ปรายลดา หญิงสาวธรรมดาๆคนหนึ่ง เป็นตัวของตัวเอง รักแรกของเธอ ก็เจอคนเห็นแก่ตัวเสียแล้ว เอายังไงกับรักแรกดี ให้อภัยดีไหม แต่เขาก็ร้ายเหลือเกิน
ผู้แต่ง
พรรณพสา2เรื่องย่อ
ปรายลดา หญิงสาวธรรมดาๆคนหนึ่ง เป็นตัวของตัวเอง รักแรกของเธอ ก็เจอคนเห็นแก่ตัวเสียแล้ว เอายังไงกับรักแรกดี ให้อภัยดีไหม แต่เขาก็ร้ายเหลือเกิน
รัก,ชาย-หญิง,ครอบครัว,ไทย,อื่นๆ,,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
รักของปรายลดา(อ่านฟรีจนจบ)
ปรายลดา หญิงสาวธรรมดาๆคนหนึ่ง เป็นตัวของตัวเอง รักแรกของเธอ ก็เจอคนเห็นแก่ตัวเสียแล้ว เอายังไงกับรักแรกดี ให้อภัยดีไหม แต่เขาก็ร้ายเหลือเกิน
ชายหนุ่มขยับตัว เขานอนอยู่บนเตียงใหญ่ มือก็ควานหาหมอนข้างประจำตัว เขารู้สึกว่าไม่ได้นอนที่บ้านนี่นา เขาอยู่ที่ไร วงษ์นรา
ตะวันหลับสนิทมาก เมื่อคืนเขาจำได้ว่าไม่ได้เปิดแอร์ เพราะก่อนนอนหลังอาบน้ำเสร็จแล้ว เห็นว่าอากาศเย็นมาก น่าจะ 18 องศาได้ เขาดูเวลาจากนาฬิกาข้อมือ เผลอหลับจนเช้าเลย ปกติตะวันไม่ชอบนอนห่มผ้า แต่เมื่อคืนเผลอตัวห่มผ้าตอนไหน ผ้าห่มผืนหนาหอมนุ่มผืนใหญ่ คลุมอยู่บนร่างของเขา ตะวันหลับสนิท เขาไม่เคยหลับสบาย และผ่อนคลายแบบนี้มานานมาก
ชายหนุ่มลุกขึ้นเมื่อรู้สึกว่าลมเย็นพัดเข้ามาทางหน้าต่าง สรุปว่าเขาไม่ได้ปิดหน้าต่างสักบาน ดีที่มีมุ้งลวด คิดว่าแม่กับน้องของคงหลับสบายเหมือนกัน เสียงนกร้องดังมาจากต้นประดู่ต้นใหญ่ ที่ขึ้นอยู่ข้างๆบ้าน เขาลุกขึ้นมายืนมองออกไปนอกหน้าต่าง ตั้งใจจะนั่งดูพระอาทิตย์ขึ้นตรงนี้
เกือบหกโมงเช้าแล้ว ปกติอยู่บ้านเขานอนเกือบตีหนึ่งบ้าง ตีสองบ้าง ตื่นก็ราวๆ เก้าโมเช้า ถ้าเขาได้นอนติดต่อกันแบบนี้หลายๆ วันอาการที่นอนไม่ค่อยหลับน่าจะดีขึ้นแน่ๆ ชายหนุ่มคิดแบบนั้น
สายตาเขาเหลือบไปเห็นใครบางคน ท่าทางทะมัดทะแมง เดินเข็นรถมอเตอร์ไซค์ อยู่ที่ถนนข้างบ้าน ตะวันรีบหยิบกล้องส่องทางไกลขึ้นมาเพื่อจะได้ดูชัดๆ ว่าคือใครกันแน่ ผู้หญิงผมยาว ใส่กางเกงยีนต์ขายาว เสื้อเชิ้ตยีนต์แขนยาว ใส่หมวกแก๊ปสีขาว รองเท้าผ้าใบ กำลังเข็นรถมอเตอร์ไซค์วิบาก ออกไปตามถนนเลียบบ้านใหญ่ ถึงถนนที่เขาขับรถเข้ามาเมื่อวาน ผู้หญิงคนนั้นสตาร์ทรถ ขับออกไป ช่วงที่รถออกตัว หมวกสีขาวที่ใส่ปลิวหล่นไป ด้วยแรงลม เห็นชัดๆว่าเป็นปรายลดา เด็กนั่นกำลังจะไปไหนแต่เช้า เขาเห็นเธอจอดรถแล้วลงมาเก็บหมวก สักพักก็ขับรถออกไปตามถนน อย่างรวดเร็ว แป๊ปเดียวก็หายวับไปกับตา
