ปรายลดา หญิงสาวธรรมดาๆคนหนึ่ง เป็นตัวของตัวเอง รักแรกของเธอ ก็เจอคนเห็นแก่ตัวเสียแล้ว เอายังไงกับรักแรกดี ให้อภัยดีไหม แต่เขาก็ร้ายเหลือเกิน
ผู้แต่ง
พรรณพสา2เรื่องย่อ
ปรายลดา หญิงสาวธรรมดาๆคนหนึ่ง เป็นตัวของตัวเอง รักแรกของเธอ ก็เจอคนเห็นแก่ตัวเสียแล้ว เอายังไงกับรักแรกดี ให้อภัยดีไหม แต่เขาก็ร้ายเหลือเกิน
รัก,ชาย-หญิง,ครอบครัว,ไทย,อื่นๆ,,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
รักของปรายลดา(อ่านฟรีจนจบ)
ปรายลดา หญิงสาวธรรมดาๆคนหนึ่ง เป็นตัวของตัวเอง รักแรกของเธอ ก็เจอคนเห็นแก่ตัวเสียแล้ว เอายังไงกับรักแรกดี ให้อภัยดีไหม แต่เขาก็ร้ายเหลือเกิน
ที่นี่เป็นไร่องุ่น มีรีสอร์ทตกแต่งสวยมาก ร้านกาแฟ ร้านอาหาร เขาอนุญาติให้เราเก็บองุ่นในสวนได้ด้วยนะคะ กลางคืนมีงานรอบกองไฟ นักท่องเที่ยวสามารถเข้าร่วมงานได้ฟรีค่ะ หลังจากเก็บองุ่นในไร่แล้ว ปรายกับกานดูแล้วค่ะ ราคาดีมาก เพราะพี่ภาษจ่าย" ปรายลดาแจงรายละเอียดให้ทุกคนรับทราบ
"ปรายจองห้องไว้สองห้องนะคะ ปรายกับการมีชุดไม่พอ คิดว่าจะไปหาซื้อที่ตลาดแถวนี้ใส่ไปก่อนคะ ต้องรบกวนไปส่งพวกเราด้วย"
"แหม...น้องปรายพี่ไม่ลืมหรอกน่า ย้ำจริง" ประภาษรีบพูด
"แต่พี่ว่าเราควรเช็คอินก่อนนะ ไปดูห้องก่อนว่าเป็นยังไง หรือไม่แน่ที่รีสอร์ทอาจมีเสื้อผ้าขายด้วยก็ได้นะ เหมือนพี่คุ้นๆ ว่าเขามีพวกงานของกลุ่มแม่่บ้านมาจำหน่าย พวกผ้าทอ ผ้าฝ้าย ผ้าถุง น้องปรายชอบไม่ใช่เหรอ เดี๋ยวถึงแล้วค่อยไปดูนะครับ" ตะวันพูดเสริมขึ้นมา
"จริงเหรอคะ ดีจริง ถ้ามีปรายว่าปรายได้ผ้าถุงอีกแน่เลยค่ะ "หญิงสาวพูดพรางยิ้มอย่างถูกใจ
ใกล้ถึงรีสอร์ท มีรถกอล์ฟคันใหญ่ พานักท่องเที่ยวสี่ห้าคน ขับช้าๆ สวนทางมา ตะวันตาไม่ฝาดแน่ กิ่งกาล เสี่ยทรงศักดิ์ ผู้หญิงอีกคนเขาจำได้ว่าเป็นเพื่อนสนิทของกิ่งกาล ส่วนผู้ชายอีกสองคนรูปร่างสูงใหญ่ นั่งข้างหลังนั่น เข้าใจว่าน่าจะเป็นคนของเสี่ยทรงศักดิ์ กิ่งกาลบอกกับเขาว่าไปเที่ยวเชียงรายนี่นา แล้วหล่อนมาทำอะไรที่นี่ ท่าทางกิ่งกาลแทบจะนั่งตักเสี่ยทรงศักดิ์นั่น ภาพที่เห็นตรงหน้าทำให้เขาเข้าใจอะไรๆ ได้มากขึ้น
