ปรายลดา หญิงสาวธรรมดาๆคนหนึ่ง เป็นตัวของตัวเอง รักแรกของเธอ ก็เจอคนเห็นแก่ตัวเสียแล้ว เอายังไงกับรักแรกดี ให้อภัยดีไหม แต่เขาก็ร้ายเหลือเกิน
ผู้แต่ง
พรรณพสา2เรื่องย่อ
ปรายลดา หญิงสาวธรรมดาๆคนหนึ่ง เป็นตัวของตัวเอง รักแรกของเธอ ก็เจอคนเห็นแก่ตัวเสียแล้ว เอายังไงกับรักแรกดี ให้อภัยดีไหม แต่เขาก็ร้ายเหลือเกิน
รัก,ชาย-หญิง,ครอบครัว,ไทย,อื่นๆ,,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
รักของปรายลดา(อ่านฟรีจนจบ)
ปรายลดา หญิงสาวธรรมดาๆคนหนึ่ง เป็นตัวของตัวเอง รักแรกของเธอ ก็เจอคนเห็นแก่ตัวเสียแล้ว เอายังไงกับรักแรกดี ให้อภัยดีไหม แต่เขาก็ร้ายเหลือเกิน
เวลาประมาณตีห้า เช้านี้ที่เขาใหญ่อากาศดีมาก สดชื่นที่สุดเท่าที่เคยได้เจอมาในรอบหลายปี ตะวันตื่นก่อนประภาษ เขาได้ยินเสียงกุกกักนอกเต้นท์ เลยออกมาดู เจอปรายลดา ในชุดนอนผ้าสำลีแขนขายาวสีเหลืองสดทั้งตัว มีหมวกไหมพรมสีเหลือง มีที่ครอบหูสีเหลือง ถุงเท้าเหลือง กำลังสาละวนทำอาหารเช้า น้องสาวเขาน่าจะยังไม่ตื่น เพราะเห็นปรายลดาง่วนอยู่คนเดียว เขาไม่ลืมที่จะหยิบกล้องถ่ายรูป ถ่ายขณะที่หญิงสาวทำอาหาร คนอะไรใส่สีเหลืองทั้งตัว
"อ้าวพี่ตะวัน สวัสดียามเช้าที่หนาวเหน็บค่ะ ทำไมตื่นเช้าจังคะ ปรายกำลังจะทำต้มข้าวต้มเครื่องค่ะ มีขนมปัง ใส้กรอก ไข่ดาว แฮม กาแฟ นม พี่ตะวันรับอะไรดีคะ เดี๋ยวปรายจัดการให้ กำลังหอมเลยค่ะ "
หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมามองคนที่กำลังถือกล้องถ่ายรูป เห็นเขาเข้ามาถ่ายรูปอาหารบนโต๊ะที่เธอทำไว้
"ขอบคุณครับน้องปราย ชายหนุ่มพูดสั้นๆ" เมื่อรับแก้วกาแฟจากปรายลดา
เขาตั้งใจถ่ายวีดีโอ ในขณะที่เธอทำอาหาร เขาไม่ได้ตั้งใจถ่ายรูปอาหารที่ทำเสร็จแล้วสักหน่อย
"น้องปรายครับเงยหน้าหน่อย พี่ขอถ่ายไว้ให้แม่กับน้องกานดูหน่อยนะครับ"
"ได้เลยค่ะพี่ตะวัน ตามสบายค่ะ "
หญิงสาวตักข้าวต้มเครื่องใส่ถ้วย ไปวางไว้บนโต๊ะ สำหรับกิน สำหรับเขา ส่วน นม ไส้กรอก ไข่ดาว แฮม วางไว้ที่โต๊ะ เธอเห็นกานดารากำลังหลับสบาย เลยไม่อยากปลุกเพื่อน อยากให้หลับ สำหรับเธอตื่นเช้าเป็นปกติอยู่แล้ว ไม่ต้องใช้นาฬิกาปลุกเลย
