบันมู่เสียวเต๋าไม่ใช่ภัยคุกคามสำหรับเซี่ยเฟยอีกต่อไป และเขาก็มีเรื่องที่จะถามชายคนนี้อีกอย่างมากมาย แต่สิ่งสำคัญที่สุดที่เขาต้องทำก่อนหน้านั้นคือเขาต้องซ่อมแซมกระป๋องให้กลับมามีเสถียรภาพโดยเร็วที่สุด
“น้องชายขอบคุณมากที่ช่วยพวกเราเอาไว้” ซานเหนียงกล่าวขณะที่เธอเดินไปหาเซี่ยเฟย
แต่ก่อนที่เธอจะได้พูดอะไรมากกว่านั้น จู่ ๆ มันก็ได้มีลำแสงสีเงินปาดผ่านลำคอของเธอโดยตรง ก่อนที่มันจะมีเลือดพุ่งออกมาราวกับดอกไม้สีแดงที่กำลังผลิบาน
“ไม่จำเป็น” เซี่ยเฟยกล่าวอย่างเฉยชา
การลงมืออย่างกะทันหันของเซี่ยเฟยทำให้มู่เสียวเต๋ารู้สึกหงุดหงิดอยู่เล็กน้อย แต่เมื่อเขาได้เห็นแววตาอันเย็นชาของเซี่ยเฟย เขาก็จำเป็นจะต้องอยู่เฉย ๆ ไม่พูดจาอะไรออกมามากเกินไป
ในฐานะที่เขาก็เป็นนักฆ่าเช่นเดียวกันเขาย่อมรู้ดีว่าแววตาแบบนั้นมันกำลังสื่อถึงอะไร แต่สิ่งที่กำลังทำให้เขารู้สึกสงสัยคือหลังจากไม่ได้เจอกันมานานกว่า 2 เดือน ทำไมเซี่ยเฟยถึงโหดเหี้ยมมากขึ้นขนาดนี้
“อยู่เฉย ๆ” เซี่ยเฟยกล่าวขึ้นมาด้วยเสียงจริงจัง แล้วมันก็สื่อความหมายออกมาอย่างชัดเจนว่าถ้าหากเขาขยับเขาก็จะถูกตัดคอเหมือนหญิงสาวคนนั้น
ปกติมู่เสียวเต๋าไม่ชอบให้ใครมาออกคำสั่ง แต่ด้วยสภาพร่างกายในปัจจุบันเขาจึงจำเป็นจะต้องทำตามคำสั่งของเซี่ยเฟยไปก่อน
ชายหนุ่มพยักหน้าให้เซี่ยเฟยเบา ๆ พร้อมกับเก็บมีดผีเสื้อและหยิบน้ำยาออกมาจากแหวนมิติเพื่อพยายามปฐมพยาบาลบาดแผลบนร่างกาย
ระหว่างนั้นเซี่ยเฟยก็ทำการถอดเปลือกของกระป๋องออกอย่างรวดเร็ว พร้อมกับใช้เครื่องมือภายในกล่องพยายามซ่อมแซมวงจรที่เสียหายให้มันกลับมาใช้งานได้อีกครั้ง
“มันเป็นอะไรมากไหม?” อันธถามด้วยความเป็นห่วง
“มันได้รับความเสียหายเยอะมากโดยเฉพาะระบบพลังงาน” เซี่ยเฟยกล่าวก่อนที่จะเดินออกไปดึงระบบควบคุมพลังงานออกจากซากของหุ่นยนต์รักษาความปลอดภัย เพื่อจะเตรียมนำอะไหล่ชิ้นนี้มาใช้กับกระป๋องเป็นการชั่วคราว
แต่ใครจะไปคิดว่าหุ่นยนต์รักษาความปลอดภัยตัวนี้ยังไม่ตายสนิท มันจึงจับขาของเซี่ยเฟยด้วยมือเพียงข้างเดียวพร้อมกับพูดออกมาด้วยน้ำเสียงอันอ่อนแรง
“หุ่นยนต์ต้องฆ่ามนุษย์เพื่อปกป้องมนุษย์... หุ่นยนต์ต้องฆ่ามนุษย์เพื่อปกป้องมนุษย์…”
หุ่นยนต์รักษาความปลอดภัยพูดประโยคแปลก ๆ ออกมาซ้ำ ๆ เรียกแววตาที่ไม่พอใจของอันธที่กำลังจับจ้องมองไปอย่างไม่วางตา
“นี่เป็นคำพูดไร้สาระที่สุดที่ฉันเคยได้ยินมาเลย การฆ่ามนุษย์จะเป็นการปกป้องมนุษย์ได้ยังไง? ฉันคิดว่าระบบตรรกะของหุ่นยนต์โบราณคงจะผิดเพี้ยนไปหมดแล้ว มันถึงไม่สามารถทำความเข้าใจตรรกะขั้นพื้นฐานที่สุดแบบนี้ได้”
เซี่ยเฟยสะบัดมือหุ่นยนต์รักษาความปลอดภัยออกไปโดยไม่พูดอะไร ก่อนที่เขาจะรีบกลับมาเพื่อซ่อมแซมกระป๋องให้กลับมาใช้งานได้อีกครั้ง
