เมื่อความรักระหว่างมนุษย์กับแวมไพร์มันเป็นอะไรที่ยุ่งยาก ถึงอย่างนั้นพวกเขาก็พร้อมที่จะฟันฝ่าและรอคอย การรอคอยกันและกันอย่างไม่มีวันรู้ได้ พวกเขาจะสุขหรือสมหวังหรือไม่ หรือจะกี่ร้อยพันปี ก็ไม่มีใครรู้ !! เมื่อเรื่องราวแห่งการแตกดับและสูญสลาย สุดท้ายต้องวนเวียนกลับมาเจอกันอีกครั้ง รักแรก และรักสุดท้ายของพวกเขาจะลงเอยเช่นไร ….
นิยายเรื่องนี้เป็นโรมานซ์ กึ่งแฟนตาซีนะคะ อิพี่หิวเก่งมากค่ะ ^^
ชาย-หญิง,แฟนตาซี,รัก,ดราม่า,ผู้ใหญ่,ดราม่า,แฟนตาซี,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
“คุณมีอะไรงั้นหรือคะ?” ฟาซิน่าถามสาวสวยเซ็กซี่ที่อยู่ตรงหน้า แต่ก็ถูกแม่สาวเซ็กซี่นั้นลากตัวไป
“คุณจะพาฉันไปไหนคะ?” ปล่อยได้แล้วฉันเจ็บ!!
“ฉันจะพาแกไปเจอคนคนนึง แต่….” เธอจงใจพูดลากเสียง
“แต่อะไรคะ?”
“ถ้าแกเจอคนคนนี้แล้วแกจะต้องกลับไปไหนก็ได้ ที่ที่พี่คัสตามหาแกไม่เจอ กลับไปเหมือนเมื่อสองปีก่อน!! แกตกลงมั้ย?” คนตัวเล็กตกใจนี่เธอรู้เรื่องของคนตัวเล็กขนาดนี้เชียวหรือ
“คุณคิดว่าการที่จะให้ฉันกลับไปแล้วลูคัสเขาจะยอมรับคุณงั้นหรือคะ? คราวนี้คนตัวเล็กก็จะไม่ยอม มันก็จริงอย่างที่เธอพูด ถ้าหากว่าเขาจะตกลงปลงใจกับเจ้าหล่อน เขาคงเซย์เยสไปตั้งนานแล้ว
“ก็ถ้าแกไม่โผล่มา ป่านนี้งานหมั้นของฉันกับเขาก็คงถูกจัดขึ้นกันไปนานแล้ว เพราะแกคนเดียวเลย??”
“เห็นไหมละคะ ว่าผ่านมานานจนป่านนี้ความสัมพันธ์ของพวกคุณก็ยังไม่คืบหน้าแล้วยังจะมาหาว่าเป็นเพราะฉัน” ฟาซิน่าก็เถียงอย่างไม่ยอม
“พาตัวยายเรียมออกมา”
ทันที่ที่บอดี้การ์ดพาคุณยายเรียมออกมา ตอนนี้ยายมีสภาพที่แก่กว่าแต่ก่อนไปมาก สายตาก็ไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่ ฝ้าฟางเลือนลางไปบ้าง
“ย… ยายจ๋า” คนตัวเล็กที่ตอนนี้ตกใจ น้ำตาเอาแต่หยดแหมะๆ อย่างเป็นสาย ขณะที่เรียกชื่อยายเธอทั้งตัวสั่นปากสั่น ว่าแล้วคนตัวเล็กก็จะวิ่งเข้าไปโผกอดยาย
“หยุดตรงนั้นแหละ” เสียงโซเฟียรีบห้าม
“ทำไมละคะ?”
“ยัยฟา ยัยหนูฟา??” เสียงยายเรียมที่ร้องเรียกหาหลาน มันนานเท่าไหร่แล้วนะ คนแก่ที่ขี้หลงขี้ลืม ที่จำวันเวลาไม่ได้ แต่กลับจำเสียงหวานนั้นของหลานที่เลี้ยงมากับมือได้ดี
“ยายจะไปอะไรกับอิแค่หลานนอกใส้ละคะ?” โซเฟียที่ทนไม่ได้ก็โพล่งขึ้น
ฟาซิน่ารู้ดีว่าตัวเองไม่ใช่หลานแท้ๆ อีกทั้งกำพร้าบิดามารดาตั้งแต่10ขวบ
“ขอร้องนะคะคุณโซเฟีย!” ให้ฉันได้กอดยายสักครั้ง?”
