ปรายลดา หญิงสาวธรรมดาๆคนหนึ่ง เป็นตัวของตัวเอง รักแรกของเธอ ก็เจอคนเห็นแก่ตัวเสียแล้ว เอายังไงกับรักแรกดี ให้อภัยดีไหม แต่เขาก็ร้ายเหลือเกิน
ผู้แต่ง
พรรณพสา2เรื่องย่อ
ปรายลดา หญิงสาวธรรมดาๆคนหนึ่ง เป็นตัวของตัวเอง รักแรกของเธอ ก็เจอคนเห็นแก่ตัวเสียแล้ว เอายังไงกับรักแรกดี ให้อภัยดีไหม แต่เขาก็ร้ายเหลือเกิน
รัก,ชาย-หญิง,ครอบครัว,ไทย,อื่นๆ,,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
รักของปรายลดา(อ่านฟรีจนจบ)
ปรายลดา หญิงสาวธรรมดาๆคนหนึ่ง เป็นตัวของตัวเอง รักแรกของเธอ ก็เจอคนเห็นแก่ตัวเสียแล้ว เอายังไงกับรักแรกดี ให้อภัยดีไหม แต่เขาก็ร้ายเหลือเกิน
"ลุงสรรใครมาเหรอครับ" ตะวันร้องถาม เขาได้ยินเสียงออดหน้าประตูบ้าน ซึ่งก็รู้อยู่แล้วว่าเป็นใคร แต่ก็อยากถาม
"น่าจะเป็นคุณปรายครับคุณตะวัน เอ...ทำไมมาแต่เช้าเลย อ้อ..ผมลืมไปครับ วันนี้จะไปต่างจังหวัดกัน "
ลุงสรรเป็นพ่อบ้าน เป็นคนขับรถ เป็นช่าง เป็นเหมือนญาติสนิท อยู่รับใช้บ้านนี้มาตั้งแต่พ่อกับแม่เขาแต่งงานกันใหม่ๆ อยู่ด้วยกันสองผัวเมืยช่วยกันทำงานที่บ้านนี้ ทั้งสองคนไม่มีลูก จึงรักเจ้านายน้อยๆ ทั้งสองคนของเขา จนเดี๋ยวนี้โตเป็นหนุ่มเป็นสาวทั้งคู่ ลุงสรรกับป้านวลไว้ใจได้ทุกอย่าง และอยู่อย่างเจียมตัวมาก ทั้งๆที่ ทั้งตะวัน และกานดารา ก็ให้ความเคารพเหมือนญาตผู้ใหญ่
"สวัสดีค่ะลุงสรร มากวนลุงสรรแต่เช้าเลย ปรายมีของมาฝากค่ะ คิดว่าลุงสรรกับป้านวลคงชอบ"
หญิงสาวยื่นขวดน้ำผึ้งป่า 2 ขวด ให้ลุงสรร
"นี่เป็นน้ำผึ้งจากที่บ้านปรายค่ะ แม่ให้มาไว้กิน หลายขวดเลย ปรายกินไม่หมดหรอก ลอตนี้เพิ่งเอามาใหม่ค่ะ ปรายเลยเอามาฝากลุงสรรกับป้านวลรับไว้นะคะ ของดีหายากค่ะ" หญิงสาวพูดและยิ้มให้ชายสูงวัย
"ขอบคุณมากครับคุณปราย ไม่น่าลำบากเลยครับ ป้าเขาต้องชอบแน่ๆเลย รายนั้นชอบน้ำผึ้งมาก ถ้าเห็นคงดีใจมากครับ ทุกคนรอคุณปรายอยู่ที่ห้องอาหารครับ"
