ปรายลดา หญิงสาวธรรมดาๆคนหนึ่ง เป็นตัวของตัวเอง รักแรกของเธอ ก็เจอคนเห็นแก่ตัวเสียแล้ว เอายังไงกับรักแรกดี ให้อภัยดีไหม แต่เขาก็ร้ายเหลือเกิน
ผู้แต่ง
พรรณพสา2เรื่องย่อ
ปรายลดา หญิงสาวธรรมดาๆคนหนึ่ง เป็นตัวของตัวเอง รักแรกของเธอ ก็เจอคนเห็นแก่ตัวเสียแล้ว เอายังไงกับรักแรกดี ให้อภัยดีไหม แต่เขาก็ร้ายเหลือเกิน
รัก,ชาย-หญิง,ครอบครัว,ไทย,อื่นๆ,,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
รักของปรายลดา(อ่านฟรีจนจบ)
ปรายลดา หญิงสาวธรรมดาๆคนหนึ่ง เป็นตัวของตัวเอง รักแรกของเธอ ก็เจอคนเห็นแก่ตัวเสียแล้ว เอายังไงกับรักแรกดี ให้อภัยดีไหม แต่เขาก็ร้ายเหลือเกิน
"กาน…..จะถึงบ้านปรายแล้วนะ"
ปรายลดาเปิดไฟเลี้ยวซ้าย ทางที่เข้าไร่ ฝั่งขวาเป็นทิวเขา ฝั่งซ้ายเป็นป่า มีลำคลองยาวขนานเรื่อยไปกับถนนเข้าไร่ เดิมเป็นคลองธรรมชาติ หลังๆมาทางราชการมาขุดขยายให้กว้างและยาวมากขึ้น ชาวบ้านแถวนี้ก็ได้ใช้น้ำทำเกษตร รวมถึงไร่วงษ์นรา ด้วย
"กาน….ลองเปิดกระจกซิ อากาศเริ่มเย็นแล้ว" หญิงสาวเปิดกระจกฝั่งของเธอ แล้วยื่นมือออกไปสัมผัสอากาศเย็นข้างนอก
กานดาราทำตามบ้าง
"โอ้ย.....ปราย ฉันชอบจังเลย ทำไมดีแบบนี้ ขอบใจเธอนะปราย ที่ทำให้ฉันได้มาสัมผัสธรรมชาติ"
"ไม่เป็นไรหรอก แค่เห็นเธอมีความสุขฉันก็มีความสุขแล้ว หวังว่าคุณพี่ของเธอจะไม่ดุนะ ที่เราเปิดกระจก เอามือออกไปสัมผัสอากาศเย็นแบบนี้ นี่ขนาดยังไม่ค่ำนะกาน คืนนี้อากาศเย็นแน่ๆ เวลาปรายกลับบ้าน ปรายไม่อยากกลับกรุงเทพฯ เลย โหยหาชีวิตแบบนี้ นี่ปรายยังคิดอยู่เลยนะว่า เรียนจบปรายจะไปทำงานไกลๆ ได้ไหม แต่ช่างเถอะ มันยังไม่ถึงเวลา ไว้จบจริงๆก่อนค่อยว่ากัน"
ประมาณ 4 กิโลเมตรจากถนนใหญ่ก็ถึงไร่ วงษ์นรา ระหว่างทางเข้าไร่ ต้นไม้ใหญ่ร่มรื่นมาก มองเห็นแสงไฟจากบ้านไม้หลังใหญ่เด่นอยู่บนเนิน บรรยากาศเงียบลงทันที ความเย็นมาแตะผิวสองสาว สดชื่นนัก หอมกลิ่นดินมาไกลๆ เหมือนกับว่าก่อนหน้านี้ฝนตก
"ถึงบ้านแล้ว ถึงบ้านฉันแล้วกาน"
ปรายลดาขับรถเข้าไปจอดที่สนามหญ้าหน้าบ้าน แสงไฟส่องให้เห็นพ่อกับแม่และพี่ๆ ที่ทำงานในไร่ยืนคอยอยู่แล้ว
"พ่อขา แม่ขา สวัสดีค่ะ คิดถึงจังเลย" ปรายลดาวิ่งเข้าไปกอดพ่อกับแม่ "สวัสดีค่ะพี่ๆทุกคนเลยสบายดีนะคะ"
