เรื่องราวความรักสามเส้าระหว่างดาหวัน โนเตอร์ และทะเล เต็มไปด้วยความหวาน ซับซ้อน และอุปสรรคที่รอการคลี่คลาย!
ชาย-หญิง,วัยว้าวุ่น,ไทย,อื่นๆ,รัก,หลงรัก,เดือนวิศวกรรม,ดาวคณะแพทยศาสตร์,เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ,เพื่อนสนิท,รักหวานแหวว,รักข้างเดียว,รักวัยใส,รักสามเศร้า,รักลับมาเฟียร้าย,รักมาเฟีย,รักมหาลัย,พล็อตสร้างกระแส,นิยายชายหญิง,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เรื่องราวความรักสามเส้าระหว่างดาหวัน โนเตอร์ และทะเล เต็มไปด้วยความหวาน ซับซ้อน และอุปสรรคที่รอการคลี่คลาย!
ผู้แต่ง
Charuda Singsathon
เรื่องย่อ
ดาหวัน นักศึกษาสาวปี 2 คณะแพทยศาสตร์เป็นที่หมายปองของหนุ่มๆ หลายคน ด้วยความสวยสะดุดตาของเธอ ทั้งผมยาวดำสลวย
จมูกโด่ง ตาโตคม ผิวขาวออร่าและบุคลิกที่โดดเด่น ทำให้เธอเป็นดาวเด่นของคณะ แม้จะมีคนเข้ามาชอบและจีบเธอไม่ขาดสาย แต่ดาหวันกลับยังไม่เจอใครที่ทำให้หัวใจเธอเต้นแรงจริงๆ
ในอีกมุมหนึ่ง ทะเล หนุ่มเดือนคณะแพทย์ปี 2 เพื่อนที่แสนดีของดาหวัน ตกหลุมรักเธอและคอยอยู่ข้างๆ หวังว่าสักวันเธอจะมองเห็นความดีของเขา ขณะที่ โนเตอร์ เดือนคณะวิศวะปี 4 หนุ่มหล่อสูงโปร่งที่มักจะมีสาวๆ มารุมล้อมอยู่เสมอ แต่ดาหวันกลับไม่ได้สนใจเขาเหมือนที่คนอื่นๆ ทำ ทำให้โนเตอร์รู้สึกสนใจและอยากเอาชนะหัวใจของเธอมากขึ้น
เรื่องราวความรักวุ่นๆ นี้ จะลงเอยอย่างไร ระหว่างทะเลที่คอยอยู่เคียงข้างอย่างอ่อนโยน กับโนเตอร์ที่พยายามจะพิชิตหัวใจของดาหวัน?
ดาหวัน
ดาหวันเป็นนักศึกษาสาวสวยปี 2 ของคณะแพทยศาสตร์ ด้วยความสูงเพียง 163 ซม. และน้ำหนัก 43 กก. เธอดูเล็กแต่มีเสน่ห์อย่างล้นหลาม ผมยาวดำสลวยของเธอไหลลงมาถึงบั้นท้าย ตาโตคมดำ คิ้วหนาแต่ได้รูปสวย จมูกโด่งเป็นสัน และริมฝีปากอวบอิ่มเป็นกระจับเพิ่มความน่ารักและน่าดึงดูด ผิวขาวสะอาดของเธอมีออร่าเปล่งปลั่ง ที่ทำให้ใครๆ ต่างก็หลงใหล ดาหวันเป็นที่จับตามองของหนุ่มๆ แต่เธอยังไม่รู้สึกว่ามีใครที่ทำให้หัวใจเต้นแรง เธอเป็นคนเรียนเก่งและเอาจริงเอาจัง แต่ในขณะเดียวกันเธอก็ต้องเผชิญกับความลำบากใจเมื่อมีคนมาจีบมากมาย
โนเตอร์
โนเตอร์เป็นหนุ่มปี 4 คณะวิศวกรรมศาสตร์ที่โดดเด่นไม่แพ้ใคร ด้วยความสูงถึง 190 ซม. น้ำหนัก 70 กก. เขาเป็นคนที่หล่อเหลามีเสน่ห์เกินต้าน ท่ามกลางสาวๆ ที่มักจะหลงรักเขา ไม่เพียงเพราะรูปลักษณ์แต่ยังรวมถึงความเท่ของเขาอีกด้วย โนเตอร์ชอบร้องเพลงและเล่นกีฬา โดยเฉพาะฟุตบอล ซึ่งช่วยเสริมภาพลักษณ์ของเขาในสายตาคนอื่นๆ แม้จะมีสาวๆ มารุมล้อม แต่โนเตอร์กลับรู้สึกหวั่นไหวกับดาหวัน เด็กปี 1 ที่ดูเหมือนจะไม่สนใจความหล่อของเขาเลย ซึ่งทำให้เขาตั้งใจจะเอาชนะใจเธอให้ได้
