เมื่อความรักระหว่างมนุษย์กับแวมไพร์มันเป็นอะไรที่ยุ่งยาก ถึงอย่างนั้นพวกเขาก็พร้อมที่จะฟันฝ่าและรอคอย การรอคอยกันและกันอย่างไม่มีวันรู้ได้ พวกเขาจะสุขหรือสมหวังหรือไม่ หรือจะกี่ร้อยพันปี ก็ไม่มีใครรู้ !! เมื่อเรื่องราวแห่งการแตกดับและสูญสลาย สุดท้ายต้องวนเวียนกลับมาเจอกันอีกครั้ง รักแรก และรักสุดท้ายของพวกเขาจะลงเอยเช่นไร ….
นิยายเรื่องนี้เป็นโรมานซ์ กึ่งแฟนตาซีนะคะ อิพี่หิวเก่งมากค่ะ ^^
ชาย-หญิง,แฟนตาซี,รัก,ดราม่า,ผู้ใหญ่,ดราม่า,แฟนตาซี,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
“แกว่าไงนะแอน?”
“อื้อ ก็อย่างที่ฉันบอกแกนั่นแหละ ช่วงนี้งานบนเรือขาดคน นี่แกจะใจจืดใจดำไม่สงสารเจ้าของกิจการเขาบ้างหรอวะ?”
“คือยังไง? แกรู้จักเจ้าชของเรือสำราญด้วยงั้นหรอ?”
“รู้จักสิ รู้จักดีเลยแหละ”
“ว้าว… ใครอ่ะ ทำไมถึงรู้จักอ่ะ ฮันแน่??” ถึงกับออกโรงป้องด้วย ไม่ธรรมดานะเรา
“ก็แหงอะดิ งั้นแกช่วยฉันนะฟา ลงเรือรอบนี้แกช่วยงานฉันหน่อย?”
“ก็…. ได้!! แต่ฉันต้องขอถามลูคัสก่อนนะ!”
“เอ๊า!! แอนนี่เกือบหลุดปาก” อ้าวอ่าวๆ อ่าวอ้าว เพลงนี้อะแกที่กำลังดัง!! แอนนี่เพื่อนตัวแสบที่พยายามแถไปเรื่อย
“ฉันไม่ยักกะเคยได้ยิน แต่ก็ช่างเหอะ อ้าวอ่าว ก็ตามนั้นแหละ”
“อะเค งั้นเจอกันวันลงเรือนะจ๊ะ”
“เดี๋ยว??”
“ว่า??”
“งานของฉัน ก็ประจำโบรคเหมือนเดิมใช่ป่ะ?”
“ป่าวๆ ครั้งนี้แกจะไปช่วยล่ามนี่แหละ เดี๋ยวลงเรือก็รู้เอง พอดีฉันติดธุระ ไปก่อนนะ รถมารับพอดี”
“อ่ะ … อ้าว ยัยแอน!! แต่เอ๊ะ!! นั่นมันรถหมออาเธอร์นี่นา” คนตัวเล็กที่ชักจะสงสัย แต่ก็อืมม คงไม่ใช่เรื่อง จะไปคิดอะไรเนี่ยเรา คนตัวน้อยที่พยายามสลัดความคิดไม่ให้คิดมากว่าสิ่งท่่เห็นนั้นมันยังไงๆ
คฤหาสน์ Veneshy
“ลูคัสคะ คือฟามีงานด่วนที่จะต้องลงเรือค่ะ ก็เลยจะมาขออนุญาตคุณ..” ยังไม่ทันที่เธอจะพูดจบประโยค คนตัวโตก็พูดขึ้นแทรกซะดื้อๆ
“ผมอนุญาต”
“อนุญาตง่ายขนาดนั้นเชียว!! ว๊า ไม่ยื้อรั้งเราไว้สักหน่อยเลย เซ็งจัง” คนตัวเล็กทำหน้าออดอ้อนตาปริบๆ ครั้งนี้เขาได้เห็นอีกมุมน่ารักๆ ของฟาซิน่า นี่คงเป็นเพราะความสัมพันธ์ของพวกเขาก้าวมาอีกขั้นแล้วสินะ
หลังจากที่เก็บข้าวของและพร้อมไปทำงานบนเรืออีกครั้ง นี่รอบสองปีกว่าเห็นจะได้ที่เธอไม่รับงานบนเรืออีก ตั้งแต่เกิดเรื่องครานั้น
“Icon of the Sea”