"กานมานี่เร็ว พ่อแม่ขา นี่กานดาราค่ะ ลูกคนเล็กของป้าดุจเดือน รุ่นเดียวกับปรายเลยค่ะ"
"สวัสดีค่ะคุณน้า " กานดารายกมือไหว้ เจ้าของบ้านไม้หลังใหญ่ ทั้งสองคนอย่างนอบน้อม "กานตื่นเต้นมาตลอดทางเลยตื่นเต้นมาก ที่นี่น่าอยู่มากเลยค่ะ"
"ยินดีต้อนรับนะลูก ตามสบายเลย คนกันเองทั้งนั้น"
ตะวันขับรถมาตามหลังปรายลดาเข้ามา เขาจอดรถ เปิดประตูให้นางดุจเดือน
"สวัสดีครับพี่ดุจเดือน สวัสดีค่ะพี่ดุจเดือน" เจ้าของบ้านทั้งสองยกมือไหว้ผู้สูงวัยกว่า
"ดีใจจังเลยค่ะพี่ดุจเดือน นานหลายปีมากที่เราไม่ได้เจอกัน นะคะ" นางกรกนกเข้าไปสวมกอดทักทายนางดุจเดือนอย่างดีใจ แล้วหันไปหาตะวัน "แล้วนี้ลูกชายคนโตใช่ไหมคะพี่ดุจเดือน "
"ใช่จ๊ะ ตะวันลูกชายคนโตพี่เอง ตะวันนี่คุณน้าอลงกต น้ากรกนก พ่อกับแม่ของหนูปรายลดาไงลูก พี่ชายของกานดาราค่ะ พี่มีแค่สองคนนี่ล่ะค่ะ"
"สวัสดีครับคุณน้า อลงกต คุณน้ากรกนก" ชายหนุ่มยกมือไหว้นายอลงกต และนางกรกนก
เจ้าของบ้านผู้ชายตัวสูงใหญ่ผิวสีแทน หน้าตาน่าเกรงขามมาก ส่วนคุณน้าผู้หญิง ดูเป็นผู้หญิงคล่องแคล่ว มีอายุแต่ดูยังแข็งแรงมาก สมัยเป็นสาวคงหน้าตาสะสวย เพราะตอนนี้ก็ยังมีเค้าโครงความงาม ปรายลดาคงได้ทั้งพ่อและแม่มา เธอถึงได้หน้าตาคมเข้มเหมือนพ่อ ผิวขาวเหมือนแม่ ความสวยน่าจะได้แม่มามาก
"ไปๆครับ ขึ้นบ้านกันเถอะมาเหนื่อยๆ จะได้อาบน้ำอาบท่าพักผ่อน แล้วเดี๋ยวเราจะได้กินข้าวเย็นกัน"
"น้องปรายๆ มาช่วยพี่เขาขนของคุณป้าไปที่บ้านเล็กทีลูก"
นายอลงกตเรียกหาลูกสาวให้มาช่วยคนงานขนของจากรถไปบ้านพักหลังเล็ก เป็นแบบนี้เสมอ ลูกเขาต้องช่วยงานได้ทุกอย่าง และปรายลดาก็เต็มใจ ทำให้เธอทำได้ทุกอย่าง ไม่เคยเกี่ยงงาน
"ได้เลยค่ะพ่อ ไปค่ะพี่ๆ ตามปรายมานะคะ พ่อกับแม่พาคุณป้านำหน้าไปก่อนเลยค่ะ เดี๋ยวปรายตามไป กานก็ไปเลยนะไม่ต้องรอฉัน"
"ได้ที่ไหนกัน กานช่วย จะได้หมดรอบเดียว ไม่ต้องห่วงน่า กานไหว ไปเร็วๆๆ" สองสาววิ่งบ้างเดินบ้างแข่งกันไปที่บ้านหลังเล็ก ซึ่งพวกผู้ใหญ่เดินนำหน้าไปก่อนแล้ว
"กานถ้าเธอไม่ชอบห้องที่บ้านเล็กนี้ ปรายมีบ้านเล็กอีกหลังนะ ของปรายเอง เราไปนอนที่นั่นก็ยังได้ แต่ไว้วันหลังล่ะกัน คืนนี้นอนที่นี่ก่อน พรุ่งนี้ปรายพาไปดู หรือนอนกับปรายที่บ้านใหญ่ก็ได้นะ"