ปรายลดาขับรถของเธอเข้าไปจอดหน้าบ้านหลังใหญ่ ลงไปพร้อมน้ำผึ้งป่าอีก 3 ขวด ดีเหมือนกัน แม่ให้มาเยอะเกินไป เธอกินไม่ทันหรอก แบ่งมาให้บ้านนี้บ้าง เดี๋ยวกลับบ้าน แม่ก็ต้องเตรียมให้มาอีก คนงานที่ไร่พ่อหาน้ำผึ้งได้บ่อยๆ พ่อก็รับซื้อเก็บเอาไว้แจกเพื่อนบ้าง กินเองบ้าง
"สวัสดีค่ะคุณป้า สวัสดีค่ะพี่ตะวัน" หญิงสาวยกมือไหว้เจ้าของบ้าน
"กานยังไม่ลงมาเหรอคะ"
วันนี้เธอใส่ชุดเดรสลายสกอต กระดุมหน้าทั้งแถบ แขนยาว คอเชิ้ต ตัวโคร่ง ยาวเกือบถึงตาตุ่ม ที่หัวมีแว่นกันแดดคาดไว้ ใส่รองเท้าผ้าใบ แต่งหน้าบางๆ ง่ายๆสบายๆแต่น่ามองมาก
"น้องกานขึ้นไปเอาของจ๊ะหนูปราย มาๆกินข้าวเช้าด้วยกันก่อน เติมพลัง วันนี้มีหลายเมนูเลย ป้านวลกับป้าช่วยกันทำ ห่อไปกินระหว่างทางยังได้เลยลูก" นางดุจเดือนตักข้าวให้ปรายลดา
"ขอบคุณมากค่ะคุณป้า ปรายมีของมาฝากค่ะ น้ำผึ้งแท้ที่ไร่ คนงานพ่อหามาให้พ่อเยอะเลย แม่เลยให้ปรายมา แต่มันเยอะเกิน เลยแบ่งมาให้คุณป้าค่ะ" หญิงสาววางขวดน้ำผึ้งไว้ใกล้ๆ นางดุจเดือน นั่งลงที่เก้าอี้ ตามองอาหารบนโต๊ะ โดยที่ไม่ได้มองคนที่นั่งตรงข้ามเลย เพราะเธอถือว่าไหว้เขาไปแล้ว
"ขอบใจมากนะลูก หายากนะน้ำผึ้งแท้ เห็นว่าของแท้จริงๆ นี่ราคาแพงมากๆ"
"ใช่ค่ะคุณป้า พ่อบอกว่าเป็นผึ้งที่มีอยู่ในไร่ค่ะ ไม่ใช่ผึ้งเลี้ยง ที่บ้านยังมีอีกเยอะนะคะ ปรายว่าขากลับแม่ต้องให้คุณป้ามาอีกแน่เลย ดีเหมือนกัน เพราะปรายก็กินไม่ไหวค่ะ แม่ชอบให้มาเยอะเกินไป"
"ปรายมาแล้วเหรอ ไม่ผิดเวลาเลยนะ กานดาราหอบกระเป๋าใบเล็กลงมาจากชั้นบน กินข้าวกันเถอะ ปิดน้ำปิดไฟที่หอดีแล้วใช่ไหม ไปตั้งหลายวัน เดี๋ยวจะมีปัญหา"
"เรียบร้อย ไม่ลืมหรอก ถ้าลืมเจ้าของหอคงโทรหาไ ปรายลดาตอบแล้วหันมายิ้มให้เพื่อน แล้วก้มหน้าก้มตากินข้าวต่อ
เธอเป็นคนที่กินข้าวได้น่าอร่อยมากๆ กินเยอะ กินเร็ว แต่ไม่มูมมาม
สองสาวคุยกันบนโต๊ะอาหาร ตามประสาผู้หญิง แต่ปรายลดาพยายามไม่พูดเยอะ เพราะคนหน้านิ่งนั่งอยู่ตรงข้าม กินข้าวไม่พูดไม่จา หน้าเขาดูขรึมตลอดเวลา แต่ช่างเถอะ เรื่องของเขา
"ไม่ต้องเก็บนะลูก เดี๋ยวป้านวลเข้ามาช่วย เข้าห้องน้ำห้องท่า แล้วเราก็ออกเดินทางกันได้เลย นางดุจเดือนบอกปรายลดา หลังจากกินข้าวอิ่มแล้ว" นางกลัวว่าเด็กสาวจะช่วยเก็บจานชาม ล้าง เหมือนคราวที่แล้ว