"มีอะไรเหรอคะพี่ตะวัน พี่กิ่งใช่ไหมคะ มาทำอะไรที่" นี่ กานดาราพูดเบาๆ
เธอพอรู้มาบ้างว่ากิ่งกาลกับพี่ชายเธอมีความสัมพันธ์กันแบบไหน กานดาราไม่ใช่เด็ก แค่เห็นภาพเมื่อครู่เธอก็เข้าใจ ที่สำคัญพี่ชายเธอนี่แหละ เขาคิดยังไง เธอก็ไม่อาจรู้ได้ หน้าที่นิ่งอยู่แล้วยิ่งนิ่งไปใหญ่
"ภาษครับ ชะลอรถนิดได้ไหมครับ เสียงตะวันนิ่งๆ"
เหมือนประภาษจะรู้เขาชะลอรถ ปล่อยให้รถไหลไปเรื่อยๆ
ตะวันยกโทรศัพท์มือถือขึ้นถ่ายรูป และวีดีโอ
โชคดีรถของประภาษมองเห็นด้านนอกชัดเจน แต่คนนอกไม่สามารถมองเข้ามาเห็นด้านในได้ โชคดีของเขา ชายหนุ่มยิ้มในหน้า ไม่มีใครรู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่
"ขอบคุณครับภาษ ไปเถอะครับ ผมเริ่มหิวข้าวกลางวันแล้ว"
"ปรายๆ ตื่นได้แล้วนี่หลับเหรอ กานนึกว่าปรายนอนฟังเพลงเสียอีก" กานดาราเขย่าไหล่คนข้างๆ ที่หลับไม่รู้เรื่องอะไรเลย
"ตื่นได้แล้วปราย ถึงที่พักแล้ว ตื่นเร็วๆ"
"ถึงแล้วเหรอกาน ขอโทษทีปรายเผลอหลับไป เมื่อเช้าตื่นเช้าเกินไป" หญิงสาวดูนาฬิกาข้อมือ เกือบบ่ายโมงแล้ว
"เร็วจัง กะว่าจะแค่หลับตาเฉยๆ เพราะโค้งเยอะเหลือเกินกลายเป็นว่าหลับยาวเลย ตื่นมาอีกทีได้กินข้าวกลางวันเลย โคตรดี"
หลังอาหารกลางวัน ทั้งหมดขนของเข้าห้องพัก สองสาวขอตัวออกไปเดินเลือกซื้อของใช้และเสื้อผ้า จริงๆ ทั้งปรายลดา และกานดารา ก็มีชุดสำรองเหลืออีกคนละชุด แต่ก็นะ สาวๆ ก็แบบนี้แหละ อยากดูนั่นนี่ เผื่อได้ เผื่อชอบ
"ปรายๆ ไปดูตรงนั้นเถอะ กานเห็นเหมือนมีของฝาก อาจมีแบบที่เราอยากได้ "
"จริงๆ ด้วยกาน มีแบบที่ปรายอยากได้ด้วยล่ะ นี่ไงผ้าถุง ลายนี้ปรายยังไม่เคยมี"
"งั้นเราเลือกเลย ปรายว่าเราอยู่ที่ร้านนี้ร้านเดียวพอ ไม่ต้องได้ไปไหนแน่ๆ "
"ใช่ๆ กานก็ว่างั้น"
กานดาราลงมือเลือกผ้าถุง ได้หลายแบบมาก ปกติเธอไม่เคยใช้ แต่ได้ลองใส่ของปรายลดาหลายผืนที่บ้านหลังเล็กรู้สึกชอบมาก ห้องปลายลดาที่บ้านหลังใหญ่ผ้าถุงเยอะ บางทีก็เห็นปรายใส่อยู่บ้าน ไปโน้นนี่ กานดาราคิดว่าเก๋มาก ใส่ได้กับเสื้อทุกแบบเลย