"บ้านที่บอกว่าหนีคุณน้าทั้งสองไปนอนเวลาเมาสาโทใช่ไหม กานดารากระซิบ"
แต่กระซิบยังไงก็ไม่วายที่คนข้างหน้าก็ได้ยิน แต่ก็นั่นแหละ หน้านิ่งขนาดนั้น เอาเป็นว่าเขาไม่ได้ยินล่ะกัน
"ใช่ซิ เมาแล้วนอนในบ้านได้ที่ไหนกัน ไม่อยากให้พ่อกับแม่บ่น" สองสาวหัวเราะขึ้นมาพร้อมกันอย่างมีความสุข
"นี่ปรายสั่งพี่ๆเขาไว้แล้วนะ พรุ่งนี้น่าจะได้ เชื่อไหมว่าที่นี่ทำอร่อยมาก พูดแล้วอยากชิมแล้วซิ แต่ปรายให้กานลองได้แค่นิดเดียวนะ เดี่ยวคุณป้ากับคุณพี่เธอรู้ ฉันจะซวย บ้านเล็กของปรายไม่รู้ว่ามีคนไปทำความสะอาดให้ไหม ไม่เป็นไรหรอก พรุ่งนี้กินข้าวเช้าเสร็จแล้วเดี๋ยวปรายพาไปดู จะบอกว่ามันน่าอยู่มากๆ นี่แหละกลับบ้านแล้ว ไม่อยากไปไหนเลย"
"มาค่ะพี่เดือน บ้านนี้พี่เดือนจะอยู่นานเท่าไหร่ก็ได้นะคะ ไม่มีปัญหาเลย ปกติก็ไม่มีคนมาอยู่หรอกค่ะ ไม่ค่อยมีคณะใหญ่มา ลูกค้าส่วนมากเขาพักที่โฮมสเตย์กัน บ้านนี้มี 5 ห้อง เดี๋ยวพี่เดือนพักห้องใหญ่เลยนะคะจะได้สบายๆ ที่นี่อากาศค่อนข้างจะเย็นตลอดเวลา ติดเขา ติดคลอง เพาะปลูกอะไรก็งาม ยังธรรมชาติมากๆค่ะ อีกอย่างไม่ไกลกรุงเทพมากนัก "
"น้องปรายพาพี่เขาไปดูห้องด้านโน้นเลยนะลูก" นางกรกนกเรียกบอกลูกสาว
"ค่ะแม่ ไปค่ะคุณพี่ตามปรายมาทางนี้เลยค่ะ กานมาเร็ว ห้องนี้เป็นห้องใหญ่รองมาจากห้องที่คุณป้าพักนะคะ ห้องนี้เหมาะกับคุณพี่มากค่ะ ด้านข้างเป็นเขา อีกด้านเป็นคลอง เลยไปจะเป็นไร่ แต่ตอนเช้าจะเสียงดังหน่อยนะคะ เพราะว่านกเยอะ อืม..แม่คงเตรียมห้องนี้ให้คุณพี่จริงๆแหละ ชุดเครื่องนอนเปลี่ยนสีใหม่หมดเลย ปกติไม่ใช่สีนี้ เชิญพักผ่อนตามสบายเลยนะคะ"
"กานทีนี่ไปดูห้องเธอกัน พี่ตะวันจะไปดูด้วยกันไหมคะ ห้องตรงข้ามกันเลยคะ" หญิงสาวลากกระเป๋าเสื้อผ้าช่วยกานดารา "บอกว่าอย่าเอามาเยอะ ของปรายมีเต็มเลย เข้าไปดูก่อนนะ ว่าจะนอนห้องไหน เหลืออีก 3 ห้อง แต่ปรายว่านอนห้องนี้ดีกว่า มาเข้ามาเลย ห้องนี้ปรายว่าเหมาะกับกานนะ ฝั่งนี้จะมองเห็นไร่ไกลลิบโน้น สวนดอกไม้ ไกลออกไปเป็นโฮมสเตย์ ตื่นเช้ามาสดชื่นมาก และปรายจะบอกว่า ที่นี่กลางคืนไม่ค่อยร้อน ลมพัดผ่านตลอด ลมเย็นด้วย บางคืนไม่ต้องเปิดแอร์นอนเลย ปรายชอบนอนฝั่งนี้ ตื่นมาก็เห็นสวนดอกไม้ และที่สำคัญนะ สวนดอกไม้ปรายเป็นคนปลูกเอง ปลูกแบบมั่วๆ พ่อรำคาญเลยให้พวกพี่ๆคนงานมาทำให้จัดเสียสวยงาม"