ทะเล
เป็นหนุ่มหล่อคณะแพทยศาสตร์ปี 2 ที่มีนิสัยอ่อนโยนและสุภาพ เป็นคนที่เรียนดีและเป็นที่รักของคนรอบข้าง ด้วยความที่เป็นคนโรแมนติก เขาตกหลุมรักดาหวันอย่างเต็มหัวใจและพยายามจะเอาชนะใจเธออย่างสุขุม ทะเลมักจะทำตัวเป็นเพื่อนที่แสนดี คอยดูแลและอยู่ข้างๆ ดาหวันเสมอ แม้จะรู้ว่ามีคนเข้ามาชอบเธอมากมาย แต่เขายังคงพยายามหาวิธีที่จะให้ดาหวันมอบหัวใจให้เขา
นิยายเรื่องนี้สงวนสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 และที่แก้ไขเพิ่มเติม ห้ามคัดลอก ทำซ้ำ ดัดแปลงหรือนำส่วนหนึ่งส่วนใดของนิยายไปเผยแพร่หรือกระทำการใด ๆ ก่อนได้รับการอนุญาตจากผู้เป็นเจ้าของ หากฝ่าฝืนจะดำเนินการทางกฎหมายให้ถึงที่สุด
สวัสดีค่ะไรท์ของฝากนิยายเรื่องเดือนร่ายดาว ด้วยนะคะไม่รู้ทุกคนที่เข้ามาจะชอบหรือเปล่าแต่ไรท์พยายามสุดๆให้เนื้อเรื่องออกมาสนุก ขอให้ทุกคนชอบด้วยเถอะสาธุ เนื้อเรื่องเป็นแนวมหาวิทยาลัยนะไรท์ไม่ค่อยรู้เรื่องในมหาลัยเท่าไหร่เลยไม่ได้ใส่ข้อมูลอะไรเยอะ
ฝากกดไลค์ กดติดตาม เพิ่มเข้าชั้นเพื่อเป็นกำลังใจกันด้วยนะคะขอบพระคุณล่วงหน้าค่ะ
สองวันผ่านไปแล้ว แต่ทะเลยังคงนั่งหน้าบึ้ง ไม่หายงอนกับบรรดาเพื่อนสาวที่แอบหนีไปกินเหล้ากันโดยไม่ชวนเขา ยิ่งพอรู้ว่าดาหวันไปเจอโนเตอร์ที่ร้านเหล้าอีก ก็ยิ่งทำให้ทะเลหัวเสียจนแทบจะเป็นจะตาย คนตัวเล็กอย่างดาหวันก็พยายามทำทุกอย่างง้อเขา ทั้งพาไปกินของอร่อย ซื้อน้ำหวานที่เขาชอบ แต่ทะเลกลับทำเป็นไม่สนใจ หลบหน้าหลบตาเธอตลอด ข้าวก็ไม่ยอมกินด้วย
“ทะเล...งอนอะไรนักหนาวะ มึงเป็นอะไรไปเนี่ย” ดาหวันเอ่ยถามเสียงอ่อนๆ พยายามนั่งข้างๆ เพื่อนรักที่หันหน้าหนีตลอด
ทะเลยังคงไม่พูดอะไร แถมทำเป็นหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่น ไม่สนใจดาหวันเลยแม้แต่น้อย
"มึงจะไม่พูดกับกูจริงๆ เหรอ" ดาหวันทำหน้าสลด ยิ่งเห็นเพื่อนรักเป็นแบบนี้เธอก็ยิ่งรู้สึกผิด
ทะเลได้ยินคำถามก็ถอนหายใจลึกๆ ก่อนจะเงยหน้ามองเธอแว่บหนึ่งแล้วกลับไปจ้องโทรศัพท์ต่อเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
"ทะเล...มึงโกรธกูเรื่องพี่เตอร์ใช่ไหม" เธอถามตรงๆ ซึ่งทำให้ทะเลสะดุดไปชั่วขณะ แต่ก็ยังไม่ยอมตอบ
ดาหวันถอนหายใจหนัก "ถ้ามึงไม่พูด กูก็ไม่รู้จะทำยังไงแล้วนะ จะให้กูกราบมึงเลยไหมเนี่ย"
คำพูดนั้นทำให้ทะเลเผลอหลุดขำเบาๆ แต่ก็ยังคงพยายามเก็บท่าทีเหมือนเดิม
