เมื่อความรักระหว่างมนุษย์กับแวมไพร์มันเป็นอะไรที่ยุ่งยาก ถึงอย่างนั้นพวกเขาก็พร้อมที่จะฟันฝ่าและรอคอย การรอคอยกันและกันอย่างไม่มีวันรู้ได้ พวกเขาจะสุขหรือสมหวังหรือไม่ หรือจะกี่ร้อยพันปี ก็ไม่มีใครรู้ !! เมื่อเรื่องราวแห่งการแตกดับและสูญสลาย สุดท้ายต้องวนเวียนกลับมาเจอกันอีกครั้ง รักแรก และรักสุดท้ายของพวกเขาจะลงเอยเช่นไร ….
นิยายเรื่องนี้เป็นโรมานซ์ กึ่งแฟนตาซีนะคะ อิพี่หิวเก่งมากค่ะ ^^
ชาย-หญิง,แฟนตาซี,รัก,ดราม่า,ผู้ใหญ่,ดราม่า,แฟนตาซี,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ณ. สามเหลี่ยมเบอร์มิวด้า
Icon of the sea
บรรยากาศอบอวลไปด้วยกลิ่นสมุนไพรในสปาหรู ของเรือสำราญขนาดใหญ่ ลูคัสค่อยๆ ลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ ก่อนจะมองไปรอบๆ เขาเห็นพนักงานสาวสวยหลายคนที่ตั้งหน้าตั้งตาทำงาน และหนึ่งในนั้นคือหญิงสาวที่กำลังนวดฝ่าเท้าให้เขาอยู่ สาวสวยที่รายล้อมคนร่างสูง พร้อมทั้งบอกสรรพคุณของสมุนไพรและแพ็คเกจต่างๆ เมื่อลูคัสนึกขึ้นได้ว่าคืนนี้งานกาล่าซึ่งถูกจัดขึ้นอย่าเรียกหรู และประเด็นก็คือ ต้องมีสาวสวยควงไปด้วย มันทำให้เขาหงุดหงิด ก่อนจะหันมามองและสนใจสาวสวยน่ารักตรงหน้า
แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังคงไม่พูดอะไร วิธีการของเขาในการเจรจา ก็คือการส่งให้อามัส บอดี้การ์ดคู่ใจ
เขาส่งให้ไอ้ร่างบิ๊กเบิ้มเข้าไปเจรจาแทน ก่อนจะบอกให้อามัสไปคุยเสนอเรื่องค่าตัว เพื่อให้เธอไปเป็นคู่ควงออกงานของเขาในงานคืนนี้ ซึ่งอามัสก็ทำหน้าที่บอดี้การ์ดพิเศษได้เป็นอย่างดี ราวกับคนรู้งาน เพราะเขาก็ย่อมผ่านการเทรนงานมาก่อน
“สวัสดีครับ พอดีเจ้านายผมให้มาคุยธุระกับคุณสักหน่อย คุณพอจะว่างและสะดวกไหมครับ?”
“ฉันนะหรอคะ? ” มือสวยของแอนนี่ชี้นิ้วมาที่ตัวเอง
“ใช่ครับ”
“ฉันไม่ว่างพอขนาดนั้นหรอกค่ะ!”
“นะครับคุณผู้หญิง งานนี้แค่ควงออกงานเฉยๆ ครับ ไม่มีนอกกายนอกใจครับ” เขารีบเอ่ยบอกก่อนที่คนตรงหน้าจะไม่ยอมรับเงื่อนไขง่ายๆ เพียงเพราะเธออาจจะคิดว่าเจ้านายของเขาต้องการมากกว่าการควงออกงาน
“แล้วค่าจ้างมันเท่าไหร่กันเชียว? ทำไมเขาถึงไม่มาตกลงกับฉันเองล่ะ?” แอนนี่ สาววัย 23 ถามกลับอย่างรวดเร็วทันใจ
“พอดีนายติดธุระ และยังไม่ว่าง เลยให้ผมมาเป็นธุระแทนให้ ไม่ทราบว่าคุณผู้หญิงพอจะสะดวกสักนิดไหมครับ หรือลองดูเงื่อนไขการว่าจ้างก่อนก็ได้”
“เงื่อนไขอะไร?” ก่อนที่มือหนาของบอดี้การ์ดจะยื่นเงื่อนไขละใบเสนอราคามาให้
“ยื่นเสนอแบบซื้อขายกันแบบนี้เลยว่างั้น?” แอนนี่ที่เอาแต่ตาโตกับจำนวนของตัวเลขที่เห็นจากกระดาษในมือ
“แล้วฉันจะรู้ได้ไง ว่าคนไหนคือคู่ควงของฉัน?”
