ปรายลดา หญิงสาวธรรมดาๆคนหนึ่ง เป็นตัวของตัวเอง รักแรกของเธอ ก็เจอคนเห็นแก่ตัวเสียแล้ว เอายังไงกับรักแรกดี ให้อภัยดีไหม แต่เขาก็ร้ายเหลือเกิน
ผู้แต่ง
พรรณพสา2เรื่องย่อ
ปรายลดา หญิงสาวธรรมดาๆคนหนึ่ง เป็นตัวของตัวเอง รักแรกของเธอ ก็เจอคนเห็นแก่ตัวเสียแล้ว เอายังไงกับรักแรกดี ให้อภัยดีไหม แต่เขาก็ร้ายเหลือเกิน
รัก,ชาย-หญิง,ครอบครัว,ไทย,อื่นๆ,,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
รักของปรายลดา(อ่านฟรีจนจบ)
ปรายลดา หญิงสาวธรรมดาๆคนหนึ่ง เป็นตัวของตัวเอง รักแรกของเธอ ก็เจอคนเห็นแก่ตัวเสียแล้ว เอายังไงกับรักแรกดี ให้อภัยดีไหม แต่เขาก็ร้ายเหลือเกิน
หนุ่มสาวทั้งสี่คน ตะวัน ประภาษ ปรายลดา กานดารา เดินทางถึงที่หมายตั้งแต่กลางดึกของเมื่อคืน ธานินทร์มารอรับทุกคนที่บ้านพักของปราณลดาตั้งแต่เช้าแล้ว ธานินทร์และปราณลดา เตรียมอาหารไว้รอต้อนรับน้องๆ มากมาย สองพี่น้องปรายลดา และปราณลดา ไม่ได้พบหน้ากันนานมาก ส่วนมากคุยกันผ่านโทรศัพท์ตลอด
บ้านที่ปราณลดาอยู่ เป็นบ้านส่วนตัวที่ธานินทร์และหญิงสาว ร่วมกันสร้างเพื่อที่จะได้มาอยู่ด้วยกันหลังแต่งงาน เธอชอบที่นี่มาก เหตุผลแรกที่เธอเลือกสอบบรรจุมาสอนที่จังหวัดนี้เพราะธานินทร์ ธานินทร์อายุมากกว่าปราณลดา 4ปี ญาตพี่น้องของธานินทร์เอ็นดูเธอมาก อาจเป็นเพราะเธอเป็นคนที่เข้ากับคนง่าย ใจดีใจเย็น ทำกับข้าวเก่ง มีความเป็นแม่บ้านแม่เรือน นิสัยดีเรียบร้อยอ่อนหวาน ต่างกันปรายลดามาก
จริงๆ แล้วธานินทร์และปราณลดามีกำหนดเวลาว่าจะต้องขึ้นไปที่นครนายก เพื่อไปเยี่ยมพ่อกับแม่ของหญิงสาว และพูดจาสู่ขอ หาฤกษ์แต่งงาน หลังจากที่ปรายลดาฝึกงานเสร็จ
ทุกคนตื่นเช้ามาพร้อมกันที่โต๊ะอาหาร เจ้าบ้านธานินทร์และปราณลดา จัดเตรียมอาหารใต้ไว้มากมาย
"พี่ปราณ ปรายขอโทษนะคะที่มาตรงกับที่พี่ปราณจะขึ้นไปหาพ่อกับแม่พอดี จริงๆ พี่ปราณกับพี่ธานินทร์ ไปเลยก็ได้นะ เรื่องฝึกงานไม่ต้องเป็นห่วงหรอกค่ะ มีอีกหลายคนเลยที่ไปด้วยกัน ไม่ใช่มีแค่ปรายคนเดียว อีกอย่างรุ่นปลายมีผู้หญิงหลายคนค่ะ ปรายเกรงใจพี่ธานินทร์กับญาตๆ เพราะเดี๋ยวพี่ธานินทร์ต้องกลับไปทำงานต่ออีก เห็นว่าหลังแต่งงานโน้นใช่ไหมคะ ถึงจะได้ย้ายมาอยู่ด้วยกัน"