—
เมื่อเวลาผ่านไปเซี่ยเฟยก็สามารถซ่อมแซมกระป๋องได้สำเร็จ แต่ทันทีที่มันฟื้นคืนชีพขึ้นมามันกลับคิดไปว่าเซี่ยเฟยคือเจ้านายของมัน
“นายท่านมีคำสั่งอะไรให้กระป๋องไหม... นายท่านต้องการกาแฟหรือเปล่า... นายท่านอยากให้กระป๋องนวดหลังให้ไหม…”
“ดูเหมือนมันจะเป็นหุ่นยนต์รับใช้นะ เจ้าตัวเล็กนี่น่ารักดีจริง ๆ แถมเสียงของมันยังฟังดูเหมือนเด็กที่กำลังอ้อนด้วย นี่ถ้าฉันยังมีชีวิตอยู่ฉันก็อยากจะลองดูจริง ๆ ว่ากาแฟที่เจ้าหุ่นกระป๋องนี่ชงขึ้นมามันจะมีรสชาติเป็นยังไง?” อันธอดที่จะกล่าวขึ้นมาพร้อมกับเสียงหัวเราะไม่ได้
“หลังจากได้ลองฉันค่อยบรรยายให้นายฟังก็แล้วกัน” เซี่ยเฟยกล่าวด้วยรอยยิ้มพร้อมกับกดนิ้วเบา ๆ เพื่อเชื่อมต่ออะไหล่ชิ้นสุดท้าย
ตลอดหลายปีที่ผ่านมาเซี่ยเฟยได้ศึกษาความรู้เกี่ยวกับหุ่นยนต์ทุกครั้งที่เขามีเวลาว่าง ซึ่งในที่สุดวันนี้เขาก็ได้มีโอกาสใช้ความรู้พวกนั้นเสียที
“นายท่านในที่สุดนายท่านก็กลับมารับกระป๋องแล้ว!” กระป๋องพูดออดอ้อนเหมือนกับเด็กที่กำลังจะร้องไห้เพียงแต่ว่ามันไม่มีน้ำตา
“ฉันไม่ใช่เจ้านายของนาย” เซี่ยเฟยกล่าว
“นายท่าน... นายท่านไม่ต้องการกระป๋องแล้วเหรอ?” กระป๋องร้องออกมาด้วยความเสียใจ
“บางทีระบบความคิดของมันอาจจะขัดข้องก็ได้ นายก็ตอบตกลงรับเป็นเจ้านายของมันไปก่อนเถอะ” อันธกล่าว
“กระป๋องช่วยบอกทีว่าตอนนี้ฉันอยู่ที่ไหน?” เซี่ยเฟยทดลองออกคำสั่ง
“ตอนนี้นายท่านอยู่ในศูนย์ขุดแร่รหัส 15421 ซึ่งมีหน้าที่รับผิดชอบผลิตผลึกพลังงานคุณภาพสูง โดยจะสามารถผลิตผลึกพลังงานได้สูงสุด 1.75 ลูกบาศก์เมตร…” กระป๋องเริ่มรายงานอย่างรวดเร็ว
“ผลึกพลังงานคืออะไร?” เซี่ยเฟยถาม
“ผลึกพลังงาน.. นายท่านต้องการผลึกพลังงาน... กระป๋องจะรีบเอามันมาเดี๋ยวนี้” กระป๋องกล่าวก่อนที่มันจะรีบวิ่งออกไปจากห้องด้วยความรวดเร็ว
ท่าทางของเจ้ากระป๋องทำให้เซี่ยเฟยกับอันธหัวเราะขึ้นมาอย่างผ่อนคลาย เพราะหุ่นยนต์ตัวเล็กตัวนี้มีท่าทางที่ใสซื่อดีจริง ๆ
ยิ่งไปกว่านั้นกระป๋องยังมีความภักดีในระดับสูงสุด เพราะถึงแม้ว่ามันจะกำลังถูกทำลายแต่มันก็ยังพยายามปกป้องมนุษย์อย่างสุดความสามารถ
เซี่ยเฟยหันศีรษะกลับไปให้ความสนใจมู่เสียวเต๋าอีกครั้ง แต่เขาก็เห็นเพียงแค่กองเลือดที่เปรอะเปื้อนอยู่ตรงนั้นแต่ไม่เห็นร่างของมู่เสียวเต๋าอีกต่อไปแล้ว
ชายหนุ่มขมวดคิ้วอย่างสงสัยแต่เขาก็เลือกที่จะไม่พูดอะไรออกมา
“ทำไมนายไม่ฆ่าเขาซะล่ะ? นายมีคำถามอะไรที่ตั้งใจจะถามเขากันแน่?” อันธถามขึ้นมาด้วยความหงุดหงิด
“ฉันแค่อยากรู้ว่าเขารู้ได้ยังไงว่าฉันเคยไปดาวมรดกมาก่อน นายไม่คิดว่ามันแปลกเหรอว่าทำไมเขาถึงรู้ว่าฉันเคยไปที่นั่นทั้ง ๆ ที่ฉันไม่สามารถดูออกเลยว่าเขาเคยไปที่นั่นมาก่อน” เซี่ยเฟยกล่าว
