เรื่องราวความรักสามเส้าระหว่างดาหวัน โนเตอร์ และทะเล เต็มไปด้วยความหวาน ซับซ้อน และอุปสรรคที่รอการคลี่คลาย!
ชาย-หญิง,วัยว้าวุ่น,ไทย,อื่นๆ,รัก,หลงรัก,เดือนวิศวกรรม,ดาวคณะแพทยศาสตร์,เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ,เพื่อนสนิท,รักหวานแหวว,รักข้างเดียว,รักวัยใส,รักสามเศร้า,รักลับมาเฟียร้าย,รักมาเฟีย,รักมหาลัย,พล็อตสร้างกระแส,นิยายชายหญิง,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เรื่องราวความรักสามเส้าระหว่างดาหวัน โนเตอร์ และทะเล เต็มไปด้วยความหวาน ซับซ้อน และอุปสรรคที่รอการคลี่คลาย!
ผู้แต่ง
Charuda Singsathon
เรื่องย่อ
ดาหวัน นักศึกษาสาวปี 2 คณะแพทยศาสตร์เป็นที่หมายปองของหนุ่มๆ หลายคน ด้วยความสวยสะดุดตาของเธอ ทั้งผมยาวดำสลวย
จมูกโด่ง ตาโตคม ผิวขาวออร่าและบุคลิกที่โดดเด่น ทำให้เธอเป็นดาวเด่นของคณะ แม้จะมีคนเข้ามาชอบและจีบเธอไม่ขาดสาย แต่ดาหวันกลับยังไม่เจอใครที่ทำให้หัวใจเธอเต้นแรงจริงๆ
ในอีกมุมหนึ่ง ทะเล หนุ่มเดือนคณะแพทย์ปี 2 เพื่อนที่แสนดีของดาหวัน ตกหลุมรักเธอและคอยอยู่ข้างๆ หวังว่าสักวันเธอจะมองเห็นความดีของเขา ขณะที่ โนเตอร์ เดือนคณะวิศวะปี 4 หนุ่มหล่อสูงโปร่งที่มักจะมีสาวๆ มารุมล้อมอยู่เสมอ แต่ดาหวันกลับไม่ได้สนใจเขาเหมือนที่คนอื่นๆ ทำ ทำให้โนเตอร์รู้สึกสนใจและอยากเอาชนะหัวใจของเธอมากขึ้น
เรื่องราวความรักวุ่นๆ นี้ จะลงเอยอย่างไร ระหว่างทะเลที่คอยอยู่เคียงข้างอย่างอ่อนโยน กับโนเตอร์ที่พยายามจะพิชิตหัวใจของดาหวัน?
ดาหวัน
ดาหวันเป็นนักศึกษาสาวสวยปี 2 ของคณะแพทยศาสตร์ ด้วยความสูงเพียง 163 ซม. และน้ำหนัก 43 กก. เธอดูเล็กแต่มีเสน่ห์อย่างล้นหลาม ผมยาวดำสลวยของเธอไหลลงมาถึงบั้นท้าย ตาโตคมดำ คิ้วหนาแต่ได้รูปสวย จมูกโด่งเป็นสัน และริมฝีปากอวบอิ่มเป็นกระจับเพิ่มความน่ารักและน่าดึงดูด ผิวขาวสะอาดของเธอมีออร่าเปล่งปลั่ง ที่ทำให้ใครๆ ต่างก็หลงใหล ดาหวันเป็นที่จับตามองของหนุ่มๆ แต่เธอยังไม่รู้สึกว่ามีใครที่ทำให้หัวใจเต้นแรง เธอเป็นคนเรียนเก่งและเอาจริงเอาจัง แต่ในขณะเดียวกันเธอก็ต้องเผชิญกับความลำบากใจเมื่อมีคนมาจีบมากมาย
