ปรายลดา หญิงสาวธรรมดาๆคนหนึ่ง เป็นตัวของตัวเอง รักแรกของเธอ ก็เจอคนเห็นแก่ตัวเสียแล้ว เอายังไงกับรักแรกดี ให้อภัยดีไหม แต่เขาก็ร้ายเหลือเกิน
ผู้แต่ง
พรรณพสา2เรื่องย่อ
ปรายลดา หญิงสาวธรรมดาๆคนหนึ่ง เป็นตัวของตัวเอง รักแรกของเธอ ก็เจอคนเห็นแก่ตัวเสียแล้ว เอายังไงกับรักแรกดี ให้อภัยดีไหม แต่เขาก็ร้ายเหลือเกิน
รัก,ชาย-หญิง,ครอบครัว,ไทย,อื่นๆ,,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
รักของปรายลดา(อ่านฟรีจนจบ)
ปรายลดา หญิงสาวธรรมดาๆคนหนึ่ง เป็นตัวของตัวเอง รักแรกของเธอ ก็เจอคนเห็นแก่ตัวเสียแล้ว เอายังไงกับรักแรกดี ให้อภัยดีไหม แต่เขาก็ร้ายเหลือเกิน
"น้องกาน น้องกาน" เสียงตะวันตะโกนเรียกกานดาราอยู่หน้าห้องของเธอ หญิงสาวสะดุ้งตกใจกับเสียงเคาะประตูนั้น เธอเงยหน้ามองหน้าฬิกาโบราณเรือนใหญ่ที่ผนังห้อง เกือบตีสามแล้ว อะไรกันนี่พี่ตะวันเป็นอะไร ก็เธอบอกว่าจะลงไปเอาโทรศัพท์เอง จะมาเคาะประตูทำไม ไม่อยากเห็นหน้าเลย คนใจร้าย ทำไมพี่ชายเธอถึงเป็นคนแบบนี้ไปได้ อะไรดลใจให้เขาทำแบบนั้น เสียงเคาะนั่นดังถี่ขึ้น จนเกือบจะกลายเป็นทุบ
"อะไรคะพี่ตะวัน เธอเปิดประตูห้องนอน กานบอกแล้วไงคะว่าจะไปเอาโทรศัพท์เอง ไม่ต้องเอาขึ้นมาให้หรอกค่ะ" เธอเห็นหน้าพี่ชายเธอ ตาแดง ผมเผ้ารุงรัง เสื้อเชิ้ตสีขาวแขนยาวพันแขนขึ้นมาถึงข้อศอก ทั้งสองข้าง ท่าทางอิดโรย เหมือนยังไม่ได้นอน สมน้ำหน้าใครจะไปนอนลง ถ้านอนได้ก็แสดงว่า ไม่ใช่คนแล้วล่ะ
"น้องกานออกมาคุยกับพี่หน่อย พี่ทนรอถึงพรุ่งนี้ไม่ได้ มาเถอะมาคุยกับพี่หน่อย" ท่าทางและหน้าตาของพี่ชายเธอตอนนี้ หมดอาลัยตายหยากมาก เดินเหมือนไม่มีสติ เขาไม่ได้เมา เห็นแล้วก็อดสงสารไม่ได้ ทำตัวเองทั้งนั้น เธอเกลียดมากผู้ชายนิสัยแบบนี้ เห็นแก่ตัว ไม่น่าเชื่อว่าพี่ชายเธอจะเป็นแบบนี้ไปได้
เธอเคยเคารพ และนับถือเขามาก เขาเป็นไอดอลของเธอ เป็นพี่ชายที่แสนดี แต่ตอนนี้ อะไรทำให้เขาเปลี่ยนไป อะไรทำให้เขาเห็นผิดเป็นชอบ ถ้าจะบอกว่าเป็นเพราะปรายไม่ยอมแต่งงานกับเขา ทำให้เขาเป็นแบบนี้ มันก็เป็นเหตุผลที่ไร้สาระมากๆ พี่ชายเธอทำน่าเกลียด ทุกสถานการณ์ที่พี่ชายเธอปฏิบัติกับปราย เธอรับรู้มาตลอด พี่ชายเธอคนที่อบอุ่น ใจดี ใจเย็น มีเหตุผล คนนั้นหายไปไหน ทำไมทุกอย่าง ตรงข้ามกันไปหมดเลย เธองงและช็อคกับสิ่งที่ได้รับรู้มาก นี่ถ้าไม่ใช่ปรายเป็นคนบอกเธอ ถ้าเธอไม่เห็นแชทนั้น เธอจะไม่มีทางเชื่อเลย ว่าพี่ชายเธอมีพฤติกรรมที่น่ารังเกียจแบบนี้ กานดาราจำต้องเดินตามหลังพี่ชายเธอลงมาที่ห้องรับแขก ยังไงเขาก็เป็นพี่ชายเธอ เธอจะลองฟังเหตุผลของเขา
