ปรายลดา หญิงสาวธรรมดาๆคนหนึ่ง เป็นตัวของตัวเอง รักแรกของเธอ ก็เจอคนเห็นแก่ตัวเสียแล้ว เอายังไงกับรักแรกดี ให้อภัยดีไหม แต่เขาก็ร้ายเหลือเกิน
ผู้แต่ง
พรรณพสา2เรื่องย่อ
ปรายลดา หญิงสาวธรรมดาๆคนหนึ่ง เป็นตัวของตัวเอง รักแรกของเธอ ก็เจอคนเห็นแก่ตัวเสียแล้ว เอายังไงกับรักแรกดี ให้อภัยดีไหม แต่เขาก็ร้ายเหลือเกิน
รัก,ชาย-หญิง,ครอบครัว,ไทย,อื่นๆ,,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
รักของปรายลดา(อ่านฟรีจนจบ)
ปรายลดา หญิงสาวธรรมดาๆคนหนึ่ง เป็นตัวของตัวเอง รักแรกของเธอ ก็เจอคนเห็นแก่ตัวเสียแล้ว เอายังไงกับรักแรกดี ให้อภัยดีไหม แต่เขาก็ร้ายเหลือเกิน
“น้องปรายรับนี่ไว้นะครับ พี่อยากให้ใส่ติดตัวไว้ตลอด พระองค์นี้พี่นับถือมาก น้องปรายเข้าไปอยู่ในป่า ท่านจะได้คุ้มครองน้องปราย และก่อนนอนอย่าลืมสวดมนต์ พี่อวยพรขอให้น้องปรายปลอดภัยตลอดเวลาที่ฝึกงานนะครับ” เสียงเขาสั่นนิดหน่อย ทั้งที่พยายามบังคับตัวเองแล้วก็ตาม
“ขอบคุณมากค่ะพี่ตะวัน นี่ดีนะคะที่พ่อให้มา ไม่เป็นสร้อยเหมือนของพี่ เป็นแค่องค์พระเฉยๆ ถ้าเป็นสร้อยเหมือนของพี่ตะวัน มีหวังปรายหนักคอแน่เลยค่ะ” หญิงสาวสวมสร้อยทันทีที่รับมาจากมือชายหนุ่ม
“ไว้ปรายกลับออกมาแล้ว ปรายจะคืนให้นะคะจะรักษาไว้อย่างดีเลย” เธอยกมือไหว้ ขอบคุณเขาอีกครั้ง
“รักษาไว้ดีๆ นะ น้องปราย เห็นไหม มีแต่คนห่วงเรา ดูแลรักษาตัวเองให้ดี ทุกคนรอน้องปรายกลับออกมา อย่างปลอดภัยนะ แต่พี่ว่าเราแข็งแรงอยู่แล้ว ไม่น่าห่วงหรอก ใช่ไหม” ประภาษตบบ่าหญิงสาวเบาๆ
“รับทราบค่ะพี่ภาษ ปรายจะดูแลตัวเองให้ดีที่สุดค่ะ "ไม่ใช่แค่คำพูด สายตาเธอก็แน่วแน่มาก
หญิงสาวเข้าไปกอดปราณลดา “ปรายจะดูแลตัวเองให้ดีที่สุดนะคะพี่ปราณ ไม่ต้องห่วงนะคะ”
“พี่ปราณคนนี้เชื่อมั่นในตัวน้องสาวของพี่เสมอ คนเก่งของพี่” เธอลูบหัวน้องสาวเบาๆ
“ปรายอย่าเพิ่งไป ขอกอดหน่อย" กานดาราสวมกอดหญิงสาว" ปลอดภัยๆ นะปราย ขอให้ราบรื่นทุกสิ่งอย่าง"
“ได้เลยกาน ฉันต้องคิดถึงเธอมากแน่ๆ เลย แล้วเจอกันนะ” สองสาวสวมกอดกัน
“ขอบคุณมากนะคะพี่ๆ กานด้วย สร้อยพระองค์นี้ปรายจะรักษาไว้อย่างดีเลยค่ะ ”หญิงสาวหันไปหาตะวันยิ้มให้เขา เธอรู้สึกว่าความขุ่นเคืองในใจที่มีต่อเขาลดน้อยลงเรี่อยๆ