"ได้ค่ะ คุณป้า มีอะไรให้ปรายช่วยยกไหมคะ"
"ไม่มีหรอกลูก ของทุกอย่างอยู่บนรถหมดแล้ว เราไปกันเถอะ ป้ารู้สึกตื่นเต้นแล้วล่ะ"
ทั้งหมดเดินออกไปที่หน้าบ้านพร้อมกัน โดยมีลุงแสงกับป้านวลออกมาส่ง
"คุณปราย ป้าขอบใจมากนะคะ สำหรับน้ำผึ้ง ถูกใจป้ามากเลยค่ะ"
"สวัสดีค่ะป้านวล ปรายมา 2 ครั้งไม่เคยเจอป้านวลเลยค่ะ เจอแต่ลุงสรร ไม่เป็นไรค่ะป้านวล แบ่งกันกันนี่เดี๋ยวขากลับแม่ต้องให้มาอีกแน่ๆเลย ปรายจะเอามาให้อีกนะคะ ไปก่อนนะคะลุงสรร ป้านวล สวัสดีค่ะ "หญิงสาวไหว้ทั้งสองอย่างนอบน้อม
"คุณป้าขา พี่ตะวันคะ ปรายกับกานนำหน้าไปก่อนเลยนะคะ ไม่ต้องห่วงค่ะ ปรายจะระมัดระวังค่ะ อย่างเต็มที่ ไปกันเถอะกานเร็วๆ"
"ปราย ฉันตื่นเต้นจังเลยอ่ะ ไม่เคยไปไหนแบบนี้เลย ในรอบหลายสิบปี นี่เรื่องจริงใช่ไหม ? นี่ฉันไม่ได้ฝันไปใช่ไหม" กานดาราเสียงเครือ ทั้งดีใจและตื่นเต้น
ปรายลดา ทั้งสงสารเพื่อน และดีใจกับเพื่อนมากๆ เธอดีใจที่ได้เป็นส่วนหนึ่งให้เพื่อนเธอคนนี้ได้มีอิสระบ้าง คิดแล้วก็นึกโมโห พี่ชายกานดารา บางทีเขาก็ดูใจร้ายมาก ขนาดเธอเพิ่งมารู้จักบ้านนี้ แล้วก่อนหน้านี้ คุณป้ากับกานดารา จะเป็นยังไงนะ คงไม่มีสิทธิ์พูดอะไรเลย เธอคิดว่าเขาทำกับแม่และน้องสาวเขามากเกินไป ถ้าเป็นเธอคงทนไม่ไหวหรอก แต่ก็นั่นแหละ เธอไม่ใช่คนในครอบครัวเขา บางสิ่งบางอย่างเธอก็ไม่ได้รับรู้ด้วย ได้ขนาดนี้ก็ดีมากแล้ว
สองสาวคุยกันไปตลอดทาง เห็นได้ว่ากานดารา ตื่นเต้นมาก พูดคุยซักถามปรายลดาตลอดเวลา
"กาน อยากแวะร้านกาแฟไหม ร้านนี้น่ารักมาก มีที่ถ่ายรูปสวยๆ ปรายแวะบ่อยก่อนถึงบ้าน เธอโทรหาคุณพี่เธอหน่อย ชวนเขาแวะเถอะ ฉันอยากแวะ ถ้าเธอไม่กล้าฉันคุยเองก็ได้"
ปรายลดาบอกเพื่อนสาว แสดงให้รู้ว่าฉันอยากแวะร้านกาแฟมากนะ
กานดารากดโทรศัพท์หาพี่ชายทันที "โอเค พี่ตะวันบอกแวะได้เลย" กานดาราหันมาบอกคนขับรถซึ่งก็ทำตาโตแสดงอาการว่าดีใจมาก