"น้องกานมีเบอร์น้องปรายไหม พี่ขอหน่อย ทำยังไงถึงจะติดต่อน้องปรายได้ น้องกาน ช่วยพี่หน่อยได้ไหม เพจที่ขายของ น้องกานไม่ได้เป็นแอดมินเหรอ ภาษรู้เรื่องไหม ปราณล่ะรู้ไหม แล้วที่บ้านไร่ล่ะ เขารู้เรื่องกันไหม แล้วน้องปรายไปไหน ไปยังไง ไปกับใคร แล้วใครเป็นคนลงรูปในเพจ" ตะวันเดินวนไปมาทั่วห้อง พร่ำพูดเหมือนคนไม่มีสติ ดูเขาควบคุมตัวเองไม่ได้เลย
สงสารดีไหม หรือจะสมน้ำหน้าดี กานดารานั่งนิ่งอยู่สักพัก ปล่อยให้พี่ชายเธอพร่ำไปคนเดียว
"ขอโทรศัพท์กานหน่อยค่ะพี่ตะวัน" หญิงสาวทนไม่ไหวเดินตามเขาไปหยิบโทรศัพท์ตัวเองจากมือเขามาถือไว้ เธอเปิดดูรูปภาพในเพจ ปรายลงรูป ดูเหมือนว่าจะเพิ่งถ่าย รูปพวกนี้ปรายเพิ่งถ่ายแน่ๆ ดูลักษณะแล้ว น่าจะเป็นการตั้งกล้องถ่ายเอง ดูก็รู้ว่าไม่ต้องการให้ใครรู้ว่าอยู่ที่ไหน ถึงจะไม่รู้ว่าปรายอยู่ไหน แต่เธอก็ยังดีใจ ที่ได้เห็น ได้รู้ว่าปรายยังอยู่ แต่ไม่รู้ว่าอยู่ตรงไหนของประเทศไทยแค่นั้นเอง สำหรับเธอ แค่นี้ก็สบายใจแล้ว
"ทุกอย่างที่พี่ตะวันถาม กานไม่รู้สักอย่างค่ะ เป็นแฟนกันประสาอะไรคะ ไม่รู้เรื่องของกันและกันเลย สำหรับกานแค่เห็นปรายลงรูป กานก็สบายใจแล้วค่ะ เรื่องอื่นกานไม่สนใจ กานไปนอนก่อนนะคะ พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้า กานจะกลับไร่ค่ะ เรื่องของพี่ ก็หาทางแก้ปัญหาเองนะคะ กานไม่เกี่ยว พี่ตะวันใจร้าย เห็นแก่ตัว เอาแต่ใจตัวเอง ไม่นึกถึงจิตใจคนอื่น ดีแต่ปาก แต่ทำไม่ได้เหมือนที่ปากเคยพูดไว้ แล้วจะพูด แล้วจะทำ ไปเพื่ออะไรคะ กานไม่เข้าใจ พี่ตะวันคนดีของกานหายไปไหน อะไรเข้าสิงพี่คะ"
"น้องกานพี่ขอโทษ พี่จะไม่แก้ตัวเลย พี่ยอมรับผิดทุกอย่าง" ตะวันพูดแทบไม่มีเสียง
"พี่เห็นแล้วใช่ไหมคะ ว่าปรายเขารู้มาตั้งนานแล้ว กานว่าเขารู้ตั้งแต่ที่พี่เปลี่ยนไป สามเดือนสี่เดือน ปรายอยู่ได้ยังไง ทนได้ยังไง พี่รู้ไหมว่าปรายต้องไปขับรถไถไร่ ไปทำงานหนักๆ เพื่อให้เหนื่อย ให้ได้นอนหลับ ปรายไม่ปริปากสักคำ แม้กระทั่งกับกาน ก็ไม่เคยพูดอะไรให้ฟังเลย ไม่มีอาการอะไร ที่แสดงว่าเสียใจ กานเสียอีกพอรู้เรื่อง กานแทบทำใจไม่ได้ พี่ตะวันรู้ไหมว่ากาน สงสารเพื่อนที่สุด ปรายเข้มแข็งมาก พี่ตะวันเข้มแข็งได้เท่าปรายไหมคะ? สิ่งที่พี่ทุรนทุรายในเวลาไม่กี่ชั่วโมงที่พี่รู้ว่าปรายหายไป มันมันย้อนแย้งกับการกระทำที่ผ่านมาของพี่มาก"
