ปรายลดา หญิงสาวธรรมดาๆคนหนึ่ง เป็นตัวของตัวเอง รักแรกของเธอ ก็เจอคนเห็นแก่ตัวเสียแล้ว เอายังไงกับรักแรกดี ให้อภัยดีไหม แต่เขาก็ร้ายเหลือเกิน
ผู้แต่ง
พรรณพสา2เรื่องย่อ
ปรายลดา หญิงสาวธรรมดาๆคนหนึ่ง เป็นตัวของตัวเอง รักแรกของเธอ ก็เจอคนเห็นแก่ตัวเสียแล้ว เอายังไงกับรักแรกดี ให้อภัยดีไหม แต่เขาก็ร้ายเหลือเกิน
รัก,ชาย-หญิง,ครอบครัว,ไทย,อื่นๆ,,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
รักของปรายลดา(อ่านฟรีจนจบ)
ปรายลดา หญิงสาวธรรมดาๆคนหนึ่ง เป็นตัวของตัวเอง รักแรกของเธอ ก็เจอคนเห็นแก่ตัวเสียแล้ว เอายังไงกับรักแรกดี ให้อภัยดีไหม แต่เขาก็ร้ายเหลือเกิน
“พี่ๆคะ ปรายเข้าไปรายงานตัวก่อนนะคะ กานปรายไปก่อนนะ ปรายลดาใส่ชุดนักศึกษา เสื้อนักศึกษาสีขาว กระโปรงยาวมากจีบยาวรอบตัว มัดผมด้วยโบว์สีขาว สดใสมากๆ ปรายลดาเดินเข้าไปพร้อมกับเพื่อนๆ ที่มาฝึกงานด้วยกัน ดูแล้วไม่น่าเป็นห่วงมากนัก ผู้หญิงหลายคน รวมๆ กับผู้ชายด้วย ก็น่าสนุกเลยล่ะ” เจ้าตัวตื่นเต้นไม่น้อย
แต่คนที่มาส่งบางคนนี่ซิ ไม่ได้สดใสเลย เหมือนหมาเหงา ประภาษสะกิดตะวัน นี่ตะวัน ทำหน้าดีๆหน่อย น้องผมไปฝึกงานนะ ไม่ได้ไปเป็นอะไรสักหน่อย รอลุ้นว่าจะกี่วัน ภาวนาซิ
“สวัสดีครับพี่ธานินทร์ ขอโทษนะครับยังอยู่ในห้องประชุมอยู่เลย เตรียมรับน้องครับ เดี๋ยวเสร็จแล้วอีกสักพักผมออกไปนะครับพี่”
เกรียงไกรวางสายจากธานินทร์ วันนี้เขายุ่งมาก ยุ่งมาเกือบ 1 สัปดาห์แล้ว งานยุ่งๆ ทำให้เขาลืมเรื่องที่มีปัญหากับกัญญาไปได้บ้าง
เขาได้ยินข่าวแว่วๆมา เรื่องของการพาน้องฝึกงาน ทุกคนเดาๆกันอยู่ว่าระยะเวลาจะลดลง หรือจะเพื่มขึ้น เขาภาวนาขอให้ลดลงด้วยเถอะ ถ้าเป็นอย่างที่เขาคิด เขาจะตั้งใจทำงานให้เต็มที่เลย
นักศึกษาฝึกงานปีนี้ค่อนข้างเยอะ ทั้งหญิงและชายเกือบจะเท่าๆกัน บางทีเขาก็แปลกใจมาก ทำไมเด็กผู้หญิงสมัยนี้ชอบที่จะเรียนสาขานี้มากขึ้นทุกปี เกรียงไกรกวาดสายตามองหาน้องสาวของปราณลดา เขาคิดว่าคนที่กำลังเดินเข้ามาภายในห้องประชุม เขาคิดวาน่าจะใช่