"พี่ตะวันตรวจดูได้เลยนะคะ ปลอดภัยมากค่ะ"
หญิงสาวหันมาบอกตะวัน เมื่อเห็นว่าเขาเดินตามมาดูห้อง ของกานดารา "ที่นี่ประตูทุกบานจะใส่ไม้ขัดไว้ แต่ก็จะมีตัวล็อคซ้อนไว้ค่ะ"
หญิงสาวเปิดตัวล็อคที่ซ้อนไว้ให้สองพี่น้องดูเป็นตัวอย่าง
"แล้วปรายนอนที่ไหนคืนนี้ ที่บ้านพ่อกับแม่ใช่ไหม อย่าบอกนะว่ามีนัดกับเพื่อน ๆ"
"ไม่มีหรอก ยังอยู่อีกหลายวัน พวกเพื่อนฉันยังไม่กลับ บางคนยังสอบไม่เสร็จเลย แต่ถ้าเธอหาฉันไม่เจอ โน่นเลย" ปรายลดาดึงตัวเพื่อนไปยืนที่หน้าต่าง "เห็นบ้านไม้หลังเล็กบนเนินนั้นไหม"
"นั่นแหละ ฉันนอนที่โน้น พรุ่งนี้ปรายจะพาไปไปสำรวจ แต่ตอนนี้เธอพักผ่อนได้เลยนะ เดี๋ยวปรายไปจัดของที่บ้านก่อน ลืมไปว่าพี่ภาษห่อ น้ำกับขนมมาให้ ไม่รู้ว่าพวกพี่ๆ เขาใส่ตู้เย็นไว้หรือเปล่า หกโมงตรงเจอกันที่บ้านใหญ่นะ"
"ตามสบายนะคะพี่ตะวัน"
ไม่ลืมที่จะบอกอีกคน ก็เขาตามเข้ามาตรวจสอบความปลอดภัยของน้องขนาดนั้น ห่วงจริง กานดารา เธอมีพี่ยิ่งกว่าพ่ออีก หญิงสาวคิดเงียบๆในใจ เธอเดินไปหานางกรกนกที่ยังคุยกับคุณป้าดุจเดือนที่ห้องโถงอยู่ แต่พ่อน่าจะกลับไปบ้านแล้ว ดีเหมือนกันนะ แม่เธอจะได้มีเพื่อน และจะได้หยุดทำงานบ้าง
"เรียบร้อยแล้วใช่ไหมน้องปราย" นางกรกนกถามลูกสาว
"เรียบร้อยค่ะแม่ ปรายนัดพี่ตะวันกับกานกินข้าวเย็นหกโมงตรงนะคะ ตามเวลาบ้านเรา"
"งั้นพี่ดุจเดือนก็พักผ่อนนะคะ อาบน้ำอาบท่า พักผ่อน แล้วเจอกันค่ะ กรขอไปดูความเรียบร้อยก่อนนะคะ "
"ไปลูกน้องปราย พ่อคงเตรียมเครื่องดื่มแล้วล่ะป่านนี้" สองแม่ลูกเดินคุยกันออกไป
นางดุจเดือนเดินเข้าห้อง นางรู้สึกชอบที่นี่ อยู่ที่กรุงเทพนางก็อยู่แต่บ้าน ทำอาหารรอลูก บางทีนางก็เหงา ก็มีป้านวลคุยเป็นเพื่อน แต่ป้านวลก็ทำงานบ้านโน้นนี่ของแกไป นางคิดว่าถ้าไม่มีปัญหาอะไร นางอยากจะหาที่ทางแถวนี้ไว้บ้าง ใจนางเริ่มเบื่อบ้านตึกบ้างแล้ว อยากอยู่บ้านไม้ดูบ้าง อยู่ที่นี่ไม่ได้ยินเสียงรถวิ่งเลย อากาศก็ดีมาก อีกอย่างไม่ไกลจากรุงเทพฯมากนัก นางอยากปลูกผักสวนครัว นิดๆหน่อยๆ ไว้ทำอาหาร เพราะนางชอบทำอาหารมาก แต่นั่นแหละต้องปรึกษาลูกๆอีกที หวังว่าลูกของนางทั้งสองคน จะชอบที่นี่เหมือนนาง