"แล้วกานก็อยากรู้ว่า พี่ทุรนทุรายเรื่องอะไร โกรธที่ปรายแอบดูโทรศัพท์ โกรธที่ความแตก หรืออะไรกันแน่คะ พี่อย่าบอกนะคะ ว่ารู้สึกเสียใจในสิ่งที่พี่ทำกับปราย มันฟังไม่ขึ้นเลยค่ะ"
เธอพูดทิ้งท้ายไว้แค่นั้น แล้วเดินขึ้นห้องนอนไป ตอนนี้เธอสบายใจแล้ว พรุ่งนี้ค่อยเข้าไปทักทายในเพจ เธอจะไม่ให้ปรายกลับมา อยากให้เพื่อนสบายใจ อยากมาเมื่อไหร่ก็มา เธอจะแค่ให้กำลังใจเพื่อนเท่านั้น กานดารากลัวใจของปรายลดาเหลือเกิน อีกกี่ปีถึงจะหายโกรธ
ตะวันนั่งกุมขมับ ท่าทางหมดอาลัยตายอยาก ทั้งละอาย ทั้งรู้สึกผิดต่อปรายลดา รู้สึกผิดกับครอบของหญิงสาว เขาจะทำยังไงต่อไปดี ไม่น่าเลยตะวัน ทำไปได้ยังไง เขาทำได้ยังไง เพราะความเห็นแก่ตัว เขารักปรายลดามาก อยากให้เธอเป็นของเขาคนเดียว อยากแต่งงาน อยากสร้างครอบครัว เขารักเธอ ทำดีกับเธอมาโดยตลอด เพื่อหวังว่าจะให้หญิงสาวเห็นใจเขาบ้าง เขาไม่ได้อยากให้เรื่องมันเลยเถิดแบบนี้
แล้วหญิงสาวก็ไม่ได้แสดงอาการว่ารังเกียจเขาเลย กลับมีท่าทีว่ารักเขามาก เขารู้ว่าปรายลดารักคนยาก เธอไม่เคยมีใคร เธออยู่ของเธอแบบสบายๆ ไม่ยุ่งกับใคร แต่พอเขาคุยเรื่องแต่งงาน เธอกลับไม่อยากแต่ง อ้างว่าเพิ่งเรียนจบ ยังไม่ได้ตอบแทนบุญคุณพ่อแม่ ขอเวลาสักสามสี่ปี คำพูดของเธอทำให้เขาผิดหวัง เขาอุตสาห์เสียเวลาไปเฝ้าเธอที่ใต้ คอยตามใจเธอ เป็นสุภาพบุรุษ ไม่ล่วงเกิน แม้มีโอกาส แต่เขาก็ไม่ทำ
เธอทำเหมือนไม่รักเขา ในเมื่อไม่รักเขา ไม่สนใจเขา เขาก็จะไม่ง้อเหมือนกัน บังเอิญที่กิ่งกาญเข้ามาหาเขาพอดี กิ่งเอาใจเขา ตามใจเขาทุกอย่าง มีคนที่คอยเอาใจใส่เขาแบบนี้ใครจะไม่ชอบ ตรงข้ามกับคนที่เขาอยากแต่งงานด้วย กลับเฉยชา อยากจะมีแต่อิสระ ไม่อยากแต่งก็ไม่ต้องแต่ง เขากลับไปคบหากิ่งกาญ ทำตามใจตัวเอง แต่ถึงยังไงเขาก็รักกิ่งกาญไม่ได้ เธอมีคุณสมบัติเป็นได้แค่คู่นอนชั่วคราวของเขาเท่านั้น
หลังๆมากิ่งกาญอยากที่จะแต่งงานขึ้นมาบ้าง อยากเป็นเจ้าของเขา อยากเข้ามาอยู่ในบ้านเขา และเขาก็ยังจับได้ว่ากิ่งกาญกลับไปมีสัมพันธุ์กับเสี่ยนั่น เท่ากับว่า กิ่งกาญคบซ้อน มีทั้งเขาและเสี่ยในเวลาเดียวกัน เขารู้มาสักพักแล้ว และพยายามตีตัวออกห่างจากหล่อน เขาหมดเงินไปเยอะกับกิ่งกาญ ความบ้าของเขา ความโง่ของเขา ความที่อยากประชดปรายลดา ทำให้เขาทำเรื่องน่าละอาย เขาจะกล้าไปสู้หน้าใครได้
