ปรายลดา หญิงสาวธรรมดาๆคนหนึ่ง เป็นตัวของตัวเอง รักแรกของเธอ ก็เจอคนเห็นแก่ตัวเสียแล้ว เอายังไงกับรักแรกดี ให้อภัยดีไหม แต่เขาก็ร้ายเหลือเกิน
ผู้แต่ง
พรรณพสา2เรื่องย่อ
ปรายลดา หญิงสาวธรรมดาๆคนหนึ่ง เป็นตัวของตัวเอง รักแรกของเธอ ก็เจอคนเห็นแก่ตัวเสียแล้ว เอายังไงกับรักแรกดี ให้อภัยดีไหม แต่เขาก็ร้ายเหลือเกิน
รัก,ชาย-หญิง,ครอบครัว,ไทย,อื่นๆ,,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
รักของปรายลดา(อ่านฟรีจนจบ)
ปรายลดา หญิงสาวธรรมดาๆคนหนึ่ง เป็นตัวของตัวเอง รักแรกของเธอ ก็เจอคนเห็นแก่ตัวเสียแล้ว เอายังไงกับรักแรกดี ให้อภัยดีไหม แต่เขาก็ร้ายเหลือเกิน
"กาน พรุ่งนี้ปรายพาไปเที่ยวเขาใหญ่ อย่าลืมขอคุณป้ากับคุณพี่ของเธอไว้นะ"
ปรายลดาบอกเพื่อนระหว่างที่หัดขับรถอยู่ในไร่ วันนี้เธอให้กานดาราขับรถหกล้อเกียร์ธรรมดา เธออยากให้เพื่อนขับเกียร์แบบนี้เป็น เวลาจะไปขับเกียร์ออโต้มันจะง่ายมากๆกานดาราเรียนรู้ได้เร็ว หัดขับไม่กี่ชั่วโมงก็สามารถขับได้ เหมือนตอนที่เธอหัดขับ พ่อของเธอหัดให้ภายในไร่ ใช้เวลาสามชั่วโมงก็ขับได้ พ่อเธอให้ขับขึ้นถนนใหญ่เลย ตอนนั้นจำได้ว่าตื่นเต้นมากๆ
"จริงเหรอปราย ไปๆ เดี๋ยวกินข้าวเที่ยงฉันจะลองขออนุญาติแม่กับพี่ตะวันนะ "
"หวังว่าเธอจะได้รับข่าวดีนะกาน ฉันอยากพาไปอากาศกำลังดี หรือเราจะไปกางเต้นท์กันดีกาน อุปกรณ์ก็พร้อมทุกอย่าง ถ้าได้ไปเราเตรียมอาหารไปทำกินกันดีกว่านะ พูดแล้วฉันก็ตื่นเต้น เธอว่าพี่ชายเธอจะให้ไปไหม ปรายลดาถามย้ำ"
"กานไม่รู้แต่ว่าตั้งแต่มาที่บ้านปราย พี่ตะวันเปลี่ยนไปเยอะมากนะ ตามใจ ใจดี กานชอบแบบนี้ ไม่อยากให้พี่ตะวันดุ อยากให้หน้ายิ้มบ้าง กานรู้ว่าพี่ตะวันเครียดหลายอย่าง แต่พอมาที่นี่ผ่อนคลายไปเยอะมาก ไปกันเถอะปราย ฉันว่าฉันขับคล่องแล้ว ตื่นเต้นมากเลยตอนนี้ นี่ฉันจะได้ไปเที่ยวมรดกโลกแล้วเหรอเนี้ย ดีใจจังเลยปราย"
สองสาวขับรถกลับบ้าน โดยกานดาราเป็นคนขับ จริงๆยังไม่ต้องรีบก็ได้แต่คนที่ไม่เคยไปเขาใหญ่ อยากรู้ว่าพี่ชายจะให้ไปหรือเปล่า แต่ถึงไม่ให้ไปกานดาราก็รู้ว่าปรายลดามีวิธี