หน้าตาละม้ายคล้ายปราณลดามาก แต่น้องผู้หญิงคนนี้สูงกว่า ท่าทางคล่องแคล่ว หน้าตาสวยคม สวยคนละแบบกับพี่ปราณ พี่ปราณผิวเข้มกว่าปรายลดา มองเผินๆแล้ว พี่กับน้องเหมือนกันมาก พี่ปราณสวยเรียบร้อย สมกับอาชีพคุณครู แต่ปรายลดาดูสวยแบบแข็งแรง ผู้หญิงคนนี่น่าสนใจ บุคลิกดี รูปร่างที่สูง สมส่วน ดูแล้วเป็นคนที่ออกกำลังกายประจำแน่ๆ เขากับเพื่อนๆ รู้สึกดีใจ ถ้าปีไหนเจอน้องฝึกงานร่างกายแข็งแรง นั่นหมายถึง พวกเขารุ่นพี่จะได้ไม่ต้องห่วงมาก
ในขณะที่คนในห้องประชุม ที่กำลังลุ้นเรื่องราวในห้องประชุม คนข้างนอกก็ลุ้นมากเหมือนกัน ลุ้นยิ่งกว่าคนข้างใน ตะวันนั่งไม่ติดเก้าอี้ จนเขาต้องขอตัวกับทุกคน ออกไปเดินสูดอากาศบริสุทธิ์ ข้างนอกอาคาร ที่ทางหน่วยอุทยาน จัดไว้ต้อนรับนักศึกษาและเหล่าผู้ปกครอง เขาไม่คิดว่าตัวเขาจะเป็นไปได้ถึงขนาดนี้ คนอย่างเขาดูแลธุรกิจใหญ่โต มูลค่ามากมาย แต่กับมาตายกับเรื่องแบบนี้ ทำไมเขาควบคุมตัวเองไม่ได้ รู้สึกว่าเขาไม่เป็นตัวของตัวเองเลย คิดระแวงไปหมดทุกอย่าง นี่ขนาดเขายังไม่ได้เป็นอะไรกับหญิงสาว แล้วถ้าสมมุติว่าเป็นแฟนกัน เขาสงสัยตัวเองว่า เขายังจะมีความคิดแบบนี้ไหม อยู่ๆ ตะวันก็เกิดอาการหวงและห่วงปรายลดามาก ยิ่งคิดยิ่งจินตนาการ ความนิ่ง ความสุขุม ความมีสติ ของเขาหายไปไหนหมด รู้สึกว่าระยะเวลาตั้งแต่ปรายลดาเข้าไปในห้องประชุม นานแสนนาน
เวลาเกือบบ่ายโมง ในส่วนของการต้อนรับนักศึกษาฝึกงาน และการประชุมต่างๆ ก็จบลงด้วยความชื่นมื่น ทั้งนักศึกษา ผู้ปกครอง และบรรดาพี่เลี้ยง มีหลายคนที่แอบดีใจกับแผนใหม่ที่ได้รับ
“สวัสดีครับ” เสียงผู้ชายดังมาจากทางด้านหลังของปรายลดา เธอกำลังกดน้ำจากตู้ดื่ม หลังจากที่เดินออกมาจากห้องประชุมแล้ว หญิงสาวหันหลังไปตามเสียง ข้างหน้าเธอผู้ชายตัวใหญ่หน้าตาเข้มตามแบบคนใต้ ดูแววตาที่มองมาและยิ้มให้เธอ มองแว๊บเดียวหญิงสาวก็พอจะเดาออกว่าเขาเป็นคนนิสัยแบบไหน ชุดที่เขาใส่เป็นของหน่วยงานป่าไม้ เขาคงจะเป็นเจ้าหน้าที่ประจำอยู่ที่นี่ เธอหันมองรอบตัวเอง ไม่เห็นมีคนอื่น เขาคงจะทักเธอนั่นเอง หรือว่าเขาคือเกรียงไกร ลูกพี่ลูกน้องของพี่ธานินทร์ คงไม่ผิดหรอก
“น้องปรายลดา น้องสาวพี่ปราณลดา ใช่ไหมครับ พี่ชื่อเกรียงไกร เป็นน้องของพี่ธานินทร์ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ” เกรียงไกรหาโอกาสเข้ามาทักทายหญิงสาว หลายครั้ง แต่ไม่มีโอกาสสักที เขายุ่งตลอดเวลาที่อยู่ในห้องประชุม แต่ก็ยังสอดส่ายสายตา มองหาปรายลดาอยู่ตลอดเวลาเหมือนกัน