หญิงสาวถ่ายรูปอาหารส่งในไลน์ กลุ่มครอบครัว เสร็จแล้วก็นั่งลงหน้าเตาแก๊สจัดการกับอาหารของตัวเอง เธอได้สถานที่ๆ จะไปเที่ยววันนี้แล้ว คิดว่ากานดาราน่าจะเห็นดีด้วย หญิงสาวก้มหน้าก้มตากินอาหารและไถมือดูโทรศัพท์ไปเรื่อยๆ โดยไม่ได้สนใจเขาอีกเลย เห็นว่าเขากำลังดื่มด่ำกับบรรยากาศรอบๆ ที่พัก เช้านี้หมอกเยอะมาก น่าจะประมาณ 13องศาได้
"น้องกานคงนอนหลับสบาย ไม่เคยได้มานอนแบบนี้ คงฟินน่าดู น้องปรายมาบ่อยคงไม่ตื่นเต้นเท่าไร ใช่ไหมครับ" เขาชวนเธอคุย
"เอ่อ...ใช่ค่ะ ปรายมาบ่อยจนชินแล้ว แต่ก็ไม่ทุกครั้งนะคะ แต่ครั้งนี้อากาสเย็นมาก ชื่นใจค่ะ นี่พี่ภาษก็คงสลบตั้งแต่เมื่อคืนแน่เลย ฝันหวานถึงไหนแล้วก็ไม่รู้" หญิงสาวพูดเบาๆ
...........เสียงโทรศัพท์ของตะวันดังขึ้น เขาต้องวางกล้องตัวใหญ่ของปรายลดาไว้บนโต๊ะอาหาร
"สวัสดีครับกิ่ง มีอะไรหรือเปล่าครับ โทรมาแต่เช้าเลย ยังครับผมยังไม่ได้กลับบ้าน ยังไม่แน่ครับ พอดีคุณแม่กับน้องชอบมาก"
เขาหันมาที่ปรายลดา เห็นเธอนั่งแทะไส้กรอกอย่างเอร็ดอร่อย ไม่ได้สนใจเขา
"เอ่อ....ผมก็เริ่มชอบแล้วครับ อาจจะไม่ได้กลับง่าย แล้วคุณไปเที่ยวไหนครับ อ่อ....เที่ยวให้สนุกนะครับ ยังไงถ้ากลับกรุงเทพฯ แล้ว ค่อยเจอกันครับ สวัสดีครับ"
"เมื่อกี้ได้ยินใครนินทาน่ะ น้องปราย นี่พี่ตื่นสักพักแล้ว แต่อากาศมันดีมากเลยไม่อยากออกจากถุงนอน มีอะไรกินบ้างครับ หอมจัง" ประภาษโผล่หน้าออกมาจากเต้นท์
"ตะวันตื่นเช้าจังเลยนะครับ เมื่อคืนผมมึนมาก หลับไม่รู้เรื่องเลย "
"มาค่ะพี่ภาษอาหารพร้อมแล้วบนโต๊ะเลือกกินได้เลยค่ะ"
"สวัสดียามเช้านะกานดารา มาๆ รีบออกมาดูหมอกเร็ว เยอะมากๆ มากินข้าวด้วย มีหลายอย่างปรายเตรียมไว้ให้แล้ว ข้างนอกอากาศดีมาก"
ปรายลดาเรียกเพื่อนเมื่อเห็นว่า กานดาราตื่นแล้ว
"พี่เสียงดังรอบกวนหรือเปล่าครับน้องกาน ถ้าเสียงดังก็ขอโทษนะครับ น้องปรายนั่นแหละชวนพี่คุย ประภาษหันมาหาปรายลดา" แล้วยิ้มแบบได้แกล้งน้อง
"แหม...พี่ภาษ โยนให้กันเองแบบนี้เหรอคะเนี้ย"
