ปรายลดา หญิงสาวธรรมดาๆคนหนึ่ง เป็นตัวของตัวเอง รักแรกของเธอ ก็เจอคนเห็นแก่ตัวเสียแล้ว เอายังไงกับรักแรกดี ให้อภัยดีไหม แต่เขาก็ร้ายเหลือเกิน
ผู้แต่ง
พรรณพสา2เรื่องย่อ
ปรายลดา หญิงสาวธรรมดาๆคนหนึ่ง เป็นตัวของตัวเอง รักแรกของเธอ ก็เจอคนเห็นแก่ตัวเสียแล้ว เอายังไงกับรักแรกดี ให้อภัยดีไหม แต่เขาก็ร้ายเหลือเกิน
รัก,ชาย-หญิง,ครอบครัว,ไทย,อื่นๆ,,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
รักของปรายลดา(อ่านฟรีจนจบ)
ปรายลดา หญิงสาวธรรมดาๆคนหนึ่ง เป็นตัวของตัวเอง รักแรกของเธอ ก็เจอคนเห็นแก่ตัวเสียแล้ว เอายังไงกับรักแรกดี ให้อภัยดีไหม แต่เขาก็ร้ายเหลือเกิน
“กาน ฉันอยากพาเธอไปเที่ยวอ่างเก็บน้ำนฤบดินทรจินดาที่ปราจีนบุรี ไปกันสองคน ไม่ต้องให้พี่ตะวันตามไปได้ไหม คือฉันอยากไปกับเธอสองคน เราจะได้อิสระและสนุกตามประสาของเรามากกว่านี้ เธอเข้าใจฉันไหม กาน เธออย่าว่าฉันนะ จริงๆฉันไม่ได้รังเกียจพี่ตะวัน แต่มันเหมือนเราไม่อิสระ”
"ปรายลดาตัดสินใจพูดกับกานดาราตรงๆ" เมื่อกลับจากเข้าใหญ่ จริงๆ เธอไม่ถูกชะตากับพี่ชายเพื่อนสักเท่าไหร่หรอก แต่ทำไมทุกครั้งที่ไปไหน หรือทำอะไรก็ตาม จะต้องมีพี่ชายเพื่อนเข้ามาเสมอ เธออยากจะพากานดาราไปเที่ยวแบบสนุกสนาน เฮฮาตามประสา สาวๆ บ้าง แล้วเธอก็ไม่ได้พาเพื่อนไปเหลวไหลที่ไหนเสียหน่อย
“ว่าไงกานดารา” หญิงสาวเรียกเพื่อนเต็มยศ หญิงสาวก็กลัวเพื่อนจะเสียใจเหมือนกัน ที่เธอพูดถึงพี่ชายของเพื่อนตรงๆ แต่เธอก็อยากบอกเพื่อนว่าเธอคิดแบบนี้ ขอแค่ครั้งเดียว เพราะเหลือเวลาอีกไม่กี่วัน เธอก็ต้องไปฝึกงานแล้ว เดี๋ยวจะเสียโอกาส ใจหญิงสาวอยากพาเพื่อนไปเที่ยวทุกที่เลย เธอสงสารเพื่อน เห็นกานดารามีความสุข สนุกสนาน ก็ดีใจ
“ปรายไม่ต้องคิดมากนะ กานเข้าใจ เข้าใจทุกคนเลย แต่กานอยากให้ปรายรู้ไว้นะว่า ที่พี่ตะวันเป็นแบบนั้น เพราะพี่ตะวันต้องดูแลครอบครัว หลายอย่าง จริงๆ แล้วพี่ตะวันเป็นคนดี ดีมากๆ และกานอยากให้ปรายรู้ไว้เลยนะว่า ตั้งแต่ปรายเขามาในบ้านเรา พี่ตะวันเปลี่ยนไป อาจเป็นเพราะ เห็นปรายอิสะรเสรี พี่ตะวันเลยรู้สึกผิด ที่ไม่เคยปล่อยให้กานได้รู้จักโลกภายนอกเลย”
“นี่พี่ตะวันดีขึ้นมาเลยนะปราย ดีที่สุด กานนี่แทบจะจุกอกแล้ว มีความสุขมากๆ ”