ทุกคนพร้อมกันที่โต๊ะอาหารบ้านใหญ่ มื้อเที่ยงนี้นางดุจเดือน และนางกรกนกลงมือทำอาหารกันเอง ช่วยกันสองคน ดูแล้วหญิงสูงวัยสองคนมีความสุขมากๆ ที่ได้ทำอาหารให้ทุกคนได้กิน
พอทุกคนเริ่มลงมือกินข้าวกลางวัน กานดาราไม่รอช้า บอกความต้องการของตัวเอง
"แม่คะ พี่ตะวันคะ พรุ่งนี้กานขออนุญาตไปเที่ยวเขาใหญ่กับปรายได้ไหมคะ กานอยากไปค่ะ ยังไม่เคยไปเลย"
"ปรายบอกว่าไปทางนครนายกใกล้นิดเดียว กานสัญญาว่าจะไม่ขับรถ กานอยากไปนอนค้างคืนด้วยค่ะ"
"ไปกันกี่คน ใครบ้าง แล้วจะไปพักยังไง มีที่พักเหรอ" ชายหนุ่มถามน้องสาวกลับ
กานดาราหันไปหาปรายลดา ประมาณว่าเธอช่วยฉันหน่อย
"คืออย่างนี้ค่ะ จริงๆ ปรายอยากพากานไปเที่ยวชมตอนกลางวันเฉย ๆแต่มาคิดดูแล้วไปค้างคืนจะดีกว่า ที่พักไม่ต้องจองค่ะ เราจะไปกางเต้นท์ที่ๆเจ้าหน้าที่เขาจัดไว้ให้ และจะทำอาหารกินกันเองแบบง่ายๆค่ะ ไปกันแค่สองคน เพื่อนปรายยังไม่ปิดเทอมกัน ไม่ต้องห่วงนะคะ ปรายไปบ่อย ตรงที่เราเลือกกางเต้นท์ จะติดกับบ้านเจ้าหน้าที่ ห้องน้ำ ห้องอาบน้ำสะดวกค่ะ อุปกรณ์มีครบทุกอย่างแล้ว เหลือแต่คำอนุญาตจากผู้ใหญ่อย่างเดียวค่ะ"
"พ่อกับแม่ไม่มีปัญหาใช่ไหมคะ" ปรายลดาหันไปหาบิดา และมารดาของเธอ
"ไม่มีปัญหาหรอกลูก พ่อรู้ว่าน้องปรายดูแลตัวเองได้ แต่ถ้าจะให้เหมาะ พ่อว่าให้มีผู้ใหญ่ไปด้วยสักคนนะ ให้พี่ๆ เขาไปด้วยสักคนไหม เอ่อ..เห็นว่าตาภาษจะมาไม่ใช่เหรอลูก ให้พี่เขาไปเป็นเพื่อนก็ได้ ไปผู้หญิงสองคน น่าเป็นห่วงอยู่นะ ใช่ไหมแม่" นายทรงอลงกตหันไปหาภรรยา
"ผมไปด้วยก็ได้ครับ ยังไม่เคยไม่นอนกางเต้นท์เลย โดยเฉพาะที่เขาใหญ่ เดี๋ยวบ่ายเราไปเตรียมอาหารกันเลยดีไหม อยู่สักสองคืนน่าจะกำลังดีนะพี่ว่า หรือแล้วแต่สาวๆเลย เผื่ออยากนอนรีสอร์ทกันบ้าง หรือจะเดินป่าก็ได้นะ"
สองสาวหันมามองหน้ากัน ยังไม่ทันที่ปรายลดาจะตอบคำถามพ่อของเธอ พี่ชายของกานดาราก็ทะลุกลางปล้องมาแบบนี้ แล้วจะยังไง ก็ต้องไปนั่นแหละ สำหรับเธอยังไงก็ได้แต่แค่รู้สึกขวางๆพี่ชายเพื่อน ถ้าเปลี่ยนแผนก็สงสารกานดารา คนไม่เคยเที่ยว เอาเถอะยังไงก็ได้ขอให้ได้ไป
"พ่อคะ ทีเวลาปรายไปกับเพื่อนๆ ไม่เห็นพ่อกับแม่ห่วงแบบนี้เลยค่ะ" หญิงสาวตัดพ้อ
