ปรายลดา หญิงสาวธรรมดาๆคนหนึ่ง เป็นตัวของตัวเอง รักแรกของเธอ ก็เจอคนเห็นแก่ตัวเสียแล้ว เอายังไงกับรักแรกดี ให้อภัยดีไหม แต่เขาก็ร้ายเหลือเกิน
ผู้แต่ง
พรรณพสา2เรื่องย่อ
ปรายลดา หญิงสาวธรรมดาๆคนหนึ่ง เป็นตัวของตัวเอง รักแรกของเธอ ก็เจอคนเห็นแก่ตัวเสียแล้ว เอายังไงกับรักแรกดี ให้อภัยดีไหม แต่เขาก็ร้ายเหลือเกิน
รัก,ชาย-หญิง,ครอบครัว,ไทย,อื่นๆ,,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
รักของปรายลดา(อ่านฟรีจนจบ)
ปรายลดา หญิงสาวธรรมดาๆคนหนึ่ง เป็นตัวของตัวเอง รักแรกของเธอ ก็เจอคนเห็นแก่ตัวเสียแล้ว เอายังไงกับรักแรกดี ให้อภัยดีไหม แต่เขาก็ร้ายเหลือเกิน
“น้องปรายครับ พรุ่งนี้เตรียมตัวนะครับ พี่จะพาไปกินข้าวกลางวันและข้าวเย็นในเมือง พี่จะไปหาซื้อของฝากด้วย วันที่เรากลับบ้านจะได้ไม่ฉุกละหุกมาก”
“ของฝากใครบ้างเหรอคะพี่ตะวัน เยอะไหมคะ”
“แม่ น้องกาน บ้านน้องปรายทุกคนเลย บ้านภาษด้วย พี่อยากให้น้องปรายช่วยเลือกให้หน่อยครับ พี่ไม่ค่อยถนัดเรื่องแบบนี้ ไม่รู้ว่าจะซื้ออะไรไปฝากใคร แต่พี่อยากซื้อ”
“ได้เลยค่ะ เดี๋ยวปรายตากผ้าแป๊ปนะคะพี่ตะวัน ”
“ไปครับพี่ช่วย จะได้เสร็จเร็วๆ”
“ปรายตากเองได้ค่ะพี่ มีแต่ของปรายทั้งนั้นเลย ปรายลดาดึงตะกร้าผ้าไว้” เธอไม่อยากให้เขาช่วย เพราะมีแต่เสื้อผ้าของเธอ ชุดชั้นในก็เยอะ มันน่าอาย
“มาเถอะน่าน้องปราย พี่จะตากเสื้อกับกางเกง ให้ ที่เหลือน้องปรายก็ตากเอง โอเคไหมครับ รีบเถอะ ออกไปช้า จะหาซื้อของไม่ทัน เดี๋ยวมืดค่ำพอดี ทางเข้าเมืองเปลี่ยว เราไม่ใช่คนพื้นที่ต้องระมัดระวังตัว”
“ก็ได้ค่ะ ตากก็ตาก ก็ดีเหมือนกันจะได้เสร็จเร็วๆ ”
สองหนุ่มสาวช่วยกันตากผ้า เสร็จเรียบร้อยก็ออกเดินทางเข้าเมือง ระหว่างทางบ้านปราณลดา ไปในเมือง ค่อนข้างจะสงบเงียบ ข้างทางมีสวนปาล์ม และป่ายางพาราหนาตา
“น้องปรายเห็นรถที่ตามหลังเรามาไหมครับ”
"เห็นค่ะพี่ตะวัน มีอะไรหรือเปล่าคะ ปรายสังเกตว่าเขาเหมือนตามเราเลยนะคะ "
“ใช่ครับ น้องปรายเปิดเก๊ะตรงหน้า ดูหน่อยว่ามีปืนไหม ของพี่มีแล้ว” เขาแตะที่เอว
“มีค่ะพี่ตะวัน ”หญิงสาวหยิบปืนสั้นขึ้นมาเตรียมพร้อม ดูท่าจะไม่่ค่อยดี
“เดี๋ยวพ้นโค้งนี้พี่จะเลี้ยวเข้าหมู่บ้านข้างหน้า ถ้าเขาตามเราจริงๆ จะได้ไม่เสี่ยงมาก น้องปรายคอยดูไว้ดีๆ นะครับ พยายามอย่าให้เขารู้ว่าเรารู้ตัวแล้ว”