“โอเค....ก็ได้ อะไรก็ตามที่ทำให้เพื่อนมีความสุข ปรายก็สบายใจ พรุ่งนี้เราลองขับรถไถกันนะ ปรายหัดให้ ไม่แน่หรอก คุณป้ากับพี่ชายเธอ อาจตกลงซื้อที่แถวนี้แล้วก็ได้ ปรายคิดแบบนั้น เราจะได้อยู่ใกล้ๆ กัน ไม่รู้ซิ ปรายมีลางสังหรณ์นะกาน ว่าเราจะได้อยู่ใกล้ๆ กัน” ปรายลดาพูดอย่างมั่นใจ
“กานก็รู้สึกอย่างนั้นนะ กานบอกตรงๆ ว่ารู้สึกผูกพันธ์กับที่นี่มาก เหมือนเคยมา มันคุ้นไปหมด ถ้าคุณแม่กับพี่ตะวัน ตัดสินใจซื้อที่ดินแถวนี้ กานจะมีความสุขมากที่สุดเลย ไม่แน่นะปราย กานเรียนจบ กานอาจมาหางานทำแถวนี้ หรือไม่ก็ ขอทุนพี่ตะวันสักหน่อย กานอยากทำรีสอร์ท หรือไม่ก็ร้านกาแฟ เหมือนของพี่ภาษ ทำสวนผักเกษตรอินทรีย์ อะไรประมาณนี้ แค่คิดกานก็มีความสุขแล้ว บางทีมันอาจจะเป็นแค่ความฝัน แต่ถ้าฝันแล้วมีความสุข แบบนี้ กานก็ยอม”
“โอเค ตามนั้น ก่อนนอนทุกคืนตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป เรามาช่วยกันสวดเภาวนาให้คุณป้ากับพี่ตะวัน มีความอยากได้ อยากมีที่ดินแถวนี้ แต่ว่าตอนนี้ กานมาทำความรู้จักกับสินค้าของปรายดีกว่า” หญิงสาวเปลี่ยนเรื่องกระทันหัน
“เหลืออีกไม่กี่วัน ก่อนที่ปรายจะไปใต้ เผื่อเราได้ไลฟสดขายของกัน ปรายอยากให้กานลอง มันดีมากได้เงินเร็ว แต่เราต้องควบคุมเรื่องเงินดีๆ ถ้าได้กานมาช่วย ปรายว่าเราจะรุ่งแน่ๆ เพราะกานสามารถดูเรื่องบัญชีให้ปรายได้ ใช่ไหม เรื่องแบบนี้เราต้องฝันและหวังไว้ก่อน” หญิงสาวพูดและหัวเราะออกมาเสียงดัง
“ได้เลย กานก็อยากลองมานานแล้ว แต่ไม่กล้าสักที ที่มหาวิทยาลัยเพื่อนๆ ก็ชวนกานนะ แต่กานไม่กล้า กานอยากขายหลายอย่างเลย ดีใจจังที่มาเจอปราย กานได้ความรู้หลายอย่าง”
“เอาน่ะ....เป็นเพื่อนกันก็ต้องแนะนำสิ่งดีๆให้กัน อย่าคิดมาก มันถึงเวลาที่เราจะต้องได้เรียนรู้”
“แต่เย็นนี้ปรายจะเร่ิมวิ่งแล้วนะ ไม่ได้วิ่งมาสองสามวันแล้ว ไปวิ่งกับปรายไหม ถ้าขี้เกียจก็ไม่เป็นไรนะ ปรายวิ่งคนเดียวได้”
“ไปซิ กานอยากวิ่ง เหมือนจะติดแล้วนะ นี่ถ้ากลับกรุงเทพฯ กานยังคิดเลยว่าจะไปวิ่งที่ไหน อาจจะขอไปใช้ห้องออกกำลังกายของพี่ตะวัน เพราะในห้องนั้นมีเครื่องออกกำลังเกือบทุกอย่างเลย แถวบ้านกานสงบก็จริง สมัยก่อนนะ เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยปลอดภัยแล้ว ขนาดพี่ตะวันเป็นผู้ชายยังไม่ออกไปวิ่งข้างนอกเลย ”
“ดีแล้ว,,,,,,,การออกกำลังไม่ต้องวิ่งก็ได้ มีหลายวิธี ปรายดีใจที่กานสุขภาพดีขึ้น ภูมิแพ้จะได้หาย งั้นเราไปเตรียมตัวกันเถอะ เย็นนี้จะได้กินให้อิ่มหนำ รู้สึกว่าคุณป้ากับแม่จะทำของโปรดของทุกคนเลย ทำไมทำอาหารมากมายจัง มีเครื่องดื่มด้วยนะ พี่ภาษก็จะมา คุณพ่อคุณแม่พี่ภาษก็มาด้วย สงสัยเหมือนกันว่า ผู้ใหญ่เขาคุยกันเรื่องอะไร แต่ช่างเถอะ อย่าไปสนใจเลย เรื่องของผู้ใหญ่”