“ปรายไปก่อนนะคะ อีก 14 วันเจอกันค่ะ” หญิงสาวเดินเข้าไปรวมกลุ่มกับเพื่อนๆ นักศึกษา รู้สึกใจหายเหมือนกัน แต่ความตื่นเต้นมีมากกว่า นี่คือที่สุดของเธอแล้ว เธอจะเก็บเกี่ยวความทรงจำช่วงฝึกงานนี้ไว้ เพราะเมื่อเธอเรียนจบฝึกงานเสร็จ เธอจะไม่มีโอกาสมาสัมผัส กับบรรยากาศแบบนี้อีกแล้ว
“ไปพวกเราก็กลับบ้านกันเถอะ เดี๋ยวเย็นนี้ พี่เลี้ยงเครื่องดื่ม จะได้หลับดี ไม่คิดมาก” ธานินทร์เข้าไปกอดคอตะวัน “เอาน่าแค่ 14 วันเอง ดูพี่นะ เวลาไปราชการ ห่างน้องปราณไปแต่ละครั้งหลายเดือนมากๆ เวลาที่พี่เข้าป่า มันทรมาน พี่เข้าใจ เดี๋ยวก็ชิน ทุกคนต้องไปจัดเตรียมกระเป๋าอีก คืนนี้น้องปรายคงนอนไม่ไกลจากที่หรอก เพราะแค่คืนแรก"
คนที่ถูกปลอบใจ จำต้องตัดใจ เดินไปขึ้นรถพร้อมกับทุกคน แต่ก็ยังไม่วายอาลัยอาวรณ์หันกลับไปดูกลุ่มของนักศึกษาฝึกงาน
“พี่ปราณทำกับข้าวเก่งจังเลยนะคะ อร่อยมากด้วย” กานดาราเข้ามาช่วยหญิงสาวในครัว
"กานชอบและอยากทำมากเลย แต่ที่บ้านแม่กับป้าแม่บ้านจะเป็นคนทำมากกว่าค่ะ ถ้าได้อยู่กับพี่ปราณนานๆ กานว่ากานต้องทำกับข้าวเป็นหลายอย่างแน่เลย"
เด็กสาวพูดไปยิ้มไป ชิมไปด้วย จริงๆ แล้วเธอเป็นคนชอบทำอาหาร สมัยที่ยังเรียนมัธยม กานดาราเคยขอแม่ไปเรียนทำขนม แต่นางดุจเดือนไม่สนับสนุน เธอเลยต้องเลิกคิดไป กระทั่งเรียนมหาวิทยาลัย เธอก็มีความคิดอยากเรียนทำขนมอีก แต่แม่ของเธอก็ไม่สนับสนุน หลังจากนั้นมา กานดาราก็ไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้อีกเลย บางทีที่เธอไปตามร้านอาหาร หรือร้านขนมต่าง เคยคิดว่าถ้าตัวเองเป็นคนทำ แล้วเห็นคนกินอย่างเอร็ดอร่อย คงจะมีความสุขมาก เธอคิดว่าเมื่อไหร่ที่เธอเรียนจบ จะขอแม่กับพี่ชายอีกครั้ง เพื่อไปเรียนทำอาหาร อาจเป็นแค่ระยะเวลาสั้นๆ เผื่อเธอได้มีโอกาสเปิดร้านแถ้วบ้านใหม่ที่นครนายก
“พี่สนับสนุนนะคะน้องกาน สำหรับผู้หญิงเราทำอาหารคาวหวานได้นิดหน่อย ก็ดีมากนะคะ เอาไว้ทำกินเอง หรือไม่ก็ทำให้ครอบครัวกิน นี่ถ้าเราได้อยู่ด้วยกันนานๆ พี่จะสอนให้นะคะ”
"ขอบคุณมากนะคะพี่ปราณ จริงๆ แม่ก็ทำอาหารเก่งมากค่ะ กานก็แปลกใจมาก ทำไมแม่ไม่สอนกานเลย ทั้งๆ ที่กานก็อยากเรียนค่ะ แต่ช่างเถอะ อาจยังไม่ถึงเวลา นี่เรายกอาหารออกไปได้เลยใช่ไหมคะพี่ปราณ"
“ใช่ค่ะทยอย ยกอาหารออกไปได้เลยค่ะน้องกาน ที่เหลือเดี๋ยวพี่ยกตามออกไปค่ะ ผู้ชายคงจะหิวกันแล้ว”
