เมื่อความรักระหว่างมนุษย์กับแวมไพร์มันเป็นอะไรที่ยุ่งยาก ถึงอย่างนั้นพวกเขาก็พร้อมที่จะฟันฝ่าและรอคอย การรอคอยกันและกันอย่างไม่มีวันรู้ได้ พวกเขาจะสุขหรือสมหวังหรือไม่ หรือจะกี่ร้อยพันปี ก็ไม่มีใครรู้ !! เมื่อเรื่องราวแห่งการแตกดับและสูญสลาย สุดท้ายต้องวนเวียนกลับมาเจอกันอีกครั้ง รักแรก และรักสุดท้ายของพวกเขาจะลงเอยเช่นไร ….
นิยายเรื่องนี้เป็นโรมานซ์ กึ่งแฟนตาซีนะคะ อิพี่หิวเก่งมากค่ะ ^^
ชาย-หญิง,แฟนตาซี,รัก,ดราม่า,ผู้ใหญ่,ดราม่า,แฟนตาซี,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ลูคัสรู้ว่าอาการท้องโตผิดปกติของฟาซิน่าเป็นสัญญาณอันตราย แต่สิ่งที่ทำให้เขาหนักใจยิ่งกว่าคือความจริงที่ว่าเธอจะสามารถคลอดได้อย่างปลอดภัยก็ต่อเมื่อกลายเป็นแวมไพร์เสียก่อน แม้เขาจะไม่อยากให้เธอต้องทนทุกข์กับการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ แต่การเป็นแวมไพร์ดูเหมือนจะเป็นทางเลือกเดียวที่จะช่วยรักษาชีวิตของทั้งฟาซิน่าและลูกในครรภ์ได้ ตอนนี้คนตัวโตแทบไม่มีตัวเลือกอื่นใด
ลูคัสรีบต่อสายหาอาเธอร์เพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของเขาที่เป็นทั้งหมอและคนที่เขาไว้ใจได้มากที่สุด เมื่ออาเธอร์มาถึง เขาตรวจอาการของฟาซิน่าอย่างละเอียด และยืนยันความเห็นของลูคัสว่า การที่ฟาซิน่าท้องโตอย่างผิดปกติเพราะพลังของลูกครึ่งแวมไพร์ที่เติบโตในครรภ์ของเธอ
“ฟาซิน่า” อาเธอร์เริ่มพูดด้วยเสียงที่เครียดหนักและจริงจัง” การคลอดลูกของคุณอาจจะมีความเสี่ยงเป็นอย่างมาก ถ้าคุณยังเป็นมนุษย์อยู่ ลูกของคุณจะมีพลังมากเกินกว่าที่ร่างกายมนุษย์จะรับไหว ทางเดียวที่คุณจะรอดและคลอดได้อย่างปลอดภัยคือต้องกลายเป็นแวมไพร์ แต่...”
“แต่ฉันจะควบคุมตัวเองไม่ได้ ใช่ไหม?” ฟาซิน่าถามด้วยเสียงสั่นเครือ การเป็นแวมไพร์มันก็ดีนะ จะได้อยู่กับคนที่รักไปนิรันดร์ แต่การที่จะต้องมีชีวิตอย่างยืนยาวขนาดนั้น…เธอก็คิดไม่ตกว่าจะใช้ชีวิตแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ แบบไหนอย่างไร
อาเธอร์พยักหน้า” ใช่ มันจะยากมากในช่วงแรกๆ คุณจะต้องเรียนรู้ที่จะจะปรับตัวและควบคุมความกระหายกับพลังใหม่ที่คุณจะได้รับ และช่วงเวลานั้นคือช่วงที่อันตรายที่สุด”
“คุณอาจจะรับมันไหว … หรือไม่ก็อาจจะ… อาเธอร์เลือกที่จะไม่เล่าต่อ
