เมื่อความรักระหว่างมนุษย์กับแวมไพร์มันเป็นอะไรที่ยุ่งยาก ถึงอย่างนั้นพวกเขาก็พร้อมที่จะฟันฝ่าและรอคอย การรอคอยกันและกันอย่างไม่มีวันรู้ได้ พวกเขาจะสุขหรือสมหวังหรือไม่ หรือจะกี่ร้อยพันปี ก็ไม่มีใครรู้ !! เมื่อเรื่องราวแห่งการแตกดับและสูญสลาย สุดท้ายต้องวนเวียนกลับมาเจอกันอีกครั้ง รักแรก และรักสุดท้ายของพวกเขาจะลงเอยเช่นไร ….
นิยายเรื่องนี้เป็นโรมานซ์ กึ่งแฟนตาซีนะคะ อิพี่หิวเก่งมากค่ะ ^^
ชาย-หญิง,แฟนตาซี,รัก,ดราม่า,ผู้ใหญ่,ดราม่า,แฟนตาซี,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
อ่ะ .. อ๊ะ!!!!
คนตัวโตที่ยังเจ็บแผลอยู่แต่ก็มิวายที่ปากร้ายๆ จะเข้ามาถาโถมตะโปมกดจูบคนตัวเล็ก พอเขาลอบถอนจูบออก เธอจึงค้อนอย่างไว
“อย่านึกว่าตัวเองเจ็บแล้วฟาจะไม่กล้าทำอะไรนะ” เธอหายใจแรงใส่คนตัวสูงที่กำลังนอนเจ็บอยู่
“ผมแค่จูบ ก็มันคิดถึงเมีย!!” คนตัวเล็กที่ได้ฟังใบหน้ายิ่งร้อนผ่าว คนบ้าอะไร หื่นไม่เลือกที่
“ที่นี่โรงพยาบาลนะคะ?”
“โรงพยาบาลแล้วไง .. อ๋อ!! ถ้าไม่ใช่โรงพยาบาลคุณจะปล่อยให้ผมทำตามอำเภอใจงั้นสินะ” คนตัวสูงยังพูดแหย่ไม่เลิก
“คุณ!!” คนตัวเล็กที่หัวใจเต้นโครมคราม ทำเอาคนตัวใหญ่ยิ่งอยากแกล้ง จริงๆ แล้วห้องพัก vvip room สำหรับโรงพยาบาลขนาดใหญ่ มันมากด้วยสิ่งอำนวยความสะดวก ห้องถัดไปก็เป็นห้องนอนสำหรับญาติ ซึ่งมันนุ่มและกว้างมาก
“คิดอะไรคะ?? หยุดเลยนะ!!”
“คุณนี่อ่านใจผมออกทุกอย่างเลยนะเดี๋ยวนี้” ผมสัญญาจะไม่ทำอะไรคุณที่นี่ … จนกว่าผมจะหาย”
แต่…” ขอแค่จูบ แค่กอดแบบนิดๆ ได้มั้ย?” เขาทำเสียงออดอ้อนราวกับเด็กอ้อนขอของเล่นยังไงยังงั้น
“นะครับ เมีย?”