"ขอบใจนะครับน้องปรายที่เข้าใจเรา จริงๆพี่อยากจะแต่งเสียวันนี้พรุ่งนี้เลย พี่ก็อายุมากแล้ว อยากสร้างครอบครัว อยากมีลูก ธานินทร์พูดพร้อมหันไปโอบปราณลดาที่นั่งอยู่ข้างๆ คนที่โดนโอบเขินหน้าแดง เห็นได้ชัดว่าหน้าตาแดงไปหมดเลย"
"แหม...พี่ธานินทร์กับปราณทำพวกเราอิจฉาแล้วนะครับ คนโสดอย่างเราอยากแต่งงานขึ้นมาทันที ติดตรงที่ยังหาเนื้อคู่ไม่ได้นี่ล่ะครับ ใช่ไหมตะวัน" ประภาษหันมาหาตะวัน
"ครับ...ผมก็คิดแบบนั้น แสดงความยินดีล่วงหน้ากับพี่ธานินทร์และ ปราณด้วยนะครับ" ตะวันพูด เขายิ้มอย่างยินดีด้วยกับทั้งคู่
"ใช่เหรอคะพี่ภาษ ปรายเห็นว่าเนื้อคู่พี่ภาษมีเต็มบ้านเต็มเมืองไปหมด อยู่ที่พี่ภาษนั่นแหละ เล่นตัวอยู่ได้ นึกว่าหล่อนักรึไง" ปรายลดาหันไปพูดกับประภาษ
"นี่น้อยๆ หน่อย น้องปราย พี่ไม่ใช่คนแบบนั้นสักหน่อย คนที่จะมาเป็นแม่ของลูก พี่ก็ต้องเลือกให้ดี เป็นเรื่องธรรมดา คนที่เราจะต้องมาอยู่ด้วยกันตลอดชีวิต ต้องคิดนานหน่อย" ประภาษพูดออกมา เขาเหล่ไปที่กานดารา
"เรื่องของน้องปรายพี่ฝากฝังน้องชายไว้แล้วนะครับ ชื่อเกรียงไกร เป็นลูกพี่ลูกน้องของพี่เอง เขาทำงานอยู่ที่หน่วยอยู่แล้ว เขารับผิดชอบงานนี้โดยตรง มีอะไรน้องปรายก็ปรึกษาเกรียงไกรได้เลยครับ เกรียงไกรมีครอบครัวแล้ว อยู่ด้วยกันเฉยๆ แต่ยังไม่ได้แต่งงานให้เป็นเรื่องเป็นราว รู้สึกว่าจะมีปัญหากันกับแฟนนิดหน่อย เจ้าน้องชายพี่เป็นคนขึ้หึง นิสัยยังเด็กๆอยู่ แต่ไว้ใจได้ครับ พี่รับรองความประพฤติได้ "
"ขอบคุณมากนะคะพี่ธานินทร์ จริงๆ ไม่ต้องยุ่งยากเลยค่ะ ปรายอยู่ได้ ไม่มีปัญหาอะไรเลย พอรู้ว่าจะได้มาฝึกงาน ปรายออกกำลังกายทุกวัน พี่ธานินทร์กับพี่ปราณไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ เสียดายนี่ถ้าปรายมีพี่น้องหลายๆ คน ปรายจะมาอยู่ที่นี่กับพี่ปราณเลย แต่ความเป็นจริงมันทำไม่ได้ ปรายต้องกลับไปดูแลพ่อกับแม่ กิจการของครอบครัวเราอีก"
"พี่ขอโทษนะปรายที่พี่เห็นแก่ตัว ปล่อยให้เรื่องที่บ้านเป็นภาระของน้องทั้งหมด" ปราณลดาเสียงเครือ เธอเห็นใจปรายลดามาก เธอรู้ว่าน้องสาวเธอ ไม่ได้อยากอยู่บ้าน ปรายอยากท่องเที่ยว อยากทำงานที่ตัวเองรัก น้องสาวเธอถึงได้เลือกเรียน วนศาสตร์