“ที่นี่จะเน้นผักนะคะ ปราณมาอยู่ที่นี่นานติดซะแล้ว กับข้าวต้องมีน้ำพริก ผักสด สบายท้องดีค่ะ ตะวันกับน้องกาน น่าจะกินได้นะ ปราณทำอย่างอื่นเผื่อด้วย มื้อนี้น้องกานเป็นลูกมือได้ดีเลยทีเดียว ไม่เหมือนน้องปราย รายนั้นเข้าครัวไม่ได้เลย ต้องมีโน่นนี่นั่น ร่วงหล่นทุกครั้งไป พูดแล้วก็คิดถึงนะ ป่านนี้คงถึงที่พักแล้ว”
“น้องกานพรุ่งนี้กลับพร้อมพี่ธานินทร์ พี่ปราณ พี่ภาษนะ พี่จะไปส่งที่สนามบิน ส่วนพี่จะอยู่ที่นี่รอน้องปราย เดี๋ยวพี่โอนเงินเข้าบัญชีให้ เอาไว้ใช้กับแม่ช่วงที่พี่ไม่อยู่ อีกสองสามวันพี่จะขึ้นไปดูงานที่กรุงเทพฯ เซ็นเอกสารที่บริษัทฯ และจะกลับมาที่นี่อีกครั้ง พี่คุยกับแม่แล้ว ไม่ต้องห่วงนะ ”ตะวันพูดสั้นๆ กับน้องสาว
“ได้เลยค่ะพี่ตะวัน นี่ถ้ากานไม่ต้องรีบกลับไปฝึกงาน กานจะขออยู่รอปรายด้วยอีกคน แต่ไม่เป็นไรหรอกค่ะ อีกไม่กี่วันก็ได้เจอกันแล้ว” กานดาราพอที่จะดูออก ว่าพี่ชายเธอคิดยังไงกับปรายลดา เสียแต่ว่าปรายจะรู้ตัวไหม่นี่แหละ เธอรู้สึกยินดีถ้าเป็นอย่างที่เห็นและที่คิด
"มีอะไรให้พี่ช่วยเรื่องฝึกงานก็บอกมาเลยนะครับน้องกาน ถามพี่ได้ รวมถึงเรื่องงานบัญชี"ประภาษเอ่ยขึ้น
“ทุกคนยังไม่รู้ใช่ไหมคะว่า ภาษจบบัญชี บัญชีรามคำแหงด้วยนะคะ สุดยอดมาก ปราณยังนับถือเลยเก่งมาก ภาษเป็นที่ปรึกษาของบริษัทฯ หลายที่เลยค่ะ” ปราณลดาบอกทุกคน
“โห....จริงเหรอคะพี่ภาษ สุดยอดเลยค่ะ กานเคยได้ยินมานะคะว่า คนที่เรียนบัญชีราม ใครเรียนจบนี่สุดยอดมาก เสียดายนะคะที่เรารู้จักกันช้าไป ไม่งั้นเวลามีปัญหาเรื่องเรียน กานขอคำปรึกษาจากพี่ภาษได้เลย แต่ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เพราะตอนนี้กานเกือบจบแล้ว” กานดาราพูดของเธอไปเรื่อยๆ โดยที่ไม่ได้คิดอะไร พูดคุยไปกินข้าวไปด้วย
“ดีจังเลยนะภาษ ไว้ผมมีปัญหาเรื่องงานบัญชี ผมจะขอความช่วยเหลือนะ” ตะวันก็แปลกใจไม่น้อย ส่วนมากจะมีแต่ผู้หญิงที่นิยมเรียนบัญชี แต่สมัยนี้มีผู้ชายไม่น้อยที่เลือกเรียนสาขานี้ และทำได้ดีมากๆ
“ขอบคุณทุกคนนะครับ มันเป็นความชอบส่วนตัว ผมชอบงานเอกสาร และตัวเลขมาก แต่งานทำขนมและชงกาแฟ ผมก็ชอบนะ ถึงได้เปิดร้านกาแฟไง ทำหลายๆ อย่างสนุกดีครับ ”
“ปราณทำอาหารไว้ให้ทานระหว่างอยู่ที่นี่นะคะตะวัน เผื่อไม่อยากออกนอกบ้าน อยู่ในตู้เย็น หิวก็เอาออกมาอุ่นกินได้เลยนะคะ ทำไว้หลายอย่าง ไม่ต้องเกรงใจนะ ปกติปราณก็ทำไว้กินเองอยู่แล้ว เวลาพี่ธานินทร์มา ก็ห่อไปให้กินที่ทำงานด้วย อยากกินก็เอาออกมาอุ่น ไม่ยากค่ะ” ปราณลดาก็เป็นแบบนี้ นิสัยเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ ใจดีตลอด