คนตัวโตที่ตอนนี้เอาแต่จับมือฟาซิน่าไว้แน่น เขามองเธอด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความห่วงใยและความรัก” ผมจะอยู่ข้างๆ คุณไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น
ฟาซิน่ารู้สึกถึงความอบอุ่นจากมือของลูคัส เธอรู้ว่าการตัดสินใจครั้งนี้ไม่ง่าย แต่เพื่อลูกของเธอและเพื่อความอยู่รอดของทั้งสองคน เธอจะต้องยอมรับการเปลี่ยนแปลงนี้ ไม่ว่าจะยากเย็นแค่ไหน
“ฉันจะทำ” เธอพูดเสียงเบา แต่มั่นคง” เพื่อเราทั้งสองคนและเพื่อลูกของเรา
อาเธอร์อธิบายวิธีการที่จะทำให้ฟาซิน่ากลายเป็นแวมไพร์” ลูคัสจะต้องใช้กริชแทงเข้าที่หัวใจของเขาเอง และจากนั้นต้องนำเลือดของลูคัสให้เธอดื่มจากนั้นปฎิกิริยาของมันจะส่งผลให้เธอกลายเป็นแวมไพร์
ฟาซิน่าที่มองมายังคนตัวโต ปากบางเม้มเข้าหากันน้ำตาคลอ เธอจุกจนพูดอะไรไม่ออก คนตัวเล็กที่ตอนนี้อยากร้องไห้ ทำได้เพียงอดกลั้นมันเอาไว้
“ฟาไม่อยากเห็นคุณเจ็บ และถ้าฟาตาย!!”
“คุณอย่าพูดแบบนั้นนะฟา!!” คนตัวโตที่ตอนนี้ใจคอไม่ดีนัก ยิ่งคนตัวเล็กมาพูดแบบนี้แล้ว เขาแทบคลั่ง เขากลัวที่จะสูญเสียทั้งเธอและลูก
“ถ้าหากให้เลือกได้หนึ่งคน แกจะเอายังไงวะลูคัส?” จู่ๆ อาเธอร์ก็ถามเพื่อนขึ้นมาเสียดื้อๆ
“ไม่มีถ้าหากเว้ย!! ทุกคนต้องปลอดภัย”
“แกก็รู้ดีกว่าใครหนิวะ!!” มานี่กับฉันหน่อย อาเธอร์ดึงมือเพื่อนรัก …
“มึงช่วยทำใจดีๆ ไว้บ้าง แล้วนี่กูก็ยังไม่เคยทำเรื่องอย่างว่า ถ้าเมียมึง .. ตาย…!!”
“มึงหุบปากเดี๋ยวนี้เลย”
ตอนนี้ทั้งคู่ที่ต่างต้องมาตกลงกัน ทว่าการจะลงมือนั้นมันมีความเสี่ยงถึงตาย
“แล้วตอนนี้กูเลือกอะไรได้วะ??” ลูคัสที่ตอนนี้สุดจะกลั้นน้ำตา จู่ๆ น้ำตาลูกผู้ชายก็ไหล อาเธอร์ที่ทนเห็นสภาพเพื่อนรักเป็นแบบนี้ไม่ได้ก็เอาแต่ทุบหลังพลางลูบปลอบเบาๆ
เมื่อกลับมายังห้องที่ตอนนี้มีแต่ความเงียบแอนนี่ที่พึ่งกุลีกุจอมาถึง ทุกคนต่างไม่ว่าอะไร ไม่ได้ปิดบังเพื่อนรักของเธอ แต่ก็ไม่ได้พยายามอธิบายอะไรต่อ ปล่อยให้เธอคิดว่าฟาซิน่าครรภ์เป็นพิษแหละดีแล้ว
“คุณแอนนี่ครับ เดี๋ยวต่อไปจะเป็นขั้นตอนการรักษาที่น่าหวาดเสียว คุณช่วยไปรอด้านนอกนะครับ เดี๋ยวผมกับลูคัสจะจัดการเอง”
แอนนี่ที่ได้ฟังดังนั้นก็พยักหน้ารับคำอย่างว่าง่าย” ค่ะ”
คนตัวโตที่จ้องมองคนตัวเล็ก มือที่จับมือเล็กนั้นชุ่มไปด้วยเหงื่อ หน้าสวยของเธอที่ตอนนี้ซีดเผือด แม้แต่เลือดฝาดก็ยังไม่มี