“ก็คุณผู้ชายที่เข้าไปสปาเท้ากับคุณวันนี้ไงครับ”
“แต่ก็เอาเถอะครับ ถึงเวลาคุณก็จะรู้เอง พอถึงเวลาเข้างานเดี๋ยวคนนั้นก็ไปรับคุณเองแหละครับ” ก่อนที่อามัสอธิบายรายละเอียดของงานคร่าวๆ พร้อมกับการเสนอเงื่อนไขที่เป็นอันน่าพอใจต่ออีกฝ่าย
“สี่แสน!! ออกงานนี้งานเดียวเนี่ยนะ?”
ฉันละอยากจะบ้า!! แอนนี่ตาโต พร้อมกับถามเสียงสูง
“ครับ”
“แค่ออกงานเนี่ยนะ 4 แสน!!” มิวายที่จะถามย้ำๆ
แม่เจ้าโว้ยต้องรวยขั้นไหนกันนะ ก่อนที่ความคิดจะสะดุดลงกับเสียงเข้มของอามัสบอดี้การ์ดหนุ่มหน้าเข้มในชุดสูทสีดำ ก่อนที่อามัสจะหันมาคุยกับเธออีกรอบ
“ส่วน ชุดกับหน้ากากจะมีคนส่งให้คุณอีกทีนะครับ และนี่ก็จดหมายของคุณ” ก่อนที่มือหนาจะส่งยื่นโน๊ตเล็กๆ ให้เจ้าหล่อน
“คืนนี้เจอกันที่รูฟท็อป ประตูเข้างาน ส่วนหน้ากากและชุด ผมจะให้คนส่งไปให้”
แอนนี่พยักหน้าและยิ้มอย่างพอใจที่เห็นตัวเลขบนเช็คตรงหน้า แต่ใครจะรู้ล่ะว่าแอนนี่ตัวแสบมีคู่ควงของเธออยู่แล้ว และไม่ว่างพอที่จะควงใครไปงานด้วย แต่ตัวเลขกับเช็คที่ได้รับมามันช่างหอมหวานยั่วยวนใจ รับๆ ไว้ก่อนแล้วกันและแผนร้ายในสมองก็เริ่มผุดขึ้น
เธอนึกถึงไอ้พื่อนสาวคนสวยร่างเล็กของเธอ ว่าแล้วก็ไปหายัยฟาเสียหน่อย เธอเดินดุ่มๆ ไปยังห้องจ่ายไพ่ที่เจ้าหล่อนกำลังทำงานอยู่ และรอเวลาพักของเพื่อนสาวอย่าง ฟาซิน่า
เมื่อแอนนี่เห็นว่าคนตัวเล็กกำลังเดินดุ่มๆ มา เธอก็พูดเสียงออดอ้อนขึ้นทันที
“ฟาจ๋า คืนนี้เพื่อนมีเรื่องให้ช่วยหน่อย” เสียงหวานไม่ว่าเปล่า แต่ยังทึ้งดึงมือเพื่อนสาวอย่างคลายๆ ก่อนจะทำหน้าทำตาเว้าวอน
“อีกตามเคยสินะ ครั้งนี้จะให้ทำอะไรให้ล่ะ?”
คนตัวเล็กถามขึ้นทันที อย่างรู้ทัน ก็นี่ไม่ใช่ครั้งแรกหรอกนะที่เจ้าเพื่อนตัวแสบชอบมาว่ายวานให้ช่วยทำอะไรต่อมิอะไรเป็นประจำ
“แกนี่มันรู้ใจฉันไปซะทุกเรื่อง!” เรื่องก็มีอยู่ว่า..
“คืองี้นะแก แบบว่า.. มีผู้ชายตัวสูงมาสปากับฉัน คงสูงราวๆ 190+ แต่หล่อโคตรเลย สเปคแกเลย!!”
“รู้ด้วยว่าสเปคฉัน!”