จะรีบไปไหนของเขานะ แต่เช้าเลย แสดงว่าตื่นเช้ามาก ๆ เสียงรถคงดังมากจริงๆ ขนาดอยู่ถึงถนนหน้าบ้านเขายังได้ยินเสียง คงไม่อยากให้เสียงดังรบกวน เลยต้องเข็นออกไป สตาร์ทไกลๆ บ้าน เขาเผลอยิ้มออกมา รู้สึกอารมณ์ดี ยิ่งลมเย็นๆ พัดเข้ามาปะทะใบหน้า สดชื่นจัง
เขาเดินผ่านหน้่าห้องแม่กับน้องสาว ตัดสินใจไม่ปลุก เดินลงไปชั้นล่างของบ้าน แม่กับน้องเขาคงยังไม่ตื่นแน่ๆ เจออากาศดีๆ บริสุทธิ์แบบนี้ เป็นใครก็อยากนอนอยู่บนที่นอน เขาเดินไปตามทางที่ปูด้วยอิฐตัวหนอน อยู่บนห้องว่าสดชื่นแล้ว ลงมาข้างล่างยิ่งสดชื่น สูดอากาศบริสุทธิ์เข้าเต็มปอด เขาเดินแบบสบายๆ ไม่ต้องระวังอะไร ไม่เหมือนบ้านที่กรุงเทพฯ เวลาที่เขาไปเดินออกกำลังกายในหมู่บ้านยังต้องระวังรถมากๆ หลังๆ มาเขาออกกำลังในบ้าน เพื่อความปลอดภัยอากาศแบบนี้น่าวิ่งออกกำลังกายมาก
"ตะวันๆ มาทางนี้ลูก มาๆ" เสียงนายอลงกตเรียกเขาดังมาจาก อาคารคล้ายไม้ คล้ายบ้านน็อคดาว์นหลังเล็กๆ ตั้งเด่นอยู่บนเนินดิน ไม่ไกลจากบ้านหลังใหญ่นัก
"สวัสดีครับคุณน้า อากาศดีสดชื่นจังเลยครับ น่าวิ่งออกกำลังกายจัง"
"เอาเลยๆ น้องปรายวิ่งประจำทุกเช้าแหละ วิ่งไปหน้าไร่แล้ววิ่งกลับ หรือจะวิ่งเข้าไปในไร่ก็ยังได้"
"ไว้เดี๋ยวสายๆ น้าพาไปดูเส้นทาง แต่ตอนนี้มาดิ่มกาแฟกันก่อน มานั่งนี่มา ตรงนี้วิวดี น้าทำไว้นั่งดื่มกาแฟโดยเฉพาะเลยนะ น้าผู้หญิงเขาก็นานๆขึ้นมานั่งด้วย ก็มีแต่น้องปราย แต่ก็ต้องรอเขากลับบ้าน เสาร์ อาทิตย์ โน้นแหละถึงจะได้เจอกัน" นายอลงกตพูดถึงลูกสาวคนเล็ก
"นี่ไปถึงไหนก็ไม่รู้ให้ไปซื้อน้ำเต้าหู้ กับปาท่องโก๋ตั้งแต่เช้า สงสัยแวะคุยอยู่แน่ๆ หรือไม่ก็คงใส่บาตรเช้า"
ระหว่างที่คุยกันก็ได้ยินเสียงรถมอเตอร์ไซค์ ดังมาจากทางเข้าไร่
"นั่นไง พอบ่นถึงก็มาทันที เร็วเหมือนกันนะนี่ น้ำเต้าหู้ ปาท่องโก๋เจ้านี้อร่อยทำมาใหม่ๆ"
"ไงลูก ได้มาเยอะเลย เหมาเขามาเลยรึเปล่า แล้วเอาตะกร้าที่ไหนใส่มา เมื่อเช้าไม่ได้เตรียมไปนี่นา"