โนเตอร์
โนเตอร์เป็นหนุ่มปี 4 คณะวิศวกรรมศาสตร์ที่โดดเด่นไม่แพ้ใคร ด้วยความสูงถึง 190 ซม. น้ำหนัก 70 กก. เขาเป็นคนที่หล่อเหลามีเสน่ห์เกินต้าน ท่ามกลางสาวๆ ที่มักจะหลงรักเขา ไม่เพียงเพราะรูปลักษณ์แต่ยังรวมถึงความเท่ของเขาอีกด้วย โนเตอร์ชอบร้องเพลงและเล่นกีฬา โดยเฉพาะฟุตบอล ซึ่งช่วยเสริมภาพลักษณ์ของเขาในสายตาคนอื่นๆ แม้จะมีสาวๆ มารุมล้อม แต่โนเตอร์กลับรู้สึกหวั่นไหวกับดาหวัน เด็กปี 1 ที่ดูเหมือนจะไม่สนใจความหล่อของเขาเลย ซึ่งทำให้เขาตั้งใจจะเอาชนะใจเธอให้ได้
ทะเล
เป็นหนุ่มหล่อคณะแพทยศาสตร์ปี 2 ที่มีนิสัยอ่อนโยนและสุภาพ เป็นคนที่เรียนดีและเป็นที่รักของคนรอบข้าง ด้วยความที่เป็นคนโรแมนติก เขาตกหลุมรักดาหวันอย่างเต็มหัวใจและพยายามจะเอาชนะใจเธออย่างสุขุม ทะเลมักจะทำตัวเป็นเพื่อนที่แสนดี คอยดูแลและอยู่ข้างๆ ดาหวันเสมอ แม้จะรู้ว่ามีคนเข้ามาชอบเธอมากมาย แต่เขายังคงพยายามหาวิธีที่จะให้ดาหวันมอบหัวใจให้เขา
นิยายเรื่องนี้สงวนสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 และที่แก้ไขเพิ่มเติม ห้ามคัดลอก ทำซ้ำ ดัดแปลงหรือนำส่วนหนึ่งส่วนใดของนิยายไปเผยแพร่หรือกระทำการใด ๆ ก่อนได้รับการอนุญาตจากผู้เป็นเจ้าของ หากฝ่าฝืนจะดำเนินการทางกฎหมายให้ถึงที่สุด
สวัสดีค่ะไรท์ของฝากนิยายเรื่องเดือนร่ายดาว ด้วยนะคะไม่รู้ทุกคนที่เข้ามาจะชอบหรือเปล่าแต่ไรท์พยายามสุดๆให้เนื้อเรื่องออกมาสนุก ขอให้ทุกคนชอบด้วยเถอะสาธุ เนื้อเรื่องเป็นแนวมหาวิทยาลัยนะไรท์ไม่ค่อยรู้เรื่องในมหาลัยเท่าไหร่เลยไม่ได้ใส่ข้อมูลอะไรเยอะ
ฝากกดไลค์ กดติดตาม เพิ่มเข้าชั้นเพื่อเป็นกำลังใจกันด้วยนะคะขอบพระคุณล่วงหน้าค่ะ
เมื่อทะเลส่งดาหวันก็ออกไปจากคอนโดฯทันทีเตอร์เห็นแบบนั้นก็โมโหลมออกหูรีบเข้ามาหาคนตัวเล็ก
ก๊อก...ก๊อก .....
"อะไร..ของมึงไอ้..."