อาเธอร์ที่เตรียมทุกอย่างไว้พร้อมแล้ว กริชที่เงาวับถูกวางไว้ตรงหน้า ลูคัสมองมันด้วยความแน่วแน่ แม้จะรู้ดีว่าความเจ็บปวดที่เขากำลังจะเผชิญจะมากมายเพียงใด แต่ความรักที่เขามีต่อฟาซิน่าและลูกมันย่อมเหนือกว่าสิ่งอื่นใด
“พร้อมไหม?” ลูคัสถามขณะที่จับกริชไว้แน่น
ฟาซิน่าพยักหน้า แม้หัวใจเธอจะเต้นแรง แต่แล้วเธอกลับปวดท้องขั้นรุนแรง
“อื้อออ” เธอร้องทั้งมือที่ยังกำมือหนาของคนตัวโตไว้แน่น จู่ๆ ก็บีบเขาจนสุดแรง ลูคัสที่กำลังจะจ้วงแทงกริชใส่ตัวเอง ก็ถูกฟาซิน่าห้ามไว้ ตอนนี้เลือดสีดำที่พุ่งออกจากปากคนตัวเล็ก ค่อยๆ ไหลเป็นทาง
“เธอไม่รอดหรอก ต่อให้แกจะแทงกริชใส่หัวใจ รึต่อให้แกจะยอมตายแทน เธอก็ไม่รอด” จู่ๆ เสียงนั้นก็โพล่งขึ้นมา
ตุ๊บบบ … หมัดหนักที่ลูคัสมอบให้อาเนี่ยน ที่ตอนนี้เขาเลือดอาบปากล้มนอนตรงพื้น ลูคัสซัดไอ้ปากดีจนสุดกำลังหมัด
“มึงพูดบ้าอะไร เชี่ยะ!! ลูคัสสบถหยาบคายออกมาอย่างคนอดไม่ได้
“เกิดนานซะเปล่า ต้องให้เด็กเมื่อวานซืนสอน!!” มึงดูขนาดตัวของเมียมึงหน่อย ตัวแค่นี้ ตอนนี้ไอ้เด็กนั่นมันสูบฉีดกินเลือดเธอหมดแล้ว”
“ลูคัส….” ฟาซิน่าที่เรียกเขาด้วยกำลังเฮือกสุดท้าย … คนตัวโตรีบถลาเข้าไปประคองเธอ เขากอดเธอไว้แน่น มือใหญ่ค่อยๆ เช็ดเลือดจากปากคนตัวเล็กอย่างแผ่วเบา
“คุณไม่ร้องสิ … ฟาไม่อยากเห็นคุณร้อง”
คนตัวโตที่เห็นอาการเมียไม่ค่อยจะสู้ดี เขาไม่รออะไรอีกแล้ว
“อาเธอร์เตรียมตัว” เขาเรียกเพื่อนรักก่อนที่จะแทงกริชเข้าขั้วหัวใจของตัวเองอย่างรวดเร็ว
… ฉึก!!!!…. อ๊าาาา!!!
อาเธอร์รีบนำเลือดจากหัวใจคนตัวโตรีบให้ฟาซิน่าได้ดื่ม …. แต่!!!! เลือดก็ไม่ได้ช่วยอะไร ฟาซิน่าที่ยิ่งเจ็บปวดเมื่อเห็นคนรักต้องมาเจ็บปวด เธอรู้แต่แรกว่าเธอคงไม่รอด ตอนนี้เด็กในท้องของเธอก็เลิกดิ้นได้สักพักแล้ว และร่างกายของคนตัวเล็กก็ต่อต้านเลือดของเขา
“ไม่นะฟา … อย่าทิ้งผมไป … อ๊ากกก!!! ลูคัสที่สะอึกอยู่ในใจ เขากลั้นน้ำตาไว้ไม่ไหวอีกแล้ว มือน้อยๆ ที่จับใบหน้าคนตัวโตก็ตกลงพื้น ก่อนเธอจะสิ้นใจ
“ยัยฟา!! กรี้ดดด” แอนนี่ที่เห็นสภาพเพื่อนก็ร้องไห้เธอค่อยๆ ตัวโยน ซวนเซและสลบไป
อาเนี่ยนที่เอาแต่ยืนอึ้ง นี่เป็นครั้งแรกในรอบหลายร้อยปีที่เขาเห็นลูคัสร้องไห้
ลูคัสกอดร่างฟาซิน่าที่ไร้ชีวิตไว้แน่น ร่างกายของเธอค่อย ๆ เย็นลง เขาสัมผัสได้ถึงการจากไปของเธอ ทั้งที่เขาพยายามทำทุกอย่างเพื่อช่วยเธอ แต่ทุกสิ่งกลับสายเกินไป
“ฟาซิน่า…” เข้าร้องไห้ปากสั่นตัวสั่น ทำเอาอาเธอร์ถึงกับต้องอึ้งอีกรอบ ก่อนจะเข้ามากอดปลอบเพื่อน
“ยัยฟา….”
