ปรายลดา หญิงสาวธรรมดาๆคนหนึ่ง เป็นตัวของตัวเอง รักแรกของเธอ ก็เจอคนเห็นแก่ตัวเสียแล้ว เอายังไงกับรักแรกดี ให้อภัยดีไหม แต่เขาก็ร้ายเหลือเกิน
ผู้แต่ง
พรรณพสา2เรื่องย่อ
ปรายลดา หญิงสาวธรรมดาๆคนหนึ่ง เป็นตัวของตัวเอง รักแรกของเธอ ก็เจอคนเห็นแก่ตัวเสียแล้ว เอายังไงกับรักแรกดี ให้อภัยดีไหม แต่เขาก็ร้ายเหลือเกิน
รัก,ชาย-หญิง,ครอบครัว,ไทย,อื่นๆ,,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
รักของปรายลดา(อ่านฟรีจนจบ)
ปรายลดา หญิงสาวธรรมดาๆคนหนึ่ง เป็นตัวของตัวเอง รักแรกของเธอ ก็เจอคนเห็นแก่ตัวเสียแล้ว เอายังไงกับรักแรกดี ให้อภัยดีไหม แต่เขาก็ร้ายเหลือเกิน
ปรายตัดสินใจแล้ว พรุ่งนี้ตะวันกับกานดาราเดินทางเข้ากรุงเทพฯ เธอจะอาศัยช่วงเวลานี้ เอาตัวเองออกไปจากที่ตรงนี้สักพัก ไว้หัวใจเธอแข็งแรงดีแล้วเธอจะกลับมา พ่อกับแม่เธอไม่มีปัญหาอยู่แล้ว ถ้าเธอหายไปท่านทั้งสองก็จะรู้ว่าเธอเป็นอะไร ครั้งนี้เธอเจ็บเหลือเกิน โธ่เอ้ยปรายลดา ริจะรักก็อกหักซ่ะแล้ว
ปรายลดาไม่เข้าใจเลย ทำไมกับการที่เธอขอเวลา เพื่ออยู่กับตัวเองสักพัก มันจะทำให้ความรักที่ตะวันรักเธอมันหมดไปเลยเหรอ ปากเขาก็บอกว่ารักเธอ รอเธอได้ จะไม่บังคับเธอ จะตามใจเธอทุกอย่าง จะรอวันที่เธอพร้อม ชีวิตนี้จะมีแต่เธอคนเดียว คำพูดเหล่านี้ เธอจำมาตลอด จำจนขึ้นใจ นึกโมโหตัวเองที่หลงเชื่อเขาง่ายๆ สุดท้ายก็เจ็บอยู่คนเดียว
แต่พอถึงเวลาจริงๆ กลับรอเธอไม่ได้ ในกรณีที่รอไม่ได้แล้วทำแต่งาน บ้างาน เธอจะไม่คิดอะไรเลย แต่นี่เขากลับกลายเป็นคนละคน เขาแอบมีคนอื่น ถามว่าทำไมเธอรู้ คนเราคบกันเป็นแฟน พออีกคนเปลี่ยนไป ใครบ้างจะไม่รู้ ที่เธอขอเวลา ใช่ว่าเธอจะมีคนอื่น เธอแค่อยากทำงาน อยากดูแลพ่อแม่ อยากสานต่อธุรกิจที่บ้าน เอาตรงๆ เธออยากตอบแทนบุญคุณพ่อและแม่บ้าง อยู่ๆ เรียนจบมาแล้วจะให้แต่งงานเลย เธอคิดว่ามันไม่ใช่
หญิงสาวใช้เวลาคิดไม่นานหลังจากที่รู้เรื่อง เธอตัดสินใจไปเองดีกว่า ไม่คุย ไม่ถาม เธอรักได้ เธอก็ไม่รักได้เหมือนกัน จะคิดว่าฝันไป
หลังงานแต่งพี่ปราณ น่าจะประมาณนั้น แม่บอกว่า คุณป้าดุจเดือนมาทาบทามเธอให้เขา แต่เธอขอเวลา อาจหนึ่งปีหรือสองปี แต่เขาไม่รอ
ไม่มีคำพูดอะไรจากเขาทั้งนั้น อยู่ ๆ เขาก็เงียบ และค่อยๆ หายออกไปจากชีวิตประจำวันของเธอ วันสุดท้ายที่เขามาช่วยถ่ายรูปเสื้อผ้าให้ เขาขอตัวกลับบ้าน บอกว่าจะรีบเข้ากรุงเทพฯ รีบมาก รีบจนลืมโทรศัพท์ ทุกสิ่งทุกอย่าง ที่เธอเห็นในโทรศัพท์นั้น ปรายลดาไม่คิดว่ามันจะเกิดขึ้นกับตัวเอง