“ไม่ได้!!”
“จะหยุดกันได้รึยัง!!” จู่ๆ เสียงทุ้มคุ้นเคยก็ดังขึ้น ทุกคนต่างหันมามองคนตัวโตสูง 192 และ 190 ที่เดินมาด้วยกัน ขณะที่ต่างฝ่ายต่างเถียงกันอยู่ฟาซิน่าก็นึกขึ้นได้ แอนนี่ที่หายไป แต่ทว่าก็มาพร้อมกับคนตัวสูงทั้งสองคน เป็นงานเหมือนกันนะหนิแอนนี่ คนตัวเล็กยิ้มน้อยๆ พูดในใจ
“พี่คัสมาได้ไงคะ ไหนว่าพี่อยู่ที่โมนาโก?” โซเฟียที่ให้คนตามสืบเขาก็แจ้งมาแบบนี้!!
“ถ้าฉันทำตัวให้คนอื่นรู้ว่าจะไปไหนมาไหน ฉันจะรู้หรอว่ามีคนที่ยังแอบทำร้ายว่าที่ภรรยาของฉัน”
“ว่าที่ภรรยา!!! เธอเสียงสูง เขากล้าพูดแบบนี้งั้นเหรอ
“พี่ไม่กลัวว่าความสัมพันธ์ทางธุรกิจของครอบครัวพวกเราจะขาดสะบั้นลงงั้นหรอคะ ถึงไดเกล้าพูดมาอย่างนี้” สาวเซ็กซี่พูดทั้งน้ำตา ก็ลูคัสเป็นผู้ชายคนแรกที่เขาใจดีกับเธอ ด้วยความอ่อนโยนของลูคัสที่มอบให้ตั้งแต่เด็ก เธอก็ขี้ตู่เป็นตุเป็นตะว่าเขามีใจให้ ไหนจะที่บ้านของทั้งสองให้ปรองดองกันไว้ตั้งแต่เล็ก
“ฉันยังรู้อีกนะว่ายายเรียมคือยายแท้ๆ ของเธอ” เขาพูดใส่หน้าแม่สาวสวยเซ็กซี่อาเธอร์ที่รู้อะไรบางอย่างมาก็พูดแทรกขึ้น
ทุกคนหันไปมองยังโซเฟีย แต่ถึงอย่างนั้นก็คิดไม่ตก ว่าทำไมเธอถึงปิดบังฟาซิน่าเรื่องที่พายายเรียมไป
(โซเฟียไม่อยากจะเป็นพี่น้องกับเธอ เพราะมันเป็นศัตรูหัวใจของเจ้าหล่อน) ” นี่หมอ?” นี่แกตามสืบฉันงั้นรึ!!! โซเฟียที่ตอนนี้เกรี้ยวกราดขึ้นเมื่อรู้สึกเป็นรอง (ยายเรียมคือยายของโซเฟีย อย่างนั้นหรอกหรือ คนตัวเล็กคิดพลางตาโต)
“ทีตัวเองยังกล้าตามสืบเรื่องของคนอื่น แล้วคนอื่นจะไม่กล้าตามสืบเรื่องของตัวเองงั้นสินะ??” เสียงแจ๋วของแอนนี่ก็แทรกขึ้นอีก
ฟาซิน่าที่ไม่รู้จะรู้สึกยังไงกับสถานการณ์นี้ ทั้งดีใจที่ได้เจอยาย และก็ต้องตกใจกับสิ่งที่ได้รู้เพิ่มมา เธอสับสน เริ่มจับต้นชนปลายไม่ถูก เธอกลัว กลัวคำตอบอะไรกันนะ!!