"นี่กาน ปรายว่า กานเลือกสักหกเจ็ดผืน เอาแบบลายไม่ซ้ำกันนะ เดี๋ยวปรายช่วยเลือก ใส่ให้ครบเจ็ดวันไปเลยดีไหม" ปากก็พูดมือก็เลือก ทั้งคู่มีความสุขมาก
สองสาวไม่ได้สนใจใครเลย นอกจากเลือกเสื้อผ้า ไม่ได้สังเกตเลยว่าตะวันถ่ายรูปและวีดีโอ ตลอดเวลา ไม่น่าเชื่อก็ต้องเชื่อว่า สองสาวใช้เวลาในร้านเสื้อผ้าเกือบสองชั่วโมง
"เอาล่ะ สาวๆ เสร็จแล้วใช่ไหม ยังพอมีเวลาไปร้านกาแฟนะ หาขนมอร่อยๆ กินกัน"
เสียงประภาษดังขึ้น เมื่อสองสาวกำลังจะเดินไปจ่ายเงิน
" เดี๋ยวพี่จ่ายให้ เต็มที่เลยวันนี้ นี่เหมาทั้งร้านเลยไหมนี่ ไม่ไปไหนแล้วใช่ไหม ดูท่ามีความสุขจังเลย ผู้หญิงนี่สุดยอดจริงๆ กับของสวยงาม" ประภาษพูดดังๆ
"พี่ภาษ มาตั้งแต่เมื่อไหร่ค่ะ จริงๆ ปรายกับกานตั้งใจมาเลือกผ้าโดยเฉพาะเลยค่ะ ไม่ไปไหนก็ได้หลังข้าวเย็นพวกเราจะลองชุดกันค่ะ เราตกลงกันว่าจะไม่ไปไหนแล้ว ปล่อยให้พี่ภาษกับพี่ตะวันไปกันสองคน ตามสบายเลยนะคะ และพรุ่งนี้เราก็ตามใจพี่ทั้งสองเลยค่ะ ว่าจะพาไปเที่ยวที่ไหน"
"พรุ่งนี้ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวค่อยคิดกันอีกทีว่าจะไปเที่่ยวที่ไหน เดี๋ยวผมจ่ายเอง ดูท่าว่าของน้องกานจะเยอะมาก "
สรุปว่าตะวันจัดการจ่ายให้สองสาว เขายิ้มอย่างอารมณ์ดี ไปไหนกันต่อดีครับ
"กานเห็นมีร้านกาแฟอยู่ข้างหน้าค่ะพี่ตะวัน ร้านใหญ่มาก น่าจะมีของกินเยอะนะคะ "
"ปรายหรือว่าเราจะเอาของไปเก็บที่ห้องก่อน แล้วค่อยออกมา กานว่ามันเยอะมากเลยนะ ให้พี่ๆ เขาไปกันก่อนไหม เดี๋ยวเราค่อยมาสมทบอีกที"
กานดาราพูดขึ้นด้วยความเกรงใจ ที่จะต้องหอบของพะรุงพะรัง
"น้องกานส่งมาเลยครับพี่ช่วยถือ ไม่ต้องเอาไปไว้หรอกครับ พี่ช่วยถือเอง"
ประภาษเอื้อมมือไปหยิบถุงเสื้อผ้าจากกานดารามาถือไว้เสียเอง แล้วเดินนำหน้าทุกคนไปที่ร้านกาแฟ
"มาครับทุกคนตามผมมาเลย"
"อ้าว...พี่ภาษ แล้วของน้องล่ะ อะไรว่ะ ทำงี้เหรอพี่ภาษ" ปรายลดาทำหน้า งงสุดๆ
"ส่งมาครับน้องปราย เดี๋ยวพี่ช่วยถือเอง ไปครับรีบตามภาษไปเถอะ"
"ไม่เป็นไรคะพี่ตะวัน ขอโทษนะคะ ปรายพูดไม่เพราะ ปรายถือเองได้ค่ะ นิดเดียวเอง"
