ปรายลดา หญิงสาวธรรมดาๆคนหนึ่ง เป็นตัวของตัวเอง รักแรกของเธอ ก็เจอคนเห็นแก่ตัวเสียแล้ว เอายังไงกับรักแรกดี ให้อภัยดีไหม แต่เขาก็ร้ายเหลือเกิน
ผู้แต่ง
พรรณพสา2เรื่องย่อ
ปรายลดา หญิงสาวธรรมดาๆคนหนึ่ง เป็นตัวของตัวเอง รักแรกของเธอ ก็เจอคนเห็นแก่ตัวเสียแล้ว เอายังไงกับรักแรกดี ให้อภัยดีไหม แต่เขาก็ร้ายเหลือเกิน
รัก,ชาย-หญิง,ครอบครัว,ไทย,อื่นๆ,,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
รักของปรายลดา(อ่านฟรีจนจบ)
ปรายลดา หญิงสาวธรรมดาๆคนหนึ่ง เป็นตัวของตัวเอง รักแรกของเธอ ก็เจอคนเห็นแก่ตัวเสียแล้ว เอายังไงกับรักแรกดี ให้อภัยดีไหม แต่เขาก็ร้ายเหลือเกิน
"สวัสดีครับ....กิ่งกาล มีธุระด่วนไหม พอดีผมมาต่างจังหวัดครับ ถ้าด่วนก็ฝากเรื่องไว้ที่เลขาผมได้เลยนะครับ อีกหลายวันกว่าผมจะกลับกรุงเทพฯ ผมพาครอบครัวมาพักผ่อน"
"แหม.....ตะวันคะ ไม่มีเรื่องงานกิ่งโทรหาคุณไม่ได้เหรอคะ เราไม่ได้เจอกันนานแล้ว ตะวันเมื่อไหร่ คุณจะมีเวลาให้กิ่งสักทีคะ นี่ไปพักผ่อนต่างจังหวัดก็ไม่ชวนกิ่งเลย ไปพักผ่อนที่ไหนคะ กิ่งตามไปได้นะคะ จะได้เจอคุณแม่และน้องสาวคุณด้วย"
"คุณสบายดีไหมครับ อยู่ที่ไหน วันนี้ไม่ได้ทำงานเหรอ อ้อ...วันนี้วันหยุดนี่นา ไปเที่ยวไหนครับ"
"วันนี้กิ่งอยู่บ้านค่ะตะวัน วันหยุด ถึงได้โทรหาคุณไงคะ กิ่งอยากเจอคุณ คิดถึงนะคะ"
"ผมยังไม่สะดวกครับกิ่ง ไว้ให้ผมกลับจากต่างจังหวัดก่อนนะครับ เราค่อยเจอกัน"
"แล้วเมื่อไหร่ล่ะคะตะวัน นับวันๆคุณยิ่งห่างกิ่งออกไปทุกที เราก็อายุมากขึ้นทุกวันแล้วนะคะ อะไรๆก็คาราคาซัง ไม่ชัดเจนเลย แต่ขอให้คุณรู้ไว้นะคะ ว่ากิ่งรักคุณเสมอค่ะ งั้นแค่นี้นะคะตะวัน กิ่งจะออกไปสระผมค่ะ"
กิ่งกาล สาระสิทธิ์ เป็นลูกสาวคนเดียวของเศรษฐี เมืองชล บ้านพ่อเธอทำกิจการโรงแรม และอีกหลายอย่าง ส่วนกิ่งกาล ทำงานบริษัทซึ่งเป็นของพ่อเธอ ที่มีสาขาอยู่ที่กรุงเทพฯ เธอไปติดต่องานที่บริษัทฯ ของเขา ครั้งแรกที่เธอเห็นเขาเธอก็ประทับใจ ตะวันเป็นผู้ชายแบบที่เธอไฝ่หา เธอฝันว่าจะมีแฟนแบบนี้ เขาหล่อเข้ม เสียอย่างเดียวหน้าเขานิ่งๆดูเคร่งเครียดตลอดเวลา บางทีเธอก็ไม่รู้ว่าจริงๆแล้วเขาคิดยังไงกับเธอ