“เว่อร์เว่อร์” ชักจะพูดเว่อร์ไปแล้วนะยัยแอน
“จู่ๆ เขาก็มาเสนอเงินให้ไปเป็นคู่ควงคืนนี้ คืนเดียวเองนะแกแล้วแกรู้ป่ะว่าเงินที่เขาเสนอให้มันตั้งเท่าไหร่?”
“ก็แล้วมันเท่าไหร่กันล่ะ? ”
“สี่แสน!!! เงินตั้งสี่แสนเลยนะแก!!”
“หา!! สี่แสน!! พูดเป็นเล่น”
“ก็นั่นแหละ ทำยังกับเงินเป็นของเล่น นี่เขาบ้าไปแล้วแน่ๆ เลยที่จ้างราคานี้ นี่ถ้าไม่ติดว่ามีนัดฉันคงจะไปเองอยู่หรอก” พูดจบแอนนี่ก็ทำหน้าทำตาปริบๆ ให้กับเพื่อนสาวตัวเล็กด้านหน้าอีกรอบ
“จะให้ฉันไปแทน ว่างั้น?”
“ปรบมือ… แกเดาถูก หน่านะอีกอย่างฉันก็รับเงินของเขามาแล้วอะแก หน่านะ 60/40 นะ นะ แกก็รู้!! แค่ครั้งเดียวเอง อีกอย่างค่าจ้างหูฉีกนี่เราทำงานตั้งสามเดือนเลยนะแก นะ นะ!”
“ค่าจ้างเยอะซะขนาดนี้ แกมั่นใจนะว่าเขาจะไม่เอาฉันไปฆ่าไปแกงที่ไหน?”
“มั่นใจอย่างแน่นอน นะๆ แก ช่วยเพื่อนหน่อย”
“เออๆ แค่ควงออกงานแน่นะ!!”
“แน่ที่สุดสิแก”
“ที่ช่วยก็เพราะเป็นแกหรอกนะ”
“หรือแกจะไม่เอากับฉันละ 60/40?”
“เอาสิ! ไม่เอาก็บ้า” คนตัวเล็กตอบทันควัน ก่อนจะหันมาถามเพื่อนตัวแสบว่า แล้วชุดออกงาน?
“เออๆ ฉันลืมบอกไปเลย เดี๋ยวสักพักฉันจะเอามาให้”
“เค งั้นก็ตามนี้”
เมื่อใกล้ถึงเวลาแอนนี่ที่พึ่งได้รับชุดมาหมาดๆ จากบอดี้การ์ดของเขา เธอก็รีบนำชุดและหน้ากากไปให้เพื่อนรักอย่าง
ฟาซิน่า พร้อมบอกเกี่ยวกับงานอย่างคร่าวๆ ก็แค่ควงไปงานเฉยๆ ไม่มีอะไร ไม่มีนอกกายนอกใจอะไรทำนองนี้
คนตัวเล็กที่รับชุดมาก็พยักหน้าอย่างเข้าใจ ก่อนที่แอนนี่จะพาคนตัวน้อยไปแปลงโฉมกับช่างแต่งหน้าที่ตามมากับบอดี้การ์ดร่างใหญ่เบิ้มนั่น… ว้าวแกสวยมากเลยฟา….