"ไม่หรอกค่ะพี่ๆ กานตื่นสักพักแล้วเหมือนกันค่ะ แต่อยากนอนต่อ อากาศดีเหลือเกิน แต่ได้กลิ่นอาหารค่ะเลยต้องรีบลุก"
"พี่ตะวันตื่นแต่เช้าเลยนะคะ " กานดาราทักพี่ชาย เห็นเขายิ้มน้อยๆ ที่มุมปาก เป็นเรื่องที่ดีมากสำหรับเธอ นานๆจะเห็นพี่ชายยิ้ม
"พี่ก็ได้กลิ่นอาหารเหมือนกันเลยตื่น ท้องร้องแล้วด้วย มาภาษ น้องกานมากินด้วยกัน เดี๋ยวพี่ขอถ่ายรูปเก็บไว้เป็นที่ระลึกหน่อยนะครับทุกคน "
"ได้เลยครับตะวัน ผมเอาขาตั้งกล้องมา เดี๋ยวเรามาถ่ายรูปหมู่กันนะครับ" ประภาษกุลีกุจอ
"ดีค่ะปรายจะส่งลงไลน์กลุ่มที่บ้าน ด้วย เมื่อเช้าส่งไปแล้วพ่อกับแม่บอกว่าทำไมรูปน้อยจัง"
สองหนุ่มสองสาว ร่วมกันทานอาหารเช้าที่แสนอร่อย ส่วนมากสองสาวจะคุยกันเองมากกว่า สองหนุ่มส่วนมากจะคุยกันเรื่องธุรกิจและทั่วไป
"พี่ภาษ พี่ตะวันคะ ตกลงว่าเราพักที่นี่คืนเดียวนะคะ แล้วเราก็จะไปทางปากช่องต่อ หรือทุกคนว่าไงคะ ปรายกับกานคุยกันแล้วค่ะว่าจะไปที่ไหน "
ปรายลดาพูดขึ้นหลังจากที่ทานอาหารเช้าเสร็จเรียบร้อย สองสาวเก็บอุปกรณ์เพื่อไปล้างทำความสะอาด
"เดี๋ยวปรายกับกานจะเก็บของไปล้างก่อนนะคะ แล้วจะอาบน้ำเลย "
"ไปกันเองได้นะครับ พี่ไม่ต้องเดินไปส่งและคุ้มกันนะ " อยู่ๆ ตะวันก็พูดขึ้นมาด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
ทำให้สองสาวหันหน้ามามองกัน ไม่คิดว่าคำพูดนี้จะมาจากปากของตะวัน
"ไม่ต้องหรอกค่ะพี่ตะวัน เช้าแล้วคะ กานกับปรายไปเองได้ค่ะ ใกล้แค่นี้เอง"
"ไปเถอะพี่แซวเล่นเฉย ๆเดี๋ยวทางนี้พี่จัดการเอง" ตะวันบอกสองสาว
สองหนุ่มช่วยกันเก็บเต้นท์และอุปกรณ์ต่างๆขึ้นรถกระบะของปรายลดา
"ตะวัน ผมว่าไปรถผมดีไหม ของผมเป็นกึ่งรถตู้ ไปได้สบายๆ รถน้องปรายจอดไว้ที่นี่ เราเอาแต่เสื้อผ้า และอุปกรณ์ของใช้ส่วนตัวไป ขากลับเราต้องกลับทางนี้อยู่แล้ว ค่อยแวะมาเอารถที่นี่ ไม่ต้องขับไปสองคัน"
"เอางั้นก็ได้นะครับ ผมยังไงก็ได้ ไม่มีปัญหา สองสาวก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร"
"โอเคครับตามนั้น น้องปราย น้องกาน พี่คุยกับคุณตะวันแล้วนะครับ เราฝากรถน้องปรายไว้ที่นี่ เอารถพี่ไปสะดวกกว่า ขากลับเราต้องกลับทางนี้อยู่แล้ว เอาแต่เสื้อผ้าและของใช้ส่วนตัวไป ดีไหมครับ "