หญิงสาวเปิดไฟเลี้ยว ขับเข้าไปในบริเวณร้านกาแฟ ข้างทาง จริงๆ อีกไม่นานก็จะถึงบ้านเธอแล้ว แต่อยากให้กานดาราแวะ และเธอก็ติดใจขนมร้านนี้มาก อร่อยทุกอย่าง ปรายลดาแวะทุกครั้งที่กลับบ้าน เธออยากให้เพื่อนเธอได้เปิดหูเปิดตาบ้าง โชคดีที่พี่ชายเพื่อนใจดีมากวันนี้
"คุณป้าขาที่นี่ขนมอร่อยมากค่ะ ร้านก็ร่มรื่นมาก เขาตกแต่งแบบวินเทจค่ะ ปรายชอบมาก เวลากลับบ้านปรายชอบแวะทุกครั้งเลยค่ะ ลองเข้าชมในร้านนะคะคุณป้า พี่ตะวันไ
"คุณป้ารับน้ำอะไรดีคะ น้ำผลไม้ก็มีหลายอย่างนะคะ เดี๋ยวปรายหยิบเมนูให้ค่ะ"
"พี่ตะวันรับเป็นน้ำอะไรดีคะ"
เมื่อเช้าเธอยังไม่เห็นเขาดื่มกาแฟ เพราะกินข้าวกันเสร็จก็ออกมาเลย
"กาแฟร้อนไหมคะ หรือเอาแบบเย็นดี "
"กานล่ะเอาอะไรดี อร่อยหลายอย่างเลยนะ นี่ๆ ปรายแนะนำตัวนี้เลย และก็ขนมตามนี้นะ รับรองอร่อยมาก "
สองสาวช่วยกันสั่งขนมและน้ำ และพูดคุยกันอย่างเพลิดเพลิน
"สวัสดีครับน้องปราย มานานแล้วเหรอครับ สั่งอะไรหรือยัง "
ประภาษ เจ้าของร้านกาแฟแห่งนี้ส่งเสียงทักทายมาจากหลังร้าน เขาเดินออกมาหาปรายลดาที่โต๊ะ
"สวัสดีค่ะพี่ภาษ ปรายเพิ่งมาเมื่อกี้เลยคะ พี่ภาษสบายดีนะคะ "
"สบายดีครับน้องปราย แล้ววันนี้มาได้ยังไง ไม่เห็นบอกล่วงหน้า พี่จะได้เตรียมขนมไว้ให้ ฝากพ่อกับแม่ด้วย แต่ไม่เป็นไรเพิ่งเข้าตู้อบสัก 30 นาที นะ เดี่ยวพี่จัดการให้ แล้วมากับใครอ่ะปราย "
"อ่อนี่คุณป้าดุจเดือน ค่ะ นี่พี่ตะวัน แล้วนี่กานดาราค่ะพี่ภาษ คุณป้าดุจเดือนเป็นเพื่อนพ่อกับแม่ค่ะ"
"ทุกคนคะนี่คือพี่ประภาษ เป็นเจ้าของร้านนี้ค่ะ"
"สวัสดีครับคุณป้า คุณตะวัน คุณกานดารา ยินดีต้อนรับนะครับ เชิญตามสบายนะครับ เดี๋ยวผมขอตัวไปดูขนมสักหน่อย ตามสบายนะปราย ตามสบายนะครับทุกคน เดี๋ยวผมไปเร่งเครื่องดื่มให้นะครับ"
"ระหว่างรอ คุณป้าขา พี่ตะวัน ปรายกับกาน ขอไปถ่ายรูปตรงนั้นแป๊ปนะคะ "
หญิงสาวยิ้มหวานให้นางดุจเดือน และเลยไปหาคนหน้านิ่ง
"ป่ะกาน" ปรายลดาฉุดมือกานดาราลุกออกไปถ่ายรูปด้านข้างของร้านกาแฟ ปล่อยให้นางดุจเดือนกับลูกชาย นั่งที่โต๊ะรอเครื่องดื่มและขนม
ช่างเถอะถือว่า ขอแล้ว
สองสาวเปลี่ยนกันถ่ายรูปมุมนั้นมุมนี้อย่างมีความสุข แต่ก็ไม่พ้นสายตาของคนที่นั่งอยู่ด้านใน