เธอคิดว่าเป็นทะเลที่น่าจะลืมอะไรสักอย่างพอเปิดประตูกับเป็นเตอร์
ดาหวันชะงักตัวนิ่งเมื่อเห็นว่าไม่ใช่ทะเลที่มาเคาะประตู แต่เป็นเตอร์ที่ยืนอยู่หน้าห้อง ใบหน้าเขาดูไม่สบอารมณ์ชัดเจน ดวงตาของเขาเหมือนจะฉายความโกรธออกมาเต็มเปี่ยมจนดาหวันรู้สึกเหมือนบรรยากาศรอบตัวเธอเย็นลงในทันที
"พี่เตอร์... มาที่นี่ทำไมคะ" เธอพยายามรักษาสีหน้าให้เป็นปกติ แต่ในใจเริ่มว้าวุ่น ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเขาทำให้การเจอกันทุกครั้งเริ่มจะซับซ้อนมากขึ้นเรื่อยๆ
"พี่เห็นนะว่าหวันเพิ่งกลับมากับไอ้ทะเล" เสียงของเตอร์เต็มไปด้วยความไม่พอใจ เขาขยับตัวเข้าใกล้ดาหวันจนเธอรู้สึกอึดอัด "ทำไมถึงไม่บอกพี่ก่อนว่าจะไปไหน ทำไมถึงหนีเที่ยวแบบนี้"
ดาหวันรู้สึกตื่นตระหนก "หวันไม่ได้หนีเที่ยวค่ะ แค่ไปกับเพื่อนเท่านั้นเอง...แล้วก็ไม่ได้ทำอะไรผิดด้วย"
เตอร์จ้องหน้าเธอแน่นิ่งก่อนจะพูดด้วยเสียงเข้ม "แล้วพี่ล่ะ หวันคิดยังไงกับพี่ เรามีอะไรกันแล้ว แต่ทำไมถึงทำเหมือนพี่ไม่สำคัญเลย"
คำพูดของเตอร์ทำให้ดาหวันสะดุ้ง เธอไม่ได้คาดคิดว่าเขาจะพูดเรื่องนี้ออกมาตรงๆ แบบนี้ สายตาของเธอหลบไปทางอื่นเพราะไม่อยากเผชิญหน้ากับความจริงที่สับสนในใจ เธอรู้ดีว่าความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเตอร์ไม่ใช่เรื่องเล็กๆ แต่เธอก็ยังไม่แน่ใจว่าจะจัดการกับมันอย่างไร
“พี่เตอร์... หวันไม่ได้ตั้งใจจะทำให้พี่เสียใจ แต่มันซับซ้อน หวันไม่รู้ว่าตัวเองควรรู้สึกยังไง พี่เข้าใจใช่ไหมคะ” เสียงของดาหวันแผ่วเบาและสั่นเครือ
“มันซับซ้อนยังไงเหรอ พี่คิดว่าเราต่างก็รู้สึกแบบเดียวกัน” เตอร์พูดพร้อมกับขยับเข้ามาใกล้มากขึ้น จนดาหวันต้องถอยหลังไปพิงกำแพงโดยไม่รู้ตัว
ในขณะนั้นเอง เขาก็โน้มตัวเข้ามาใกล้มากขึ้น จนดาหวันรู้สึกได้ถึงลมหายใจอุ่นๆ ของเขา
"หวันคิดว่าหนีเที่ยวแบบนี้แล้วพี่จะปล่อยไปง่ายๆ งั้นเหรอ เด็กดื้อแบบเธอต้องโดนทำโทษ"
ดาหวันรู้สึกถึงความตื่นเต้นในอกที่เต้นรัว ทั้งตื่นกลัวและประหม่า เธอยกมือขึ้นห้าม "พี่เตอร์... เดี๋ยวก่อน หวันไม่ได้ตั้งใจจริงๆ นะคะ"
แต่เตอร์ไม่ฟัง เขากระชับตัวเข้ามาใกล้จนเธอรู้สึกถึงสัมผัสที่ใกล้ชิดมากขึ้น "การทำโทษหมายถึงอะไร รู้ไหม"
ดาหวันส่ายหน้าอย่างสับสน เตอร์ยิ้มมุมปากเล็กๆ แล้วกระซิบข้างหูเธอว่า "ก็ต้องให้พี่ได้ดูแลหวันสิ... แบบนี้ไง"
