เมื่อความรักระหว่างมนุษย์กับแวมไพร์มันเป็นอะไรที่ยุ่งยาก ถึงอย่างนั้นพวกเขาก็พร้อมที่จะฟันฝ่าและรอคอย การรอคอยกันและกันอย่างไม่มีวันรู้ได้ พวกเขาจะสุขหรือสมหวังหรือไม่ หรือจะกี่ร้อยพันปี ก็ไม่มีใครรู้ !! เมื่อเรื่องราวแห่งการแตกดับและสูญสลาย สุดท้ายต้องวนเวียนกลับมาเจอกันอีกครั้ง รักแรก และรักสุดท้ายของพวกเขาจะลงเอยเช่นไร ….
นิยายเรื่องนี้เป็นโรมานซ์ กึ่งแฟนตาซีนะคะ อิพี่หิวเก่งมากค่ะ ^^
ชาย-หญิง,แฟนตาซี,รัก,ดราม่า,ผู้ใหญ่,ดราม่า,แฟนตาซี,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เมื่อความรักระหว่างมนุษย์กับแวมไพร์มันเป็นอะไรที่ยุ่งยาก ถึงอย่างนั้นพวกเขาก็พร้อมที่จะฟันฝ่าและรอคอย การรอคอยกันและกันอย่างไม่มีวันรู้ได้ พวกเขาจะสุขหรือสมหวังหรือไม่ หรือจะกี่ร้อยพันปี ก็ไม่มีใครรู้ !! เมื่อเรื่องราวแห่งการแตกดับและสูญสลาย สุดท้ายต้องวนเวียนกลับมาเจอกันอีกครั้ง รักแรก และรักสุดท้ายของพวกเขาจะลงเอยเช่นไร ….
นิยายเรื่องนี้เป็นโรมานซ์ กึ่งแฟนตาซีนะคะ อิพี่หิวเก่งมากค่ะ ^^
ผู้แต่ง
เจ้าเหมียวโอโจะ
เรื่องย่อ
ณ. สามเหลี่ยมเบอร์มิวด้า Icon of the sea เรือสำราญขนาดมหึมาที่ได้ชื่อว่า ใหญ่ที่สุดในโลก
ฟาซิน่า เด็กหญิงลูกครึ่งไทย สเปน อายุ23 ปี เธอโตมาท่ามกลางความกดดันและขัดสน ครอบครัวที่แตกแยก อุปสรรคทำให้ต้องดิ้นรน ผันตัวมาเป็นดีลเลอร์ เด็กจ่ายไพ่ประจำคาสิโน บนเรือลำนี้
ลูคัส เจ้าพ่อมาเฟียแห่งโมนาโก ผู้ที่ได้ชื่อว่ารวยติดอันดับท็อปของโลก เจ้าของอสังหาจากทั่วทุกมุมโลก ผู้ที่ไม่เคยเปิดเผยตัวตน ทว่าผู้คนต่างเห็นเขาเป็นเพียง ชายหนุ่มผู้ร่ำรวยแถมเจ้าสำราญเป็นที่สุด
แวมไพร์หนุ่มผู้มีอายุยืนยาวมากกว่า1400ปี กับรักแรกและรักสุดท้ายของเขา เรื่องราวที่ต้องพบเจออุปสรรคต่างๆนาๆ ท่ามกลางการรอคอยที่ไร้จุดหมาย เรื่องราวระหว่างทางนั้นมันช่างแสนสาหัส และจุดจบของพวกเขาจะเป็นอย่างไรนั้นก็ไม่มีใครคาดการณ์ได้
“เจ็บมากไหม?”
คนตัวโตคิ้วเข้มก้มลงถามสาวน้อยที่ยังคงหลับตาพริ้มใต้วงแขนของเขา
เธอไม่ได้ลืมตา แต่ก็ตอบออกมาด้วยเสียงหวาน
“เจ็บค่ะ” เขาค่อยๆ ก้มลงจูบปลอบขวัญเธอ .. คุณต้องทานยาแก้อักเสบด้วยนะ เดี๋ยวผมให้คนซื้อมาให้ … หิวอะไรมั้ย?? เขาถามด้วยความห่วงใย
…. อื้ดดดดด …. อื้ดดดดด….
“ไม่รับสายหรอคะ?”
“ไม่!! ผมไม่อยากให้ใครมารบกวนระหว่างที่ได้อยู่กับคุณ” เขาตอบด้วยแววตามุ่งมั่น
…. อืดดดด….. อื้ดดด…..
“รับเถอะค่ะ” เธอบอกเขาพร้อมกับรอยยิ้มหวาน “ว่าไง??” เสียงทุ้มถามปลายสายอย่างห้วนๆ ไม่สบอารมณ์ ก็เล่นโทรมาไม่ดูจังหวะอะไรซะนี่
“ฉันเอง”
“แกมีไร?” เขาถามอาเธอร์ด้วยน้ำเสียงขึงขัง
“ตอนนี้ทางเราหาตัวคุณยายเรียมเจอแล้ว”
ทันใดนั้นเจ้าคนตัวโตก็ลุกพลวดขึ้น ทำเอาเตียงยุบยวบเลยทีเดียว ร่างเล็กมองตามคนร่างโต ที่เหมือนเขาน่าจะมีเรื่องด่วนอะไร
“อืมมม … อืมมม” คนตัวโตฟังคู่สายอย่างตั้งใจ
“แล้วแกจะเข้ามาหาฉันเมื่อไหร่?” ลูคัสถามเพื่อน
“อีก 2 วัน”
“ได้… แล้วเจอกัน” (วางสาย)
คนตัวโตที่เดินเข้ามาพร้อมกับรอยยิ้ม กระหยิ่มยิ้มย่อง มองแล้วช่างแสนเจ้าเล่ห์
“ยิ้มดีใจอะไรนักคะ?” ปากอิ่มสวยได้รูปพึมพำ
“ก็…. มีเรื่องให้ดีใจ … ไม่น่าจะนิดหน่อย”
เขาพูดพลางก้มลงมาหอมแก้มเธอไปอีกหนึ่งฟอด … และก็…. ตามด้วย… ผมยังไม่อิ่มเลย!!