“แต่บอกตามตรงเลยนะว่า ปรายเริ่มติดใจรสมือการทำอาหารของคุณป้าแล้ว อร่อยทุกอย่างเลย อิจฉากานเลย ได้กินอาหารอร่อยทุกมื้อ”
“ไม่ต้องอิจฉากานหรอก ปรายอยากกินอะไร วันไหน เมื่อไหร่ ก็บอกมาเลยนะ กานจะบอกคุณแม่ให้ ท่านน่าจะชอบเสียอีก คนแก่คงมีความสุข ทำอาหารให้ลูกหลานกิน ”
สองสาวไม่รู้เลยว่า เสียงคุยของตัวเองจะดังมากจนทำให้ คนบางคนที่กำลังจะลงไปข้างล่าง ถึงกับชะงัก และเสียมารยาทยืนฟัง สองสาวคุยกันเป็นนานสองนาน เขาจะไม่หยุดถ้าไม่ได้ยินชื่อตัวเอง เขาขึ้นมาบนห้องเพื่อส่งเมลให้ลูกค้า และลูกน้องที่บริษัทฯ เสร็จแล้วเขากำลังจะลงไปวิ่งออกกำลังกาย จริงๆ เขาไม่รู้ว่าปรายลดา และกานดารามาที่ห้องตอนไหน เข้าใจว่าสองสาวอยู่ในไร่ หรือไม่ก็พากันไปขับรถซาเล้ง เพราะเมื่อวานเขาได้ยินว่า ปรายลดา จะหัดรถซาเล้งให้น้องสาวเขา คงไม่คิดว่าใครอยู่บนบ้านแน่ๆ ถึงคุยกันเสียงดังขนาดนั้น
แต่ก็ดีที่เขาก็ได้รู้ว่าน้องสาวเขาเป็นเด็กดีมาก เชื่อฟังเขาและแม่ตลอดมา และน้องเขาไม่เคยคิดโกรธหรืองอนเขาเลย ที่เขาเข้มงวดทุกอย่าง
แต่ที่ได้ยินจากปากของอีกคนนี่ซิ เขาไม่คิดว่าหญิงสาวจะไม่ชอบใจเขาขนาดนั้น ก็โดนตามใจจนเคยตัว อยากทำอะไรก็ทำ อยากได้อะไรก็ได้ เลยทนไม่ได้ที่เห็นคนเจ้าระเบียบ และเข้มงวดหมือนเขา ก็ดีเหมือนกัน เขาจะได้รู้และมั่นใจว่าเขาจะต้องทำอะไร และอย่างไรบ้าง เขาทั้งดีใจและมีความน้อยนิดๆ กับเรื่องที่แอบฟัง
แรกๆ เขาก็งงกับความคิดของตัวเอง ที่เฝ้าแต่คิดวุ่นวายอยู่แต่กับเรื่องของปรายลดาตลอดเวลา หลายเรื่องที่เขาไม่ชอบใจ แต่ในความไม่ชอบใจ มันกลายเป็นความผูกพันธ์ เวลานี้เขารู้ใจตัวเองแล้ว แต่จะทำอย่างไรกับเรื่องราวต่อไปข้างหน้านี้ดี คงไม่เกินกำลังเขาหรอก เรื่องธุรกิจที่ว่าหนักหนา หรือเรื่องอะไรต่างๆ ที่มันหนักมากสำหรับเขา ด้วยสติปัญญาของเขา และความรอบคอบ ทำให้เขาผ่านทุกสิ่งทุกอย่างมาได้จนถึงทุกวันนี้ ไม่น่าจะเกินความสามารถเขาหรอก แต่ก็อีกนั่นแหละ เขาไม่เคยหนักใจเรื่องอะไร เท่าเรื่องนี้มาก่อนเลย แต่ก็ยังเชื่อมั่นในตัวเองถ้ามันยากและเกินความสามรถจริงๆ เขาจะให้คุณแม่และคุณน้าทั้งสองช่วย ขอพยายามก่อนล่ะกัน เขาเชื่อมันว่าเขาต้องทำได้ และเขาต้องออกมาดีที่สุดด้วย