"ก็น้องปรายไปกับเพื่อนสนิท มีพี่ภาษเขาไปด้วย พ่อก็ไม่ห่วง แต่นี่หนูกานยังไม่เคยไป แล้วจะไปกันแค่สองคน มันก็น่าเป็นห่วงไหมล่ะลูก ป้าดุจเดือน พี่ตะวันเขาก็ห่วงลูกห่วงน้องของเขาหรือจะยังไง ลูกคนนี้นี่" นายอลงกตหันมาถามบุตรสาว ประมาณว่าจะเอายังไงอีก
"ค่ะพ่อ ปรายเข้าใจแล้วค่ะ ตกลงตามนี้นะคะ เดี๋ยวกินข้าวกลางวันเสร็จปรายกับกานจะเตรียมเสบียง พรุ่งนี้เราจะได้ออกแต่เช้า นะคะทุกคน กินข้าวต่อเถอะค่ะ ขอบคุณคุณป้า พ่อ แม่ พี่ตะวันนะคะ"
หญิงสาวยกมือไหว้ขอบคุณทุกคน กานดาราก็เช่นกัน
"พรุ่งนี้เช้าเราต้องแวะบอกป้ากับลุงนะว่าเราจะไปเที่ยวนะกาน"
"ได้เลย ถ้่าลูกค้าเยอะลุงกับป้าคงยุ่งน่าดูเลยเนาะปราย แต่ก็ดีนะ ลูกค้าเยอะขายได้เงินเยอะ กานว่าดีเหมือนกัน"
"พี่ตะวันจะไปดูอุปกรณ์ที่บ้านเล็กของปรายไหมคะ อุปกรณ์อยู่ที่นั่นหมดเลยค่ะ"
กานดาราไม่ลืมที่จะเรียกพี่ชาย "ไปกันค่ะพี่ตะวัน" สองคนพี่น้องเดินตามหลังปรายลดามาที่รถกอล์ฟคันเล็ก ปรายลดาเป็นคนขับ กานดารามาขึ้นนั่งคู่กับเธอ ส่วนข้างหลังตะวันนั่ง วันนี้หญิงสาวไม่ได้รัดผม เพราะเพิ่งสระเมื่อเช้า เธอปล่อยตามธรรมชาติ ผมปรายลดาหนามาก หยิกหยักศกอีกต่างห่าง สมัยที่เรียนมัธยม เธอมีความรู้สึกว่าไม่ชอบผมของตัวเองเลย อยากจะทำให้มันตรง เห็นของเพื่อนๆ ผมเหยียดตรงแล้วเธอชอบมากๆ
แต่กลายเป็นว่าทุกคนชอบผมของเธอ หยิกตามธรรมชาติ ยิ่งวันไหนที่สระผมใหม่ๆ ตอนที่ผมกำลังหมาด ถ้าเธออยากจะให้เป็นลอนสวยๆ เธอจะมันขมวดไว้บนหัว ตื่นเช้ามาปล่อยผมเด้งสลวยมากๆ และเวลาถักเปียแทบไม่ต้องใช้ยางมัดผมเลย ถักแล้วผมจะไขว้ไปมากอดกันอยู่อย่างนั้น หลังๆ เธอกลับชอบผมตัวเอง ไม่อยากยืดดผมเหยียดตรงแล้ว เสียอย่างเดียวมันหนามากนี่แหละ
"ถึงแล้วคะ พี่ตะวัน มาค่ะมาเลือกเลย มีหลายแบบ"
"กานเรานอนด้วยกันนะ เอาเต้นท์ใหญ่ไป ถุงนอน ตะเกียง เบาะรองนอน ปกติปรายไม่เอาไปขี้เกียจสูบลม เกาอี้ โต๊ะ ครบเลย เลือกให้พี่ตะวันเลยล่ะกันนะ "