ฐานนะทางบ้านของกิ่งกาล ไม่ได้น้อยหน้าใครเลย แถมจะมีมากกว่าตะวันด้วยซ้ำ มีผู้ชายมากมายที่อยากจะเข้ามาผูกสัมพันธ์กับเธอ แต่เธอก็ยังไม่สนใจใครเป็นพิเศษ เธอรักตะวัน รักทั้งๆ ที่ไม่รู้เขารักเธอ เท่ากับที่เธอรักเขารึเปล่า
กิ่งกาลเคยแต่งานมีครอบครัวมาแล้ว แต่ไม่มีลูกด้วยกัน อดีตสามีเธอเป็นคนเจ้าชู้มาก แต่เขาเป็นรักแรกของเธอ เพราะรักเธอพยายามทนอยู่กับเขา อาจเป็นเพราะว่าเธอมีลูกให้เขาไม่ได้ เขาถึงแสวงหาแม่ของลูก ล่าสุดที่ทำให้เธอต้องเลิกกับเขา เพราะความสำส่อนของเขานอนกับผู้หญิงไม่เลือกเขาพาโรคมาติดเธอ ทำให้เธอต้องเจ็บตัว รักษาตัวกว่าจะหายจากโรคที่เป็น ถึงแม้ว่าจะรักเขามากเท่าไร แต่กิ่งกาลรักตัวเองมากกว่า เธอกับเขาหย่าขาดจากกัน
ในความคิดของเธอ คนเราถ้ารักกันจริง การไม่มีลูกก็อาจไม่ใช่ข้ออ้าง เพราะมีหลายคู่ที่สามารถอยู่ด้วยกันได้แบบมีความสุข โดยที่ไม่ต้องมีลูกเลยก็มีให้เห็นทั่วไป เป็นเพราะเขาไม่พอมากกว่า เขา จึงเอาเรื่องการไม่มีลูกมาเป็นข้ออ้าง แต่ถึงจะเลิกรากันไปเธอและสามีก็ยังเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน เขาที่ปรึกษาเรื่องงานที่ดีของเธอ เหมือนเวรกรรม เขาไปมีผู้หญิงคนไหนก็ไม่สามารถมีลูกให้เขาได้ บางทีเธอคิดเอาเองว่าเขาต่างหากที่อาจเป็นหมัน แต่เขาคงไม่กล้าไปตรวจละเอียดอาจยอมรับความจริงไม่ได้
ถึงแม้ว่ากิ่งกาลจะเฝ้ารอตะวันเพียงคนเดียว แต่นั่นแหละ เธอก็ไม่ได้แคร์อะไรมากนัก ถ้าตะวันยังเล่นตัว ไม่เห็นค่าของเธอ เธอก็ไม่แคร์ ชิวิตคู่ของเธอก็ไม่เคยสมหวังอยู่แล้ว เธอไม่ได้คิดว่าจะต้องมาตามงอนง้อใคร เอาจริงๆ เธอก็มีลูกบ้าของเธอเหมือนกัน เธอก็มีเล็กๆน้อยๆของเธอไปเรื่อย สมัยนี้แล้ว ไม่มีใครยืนอยู่บนคำพูดของคนอื่นหรอก เธอมีเงิน อยากทำอะไรก็ทำ คนอื่นไม่ได้มาหาเลี้ยงเธอหรอก ถ้าตะวันไม่เอาเธอ เธอก็ยังมีอีกหลายคนที่สำรองไว้คนอย่างกิ่งกาล ไม่เคยตกเป็นเบี้ยล่างใคร และไม่ชอบให้ใครมาเอาเปรียบ
ธุรกิจส่งออกของเธอ ทำให้เธออยู่ได้อย่างสบายๆ ไม่ต้องไปรบกวนทางบ้าน เอาจริงๆ กิ่งกาลแทบจะไม่ได้ทำอะไรเลยในบริษัท แค่เซ็นเอกสาร ดูนิดหน่อยๆแค่นั้น พ่อกับแม่เธอปูทางไว้ให้ คนของพ่อก็ไว้ใจได้ ชีวิตเธออิสระมากมาย อยากไปเที่ยวที่ไหนก็ไป ไม่ว่าต่างประเทศหรือในเมืองไทย เรียกว่าไม่น้อยหน้าใครเลย แต่เธอมองว่า ถ้าเธอได้อยู่กินหรือแต่งงานกับตะวัน ธุรกิจของเธอจะเป็นปึกแผ่น ผู้ชายอย่างตะวันหายาก เขาตั้งใจทำงาน ไม่เจ้าชู้ รักครอบครัว นี่คือเหตุผลที่เธอต้องเป็นฝ่ายตามตื้อเขา และรอว่าเมื่อไหร่เขาจะตกลงปลงใจกับเธอจริงๆเสียที