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ทั้งสองโดนตาม ตั้งแต่ปรายลดาออกจากป่า เขารู้สึกว่ามีคนคอยแอบมองเขาตลอดเวลา ทั้งที่บ้านและเวลาที่เขาเข้าไปในเมือง ถ้าเขาทายไม่ผิด อาจเป็นคนเดียวกับที่เขาคิดไว้
“น้องปรายต่อสายหาครรชิตให้พี่หน่อยครับ กดได้เลย เสียบสายสมอลทอร์ค ให้พี่ด้วย”
ปรายลดาจัดการเสียบสายสมอล์ทอร์คต่อกับโทรศัพท์ ตามที่เขาสั่ง
“ต่อสายหาครรชิตเลยครับน้องปราย รถคันหลังเขาตามเรามาจริงๆ”
“ฮัลโหล....ครรชิต ให้ผมไปทางไหน บอกมาเลย เขาอยู่ข้างหลังเรา โอเค แล้วเจอกัน”
“ว้ายยยยย......พี่ตะวันระวังนะคะ” ปรายลดาร้องสุดเสียง เมื่อตะวันหักหลบกะทันหัน เสียงดังปัง แน่นอน เสียงปืนจากรถคันหลัง ใครกัน ขับมาคนเดียว หญิงสาวหันหลังไปดู เขาขับรถมือเดียว อีกมือเล็งปืนมาที่รถของเธอ ทำไมหน้าเขาคุ้นจังเลย เกรียงไกรนี่นา หญิงสาวเข้าใจเหตุการณ์ทั้งหมดทันที
“พี่ตะวันระวังนะคะ ไม่ต้องห่วงค่ะ ปรายจะยิงขู่เขาเอง ปรายดูแล้วเขามาคนเดียว”
หญิงสาวเปิดกระจก โชคดีที่ปืนของพี่ภาษเป็นปืนสั้น และโชคดียิ่งกว่า ที่เธอเรียนยิงปืนมาแม่นเสียด้วย
“น้องปรายระวังตัวนะครับ เขาน่าจะเมา ดูขับรถส่ายไปส่ายมา แค่ยิงขู่นะครับ ทุกคนอยากได้ตัวเขาไปรักษา”
“ได้เลยค่ะพี่ตะวัน ข้างหน้าเป็นทางโค้ง เหมาะพอดีเลย”
โชคดีที่วันนี้ ทั้งสองคนใช้รถกระบะของพี่ธานินทร์ออกมา ถ้าใช้รถตู้ของประภาษอาจไม่สะดวกนัก หญิงสาวโผล่หน้าออกไป พร้อมเล็งปืนไปที่ล้อหน้าของรถที่เกรียงไกรขับ แม่นไม่แม่นไม่รู้ แต่ก็ทำให้รถของเกรียงไกรเป๋ไปมา เธอยิงไปสองนัดติดๆ กัน
“เยี่ยมมากครับน้องปราย พี่ว่าน่าจะโดนล้อซ้าย ขอให้ครรชิตมาทันเวลาทีเถอะ ข้างหน้ามีหมู่บ้านค่อนข้างใหญ่ พี่ไม่อยากให้เกิดความวุ่นวาย เดี๋ยวเราจะได้รู้กันว่าเขาจะแก้ตัวยังไง”
“ครับ...ครรชิต เรากำลังจะเข้าหมู่บ้านใหญ่ข้างหน้า คุณถึงไหนแล้ว น้องปรายยิงยางหน้าไปสองนัด รู้สึกว่าเขาจะเมาด้วยนะ โอเค ผมเห็นแล้ว ”
“น้องปรายเตรียมตัวนะครับ พี่จะจอด ครรชิตกับเพื่อนตามหลังเกรียงไกรมา”
ปรายลดายังตื่นเต้นไม่หาย “ ได้ค่ะพี่ตะวัน”
เธอไม่นึกไม่ฝันว่าเหตุการณ์แบบนี้จะเกิดขึ้นกับเธอ เกรียงไกรบ้าไปแล้วจริงๆ เขาเป็นอะไรของเขากันแน่ เธอไม่คิดว่าเขาจะเป็นไปได้มากขนาดนี้ เกรียงไกร แค้นทุกคน ไม่เฉพาะเธอคนเดียว เพื่อนร่วมรุ่นอีกสองคนที่ถูกเกรียงไกรแอบติดตาม ก็โดนตามตลอด เกรียงไกรโดนสอบ และให้พักงาน เขาโดนคาดโทษเอาไว้ แต่ก็ไม่วายก่อเรื่อง เขาควบคุมตัวเองไม่ได้เลย เธอสงสัยว่าทำไม ญาติพี่น้องเขาไม่พาตัวไปรักษา