นายอลงกตรับตะกร้าหวายที่ข้างในใส่น้ำเต้า และปาท่องโก๋ มาถือไว้
ปรายลดาดับเครื่องรถ "ป้าเขาให้ปรายยืมมาค่ะพ่อ เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าปลายเอาไปคืน วันมีแบบที่ปรายชอบด้วย แล้วพรุ่งนี้ปรายก็สั่งไว้แล้วนะคะพ่อ ออกไปรับเวลาเดิม แม่ยังไม่มาเหรือคะ หรือยังไม่ตื่น"
"ตอนพ่อลงมายังไม่ตื่นลูก ป่านนี้คงตื่นแล้วมั้ง เมื่อคืนนอนดึก ตื่นเต้นมีเพื่อนมาหา" นายอลงกตพูดแล้วยิ้มให้ชายหนุ่ม
"นี่พี่เดือนกับหนูกานก็คงยังไม่ตื่นแน่ๆ เจออากาศดีๆแบบนี้คงนอนกันสบาย ดีแล้วนานๆได้เจออากาศบริสุทธิ์ กอบโกยให้เต็มที่ มาๆ น้องปรายจัดการทีลูก"
"ได้เลยค่ะพ่อ" หญิงสาวหยิบถาดในตู้อุปกรณ์มาใส่ปลาท่องโก๋ แก้วสำหรับน้ำเต้าหู้
"พ่อยังไม่ดื่มกาแฟใช่ไหมคะ น้ำเต้าหู้ก่อนนะคะ ปาท่องโก๋เหลืองกรอบน่ากินมากเลยค่ะ"
"พี่ตะวันรับแบบไหนดีคะ มีแบบหวาน ไม่หวาน ใส่เครื่อง หรือไม่ใส่เครื่องดีคะ"
"ขอแบบไม่หวานครับ ขอบคุณครับ น้องปราย"
"ได้เลยค่ะ นี่ของพ่อนะคะ น้ำเต้าหู้ใส่เครื่องไม่หวาน ปาท่องโก๋ และซาลาเปา"
"ของพี่ตะวันไม่หวาน ปาท๋องโก๋ ซาลาเปา"
"ของปรายไม่หวาน 1 ใส่เครื่อง 1 ปาท่องโก๋ และซาลาเปา"
"เรียบร้อยค่ะ" หญิงสาวยกไปเสริฟผู้เป็นพ่อ และชายหนุ่ม "พี่ตะวันลองนะคะทำใหม่ๆ สดๆเลยค่ะ" หลังจากนั้นเธอก็นั่งลงข้างๆ ผู้เป็นพ่อเริ่มจัดการกับอาหารของตัวเอง
"คุณป้ากับกานยังไม่ตื่นแน่ๆเลย ปรายบอกแล้วว่าถ้าได้มานอนที่นี่ จะไม่อยากตื่นเหมือนโดนดูดวิญญาณเลย หลับสบาย เมื่อคืนปรายหลับสนิทเลยค่ะพ่อ ไม่ฝันเลย เดี๋ยวปรายวิ่งตอนเย็นล่ะกันนะคะ วันนี้พ่อมีไปไหนไหมคะ"
"พ่อว่าจะพาพี่ตะวันเขาทัวร์ในไร่นะลูก อ่อ บ้านหลังเล็กแม่เขาให้พวกพี่ๆเขาไปทำความสะอาดให้แล้วนะ เห็นว่าเอาของที่สั่งมาใส่ตู้เย็นไว้ให้แล้วนี่ แหม...เร็วจริงนะ ไว้รอชิมไวน์องุ่นพ่อแล้วจะติดใจ นี่ก็ใกล้จะได้เวลาเปิดแล้ว พ่อจะให้น้องปรายชิมเป็นคนที่สอง รองจากพ่อ"
"ได้เลยค่ะพ่อ ปรายจะรอ ขอให้ได้ชิมก่อนปรายไปฝึกงานนะคะ"
"สรุปรึยังล่ะลูกว่าฝึกที่ไหน ยังไง ไหนลองเล่าให้พ่อฟังหน่อย"