“ยายจ๋า ยายหายไปไหนมาจ้ะ กินอยู่ยังไง ยายสบายดีมั้ย มีคนดูแลรึเปล่า?” สารพัดคำถามที่พรั่งพรูแต่มันมีสิ่งหนึ่งที่โซเฟียกลัว เจ้าหล่อนกลัวความจริงจะเปิดเผยว่าจริงๆ แล้ว ฟาซิน่าคือน้องสาวต่างบิดาที่หายสาบสูญไป ในวันที่ทุกคนตามหายายเรียม
ก็พบแกกำลังงุ่มง่ามทำอาหาร แต่พวกเขาไม่รู้ว่าแกทำอาหารรอใคร ซึ่งเป็นวันเดียวกันกับวันที่ฟาซิน่ากลับบ้านโซเฟียที่มองหน้าอาเธอร์ ตาดุของเจ้าหล่อนห้ามปรามเขาเป็นนัย เธอชัดกสีหน้าและแววตาดุใส่เขาเป็นกรายๆ เพราะเธอรู้ว่าเขาต้องสืบรู้อะไรมาเป็นแน่
“งั้นก็ดี มาพร้อมหน้ากันแบบนี้ก็ดี .. ฉันจะได้บอกทุกคนไปพร้อมกันเลย ณ ที่นี้”
“ฉันท้อง!!” แล้วจู่ๆ โซเฟียก็พูดเสียงดังขึ้น พร้อมกันนั้นเธอก็ยังเอาผลตรวจมายืนยัน ผลตรวจจริง ชื่อ วัน เวลา ระบุอย่างชัดเจน
“ดูเอาเอง ทำไมฉันต้องเดือดพล่านๆ ก็เพราะฉันท้อง ทั้งๆ ที่พ่อของเด็กกำลังจะหนีไปแอบแต่งงาน!”
ฟาซิน่าที่ได้ฟังถึงกับหูอื้อ ตาพร่ามัว ใจสั่น เข่าอ่อนเซถลาเกือบล้ม แต่ร่างใหญ่ก็เข้ามาคว้าเอวไว้ทัน เธอจ้องมองคนตรงหน้าแววตาเจ็บปวด แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ไม่ใช่คนหัวอ่อนที่จะเชื่อเพียงหลักฐานเท่านี้ง่ายๆ
“ไปกันค่ะทุกคน เราจะไปพิสูจน์ความจริง” เสียงฟาซิน่าเอ่ย” คุณอาเธอร์ เดี๋ยวเราไปห้องตรวจกัน” ทุกคนที่ได้ยินก็เห็นด้วย ฟาซิน่าเธอเป็นคนตัวเล็กที่แสนฉลาด คนตัวโตที่ได้แต่แอบคิดและลอบยิ้มเบาๆ
“ขอบคุณนะ… ที่รัก” เขากระซิบข้างหูคนตัวเล็กอย่างแผ่วเบา (ขอบคุณที่หนักแน่น ขอบคุณที่ไม่เชื่ออะไรง่ายๆ) เขาโอบกอดคนตัวเล็กกระชับแน่นขึ้นกว่าเดิม
ฟาซิน่ายืนอยู่ท่ามกลางความเงียบงัน หลังจากโซเฟียเดินจากไปพร้อมความโกรธเคือง หัวใจของเธอยังคงเต้นแรง ไม่ใช่เพียงเพราะเรื่องที่โซเฟียประกาศ แต่เป็นเพราะความจริงที่ลูคัสและอาเธอร์เพิ่งเปิดเผย ยายเรียมที่เธอรักและเคารพมาตลอดกลับเป็นยายแท้ๆ ของเธอ
“ยายเป็นยายแท้ ๆ ของฟาจริง ๆ หรอคะ?” ฟาซิน่าถามอย่างไม่เชื่อสายตา เธอหันไปมองยายเรียมที่ตอนนี้น้ำตาคลอเบ้า และดูเหมือนจะพูดอะไรไม่ออก
“ใช่ลูก ยายเรียมเป็นแม่ของแม่เธอ ยายเสียใจที่ต้องปิดบังเรื่องนี้มาตลอด แต่ทุกอย่างมันมีเหตุผลของมัน…” ยายเรียมตอบด้วยเสียงสั่นเครือ
ฟาซิน่ารู้สึกเหมือนโลกของเธอกำลังหยุดหมุน ความดีใจพรั่งพรูเมื่อได้รู้ว่ายายเรียมคือยายแท้ๆ แม้แต่เรื่องของโซเฟียเองและเรื่องที่เธอไม่เคยรู้เกี่ยวกับครอบครัวของตัวเองมาก่อน
ลูคัสที่อยู่ข้างๆ ฟาซิน่าเขาคอยจับมือคนตัวเล็กไว้แน่น เอ่ยด้วยเสียงนุ่มนวล” ผมรู้ว่ามันยากที่จะยอมรับ แต่นี่คือความจริงที่เราทุกคนต้องเผชิญ และไม่ว่าคุณจะเป็นใคร จะเกิดอะไรขึ้น ผมก็จะอยู่ข้างคุณเสมอ”
ฟาซิน่าหันไปมองลูคัส น้ำตาเริ่มไหลอาบแก้ม” แล้วถ้าโซเฟียพูดจริงล่ะคะ? ถ้าเธอท้องลูกของคุณ?”