"พี่ปราณอย่าคิดมากเลยนะคะ มันไม่ใช่การเห็นแก่ตัวเลย เป็นเรื่องที่ดีมาก พี่ปราณรู้ไหมว่า ปรายดีใจมากที่พี่ปราณกับพี่ธานินทร์จะแต่งงาน พี่ปราณรีบมีลูกเร็วๆ นะคะ พ่อกับแม่จะได้ไม่ต้องลามมาถึงปราย แม่พูดบ่อยเหลือเกินอยากที่จะหาคู่ให้ปราย พี่ปราณคิดดู ปรายยังเรียนไม่จบเลยนะคะ แม่พูดถึงเรื่องการมีครอบครัวแล้ว นี่แม่จะไม่ให้ปรายได้เสาะแสวงหาคนรักเองเลย ปรายยังไม่อยากคิดเรื่องนี้เลยค่ะ มีอีกหลายอย่างที่ปรายยังไม่ได้ทำ มากกว่าการแต่งงานแล้วมีลูก พี่ธานินทร์กับพี่ปราณเข้าใจปรายนะคะ"
"แค่ปรายได้เรียน ได้ฝึกงาน ได้เรียนรู้ในสิ่งที่ปรายศึกษามา แค่นี้ปรายก็มีความสุขมากแล้วค่ะ ปรายไม่ได้คิดว่าเรื่องที่บ้านรวมถึงพ่อกับแม่ จะเป็นภาระเลย ที่บ้านเราก็อยู่ติดเขา มีป่าไม้เยอะแยะ มีที่ทาง ปรายอยากจะปลูกอยากจะทำอะไรก็ได้หมดเลย ถ้าปรายรับราชการ บางทีปรายอาจไม่มีเวลาและโอกาสได้ทำพวกนี้ด้วยซ้ำไป"
"อีกอย่างถ้าปรายอยู่บ้านปรายสามารถทำออนไลน์ได้ ขายของได้ ช่วยพ่อกับแม่ทำโฮมสเตย์ ดูแลไร่ ดูแลพืชผลต่างๆ ปรายคิดว่ามันหลากหลายดี ปรายคงไม่มีเวลาไปทำอย่างอื่นแล้ว แรกๆปรายคิดคิดว่าถ้าเรียนจบแล้ว ปรายอยากลองสอบเพื่อเข้าทำงานตามสายงานที่เรียนมา แต่มาคิดอีกไม่ดีกว่า ปรายจะทำงานของที่บ้าน ต่อยอดของพ่อกับแม่ ให้ดีที่สุด ให้สมกับที่พี่ปราณไว้ใจปราย พี่ปราณอย่าคิดมากเลยนะคะ"
"เอาจริงๆและบอกตรงๆเลยนะคะ พอปรายมาเห็นพี่ธานินทร์กับพี่ปราณแล้ว ปัญหาของปรายมันเล็กน้อยมากเลย กว่าพี่ธานินทร์กับพี่ปราณจะได้อยู่ด้วยกัน ต้องผ่านอะไรต่ออะไรมาเยอะแยะมากมาย ปรายสัญญานะคะว่า หลังจากที่จบจากการฝึกงาน และเรียนจบแล้ว ปรายจะไม่ไปไหน จะกลับไปอยู่บ้าน อยู่กับพ่อแม่ ดูแลกิจการที่ไร่" หญิงสาวพูดอย่างมั่นใจ
"พี่ขอบใจน้องปรายมากนะครับ ที่เข้าใจพวกเรา ขอบใจมาก" ธานินทร์ขอบใจว่าที่น้องภรรยา
"พี่ก็เหมือนกันขอบใจน้องปรายมากนะ ที่เข้าใจ พี่ฝากพ่อกับแม่ด้วย พี่รู้ว่าปรายดูแลที่บ้านเราได้ดีกว่าพี่มาก"
"นี่ๆ เรามาหากันเพราะความคิดถึงนะ เจอกันก็คุยแต่เรื่องดีๆ อย่าโศกเลยครับ ผมว่า" ประภาษพูดขึ้นกลางวง
"นี่เห็นไหม ตะวันกับน้องกานหน้าเหวอแล้ว"