"ใครเหรอลูก...ตะวัน เห็นคุยกันนานจัง" นางดุจเดือนถามลูกชาย เพราะเห็นคุยโทรศัพท์นานกว่าปกติ นานๆ นางดุจเดือนจะเห็นลูกชายรับโทรศัพท์
"อ่อ....เพื่อนครับแม่ ไม่มีอะไรพิเศษครับ แค่คนรู้จัก" เขาตอบนางดุจเดือนด้วยเสียงปกติ ซึ่งก็เป็นเรื่องปกติจริงๆ กิ่งกาลไม่ใช่คนพิเศษสำหรับเขา
"วันนี้แม่มีนัดกับคุณน้า จะไปไหนกันเหรอครับ เห็นนัดกันเมื่อวาน"
"วันนี้น้ากรจะพาแม่ไปตลาดผลไม้ เห็นว่าไม่ไกลจากที่นี่ เสร็จแล้วก็จะพาแม่ไปทำบุญที่วัด เย็นๆ กลับมาถ้าไม่เหนื่อย ก็ว่าจะทำขนมกัน" นางดุจเดือนพูดแล้วก็ยิ้ม
นางชอบที่นี่ เงียบสงบ มีแหล่งท่องเที่ยงเชิงเกษตรมากมาย อีกอย่างนางชอบทำอาหาร ทำขนม เพื่อนรุ่นน้องของนาง ออกปากชวนเรื่องทำร้านกาแฟ บางทีนางก็อยากทำแก้เหงา นางอยากทำขนม พวกขนมฝรั่งๆต่างๆ นางทำได้และอร่อยมากด้วย
"ไปลูกลงไปกินข้าวกันเถอะ วันนี้ไม่รู้ว่าน้ากรทำอะไรกินบ้าง แม่ตื่นสายเลยไม่ได้ลงไปดูเลย แต่ถึงตื่นเช้าลงไป น้ากรก็ไม่ให้ยุ่งหรอก เขามีแม่บ้านทำให้ ก็ดีนะสะดวกสบายดีทุกอย่าง เขาเห็นเราเป็นแขก ไม่อยากให้เราต้องเหนื่อย"
"น้องกานล่ะครับแม่ลงไปรึยังครับ"
เขาไม่ได้ยินเสียงน้องสาวเขาเลย เขาว่าเขาตื่นเช้า แต่น้องกานตื่นเช้ากว่า ตั้งแต่เขามาอยู่ที่นี่เกือบหนึ่งสัปดาห์ น้องสาวเขาตื่นเช้าไปกับปรายลดาทุกวัน น้องกานมีความสุขมาก ตื่นเช้า มีกิจกรรมทำทุกวัน เย็นๆ ก็ออกกำลังกาย
"น่าจะไปตลาดกับน้องปรายนะลูก เห็นว่าไปซื้อน้ำเต้าหู้ กับปาท่องโก๋ กลับไปบ้านแม่ว่าต้องหัดทำน้ำเต้าหู้ ปาท่องโก๋ซะแล้วล่ะ น้องกานชอบจังเลย" นางดุจเดือนพูดด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