คนตัวเล็กที่ได้ยินคำเล้าหรือ ก็อดพยักหน้าไม่ได้ ลอบถอนหายใจแบบเลี่ยงคนตัวโตไม่ได้อีก
“แค่นี้พอนะคะ”
“ครับเมีย” พร้อมสายตาที่แฝงไปด้วยความต้องการ บวกกับท่าทางเจ้าเล่ห์
“ฟาละเกลียดท่าทางแบบนี้ของคุณนัก” เธอบ่นเสียงเบา
เขาจับเธอเข้ามากอด อ้อมแขนแกร่งที่กลัวว่าคนตัวเล็กจะหนีหาย” กล้าเกลียดผัวได้ยังไง หืมมม งั้นจะทำโทษซะที่นี่ล่ะ”
“ยะ … อย่าค่ะ!! เธอผลักอกแกร่งออกเบาๆ เพราะกลัวเขาเจ็บ อีกใจก็กลัวคนจะเห็น แต่คนตัวเล็กหารู้ไม่ว่า ร่างกายของเขามันซ่อมแซมและแทบหายเป็นปริดทิ้ง
ย้อนไปขณะที่อาเธอร์ตรวจลูคัส
“อืมมมม อย่าให้นาน รีบจัดการซะล่ะ คืนนี้ไม่มีใครกวน ฉันรับรอง” อาเธอร์เจ้าเล่ห์ลอบบอกกับเพื่อนตัวโตอย่างมีนัย แต่คนตัวใหญ่ก็รับรู้ได้
“ไอ้บ้าเอ้ย!! แม่งรู้ทัน!! เขาได้แต่แอบยักยิ้มที่มุมปาก ชอบใจที่คนตัวเล็กทั้งอยากตามใจเขา ทั้งกลัวเขาเจ็บ ไหนจะอึกอักเพราะสถานที่นี้คือโรงพยาบาล
“คิดอะไรคะ ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่?” เสียงคนตัวเล็กทำเอาคนตัวโตที่กำลังฝันหวานตื่นจากภวังค์
“ก็กำลังคิดว่าจะจัดการกับคนข้างหน้ายังไงดีนะ” พูดพลางสายตาเจ้าเล่ห์พลาง
อึ๊บบ!!!
คนตัวโตที่อุ้มคนตัวเล็กตัวแทบปลิว
“อุ๊ยยย!!!!” คนตัวเล็กอุทานเสียงหลง
แผลของคุณ เดี๋ยวได้ปริกันพอดี วางฟาเดี๋ยวนี้นะคะลูคัส คนตัวเล็กที่ไม่กล้าดิ้นพร้อมยังโอบกอดคอคนตัวโตไว้แน่น
“ผมหายแล้ว!!!” เขากระซิบข้างหูเล็ก คนตัวเล็กก็เอาแต่ตาโต ก็มันยุคสมัยไหนแล้ว เธอแทบจะไม่เชื่อว่ายังมีเรื่องเหลือเชื่อพรรนี้อยู่อีก คนตัวโตสูง 192 ก็วางคนตัวเล็กลง เขาค่อยๆ ถอดสายเสื้อของทางโรงพยาบาลออก
“คุณดู?” พลางชี้ตรงที่หัวใจ พร้อมถลกแขนเสื้อขึ้นให้เธอดูรอยที่เขากรีดมือตัวเอง ไหนจะรอยที่เขาแทงตรงสีข้างอีก ทุกอย่างหายไปราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“เชื่อผมรึยัง?” สายตาแพรวพราวที่มองมายังคนตัวเล็ก ทำเอาเจ้าหล่อนสะดุ้ง เมื่อเธอรู้ว่าจะต้องเจอกับอะไร
ลูคัสอุ้มคนตัวเล็ก” คุณตัวเบาเกินไปนะ ต้องบำรุงอีกหน่อย แต่ตรงนั้นของคุณ มันขนาดพอดีมือเลย …. ม๊วฟฟ เขาทำเสียงพร้อมก้มจุ๊บริมฝีปากคนตัวเล็กอย่างแผ่วเบา ก่อนที่ไฟราคะจะลุกเหิมตามมา
อะ อื้มมม…..