เธอเลือกเต้นท์ขนาดเดียวกัน ไม่รู้ว่าเขาเคยนอนเต้นท์ไหม เอาให้กว้างขวางก่อนล่ะกัน เครื่องมืออุปกรณ์ทำอาหารพร้อมและครบทุกอย่าง ปรายลดาเก็บของดีมาก เป็นระเบียบ เวลาจะหาใช้ทำให้ค้นหาได้ง่าย พวกผ้าห่มก็ไว้ซักสะอาด
บ้านหลังนี้ถึงแม้จะเล็กแต่ก็ดูสะอาด มิดชิด แข็งแรง มีห้องนอน 1 ห้อง ห้องน้ำ ห้องโถง ทุกที่ทุกห้องมีหนังสือเต็มไปหมด บอกให้รู้เลยว่าเจ้าของบ้านเป็นคนชอบอ่านหนังสือมาก ในห้องน้ำก็ยังมี มองมาไกลๆ เหมือนเป็นห้องใต้หลังคา ไม่เหมือนบ้าน แต่พอมาเห็นจริงๆน่าอยู่มาก ดูแล้วปลอดภัย เป็นส่วนตัว ห้องโถงเป็นเฟอร์นิเจอร์ไม้ทั้งหมด ตัวบ้านก็เป็นไม้ ใช่เขาเคยได้ยินว่าปรายลดาชอบเฟอร์นิเจอร์ไม้
ถัดจากห้องนอนไปน่าจะต่อเติมเพิ่ม ประตูเปิดอยู่ ตะวันเลยเดินเข้าไปสำรวจ คล้ายห้องทำงาน เป็นห้องกระจก แต่มีม่านบังตา มีโต๊ะทำงาน คอมพิวเตอร์ เครื่องปริ้น อุปกรณ์ทำงานมากมาย เขาเพิ่งนึกได้ว่า ปรายลดา ขายออนไลน์ ด้วย เมื่อวันที่ไปหอพัก เขาเห็นกล่องใส่ของ และผลิตภัณฑ์ที่ขายเต็มห้องไปหมด แต่เรียงและเก็บเป็นระเบียบ
"นี่ห้องอะไรเหรอปราย กานนึกว่าเป็นม่านบังเฉยๆ เพิ่งสังเกตวันนี้"
กานดาราเดินตามพี่ชายเข้ามาในห้องกระจกใส ผ้าม่านลายสีสดใส มีเบาะนั่ง โคมไฟใหญ่มากสองอัน ตั้งไว้คนละฝั่ง อุปกรณ์เหมือนไลฟสด วางอยู่
"ห้องทำงาน เวลาปรายขายของ ไลฟสดอะไรประมาณนี้แหละ ปรายทำช่วงปิดเทอม แต่ตอนนี้หยุดก่อน เพราะต้องไปฝึกงานนี่ไว้เรียนจบถ้ายังไม่ได้ทำงานปรายจะมาลุยต่อ"
"โอ้ย....ดีจังเลย รับฝ่ายบัญชีไหม อยากทำบ้างอ่ะ" กานดาราตื่นเต้นอีกแล้ว
"ได้ซิ ไว้ถ้าเราจบแล้วยังไม่มีงานทำ เรามาทำออนไลน์ด้วยกันนะ ง่ายๆ เดี๋ยวปรายสอนให้"
"ขายทางไหนบ้างครับน้องปราย" ชายหนุ่มถามขึ้น หลังจากฟังสองสาวคุยกัน
"เฟสบุค อินสตาแกรม ไลน์ ติ๊กต๊อก เพจ ยูทูป ทุกที่ฟรีหมด ช่วงนี้คนทำเยอะค่ะ ปรายก็เลยหยุดก่อนดีกว่า ไว้ว่างๆ แล้วจะมาลุยใหม่ พี่ตะวันไม่ว่านะคะ ถ้าปรายชวนกานมาทำด้วยกัน"
ไหนๆ เขาก็ถามแล้ว เธอก็เลยขออนุญาตเสียเลย
"ก็ดีนะ น้องกานยังไม่เคยมีประสบการณ์ทางนี้ พี่อนุญาต"
"ไชโย....สองสาวส่งเสียงขึ้นมาพร้อมกัน และกระโดดกอดกันตัวกลม ดีใจกันเวอร์มาก"