“น้องปรายมาทางนี้ครับ”
รถของเกรียงไกรไถลลงข้างทาง โชคดีที่เขาไม่เป็นอะไรมาก เขาพยายามตะเกียกตะกายออกมาจากรถ ซึ่งพอดีกับที่ครรชิตและเพื่อนตามมาทัน
“พี่ตะวันกับน้องปรายเป็นยังไงบ้างครับ ปลอดภัยใช่ไหม” ครรชิตแยกตัวออกมาถามข่าวทั้งสองคน กลุ่มที่มากับเขาพาเกรียงไกรขึ้นรถไปแล้ว ช่วงที่รถวิ่งผ่านกลุ่มของปรายลดาไป เขาหันมามองเธอ หญิงสาวรู้ทันทีว่าสายตาแบบนี้ มันไม่ปกติจริงๆ
จริงๆ เธอพอจะรู้ว่าเขาไม่ค่อยปกติตั้งแต่แรกเจอแล้ว เธอเลยต้องระวังตัวตลอดเวลา และเรื่องนี้ เพื่อนๆ ในกลุ่มที่เข้าป่าด้วยกันรู้ แต่ไม่มีใครกล้าพูด เธอเคยแอบเห็นซองยาของเขาหล่นหน้าห้องน้ำ เธอไปเจอพอดี ครั้งแรกก็ว่าจะไม่บอกใคร แต่ช่วงเข้าป่า เกรียงไกรชอบเข้ามาวุ่นวายกับเธอ เลยจำเป็นต้องเล่าให้เพื่อนๆ ฟัง เพื่อให้ทุกคนระวังตัว
“ขอบคุณพี่ตะวันมากเลยนะครับที่ให้ความร่วมมือ ไม่งั้นพวกเราจะควบคุมตัวเขาไม่ได้แน่ๆ น้องปรายพี่ขอบใจมากนะ ไว้ว่างๆ พี่จะเล่ารายละเอียดให้ฟัง แต่ตอนนี้ฟังพี่ตะวันไปก่อนนะครับ พี่ขอตัวกลับหน่วยก่อน”
“ได้เลยค่ะพี่ครรชิต ขอบคุณมากนะคะพี่” หญิงสาวยืนมองตามรถของครรชิตไปจนลับตา
“น้องปรายยังอยากจะไปในเมืองอีกไหมครับ เอาไงดี พี่แล้วแต่น้องปรายนะ ยังไงก็ได้”
“ปรายว่าเรากลับไปกินข้าวที่บ้านดีกว่านะคะพี่ตะวัน ปรายยังตื่นเต้นอยู่เลย ไม่มีอารมณ์เข้าเมืองแล้ว”
“ได้เลยครับ ป่ะ มาครับ” ตะวันยื่นมือมาให้หญิงสาวจับ เห็นหน้าซีดๆนั่น ก็ให้นึกสงสาร
“ขอบคุณค่ะพี่ตะวัน" หญิงสาวไม่ปฏิเสษ ส่งมือให้เขาจูงไปที่รถโดยดี จริงๆ แล้วเธอยังใจสั่นไม่หาย กับเหตุการณ์ที่ผ่านมาเมื่อสักครู่ นี่เธอฝันไปรึเปล่า แต่มันเป็นเรื่องจริงแหละ เธอคิดไม่ออกเลยว่า ถ้าพ่อกับแม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ ท่านทั้งสองจะว่ายังไง
“ส่งปืนมานี่ครับน้องปราย มานี่มา” ตะวันดึงตัวของปรายลดา เข้ามากอดไว้ “ปลอดภัยแล้วนะครับ โชคดีที่น้องปรายยิงปืนเป็น เรื่องจบแล้ว ไม่ต้องกลัวแล้วนะครับ” เขาสงสารคนในอ้อมกอด คงตกใจมาก ดีที่ยังมีสติถือว่าปรายลดายิงปืนแม่นมาก โดนยางหน้าทั้งสองนัดเลย