เขายื่นมือมาแตะที่ไหล่ของเธอเบาๆ ก่อนจะค่อยๆ ลูบลงมาจนดาหวันรู้สึกถึงความอ่อนโยนที่แฝงด้วยความเป็นเจ้าของ เตอร์มองเธอด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความปรารถนาและความโกรธในเวลาเดียวกัน
"ถ้าหวันยังไม่ฟังพี่ ไม่บอกพี่เวลาจะไปไหน พี่จะตามติดเธอทุกฝีก้าว เข้าใจไหม"
ดาหวันได้แต่พยักหน้าอย่างจำใจ แม้เธอจะรู้สึกไม่แน่ใจกับความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเตอร์ แต่ความใกล้ชิดของเขาก็ทำให้เธออดรู้สึกหวั่นไหว
"พี่เตอร์..." เธอพึมพำเบาๆ แต่ไม่ทันได้พูดอะไรต่อ เตอร์ก็โน้มตัวเข้ามาจูบเธอเบาๆ ที่หน้าผากก่อนจะเอ่ยเสียงนุ่มๆ
"พี่แค่อยากดูแลเธอ อย่าทำให้พี่ต้องกังวลอีก เข้าใจไหม"
ดาหวันไม่รู้จะตอบยังไง ได้แต่พยักหน้าเบาๆ เพราะในตอนนี้ หัวใจเธอยิ่งสับสนกว่าเดิม
"ยังเมาอยู่ไหมคนดี"
"มึนหัวนิดหน่อยค่ะ"
"เดี๋ยวพี่อาบน้ำให้นะจะได้ส่างเมา"
เตอร์บรรจงรั้งคอของดาหวันให้เงยหน้าขึ้นก่อนจะจูบอย่างหนักแน่นและเต็มไปด้วยความปรารถนา ลมหายใจของเขาสัมผัสได้ชัดเจน ดาหวันรู้สึกถึงความร้อนวูบวาบที่แผ่กระจายไปทั่วร่าง สัมผัสของเขาทำให้เธอตัวสั่นเทา ความมึนเมาจากเหล้ายังไม่หายดี แต่ตอนนี้กลับถูกแทนที่ด้วยความตื่นเต้นและความสับสนที่ยิ่งทวีคูณ
"และนี้เป็นส่วนหนึ่งของการทำโทษ...เด็กหนีเที่ยวต้องโดน"
"พี่เตอร์..." เสียงของเธอสั่นและแผ่วเบา ร่างกายที่เหนื่อยล้าจากกิจกรรมในคณะตลอดทั้งวันยิ่งทำให้เธออ่อนแรงลงเมื่อเจอกับสัมผัสอันหนักหน่วงของเขา
เตอร์ไม่ได้พูดอะไรต่อ แต่เขาอุ้มเธอเข้าไปในห้องน้ำทันที น้ำเย็นจากฝักบัวไหลลงมาท่วมร่าง ทั้งสองคนเปียกปอนไปด้วยกัน ดาหวันรู้สึกถึงมือของเตอร์ที่ค่อยๆ ถอดเสื้อผ้าของเธอออกทีละชิ้น ในหัวเธอยังสับสนแต่ก็ไม่อาจต้านทานเขาได้ ความอ่อนล้าและความรู้สึกสับสนปะปนกันจนเธอทำได้แค่ปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปตามที่เตอร์ต้องการ
"พี่ทำแบบนี้เพราะเป็นห่วง เข้าใจไหม" เสียงของเขาแฝงความนุ่มนวลแต่ยังเต็มไปด้วยความเป็นเจ้าของ ดาหวันมองเข้าไปในดวงตาของเขา เห็นความรู้สึกที่ซ่อนอยู่ลึกๆ ในใจเขา และนั่นทำให้เธอยิ่งสับสนมากขึ้น
หลังจากเสร็จสิ้นการอาบน้ำ เตอร์อุ้มเธอออกมาจากห้องน้ำ ร่างของเธอถูกเช็ดตัวอย่างแผ่วเบา ก่อนที่เขาจะพาเธอไปนอนบนเตียง
"พี่เตอร์... ทำแบบนี้เพราะอะไรคะ" ดาหวันถามเสียงเบา สายตายังมองเขาด้วยความสงสัย
เตอร์ไม่ได้ตอบในทันที แต่โน้มตัวลงมามองหน้าของเธอใกล้ๆ ก่อนจะพูดเสียงเข้มแต่แฝงความอ่อนโยน "เพราะพี่ไม่อยากเสียเธอไป... อย่าทำให้พี่ต้องกังวลแบบนี้อีก เข้าใจไหม"