“อุ้ย!!!” คนตัวเล็กเสียงหวานอุทาน!! เธอใช่ไม่รู้ว่าเขาต้องการอะไร ทันใดนั้นคนตัวสูง 192 ก็คร่อมร่างเล็ก ทว่าตอนนี้สายตาที่ทั้งคู่จ้องมองกันหวานยิ่งกว่าน้ำผึ้งก็ยังอาย
บทรักอันร้อนแรงก็ได้เริ่มขึ้นอีกครั้ง …
เสียงครางของทั้งคู่ แม้จะดังขนาดไหน แต่ก็ไม่มีใครได้ยิน เพราะห้องนี้เก็บเสียงได้อย่างดี
“ร้องเต็มที่ได้เลยนะ ไม่มีใครได้ยินหรอก” เขาที่เห็นคนตัวเล็กร้องครางแบบไม่สุดเสียง เขาอยากให้เธอได้ปลดปล่อยอารมณ์อย่างเต็มที่
ปากเล็กๆ ของเธอลอบยิ้ม และเอ่ยเบาๆ
“คนหื่น” !!
“หื่นแต่กับเมีย” คำพูดนั้นทำเอาคนตัวเล็กใต้ร่างตากลมโต หัวใจเต้นตึกตัก มันรู้สึกบอกไม่ถูกอีกแล้ว ทว่าตอนนี้ยังกับถูกมนต์สะกดยังไงยังงั้น
“มะ…. เมีย งั้นหรอคะ?”
“ได้เสียกันขนาดนี้แล้ว ถ้าไม่ใช่เมียจะให้เรียกว่าอะไรล่ะ หืออ” เสียงเขาทุ้มแต่กลับนุ่มนวล
“ผมยังไม่อิ่มเลย” พูดแล้วเขาก็หยอกล้อคนที่ได้ชื่อว่าเป็นเมียของตัวเอง เขาจิ้มไปที่เอวบางของเจ้าหล่อน ทำเอาคนตัวเล็กหัวเราะร่า
“คนบ้า คนหื่นกาม!!”
“พี่ก็เป็นแค่กับเมียนะ” ครานี้เขาแทนตัวเองว่าพี่เขาก็ให้คนตัวเล็กพัก และหาน้ำดื่มมาให้ คนร่างเล็กที่ตอนนี้ นอนระบบ เพราะกิจกรรมรักในครั้งนี้ เขาก็ทำซะแรง ชนิดที่ยั้งมือไม่อยู่” นี่พี่ต้องทบต้นทบดอกให้สาสมเลยนะ” ที่หนีพี่ไปไม่บอกไม่กล่าว ไหนจะทิ้งร่องรอยความพิศวาสให้คิดถึง เขาพึมพำข้างๆ หูเจ้าหล่อน
ก๊อก!!
ก๊อก!!
“บอสคะ?” เมื่อไม่มีเสียงตอบรับจากด้านใน คนผมทองที่เป็นเลขา ก็ทำหน้าที่อย่างรู้งาน ใครที่มาขอเข้าพบท่านประธานในวันนี้ ไม่ว่าจะนัดไว้หรือไม่ได้นัด เธอก็จัดการให้หมด
ก็แหงล่ะ เพราะเธอก็ไอคิวสูงใช่ย่อย .. บอสไม่เคยอนุญาตใครเข้ามาในพื้นที่ส่วนตัว ก็มีแค่ผู้หญิงตัวเล็กเอวบางร่างน้อยนี่ หล่อนก็ดูออกตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว
4 ชม. ต่อมา
“ปล่อยได้แล้วค่ะ” ใจคอคุณจะไม่ให้ฟาทำงานเลยรึยังไงคะ
“ต่อไปไม่เรียกคุณ!!!” ให้เรียกว่าพี่ เขาย้ำ
ไหนลองเรียกพี่ทีสิ หรือจะเรียกพี่ว่าที่รัก พี่ก็ไม่ขัด
“พี่ลูคัส” คนตัวเล็กรีบเอ่ย
ตอนนี้เหมือนทุกอย่างจะไปได้ดี แต่ก็มิวายที่จะมีคนตัววุ่นวายโผล่มาอีก
….” แกว่าอะไรนะ!! พี่คัสไม่ให้ใครเข้าพบ”
“แม้แต่ฉันงั้นหรอ?? ‘’ เจ้าตัวชี้นิ้วมาที่หน้าของตัวเองเพื่อเน้นย้ำให้ฝ่ายตรงข้ามรับรู้ ว่าตัวเองเป็นใคร
“ต้องขอโทษคุณโซเฟียด้วยนะคะ บอสไม่สะดวกจริงๆ ค่ะ ให้คุณมาใหม่ หรือไม่ก็โทรนัดก่อนนะคะ จะได้…” ยังไม่ทันที่จะพูดจบ
โซเฟียก็หันหลังกลับก้าวดุ่มๆ กระทืบเท้าแรงอย่างไม่พอใจกลับไป
“นี่ฉันอุตส่าห์มาถึง ลงเครื่องก็บึ่งมานี่ก่อนเลย โทรหาพี่คัสก็ไม่รับ มาถึงยังไม่ได้เจออีก ปากที่แต่งเติมด้วยลิปสติกสีแดงเพลิงเอาแต่ก่นบ่น”