ดาหวันสังเกตเห็นปฏิกิริยาเล็กๆ นั้นแล้วก็รู้ว่าทะเลคงเริ่มใจอ่อนบ้างแล้ว เธอจึงค่อยๆ เอื้อมมือไปจับมือเขา "มึงเป็นเพื่อนรักกูนะ กูไม่อยากให้มึงเป็นแบบนี้เพราะเรื่องไร้สาระเลย"
ทั้งๆที่เธอก็รู้เต็มอกว่าทะเลคิดยังไงกับตัวเอง
ทะเลหันมามองดาหวันอีกครั้ง คราวนี้สายตาอ่อนลง "กูแค่ไม่ชอบที่มึงไปไม่บอกกู แล้วมึงก็ไปเจอไอ้เตอร์อีก"
"เอาน่า มันก็แค่บังเอิญ..." ดาหวันพยายามอธิบาย
ทะเลถอนหายใจอีกครั้ง ก่อนจะพยักหน้าเบาๆ "ก็ได้...กูจะหายงอนละ แต่อย่าทำอีกนะเว้ย"
ดาหวันยิ้มกว้างออกมา "โอเค! สัญญา! เดี๋ยวกูเลี้ยงข้าวมึงวันนี้เลย!"
ในที่สุดทะเลก็ยอมกลับมาคุยด้วย
ดาหวันรู้สึกโล่งใจอย่างมาก
"ต่อไป..ไปไหนต้องบอกกูเข้าใจไหม" ทะเลย้ำด้วยน้ำเสียงจริงจัง
"เข้าใจค่ะ" ดาหวันตอบรับด้วยหน้าตาทะเล้น แกล้งทำเป็นยิ้มหวานใส่ทะเล
"มึงบ่นจนคนอื่นคิดว่ามึงเป็นผัวกูแล้วเนี่ย" เธอบ่นให้คนหล่อที่ยืนอยู่ตรงหน้า
ทะเลยิ้มมุมปาก แกล้งทำเป็นรับคำด้วยท่าทางกวนๆ "อ้าว พร้อมเสมอจ้าหากเธออยากได้ผัวแบบทะเล"
"นี่แน่ะ!" ดาหวันยกมือขึ้นฟาดเขาเบาๆ ที่แขน แต่ทะเลแกล้งทำเป็นเจ็บเกินจริง
"โอ้ยย เจ็บ!" ทะเลแกล้งร้องออกมา พร้อมกับหัวเราะไปด้วย
ดาหวันส่ายหัวพร้อมหัวเราะเบาๆ เธอรู้ว่าเพื่อนของเธอแค่เล่นสนุก ไม่ได้คิดอะไรมาก แต่ในใจลึกๆ เธอก็รู้ว่าทะเลเป็นห่วงเธอมากแค่ไหน
"ยังไม่หายงอนนะ ขอบอก พาไปดูหนังด้วย ไม่งั้นไม่ยอม" ทะเลพูดด้วยน้ำเสียงอ้อนๆ พร้อมกับทำหน้าตาน่ารักแบบตั้งใจให้ดาหวันใจอ่อน
"เยอะนะมึงไอ้ทะเล" ดาหวันส่ายหัวพลางหัวเราะ แต่ก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมาเมื่อเห็นเพื่อนทำท่าอ้อนขนาดนี้
"ก็เยอะกับมึงคนเดียวนี่แหละ" ทะเลยิ้มหวานส่งสายตาล้อเลียน
"โอ๊ยยย เอาเถอะ พาไปก็พาไป" ดาหวันตอบกลับอย่างยอมแพ้ ทะเลยิ้มอย่างผู้ชนะ
ทันที
พอมาถึงโรงหนัง ดาหวันก็เริ่มจะหงุดหงิดเมื่อเห็นคนเยอะจนแทบไม่มีที่เดิน ความเหนื่อยและความเบื่อก็เพิ่มขึ้นทุกที
"มึง ซื้อของกินแล้วไปดูหนังที่ห้องมึงดีกว่าป่ะ แม่ง คนเยอะกูขี้เกียจรอ" ดาหวันบ่นพร้อมดึงแขนทะเลให้พาออกไปจากโรงหนัง
ทะเลหัวเราะเบาๆ กับท่าทางของดาหวัน "โอเค งั้นตามใจมึง ไปซื้อของกินกันแล้วกลับไปนอนดูหนังสบายๆ ที่ห้องกัน"
ดาหวันยิ้มออกมาเมื่อทะเลยอมตามใจ ก่อนจะพากันเดินออกไปหาของกินข้างนอก
พอมาถึงห้อง ทะเลก็รีบเก็บของที่วางเกะกะอยู่ตามโต๊ะและพื้นอย่างรวดเร็ว ทำให้ห้องดูเป็นระเบียบขึ้นภายในไม่กี่นาที
"เอาล่ะ พร้อมดูหนังแล้ว!" ทะเลพูดพลางทิ้งตัวลงนั่งข้างดาหวันบนโซฟา
ดาหวันหยิบรีโมตขึ้นมาเปิด Netflix "มึง หนังเยอะมากเลย ดูเรื่องไหนดีวะ?"