“อือ เรื่องนี้น่าสงสัยจริง ๆ หรือว่าเขาจะมีพลังพิเศษบางอย่างที่ทำให้รู้ว่าใครเคยไปดาวมรดกมาก่อน ถ้าอย่างนั้นนายก็สามารถพึ่งพาพลังพิเศษของเขาได้ อย่างน้อยก็ให้เขาช่วยหาว่าใครเคยไปดาวมรดกนายจะได้มีโอกาสกลับไปที่นั่นอีกครั้ง”
“ถึงแม้ว่าดาวมรดกจะอันตรายมากแต่มันก็ส่งผลกระทบต่อการพัฒนาของนายมากด้วยเหมือนกัน แต่มู่เสียวเต๋าเป็นพวกเจ้าเล่ห์เกินไปนายห้ามประมาทเขาเด็ดขาด” อันธกล่าว
“ไม่ต้องห่วง ฉันจะไม่ให้มีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นอีก” เซี่ยเฟยกล่าวพร้อมกับกำหมัดแน่น
หลังจากเซี่ยเฟยรออยู่ครู่หนึ่งกระป๋องก็กลับมาพร้อมกับหินสีม่วงภายในมือ
ผลึกพลังงานนี้ถึงกับทำให้เซี่ยเฟยอุทานขึ้นมาด้วยความตกใจ เพราะความจริงแล้วผลึกพลังงานที่กระป๋องได้พูดถึงมันคือหัวใจจักรวาลสีม่วง!
หัวใจจักรวาลที่กระป๋องได้นำมามีขนาดใหญ่มากกว่าหัวใจจักรวาลของเซี่ยเฟยเสียอีก ยิ่งไปกว่านั้นความแวววาวของมันยังบ่งบอกว่าด้านในยังคงมีพลังงานคงเหลืออยู่อย่างหนาแน่น
“นี่คือผลึกพลังงาน นายท่านยังต้องการผลึกพลังงานเพิ่มอีกหรือเปล่า?” กระป๋องถาม
“มันยังมีอีกเหรอ?”
“ในโกดังยังเหลืออยู่อีกเยอะเลย” กระป๋องกล่าวพร้อมกับพยักหน้า
“รีบพาฉันไปที่นั่นเดี๋ยวนี้เลย” เซี่ยเฟยกล่าว
—
“เซี่ยเฟยนายรวยแล้ว! นายรวยแล้ว!! ฉันคิดว่าหัวใจจักรวาลสีม่วงทั้งพันธมิตรก็คงจะมีปริมาณเทียบกับหัวใจจักรวาลในโกดังนี้ไม่ได้” อันธกล่าวขึ้นมาอย่างตื่นเต้น
ในโกดังมีกล่องโลหะอยู่หลายร้อยกล่อง โดยกล่องแต่ละกล่องก็เต็มไปด้วยหัวใจจักรวาลสีม่วง ซึ่งจากการประมาณการหัวใจจักรวาลสีม่วงภายในโกดังน่าจะมีน้ำหนักอยู่มากกว่า 100 ตัน
ในพันธมิตรมีหัวใจจักรวาลสีม่วงอยู่น้อยมาก ซึ่งส่วนใหญ่มันก็เป็นหัวใจจักรวาลที่ลักลอบนำเข้ามาจากดินแดนของพวกเซิร์ก เซี่ยเฟยจึงไม่สามารถจะประเมินมูลค่าของหัวใจจักรวาลในโกดังนี้ได้จริง ๆ แต่สิ่งหนึ่งที่เขาสามารถยืนยันได้อย่างแน่นอนคือหัวใจจักรวาลเหล่านี้มีค่ามากพอที่จะซื้อกาแล็กซีได้หลายร้อยกาแล็กซี
ที่มุมโกดังมีหุ่นยนต์รูปร่างกำยำนอนพักอยู่อย่างสงบ คล้ายกับว่าพวกมันไม่ได้ถูกเปิดใช้งานมาเป็นเวลานานแล้ว พวกมันจึงเอนตัวพักผ่อนเงียบ ๆ คล้ายกับว่าพวกมันเป็นนักรบดินเผา
“นายท่านในระหว่างที่คุณไม่อยู่ศูนย์ขุดแร่ได้ดำเนินการอย่างต่อเนื่อง ทำให้มีผลึกพลังงานเก็บไว้ในโกดังทั้งสิ้น 473 กล่อง ซึ่งแต่ละกล่องมีผลึกพลังงานอยู่ทั้งสิ้น 1 ตัน”
เซี่ยเฟยเปิดกล่องเพื่อตรวจสอบหัวใจจักรวาลด้านในอย่างตื่นเต้น แต่ประเด็นสำคัญคือเขาจะขนพวกมันออกไปด้านนอกได้ยังไง?