เธอมองไปยังเรือลำใหญ่สุดหรู ที่สูงเทียบกับตึก 20 ชั้น ผู้คนยังคงคึกคักหนาแน่นเหมือนเดิม ไม่ว่าจะเป็นนักท่องเที่ยวหรือว่าลูกเรือก็ต่างตื่นเต้นทุกครั้งที่จะได้โพ้นทะเลกว้าง มหาสมุทรสุดลูกหูลูกตา ที่นี่เป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้เขากับลูคัสได้เจอกัน และที่นี่ก็เป็นจุดพลัดพรากอีกเช่นกัน แต่ทว่าครั้งนี้เธอจะหนักแน่น คงด้วยอายุที่มากขึ้นทำให้เธอคิดและกระทำอย่างรอบคอบขึ้น
“ไปได้แล้ว เหม่ออะไรเนี่ย” เสียงแอนนี่เจื้อยแจ้วที่มาพร้อมกระเป๋าพะรุงพะรัง
“นึกถึงสถานที่พบรักอะดิ” และแล้วคนเอวบางก็ยังมิวายแซวต่อ
“ไปได้แล้ว เดี๋ยวได้ตกเรือกันพอดี” อีกคนขี้เกียจจะเถียงด้วย วันนี้เป็นวันแรกของการขึ้นเรือ และการลงเรือครั้งนี้จะยาวนานถึง 6 เดือนเลยก็ว่าได้ นึกแล้ว ก็อดคิดถึงคนตัวโตไม่ได้
“นานจัง ตั้ง 6 เดือน”
“นานอะไร ปกติลงเรือที 9 เดือนแกยังไม่บ่น อย่าบอกนะว่าไม่ทันไร คิดถึงผู้ชายร่างใหญ่นั่นซะแล้ว” แอนนี่ที่ทำท่าทางยียวนกวนประสาทพร้อมยังวิ่งไล่จะหยิกแก้มเพื่อน และแล้วก็ต้องชะงักเมื่อเผลอไปชนกับอะไรเข้า
ปืกก….
อะ อุ้ยย!! เธออุทานเบาๆ
“ระวังหน่อยสิครับคุณผู้หญิง” เสียงทุ้มน่าเกรงขามพูดขึ้น ทันทีที่แอนนี่ได้ยินดังนั้นก็รีบกุลีกุจอขอโทษทั้งที่ยังไม่ได้เงยหน้ามอง
“อะ อ้าว!! หมออาเธอร์!! คุณก็ลงเรือด้วยหรือคะนี่?”
“แน่นอนครับ พอดีครั้งนี้เรือจะไปจอดที่ไทยด้วย ผมมีงานที่นั่นก็เลยกะจะชิวๆ ไปเรื่อยๆ แล้วทำไมครั้งนี้ถึงได้เจอคุณที่นี่ล่ะ?”
“อะ อ้าว คุณผู้หญิงของลูคัสก็มาด้วย!!” เขาแกล้งทำทีท่าแปลกใจ เจ้าเล่ห์นัก
“สวัสดีค่ะหมออาเธอร์ พอดีพวกเรามีงานที่นี่ค่ะ และกะว่าจะกลับไปพักที่ไทยเหมือนกัน บังเอิญจังเลยนะคะ?” แววตาที่สดใสเอ่ยกับลูกเสี้ยวอย่างไมตรี
“นี่ไอ้ลูคัสมันกล้าให้เมียมาทำงานไกลตัวแบบนี้ได้ไงนะ?” แอนนี่กับฟาซิน่าที่ได้ยินคำว่าเมีย ทั้งคู่ก็หันหน้ามองกันอย่างอัตโนมัติ
คนตัวเล็กที่ใบหน้าเริ่มแดงก่ำเพราะความเขินอาย ส่วนเพื่อนรักตัวแสบก็เอาแต่แซว
“เมีย เมีย เมีย เมีย”
“พอได้แล้วยัยแอน!!”
“ก็พอดีไอ้ลูคัสมันชอบเรียกคุณฟาแบบนี้กับผม เมียอย่างนั้น เมียอย่างนี้ ถ้าหากคุณฟาไม่โอเค ผมต้องขอโทษด้วยนะครับ”
“เอ่อ… ไม่เป็นไรค่ะ ฟาแค่ไม่ชิน” เธอพูดเสียงเจื่อน ก่อนที่ทุกคนจะบอกลาและแยกย้ายกันทำหน้าที่
23:00 น.