ทะเลเหลือบตามองหน้าจอ "แล้วแต่เลย กูตามใจมึงอยู่แล้วนิ"
ดาหวันยิ้มก่อนจะเลือกหนังที่เธออยากดู ทะเลแอบถอนหายใจเบาๆ เพราะหนังที่ดาหวันเลือกดันเป็นแนวโรแมนติกที่เขาไม่ค่อยชอบ แต่ก็ยอมทนดูเพราะเห็นแก่เพื่อนสาว
ดูไปได้พักนึง
"มึงกูปวดขี้ เข้าห้องน้ำแป๊บนะ"ทะเลบอกเธอก่อนจะปรี่เข้าห้องน้ำและอาบน้ำไปเลย
พอทะเลเดินออกมาจากห้องน้ำในหนังก็กำลังเป็นฉากรักผู้ใหญ่ที่ยัยดาหวันก็ดูตาแทบจะไม่กระพริบหน้ายื่นจะสิงจอทีวีอยู่แล้ว
ทะเลใส่แค่กางขาสั้นสบายๆ พลางเช็ดผมตัวเองด้วยผ้าขนหนูจึงเอ่ยทักเธอให้ตกใจเล่นๆ
"เฮ้ย! ดูอะไรอยู่เนี่ย?" ทะเลถามขำๆ เมื่อเห็นฉากรักผู้ใหญ่กำลังดำเนินไปอย่างเผ็ดร้อนบนหน้าจอ
ดาหวันสะดุ้งเล็กน้อยหันมามองทะเล "อะ...อะไร กูก็ดูหนังเฉยๆ อะ" เธอพยายามทำหน้าปกติ แต่ใบหน้าเริ่มมีสีแดงระเรื่อ
ทะเลหัวเราะ "เออๆ ดูต่อไปเถอะ แต่อย่าหลงไปในหนังล่ะ กูหวง"
ดาหวันพยายามเบือนหน้าหนีจากสิ่งที่เห็นตรงหน้า แต่สายตาของเธอดันกลับมาจับจ้องอยู่ที่จุดเดิมโดยไม่รู้ตัว กล้ามเนื้อหน้าท้องของทะเลที่เรียงเป็นลอนชัดเจนทำให้เธอรู้สึกร้อนวูบวาบ ความคิดเริ่มฟุ้งซ่าน ร่างกายเริ่มร้อนรุ่มจากภายใน
เธอกลืนน้ำลายอย่างไม่ทันตั้งตัว เสียงดังพอที่จะทำให้ทะเลหันมามอง
"เป็นอะไร? มองอะไรอยู่?" ทะเลถามด้วยน้ำเสียงที่ปนความสงสัยและขี้เล่นเล็กน้อย
ดาหวันสะดุ้งอีกครั้ง "อะ...เปล่า กูไม่ได้มองอะไรทั้งนั้น!" เธอรีบตอบกลับ รู้สึกหน้าร้อนขึ้นมาทันที
ทะเลยิ้มมุมปาก หยิบผ้าขนหนูมาเช็ดผมต่อ "หืมม...แน่ใจนะว่าไม่ได้มองอะไร
แปลกๆ?"