"ก็ฝึกที่...ลาดตระเวนจากกาญจนบุรี ถึงเพชรบุรี หนึ่ง เดือน กิน นอน ในป่า ผู้ชาย 10 ผู้หญิง 8 ไม่ต้องโทรหาปรายนะคะในป่าอาจไม่มีสัญญาณ หลังจากนั้น ฝึกในกรม หนึ่งเดือน อีกหนึ่งเดือนก็อาจไปแถวสถานที่หน่วยย่อยแต่ละจังหวัดคะ ช่วงเดือนแรกไม่ต้องโทรหาปรายนะคะ เพราะในป่าคงไม่มีสัญญาณ เรื่องอุปกรณ์เสื้อผ้าไม่ต้องห่วงนะคะ ปรายเตรียมไว้หมดแล้ว"
"เปิดเทอมนี้อยู่มหาวิทยาลัยหนึ่งอาทิตย์ก็เดินทางเลยค่ะพ่อ" หญิงสาวพูดยาวแต่ก็ดื่มน้ำเต้าหู้ กินปาท่องโก๋ไปด้วย ท่าทางสบายๆ ไม่ทันได้สังเกตว่าคนตรงข้ามมองอย่างตั้งใจ
"ยังไงก็ระมัดระวังตัวนะลูก พ่อเชื่อใจน้องปรายว่าจะเอาตัวรอดได้ อย่าลืมวิ่งออกกำลังกายเยอะๆนะ เอารองเท้าเดินป้าที่บ้านไปด้วย อุปกรณ์ทุกอย่างต้องเบาและใช้ได้ครอบคลุมที่สุด นะลูก" นายอลงกตพูดกับลูกสาวด้วยท่าทางสบายๆ
"ได้เลยค่ะพ่อ ปรายขอตัวไปหากานก่อนนะคะ น่าจะตื่นแล้ว เดี๋ยวมาค่ะ" หญิงสาวลุกขึ้นแล้วเดินเร็วไปที่บ้านเล็ก
"คิดเร็วทำเร็ว เหมือนแม่เขา เสียดายน้าไม่มีลูกชาย ถ้ามีคงจะดีมากๆ อยากให้มีคนมาสานต่องานที่น้าทำ"
"ไม่มีลูกชายก็เหมือนมีนะครับคุณน้า น้องปรายเข้มแข็ง ปล่อยให้ไปในทางที่เขาชอบก่อนครับ แต่ผมมั่นใจว่า น้องปรายน่าจะกลับมาช่วยงานที่บ้าน ผมเชื่ออย่างนั้นครับ"
"ขอบใจจะตะวันที่ปลอบใจน้า น้าก็คิดแบบนั้น น้องปรายติดบ้าน ที่เขาอยากออกไปนอกบ้าน อยากไปอยู่ไกลๆ เพราะกลัวว่าแม่เขาจะให้รีบมีครอบครัว เรื่องนี้ก็เป็นปัญหาระหว่างเรา พ่อ แม่ ลูก ทำให้น้องปราณต้องไปสอบบรรจุอยู่ไกล แต่เขาก็เลือกชีวิตของเขาเอง ดีที่เขาเจอคนดี ตอนนี้ก็เลยมาตกที่น้องปราย น้าก็พยายามบอกแม่เขาว่าอย่าไปเร่งรัดลูกมากนัก เดี๋ยวจะไม่มีใครมาอยู่กับเราเลยสักคน น้าเข้าใจแม่เขาเหงา อยากมีหลานหลายๆคน แต่ลืมคิดไปว่าลูกเป็นคนสมัยใหม่ เขาอยากเลือกคนรักของเขาเอง"
"ดีแล้วนะที่ครอบครัวตะวันมาเยี่ยมน้า น้ากรเขาจะได้ลืมๆเรื่องนี้ไปบ้าง น้าสงสารลูก บ่นก็ไม่ได้ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ถึงเวลาจริงๆ แม่เขาก็ยอมลูกแหละ น้องปรายมันฤทธิ์เยอะ โน้นไงมากันแล้ว"
"สวัสดียามเช้าครับพี่ดุจเดือน เป็นไงครับอากาศที่นี่พออยู่ได้ไหม"
"ดีมากเลยค่ะ พี่ชอบเชื่อไหมว่าหลับสนิทมาก หลับรวดเดียว มารู้สึกตัวตอนนกมาปลุกที่หน้าต่างค่ะ แถมไม่ได้เปิดแอร์นอนด้วยนะคะ อากาศดีมากๆ ใช่ไหมน้องกาน"