"ปรายขอบคุณพี่ตะวันมากๆ เลยนะคะที่อนุญาต รับรองคะว่าปรายจะสอนกานทุกอย่างเลย ดีใจจังเลย ปรายจะได้มีเพื่อนช่วยทำ ช่วงที่ขายของดีๆนะกาน ปรายทำไม่ทัน ปิดเทอมคราวที่ผ่านมา แทบไม่ได้ช่วยพ่อกับแม่ทำงานเลย ปรายขายของอย่างเดียว หักทุกอย่างแล้ว เงินไม่มากแต่โคตรภูมิใจที่หาเงินได้เอง"
"มาค่ะพี่ตะวันกานขอกอดหน่อย กานดีใจมากเลยค่ะ ดีใจที่สุดเลย" กานดาราเข้าไปกอดพี่ชาย นานๆ จะมีบรรยากาศแบบนี้
คนที่ยืนมองก็ยังอดปลื้มปริ่มแทนเพื่อนสาวไม่ได้ เป็นครั้งแรกที่ปรายลดา ยิ้มให้ชายหนุ่มแบบหวานมาก ยิ้มแบบขอบคุณ ยิ้มจากใจ ยิ้มแบบดีใจกับเพื่อนที่สุด เธอไม่รู้ตัวหรอกว่ารอยยิ้มของเธอวันนี้ จะทำให้ชีวิตของเธอ พันพัว พัวพันกับผู้ชายหน้านิ่งคนนี้ไปตลอดชีวิต
เป็นครั้งแรกที่ปรายลดามองและยิ้มให้เขาแบบตั้งใจ เขารู้สึกได้ ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าหญิงสาวไม่ค่อยพอใจเขานัก พยายามไม่เข้าใกล้เขา เขารู้ว่าเธอไม่ชอบเขา เขาพลาดตั้งแต่ครั้งแรกที่แสดงออกว่าไม่อยากให้เธอไปพักที่บ้านของเขา เอาเถอะมีโอกาสเขาจะขอโทษเธอหมดทุกอย่างที่เคยมองว่าเธอไม่ดี และเคยไม่ไว้ใจเลย
"ไปกันเถอะค่ะ เดี๋ยวเราไปตลาดสด หาซื้ออาหารไปทำกินกันบนเขา จะได้แวะไปบอกป้ากับลุงด้วยว่าเราไม่ได้ไปช่วย"
"พี่ตะวันจะไปด้วยกันไหมคะ ปรายลดาชวนเขา"
"ได้เลย พี่ว่าง เดี๋ยวพี่ขับรถให้"
"เกือบลืมอีกอย่าง" หญิงสาวเข้าไปในห้องทำงานของเธอ หยิบกล้องตัวใหญ่ออกมา "กล้องตัวนี้ใช้ดีมาก เราเอาไปถ่ายรูปสวยๆกัน ไปกันเลย" ทั้งสามคนช่วยกันขนของไปที่รถกลอ์ฟคันเล็ก แล้วทยอยขนขึ้นรถกะบะโฟร์วิลคันใหญ่สี่ประตู "ปรายว่าเอาคันนี้ไปดีที่สุดค่ะ แรงดี"
"พี่ตะวันไม่ต้องเอาผ้าเช็ดตัวไปนะคะ ที่ห้องปรายมีผ้าขาวม้าหลายผืน แห้งเร็วดี เดี๋ยวปรายเอาไปเผื่อคะ"
"ส่วนของเราใช้ผ้าถุงเนาะ แห้งง่าย ของปรายมีหลายผืน บางผืนยังไม่ได้ใช้เลย ถุงเท้าก็เยอะมาก เดี๋ยวปรายเอาไปเผื่อทุกคนเลย จริงๆ กานน่าจะมานอนห้องเดียวกับปรายนะ สะดวกดี สมัยที่พี่ปราณยังไม่ไปอยู่ใต้ ปรายจะนอนกับพี่ปราณตลอด ห้องตัวเองไม่ค่อยได้นอน หาเพื่อนคุย บางทีคุยกันจนดึกดื่นเที่ยงคืน จนแม่ต้องมาบอกว่าให้นอนได้แล้ว"