"ได้เลยค่ะ ปรายได้หมด แล้วแต่พี่ภาษเลยค่ะ เพราะพี่ภาษเป็นเจ้าภาพ เดี๋ยวปรายกับกานขอแต่งตัวแป๊ปนะคะ" สองสาวมุดเข้าไปในเต้นท์เพื่อแต่งตัว
สองสาวแต่งตัวคล้ายกัน กางเกงยีนต์ เสื้อเชิ้ตแขนยาว ไม่แต่งหน้าเลย ถึงไม่แต่งก็ดูดีมาก ใช้เวลาไม่นานก็เรียบร้อย รูปร่างของทั้งคู่ใกล้เคียงกันมาก ปรายลดาจะสูงกว่านิดหน่อย
สองหนุ่มเข้ามาช่วยเก็บเต้นท์ของสองสาวขึ้นรถกระบะ
"เรียบร้อยไปกันเลยครับ ข้างหลังปรับเบาะนอนได้สบายเลยนะครับ ขาลงไปทางปากช่อง ทางค่อนข้างคดเคี้ยว น้องปรายกับน้องกานนอนไปเลยก็ได้นะครับ เดี๋ยวเวียนหัว" ประภาษบอกสองสาวอย่างเป็นห่วง
".........นี่กิ่ง เสร็จหรือยังเธอ เสี่ยรอแล้ว ช้าจังเลย เมื่อคืนหนักรึไง เขารอตั้งแต่เช้าแล้ว สงสัยจังทำไมถึงไม่ยอมปลุกกันเลย เสี่ยก็รีบเหลือเกิน ทำยังกะกลัวใครจะมาเห็น รีบอาบน้ำแต่งตัวจะได้ออกไปกินข้าว เดี๋ยวก็โดนทิ้งหรอก"
ปรางทิพย์ รีบขึ้นมาปลุกเพื่อนสาว เมื่อเห็นว่าเสี่ยทรงศักดิ์ลงไปทานข้าวคนเดียว
กิ่งกาลกับปรางทิพย์เป็นเพื่อนสนิทกัน ความที่โสดด้วยกันทั้งคู่ รสนิยมเดียวกัน เปลี่ยนคู่ควงไปเรื่อย ไม่ใช่ว่าฐานะทางบ้านจะไม่ดี ปรางทิพย์ไม่ต้องทำงานเลย บ้านของเธอร่ำรวยมาก เคยแต่งงานมีครอบครัว แต่ไม่ประสบความสำเร็จ เธอก็ไม่แคร์ ทำตัวทันสมัย ไม่ค่อยสนใจความรัก ถูกใจก็คบกันไป อยู่ด้วยกันแล้วไปกันไม่ได้ก็เลิก
"เออน่า...ฉันรู้แล้ว ฉันโทรหาผู้ชายอยู่ จะรีบอาบแล้วรอแป๊ปเดียว อย่าเร่งซิ เธอรีบลงไปหาเสี่ยก่อน ไม่เกินสิบนาที ฉันลงไป" กิ่งกาลบอกเพื่อนสาว แล้วตัวเองก็คว้าผ้าเช็ดตัววิ่งเข้าห้องน้ำ
นี่ถ้าเธอไม่โทรหาตะวัน ก็ไม่ช้าหรอก เธออยากรู้ว่าเขายังอยู่ที่นครนายกไหม ถึงเธอจะเที่ยวกับเพื่อน เธอก็อยากรู้ความเคลื่อนไหวของเขา เธอยอมรับว่าแคร์เขามาก แต่ที่ต้องมาเพราะมันเป็นเรื่องธุรกิจ ตะวันช่วยอะไรเธอไม่ได้หรอก ขนาดช่วยให้ตัวเขามาอยู่ใกล้เธอเขายังไม่ทำเลย ทำไมเธอต้องแคร์ มีคนอีกมากมายที่ต้องการเธอ และช่วยเหลือเรื่องธุรกิจของเธอได้ แต่ลึกๆ เธอก็ยังอยากอยู่กับเขามากกว่าคนอื่น นี่ขนาดธุรกิจของเธอมีปัญหา เขาก็ไม่สามารถที่จะช่วยเธอได้