กระทั่งเขาวกกลับมาอีกครั้งเพื่อมาเอาโทรศัพท์ เขาก็ยังมีหน้าพูดจาปกติกับเธอ โกหกซึ่งๆหน้า มันเป็นไปได้ยังไง หญิงสาวไม่เข้าใจ น้ำตาช่วยเธอได้มากจริงๆ ยิ่งร้องยิ่งโล่ง เอาเถอะถือว่าดีแล้วที่รู้เรื่องก่อน ทำให้ตาสว่าง รักแท้ไม่มีอยู่จริง คำโกหกมีมากมาย ดีที่เธอยังถอนตัวทัน ต่อแต่นี้ เธอขออยู่กับตัวเองสักพัก แค่อกหัก ก็ไม่ได้ทำให้ตายสักหน่อย
กานต่อจากนี้เราคงต้องห่างกันสักพักนะ ปรายดีใจที่ได้รู้จักกาน ปรายรักกานนะ กานเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของปรายตอนนี้ กานก็รู้ปรายมีเพื่อนไม่เยอะ หลังจากที่กานอ่านแชทพวกนี้ ที่พี่ชายกานคุยกับผู้หญิงคนนั้นแล้ว ปรายหวังว่ากานจะเข้าใจปรายนะ อ่านให้หมดทุกตัวอักษร แล้วทำความเข้าใจ กับตัวหนังสือที่เขาพิมพ์คุยกัน ปรายเรียงแชทให้แล้ว อยากให้กานพิจารณาดู ว่าปรายผิดตรงไหน ถ้าปรายผิด ปรายผิดมากใช่ไหม ถึงต้องทำกับปรายแบบนี้ แต่กานไม่ต้องห่วงปรายนะ หัวใจปรายเข้มแข็งพอ กานไม่ต้องเอาแชทให้ใครดู ให้รู้แค่เรา ปรายไม่อยากให้ผู้ใหญ่มากังวลใจกับเรื่องไร้สาระ
หลังจากนี้ต่อไป ปรายขอให้กานกับพี่ภาษ มีความสุข รักกันยืนยาวนาน แต่งเมื่อไหร่ ส่งข่าวที่บ้านปรายนะ วันนั้นเราอาจได้เจอกัน ปรายไม่ไหว บางทีปรายอาจไม่เหมาะกับใคร คงเหมาะที่จะอยู่คนเดียว ปรายรักใครปรายก็รักจริงๆ รักอยู่คนเดียว ถึงแม้คนๆ นั้นจะเป็นยังไงก็ตาม ปรายก็จะรักเขา ซื่อสัตย์กับเขา ปรายจะไม่มองใครเลย ปรายจะไม่ให้โอกาสคนอื่นเข้ามาในชีวิตของปรายเลย
ถ้าปรายไม่รัก ปรายก็จะไม่รัก ปรายจะไม่เกลียด แต่ว่าคนๆ นั้นจะไม่ได้อยู่ในสายตาปรายอีกเลยนะ ที่ผ่านมา ถึงไม่อยากรัก ไม่อยากเกลียด เพราะถ้าได้รัก หรือได้เกลียด ปรายก็จะเต็มที่กับมัน ปรายรู้ว่ามันไม่ดี แต่นิสัยปรายเป็นแบบนี้
ไม่ต้องโทษอะไรพี่ตะวันทั้งนั้นนะ ปรายไม่ดีเองที่ทำตามที่พี่เขาต้องการไม่ได้ ในเมื่อมันไปกันไม่ได้ เราก็ต้องแยกกัน ต่างคนต่างมีชีวิตเป็นของตัวเอง ปรายจะคิดว่ามันเป็นบทเรียนอีกบท ที่ปรายจะต้องสอบให้ผ่านให้ได้ สุดท้าย ปรายขอให้กานสุขภาพแข็งแรงนะ มีความสุขมากๆ ไม่ต้องห่วงปราย อย่างน้อยเราก็อยู่ในโลกเดียวกัน ถ้ากานจะไปดูชุดก็เข้าไปได้เลยนะ กุญแจอยู่ที่เดิม ปรายยังทำผ้าไม่เสร็จ ไว้กลับบ้านค่อยทำต่อ แต่...ก็ยังไม่รู้ว่าจะได้กลับเมื่อไหร่ เบอร์โทรนี้ ไม่ต้องโทรหาปรายนะ ถึงโทรมาก็ไม่มีคนรับ เพราะปรายเปลี่ยนเบอร์แล้ว รักเพื่อนมากนะ