"ปรายขอโทษพี่ตะวัน กานด้วยนะคะ พอมาเจอพี่ปราณแล้ว ความคิดปรายเปลี่ยนไปหมดเลย ปรายเลยอยากพูดเสียตั้งแต่วันนี้ เพราะพอปรายเข้าป่า พี่ธานินทร์กับพี่ปราณ ต้องไปนครนายก เดี๋ยวจะไม่ได้คุยกัน อยากเคลียร์ให้จบไปเลย พี่ธานินทร์กับพี่ปราณจะได้สบายใจ"
"และอีกอย่างนะคะ ปรายจะแจ้งทุกคน ที่บอกว่าปรายจะต้องฝึกงาน 1 เดือน มันจะไม่เป็นไปตามนั้นแล้ว เวลาอาจจะเร็วขึ้นอาจฝึกแค่ 1-2 สัปดาห์ ปรายไม่แน่ใจว่าเพราะเหตุผลอะไร หรืออาจเป็นเพราะว่า ปีนี้เป็นปีสุดท้าย ปรายแว่วๆว่า ต่อไปจะไม่มีการฝึกลาดตระเวณในป่าอีกแล้วค่ะ และที่บอกว่าไม่สามารถติดต่อได้ ทางหน่วยมีวิทยุสื่อสารนะคะ ถ้ามีเรื่องฉุกเฉิน คนทางบ้านจะทราบเรื่องราวตลอดค่ะ ปรายรู้ว่ามีหลายคนเป็นห่วง ระหว่างทางที่เดินทางมาที่นี่ปรายก็คิดทบทวนมากตลอดทาง และตัดสินใจอะไรได้หลายอย่าง"
"ปรายต้องขอบคุณพี่ภาษ พี่ตะวัน กานด้วย ที่เสียสละและเวลามาส่ง ปรายซาบซึ้งมากค่ะ" หญิงสาวหันไปกอดกานดารา "ขอบใจมากนะกาน ที่เธออุตสาห์นั่งรถมาส่งฉัน"
"ปรายไม่ต้องคิดมากนะ ที่กานมาที่นี่เพราะ กานเป็นห่วงปรายที่ต้องขับรถมาคนเดียว กานรู้ว่าเรื่องแค่นี้ปรายทำได้ แต่ในเมื่อมีโอกาส และได้มาเที่ยวด้วย กานก็เต็มใจมา ไม่ได้ลำบากอะไรเลย และอีกอย่างมีพี่ตะวันกับพี่ภาษมาด้วย สำหรับกานถือว่าดีมาก แต่กานแอบดีใจนะที่ได้ยินข่าวว่าปรายจะได้ฝึกงานแค่ไม่กี่สัปดาห์ ถึงแม้ว่าข่าวจะยังไม่แน่นอนก็ตามเถอะ"
"เอาล่ะๆ จบแล้วนะทุกอย่างเลย พี่กินข้าวอิ่มพอดีเลยปรายเอ้ย ตอนนี้รอลุ้นอย่างเดียวว่าปรายจะฝึกงาน กี่วันกันแน่ แต่ถ้าเป็นอย่างที่ปรายได้ยินข่าวมากพี่ก็ดีใจด้วย ทุกคนกินข้าวกันต่อเถอะครับ เดี๋ยวเสร็จแล้วเราจะได้ ไปที่หน่วย"
ทุกคนทานข้าวกันต่ออย่างเอร็ดอร่อยกับอาหารใต้ และมีอีกคนที่รู้สึกโล่งและสบายใจ แต่ก็เพี่ยงแค่ 50% ที่เหลือต้องรอลุ้นวันที่ปรายลดาฝึกงานเสร็จ แต่เขาคิดไว้แล้วว่าเขาจะทำยังไงต่อไป ตะวันคิดทบทวนเรื่องราวที่ผ่านมา เขารู้สึกโล่งใจจริงๆ ก็วันนี้ เวลานี้ หลังจากที่เขาเครียดมาหลายวัน เขาดีใจที่หญิงสาวเปลี่ยนความคิด ถึงว่าระหว่างทางที่มา เขาเห็นหญิงสาวนิ่งเงียบมาตลอดทาง คงคิดทบทวน ถือว่าเป็นข่าวดีสำหรับทุกคน โดยเฉพาะตัวเขาเอง