"ใช่ค่ะแม่ กานก็หลับยาวเลย มาตื่นตอนได้ยินเสียงนกทะเลาะกันบนต้นจำปีที่อยู่ข้างหน้าต่างค่ะ ดอกจำปีหอมมากเลยนะคะ กานชอบจังเลยค่ะ พี่ตะวันเป็นยังไงบ้างคะ ตื่นแต่เช้าเลย"
"หลับสนิทเหมือนกันน้องกาน รวดเดียวตื่นเช้าทีเดียว สดชื่นมาก"
ปรายลดาจัดการน้ำเต้าหู้และปาท่องโก่ให้กับคนที่มาใหม่ มีกานดารามาช่วย
"กานเธอไปนั่งเถอะฉันจัดการเอง ฉันอิ่มแล้ว นี่มีน้ำและขนมของพี่ภาษด้วยนะ ฉันแวะหยิบมาจากตู้เย็น ขนมอร่อย ปรายอดใจไม่ได้อีกแล้ว ต้องชิมขนมพี่ภาษ" สองสาวหัวเราะคิกคัก
"เย็นนี้วิ่งกันปรายไหมกาน อากาศดีๆ ปรายมีชุดและรองเท้าเดี๋ยวเสร็จจากนี่เราไปดูบ้านเล็กกันนะ เอ่านี่ลองขนมพี่ภาษ อร่อยเวอร์"
"เอาซิ อยากออกกำลังกายบ้าง แต่ปรายรอกานมั้งนะ กานวิ่งไม่เก่ง"
"เออน่า รออยู่แล้วขอให้ออกเถอะ แล้วคืนนี้กานจะนอนหลับเป็นตาย จะได้หายจากอาการภูมิแพ้เร็วๆ"
"ปรายๆ ไปเอารถกอล์ฟให้พ่อหน่อยลูก พ่อจะพาพี่ตะวันเขาไปชมไร่สักหน่อย"
"ได้ค่ะพ่อ ไปด้วยกันไหมกาน ป่ะไปเลย ถือขนมกับแก้วมาด้วย" สองสาวพากันเดินลัดเลาะไปหน้าบ้านหลังใหญ่ตรงไปที่โรงจอดรถ ซึ่งมีทั้งรถกอล์ฟคันใหญ่ คันเล็กจอดเรียงราย หลายคัน "เอาคันนี้ล่ะกัน เพราะพ่อกับพี่ตะวันไปกันแค่สองคน มากานขึ้นมาเลย มันเป็นรถไฟฟ้า ขับง่าย เดี๋ยวปรายสอนให้" กานดารารีบขึ้นไปนั่งข้างหน้าข้างคนขับ
"มีความสุขจังเลยปราย แค่มานอนคืนเดียว กานก็ไม่อยากกลับบ้านแล้ว เข้าใจปรายเลยว่าทำไมถึงกลับบ้านทุกอาทิตย์ มีกิจกรรมให้ทำตลอด พรุ่งนี้รอกานด้วยนะ กานจะไปช่วยถือน้ำเต้าหู้ ปาท่องโก๋ สัญญาว่าจะตื่นให้ทัน"
"ได้เลย เดี๋ยวปรายไปปลุกนะ จริงๆ เมื่อเช้าปรายก็อยากชวน แต่ใจก็อยากให้พักผ่อนให้เต็มที่"
"มาแล้วค่ะพ่อ ปรายจอดรถกอล์ฟไว้ตรงนี้ เดี๋ยวปรายขอพากานไปดูบ้านเล็กนะคะ ทานเสร็จแล้วปล่อยไว้ เดี๋ยวปรายกับกานกับมาเก็บล้างเองค่ะ" ปรายลดาพาเพื่อนขึ้นรถมอเตอร์ไซควิบากไปบนเนินเขาเล็กๆ ไกลออกไปประมาณเกือบสองร้อยเมตร บ้านหลังเล็กของปรายลดา เป็นที่หลบซ่อนตัวยามที่แม่พูดเรื่องคนรักเรื่องที่อยากให้เธอมีครอบครัว และเวลาที่เมาสาโท หรือเมาอะไรก็ตาม บ้านหลังเล็กหลังนี้เป็นที่ซ่อนตัวได้ดีมากๆ