หญิงสาวกอดตอบเขา หน้าเธอซุกอยู่ที่อกของตะวัน รู้สึกอบอุ่นใจ คิดถึงพ่อกับแม่ขึ้นมาทันที ถ้าเป็นไปได้ เธออยากกลับบ้านเร็วๆ เหลือเกิน ถ้าไม่มีตะวันเธอจะทำยังไง ไม่อยากคิดเลย
“ไปครับน้องปรายกลับบ้านเราเถอะ ไม่ต้องกลัวนะครับ พี่ดูแลน้องปรายได้”
ตะวันพยุงปรายลดาขึ้นรถ เขาปิดประตูให้เธอ แล้วเดินอ้อมไปขึ้นทางคนขับ ทั้งสองคนกลับบ้าน ต่างคนต่างเงียบ ตะวันใช้มืออีกข้างกุมมือของปรายลดาไปตลอดทาง หญิงสาวก็ไม่ได้ปฏิเสษเขา ปล่อยให้เขากุมมือไปอย่างนั้น กระทั่งถึงบ้าน
“น้องปรายไปอาบน้ำแต่งตัวใหม่นะครับ คนดี ไม่ตกใจแล้วนะ แล้วเดี๋ยวเรามาคุยกัน พี่มีเรื่องที่จะเล่าให้น้องปรายฟังเยอะแยะเลย ตะวันดึงร่างของหญิงสาวเข้ามากอดปลอบอีกครั้ง พี่อยู่นี่แล้วไม่ต้องกลัวนะครับ”
“ได้ค่ะพี่ตะวัน รอปรายแป๊ปนะคะ” หญิงสาวผละจากเขาเข้าห้องพักอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่
หลังจากที่ปรายลดาไปอาบน้ำ ตะวันรีบเข้าห้องอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าบ้าง เขาอาบน้ำเสร็จก็เข้าครัวเลย มื้อนี้เขาตั้งใจจะทำกับข้าวให้ปรายลดากิน ท่าทีที่หญิงสาวแสดงออกกับเขา เขามั่นใจว่าเธอไม่ได้รังเกียจเขาหรอก แรกๆ อาจเป็นเพราะไม่เคยรู้จักกัน เลยมีอาการต่อต้านบ้าง เขากำลังเตรียมวัตถุดิบสำหรับทำอาหาร ปรายลดาก็แต่งตัวเสร็จพอดี
“พี่ตะวันทำอะไรเหรอคะ นี่อย่าบอกนะคะว่าจะทำกับข้าวให้ปรายกิน” หน้าตาของหญิงสาวสดชื่นขึ้นมาก ไม่มีสีหน้าและแววตาที่กังวลเหมือนเมื่อครู่เลย
“ใช่ครับ นี่พี่ไม่เคยทำให้ใครกินเลยนะ แม่กับน้องกานก็ไม่เคยได้ชิมฝีมือพี่เลย มีน้องปรายเป็นคนแรก ที่จะได้ชิมฝีมือทำกับข้าวของพี่” เขาพูดไป หั่นผักไป
“ไม่เอาดีกว่าค่ะพี่ตะวัน ให้ปรายช่วยดีกว่า ถึงแม้ว่าปรายจะไม่ชอบทำกับข้าว แต่ปรายจะไม่เอาเปรียบพี่ตะวัน ผัดผัก เจียวไข่ แกงจืด ใช่ไหมคะ มาค่ะปรายช่วย”
หญิงสาวเข้าไปช่วยเขาหั่นผัก และเตรียมเครื่องปรุงต่างๆให้เขา
ทั้งสองหนุ่มสาวต่างช่วยกันทำโน้นนี่นั่นอย่างมีความสุข ทำให้ลืมเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านมา
อาหารเสร็จเรียบร้อยทุกอย่าง สองหนุ่มสาวกินข้าวด้วยกันเงียบๆ
“ฝีมือพี่ตะวันใช้ได้เลยนะคะ นี่ขนาดไม่ได้ทำกับข้าวมานาน ยังอร่อยมาก นี่ถ้าพี่ตะวันทำให้กินทุกวัน ปรายต้องติดรสมือพี่ตะวันแน่ๆเลยค่ะ” หญิงสาวพูดโดยไม่ได้คิดอะไร