...........ปรายลดา
"พี่ตะวัน อยู่ไหนคะตอนนี้ กลับมาบ้านด่วนได้ไหมคะ ด่วนมาก กานมีเรื่องด่วนมากๆ ถ้าพี่ตะวันไม่กลับ กานจะกลับนครนายกเสียคืนนี้เลย แล้วแต่พี่ตะวันนะคะ" กานดาราวางสายจากตะวัน หลังจากที่เธอได้รับข้อความที่ปรายลดา เธอกำลังจะเข้านอน กานดารางงมาก จริงอย่างที่เธอคิดไว้ แต่เธอไม่คิดว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ เธออ่านแชทที่ปรายลดาส่งมาให้ วนไปมาหลายรอบ ข้อความที่พี่ชายเธอแชทคุยกับกิ่งกาญ
เรื่องไปกันใหญ่แล้ว พี่ตะวันจะเอายายนั่นเข้ามาอยู่ในบ้านเหรอ แล้วเงินที่โอนให้กิ่งกาญอีกล่ะ ทำไมมันมากมายขนาดนี้ พี่ตะวันทำได้ยังไงกัน เธอไม่อยากเชื่อเลย ระยะเวลาแค่สองเดือน ทำไมเขาสานสัมพันธ์กันได้เร็วมาก ไม่ใช่เธอไม่รู้ว่ากิ่งกาญกับพี่ชายเธอ เคยมีสัมพันธ์กันมาก่อน ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้มีพี่ชายเธอคนเดียวสักหน่อย แล้วนี่อะไรกัน ทำไมพี่ชายเธอถึงเป็นไปได้ขนาดนี้
โถ...ปราย หญิงสาวกดโทรศัพท์หาเพื่อน เธอลืมไปว่าปรายยกเลิกเบอร์นี้ไปแล้ว แล้วตอนนี้ปรายลดาอยู่ที่ไหน ทำยังไงดี เธอไม่กล้าโทรไปหาคุณน้าทั้งสองคน โอ้ย...ปวดหัว ใครจะช่วยเธอได้ เธอสงสารปรายมาก กานดาราไม่รู้จะทำยังไง เธอไม่กล้าโทรหาประภาษ เธอไม่รู้ว่าสถานการณ์ทางนครนายกจะเป็นยังไงบ้าง ไม่รู้ว่าปรายบอกพ่อกับแม่หรือเปล่า หรือว่าอยู่ๆ ก็หายตัวไปเลย แล้วปรายจะไปอยู่ที่ไหน ไปอยู่กับใคร
เธอรู้ว่าปรายคบคนยากมาก เพื่อนก็มีน้อย เพื่อนที่สนิทก็มีแต่อยู่ที่นครนายก ที่กรุงเทพฯ ก็มีแค่สองคน ซึ่งเธอก็รู้จักดี แต่สองคนนี่ก็ไม่ได้อยู่ที่ไทยแล้ว พอรับปริญญาเสร็จก็เดินทางไปต่างประเทศเพื่อเรียนต่อโท แต่ปรายคงไม่มากรุงเทพฯ หรอก น่าจะเป็นต่างจังหวัดมากกว่า แต่จังหวัดไหนล่ะ ประเทศไทยมีตั้งหลายจังหวัด กานดารานอนไม่หลับ เดินวนไปมาที่ห้องรับแขก ตะวันก็ยังไม่กลับ ใจเธอร้อนแทบจะเป็นไฟแล้ว ห่วงเพื่อนก็ห่วง โมโหพี่ชายก็โมโห จะทำยังไดี
"พี่ตะวัน ทำไมนานจังเลยคะ นี่เมามาด้วยเหรอคะเนี้ย โธ่...ทำไมเป็นแบบนี้นะ แล้วจะคุยกันรู้เรื่องไหมนี่"
กานดาราประคองพี่ชายเข้าไปนั่งในห้องรับแขก
"ไม่ต้องน่า พี่ไม่เมาหรอก ยังรู้เรื่องอยู่ น้องกานมีอะไร ทำไมต้องโทรตามพี่ ใครเป็นอะไรหรือเปล่า แม่สบายดีใช่ไหม มีเรื่องอะไรไหนบอกพี่มาซิ" เขาถามย้ำเมื่อเห็นว่ากานดาราร้องไห้ "น้องกานเป็นอะไร ใครทำอะไรให้ร้องไห้ แล้วทำไมมองพี่แบบนั้น"