"เสี่ยขา....แหม ตื่นก็ไม่ปลุกกิ่งเลยนะคะ ปล่อยให้กิ่งนอนอยู่คนเดียว นี่เสี่ยอิ่มแล้วเหรอคะ" ก่ิ่งกาลมาถึงก็นั่งเบียดลงที่โซฟาตัวเดียวกันกับเสี่ยทรงศักดิ์
"ผมอยากให้คุณกิ่งได้พักผ่อนมากๆ นี่ผมคิดว่าดื่มกาแฟเสร็จแล้วจะขึ้นไปตามคุณกิ่งเอง จะรีบตื่นทำไม่ล่ะครับ ยังไงคืนนี้เราก็พักต่ออยู่แล้ว พรุ่งนี้ถึงบินไปเชียงราย นี่ผมจองโรงแรมไว้แล้วนะครับ หลังอาหารเช้าเราบินเลย"
"อุ้ยตาย....เสี่ยขา ทำไมใจร้อนจังเลยคะ นี่กิ่งทำตัวไม่ถูกแล้วนะคะ" กิ่งกาลพูดไปเบียดตัวเข้าหาเสี่ยให้แนบชิดกว่าเดิม "เสี่ยใจดีกับกิ่งมากเลยค่ะ ไม่รู้กิ่งจะตอบเทนยังไงแล้วค่ะ"
กิ่งกาลเธอยิ้มหวานซบหน้าลวที่อกของเสี่ยทรงศักดิ์ โดยที่ไม่แคร์สายตาใครต่อใครที่เดินผ่านไปผ่านมา
"แหม....กิ่ง ฉันอิจฉาเธอแล้วนะ ทำไมโชคดีแบบนี้ เจอคนดีใจดีแบบเสี่ยทรงศักดิ์"
"ปรางเธอก็พูดเกินไป อย่าอิจฉาฉันเลย เดี๋ยวกลับจากเชียงราย ฉันมีของฝากมาให้อย่างงามเลยเพื่อนรัก "
กิ่งกาลขยิบตาให้ปรางทิพย์ เป็นอันว่ารู้กัน
"คุณปรางสั่งอาหารเลยนะครับ อยากทานอะไรสั่งได้เลย ผมต้องขอบคุณปรางด้วย ที่ทำให้ผมได้พบกับคุณกิ่ง ผมมีรางวัลให้ครับ อย่าน้อยใจไปเลย ส่งเลขบัญชีมานะครับ "
เสี่ยทรงศักดิ์โอบกอดกิ่งกาล และหัวเราะอย่างมีความสุข ร่างอวบอิ่มของกิ่งกาลแทบจะมาอยู่บนตักของเขา
"รีสอร์ทนี่เป็นของเพื่อนผมครับ ไม่มีใครเขามาสนใจเราหรอก มีแต่นักท่องเที่ยวทั้งนั้น เหมารีสอร์ททั้งหมดเลยก็ยังได้ ถ้าคุณกิ่งต้องการความเป็นส่วนตัว ว่าไงครับ คุณกิ่ง ผมว่ารีบสั่งอาหารเถอะครับ ผมอยากพักผ่อนแล้ว เมื่อคืนพักผ่อนน้อยไปหน่อย จะได้มีเวลาอยู่กับคุณกิ่งนานๆ เขาพูดพร้อมหอมแก้มกิ่งกาล" ตาก็มองไปที่ร่องอกหญิงสาวที่เกือบล้นออกมาจากเสื้อคอวีลึกของเธอ
กิ่งกาลแอบสบตากับปรางทิพย์ เธอรีบสั่งอาหารและเครื่องดื่ม เพื่อทานมื้อเช้า
เอาเถอะกิ่ง คนอย่างเสี่ยทรงศักดิ์ อภิมหาเศรษฐี อันดับต้นๆ ของเมืองไทย คนที่จะช่วยให้ธุรกิจของเธออยู่ได้ เงินทองเขามากมาย แค่นี้ไม่สึกหรอหรอก หญิงสาวคิดในใจ