"ดีใจไหมครับแม่ ดูน้องกานมีความสุขมาก ร่าเริง ผมไม่เห็นน้องมีอาการแบบนี้นานมากแล้ว ต่อไปผมจะตามใจน้องมากกว่าเดิมนะครับ แต่ต้องอยู่ในขอบเขต เดี๋ยวจะเหลิง"
"ดีใจซิลูก "นางดุจเดือนยกน้ำอัญชันขึ้นจิบ ท่าทางผ่อนคลาย ไม่ใช่แค่ลูกสาว ลูกชายนางมีความสุขหรอก ตัวนางเองก็มีความสุขมาก
"นี่อีกไกลไหมลูกตะวัน กว่าจะถึงบ้านหนูปราย"
"ตามจีพีเอส ไม่ไกลครับแม่อีกนิดเดียว น่าจะใกล้เวลาอาหารกลางวันพอดีนะครับ "
"มาแล้วคร้าบบบ ขนมที่อร่อยที่สุดในโลก "
ประภาษ ยกขนมมามากมาย แยกเป็นอย่างๆ เขากวักมือเรียกสองสาวให้เข้ามาด้านใน
"น้องปรายเซตนี้ฝากพ่อกับแม่นะ ส่วนนี่ของน้องปรายทั้งหมดเลย พี่ห่อกาแฟให้ด้วย ถึงบ้านปรายก็ใส่น้ำแข็ง ดื่มได้เลย"
"อยู่หลายวันใช่ไหม? เดี๋ยวพี่ไปส่งให้ที่บ้านเลย บริการเต็มที่ครับผม และสำหรับวันนี้ไม่ต้องจ่ายนะครับ ถือว่าพี่เลี้ยงฉลองปิดเทอม และขอบคุณที่หาต้นไม้ให้พี่ได้ครบทุกอย่าง "
"ไม่ได้หรอกค่ะพี่ภาษ ตั้งมากมาย ยังไงก็ต้องจ่ายค่ะ เดี๋ยวพ่อกับแม่บ่นปรายอีก"
"ไม่ต้องเถียงกันหรอกครับ คิดมาเลย วันนี้ผมจ่ายเอง นะครับเกรงใจของเยอะแยะ ตามนี้นะครับคุณภาษ ผมกับแม่จะได้สบายใจ เพราะผมกับครอบครัวก็ทานด้วย" ตะวันตัดบท
"โอเคตามนั้นเลย เดี๋ยวผมจัดการให้ครับ"
น่ารำคาญเถียงกันไปมาอยู่นั่น จ่ายๆไปจะได้จบ เขาเริ่มเบื่อ อยากจะเดินทางต่อเต็มทีแล้ว
อ้าว...ไหงเป็นงั้นล่ะ ปรายลดานึกในใจ พี่ภาษก็จบเร็วมากพอคนอื่นจะจ่าย หญิงสาวสะกิดกานดารา อีกคนก็ส่งเสียงอื่อๆๆๆ อยู่ในลำคอ ประมาณว่าฉันรู้แล้ว ฉันเห็นแล้ว ไม่ต้องบอก
"ขอบคุณนะครับคุณป้า คุณตะวัน วันหลังผ่านมาแวะได้เลยนะครับ ผมไม่อยู่ก็แวะได้ ผมถือไปส่งที่รถครับ "
"อ้าวปรายเอารถไปใช้เหรอ คันนี้ยังอยู่ดี เยี่ยมไปเลย ปรายมาอยู่หลายวัน เดี๋ยวพี่ไปหาที่ไร่ จะขนขนมไปให้ ขับรถดีๆนะ ค่อยๆไป "
"ขอบคุณพี่ภาษ ปรายไปก่อนนะคะ"
"สวัสดีค่ะคุณประภาษ" กานดารายกมือไหว้เจ้าของร้านกาแฟ
"ครับเดินทางปลอดภัยนะครับทุกคน แล้วเจอกันที่ไร่ วงษ์นรา ครับ"