แต่คนที่ถูกชมนี่ซิ ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ชอบใจในคำพูดของเธอ แน่ล่ะก็ถ้าในอนาคตข้างหน้า แต่งงานกัน ถ้าหญิงสาวไม่ทำกับข้าว เขานี่แหละ ที่จะทำกับข้าวให้เธอและลูกกินเอง ตะวันนิ่งไป นี่เขาคิดไปได้ถึงขนาดนั้นเลยเหรอ เขาคิดไม่ผิดหรอก ถูกต้องแล้ว รอแค่ปรายลดาเรียนจบ
“พี่ตะวันคะ แล้วเรื่องของพี่เกรียงไกร จะเป็นยังไงต่อไปคะ”
“หลังจากนี้ต่อไป เขาจะต้องได้เข้าไปอยู่ในโรงพยาบาล เพื่อรับการบำบัด จริงๆ เท่าที่พี่รู้มานะ เขามีอาการแบบนี้มานานมากแล้ว แต่เขาปกปิด แม้กระทั้งภรรยาของเขา รวมทั้งครรชิตด้วย แต่ครรชิตเขารู้มาโดยตลอดนะ เขาพยายามที่จะช่วยเหลือเกรียงไกรมา โดยที่เกรียงไกรไม่รู้ตัว ”
หลายปีก่อนเกรียงไกรเคยก่อเรื่องแบบนี้ แต่ครรชิตช่วยไว้ได้ สมัยก่อนเขาไม่มีพฤติกรรมติดตามผู้หญิงแบบนี้ ทุกคนเลยไม่ติดใจอะไร จะมีแค่เรื่องของอารมณ์และความเจ้าชู้ แต่หลังๆ มา เขาเริ่มมีปัญหากับผู้หญิง และพอทำผิดก็ไม่ยอมรับ เขาไม่ทานยาตามหมอสั่ง และไม่ไปพบหมอ ทำให้อาการกำเริบ เรื่องเหล่านี้พี่ธานินทร์และภรรยาของเขาไม่รู้เลย รวมถึงทางบ้านเขาด้วย
ครรชิตเป็นคนเล่าทุกอย่างให้พี่ธานินทร์ฟัง และนั่นคือการเริ่มต้นแผนการปกป้องผู้หญิงทุกคนที่อยู่ในป่า และพยายามที่จะให้เกรียงไกรได้เข้ารับการรักษาที่โรงพยาบาล ทุกเรื่องในป่า พี่ธานินทร์และพี่ รู้เรื่องหมดทุกอย่าง
อาจผิดแผนไปบ้าง ที่เกรียงไกรเข้าหาผู้หญิง พวกเราไม่คิดว่าเขาจะกล้าทำแบบนั้น ซึ่งเป็นอะไรที่อันตรายมาก แผนทุกอย่างเลยขยับและรวบรัดเร็วมากขึ้น
“น้องปรายรู้ไหมครับ ว่าพี่อยู่ข้างนอก เป็นทุกข์มาก กระวนกระวาย เป็นห่วงว่าน้องปรายจะอยู่ยังไง นอนยังไง รู้ไหมว่าน้ำหนักพี่ลดลงไปตั้งสามกิโล แต่พอพี่เห็นหน้าน้องปรายที่กลับออกมาอย่างปลอดภัย พี่ก็ดีใจที่สุด และหลังจากนี้ พี่จะไม่ปล่อยให้น้องปราย คลาดสายตาพี่อีกเลย น้องปรายต้องเข้าใจพี่นะ ว่าคนอยู่ข้างนอก มันทรมานใจมากขนาดไหน ” ตะวันพูดยาวด้วยน้ำเสียงที่ดังชัดเจน เขาจ้องมองคนตรงหน้าตลอดเวลา
ต่างคนต่างนิ่งเงียบไปสักพัก ในที่สุดปรายลดาก็พูดขึ้น
“แล้วพี่ตะวันมาอยู่ที่นี่ คุณป้า ทราบใช่ไหมคะ ”
“คุณแม่ ครอบครัวน้องปราย ครอบครัวประภาษ ทราบหมดครับ พี่ขออนุญาตพ่อกับแม่น้องปรายแล้ว ทุกคนอนุญาต น้องกานก็รู้ พี่ธานินทร์กับปราณอนุญาตให้พี่อยู่ที่บ้านหลังนี้”