“สวัสดีค่ะ หญิงสาวยกมือไหว้เกรียงไกร ใช่ค่ะปรายเป็นน้องพี่ปราณ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะ”
“นี่เดี่ยวน้องจะออกไปหาพี่ปราณใช่ไหมครับ ไปพร้อมกันไหมพี่กำลังจะออกไปหาพี่ธานินทร์พอดีเลย”
“ได้ค่ะ กำลังจะออกไปพอดีเหมือนกัน รู้แล้วใช่ไหมคะว่าอยู่ตรงไหน”
“ครับ พี่ธานินทร์โทรหาพี่แล้ว ทุกคน ยังนั่งกันรอน้องอยู่ในอาคาร”
เกรียงไกรเดินนำหน้าปรายลดา ไปหากลุ่มของธานินทร์
“ปรายๆ ทางนี้ๆ” กานดาราโบกมือเรียกปรายลดา หญิงสาวเข้าใจว่าน่าจะเป็นน้องของพี่ธานินทร์ที่เดินนำหน้าปรายลดามา เธอรู้สึกไม่ค่อยพอใจนัก กานดาราไม่อยากให้ใครใกล้ชิดปรายลดา แค่พี่ภาษกับพี่ชายของเธอก็พอแล้ว
น้องปรายมากับใคร หรือหมอนี่เป็นลูกพี่ลูกน้องของพี่ธานินทร์ สายตาของเขาเฝ้ามองที่ประตู ห้องประชุมตลอดเวลา ขนาดเขาเดินเข้าเดินออกหลายรอบ แต่สายตาเขาก็ยังคงอยู่ที่ประตูห้องประชุม ตะวันถอนหายใจโล่งอก เขารีบเดินเข้าไปหาหญิงสาว
“น้องปรายเป็นยังไงบ้างครับ แผนเปลี่ยนไหม” ตะวันรีบยื่นมือไปรับเป้จากหญิงสาว
เจ้าของเป้คงกำลัง งง แต่ก็ยื่นเป้ให้เขา รับขวดน้ำเย็นจากชายหนุ่ม
“ขอบคุณมากค่ะพี่ตะวัน” เธอยกมือไหว้
“ชื่นใจจังเลยค่ะพี่ตะวัน เราเข้าไปหาพี่ปราณกันเถอะค่ะ” ปรายลดาเดินเกาะสายกระเป๋าที่ชายหนุ่มสะพายไว้ที่ไหล่ เดินตามเขาเข้าไปที่อาคาร
“แผนเปลี่ยนนะคะพี่ตะวัน เหมือนที่ปรายพูดเลยค่ะ โล่งไหมคะ เธอพูดโดยไม่มองหน้าเขา” ระหว่างนั้นตะวันหยุดกระทันหัน
“โอ้ย....ขอโทษค่ะพี่ตะวัน” ปรายลดาเบรคไม่ทัน ทำให้ชนกับเขาอย่างจัง ตะวันใช้มือขวารับร่างบางนั้นไว้ อยู่ๆ ปรายลดาก็เข้าไปอยู่ในวงแขนของเขา แต่ทั้งคู่ก็ไม่ทันได้คิดอะไร เพราะเหตุการณ์เกิดขึ้นเร็วมาก
“นี่พูดจริงใช่ไหมครับน้องปราย พี่ดีใจมากเลยรู้ไหม่ แบบนี้ต้องฉลอง ป่ะเรารีบเข้าไปเถอะครับ”
แน่นอนมีสายตาหลายคู่มองมาที่เขาและเธอ รวมถึงเกรียงไกรด้วย
เกรียงไกรเดินนำหน้าทั้งสองเข้าไปในต้วอาคารก่อน "เป็นไงเกรียง ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ สบายดีไหม?"