เวลา 21:00 น. ณ ห้อง VIP Royal Prince
คนตัวสูงราวๆ 192 เซนติเมตร กำลังเดินมองหาสาวสวยในชุดเดรสสีเขียวมรกตและหน้ากากเพชรเข้าเซ็ตที่เขาจัดเตรียมไว้ให้ นี่ก็ปาไป 21:15 น. แต่คนที่เขาพยายามมองหาก็ยังไม่ปรากฎตัวสักที แต่แล้วเมื่อเวลาผ่านไปได้สักครู่เขาก็เห็นเธอปรากฏตัวในชุดที่เขาจัดเตรียมไว้ให้
ร่างบางระหงที่กำลังเดินมาเธอน่าจะสูงราวๆ 160 เห็นจะได้ คนตัวโตที่กำลัง พินิจพิเคราะห์ความสูงของเธออยู่ ผิวขาวเนียนของเธอมันช่างสะกดเขาได้เสียจริง ผิวเนียนผ่องตัดกับชุดสีเขียวมรกตอย่างเห็นได้ชัด ก่อนที่ลูคัสจะเพ่งพิศเจ้าหล่อนให้ละเอียดยิ่งขึ้น
“ทางนี้ครับ” เขายกมือทักทาย
“อ๋อ ค่ะ” ร่างสวยที่หันมาตามเสียงเรียก
เมื่อทั้งคู่เจอกัน ลูคัสโน้มตัวและผายมือออกเล็กน้อย โค้งตัวอย่างสุภาพ มือเรียวเล็กก็จ้วงจับแขนหนาควงเขาเข้าในงาน
"คุณดูเกร็งๆ ไปนะครับ ไม่เหมือนคนเมื่อตอนกลางวันเลย" เขาถามเธออย่างรู้ได้ในทันที ว่านี่มันคนละคนกันกับเมื่อตอนกลางวัน ส่วนคนที่ถูกถามก็ยิ่งโกหกไม่เก่ง และก็ไม่รู้จะตอบยังไง
แขกผู้มีเกียรติทุกท่านครับ ช่วงนี้เราขอเชิญทุกท่านร่วมเต้นรำบนฟลอร์เพื่อฉลองงานเปิดตัวเครื่องประดับของคุณทามไท เจ้าของงานเปิดตัวจิวเวลรี่ตัวใหม่ เมื่อเสียงพิธีกรสิ้นสุดลง
ลูคัสก็ไม่รอช้า เขารีบควงเธอไปที่ฟลอร์เต้นรำ เพราะรู้ว่าคนตัวเล็กที่เขาควงมายังรู้สึกประหม่า
“คุณไม่ต้องเกร็ง ปล่อยตัวสบายๆ เต้นตามผมก็พอ”
ฟาซิน่าพยักหน้ารับอย่างเข้าใจ ในขณะที่เจ้าหล่อนเต้นกับเขา เธอก็เอาแต่แอบมองว่าคนภายใต้หน้ากาก หน้าตาเป็นยังไงนะ ซึ่งมันทำให้เธออดอมยิ้มออกมาไม่ได้ คนตัวโตที่เห็นอาการของเจ้าหล่อนก็นึกอะไรขึ้นได้และจึงได้เอ่ยถามชื่อเธอขึ้น
“คุณชื่ออะไร?”
ฟาซิน่ากำลังคิดหาคำตอบและเสียงสั่นตะกุกตะกัก
“เอ่อ… ฉันแอนนี่ค่ะ”
ยังไม่ทันที่เขาจะถามต่อ ก็มีเสียงปืนดังขึ้น
ตู้ม
“ตุ๊บ!! ฟุ๊บ!! ฟับ!! เปรี้ยง!”
เสียงปืนดังลั่น! เสียงคนโกลาหลตะโกนและกรีดร้องอย่างตื่นตกใจ เมื่อเหตุการณ์วุ่นวายนี้เกิดขึ้น ลูคัสยังไม่ได้ถามชื่อหญิงสาวตรงหน้า ยังไม่ได้มีโอกาสที่จะได้ทำความรู้จักเธอ แต่แล้วเหตุการณ์บ้านั่นก็เกิดขึ้นเสียก่อน และเหตุยิงกันขึ้นนั้น มันทำให้ทั้งคู่ต้องคลาดกันไป
"บ้าเอ้ย!" ลูคัสสบถเสียงดังอย่างโมโห ใครกันกล้ามาก่อเรื่องในพื้นที่ซึ่งอยู่ภายใต้อาณัติของเขา ก่อนที่เจ้าตัวจะเหลือบมองอามัส หัวหน้าบอดี้การ์ดของตนแล้วออกคำสั่งเสียงเข้ม
"รีบไปจัดการ!"