เขายังรักปรายลดาอยู่เสมอ แต่ด้วยความน้อยใจ ความเห็นแก่ตัวของเขา ทำให้เขาทำเรื่องแบบนี้ ใครจะช่วยเขาได้ กลัวใจเธอมาก เขาทำให้ผู้หญิงที่จิตใจบริสุทธุ์คนหนึ่ง ต้องมาเจ็บปวด กับความเห็นแก่ตัวของเขา ตะวันรังเกียจตัวเองขึ้นมาทันที เขาทำลงไปได้ยังไง เขาเป็นผู้ชายและ หน้าที่การงานใหญ่โต เป็นผู้บริหาร อายุก็ไม่ใช่น้อย แต่ใจเขา สู้ใจของผู้หญิงอายุแค่ 23 ปีไม่ได้เลย ปรายลดาเข้มแข็งมาก
"ภาษ นอนรึยัง ผมขอโทษนะที่โทรมาเวลานี้ ผมจะทำยังไงดีภาษ ผมเสียใจ"
ตะวันพร่ำพูดแบบคนเสียสติกับประภาษ พูดไม่หยุด พูดไม่รู้เรื่อง คนปลายสายฟังแล้วก็จับต้นชนปลายไม่ถูกเลย
"ตะวัน คุณอยู่บ้านที่กรุงเทพฯ ใช่ไหม อยู่กับใคร น้องกานไปด้วยเหรอ โอเค คุณรอผมอยู่ที่บ้าน ผมจะไปหาเดี๋ยวนี้ ใจเย็นๆ ผมก็เพิ่งรู้จากน้องกาน ตื่นมาเข้าห้องน้ำ เลยได้อานแชทน้องกานส่งมา อย่าเพิ่งทำอะไรทั้งนั้น ค่อยๆ คิด รอผมก่อน แค่นี้นะแล้วเจอกัน"
เฮ้อทำไมเป็นแบบนี้ไปได้นะ ยุ่งใหญ่ล่ะทีนี่ จะลามมาถึงเรื่องของเขา กับกานดาราด้วยไหมนี่ กำลังจะดีแล้วเชียว ตะวันเอ้ย ประภาษลุกจากที่นอน เขาเปลี่ยนเสื้อผ้า ไม่ลืมที่จะหยิบกระเป๋าตังค์ ขับรถเข้ากรุงเทพฯ ทันที ดีที่คืนนี้เขานอนตั้งแต่หัวค่ำ ทำให้ไม่เพลียมาก
ปรายลดาเขาไม่ห่วง เห็นรูปที่ลงในเพจแล้ว เขาเชื่อว่าน้องเขากำลังใจดี ไม่มีใครรู้ใจปรายลดาเท่าเขาแล้ว โตมาด้วยกัน เขารู้ว่าน้องปรายเป็นคนยังไง นิสัยแบบไหน ตะวันพลาดแล้ว อะไรเข้าสิงให้ทำแบบนั้น นี้ถ้าเขาไม่เห็นแชท จากกานดาราส่งให้เขาดู เขาจะไม่เชื่อเลย ขนาดน้องกานยังโกรธมาก ปกติเธอเชื่อฟังพี่ชายตลอด ไม่เคยพูดให้ขุ่นข้องหมองใจ แต่คราวนี้ น่าจะพูดจนตะวันสะอึก คิดแล้วก็เหนื่อยแทนตะวัน เขาก็ทำได้แค่รีบไป เขาห่วงความรู้สึกน้องกานมากกว่า อย่างน้อยเขาไป พรุ่งนี้ก็อาจจะขับรถให้ทั้งคู่กลับมาที่ไร่ได้ ตะวันไม่น่าจะขับรถได้ น้องกานก็ขับรถยังไม่เก่ง เขาไปเองดีกว่า
ร้อนใจอยู่เหมือนกัน ห่วงว่าป้าดุจเดือนจะคิดมาก แต่พ่อกับแม่ของปรายลดา เขาไม่ห่วง ทั้งสองคงรู้เรื่องจากน้องปรายแล้ว มีแต่จะให้ลูกออกไปหาประสบการณ์ คุณน้าทั้งสองเป็นผู้ใหญ่ที่น่านับถือมาก น้องปรายกับปราณเข้มแข็งเหมือนกัน และเข้าใจว่าการออกเดินทางของน้องปราย คือการไปรักษาหัวใจตัวเอง คงสุดๆ แล้วถึงได้ไป สงสารหัวใจน้องเหมือนกัน ดีแล้วล่ะ ยังจะต้องเจออะไรอีกมากมาย หัวใจจะได้แข็งแรง เขาเชื่อแบบนั้น