"มึงนี่ก็น่าดูเอ็น..เห้ยไม่ใช่น่าเอ็นดูดีเนาะมานั่งนี้เดี๋ยวกูเช็ดให้"
ทะเลหัวเราะในลำคอเมื่อได้ยินคำที่ดาหวันเผลอหลุดปากออกมา ใบหน้าของเธอแดงก่ำอย่างเห็นได้ชัด
"มึงว่าไงนะ? น่าเอ็นดูเหรอหรืออะไรนะ?" เขาแซวพลางเดินเข้ามานั่งข้างเธอ
"กูหมายถึง...เอ่อ...ก็มึงน่ะ ผมยังเปียกอยู่เลย เดี๋ยวกูเช็ดให้!" ดาหวันรีบเปลี่ยนเรื่อง หยิบผ้าขนหนูมาเช็ดผมให้เขาโดยไม่รอคำตอบ
ทะเลปล่อยให้ดาหวันเช็ดผมให้เงียบๆ เขายิ้มมุมปากอย่างรู้ทัน "มึงนี่ก็ช่างเป็นห่วงเป็นใยดีนะ แต่เมื่อกี้กูได้ยินชัดเลยนะว่า ‘ว่ามึงอยากดูเอ็น...กู"
"ไอ้ทะเล!" ดาหวันโวยวาย ปล่อยผ้าขนหนูลงบนหัวเขาแล้วลุกหนีทันทีด้วย
ความอายเขารีบคว้าคนตัวเล็กมากอดทันที
ทะเลกอดดาหวันแน่นในอ้อมแขน ร่างนุ่มนิ่มของเธอสัมผัสเขาอย่างชัดเจนจนใจเขาเต้นแรง มือใหญ่ค่อยๆ ใช้นิ้วสัมผัสริมฝีปากอวบอิ่มของเธอเบาๆ สายตาของทั้งคู่จ้องกันนิ่งเหมือนถูกดึงดูดเข้าหากัน
"มึงนี่...จะทำอะไรกูอีกเนี่ย?" ดาหวันถามเสียงเบา แต่ในใจกลับเต้นรัวเมื่อรู้สึกถึงความใกล้ชิด
ทะเลยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ "กูแค่อยากรู้ว่า...มึงจะทำยังไงถ้ากูจูบมึงตอนนี้"
เขาค่อยๆ ก้มหน้าเข้าไปใกล้เธอเรื่อยๆ สัมผัสปลายจมูกเบาๆ ดาหวันหลับตาลงอย่างตั้งใจ รอคอยการจูบที่จะเกิดขึ้น
แต่แล้วทะเลก็ใช้นิ้วดีดเข้าที่หน้าผากมน
"ไอ้ทะเลมึงแกล้งกูเหรอ"
ทะเลหัวเราะเสียงดังเมื่อเห็นดาหวันจับหน้าผากตัวเองด้วยความเจ็บ "เออ กูแกล้งมึงไง ใครใช้ให้มึงทำหน้าแบบนั้นล่ะ" เขาพูดอย่างอารมณ์ดี
ดาหวันทำหน้ายู่ใส่ "มึงมันน่าตีให้ตายจริงๆ" เธอว่าแล้วใช้มือตีแขนทะเลเบาๆ ทะเลยังคงหัวเราะไม่หยุด
"โอ้ยๆ ขอโทษๆ อย่าโกรธดิ กูก็แค่ล้อเล่นนิดเดียวเอง" ทะเลยกมือยอมแพ้ แต่ยังยิ้มอยู่
"นิดเดียวบ้านมึงสิ!" ดาหวันตอบ แต่เธอก็หลุดหัวเราะออกมาเบาๆ"ทำไมอยากจูบกูล่ะสิ"
ทะเลพูดหยอกเย้าแหย่
ดาหวันรู้สึกถึงใบหน้าเริ่มร้อนขึ้นเมื่อทะเลพูดแบบนั้น เธอพยายามทำเป็นเฉยๆ แต่สายตาของทะเลที่มองมาทำให้เธอรู้สึกเขิน
"ไอ้ทะเลหยุดพูดเรื่องบ้าๆ สักทีสิ" ดาหวันพูดเสียงห้วน แต่มือเธอแทบจะหลุดไปสัมผัสกับหน้าอกของทะเลอยู่แล้ว
ทะเลยิ้มกว้างและยิ้มให้เธอ "เอาน่า แค่ล้อเล่นเอง มึงก็น่ารักดีนะ....ดูหื่นดี" เขาพูดพร้อมกับยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์
อีน้องใจเย็นๆลูกยุบหนอพองหนอไว้นั้นมันเพื่อนรักเธอนะเห็นกล้ามท้องเป็นลอนถึงกับใจสั่นเชียวรึ5555
สวัสดีค่ะนักอ่านทุกท่านหวังว่าทุกท่านจะติดตามและอ่านนิยายของไรท์ทุกตอนด้วยเถิดสาธุๆๆ