ดาหวันนิ่งเงียบ รู้สึกถึงความร้อนที่ไหลผ่านในหัวใจของเธอ เธอไม่รู้ว่าควรจะตอบเขาอย่างไร ความสับสนที่อยู่ในใจยังคงค้างคาอยู่ แต่ที่แน่ชัดที่สุดในตอนนี้คือ เธอรู้สึกได้ถึงความห่วงใยของเขาที่มีต่อเธออย่างแท้จริง
"หวันจะไม่ทำให้พี่กังวลอีกค่ะ" เธอพึมพำเบาๆ แม้ใจยังคงสับสน แต่ในที่สุดก็พยายามจะตอบในแบบที่เขาต้องการ
เตอร์มองดาหวันด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความปรารถนา แต่ก็ยังแฝงด้วยความอ่อนโยน เขาเอื้อมมือไปสัมผัสแก้มของเธอเบาๆ นิ้วมือไล้ผ่านอย่างนุ่มนวล ริมฝีปากของเขาค่อยๆ เคลื่อนเข้ามาใกล้ จูบเบาๆ ลงบนหน้าผากของเธอก่อนที่เขาจะเลื่อนต่ำลงไปจูบที่ริมฝีปากของเธออย่างอ่อนโยนและเต็มไปด้วยความรัก
ดาหวันรู้สึกถึงสัมผัสอันอ่อนโยนนั้น เธอหลับตาและตอบรับจูบของเขา ความรู้สึกอบอุ่นแผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย มือของเขาค่อยๆ เลื่อนลงมาที่ลำคอของเธอ สัมผัสเบาๆ แต่แฝงด้วยความตั้งใจ ริมฝีปากของเขายังคงค้างอยู่ที่ปากของเธอ ทั้งสองต่างพยายามลิ้มรสความรู้สึกที่ทั้งอบอุ่นและหนักแน่นไปพร้อมกัน
"หวัน..." เสียงของเตอร์กระซิบเบาๆ ข้างหูเธอ ดาหวันได้ยินเสียงเรียกนั้นเหมือนเป็นการบอกให้เธอปล่อยใจให้ลอยไปตามอารมณ์
เขาค่อยๆ โน้มตัวลงต่ำกว่าเดิม ปล่อยให้มือของเขาสัมผัสร่างกายเธออย่างนุ่มนวลและเป็นธรรมชาติ ทุกการสัมผัสของเขาทำให้เธอรู้สึกเหมือนล่องลอยไปในความอบอุ่นที่ไม่มีที่สิ้นสุด ร่างกายของทั้งคู่ตอบรับกันอย่างลงตัว เสียงลมหายใจที่สม่ำเสมอของทั้งสองคนแผ่วเบาจนแทบจะเป็นเสียงเดียวกัน
ความหนักหน่วงของสัมผัสที่เริ่มก่อตัวขึ้นเป็นสัญญาณของความปรารถนาที่มากขึ้น เขากอดเธอแน่นขึ้น มือของเขาไล้ผ่านผิวเนียนนุ่มของเธออย่างช้าๆ ดาหวันรู้สึกได้ถึงหัวใจที่เต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ และไม่อาจปฏิเสธความรู้สึกที่เกิดขึ้นระหว่างกัน
ทุกสัมผัส ทุกลมหายใจ ทุกจูบที่เขามอบให้ล้วนเต็มไปด้วยความรักและความปรารถนา แต่ก็ยังคงความละมุนอ่อนโยน ไม่เร่งรีบ ทุกอย่างถูกดำเนินไปด้วยความใส่ใจในทุกรายละเอียด
ดาหวันหลับตาแน่น ปล่อยใจให้ไปตามสัมผัสของเขา เธอรู้สึกได้ถึงความเชื่อมโยงระหว่างกันที่ชัดเจนยิ่งขึ้น ทั้งร่างกายและหัวใจของพวกเขาถูกผสานเข้าด้วยกัน
ในค่ำคืนนี้
ถ้าไม่อยากโดนทำโทษเหมือนน้องดาหวันอย่าหนีเที่ยวกันนะทุกคน