“สวัสดีครับพี่ธานินทร์ พี่ปราณลดา ผมสบายดีครับ”
“สองคนนั้นเดินยิ้มกันมาแบบนี้ ข่าวดีแน่นอนเลย ใช่ไหมน้องปราย”
“อย่างที่ปรายบอกนั่นล่ะค่ะพี่ภาษ แบบนั้นเลย เข้าป่า 2 อาทิตย์ อยู่หน่วย 2 อาทิตย์”
“ไชโย ดีใจจังเลยปราย ค่อยยังชั่วหน่อยเนาะ” กานดาราเข้ามากอดปรายลดา กานจะได้กลับบ้าน แบบไม่ต้องห่วง มานั่งก่อนเร็วปราย
“นี่รู้ไหมว่าพวกเรานั่งไม่ติดเลย ลุ้นตั้งแต่ปรายเข้าไปจนกระทั่งตอนนี้”
“ทุกคนครับ นี่เกรียงไกรครับ น้องชายพี่เอง เกรียงเป็นเจ้าหน้าที่อีกคนที่จะดูแลน้องๆ ฝึกงาน ”
“สวัสดีครับทุกคน ผมทักน้องปรายแล้วครับ เจอกันตั้งแต่อยู่ข้างใน เห็นครั้งแรกก็รู้เลยครับว่าเป็นน้องสาวพี่ปราณ หน้าตาคล้ายกันมาก ทุกคนไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ การฝึกไม่ได้หนักอะไรเลย ผมและพี่ๆ เพื่อนๆ จะดูแลน้องฝึกงานทุกคน ให้ดีที่สุดครับ ”
“พี่ก็ค่อยสบายใจนะที่เรามีคนรู้จัก พอได้ถามข่าวคราวเวลาอยู่ในป่า เห็นว่ามีหลายคนเลยใช่ไหมเกรียงที่ฝากฝังให้ดูแล เด็กๆ
”ธานินทร์ถามยิ้มๆ เขาเข้าใจอารมณ์ของผู้ปกครอง ที่นี่ยังเป็นอารมณ์แบบพ่อแม่ญาตพี่น้อง แต่ในหน่วยงานของเขา บางคนก็อาจจะมีภรรยาและลูกๆ มาส่ง อารมณ์ส่งทหารใหม่เข้ากรม เป็นอะไรที่สนุกมาก มีหลากหลายรูปแบบที่จะต้องเจอ บางคนทหารร้องไห้ บางคนเมียร้องไห้
“ใช่ครับพี่เกรียง แบบนี้ทุกปีครับ ปีนี้น่าจะดูดีมาก เพราะดูแล้วน้องนักศึกษ มีแต่คนแข็งแรง” เกรียงไกรพูดขึ้นและปรายตามองมาที่ปรายลดา ที่กำลังคุยกับกานดารา เม้ามอยไม่สนใครเลย
“เย็นนี้ว่างไหมเกรียง ชวนกัญญาไปกินข้าวที่บ้านพี่กัน ไม่ได้เจอกัญญานานมากแล้ว”
“ขอบคุณมากครับพี่ธานินทร์ เห็นทีจะไม่ว่างครับ เพราะผมต้องจัดเตรียมของสำหรับพรุ่งนี้ อีกอย่าง กัญญากลับไปอยู่กับแม่ครับ ผมออกจากป่า ถึงจะกลับมา ไม่อยากให้อยู่คนเดียว ไว้โอกาสหน้านะครับพี่ ยังคิดถึงกับข้าวฝีมือพี่ปราณอยู่เลย วันหลังผมจะชวนกัญญาไปนะครับ”
“ได้เลย...งั้นพี่ไม่กวนแล้ว ขอตัวกลับบ้านเลยล่ะกันนะ น้องปรายจะได้เตรียมตัวด้วย พรุ่งนี้เช้า เราค่อยมาส่งน้องปรายกันที่นี่ ป่ะพวกเรากลับบ้านกันเถอะ พี่เริ่มหิวข้าวอีกรอบแล้ว ธานินทร์สรุป”
“แล้วพบกันพรุ่งนี้ครับทุกคน” เกรียงไกรเดินออกมาส่งทุกคนที่รถ ด้วยใบหน้าที่ผ่อนคลายมากกว่าเมื่อเช้ามาก