“นี่ผมอิจฉาพี่ธานินทร์มากเลยนะครับนี่ ปราณนี่เพียบพร้อมทุกอย่างเลย เหมาะมากกับการเป็นแม่บ้าน ผิดกับอีกคน พูดไปพูดมาก็วกมาที่น้องปราย” ประภาษหัวเราะ เขาลืมไปว่าไม่ควรพูด เพราะจะสะกิดใจคนข้างๆ
“ปราณขอตัวเก็บจานชามไปล้างก่อนนะคะ ยังมีบางอย่างที่ยังจัดไม่เสร็จ เชิญหนุ่มๆ ตามสบายนะคะ อยากได้อะไรก็เรียกได้เลย” เธอบอกกับทุกคนมือก็สาละวนเก็บของบนโต๊ะอาหาร
“กานช่วยค่ะพี่ปราณ” เด็กสาวกุลีกุจอช่วยเจ้าของบ้านเก็บถ้วย ชามไปล้าง
สามหนุ่มนั่งดื่มและพูดคุยกันต่อสักพัก ก็แยกย้ายกันเข้านอน เพื่อที่จะเตรียมตัวออกเดินทางพรุ่งนี้
“ตะวันอย่าคิดมาน่า มีหลายคนที่เป็นเหมือนเรา เห็นไหมเมื่อกลางวัน มีเด็กที่ดูคุณหนูกว่าน้องปรายมาก ไม่น่าเชื่อว่าจะให้ลูกมาเรียนสาขานี้ น้องปรายของเราสุดยอดแล้ว นายต้องไว้ใจน้องปรายนะ เชื่อมั่น ว่าเขาจะปลอดภัย และดูแลตัวเองได้ ถ้านายไม่ปล่อยวางบ้าง นายเองจะบ้า ผมเคยผ่านจุดนี้มาแล้ว เป็นห่วงเป็นใยเขาสารพัด สุดท้ายเป็นไง ประภาษเงียบไปไม่พูดต่อ”
“ทำไมล่ะ เงียบทำไม มีอะไรหรือเปล่า”
“ห่วงเขา รักเขา ทุ่มเทให้เขาทุกอย่าง สุดท้ายพอเขาเรียนจบ ไม่นานเขามีคนใหม่ บอกว่าเราเข้ากันไม่ได้ เราแก่เกินไป เขาชอบรุ่นเดียวกัน ผมนี่ช้ำมาก แล้วยังไม่เข็ดนะ มีไปเรื่อย โหยหามากเลยความรักนี่ กว่าจะอยู่มาได้จนถึงตอนนี้ อกหักไปหลายรอบเหมือนกัน”
“ที่พูดนี่ไม่ได้อยากให้คิดมากนะ แต่ผมอยากให้คุณเชื่อใจน้องสาวผม น้องปรายไม่เหมือนผู้หญิงทั่วไป ถึงแม้ว่าน้องผมจะไม่เคยมีแฟน แต่เชื่อผมเถอะ น้องปรายมันคิดเป็น มันรู้ว่าใครดีและไม่ดี ขอให้คุณ ไว้ใจ เชื่อมั่นในตัวน้องปราย ผมเชื่อว่าน้องปรายไม่ได้รังเกียจคุณหรอกนะ แต่นางคงกำลังเริ่มสงสัย กับพฤติกรรมของคุณ และเริ่มที่จะสับสบในหัวใจตัวเอง อย่ามองผมแบบนั้น ผมดูออก เชื่อผมว่าน้องปรายไม่ได้รังเกียจคุณเลย”
“แล้วไม่ต้องคิดมากนะ กับนายเกรียงนั่นนะ ผมรู้นะว่าคุณคิดอะไรอยู่ เชื่อผมว่านายนั่นไม่ใช่สเป็คน้องปราย น้องผมมีเซ้น ถ้าคนไม่ดีเขาจะไม่เข้าใกล้ ไม่ยุ่งด้วย ถึงแม้ว่าจะคลุกคลีอยู่ด้วยกันก็เถอะ น้องปรายดูแลตัวเองได้ น่า……….เชื่อผมเถอะ นอนๆๆ พรุ่งนี้ก็เช้าแล้ว”
คำพูดของประภาษทำให้คนที่นอนอีกเตียงนิ่ง ตะวันนอนตะแคงมองหน้าประภาษ คิดตามที่เขาพูด ตกลงผมจะเชื่อคุณ ห่วงก็รู้ว่าห่วงแต่อย่าทำให้เราเป็นทุกข์ เขาปลอบใจตัวเอง