"ส่งมาครับ พี่ช่วยถือ" ตะวันยื่นมือมารับถุงจากปรายลดา
หญิงสาวจำต้องส่งให้เขาถือช่วย เอาเถอะ อยากถือก็ถือเถอะ ดีเหมือนกัน ฉันจะได้เบาตัว จ่ายเอง ถือเอง แมนจริง
"ขอบคุณนะคะพี่ตะวัน" หญิงสาวยกมือไหว้ขอบคุณเขา
"เออ...มากับพวกพี่ๆ ผู้ชายนี่ก็ดีเหมือนกันเนาะ สบายจัง ไปกานเราไปหาขนมกินกันดีกว่า "
กว่าจะจบมื้อค่ำของวันนี้ ทั้งกลุ่มก็อิ่มแปล้ กันทุกคน อาหารที่รีสอร์ทอร่อยมาก
"สรุปว่า เราจะไม่ไปร่วมชมการแสดงของคืนนี้ใช่ไหมครับ "
"ปรายอยากนอนแล้วค่ะ กานว่าไง "
"กานก็อยากนอนแล้วค่ะ ไม่อยากไปไหนแล้ว"
"โอเค งั้นเดี๋ยวพี่กับพี่ตะวัน นั่งดื่มอยู่ข้างล่างนี่ก่อนล่ะกัน อีกเดี๋ยวจะตามขึ้นไปนะครับ"
"ตามสบายค่ะพี่ภาษ ปรายกับกานขอตัวก่อนนะคะ"
"ไปครับพี่ไปส่งที่ห้อง ตะวันลุกขึ้นนำหน้าสองสาวไป เดี๋ยวมานะครับภาษ"
"ตามสบายครับ เดี๋ยวผมสั่งเครื่องดื่มรอ ฝันดีนะสาวๆ"
"แค่นี้ก็ต้องมาส่ง พี่ชายเธอนี่เดินไม่กี่ก้าวเอง ห้องก็อยู่ตรงข้ามกัน ไม่หนีเที่ยวหรอกน่า" คนบ่นเสียงไม่ได้เบาเลย
ตะวันเดินตามหลังสองสาวไป เขาได้แต่อมยิ้ม และทำหูทวนลม
"ปราย เบาๆ หน่อยเธอ เดี๋ยวพี่ตะวันก็ได้ยินหรอก" นั่นแหละ คนบ่นถึงได้รู้สึกว่าตัวเองเสียงดังจริงๆ
ตะวันสำรวจทั่วห้องของสองสาว รวมถึงห้องน้ำ เขาปิดไฟแล้วเช็คบริเวณในห้อง
"น้องกาน น้องปราย หน้าต่างนี้ไม่ต้องเปิดนะครับ ในห้องน้ำพี่เช็คแล้วไม่มีอะไร ปลอดภัย พี่นั่งไม่นาน สักชั่วโมงก็จะขึ้นมานอนแล้ว ไม่ต้องคุยกันดึกนะ เดี๋ยวตาช้ำหมด น้องกานมาปิดประตูด้วย ถ้าไม่ใช่พี่หรือพี่ภาษห้ามเปิด ถ้าพี่มาหาพี่จะโทรมาก่อน ไม่ต้องปิดโทรศัพท์นะพี่ขอเบอร์โทรน้องปลายอีกครั้งครับ เผื่อฉุกเฉิน"
กานดาราบอกเบอร์ของปรายลดากับพี่ชายของเธอ
"เรียบร้อย พักผ่อนกันให้สบายนะครับ เจอกันพรุ่งนี้เช้า"
"ขอบคุณค่ะพี่ตะวัน สองสาวพูดขึ้นพร้อมกัน"
จัดการอาบน้ำ ทีแรกกะว่าจะนอนเลย แต่นะ นิสัยผู้หญิง ทั้งสองต่างผลัดเปลี่ยนกันลองชุดผ้าถุงและเสื้อที่ซื้อมา สักพัก เหนื่อยจริงๆ ไม่นานสองสาวก็หลับสนิท