"ดีจังเลยมีเพื่อนคุย กันถูกคอ จะยากอะไรปรายก็มานอนบ้านเล็กกับกานก็ได้นี่"
"เออ....ใช่ๆ ปรายก็ลืม ห่วงแต่จะให้ครอบครัวกานเป็นส่วนตัว เราสลับกันก็ได้เนอะ"
หลังจากขนสัมภาระขึ้นรถหมดแล้ว ทั้งสามคนก็ไปตลาดสด เพื่อหาซื้อวัตถุดิบสำหรับทำอาหาร
"เดี๋ยวพี่ขับให้นะครับ น้องปราย คอยบอกทางล่ะกัน" ชายหนุ่มอาสาขับรถให้สองสาวนั่ง
"ปรายว่าเราไปแมคโครดีกว่านะคะ ลืมไปว่านี่ก็บ่ายมากแล้ว "ตลาดสดที่นี่จะเปิดแค่ช่วงเช้า"
" ดีเหมือนกันเราจะได้ดูเครื่องดื่มด้วย ไปกันเลยคะ"
ปรายลดานั่งคู่กับคนขับ ส่วนกานดารานั่งข้างหลัง ใช้เวลาไม่นานก็ถึงห้างร้านที่จะซื้อของสองสาวเดินนำหน้าชายหนุ่ม เลือกหาสินค้าที่ต้องการ
ปรายลดาเดินไปที่มุมเครื่องดื่ม เธออยากได้เครื่องดื่ม แต่ก็ยังมีอาการเกรงใจชายหนุ่มอยู่บ้าง
"พี่ตะวันคะ ปรายขอเป็นตัวนี้นะคะ มันคล้ายสาโท ไม่เยอะหรอกค่ะ แค่กับกานคนละ 3 ขวด ได้ไหมคะ" หญิงสาวหันมาถามชายหนุ่ม ยิ้มหวานให้เขาไปอีก
เขารับขวดเครื่องดื่มจากหญิงสาวมาดูและอ่านรายละเอียด และพยักหน้าอนุญาต
"เห็นไหมกาน พี่ตะวันใจดีมาก ขอบคุณมากนะคะพี่ตะวัน รับรองว่าเราจะดื่มแค่ที่มีค่ะ เราจะไม่แย่งพี่ตะวันดื่ม" ปรายลดาพูดติดตลก
"งั้นก็เอาไปเผื่อเย็นนี้ด้วยเลยล่ะกันครับ ดื่มไม่หมดก็เก็บไว้วันหลังได้ แช่ตู้เย็นไว้ ที่บ้านเล็ก เผื่อสองสาวอยากดื่มกันสองคน"
เขาพูดยังไม่ทันขาดคำ ก็ต้องตกใจเพราะแขนทั้งสองข้างถูกสองสาวจับเขย่า ไม่เขย่าแขนอย่างเดียวหญิงสาวเอาตัวมาชิดกับเขาจนรู้สึกได้
"ขอบคุณพี่ตะวันมากๆค่ะ ที่เข้าใจพวกเรา "
"มากานเรามาเลือกกัน กานอยากกินแบบไหน"
สองสาวช่วยกันเลือก โดยมีปรายลดา บอกสรรพคุณของเครื่องดื่มให้ ดูท่าว่าเธอจะไม่ธรรมดา รู้หลายยี่ห้อ เขาเดาว่าเธอคงดื่มบ่อย เพราะคุณน้าทั้งสองก็ไม่ได้เข้มงวดอะไร เอาเถอะไหนๆก็ไหนๆแล้ว เขาต้องเลยตามเลย สองสาวอยู่ในสายตาก็ไม่เป็นไรหรอก ชายหนุ่มเป็นคนจ่ายค่าของทั้งหมด ไม่นานทั้งสามก็กลับถึงบ้าน ทั้งสามช่วยกัน ส่วนมากจะเป็นปรายลดาเสียมากกว่า เพราะรู้ว่าต้องเตรียมอะไรไปบ้าง ตะวันกันกานดาราก็เป็นผู้ช่วยบ้างนิดหน่อย ไม่นานก็เสร็จเรียบร้อย รอแค่ยกขึ้นรถพรุ่งนี้เช้า