ลูคัสถอนหายใจลึก ๆ เขาเองก็รู้สึกเจ็บปวดที่ต้องรับมือกับสถานการณ์นี้” ผมไม่เชื่อว่าเธอพูดความจริง แต่ถ้าหากมันเป็นความจริง ผมก็จะรับผิดชอบ แต่ผมจะไม่ปล่อยคุณไปไหน ผมรักคุณนะฟา และผมจะไม่ยอมให้ใครหรืออะไรมาเปลี่ยนแปลงสิ่งนี้”
ขณะที่ฟาซิน่ากำลังจะพูดอะไรต่อ สายตาของเธอกลับเหลือบไปเห็นอะไรบางอย่างที่ทำให้เธอหยุดนิ่ง มีผู้ชายในชุดสูทดำกำลังเดินเข้ามาใกล้พร้อมกับถือซองเอกสารที่ดูสำคัญบางอย่าง เขายื่นมันให้กับลูคัส
“นี่คือผลตรวจจากโรงพยาบาลครับ” ชายคนนั้นพูดเสียงเรียบ
ลูคัสรับซองเอกสารนั้นมา ก่อนจะเปิดมันอย่างระมัดระวัง ฟาซิน่ารู้สึกเหมือนหัวใจของเธอกำลังหยุดเต้นเมื่อเห็นลูคัสจ้องมองไปที่กระดาษในมือของเขา
“ไม่มีอะไรต้องกังวลใจหรอกที่รัก” ลูคัสพูดในที่สุด เสียงของเขามีความโล่งอกปนความสุข จริงๆ คนตัวโตย่อมรู้อยู่แล้ว แต่เขาก็อยากยืนยันให้ใครบางคนสบายใจ
“โซเฟียไม่ได้ท้อง เธอโกหกทุกอย่าง” คุณเชื่อผมหรือยัง
ร่างบางรู้สึกเหมือนหินหนักที่ถ่วงอยู่บนอกเธอถูกยกออกไปทันที เธอร้องไห้ออกมาอย่างไม่อาย และคนตัวโตก็โอบกอดเธอไว้แน่น
“เราจะผ่านทุกอย่างไปด้วยกัน ฟา เราจะไม่ให้ใครมาพรากเราจากกันอีกแล้ว” ลูคัสกระซิบข้างหู
ฟาซิน่าพยักหน้า น้ำตาของเธอยังคงไหลไม่หยุด แต่คราวนี้เป็นน้ำตาแห่งความโล่งใจและความสุข เธอรู้ว่าตอนนี้เธอมีครอบครัวที่แท้จริงอยู่ข้างๆ
ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เธอไม่ต้องเผชิญหน้ากับมันเพียงลำพังอีกต่อไป
“แล้วยายของแกล่ะ แกจะไม่เอายายของแกแล้วใช่มั้ย?” โซเฟียที่เดินกลับมาพร้อมพูดใส่เสียงดัง
ลูคัสก็พูดขัดขึ้น!!” นั่นก็ยายของเธอ?”
“ทุกคนรู้!!” พูดเสร็จคนตัวเล็กก็เอาแต่ยืนอึ้ง
ก่อนหน้านั้นลูคัสก็ไม่ได้นิ่งดูดาย เขาก็ตามสืบเสาะทุกเรื่องที่เกี่ยวกับคนตัวเล็กของเขา เขารู้ว่ายายเรียม มีความเป็นอยู่อย่างสุขสบายหลังจากที่โซเฟียพายาย กลับไปดูแลต่อที่บ้านเขาเลยไม่ได้อะไรมากนัก เพราะยังไงก็เป็นยายของโซเฟีย เขามั่นใจว่าหล่อนก็คงจะไม่ทำอะไรโง่ๆ
เมื่อทุกอย่างต่างเฉลย แล้วโซเฟียในตอนนี้ล่ะ?
“แกยังจะไปตรวจอยู่มั้ย?” เสียงแอนนี่โพล่งขึ้น
“ไปตรวจกับผีนะสิ” สาวตัวเล็กเซ็กซี่หน้าบึ้งพร้อมหันหลังกลับ เดินดุ่มๆ ออกไปจากตรงนั้นอย่างไว