“แกนอนไม่หลับหรอฟา ฉันเห็นแกดิ้นไปดิ้นมาอยู่หลายทีละนะ?” แอนนี่ที่นอนเตียงข้างๆ สังเกตว่าเพื่อนรักไม่ยอมหลับสักที
“อื้มมม .. นอนไม่ค่อยหลับ” ก็แหงสิ มัวแต่คิดถึงคนตัวโตอยู่นี่นะ
“เดือนหน้าผู้บริหาร Icon of the sea จะมาด้วยแหละ นี่เขาเซงแซ่กันน่าดู”
“ทำไมหรอ? เขาดุหรือว่าหล่อมาก หรือว่า… ยังไม่ทันที่คนตัวเล็กจะได้พูดต่อ
“โอ้ยยย พอๆ เลิกเดา คือว่า … มีแต่เรื่องปากต่อปากอะนะ ว่าไม่เคยมีใครเคยเจอคนคนนี้ เขาเป็นถึงเจ้าของเรือที่เราทำงานเลยนะแก ในบอร์ดผู้บริหารก็ไม่ติดรูป ส่วนพวกหัวหน้าฝ่ายต่างๆ ก็ไม่เคยเจอ พวกเขารับงานจากซัพมาอีกที”
“อื้ม นอนกันเถอะ..” คนตัวเล็กที่ตอนนี้เริ่มง่วงมากแล้ว อีกอย่างงานเช้าพรุ่งนี้ต้องเตรียมตัวตั้งแต่ตี5
“กู้ดไนท์จ้ะ” ม๊วฟฟ แอนนี่ตัวแสบทำปากจู๋ก่อนทั้งคู่จะหลับไป
เสียงในครัวดังโช้งเช้ง เสียงกระทะเอย ทัพพีเอย อึกทึกครึกโครมไปหมด วันนี้สองสาวมีหน้าที่รับผิดชอบงานเสริฟ เป็นงานที่ไม่ได้สบายเลย เพราะจำนวนนักท่องเที่ยวที่มากโข ทำให้คนตัวน้อย ไม่มีเวลาได้ฟุ้งซ่านสักเท่าไหร่
“ฟา คืนนี้มีงานอะไรไม่รู้ที่ดาดฟ้าเรือ เขาให้พนักงานไปด้วยนะ ถึงไม่ได้ให้ไปทุกคนแต่เราคือหนึ่งในนั้นด้วยแหละที่ถูกเลือก ฉันละดีใจบอกไม่ถูก แกรู้ป่ะ คืนนี้เจ้าของเรือนี่จะปรากฎตัว กรี้ดด ..”
ฟาซิน่าที่ส่ายหัวกับท่าทีของเพื่อนตัวแสบ
“ย่ะ อาการออกซะขนาดนี้” จากที่เจ้าหล่อนว่าจะไม่อะไร ก็อดสงสัยไม่ได้ นี่เพื่อนเป็นเอามากถึงขนาดนี้ก็ทำเอาเธออยากจะเห็นเจ้าของเรือที่ว่าแล้วเช่นกัน
….. ดาดฟ้าเรือหรู ……
เสียงชนแก้วของแขกที่มาร่วมงาน คละคลุ้งกับบรรยากาศดนตรีสด เบียร์กลมกล่อม กลิ่นมหาสมุทรที่ชื่นใจ คนตัวเล็กที่ยืนอยู่ริมระเบียงสูดเอาออกซิเจนเข้าเต็มปอด เธอคิดถึงเรื่องราวในอดีตที่ทุกอย่างล้วนเริ่มต้นจากตรงนี้ ก่อนที่เสียงใสแจ๋วของเพื่อนสาวจะทำลายบรรยากาศลง
“ไปด้านในเถอะยัยฟา นั่นๆ คนเขากำลังรุมห้อมล้อมอะไรกันก็ไม่รู้ ไม่ใช่ผู้มาแล้วหรอ ไปเร็ว … ว่าพลางดึงแขนคนตัวเล็กพลาง …
เมื่อเดินเข้ามาใกล้ผู้ชายตัวสูงใส่ชุดสูทเรียบหรูที่อยู่ไม่ไกล ภาพก็ค่อยๆ ชัดเจน บุคลิก ท่าทาง ความสูงมากๆ ของเขา ที่กำลังยืนคุยกับแขกอย่างยิ้มแย้ม ก่อนที่เธอจะเดินมาใกล้ๆ แล้วก็หยุดชะงักไป ….