“อะ...อื้มมม...” ฟาซิน่าครางเบาๆ ขณะที่ลูคัสกดริมฝีปากลงบนปากของเธอ สัมผัสนั้นอ่อนโยนแต่เปี่ยมไปด้วยความปรารถนาที่เข้มข้น เขาค่อยๆ เพิ่มแรงกดของจูบทีละนิด ความต้องการในใจของเขาที่ถูกสะสมมานานถูกปลดปล่อยออกมาอย่างช้าๆ
ฟาซิน่ารู้สึกได้ถึงลมหายใจที่ร้อนรุ่มของลูคัสที่พัดผ่านใบหน้าของเธอ ขณะที่เขากอดเธอแน่นเข้าไปอีก ร่างกายของเธอเริ่มสั่นเล็กน้อยตามสัมผัสของเขา ใจเธอเต้นแรงจนแทบจะทะลุออกมานอกอก แต่เธอก็ไม่คิดจะหยุดเขา
“ลูคัส...ฟากลัวว่าคนจะมาเห็น...” ฟาซิน่ากระซิบ แต่ลูคัสกลับยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ สายตาของเขาที่จ้องมองเธอทำให้ฟาซิน่ารู้สึกเหมือนเธอกำลังถูกจับจ้องด้วยความต้องการอย่างแรงกล้า
“ไม่ต้องห่วงไปที่รัก...ห้องนี้เป็นห้องส่วนตัว...ไม่มีใครมารบกวนเราหรอก” เขากระซิบข้างหูของเธออีกครั้ง น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความหื่นกระหาย จากนั้น…
เขายิ่งกดจูบอย่างร้อนแรง ดวงตาของเขาจ้องมองเจ้าหล่อนด้วยความหื่นกระหาย เขาลูบไล้ไปตามแผ่นหลังของเธออย่างหนักหน่วง มือของเขาสำรวจไปยังทุกซอกมุมของร่างกายเธอด้วยความปรารถนา
“คุณ...อย่าหยุดนะ...” ฟาซิน่ากระซิบข้างหูเขาด้วยเสียงแหบพร่า เธอรู้สึกถึงความต้องการที่พุ่งขึ้นมาในตัวเธอและไม่สามารถห้ามตัวเองได้
ลูคัสตอบสนองด้วยการเพิ่มแรงกดจูบ เขาจูบจากริมฝีปากของเธอลงไปที่ลำคอ พร้อมกับซุกหน้าลงที่เนินอกอิ่มนวลขาว ความรู้สึกที่สัมผัสได้ทำให้ฟาซิน่าสั่นสะท้าน
เขาค่อยๆ เปิดปกเสื้อของร่างบางออก เลื่อนมือไปสัมผัสกับผิวเนียนนุ่มของเธอ บางครั้งเขาอาจหยุดชั่วครู่เพื่อจูบและลูบไล้ตามแนวของเนินอกของเธอ ร่างกายของเธอขดตัวเข้าหาเขาอย่างเป็นธรรมชาติ ใจเธอเต้นแรงจนแทบจะหลุดออกจากอก
“ลูคัส...ฉัน...ฉันไม่รู้จะทำยังไง...” เจ้าหล่อนพูดด้วยเสียงที่สั่นเครือ แต่ร่างหนากลับไม่ยอมหยุด เขายังคงกระทำทุกอย่างเพื่อเติมเต็มความต้องการของทั้งสอง
มือหนาค่อยๆ เลื่อนไปที่หน้าท้องของร่างน้อย ลูบไล้และบีบเบาๆ ก่อนที่จะก้มลงไปที่หน้าท้องและจูบด้วยความอ่อนโยนแต่เต็มไปด้วยความปรารถนา ต่อจากนั้นเขาค่อยๆ เลื่อนมือไปที่ต้นขาของเธอ พอเขาสัมผัสกับผิวหนังที่นุ่มนวล ความตึงเครียดในตัวเขายิ่งเพิ่มมากขึ้น
“ฟา...” เขากระซิบอย่างเต็มไปด้วยความรู้สึก “คุณเป็นทุกอย่างที่ผมต้องการ...”
คนตัวเล็กพยักหน้าด้วยความเต็มใจ น้ำตาที่ไหลออกมาจากความรู้สึกถึงความรักและความปรารถนาที่เขามอบให้ เธอรู้ว่าในตอนนี้ไม่มีอะไรที่เธออยากจะทำไปกว่าการรักและความถูกต้องตามสิ่งที่เขาต้องการ
ร่างใหญ่ยิ่งเร่งเร้าและให้ความรู้สึกที่เข้มข้นขึ้น มือของเขาสัมผัสไปทั่วร่างบาง การเคลื่อนไหวที่เร่าร้อนและร้อนแรงทำให้ทั้งสองรู้สึกถึงความต้องการอย่างบ้าคลั่งสูงสุดในตอนนี้