"ครับ" อามัสรับคำสั่งนายอย่างรวดเร็ว
ลูคัสเริ่มมองหาร่างเล็กอย่างกังวล กลัวว่าเธอจะเป็นอันตราย ฟาซิน่าเองก็เอาแต่หลบไปอยู่ใต้ชั้นไวน์ ตัวสั่นเทาด้วยความกลัว แต่ในใจกลับนึกถึงชายร่างสูงใหญ่คนนั้น ห่วงว่าเขาจะเป็นอะไรจะมีอันตรายหรือเปล่า
เมื่อเสียงปืนเงียบลง ผู้คนที่แตกตื่นต่างก็แยกย้ายกันไป คนบาดเจ็บมีไม่มากนัก ลูคัสจึงสั่งให้ทีมแพทย์ประจำเรือเข้ามาดูแลผู้บาดเจ็บ ฟาซิน่าก็ยังคงนึกถึงชายร่างใหญ่คนนั้นด้วยความเป็นห่วงอย่างบอกไม่ถูก
ห้องนอนของฟาซิน่า
ร่างเล็กนั่งทบทวนถึงเหตุการณ์ต่าง ๆ บนเตียงนุ่มของเธอ ในสมองของเธอมีแต่ภาพของชายคนนั้นวนเวียนอยู่ เธอรู้สึกแปลกใจตัวเอง ปกติเธอสนใจแค่เรื่องงานและอาหาร แต่คราวนี้กลับไม่เป็นตัวของตัวเองเสียเลย ความสนใจทั้งหมดของเธอถูกดึงดูดไปยังชายร่างสูงที่พบในเหตุการณ์วุ่นวาย เธอครุ่นคิดถึงใบหน้า ภายใต้หน้ากากดวงตาสีน้ำตาลเข้มแวววาวนั้นมีเสน่ห์อย่างบอกไม่ถูก
เธออยากรู้ว่าเขาเป็นใคร แต่ในขณะเดียวกัน เจ้าเรือลำใหญ่นี้ที่มีผู้โดยสารนับหมื่น การจะเจอะเจอเขาอีกครั้งนั้น มันแทบเป็นไปไม่ได้ แต่ก็ใช่ว่าจะไม่ได้ เมื่อคิดขึ้นมา เจ้าหล่อนก็นึกถึงเพื่อนรักอย่างแอนนี่ทันที
Icon Spa and Massage
"ขอโทษค่ะ ฉันมาหาแอนนี่ ไม่ทราบว่าเธออยู่ไหมคะ?"
ฟาซิน่าถามผู้จัดการสปาด้วยความกระตือรือร้น
"เดี๋ยวเจเจ้ไปเรียกให้นะ วันนี้พอดีแอนนี่พักพอดี" สาวประเภทสองผู้จัดการสปาตอบอย่างเป็นมิตร
"ใครมาหาฉันเนี่ย?" แอนนี่เดินออกมาพร้อมเสียงหยอกเย้า
"แอนนี่! แกรู้มั้ยว่า.. "รู้...จ้า" แอนนี่ลากเสียงยียวน แหย่ฟาซิน่าจนเธออดไม่ได้ที่จะทำหน้ามุ่ยใส่
"นี่แกจะรู้ไปทุกอย่างเลยหรือไง!"
"เล่ามา! ว่ามา! ตกหลุมรักเข้าแล้วล่ะสิ?" แอนนี่แกล้งล้อพร้อมหัวเราะขำ ฟาซิน่าที่ปกติไม่เคยเป็นแบบนี้ก็ถูกเพื่อนรักจับได้ทันที
"คือว่า...ผู้ชายคนนั้น เขาเป็นใคร พักที่ไหน? เขามาที่สปากับแกอีกหรือเปล่า?" ฟาซิน่าระดมยิงคำถาม
"ใจเย็น ๆ เพื่อน! แกสนใจเขาขนาดนี้เลยเหรอ?"
ยังไม่ทันที่แอนนี่จะตอบ เสียงโทรศัพท์ของฟาซิน่าก็ดังขึ้น
"ผู้จัดการโทรมา! แป๊บนะ"
"ฟาซิน่า รีบมาที่โบร้คเดี๋ยวนี้ มีงานด่วน!" เสียงผู้จัดการดังผ่านโทรศัพท์ และทันทีที่วางสาย ฟาซิน่าก็รีบไปยังห้อง
Royal Caribbean
ห้องรับรองสุดหรูสำหรับแขกวีไอพี เมื่อฟาซิน่าเดินเข้าไปในห้องวีไอพี ความสง่างามของเธอทำให้สายตาหลายคู่จับจ้อง เธอแนะนำตัวอย่างเป็นทางการ แต่กลับรู้สึกถึงสายตาคู่หนึ่งที่มองเธออย่างไม่ละสายตา ชายคนนั้น...