กานดาราส่งโทรศัพท์ของเธอให้เขาดู
"พี่ตะวันดูนี่ก่อนค่ะ ดูแล้วก็วางโทรศัพท์กานไว้ตรงนี้นะคะ เดี๋ยวกานมาเอาเอง แต่ตอนนี้กานขอตัวขึ้นข้างบนก่อน ไม่ต้องตามมา ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น กานไม่อยากเห็นหน้าพี่ พี่ตะวันใจร้ายมาก พี่ทำได้ยังไง พี่ทำกับปรายแบบนี้ได้ยังไง" กานดาราวิ่งขึ้นไปบนห้องนอนของตัวเอง ปิดล็อคประตู นั่งร้องไห้บนที่นอน เธอสงสารปรายลดา สงสารมาก ใช่ปรายลดาทำอะไรผิด ทำไมต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ด้วย
เธอไม่น่าเอาตัวเองไปสนิทสนมกับปรายลดาเลย ถ้าเธอไม่ติดต่อกับปราย ไม่อยากไปติวหนังสือด้วยกันวันนั้น เรื่องนี้ก็จะไม่เกิดขึ้น ป่านนี้ปรายลดาอาจจะยังไม่มีใคร เธอคงอยู่กับพ่อแม่ของเธออย่างมีความสุข เธอเสียใจที่เป็นส่วนหนึ่งของการที่ทำให้เพื่อนเสียใจและเจ็บปวด
เธอไม่ใจเด็ดเหมือนปรายลดา ดูเถอะช่วงเวลาที่ปรายลดารู้เรื่องตามวันที่ ในไลน์ เป็นเวลาเกือบสองเดือนพอดี แล้วก่อนหน้านี้ล่ะ เธอนับถือปรายลดามากๆ ทำใจได้ยังไงนะ คงจะเจ็บมาก คงจะเสียใจมาก ที่ต้องทนพูดคุยกับคนที่ทรยศ ใจต้องเข้มแข็งขนาดไหน คิดมาถึงตรงนี้กานดารายิ่งร้องไห้หนักกว่าเดิม เพราะสงสารใจบริสุทธ์ของเพื่อนที่ถูกทำร้าย ทำไมพี่ชายเธอเป็นคนแบบนี้ แล้วพี่ภาษเล่า จะมีนิสัยแบบนี้ไหม ยิ่งคิดกานดารายิ่งปวดหัว
เธอไม่รู้หรอกว่าพี่ชายเธอจะเป็นยังไงเมื่อได้เห็นข้อความที่ปรายลดาส่งมาให้เธอ จะเป็นยังไงก็ช่างเถอะ เธอไม่สนใจหรอก พรุ่งนี้เธอจะกลับนครนายก พี่ชายเธอไม่กลับก็ไม่เป็นไร แต่เธอจะกลับ ใจเธอไม่ดีเลย แล้วคิดดูว่าปรายลดาต้องเข้มแข็งขนาดไหน กว่าจะผ่านไปได้ในแต่ละวัน
จะต้องทรมานขนาดไหน ถึงว่า หลังๆ มาปรายทำงานในไร่ตลอด เธอยังสงสัยว่าทำไมจะต้องขับรถไถ่ไร่เอง เธอเคยไปฝึกขับ โคตรจะเหนื่อย เมื่อยไปทั้งตัว แต่หลับดีมาก ตอนนี้เธอรู้แล้ว อาจเป็นเพราะแบบนี้ ปรายลดาทำงานให้หนัก เพื่อที่จะได้นอนหลับสนิท เธอเข้าใจเพื่อนแล้ว ยิ่งคิดยิ่งสงสารมาก ปรายคงคิดอยู่นานว่าจะทำยังไงดี กับเหตุการณ์แบบนี้
กานดารานอนคิดถึงเพื่อน ห่วงว่าตอนนี้จะไปอยู่ที่ไหน คิดอีกทีก็ดีเหมือนกันที่ปรายตัดสินใจทำแบบนี้ เป็นเธอก็คงจะทำแบบนี้เหมือนกัน ไปให้ไกล ถึงจะไม่ลืมแต่ก็ยังดีที่ไม่ต้องเจอหน้าคนใจร้าย คิดแล้วก็เหนื่อยหัวใจเหลือเกิน ปราย กานขอให้ปรายปลอดภัย ขอให้ปรายหัวใจแข็งแรงเร็วๆนะ กานดารานอนสะอื้นสงสารเพื่อนจนเผลอหลับไป