กลับถึงบ้านยังมีเวลาได้ออกกำลังกาย สองสาวเปลี่ยนเครื่องแต่งตัวเป็นชุดออกกำลังกายทะมัดทะแมง
ปรายลดารูปร่างดีมาก เสื้อออกกำลังกายเข้ารูปผ้ายืดแขนยาว กางเกงขายาวผ้ายืดเข้าชุดกัน เน้นรูปร่าง รองเท้าวิ่งอย่างดี รู้เลยว่าเป็นคนที่ออกกำลังกายประจำ
สองสาวออกกำลังกายทุกวัน ไม่ปั่นจักรยานก็วิ่ง เขารู้เลยว่าปรายลดา เป็นคนมีวินัยมาก ทำให้น้องสาวของเขาสุขภาพแข็งแรง ตรงนี้เขาพอใจมากที่สุด กานดารากลายเป็นคนกระชับกระเชง ตื่นตัวตลอดเวลา ได้ทดลองทำงานหลายอย่าง เขากับแม่เขาพอใจมาก เขาคิดไม่ผิดจริงๆที่ตัดสินใจพาน้องกับแม่มาเที่ยวที่บ้านนี้
ไม่ใช่แค่แม่กับน้องเขาเท่านั้นที่เปลี่ยนไป ตัวเองก็เปลี่ยนไปเช่นกัน อาการที่เขาหลับยากหายไปแค่มาอยู่เพียงไม่กี่วัน สดชื่นมากขึ้น ผ่อนคลายมากขึ้น มีเวลาคิดงาน คิดอะไรใหม่ๆ เอาไปต่อยอดในการทำงานได้เยอะแยะ รวมถึงคำสอนของคุณน้าผู้ชายเจ้าของไร่นี้ ที่คอยแนะนำเขาในเรื่องการทำธุรกิจ การงานต่างๆ นายอลงกตมากประสบการณ์ มองการณ์ไกลได้ดีมากๆ ให้คำแนะนำกับเขาได้ดี ไม่ใช่แค่เป็นชาวไร่ธรรมดา แต่มีความรู้หลากหลายมากๆ
ชายหนุ่มปรึกษากับแม่ของเขาแล้วว่า จะหาดูที่สักแปลง เอาไม่ไกลจากไร่นี้นัก เอาไว้สร้างบ้านไว้พักผ่อน หรือถ้าแม่เขาอยากมาอยู่ถาวร เขาก็ไม่มีปัญหาอะไร นี่ถ้าน้องสาวเขารู้คงจะดีใจมากๆ เก็บไว้ก่อนละกัน ไว้ ไว้โอกาสดีๆ เขาจะบอกน้องเขาเอง
อยากเห็นหน้าตาของอีกคนเหมือนกัน ว่าถ้ารู้ว่าเขาซื้อที่ดินแถวนี้ใกล้ๆกัน จะทำหน้าตายังไง เขาอมยิ้มแบบไม่รู้ตัวเมื่อนึกถึงหน้าสวยปรายลดา เขารู้ว่าเธอไม่ค่อยชอบเขานัก ที่ต้องพูดคุยด้วย เพราะขัดแม่กับน้องเขาไม่ได้
ไหนจะพ่อกับแม่ของปรายลดาอีก ท่านทั้งสองเอ็นดูทั้งเขาและน้องสาวเขาทำไมเขาจะไม่รู้ เอาเถอะเขาไม่สนใจหรอก ขอแค่เธอไม่เกลียดเขาก็พอแล้ว เพราะไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนเกลียดเขาสักคน มีแต่ปรายลดาคนเดียวที่แสดงอาการว่าไม่ชอบเขา จนออกนอกหน้า และเขาก็ยอมไม่ได้ที่จะให้เธอเกลียด