“ปรายขอบคุณพี่ตะวันมากนะคะ และขอโทษที่ทำให้พี่ตะวันเสียงาน เสียสละมาดูแลปรายถึงที่นี่ ขอโทษที่ทำให้ทุกคนเป็นห่วง ตอนนี้ปรายซาบซึ้งมากกับความห่วงใยของพี่ตะวัน ปรายรับรู้ความรู้สึกพิเศษที่พี่ตะวันมีให้ปราย ปรายไม่ได้รังเกียจพี่ตะวันเลยนะคะ มีบ้างแรกๆ
ที่ไม่ชอบ แต่พอได้ใกล้ชิด ได้พูดคุย ความรู้สึกปรายก็เปลี่ยน ยิ่งออกจากป่ามาเห็นพี่ตะวัน ปรายยิ่งเชื่อในความปราถนาดีของพี่ ปรายซาบซึ้งมากเลยค่ะ”
“พี่ไม่ได้เร่งรัดน้องปรายนะครับ พี่เข้าใจทุกอย่าง น้องปรายอายุยังน้อย ยังมีโอกาสมากมาย ต้องเจอคนอีกเยอะแยะ อนาคตน้องปรายยังไปต่อได้อีกไกลเลย พี่รอได้เสมอ แต่พี่อยากจะบอกน้องปรายว่า พี่ก็อายุมากแล้ว พี่อยากสร้างครอบครัว แน่นอนพี่สร้างคนเดียวไม่ได้ ต้องมีคนร่วมสร้างด้วย”
“สำหรับพี่ อายุขนาดนี้แล้ว แน่นอนพี่ต้องมีผู้หญิงแน่ๆ พี่ยอมรับอย่างลูกผู้ชายเลย ว่ามี แต่พอพี่มาเจอน้องปราย เริ่มรู้สึกดีๆ กับน้องปราย พี่ก็พยายามเคลียร์ แต่พี่ขอให้น้องปรายรู้ไว้เลยนะครับว่า พี่เจอคนที่พี่อยากอยู่ด้วยแล้ว ต่อให้น้องปรายไม่สนใจพี่ พี่ก็ไม่ท้อ ไม่ขอมีใคร ตอนนี้น้องปรายอาจไม่เชื่อ พี่ไม่ได้ขอให้น้องปรายเชื่อ แต่อยากให้น้องปรายดูพี่ไปนานๆ แต่ถ้ารู้ใจตัวเองแล้ว ช่วยบอกพี่ด้วยนะครับ”
“ปรายขอบคุณพี่ตะวันมากนะคะ ปรายพูดไม่ออก พูดไม่ถูก ปรายไม่เคยมีคนรัก เอาจริงๆ ปรายยังไม่เคยคิดเรื่องนี้เลย ไม่คิดว่าจะมีคนที่มีความรู้สึกดีๆ กับปรายมากขนาดนี้ ปรายขอเวลาหน่อยนะคะพี่ตะวัน จริงๆ ปรายไม่ใช่คนดื้ออะไร แต่ปรายคิดนานค่ะ” หญิงสาวพูดออกไปแล้วก็โล่งอก
“แค่น้องปรายไม่รังเกียจพี่ แค่นี้พี่ก็มีความสุขมากแล้วครับ ป่ะ สำหรับวันนี้และคืนนี้ เรารีบเก็บถ้วยจานล้างกันเถอะ พรุ่งนี้เราจะไปหาซื้อของฝากกันอีกครั้ง และกลับมาเก็บสัมภาระ วันมะรืนเราจะออกเดินทาง ชายหนุ่มลุกขึ้นมาหาหญิงสาว เขาใช้มือลูบที่หัวของปรายลดาเบาๆ อย่าเครียดนะครับ ใจเย็นๆ พี่รอน้องปรายเสมอ” แล้วเขาก็เดินไปห้องครัว
คนที่กำลังมึน ก็ขำออกมา กับคำพูดของเขา ยิ่งอยู่ใกล้ชิดกัน เธอก็รู้สึกผูกพัน จริงๆ แล้วภายใต้ใบหน้าที่นิ่งนั้น เขาเป็นคนใจเย็นและใจดีมาก วันนี้ผ่านเรื่องร้ายมาได้ก็เพราะอยู่ด้วยกัน วันข้างหน้าจะเป็นยังไง ปรายลดาคิดในใจ เอาเถอะให้เรียนจบก่อน ค่อยว่ากันอีกที