เขามาอยู่ที่นี่ได้กินน้ำเต้าหู้ ปาท่องโก๋ทุกวัน ปรายลดากับกานดารา เป็นคนไปซื้อทุกเช้า สองสาวชอบมาก น้องสาวเขาดีใจที่ได้ไปเที่ยว ถึงแม้จะตื่นเช้า ได้หัดขับรถมอเตอร์ไซค์ ปรายลดาเป็นคนหัดให้ ไม่กี่วันเขาก็เห็นน้องสาวเขา เป็นคนขับ ปรายลดาซ้อนออกไปซื้อของตอนเช้าทุกวัน บ่ายๆ สองสาวก็ไปขลุกอยู่ที่บ้านบนเนิน เย็นๆก็พาไปวิ่งออกกำลังกาย บางวันก็ปั่นจักรยาน ในไร่ บางวันที่ลูกค้าโฮมสเตย์เยอะ สองสาวก็ไปช่วยทำงาน ช่วยรับแขก เสริฟอาหาร ชงกาแฟ โน้นนี่นั่น น้องสาวเขามีความสุขมากๆ กานดาราดูแข็งแรงขึ้นมาก ไม่ใช่กานดาราเท่านั้น เขาเองก็เหมือนกัน อาการที่เขานอนไม่ค่อยหลับหายไปเลย อาจเป็นเพราะอากาศ และเขาสบายใจ เชื่อว่าถ้าเขาอยู่ที่นี่นานกว่านี้ อาการที่เขาเป็นต้องหายสนิทแน่ๆ
"สวัสดีค่ะทุกคน มาแล้วค่า วันนี้ขอโทษนะคะที่ช้า เพราะว่า เราสองคนไปช่วยป้าขายของค่ะ พอดีวันนี้ลุงสามีป้าไม่มาช่วยขายของ เห็นบอกว่าไปธุระที่ต่างจังหวัดด่วนค่ะ กานกับปราย เลยต้องช่วยป้าตักน้ำเต้าหู้ขาย และอีกอย่างตอนนี้ ป้ากับลุงมีโต๊ะให้ลูกค้านั่งแล้วนะคะแม่ สนุกมากเลย ปรายแอบถามสูตรปาท่องโก๋มาด้วยค่ะ เผื่ออยากทำกินเองที่บ้าน วันนี้นักท่องเที่ยวเยอะมาก ขายดิบขายดีค่ะ"
"ป้าเห็นเราช่วยขายจนหมด ป้าเลยไม่คิดเงินสักบาทเดียว แถมให้มาเยอะมาก มีน้ำฟักทอง มาฝากทุกคนด้วยนะคะ กานชิมแล้วอร่อยดี"
กานดาราพูดไปจัดเรียงทุกอย่างไปอย่างคล่องแคล่ว เธอจัดการให้ทุกๆคน "พีคสุดนะคะ นักท่องเที่ยวบอกว่า วันนี้แม่ค้าสวยมากทั้งสองคนเลย มีบางคนมาถ่ายรูป และขอเบอร์โทร ไลน์ เฟสบุค เราด้วยนะคะ แต่เราไม่ได้ให้หรอกค่ะ"
"ดีแล้วลูก เรามีน้ำใจกับเขา เขาก็ตอบแทนเรา ป้ากับลุงเขานิสัยดี เห็นกันมานานแล้ว หนูกานนี่ขับรถเก่งแล้วนะ ดีๆ น้องปรายหัดคันอื่นให้หนูกานด้วยนะลูก พ่ออนุญาต จะได้เป็นหลายๆอย่าง รถกอล์ฟคันใหญ่ก็ขับง่าย เพราะเป็นเกียร์ออโต้ วันไหนลูกค้าเยอะๆ จะได้ช่วยกันขับพาลูกค้าชมไร่เรา น้องปรายเขาทำประจำลูก คนนี้ทำหมดขอให้ได้เงิน" นายอลงกต และนางกรกนก หัวเราะออกมาพร้อมกัน
"รถทุกคันหัดขับได้เลยนะลูก ไม่ต้องเกรงใจ เอาให้เป็นงานทุกอย่างในบ้านเราเรียนรู้ให้หมด ตะวันก็เหมือนกันนะลูก อยากรู้อะไร อยากทำอะไรถามน้าได้ตลอด ที่ทางก็เยอะแยะ ถ้าอยากจะได้ก็บอก มีที่ทางไว้ทางนี้ก็ดี เผื่อไม่อยากอยู่กรุงเทพฯ มีไว้เป็นที่พักผ่อน "
นายอลงกตพูดขึ้น รู้สึกเอ็นดู เด็กทั้งสองคน อยากบอกอยากสอน อยากให้ความรู้ และเขาชอบที่กรนก ภรรยาเขาจะได้มีเพื่อน ไม่เหงา เห็นคนที่รักมีความสุข เขาก็มีความสุขไปด้วย