“กรี้ดดดด…” และแอนนี่ก็ร้องลั่นและสลบไป
เสียงของคนตัวโตสั่นเครือและหนักอึ้ง ลูคัสไม่อาจจะหยุดน้ำตาที่ไหลลงมาได้ เขาไม่เคยรู้สึกเจ็บปวดเช่นนี้มาก่อน ความรู้สึกที่เสียเธอไปพร้อมกับลูกในท้องทำให้หัวใจเขาแทบแตกสลาย
อาเธอร์ที่ยืนมองเหตุการณ์อยู่เงียบ ๆ ขมวดคิ้วด้วยความเศร้าและโทษตัวเองที่ไม่สามารถช่วยอะไรได้มากกว่านี้ เขาเดินเข้าไปหาลูคัส วางมือเบา ๆ บนไหล่ของเพื่อน
“ฉันเสียใจ…”
ร่างสูงไม่ตอบอะไร เพียงก้มหน้าลงซบกับร่างของฟาซิน่า น้ำตาของเขาหยดลงบนแก้มซีดของเธอ เขาเอื้อมมือขึ้นมาลูบเส้นผมของเธออย่างอ่อนโยนเป็นครั้งสุดท้าย
“ฟา... ผมขอโทษ...” ลูคัสพูดออกมาเบา ๆ อย่างคนหมดหวัง หัวใจเขาเต็มไปด้วยความเจ็บปวดที่ไม่สามารถพรรณนาได้
เวลาผ่านไปหลายปีหลังจากที่ฟาซิน่าจากไป ลูคัสกลายเป็นเงาของตัวเอง เขาใช้ชีวิตอย่างไร้วิญญาณ ไม่ต่างจากผีดิบที่ยังมีลมหายใจอยู่เพียงเพราะความเคยชิน เขาไม่สนใจสิ่งรอบตัวอีกต่อไป ไม่ว่าผู้คนหรือสถานที่ ความสุขหรือความเศร้า ทุกอย่างดูเหมือนจะจืดชืดและไร้ความหมาย
ลูคัสเดินทางไปเรื่อย ๆ ผ่านคืนวันที่ยาวนาน แต่ทุก ๆ
ที่ที่เขาไป เขากลับรู้สึกว่าเธอยังคงอยู่ข้าง ๆ เขา เขายังคงได้ยินเสียงหัวเราะของฟาซิน่า ได้กลิ่นน้ำหอมที่เธอเคยใช้ เห็นภาพเธอในทุกมุมของบ้านที่พวกเขาเคยอยู่ด้วยกัน
ในทุกค่ำคืน ลูคัสนั่งมองรูปของเธอที่ไม่เคยได้เกิดขึ้นมาลืมตาดูโลก เขาพึมพำกับตัวเอง “ผมจะรักคุณตลอดไป ฟาซิน่า...ผมขอโทษที่ไม่สามารถปกป้องคุณได้”
แม้แต่ความเป็นแวมไพร์ที่ทำให้เขาแข็งแกร่งกลับไม่สามารถช่วยให้เขารอดพ้นจากความเศร้านี้ได้ จิตวิญญาณของเขาถูกความเสียใจและความทรงจำที่เจ็บปวดกัดกินเรื่อย ๆ ราวกับว่าเขาตายไปพร้อมกับฟาซิน่าในวันนั้น...
